Recht op zelfmoord

quote:

Op woensdag 13 december 2006 21:38 schreef Fjolle het volgende:

[..]
Die literatuurstudie was gecombineerd. Net een zefdoding van een goede vriend meegemaakt en een keuze-vak op de lerarenopleiding.

Zou ik het ook mogen lezen en misschien zijn er meerdere fokkers in geïnteresseerd?

tvp, interessant onderwerp.

quote:

Op donderdag 14 december 2006 08:25 schreef diginoob het volgende:

[..]

Nou ja, het is maar hoe je het bekijkt. In principe zou ik ook zeggen: het is niet zo dat de familie samen met de persoon beslist, iha. Iemand beslist zelf, of de familie beslist (voor zover dat kan) voor de persoon door hem gedwongen te laten opnemen of iets dergelijks. Het gaat zelden in 'goed overleg en met een eensgezinde uitkomst.'
Maar....dat wil niet zeggen dat je familie er niks mee te maken heeft want die heeft er alles mee te maken.

De familie heeft er in zoverre iets mee te maken dat ze het leed van de zelfmoord moeten dragen, verder toch echt niet. Een gedwongen opname vind ik persoonlijk maar egoistisch. Wat mijn opa bijvoorbeeld had, is niet hetzelfde want die was lichamelijk helemaal aan zijn eind maar het einde voor hem was erg mooi, op zijn verjaardag nog een laatste biertje doen met zijn alle en toen die avond gestorven in het bijzijn van zijn geliefden.

Als met geholpen zelfmoord wegens psychisch leed eenzelfde begeleiding zou zijn dan heeft de rest van de familie/vriendenkring er ook meteen minder moeite mee, het verwerkingsproces hoeft dan alleen maar het gemis te verwerken in plaats van alle schuldgevoelens van hoe het te voorkomen zou zijn geweest, de onvermijdelijke schuldgevoelens en het denken aan de laatste minuten van zijn leven en hoe eenzaam hij wel niet geweest moet zijn.

Nee, zelfmoord is een persoonlijk iets en zou veel beter geregeld kunnen worden als het maar uit de taboe-sfeer kan worden gesleurd.

quote:

[..]

Ik vind wel dat er meer begrip mag komen taz zelfmoord en dat het geen taboe moet zijn om over te praten. En gedwongen verder leven heeft zoals ik al zei zin in gevallen die niet aan de genoemde voorwaarden voldoen (zie andere post), aangezien zij alle kans of waarschijnlijkheid hebben later gelukkig te worden en/of blij dat ze het niet gedaan hebben en daarnaast de familie/vrienden e.d enorme trauma's en ellende helpt te voorkomen. Waarom is dat geen goede reden? Hoezo moet het altijd alleen maar over jezelf gaan; wat is er mis mee om te voorkomen dat andere mensen hun leven verpest wordt? Voor mensen die diep zitten is dat misschien geen overweging meer want dan kunnen ze niet meer maar als je nog wel kan, vind ik dat een hele goede reden om te blijven leven. Waarom zou je, als je meer leed veroorzaakt bij andere mensen dan dat je in je eentje hebt, zelfmoord plegen?

Die keuze moet inderdaad gemaakt worden ja, door de persoon zelf. Juist door het bespreekbaar maken van deze dingen verlicht je het trauma voor een groot deel bij de achterblijvers, het zal nooit een feestje worden natuurlijk maar als je als familie gedegen afscheid heb kunnen nemen van degene die zelfmoord wilt plegen dan verwerk je het een stuk sneller.

quote:

Het is jouw leven VERBONDEN met dat van anderen. Ik vind het zo naïef om te denken dat het altijd alleen maar om jezelf draait alsof wat je doet geen effect heeft op anderen. Als het om minder grote issues gaat houden we toch ook rekening met anderen, om mensen geen pijn te doen bijvoorbeeld? Maar als je zelf lijdt mag het ineens niet meer, dan mogen we alleen maar aan onszelf denken terwijl er heel veel betrokkenen zijn? Mensen die dat vinden geven mij de indruk asociaal, naïef en ondoordacht te zijn en een overduidelijk product van het individualisme. (waar ik tot op zekere hoogte overigens voor ben). Vrijheid van jezelf gaat niet boven alles. Je denkt dat het automatisch in iemands belang is om zelfmoord te plegen, maar dat is dus niet zo. Want ten eerste weet je niet wat er na de dood is en ten tweede, als iemand anders door vol te houden wel gelukkig was geworden is het niet in zijn belang om zelfmoord te plegen en ten derde betrek je dan alleen de belangen van de persoon in kwestie, en niet van alle andere betrokkenen erbij; alsof die geen-enkel recht van spreken hebben en alsof die nergens wat mee te maken hebben; terwijl hun leven verkloot kan worden of anderszins hele nare gevolgen kan ondervinden als hun naaste zelfmoord pleegt.
Als een familielid geen enkele rekening houdt met de persoon die dood wil vind ik dat even naïef, asociaal en ondoordacht overigens.

