Goed, afgelopen weekend heb ik dus in Reykjavik doorgebracht. Mijn tweede keer in IJsland. Aanleiding was deze keer een eenmalig reünieconcert van de Sugarcubes, de band waar Björk bij zong voor haar solocarrière. Hierbij een verslagje:
donderdagEen goede vlucht op een stoel aan het raam, bij een nooduitgang (dus volop beenruimte). Als IJsland in beeld komt is de Blue Lagoon meteen goed te zien; een blauwwitte, dampende poel in een verder gitzwart lavalandschap. Het ziet er surrealistisch uit.
Bij aankomst in het
hotel te Reykjavik is het aan het eind van de middag al volledig donker. Men heeft mij een 'executive room' toebedeeld op de negende (hoogste) verdieping. Het hotel ligt iets buiten het centrum en het is gemeen koud. Gelukkig rijdt er op gezette tijden een gratis shuttlebusje naar het centrum. Dit is de enige avond dat ik uitgebreid kan dineren; morgenavond is het concert en overmorgen een avondexcursie naar de Blue Lagoon.
De vorige keer dat ik in Reykjavik was heb ik enorm lekker gegeten bij
Apoték; één van de betere restaurants van de stad. Gevestigd in een voormalige apotheek. Ook nu smaakt het eten weer erg goed. Nergens anders zulke lekkere tonijn gegeten. Ook nergens anders zo duur gegeten trouwens...
Het duurt nog even voor er weer een busje teruggaat naar het hotel, dus dan maar rustig terugwandelen. Dat zal ik de komende dagen vaker moeten doen, dus het is sowieso goed om te weten hoe lang dat duurt. Halverwege is er nog een muziekwinkel open, zodat ik daar even kan rondneuzen en opwarmen.
vrijdagOp vrijdagochtend blijkt het pas vanaf negen uur te gaan schemeren, pas vanaf een uur of tien is het echt licht. Met het shuttlebusje van het hotel naar het centrum. De grote vijver bij het stadhuis is vrijwel volledig bevroren. Slechts een hoekje van een paar vierkante meter is nog open, omdat daar warm water de vijver in komt. In en rondom dit wak hebben zich tientallen vogels verzameld; vooral eenden, ganzen en zwanen. Onder de eenden diverse mooie exemplaren, waaronder één eidereend. Het is een drukte van jewelste en af en toe een enorme herrie als de ganzen of de zwanen kennelijk verhitte discussies voeren.
Zo veel vogels in zo weinig water leidt af en toe tot agressief gedrag van de zwanen. Een van hen zwemt dreigend rond en valt alles aan dat in zijn buurt komt. De eenden maken dat ze weg komen. Toch hoor ik even later luid gespetter en gekwaak. Een zwaan heeft een eend bij de nek gepakt. De eend probeert wanhopig weg te komen, maar dat lukt niet. Het leidt er alleen toe dat de eend rondjes om de zwaan zwemt met de zwanenbek stevig om z'n nek. Het duurt niet lang tot de eend onder water verdwijnt en niet meer boven komt. Alleen een paar veren komen nog bovendrijven.
Na mezelf even opgewarmd te hebben in de hal van het stadhuis door naar de oude begraafplaats van Reykjavik. Dat ziet er helemaal uit zoals je je een oude begraafplaats voorstelt. Knoestige bomen, smalle paadjes, verweerde, door mos bedekte graven, roestige kruizen en hekjes. Erg sfeervol.
Helemaal aan het uiteinde van de grote stadsvijver ligt het
Nordic House. Een ontwerp van Alvar Aalto en bedoeld om de band tussen de 'nordic countries' te verstevigen. Het is relatief klein en de lopende tentoonstelling stelt niet veel voor. Je blijkt er echter wel goedkoop en lekker te kunnen lunchen. Een saladebuffet waar je onbeperkt van kunt nemen.
Tijd om eens een kijkje te gaan nemen in de winkelstraat. Een T-shirtje kopen bij
Osoma, en natuurlijk de winkel van
Bad Taste induiken, het platenlabel van de Sugarcubes. Grappig om te zien dat in een vitrine met backstagepasjes en andere collectors' items (niet te koop) ook het eerste singletje van de Sugarcubes ligt. Daar zijn er maar 500 van gemaakt en eentje daarvan heb ik zelf thuis. Tenslotte nog even een supermarkt in om wat sandwiches en drinken te kopen. Ik wil op tijd bij de concertlocatie kunnen zijn, dus geen tijd voor een uitgebreid diner.
Om zes uur ben ik bij de sporthal waar het concert plaatsvindt. Het is dan nog redelijk rustig, maar de rij groeit snel. Een uur wachten in de vrieskou. Als om zeven uur de deuren opengaan eerst snel een T-shirt kopen en dan een plekje innemen in de zaal: vrijwel vooraan, midden voor het podium. Prima dus.
