Ik zou echt pislink zijn!quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:30 schreef senesta het volgende:
Pff ik denk dat ik niet blij zou zijn als zoiets voor me verzwegen zou worden.
als die mensen ver weg zitten, kun je dat wel vergeten.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:29 schreef ikwilookwatzeggen het volgende:
Ik vind het echt heel lullig dat je ze op die dinsdag niet meteen gebeld hebt, snap er echt niks van.
En kom nou niet zeggen "ik wilde hun vakantie niet verpesten"![]()
Je hebt je ouders de kans ontnomen om op een waardige manier afscheid te kunnen nemen van een goede vriend.
Je zegt het eigenlijk zelf al. Die vriend is gestorven een halve dag voor ze op vakantie gingen, zijn vrouw heeft de dag dat ze op vakantie zijn gegaan geprobeerd naar mij te bellen. Ik was er toen niet. De dag erna las ik de overlijdensadvertentie in de krant en toen ging mij een lampje branden mbt het telefoonnummer wat ik bij de gemiste oproepen had gezien. Ze (mn ouders) waren toen dus pas 2 dagen op vakantie. Als ik ze het dan had verteld was hun vakantie vergald en hadden ze daar nog 1,5 week moeten zitten in de wetenschap dat hun vriend dood was en werd begraven zonder dat ze erbij konden zijn. Daar had niemand iets aan vonden de mensen met wie ik gesproken heb. Inclusief ikzelf. Deze vakantie hadden ze nl nogal lang naar uit gekeken.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:24 schreef Xtinction het volgende:
Mag ik vragen waarom men adviseerde het niet te vertellen? Lijkt me een beetje lullig eigenlijk...
En jij: je keuze is al gemaakt, gewoon zeggen "mam, pap... ik moet jullie iets kloterigs vertellen, die en die is overleden terwijl jullie op vakantie waren, maar omdat we jullie vakantie niet wilde vergallen hebben we het maar achter gehouden... ik hoop dat je dat begrijpt...
Tja maar het was de vriend van de ouders van de TS, ik vind dat de beslissing om al dan niet terug te komen bij hun moet liggen.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:35 schreef Matness het volgende:
ik denk dat het heel persoonlijk is, of het wel of niet verteld wordt.
ligt ook aan de omstandigheden.
ik zou in het geval van de TS er ook voor kiezen, om het niet te vertellen.
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:33 schreef Matness het volgende:
[..]
als die mensen ver weg zitten, kun je dat wel vergeten.
Ik denk dat de TS er momenteel weinig aan heeft hoe hij het beter had moeten doen...quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. Ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..![]()
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..![]()
Ik weet niet welk gedeelte jij mist van de OP, maar zelfs de vrouw van de overledene heeft 'm dat aangeraden. Om zo uit je dak te gaan, vind ik persoonlijk op z'n minst wat sneu te noemen.quote:Na overleg met de vrouw van de overleden vriend en nog een aantal andere mensen heb ik besloten om mijn ouders niet te gaan bellen, maar te wachten met het te vertellen tot ze terug zijn.
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:22 schreef Roeji het volgende:
Alleen hoe vertel je zoiets? Ik zie het niet echt zitten om ze bij thuiskomst te moeten vragen hoe het is geweest om er vervolgens achteraan te zeggen: 'oja, die en die is overleden en al een week geleden begraven'.
Heeft iemand een idee hoe dit zo voorzichtig mogelijk te brengen? En graag serieus, aangezien ik hier op dit moment kapot aan ga. Ik moet dit nog een week verzwijgen voor mn ouders en aangezien ze om de haverklap (en onverwacht) bellen, zie ik hier niet graag van die zogenaamd 'leuke' opmerkingen verschijnen. Het is al klote genoeg.
thanx voor diegene die me hier een beetje mee kan helpen.
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:44 schreef Roeji het volgende:
Overigens ben ik oud genoegom ze dit ellendige nieuws zelf te kunnen en moeten vertellen. En ik denk dat dat ook het beste is. Ik kan ze dan meteen uitleggen waarom ik niet eerder iets gezegd heb. En als ze daar dan boos om zijn, goed dan is dat zo. Maar ik heb een hele goede band met mn ouders en denk niet dat ze boos zijn. Ze zullen het begrijpen dat ik niks gezegd heb. En vooral als ze weten dat zijn vrouw er ook achter staat.
En de vrouw van de overledene is daarin de meest objectieve bron? Die heeft wel andere dingen aan haar hoofd ipv dit soort beslissingen maken. Ik vind het persoonlijk heel naar dat mensen denken te weten juiste beslissingen bij een overlijden te maken.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:43 schreef Maerycke het volgende:
[..]
[..]
Ik weet niet welk gedeelte jij mist van de OP, maar zelfs de vrouw van de overledene heeft 'm dat aangeraden. Om zo uit je dak te gaan, vind ik persoonlijk op z'n minst wat sneu te noemen.