Ok, ik ben echter van mening dat asociaal hier niets mee te maken heeft, gelukkig/ongelukkig is alles wat telt en als je na het psychiater-bezoek en een eventueel afscheid van de familie en vrienden nog niet op andere gedachten bent gebracht dan zou het moeten kunnen van mij. Wie weet kan er wel iets geregeld worden dat iedereen nog voordat de zelfdoding gepland staat een week op vakantie gaan met degene die dood wilt en realiseerd diegene zich dat dood toch wel zonde i eigenlijk. Juist door het bespreekbaar te maken kan je er misschien iets tegen doen.

quote:

Dat had je niet gezegd. Het klonk alsof iedereen die na zo'n gesprek nog dood wilde zijn gang kon gaan, ongeacht de reden.

Je hebt gelijk, my bad .

quote:

Op donderdag 14 december 2006 17:15 schreef Sabsie het volgende:

[..]

Zou ik het ook mogen lezen en misschien zijn er meerdere fokkers in geïnteresseerd?

Ik zal vanavond eens kijken of ik titels voor je vind, maar dit is spul van zo'n 10 jaar geleden, dus ik moet erg diep duiken in mijn oude zooi.

Edit: Ik heb alles afgezocht en heb waarschijnlijk bij de presentatie die volgde alle boeken meegenomen, maar niet de titels ed genoteerd. De enige naam die ik kon achterhalen was inderdaad die Diekstra. Wel weet ik dat er toen in de opleidings-blibliotheek 4 boeken waren:
1 boek vanuit de jongere gezien (dat zal die hulp bij zelfdoding wel geweest zijn), 1 boek met theorie over dit onderwerp van Diekstra dus en 2 boeken voor hulp aan nabestaanden. Zoek eens rond als je geinteresseerd bent, er moet vast wel iets te vinden zijn.

[ Bericht 32% gewijzigd door Fjolle op 14-12-2006 19:15:04 ]

Veel mensen werpen als argument tegen zelfmoord op dat je dat de naasten cq familie niet aan kan doen. Wat ik echter mis in deze hele discussie is: kan je het je naasten cq familie wel aandoen om continu op het randje te leven waardoor ze zich ook continu zorgen om je lopen te maken? Oftewel, is het niet juist prettig voor ze dat er na de zelfmoord een eind gekomen is aan jarenlange zorgen en onzekerheid?

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 12:07 schreef Galamagalam het volgende:
Veel mensen werpen als argument tegen zelfmoord op dat je dat de naasten cq familie niet aan kan doen. Wat ik echter mis in deze hele discussie is: kan je het je naasten cq familie wel aandoen om continu op het randje te leven waardoor ze zich ook continu zorgen om je lopen te maken? Oftewel, is het niet juist prettig voor ze dat er na de zelfmoord een eind gekomen is aan jarenlange zorgen en onzekerheid?

Tja, daar heb je wel enigzins een punt.

Er zijn echter ook mensen die al zelfmoord willen plegen als het een jaartje niet goed gaat, of soms korter. Dan vind ik dat de familie etc iig de kans moet krijgen om je eruit te helpen.

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 13:47 schreef jaoka het volgende:

Er zijn echter ook mensen die al zelfmoord willen plegen als het een jaartje niet goed gaat, of soms korter. Dan vind ik dat de familie etc iig de kans moet krijgen om je eruit te helpen.

Ik denk dat er niet echt een tijdseenheid aan te verbinden is hoe lang het niet goed moet gaan voordat je zelfmoord zou mogen plegen... Ik denk dat het er helemaal van afhangt hoe een persoon het zelf ervaart. Zelfdoding is niet iets wat je in overleg doet, hooguit met jezelf...
De ene mens pakt dingen makkelijker op dan een ander. De een ervaart iets als ondraaglijk wat een ander misschien wat vervelend vind, maar wel leefbaar. Ik zeg ook maar wat.
Het vervelende is dat je psychisch lijden niet kan meten, niet kan uitdrukken in een bepaalde eenheid.