Het concert valt niet tegen. Het eerste voorprogramma is Múm, met leuke, dromerige electropop. Er volgt tot mijn verrassing nog een tweede voorprogramma: Rass. Een soort IJslandse versie van Rammstein, die er binnen twintig minuten zo'n tien nummers doorheen jassen. Al zou het ook kunnen dat ze tien keer hetzelfde nummer gespeeld hebben...
Dan is het tijd voor de Sugarcubes, de aanleiding voor deze stedentrip. Het is veertien jaar geleden dat ze voor het laatst samen hebben opgetreden, maar daar is niks van te merken. Het klinkt fantastisch. Het geluid is goed, ik sta op een goede plek (hoewel er wel wat geduwd en getrokken wordt door wat lompe figuren naast me), en op het podium heeft ook iedereen het duidelijk naar z'n zin. Van bootlegs weet ik dat Sugarcubes concerten erg wisselend van kwaliteit kunnen zijn, maar dit is een topconcert!
zaterdagBij het verlaten van het hotel blijkt er een zwavellucht te hangen, maar na een paar minuten ruik je dat al niet meer. De temperatuur is min tien graden, maar het is windstil en zonnig. Daarmee is het een stuk aangenamer dan gisteren. Toen was het weliswaar maar min vier, maar er stond een gemene wind.
Rustig wandelend vanaf het hotel naar het centrum en de oude haven. De zon staat laag en beschijnt de boten. Vlakbij de haven is een
museum voor moderne kunst in een oud pakhuis. De lopende expositie met jonge Amerikaanse kunstenaars is niet onaardig. Ertegenover geluncht in een hamburgerrestaurant.
Via de Hallgrimskirkja, de prachtige kerk middenin de stad, en weer een supermarkt voor sandwiches, teruggelopen richting hotel. Vrijwel tegenover het hotel is het
Asmundur Sveinsson Museum. De vroegere woning van deze beeldhouwer is nu museum. Een fraaie, door hemzelf ontworpen witte, modernistische villa. Rondom is een kleine beeldentuin waarin de grotere werken staan, binnen de kleinere of meer kwetsbare. Vooral de beelden uit de jaren dertig zijn fraai.
Om half zes word ik bij het hotel opgepikt voor de avondexcursie naar de
Blue Lagoon. Als er op een gegeven moment een sterke zwavellucht de bus binnendringt en er buiten grote stoomwolken te zien zijn is duidelijk dat we er zijn.
Bij de kassa wordt je kaartje omgewisseld voor een armbandje met chip. Hou die chip bij een poortje en - biep! - je kunt naar binnen, naar de kleedruimtes. Daar doe je je spullen in een locker en hou je je armbandje bij een sensor, zodat - biep! - de kast onthoudt in welke locker jouw spullen zitten.
Verplicht douchen voor je het water in mag, dan zo snel mogelijk een paar meter door de buitenlucht lopen (koud!) voor je het warme water van de lagune in kunt. Het is lichtblauw, zout water met een temperatuur van 36 tot 39 graden.
Het voelt merkwaardig om op deze manier in het warme water rond te dobberen. Het is donker, het water wordt slechts verlicht door lampjes vanaf de kant. Rondom de lagune bevindt zich het lavalandschap, van zwarte brokken, bedekt met een dun wit laagje ijs. Over je hoofd blaast een sterke, koude wind die het water laat golven en maakt dat je zo ver mogelijk onder water blijft. Maar als je dat doet en een stil hoekje van de lagune opzoekt, is het erg ontspannend en aangenaam.
Bij het vertrekken dezelfde paar meter door de buitenlucht, terug naar de douches en de kleedruimte. Het armbandje weer bij de sensor houden en - biep! - de locker wordt geopend. Het water schijnt heel goed voor je huid te zijn, maar vooral het effect op m'n haar valt op; het staat alle kanten op, is erg dik geworden en lastig in model te krijgen. Tenslotte nog even de tijd om een drankje en een bakje
skyr (soort IJslandse variant op kwark) te kopen - relatief goedkoop voor een toeristische topattractie in IJsland - en een blik in de souvenirshop te werpen, waar de prijzen juist behoorlijk fors zijn (circa 20 euro voor de Blue Lagoon douchegel...).
zondagOm half vier op om mijn vlucht te kunnen halen. Een blik naar buiten levert een verrassing op: alles is wit! Er ligt een dik pak sneeuw en het sneeuwt stevig door. Ontbijt om half vijf en de Flybus die om vijf uur vanaf het hotel vertrekt. Er ligt een pak sneeuw van enkele centimeters dik, maar de bus heeft daar geen enkele moeite mee. Netjes op tijd ben ik op Keflavik. Het vliegtuig heeft iets meer moeite met de weersomstandigheden. Het moet eerst ijsvrij gemaakt worden, zodat we met een uur vertraging vertrekken. Dat wordt in mijn geval echter volledig gecompenseerd doordat ik - ongevraagd - weer een plekje bij een nooduitgang blijk te hebben en mijn tas op Schiphol als allereerste op de bagageband verschijnt.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 23-11-2006 18:59:08 (linkjes) ]