Kotssmiley's kun je achterwege laten. En egoïsme is het totaal niet, ik zit hier nu niet echt in mn eentje te genieten van het feit dat zij 'lekker' nog van niks weten. Het besluit om niks te zeggen is weloverwogen genomen en al hadden ze terug kunnen komen mbv verzekering e.d. Dan nog waren ze niet op tijd geweest voor de begrafenis. Ik wist het van dinsdagavond, afgesproken was dat zij zouden bellen wanneer dat mogelijk was. En aangezien bellen niet echt goed ging, in een gesprek van 5 minuten 4 keer opnieuw moeten bellen omdat de verbinding verbroken werd, zouden ze pas bellen als ze in Petra waren geweest volgende week. Dus ik kon hun niet echt bereiken. Onverwacht belden ze woensdag, maar ook toen werd de verbinding steeds verbroken en na tig pogingen kregen we niet eens meer een verbinding.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..![]()
Beetje lullige reactie.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..![]()
Laat de ouders het lekker zelf beslissen. Er zijn altijd veel dingen te regelen als het om dit soort dingen gaat.. ik kan me er kwaad om maken, omdat ik weet hoe fijn ik het toentertijd vond dat ik er om gebeld werd. Ga niet voor een ander bepalen wanneer ze verdriet moeten voelen.. dat is oneerlijk.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:53 schreef 61neorej het volgende:
[..]
Beetje lullige reactie.
TS schrijft ten eerste dat hij het in overleg heeft gedaan.
Bovendien ken je de hele vakantiesituatie niet, misschien konden ze wel 1 keer per week een vliegtuig terugpakken en waren ze daardoor zowiezo te laat geweest voor de begravenis, wat is dan het nut om de reis te verknallen terwijl ze daar dus verplciht een week moeten zijn nog.
Waar slaat dat nou weer op?quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:57 schreef Roeji het volgende:
@Maerycke & clumsy_clown: Thanx!
@ Dolledingo: is het misschien al eens tot je doorgedrongen dat er misschien best mensen zijn die ondanks een overlijden toch nog gewoon kunnen nadenken en beslissingen kunnen nemen?
Misschien val jij nog in een leeftijdscatergorie dat je nog in sinterklaas gelooft, maar ikzelf en de weduwe vallen daar al enige tijd niet meer in. Ondanks verdriet kunnen de meeste mensen nog wel de juiste beslissingen maken. Dat jij dat niet kunt, betekent niet dat de rest van de wereld dat dus ook niet kan.
En nu gelieve geen gezeiks meer over het wel of niet de juiste beslissing zijn. Ik hoop (alhoewel ik het niemand gun) op iemand die dit misschien al eens heeft meegemaakt en misschien me kan op weg helpen hoe je zoiets het beste verteld.
Je verlaagt je nu ook tot een bedenkelijk niveau. Dus wellicht moet je niet over leeftijd gaan beginnen.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:57 schreef Roeji het volgende:
@ Dolledingo: is het misschien al eens tot je doorgedrongen dat er misschien best mensen zijn die ondanks een overlijden toch nog gewoon kunnen nadenken en beslissingen kunnen nemen?
Misschien val jij nog in een leeftijdscatergorie dat je nog in sinterklaas gelooft, maar ikzelf en de weduwe vallen daar al enige tijd niet meer in. Ondanks verdriet kunnen de meeste mensen nog wel de juiste beslissingen maken. Dat jij dat niet kunt, betekent niet dat de rest van de wereld dat dus ook niet kan.
Op dit: [uit een post van dolledingo]quote:
Pff is inderdaad lastig.quote:Op vrijdag 10 november 2006 20:04 schreef Roeji het volgende:
@senesta; ik heb daar ook al aan zitten denken. En die optie was ook al genoemd. Maar ik denk dat zij het nu druk genoeg heeft met alles te regelen en met haar kinderen en kleinkinderen. Ik denk dat ik haar sowieso nog even bel komende week. En misschien dat ik het haar dan toch vraag.
@vivi; ja hij is zeer onverwacht overleden. Hij was met zn vrouw aan het wandelen en is ineens dood neergevallen. Ook nog op een plek waar de ambulance niet bij kon komen.
Ik vroeg me af of ik ze eerst even hun verhaal moet laten doen als ze terug zijn of meteen maar met de 'deur' in huis vallen en het vertellen. Klinkt gek, dat ik ze misschien nog hun verhaal wil laten vertellen, maar misschien dat ik het dan wat 'gemakkelijker' kan vertellen. Dan is hun vakantie afgerond (dat doe je tenslotte met je verhaal te vertellen aan de achterblijvers). En dan kan dan het verhaal van het thuisfront verteld worden. Hoe klote dit ook is.
Misschien klinkt het debiel dit laatste stukje, maar ik heb geen flauw benul of ik er wel of geen goed aan doe. Ik weet het simpelweg gewoon niet.
Dan laat ik het zo stellen:quote:Op vrijdag 10 november 2006 20:04 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Je verlaagt je nu ook tot een bedenkelijk niveau. Dus wellicht moet je niet over leeftijd gaan beginnen.
Begin niet over juiste beslissingen.. je weet gewoonweg niet of dit de juiste beslissing is. Jij beslist nu voor anderen..