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 16:26 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik denk dat er niet echt een tijdseenheid aan te verbinden is hoe lang het niet goed moet gaan voordat je zelfmoord zou mogen plegen... Ik denk dat het er helemaal van afhangt hoe een persoon het zelf ervaart. Zelfdoding is niet iets wat je in overleg doet, hooguit met jezelf...
De ene mens pakt dingen makkelijker op dan een ander. De een ervaart iets als ondraaglijk wat een ander misschien wat vervelend vind, maar wel leefbaar. Ik zeg ook maar wat.
Het vervelende is dat je psychisch lijden niet kan meten, niet kan uitdrukken in een bepaalde eenheid.

Ja, dat snap ik ook wel. Maar zo vaak gebeurt het dat mensen die het een paar maanden helemaal niet zien zitten, daarna gewoon een gelukkig leven kunnen lijden als het weer beter gaat. Zou erg zonde zijn als je dan jezelf al van kant gemaakt hebt.

Je hebt er natuurlijk ook mensen bij zitten die zich altijd ongelukkig voelen en dat is daarmee een ander verhaal.

Ik heb alleen de OP gelezen, verder niets.
Als ik puur aan mij denk en aan hoe ik me zou voelen als iemand in mijn direkte omgeving dood zou willen, zeg ik:Nee, ik zou het mezelf nl heel erg kwalijk nemen, hoewel ik wel zou weten dat het niet aan mij lag.
Als ik aan degene denk die het doet, zeg ik :Ja, soms is het te begrijpen, ook al is er niets aan vooraf gegaan waardoor de omgeving het heeft gemerkt.

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 18:45 schreef jaoka het volgende:
Ja, dat snap ik ook wel. Maar zo vaak gebeurt het dat mensen die het een paar maanden helemaal niet zien zitten, daarna gewoon een gelukkig leven kunnen lijden als het weer beter gaat. Zou erg zonde zijn als je dan jezelf al van kant gemaakt hebt.

Alleen dat weet je niet vantevoren of het beter zal worden... Net als met zoveel keuzes in het leven.
Tuurlijk is het zonde als je jezelf van kant hebt gemaakt als het een paar maanden later misschien wel beter zou kunnen zijn, maar dat weet je dus niet.

Ik denk dat er nooit een "juist moment" is voor zelfdoding. Je zal hoe dan ook mensen kwetsen, verdriet doen. Het zijn allemaal afwegingen die je maakt. Niet een knoop die je zomaar even doorhakt...

quote:

Op vrijdag 1 december 2006 19:43 schreef Isabeau het volgende:
Denken jullie er nog steeds zo over als je beseft dat de meeste zelfmoordpogingen binnen 10 minuten na het gevoel dood te willen worden uitgevoerd? En dat vrijwel iedereen waarbij de zelfmoordpoging mislukt na een jaar heel erg blij is dat het is mislukt?

Ligt eraan hoe dicht je bij die persoon staat op een gegeven moment ga je zelfs van directe familie hopen dat ze het doen. Hoeveel je ook van iemand houdt opeens is het genoeg geweest. Het veroorzaakt nogal wat schade bij de mensen om je heen iemand die altijd zegt ik wil dood. Ik had zo'n broer en ondanks dat ik heel blij ben dat het nu goed met hem gaat heb ik hem jarenlang echt gehaat voor wat hij heeft aangericht. Het heeft niet alleen hem veel gekost om er weer boven op te komen. Ik heb een kant van mezelf leren kennen die ik niet graag meer terug zie. dat is dat ik als het puntje eenmaal bij het paaltje komt dat je dan uit zelfbescherming niets meer voor iemand voelt. Op het moment dat het allemaal speelde deed het me weinig. Naderhand was voor mij de emotinele klap echt gigantisch.
Maar om antwoord op je vraag te geven ik ben heel blij dat hij nog leeft. Ook al ben ik nog steeds voorstander van bijv. de pil van drion. waarom bij het recht op leven hoort ook het recht op de dood.

quote:

Op zaterdag 2 december 2006 13:07 schreef __Saviour__ het volgende:

[..]

Zelfmoordenaars zijn zwak, zo simpel ligt het.

