Hebben jullie even?
![]()
De score van vanochtend.
Het begon met een autoritje met in ieder geval mijn moeder door een prachtig landschap. Foto's maken vanuit de auto is lastig, maar het lukte op zich best wel. Na een tijdje kwamen we aan in een stad dat leek op een rustig stukje oud-Amsterdam, waarvan ik "wist" dat het Boston was en dat het beeld van de kleine zeemeermin had in Kopenhagen. Dat beeld herkende ik uit Bassie en Adriaan dus daar wilde ik later sowieso een foto van.
In een gezellig beklinkerd straatje met mooie oude huizen en bomen aan beide kanten, kwam ik een meisje met haar moeder tegen. Ik was natuurlijk bekend in "Boston" en gaf de toeristen wat tips. Ik vroeg of ze Bassie en Adriaan kende, en dat ze dan zeker naar dat beeld moest. Ik zou later nog naar iets anders gaan dat ik uit een andere serie kende, weet niet meer wat dat was, een gebouw geloof ik.
Daarna was iedereen pleite en zat ik half verborgen in de struiken van de voortuin van een van die huizen te kijken naar de Baron, Vlugge Japie en B2, nieuwe stijl (ergo NA de laatste aflevering. Vlugge Japie had haar tot op zijn schouders in ieder geval). Ze waren aan het inbreken en dat was grappig om te aanschouwen. Eenmaal binnen werd het pas echt vreemd. Ik had me in de tussentijd opgewerkt tot handlanger van de Baron en de andere twee waren nergens meer te bekennen. Het huis was van binnen hartstikke modern met veel glas en zwart leer en chroom en witte tapijten. Overal hypermoderne apparatuur. De Baron had plannen voor de twee kinderen (jaar of twaalf geloof ik) die daar woonden en hun ouders waren niet thuis. Wat het precies was, weet ik niet, maar ik kan me nog herinneren dat ik voor de verandering eens NIET compleet "clueless" was, maar daadwerkelijk wist wat ik moest doen. Code invoeren in een apparaatje (die code moest ik wel even navragen, dat was 12 12 12). Kinderen helpen ontsnappen (?).
Daarna veranderde de droom weer. Er kwam een vrouw, type Lara Croft/Tomb Raider, met nog meer gadgets, waaronder een tijdmachine. Wat de rol van de Baron was, weet ik niet meer, hij hing een beetje rond op de achtergrond. Via die tijdmachine had de vrouw de hele mensheid vleugels gegeven, een soort sprinkhaanvleugels. Omdat het in de toekomst in het verleden was gebeurd, wist iedereen niet beter dan dat ze die vleugels altijd gehad hadden, ik was de enige die wist dat het door die geheime tijdmachine was gedaan. We moesten vechten tegen een monster met een heleboel tentakels die niet echt kapot wilden, want ze groeiden steeds weer aan, net zoals die kwikzilveren robot in T2. Ik had een machete en hakte erop los, de tentakels zagen eruit als half om half (geen bloed trouwens) maar het was natuurlijk onbegonnen werk, tot ik doorkreeg dat het misschien wel handig was om die stukken vlees in de bek van het monster te gooien. a) wilde hij ons dan niet opeten en b) duurde het langer voor die tentakels zich weer hersteld hadden.
Of het werkte, weet ik niet, want ineens liep ik gezellig door de hoofdstraat van mijn oude woonplaats. Dat het dezelfde droom was, weet ik omdat mensen allemaal nog vleugels hadden en een aantal vlogen op een meter of drie hoogte door de hoofdstraat. Ik leerde op een gegeven moment dat die vleugels onstoffelijk waren, zodat je gewoon een trui erover aan kon trekken, ze kwamen altijd weer tevoorschijn, heel handig. Het enige dat niet kon was badderen want ze konden niet tegen water.
Ik liep een oud-klasgenoot tegen het lijf en plaagde hem een beetje en hij plaagde mij terug door te zeggen dat hij met Willem Nijholt ging zoenen. Dat moest ik natuurlijk voorkomen want Willem was van mij
![]()
Ik wilde hem net een vriendschappelijk lesje leren toen ik mijn oude buurvrouw tegenkwam. Die had ik al een tijdje niet gezien. Terwijl ik met haar stond te praten, vond ik dat ze er anders uitzag dan anders, maar ik wist niet precies waarom. Overigens een van de weinige keren dat ik een gezicht gedetailleerd droom, beetje apart. Anyway, we gingen een winkel in om wat leuks uit te zoeken en ze hadden op zich wel stoere kleding, t-shirt voor onder een pak met een ingenaaid priesterboordje enzo. Whatever. Ik vroeg op een gegeven moment waarom we wel samen wandelden en fietsten, maar nooit eens samen vlogen en het leek net of ze toen pas doorhad dat ze vleugels had. Was wel grappig.
Ik geloof dat ik daarna wakker werd. En dat nog maar EEN droom, de ander was ook leuk maar sloeg op nog minder
![]()
Jullie ook lekker geslapen?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."