Ik denk ook maar dat ik dat ga doen. Misschien dat ik de weduwe nog vraag om het te vertellen, maar dat moet ik me nog bedenken. Misschien wil zij dat ook helemaal niet.quote:Op vrijdag 10 november 2006 20:09 schreef senesta het volgende:
[..]
Pff is inderdaad lastig.
Ik denk hoe langer je het uitstelt hoe moeilijker het word om het moment te vinden, ik zou het gewoon meteen vertellen zodra jullie thuis zijn en met een bakkie kofiie op de bank zitten.
Tja ik kan me wel voorstellen dat dolledingo zo denkt, en met dit soort verhalen denk je toch al snel aan hoe je zelf zou reageren als het je overkwam.quote:Op vrijdag 10 november 2006 20:06 schreef Roeji het volgende:
[..]
Op dit: [uit een post van dolledingo]
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:43 schreef Maerycke het volgende:
[..]
[..]
Ik weet niet welk gedeelte jij mist van de OP, maar zelfs de vrouw van de overledene heeft 'm dat aangeraden. Om zo uit je dak te gaan, vind ik persoonlijk op z'n minst wat sneu te noemen.
En de vrouw van de overledene is daarin de meest objectieve bron? Die heeft wel andere dingen aan haar hoofd ipv dit soort beslissingen maken. Ik vind het persoonlijk heel naar dat mensen denken te weten juiste beslissingen bij een overlijden te maken.
Succes in ieder geval.quote:Op vrijdag 10 november 2006 20:15 schreef Roeji het volgende:
[..]
Ik denk ook maar dat ik dat ga doen. Misschien dat ik de weduwe nog vraag om het te vertellen, maar dat moet ik me nog bedenken. Misschien wil zij dat ook helemaal niet.
Thanx.
Egoisme??? WAt is dan het persoonlijk voordelige belang van TS ervan het niet te vertellen. Hij heeft er zelf toch totaal geen voordeel mee. Zijn beslissing is gemaakt op basis van de beste bedoeling met zijn ouders en ja, achteraf kan het een foute beslissing zijn geweest, maar ik vind het niet egoistisch!!quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..![]()
Egoisme is inderdaad een fout woordquote:Op vrijdag 10 november 2006 21:36 schreef Fawn het volgende:
[..]
Egoisme??? WAt is dan het persoonlijk voordelige belang van TS ervan het niet te vertellen. Hij heeft er zelf toch totaal geen voordeel mee. Zijn beslissing is gemaakt op basis van de beste bedoeling met zijn ouders en ja, achteraf kan het een foute beslissing zijn geweest, maar ik vind het niet egoistisch!!
Dát lijkt me reuze onverstandig.quote:Op vrijdag 10 november 2006 20:04 schreef Roeji het volgende:
Ik vroeg me af of ik ze eerst even hun verhaal moet laten doen als ze terug zijn of meteen maar met de 'deur' in huis vallen en het vertellen. Klinkt gek, dat ik ze misschien nog hun verhaal wil laten vertellen, maar misschien dat ik het dan wat 'gemakkelijker' kan vertellen. Dan is hun vakantie afgerond (dat doe je tenslotte met je verhaal te vertellen aan de achterblijvers). En dan kan dan het verhaal van het thuisfront verteld worden. Hoe klote dit ook is.
Misschien klinkt het debiel dit laatste stukje, maar ik heb geen flauw benul of ik er wel of geen goed aan doe. Ik weet het simpelweg gewoon niet.
Met alle respect,quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:22 schreef Roeji het volgende:
Mijn ouders zijn op dit moment op vakantie, ze komen over 1 week terug. Nu weet ik sinds afgelopen dinsdag dat een van hun beste vrienden zeer plotseling is overleden. Ik ben dus gisteren alleen naar de begrafenis geweest.
Probleem is dus dat mijn ouders nog van niks weten. Na overleg met de vrouw van de overleden vriend en nog een aantal andere mensen heb ik besloten om mijn ouders niet te gaan bellen, maar te wachten met het te vertellen tot ze terug zijn.
Alleen hoe vertel je zoiets? Ik zie het niet echt zitten om ze bij thuiskomst te moeten vragen hoe het is geweest om er vervolgens achteraan te zeggen: 'oja, die en die is overleden en al een week geleden begraven'.
Heeft iemand een idee hoe dit zo voorzichtig mogelijk te brengen? En graag serieus, aangezien ik hier op dit moment kapot aan ga. Ik moet dit nog een week verzwijgen voor mn ouders en aangezien ze om de haverklap (en onverwacht) bellen, zie ik hier niet graag van die zogenaamd 'leuke' opmerkingen verschijnen. Het is al klote genoeg.
thanx voor diegene die me hier een beetje mee kan helpen.
Wil je alleen reacties hebben die achter jou beslissing staan? En wil geen meningen hebben van andere mensen op dit forum?quote:Op zaterdag 11 november 2006 19:31 schreef Roeji het volgende:
Als je alleen maar post om commentaar te leveren op mijn beslissing om niets te vertellen, dan laat het aub. Ik heb geen zin in dit soort onzinnig geneuzel. Ik heb mijn beslissing genomen en sta er helemaal achter. Of het nu de juiste beslissing is of niet volgens sommige van jullie. Zoals ook al eerder vermeld wilden mn ouders alleen op de hoogte gebracht worden als de broer van mn vader zou sterven, aangezien deze dus erg ziek is. Overige sterfgevallen zouden ze toch niet voor terug kunnen komen.