Zelfmoordenaars zijn niet zwak ze stappen over de ultieme grens heen de grens van zelfbehoud. Ik zal je een voorbeeld geven. Als je zit moet je eens een vuist maken en jezelf proberen een blauwe plek op je dijbeen te slaan. Tenzij je bij de gerinste aanraking blauwe plekken krijgt lukt dat niet. Je hersenen stoppen jezelf tegen pijn doen

Zoals je ziet ben ik dus voor het recht op zelfmoord, mensen die al jaren in een uitzichtloze situatie zitten hebben daar gewoon baat bij. En in mijn ogen houden zelf je ouders of broers zussen het niet eeuwig vol om je te helpen. Ik weet niet of wij beter af waren geweest als mijn broer zelfmoord had gepleegd. Misschien we hadden er iig overheen gekomen.

Is er alleen de kwestie nog van wie moet het doen, de pil van drion is makkelijk voor een zelfmoordpleger, de nabestaande wordt de gruwelijke aanblik van een touw/trein/flat/polsen/verzin maar zelfmoord bespaard. Maar wie denkt er aan de dokter hij zal het zien als moord. Hij gaat in tegen het belangrijkste principe van zijn vak.

zelfmoord moet niet te makkelijk gemaakt worden, dus een volledige legalisatie ben ik tegen.
Als je echt zo graag dood wilt, dan moet je het maar op de ouderwetse manier doen.

quote:

Op zondag 17 december 2006 12:34 schreef vipergts het volgende:
Maar wie denkt er aan de dokter hij zal het zien als moord. Hij gaat in tegen het belangrijkste principe van zijn vak.

Lijkt me heel lastig als dokter... Over het algemeen ben je als dokter toch heel veel bezig met genezen.
Maar er zijn ook dokters die euthanasie plegen... is dat niet een beetje hetzelfde idee?
In het ene geval gaat het dan misschien op lichamelijk lijden, in het andere om psychisch lijden. Maar in beide gevallen gaat het om het beëindigen van een leven...
Ik denk dat het er helemaal aan ligt hoe je eigen standpunt als arts daarin is.
De een zal het misschien wel doen, de ander niet.

En ik stel me dan zo voor dat er dan ook plekken zijn waar je je pilletje in kan nemen en kan sterven. Een tijdje later hoeft er alleen maar een arts te komen constateren dat je bent overleden. Degene die dat gaat doen weet al dat je als het "goed" is, dood bent. Dus loopt niet de kamer in zonder enig idee te hebben wat hij/zij aan zal treffen.
Evengoed lijkt het me een rottaak om degene te zijn die de "vinder" is.
Maar persoonlijk zou ik liever ergens binnenlopen in de wetenschap dat er iemand vredig is gestorven dan met geen idee wat je kan verwachten (bloed, stukjes, enzovoort).

Er is nog steeds een dokter die jouw die pil moet voorschrijven, dat bedoelde ik er mee dat lijkt me moeilijk.

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 16:07 schreef pomtiedom het volgende:

[..]

Wederom.
Mensen die zelfmoord plegen hebben doorgaans jaren achter de rug waarbij ze hun zelfmoord hebben uitgesteld om hun naasten niet te kwetsen en te hopen op beter.
Het is wellicht egostisch, maar enkel omdat hun lijden zo groot is geworden dat het rekening houden met anderen en hun emoties simpelweg niet meer opweegt tegen het gevoel van lijden.
En aangezien zelfmoordenaars ook gewoon mensen zijn met gevolens en naastenliefde net zoals jouw en mij kun je zelf wel indenken hoe erg dat lijden wel niet moet zijn om erger te zijn dan te geven om je naasten.

/Edit; het zal overigens niet snel zo zijn dat bij een zelfmoordenaar hij dagenweken zal liggen. Dat is normaliter het geval bij oude mensen. Een zelfmoordenaar zal er wel op letten dat zoiets niet gebeurt en ervoor zorgen dat duidelijk is dat hij zelfmoord heeft gepleegd.
Er is bij zelfmoord ovor zover ik weet altijd een klein onderzoekje om vast te stellen of die persoon echt wel zelfmoord heeft gepleegd. Een zelfmoordenaar weet dat ook en wil niet dat zijn naasten in een slepend politieonderzoek geraken naar een niet-bestaande moordenaar die een zelfmoord wil faken.

Eindelijk het hele topic doorgelezen, en deze reactie trof me het meest. Ik vind het heel herkenbaar. Even gedacht of ik een kloon zou aanmaken om hier op te reageren, maar ik heb me voorgenomen om niet aan klonen te doen, dus toch maar niet

Ook ik vind dat eenieder het recht heeft een einde aan zijn/haar leven te maken als iemand dat echt wil. De mensen die dit laf vinden, verdenk ik er ook van niet over enig inlevingsvermogen te beschikken.

quote:

Op zondag 17 december 2006 12:36 schreef Pustasu het volgende:
zelfmoord moet niet te makkelijk gemaakt worden, dus een volledige legalisatie ben ik tegen.
Als je echt zo graag dood wilt, dan moet je het maar op de ouderwetse manier doen.

En wat is volgens jou de ouderwetse methode?

quote:

Op vrijdag 1 december 2006 21:31 schreef Viking84 het volgende:

[..]

lekker makkelijk. Volgens mij getuigt het juist van grote moed als je zelfmoord pleegt. Je gaat een onbekende wereld tegemoet.

Grote moed?? Doe is ff niet zo eng.....
Zelfmoord is en blijft egoistisch in mijn ogen.
Even wat anders: Heb jij actie ondernomen om een beter leven te krijgen, en geen zelfmoordgedachtes meer te hebben?

Ik vind zelfmoord voor mensen die niks meer hebben, ook geen mensen die om ze treuren etc, op zich niet iets vreselijks, al blijft het niet DE oplossing denk ik.

Maar doe dat dan lekker met een flinke overdosis ofzo maar ga je niet ophangen waar iemand je vindt, vooreen trein springen (Dat zijn de ergsten) of iets anders waar anderen er last van hebben.

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 12:23 schreef J-Will het volgende:

Maar doe dat dan lekker met een flinke overdosis ofzo maar ga je niet ophangen waar iemand je vindt, vooreen trein springen (Dat zijn de ergsten) of iets anders waar anderen er last van hebben.

Overlijden aan een overdosis schijnt nog best een kunst te zijn...
Overigens lijkt het me net zo erg om iemand te vinden na een overdosis of na ophanging...

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 12:29 schreef Nijna het volgende:

[..]

Overlijden aan een overdosis schijnt nog best een kunst te zijn...
Overigens lijkt het me net zo erg om iemand te vinden na een overdosis of na ophanging...

Klopt, in de meeste medicijnen waar je jezelf mee om zou kunnen brengen zitten braakmiddelen.

En inderdaad, het lijkt mij ook niet prettig om iemand te vinden die na een overdosis is overleden.

Wat een raar vraagstuk. Zelfmoord kan altijd. Maar doe het dan wel netjes zoals Herman Brood. Dus niet uit een raam springen Zonder dat er een afdakje is. Want als er dan net een dikke Texaan voorbij loopt overleef je het ook nog. De vraag is alleen of je het moreel wel kan maken tegenover je famillie en nabestaande bijvoorbeeld.

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 12:18 schreef Xankot het volgende:

[..]

Grote moed?? Doe is ff niet zo eng.....
Zelfmoord is en blijft egoistisch in mijn ogen.
Even wat anders: Heb jij actie ondernomen om een beter leven te krijgen, en geen zelfmoordgedachtes meer te hebben?

Ik vind niet dat Viking eng doet, ik ben het met haar eens. Er is niets lafs aan zelfmoord, een mens moet zelf over zijn/haar leven kunnen beslissen.

En als je het topic had gelezen, had je ook geweten dat Viking jarenlang therapie heeft gehad.

Ik denk dat er te zwart-wit over zelfmoord word gepraat. er is een clubje die-hards hier die zelfmoord ten koste van alles in alle omstandigheden als fout zien, en dat is op zich fout.
Dergelijke mensen zijn ook onrealistisch bezig omdat ze ervan uitgaan dat hun moraal de geldende moraal moet zijn en dat hun instelling zelmfoordenaars ervan zal weerhouden om zelfmoord te plegen als het de heersende moraal is.

Dat is een illusie, in plaats van te werken anar een comprimie verharden ze zich net zoals religieuze fanatici verharden als ze het mis blijken te hebben.

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 13:46 schreef Megumi het volgende:
Wat een raar vraagstuk. Zelfmoord kan altijd. Maar doe het dan wel netjes zoals Herman Brood. Dus niet uit een raam springen Zonder dat er een afdakje is. Want als er dan net een dikke Texaan voorbij loopt overleef je het ook nog. De vraag is alleen of je het moreel wel kan maken tegenover je famillie en nabestaande bijvoorbeeld.