Ik zou dus graag alleen nog dingen hier zien die betrekking hebben op mijn vraag.
alvast bedankt.
Dat dus. Met "je had beter.." opmerkingen schiet de TS niks op. Druktemakerij om iets wat allang niet meer van belang is.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:48 schreef clumsy_clown het volgende:
Hai, ik begrijp dat veel mensen het er niet mee eens zijn, maar TS heeft samen met de mensen om hem heen de keuze genomen om het niet te vertellen. Jullie kunnen hoog en laag springen, maar dat maak je niet ongedaan.
Laten we gewoon de vraag van TS beantwoorden, kay?
Mijn ouders zijn van de generatie 'gsm's zijn ondingen'. Ze hebben er wel een maar dat ding is alleen in noodgevallen. En de mensen die van het sterfgeval afweten zijn niet zo dom om ze even snel te gaan bellen. Overigens geven mijn ouders aan vrienden en bekenden meestal een dag later aan als dag van terugkomst. Dit om ervoor te zorgen dat ze nog even lekker met rust gelaten worden. Ze bellen dan ook pas zelf een dag na aankomst met familie en vrienden. En nu komen ze pas 's avonds aan dus dat komt dan goed uit.quote:Op maandag 13 november 2006 10:12 schreef Pompsnol het volgende:
Stel nou dat ze op de weg terug van het vliegveld worden gebeld of zelf gaan bellen met vrienden, bekenden of wat dat ook, dan komen ze er nog achter voordat jij ze te spreken hebt gekregen en dan ben je helemaal de sjaak.
Ik vind het ook een foute beslissing, want de meeste mensen kiezen ervoor om terug te komen van vakantie voor zoiets. Dat jij nu achteraf probeert te 'berekenen' dat ze het toch niet gehaald hadden, is alleen goedpraterij. Overigens ligt er ook een stukje schuld bij de familie van de overledenen omdat jij het bericht in de krant moest lezen blijkbaar.
Je hebt gelijk, er is nooit een goed moment voor zoiets.quote:Op maandag 13 november 2006 11:43 schreef Mr_Belvedere het volgende:
TS, er is nooit een goed moment en het is altijd lullig om te vertellen. Maar ik denk dat je er goed aan doet om heel eerlijk te vertellen wat er gebeurd is en waarom je zo te werk bent gegaan. Ze kunnen moeilijk gaan doen of niet, maar het feit blijft dat hij overleden is. Daar doe je helemaal niets aan. Het ging er jou ook niet om je ouders hun kans te ontnemen waardig afscheid te nemen, want het is allemaal erg snel gegaan. Ook dat zullen je ouders wel inzien. Ik denk dat het achteraf wel meevalt hoe je ouders zullen reageren, maar ze zullen je het niet in dank gaan afnemen dat je het niet meteen verteld hebt ongeacht welk excuus of denkwijze dan ook. Biecht het op, ga met de billen bloot of trek het boetekleed aan,whatever. Wees gewoon eerlijk en oprecht.
Ja en nee. In eerste instantie zullen ze het misschien niet leuk of erg vinden. Maar als ze erover nadenken denk ik dat ze het zullen begrijpen.quote:Op maandag 13 november 2006 12:00 schreef NrSiX het volgende:
ik kan mij best voorstellen dat je hun vakantie niet wilde verpesten.. maar ik denk dat ze het erger vinden om na de tijd te horen dat je hun niets hebt verteld en maar hebt gedaan alsof alles goed was. Ik zou dat persoonlijk erger vinden
Ik heb de kranten waar advertenties instaan bij hun thuis weggehaald en hier bij mij liggen, mochten ze onverhoopt eerder thuis zijn dan dat ik ben.quote:Op maandag 13 november 2006 12:15 schreef avotar het volgende:
Je hebt een beslissing genomen en daar moet je je nu aan houden.
zorg dat je in elk geval de advertentie hebt uitgeknipt en het bidprentje voor ze bewaard.
Ik heb het topic doorgelezen en vind het jammer voor je dat er mensen zijn die zo op je afgeven, je hebt het enige juiste gedaan en dat is imho naar je gevoel luisteren, je hebt overleg gehad met de naasten van de overledene en die waren het met je eens.quote:Op vrijdag 10 november 2006 22:56 schreef Roeji het volgende:
Op zich komt het allemaal wel goed. Ik zie alleen enorm op tegen het moment van het vertellen. Ik ga me vantevoren maar flink wat moed inspreken. Over precies een week is het achter de rug en kunnen we het langzaam een plaats gaan geven en verwerken.
Dankjewel voor je lieve reactie.quote:Op maandag 13 november 2006 12:25 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Ik heb het topic doorgelezen en vind het jammer voor je dat er mensen zijn die zo op je afgeven, je hebt het enige juiste gedaan en dat is imho naar je gevoel luisteren, je hebt overleg gehad met de naasten van de overledene en die waren het met je eens.
In dit geval kunnen je ouders nog genoeg voor de weduwe en de andere vrienden en familie betekenen in de periode die volgt, je vader heeft zelf hartklachten en om een grote wens van hem af te pakken of te verstieren door dit nieuws wordt niemand beter van.
Je kunt het denk ik wel beter meteen eruit gooien als ze terug zijn, de verhalen over de vakantie komen wel als de foto's klaar zijn en de schrik van het nare bericht wat is bekoeld.
Ik benijd je niet dat je dit aan je ouders moet gaan vertellen, gaat het wel een beetje met je?
Gecondoleerd, veel sterkte en succes.![]()
Daar zou ik niet al te veel bij stilstaan, geniet van de tijd die je nog met je ouders mag hebben en natuurlijk ben je verdrietig om het overlijden van een kennis en voor je het verlies van een vriend voor je ouders en de familie van de overledene. Betrek het echter niet teveel op jullie situatie, dat levert weer meer stress op.quote:Op maandag 13 november 2006 12:38 schreef Roeji het volgende:
[..]
Dankjewel voor je lieve reactie.
Ikzelf ben inmiddels bekomen van de schrik en de stress voor hun thuiskomst is ook wel iets gezakt. Uiteraard blijft het verdriet nog wel even aanwezig. Vooral omdat het iemand was die een jaar jonger dan mijn ouders is. En net als hun midden in het leven stond.
Dat is een goed idee, een goed contact is altijd fijn.quote:Jij begrijpt gelukkig mijn gedachte achter het niet vertellen. Het kan best zijn dat dit misschien (ik hoop van niet) de laatste vakantie van mijn ouders is. Je weet het nooit. Het is, zoals ik nu weer heb meegemaakt, soms zo snel en onverwacht gebeurd. Het heeft me zelf ook weer even iets bewuster gemaakt, ik ben zelf niet bang om dood te gaan. Ik ben alleen bang (geworden) om mijn ouders te verliezen. Ik besef nu maar weer eens al te goed dat ik het hun niet altijd even makkelijk heb gemaakt en dat ik misschien eens een keer vaker op mn tong moet bijten als ik weer eens betutteld wordt door mn moederEn niet meteen moet gaan tegenspartelen. We kunnen goed met mekaar overweg, maar er is wel een zekere afstandelijkheid aangezien zij al redelijk 'oud' waren toen ik eens op de proppen kwam. Misschien is het tijd om dat wat meer los te laten en wat opener naar hun toe te worden.
En opeens besef je dat je zelf volwassen bent en je ouders al best wel oud....quote:beetje doordenkerij mbt mijn gevoelens.. We hebben in onze familie en kennissenkring al zoveel sterfgevallen gehad, dat je er op een gegeven moment niet meer zo stil bij staat. Maar als het ineens iemand is die op een of andere manier je een spiegel voorhoudt, dan word je weer wakker geschud. Ik geloof dat dat nu bij mij is gebeurd.
quote:Op maandag 13 november 2006 13:10 schreef dolledingo het volgende:
TS, ik ben toch wel benieuwd.. als jij niet per ongeluk de kranten had doorgelezen, hoe waren je ouders het dan te weten gekomen? Bij een overlijden van een bekende weten de naasten er vaak al wel van voordat de rouw-advertentie in de krant verschijnt, helemaal als het om goede vrienden gaat. Was de vrouw niet bevriend met je ouders?
lijkt me duidelijkquote:Die vriend is gestorven een halve dag voor ze op vakantie gingen, zijn vrouw heeft de dag dat ze op vakantie zijn gegaan geprobeerd naar mij te bellen. Ik was er toen niet. De dag erna las ik de overlijdensadvertentie in de krant en toen ging mij een lampje branden mbt het telefoonnummer wat ik bij de gemiste oproepen had gezien. Ze (mn ouders) waren toen dus pas 2 dagen op vakantie.
Dat is een goeie. Ik denk dat doordat de weduwe nog een aantal malen had proberen te bellen en ik het nummer in de telefoon had zien staan. Dan had ik wel gaan bellen om te informeren of er iets was, vooral als je weet dat ze weten dat mn ouders weg zijn.quote:Op maandag 13 november 2006 13:10 schreef dolledingo het volgende:
TS, ik ben toch wel benieuwd.. als jij niet per ongeluk de kranten had doorgelezen, hoe waren je ouders het dan te weten gekomen? Bij een overlijden van een bekende weten de naasten er vaak al wel van voordat de rouw-advertentie in de krant verschijnt, helemaal als het om goede vrienden gaat. Was de vrouw niet bevriend met je ouders?
Thanxquote:Op maandag 13 november 2006 13:24 schreef Walter81 het volgende:
Roeji,
ten eerste wil ik zeggen: maak je niet druk over of je de juiste keuze hebt gemaakt door te wachten.
Je hebt die keuze overwogen, en in overleg gemaakt. Het had immers toch geen nut om het eerder te vertellen. Je hebt gekozen om je ouders te laten genieten van datgene waar ze jaren naar toe geleefd hebben. Daar heb je niets fout aan gedaan hoor.
Ongeloof en verdriet is niet te vermijden, dat wordt er ook niet meer of minder erg door, door wel of niet telefonisch te vertellen.