Je kan je inderdaad maar beter tepletter laten vallen op een afdakje... Enige voordeel is dat dan minder mensen het zien, er is toch nog iemand die de brokjes bij elkaar moet vegen hoor...
Of je het kan maken tegenover je nabestaanden... Ik denk dat iemand die er weloverwogen een eind aan maakt daar aardig over heeft nagedacht en de voors en tegens heeft afgewogen.
Het is en blijft jouw leven, jouw eigen keuze...

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 15:15 schreef pomtiedom het volgende:
Ik denk dat er te zwart-wit over zelfmoord word gepraat. er is een clubje die-hards hier die zelfmoord ten koste van alles in alle omstandigheden als fout zien, en dat is op zich fout.
Dergelijke mensen zijn ook onrealistisch bezig omdat ze ervan uitgaan dat hun moraal de geldende moraal moet zijn en dat hun instelling zelmfoordenaars ervan zal weerhouden om zelfmoord te plegen als het de heersende moraal is.

Dat is een illusie, in plaats van te werken anar een comprimie verharden ze zich net zoals religieuze fanatici verharden als ze het mis blijken te hebben.

En dat vind ik nou wijze woorden

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 16:18 schreef Nijna het volgende:

[..]

Je kan je inderdaad maar beter tepletter laten vallen op een afdakje... Enige voordeel is dat dan minder mensen het zien, er is toch nog iemand die de brokjes bij elkaar moet vegen hoor...
Of je het kan maken tegenover je nabestaanden... Ik denk dat iemand die er weloverwogen een eind aan maakt daar aardig over heeft nagedacht en de voors en tegens heeft afgewogen.
Het is en blijft jouw leven, jouw eigen keuze...

Ik heb gelezen- weet niet of het waar is, maar het klinkt heel logisch- dat er helemaal geen sprake is van 'stukken die moeten worden opgeveegd' als iemand van grote hoogte naar beneden springt. Het schijnt dat de menselijke huid, zeer elastisch en erg sterk, alles keurig bij elkaar houdt.

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 16:24 schreef Marietje_34 het volgende:

[..]

Ik heb gelezen- weet niet of het waar is, maar het klinkt heel logisch- dat er helemaal geen sprake is van 'stukken die moeten worden opgeveegd' als iemand van grote hoogte naar beneden springt. Het schijnt dat de menselijke huid, zeer elastisch en erg sterk, alles keurig bij elkaar houdt.

Oeh jakkie... scheelt dan weer van de stukjes .

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 16:26 schreef Nijna het volgende:

[..]

Oeh jakkie... scheelt dan weer van de stukjes .

ja toch

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 15:15 schreef pomtiedom het volgende:
Ik denk dat er te zwart-wit over zelfmoord word gepraat. er is een clubje die-hards hier die zelfmoord ten koste van alles in alle omstandigheden als fout zien, en dat is op zich fout.
Dergelijke mensen zijn ook onrealistisch bezig omdat ze ervan uitgaan dat hun moraal de geldende moraal moet zijn en dat hun instelling zelmfoordenaars ervan zal weerhouden om zelfmoord te plegen als het de heersende moraal is.

Dat is een illusie, in plaats van te werken anar een comprimie verharden ze zich net zoals religieuze fanatici verharden als ze het mis blijken te hebben.

Kan me wel vinden in je stukje ja!

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 16:24 schreef Marietje_34 het volgende:

[..]

Ik heb gelezen- weet niet of het waar is, maar het klinkt heel logisch- dat er helemaal geen sprake is van 'stukken die moeten worden opgeveegd' als iemand van grote hoogte naar beneden springt. Het schijnt dat de menselijke huid, zeer elastisch en erg sterk, alles keurig bij elkaar houdt.

ook daar is een grens aan: de mensen die van het WTC sprongen bleven niet in 1 stuk

Hangt ervan af in welke situatie. Als iemand toch binnen een maand dood gaat aan een ziekte en niet wil leiden, dan vind ik van wel. Euthanisie dus. In de meeste andere gevallen moeten mensen in bescherming worden genomen voor zichzelf. Ik vind het egoïstisch en onnadenkend om je leven weg te gooien. Maar aan de andere kant denk ik ook dat het moeilijk is om erover te oordelen als je zelf niet in zo'n situatie hebt gezeten.