Over de manier waarop je het gaat vertellen: je schrijft dat je een goede band met je ouders hebt.
Je ouders kennen je vast goed genoeg, en zien meteen bij thuiskomst dat er iets aan de hand is. Dan kan je het meteen vertellen. Dus als je al zou willen wachten tot zij hunvakantie verhalen hebben verteld, zal je waarschijnlijk die kans niet eens krijgen.
Dus maak je maar geen zorgen over hoe je het verteld.
Ik wens jou en je ouders in ieder geval veel sterkte toe de komende dagen
Thanx, doet me goed om nu toch wat steun te krijgen. Ik stop het nu zoveel mogelijk weg, anders worden de komende dagen oneindig. Ik probeer zo min mogelijk erover na te denken dat ik het moet gaan vertellen.quote:Op maandag 13 november 2006 13:33 schreef Jumparound het volgende:
[..]
[..]
lijkt me duidelijk
sterkte ts...
Ik sta er niet veel bij stil, alleen nu door dit alles moest ik daar toch aan denken. Ik ga mn ouders niet in een glazen kastje stoppen. Dat is zinloos, dan heb je allemaal geen leven meer.quote:Op maandag 13 november 2006 13:02 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Daar zou ik niet al te veel bij stilstaan, geniet van de tijd die je nog met je ouders mag hebben en natuurlijk ben je verdrietig om het overlijden van een kennis en voor je het verlies van een vriend voor je ouders en de familie van de overledene. Betrek het echter niet teveel op jullie situatie, dat levert weer meer stress op.
[..]
Ja ik weet maar al te goed hoe moeders kunnen zijn. Die van mij is het toppunt af en toe. Zelfs mn pa krijgt er regelmatig de zenuwen van.quote:Dat is een goed idee, een goed contact is altijd fijn.
Het lijkt me dat het voor je ouders en voor jou goed is dat je overal over kunt en mag praten, op een gegeven moment veranderd de relatie met je ouders toch in een wat meer volwassenen onder elkaar niveau.
Als je jong bent dan bepalen zij de regels als het goed is en later is het heel fijn als je dingen kunt overleggen en bepraten op een gelijkwaardiger manier.
Moeders blijven moeders en zeggen dat je een jas aan moet doen als je naar buiten gaat oid, dat sla je er echt niet uit!![]()
[..]
Dat direct tegen mn ouders zeggen vind ik moeilijk, ik doe dat altijd op een andere manier. Met een bepaald iets waar ze blij mee zijn, hoeft niet eens geld te kosten. Maar bijv mn pa helpen met zn pc ofzo. Alhoewel dat de band niet altijd versterktquote:En opeens besef je dat je zelf volwassen bent en je ouders al best wel oud....
Gelukkig kun je nu daarover praten met allebei je ouders, het lijkt me dat dit toch ergens wel een positieve kant is aan heel dit verdrietige verhaal.
Natuurlijk is het zuur voor de directe familie, jij kunt echter je ouders proberen te steunen, ze vertellen wat je bezig houdt en dat je echt om hen geeft en ze nog lang niet kunt/wilt missen!
Dankjewel.quote:Op maandag 13 november 2006 15:02 schreef P8 het volgende:
Sterkte voor de TSGecondoleerd ook. Kende je die vriend zelf ook (goed)?
Ik hoop dat de reactie van je ouders het jou niet erger maken. Het is gewoon een kloten situatie, ook al zijn ze gewoon thuis en moet je ze het vertellen.quote:Op maandag 13 november 2006 15:42 schreef Roeji het volgende:
@ neyk & P8 & Kahaarin: Thanx!!
En makkelijk wordt het zeker niet. Maar het moet toch gebeuren.
jeetje wat een drama! Misschien dat de vrouw van de overleden vriend langs kan komen om het samen te vertellen?quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:35 schreef Roeji het volgende:
[..]
Je zegt het eigenlijk zelf al. Die vriend is gestorven een halve dag voor ze op vakantie gingen, zijn vrouw heeft de dag dat ze op vakantie zijn gegaan geprobeerd naar mij te bellen. Ik was er toen niet. De dag erna las ik de overlijdensadvertentie in de krant en toen ging mij een lampje branden mbt het telefoonnummer wat ik bij de gemiste oproepen had gezien. Ze (mn ouders) waren toen dus pas 2 dagen op vakantie. Als ik ze het dan had verteld was hun vakantie vergald en hadden ze daar nog 1,5 week moeten zitten in de wetenschap dat hun vriend dood was en werd begraven zonder dat ze erbij konden zijn. Daar had niemand iets aan vonden de mensen met wie ik gesproken heb. Inclusief ikzelf. Deze vakantie hadden ze nl nogal lang naar uit gekeken.
Plus het idiote is, mijn vader heeft op de avond voor hun vertrek zelf op de eerste hart hulp gelegen met hartklachten. Wat overigens iets bleek te zijn waar ze niks aan kunnen doen en ook niet gevaarlijk is. Maar mijn pa is dus 1 jaar ouder dan die overleden vriend. En dat geeft t (ook voor mij) een zeer nare bijsmaak.
Hoogstwaarschijnlijk hebben mn ouders net de vrouw van die overleden vriend misgelopen op de ehbo. Wat een geluk is geweest. Anders waren ze total loss op vakantie kunnen gaan.
ja dat zou ook een goede oplossing kunnen zijn...quote:Op dinsdag 14 november 2006 13:14 schreef Roeji het volgende:
Ik heb daarover zitten denken, om haar te vragen om het te vertellen. Maar ik denk dat dat voor haar iets teveel gevraagd is. Ik bel haar vandaag of morgen wel nog even, o.a. om te vragen of mn ouders eventueel vrijdagavond nog langs kunnen komen als ze dat willen en als ze niet te laat thuis komen.
Of dat ze zaterdag langs kunnen gaan. Misschien kunnen ze dan samen naar de plek waar de urn staat, als ze dat willen. Maar dat hoor ik vrijdag wel als ze terug zijn.
me 2... of het waren uiteindelijk toch niet zulke goede vrienden.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:31 schreef ikwilookwatzeggen het volgende:
[..]
Ik zou echt pislink zijn!
Ik zit met verbazing de OP nog eens te lezen.
Zou het? Ik weet niet wat ik zou doen als het echt gebeurt, maar die persoon is overleden, je kan er dus niet meer mee praten, dus afscheid nemen van de persoon zelf kan niet meer. Op een begrafenis/ crematie kun je de overledene ook niet altijd zien, blijft over de steun aan de familie, en de familie geeft juist zelf te kennen dat TS het op deze manier 'moest' oplossen. Daarnaast is TS namens het gezin aanwezig geweest bij de mis, dat vind ik ook hardstikke netjes, ze waren wel 'vertegenwoordigd', zal ik maar zeggen. Ik weet niet of ik zelf dezelfde keuze zal maken, zou -net als in dit geval- helemaal afhangen van de omstandigheden van het geval, maar om nou op die manier voor anderen te gaan denken...quote:Op vrijdag 10 november 2006 20:24 schreef VoreG het volgende:
ik denk dat 9 van de 10 mensen gelijk terug zouden komen van de vakantie. Dan maar een dure vakantie van 2 dagen.
Lijkt me een goed idee, probeer iig nog even contact te hebben met de weduwe inderdaad, dan komt het bezoek van je ouders niet onaaangekondigd en kan ze zich er op vooberiden, mentaal.quote:Op dinsdag 14 november 2006 13:31 schreef Roeji het volgende:
Ze worden met een taxi opgehaald. Het lijkt me verstandig als ze eerst even thuis op adem komen en het even laten bezinken. en dan naar de weduwe. Met de koffers bij wijze van spreke nog in de hand naar haar toe gaan, lijkt me niet goed. Ik heb er ook aan zitten denken om zelf te gaan ophalen, me door iemand op het vliegveld te laten afzetten en dan met hun taxi meerijden. Maar dan zit je ook een beetje onhandig in de auto om het te vertellen. Dus ik wacht tot ze thuis zijn en de koffers hebben neergezet, de kat vertroeteld en dan vertel ik het meteen.
Niks aan toe te voegen, je begrijpt mijn redenatie helemaal. En het hangt allemaal van de situatie af. Als mn ouders een weekje in Turkije in de zon lagen, dan had ik ze waarschijnlijk wel gebeld. Maar misschien ook niet. Het is lastig te zeggen, zoiets moet je op dat moment dan bepalen.quote:Op dinsdag 14 november 2006 15:31 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Zou het? Ik weet niet wat ik zou doen als het echt gebeurt, maar die persoon is overleden, je kan er dus niet meer mee praten, dus afscheid nemen van de persoon zelf kan niet meer. Op een begrafenis/ crematie kun je de overledene ook niet altijd zien, blijft over de steun aan de familie, en de familie geeft juist zelf te kennen dat TS het op deze manier 'moest' oplossen. Daarnaast is TS namens het gezin aanwezig geweest bij de mis, dat vind ik ook hardstikke netjes, ze waren wel 'vertegenwoordigd', zal ik maar zeggen. Ik weet niet of ik zelf dezelfde keuze zal maken, zou -net als in dit geval- helemaal afhangen van de omstandigheden van het geval, maar om nou op die manier voor anderen te gaan denken...
TS, ik denk dat je ouders het fijn zullen vinden dat jij bij de mis bent geweest, ik wens je sterkte met vertellen
Ze weet dat ze misschien vrijdag nog langskomen, daar hadden we het in het eerste gesprek al over gehad. Zij gaf dat zelf al aan dat ze welkom zijn. Ik wil het alleen nog even bevestigen of het aanbod nog steeds staat. Of dat ze misschien die avond niet kan ofzo. Je weet nooit of dan haar kinderen misschien dan daar zijn.quote:Op dinsdag 14 november 2006 15:43 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Lijkt me een goed idee, probeer iig nog even contact te hebben met de weduwe inderdaad, dan komt het bezoek van je ouders niet onaaangekondigd en kan ze zich er op vooberiden, mentaal.
Je ouders zullen wel schrikken en het is voor haar nog heel vers natuurlijk.
Sterkte.![]()
Bij binnenkomst gelijk vertellen en niet omheen draaien.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:22 schreef Roeji het volgende:
Mijn ouders zijn op dit moment op vakantie, ze komen over 1 week terug. Nu weet ik sinds afgelopen dinsdag dat een van hun beste vrienden zeer plotseling is overleden. Ik ben dus gisteren alleen naar de begrafenis geweest.
Probleem is dus dat mijn ouders nog van niks weten. Na overleg met de vrouw van de overleden vriend en nog een aantal andere mensen heb ik besloten om mijn ouders niet te gaan bellen, maar te wachten met het te vertellen tot ze terug zijn.
Alleen hoe vertel je zoiets? Ik zie het niet echt zitten om ze bij thuiskomst te moeten vragen hoe het is geweest om er vervolgens achteraan te zeggen: 'oja, die en die is overleden en al een week geleden begraven'.
Heeft iemand een idee hoe dit zo voorzichtig mogelijk te brengen? En graag serieus, aangezien ik hier op dit moment kapot aan ga. Ik moet dit nog een week verzwijgen voor mn ouders en aangezien ze om de haverklap (en onverwacht) bellen, zie ik hier niet graag van die zogenaamd 'leuke' opmerkingen verschijnen. Het is al klote genoeg.
thanx voor diegene die me hier een beetje mee kan helpen.
Misschien vind ze dat juist wel fijn, een beetje steun erbij....quote:Op dinsdag 14 november 2006 16:23 schreef Roeji het volgende:
[..]
Ze weet dat ze misschien vrijdag nog langskomen, daar hadden we het in het eerste gesprek al over gehad. Zij gaf dat zelf al aan dat ze welkom zijn. Ik wil het alleen nog even bevestigen of het aanbod nog steeds staat. Of dat ze misschien die avond niet kan ofzo. Je weet nooit of dan haar kinderen misschien dan daar zijn.
Ik heb me idd voor niets druk gemaakt, maar dan nog. Ik heb 2 weken mn mond moeten houden over iets wat je voor niemand wilt verzwijgen.quote:Op vrijdag 17 november 2006 21:19 schreef vencodark het volgende:
Heel fijn dat het goed gegaan is. Achteraf heb je je waarschijnlijk voor niets "druk" gemaakt.
Maar je pa was op de ehbo toen die vriend overleed? Hoe dat zo?
Veel sterkte iig aan jullie. Het komt wel goed, dat zie je.![]()
Goed gedaan, gelukkig begrepen ze je dilemma, nu hebben zij rustig kunnen genieten en zijn helemaal opgeladen voor de komende moeilijke tijd, zij kunnen nu optimaal de weduwe opvangen.quote:Op vrijdag 17 november 2006 21:17 schreef Roeji het volgende:
Nou het ligt nu allemaal achter me (althans de stress om hoe ik het moest vertellen).
Ik heb de juiste beslissing gemaakt door het niet te vertellen, dat vonden mn ouders dus ook en was dus geen enkel probleem. Natuurlijk is het een enorme klap geweest voor ze, maar ze gingen met de weduwe bellen toen ik de deur uit liep bij hun, ik hoop dat ze dat een beetje 'goed' doet (voor zover je over goeddoen kunt praten in deze situatie). Mijn pa vond het moeilijk te bevatten, aangezien hij dus zelf op de ehbo heeft gezeten dezelfde dag dat zn vriend overleden is. En dat het (doodgaan) nu ineens zo kortbij was omdat de overledene een jaar jonger dan mijn ouders is.
Maar goed het ergste hebben we gehad, we kunnen nu het hele gebeuren gaan verwerken en proberen achter ons te laten. Het zal voor mn ouders nog wel een flinke tijd gaan duren aangezien ze mekaar zo'n 40 jaar kenden. Dat is toch niet niks.
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun, heeft me toch flink geholpen om het op een zo goed mogelijke manier te vertellen. Dankjewel allemaal.![]()
Dankjewel. Klopt idd dat spreekwoordquote:Op maandag 20 november 2006 09:36 schreef neyk het volgende:
Fijn dat het meegevallen is, want is toch iets wat erg moeilijk is om te vertellen.
Al was het moeillijk om het voor je te houden, soms klopt de uitdrukking erg goed, spreken is zilver, zwijgen is goud.
Sterkte met het verwerken verder
Met mijn vader gaat het op dit moment prima. Gelukkig geen klachten meer.quote:Op maandag 20 november 2006 11:15 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Goed gedaan, gelukkig begrepen ze je dilemma, nu hebben zij rustig kunnen genieten en zijn helemaal opgeladen voor de komende moeilijke tijd, zij kunnen nu optimaal de weduwe opvangen.
Hopelijk valt het mee met de klachten van je vader.
Veel sterkte voor jullie.![]()
Dat denk ik ook. Want je kunt het wel uitstellen en met een mooie omhaal van woorden het nieuws proberen te brengen, maar het is en blijft gewoon rotnieuwsquote:Op vrijdag 10 november 2006 19:27 schreef Pure-Poison het volgende:
Zou het er gewoon uitgooien,een perfecte manier om zoiets te vertellen is er toch niet.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |