en via reacties te peilen of ik het nu zo verkeerd heb...
sinds drie jaar ben ik gehandicapt...en dan niet zwaar ofzo.. ik loop gewoon met krukken (tot 800 meter) en in mijn eigen huis zelfs zonder...
ik ga vaak uit en heb de leukste gesprekken met mensen die ik dan tegenkom... ik ben totaal niet afwachtend maar stap makkelijk op mensen af...
helaas krijg ik voor de positiviteit die in mij zit sinds mijn ongeluk weinig terug... veel vrienden hebben zich teruggetrokken vanwege handicap en verandering in persoonlijkheid...
ik ben stukken positiever naar de wereld in geheel gaan kijken, terwijl mijn wereld een stuk kleiner is geworden...
werken kan ik niet meer vanwege handicap en andere dingen die al langer spelen..
het probleem nu is dit..
sinds mijn handicap is er geen wederzijdse verliefdheid meer geweest tussen mij en een meisje...
ik krijg het gevoel dat nadat ik mezelf open heb gesteld..(het eerste gesprek gaat snel over op mijn handicap) de interesse verdwenen is....
ok het is zo dat ik impotent ben.. dat zou natuurlijk een groot probleem kunnen zijn...
maar men zegt (mijn vrienden tenminste) geef niet op.. een echte relatie is een vertrouwensrelatie en die kun je nog makkelijk hebben... ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste paar maanden gemsnt heb met een marokkaans meisje... zelfs daar langs ben geweest... zij zei van mij te houden ondanks alles...
maar vanwege religie/cultuur is deze relatie geen lang leven beschoren...
ik zou hier natuurlijk hoop uit moeten halen voor de toekomst...
het lukt me niet...
ok nou hou ik erover op... alle vragen (serieuze) zal ik eerlijk beantwoorden...
bedankt voor jullie input...
[ Bericht 92% gewijzigd door #ANONIEM op 26-09-2006 19:58:13 ]
Hoe gaat zo'n eerste gesprek bij jou meestal?
Natuurlijk vragen mensen aan je of je je enkel verstuikt hebt en waarom je met krukken loopt maar vertel je dan ook gelijk wat er aan de hand is en wat zeg je dan letterlijk?
Het is geen lekkere binnenkomer als je gelijk over handicaps en impotentie begint.
Je zou je er natuurlijk ook vanaf kunnen maken met een geintje zodat je niet al bij het eerste gesprek over je handicap hoeft te praten. Uiteindelijk zijn het op dat moment nog vreemden en dat gaat ze helemaal geen hol aan.
"Tja, een knuppel kreeg ik niet mee naar binnen dus dan zo maar...
""Ik ben een trendsetter en krukken zijn de nieuwe modeaccesoire.
" "Ik had ruzie met de trap, de trap heeft gewonnen.
"En dan gewoon verder er overheen praten. Als het klikt kan je altijd nog een keer uitleggen hoe het zit.
Zo geef je jezelf wat meer de kans om jezelf te laten zien als een leuke vent en niet gelijk als die leuke vent met die handicap.
quote:Goed advies. En je kan natuurlijk ook proberen je krukken een vlotte paintjob te geven ofzo.Op dinsdag 26 september 2006 17:46 schreef MinderMutsig het volgende:
Hé hoi
Hoe gaat zo'n eerste gesprek bij jou meestal?
Natuurlijk vragen mensen aan je of je je enkel verstuikt hebt en waarom je met krukken loopt maar vertel je dan ook gelijk wat er aan de hand is en wat zeg je dan letterlijk?
Het is geen lekkere binnenkomer als je gelijk over handicaps en impotentie begint.
Je zou je er natuurlijk ook vanaf kunnen maken met een geintje zodat je niet al bij het eerste gesprek over je handicap hoeft te praten. Uiteindelijk zijn het op dat moment nog vreemden en dat gaat ze helemaal geen hol aan.
"Tja, een knuppel kreeg ik niet mee naar binnen dus dan zo maar...
"Ik ben een trendsetter en krukken zijn de nieuwe modeaccesoire.
"Ik had ruzie met de trap, de trap heeft gewonnen.
En dan gewoon verder er overheen praten. Als het klikt kan je altijd nog een keer uitleggen hoe het zit.
Zo geef je jezelf wat meer de kans om jezelf te laten zien als een leuke vent en niet gelijk als die leuke vent met die handicap.
Make the best of what you've got.
meestal vragen ze:"heb je je voet/been gebroken?"
en dan zeg ik :"nee mijn rug, dus ik ben blij dat ik nog kan lopen... maar verder wil ik het er even niet over hebben..."
quote:Dude. Er zijn gewoon hulpmiddelen waardoor je of je eigen leuter weer een beetje strak kan krijgen of gewoon iets anders gebruikt om der naar binnen te duwen... Je hebt echt niet alleen maar een lul nodig om een vrouw blij te maken of hoe denk je dat die lesbiennnes het voor elkaar krijgen dan.Op dinsdag 26 september 2006 17:53 schreef EdwinHeijmen het volgende:
het impotent zijn heb ik het verder dus helemaal niet over... ja ik kan nog via ivf kinderen krijgen dus kinderwens is geen probleem... maarja... je zegt niet tegen een vriendin zal ik even wat zaadjes in je reageerbuisje droppen?
There you go.
Kinderwens is vaak het belangrijkst voor een vrouw en als je daar in kan voldoen ben je nog steeds 'in the race'.
quote:Dat is een fout begin, klinkt veel te negatief. Probeer het maar eens met een geintje, je zal zien dat mensen heel anders op je reageren dan.Op dinsdag 26 september 2006 17:51 schreef EdwinHeijmen het volgende:
sja die krukken zijn gewoon zichtbaar...
meestal vragen ze:"heb je je voet/been gebroken?"
en dan zeg ik :"nee mijn rug, dus ik ben blij dat ik nog kan lopen... maar verder wil ik het er even niet over hebben..."
Je wilt bij een eerste gesprek met een lekker wijf laten zien wat je in huis hebt, tenzij je die handicap als een van je betere kwaliteiten ziet vind ik het niet handig om het daarover te hebben. Je bent gelijk die jongen met die interessante aandoening. Je wilt gewoon die interessante jongen zijn.
Als zij de volgende morgen met een vriendin zit te bellen en verteld wat ze gedaan heeft en wie ze ontmoet heeft wil je dat ze zegt: "Ik heb een leuke vent ontmoet! Lekker ding, goed gevoel voor humor, het was echt heel erg leuk en ik hoop dat hij er volgende week weer is!
"En niet: "Ik heb de hele avond zitten praten met een jongen met een gebroken rug / dwarsleasie.
Vriendin: "was het een leuke jongen?"
Zij: "Ja hoor... maar zou jij een relatie beginnen met iemand met een handicap?"
Krukken pimpen is ook een goed plan.
Ik heb bling-bling-krukken.
Opgeschilderd, linten eraan, glinstersteentjes. Mensen kijken toch wel, dan kan je ze net zo goed iets moois geven om naar te kijken.
En het matcht ook beter bij je outfit.
quote:Je hebt zelfs een heel groot voordeel t.o.v. andere mannen. De meeste mannen willen alleen maar neuken, dat is voor jou geen optie dus jij moet creatiever zijn.Op dinsdag 26 september 2006 17:56 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Dude. Er zijn gewoon hulpmiddelen waardoor je of je eigen leuter weer een beetje strak kan krijgen of gewoon iets anders gebruikt om der naar binnen te duwen... Je hebt echt niet alleen maar een lul nodig om een vrouw blij te maken of hoe denk je dat die lesbiennnes het voor elkaar krijgen dan.
There you go.
Kinderwens is vaak het belangrijkst voor een vrouw en als je daar in kan voldoen ben je nog steeds 'in the race'.
En dat vinden vrouwen helemaaaaaaaaaaaaaaaaal niet erg.
Vermeende vrienden zijn afgeschaft omdat ze niet meer bleken te zijn dan dat: vermeende vrienden.
Op het moment dat de diagnose gesteld werd had ik een relatie, ik heb m'n toenmalige verkering toen gezegd dat ie maar iemand anders moest zoeken omdat het met mij toch nix zou worden. Dat heeft hij niet gedaan, uiteindelijk is de relatie 2 jaar later beëindigd omdat er andere problemen waren.
Voor mezelf had ik toen zoiets van: ik hoef geen relatie meer want ik kan iemand niet meer bieden wat ik bieden kon toen ik gezond was....... ik ben ook niet meer wie ik was, zelfs niet op de momenten dat ik geen fysieke klachten heb. Ik ben gewoon veranderd.
Van vrienden van vroeger verwacht ik eigenlijk gewoon dat ze dat accepteren... die hebben me gekend toen ik nog gezond was, dus dit hoort er nu ook bij.
De eerste "relatie" die ik had na de relatie die ik had toen ik ziek werd, was dan ook met een ex die ik nog kende uit de tijd dat ik nog op mijn best was.... waarschijnlijk had ik er daarom ook minder moeite mee. Daarbij was het geen echte relatie, we vonden ons contact allebei gewoon "wel makkelijk" we kenden elkaar door en door, konden elkaar vertrouwen en wilden allebei geen relatie, dus wat we hadden was voor allebei de gulden middenweg.
Ik had nog heel lang iets van "ik kan het iemand niet aandoen".
Het grappige is alleen dat ik daar door een bijna vrijpartij met iemand met een handicap overheen gekomen ben. Op dat moment realiseerde ik me namelijk dat ik hem leuk vond om wie hij was, en dat zijn handicap me geen bal interesseerde.
Het is overigens nix geworden met die jongen, we hebben het zelfs niet geprobeerd, maar het moment zelf was gewoon een eye-opener voor mij.
Want als ik een ander zo kan zien dan kan een ander mij ook zo zien.
in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
quote:PiczzOp dinsdag 26 september 2006 18:03 schreef MinderMutsig het volgende:
...
Krukken pimpen is ook een goed plan.
Ik heb bling-bling-krukken.
Mensen kijken toch wel, dan kan je ze net zo goed iets moois geven om naar te kijken.
En het matcht ook beter bij je outfit.
quote:Het enige wat je daar mee bereikt is dat je mensen overvalt met een enorm zwaar onderwerp van gesprek. Je hebt het dan over meisjes die de hele dag hebben gewerkt en dan even aan het bijkomen zijn in de kroeg. Het is ok om over je handicap te praten maar ik zou dat toch bewaren voor de mensen die je gewoon veel beter kent.Op dinsdag 26 september 2006 18:11 schreef EdwinHeijmen het volgende:
zoals ik al zei is het contact maken geen probleem... ik heb mijn mondje wel bij me... maar niet praten over mijn handicap lijkt mij een beetje valse methode.. die handicap is een onderdeel van mij... niet degene waar ik het trotst op ben, maarja... mijn methode is nooit geweest me beter voor te doen dan ik ben... maarja..
in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
Het beste wat je kan doen is het idd gewoon af te doen met een grap en ergens anders over te praten. Daarmee toon je ook nog eens aan dat je ondanks je handicap toch een leven hebt opgebouwd waarin de grensen van je lichaam niet alles bepalende eigenschappen zijn van je totale doen en laten.
Laat gewoon zien dat er veel meer aan jouw persoonlijkheid is dan alleen maar de negatieve aspecten van je lichaam.
quote:* nog een extra schopje onder kont geeftOp dinsdag 26 september 2006 18:08 schreef Leandra het volgende:
Eind 2001 bleek ik spierreuma te hebben, dat maakte mijn wereldje ook ineens een stuk kleiner.
Vermeende vrienden zijn afgeschaft omdat ze niet meer bleken te zijn dan dat: vermeende vrienden.
Op het moment dat de diagnose gesteld werd had ik een relatie, ik heb m'n toenmalige verkering toen gezegd dat ie maar iemand anders moest zoeken omdat het met mij toch nix zou worden. Dat heeft hij niet gedaan, uiteindelijk is de relatie 2 jaar later beëindigd omdat er andere problemen waren.
Voor mezelf had ik toen zoiets van: ik hoef geen relatie meer want ik kan iemand niet meer bieden wat ik bieden kon toen ik gezond was....... ik ben ook niet meer wie ik was, zelfs niet op de momenten dat ik geen fysieke klachten heb. Ik ben gewoon veranderd.
Van vrienden van vroeger verwacht ik eigenlijk gewoon dat ze dat accepteren... die hebben me gekend toen ik nog gezond was, dus dit hoort er nu ook bij.
De eerste "relatie" die ik had na de relatie die ik had toen ik ziek werd, was dan ook met een ex die ik nog kende uit de tijd dat ik nog op mijn best was.... waarschijnlijk had ik er daarom ook minder moeite mee. Daarbij was het geen echte relatie, we vonden ons contact allebei gewoon "wel makkelijk" we kenden elkaar door en door, konden elkaar vertrouwen en wilden allebei geen relatie, dus wat we hadden was voor allebei de gulden middenweg.
Ik had nog heel lang iets van "ik kan het iemand niet aandoen".
Het grappige is alleen dat ik daar door een bijna vrijpartij met iemand met een handicap overheen gekomen ben. Op dat moment realiseerde ik me namelijk dat ik hem leuk vond om wie hij was, en dat zijn handicap me geen bal interesseerde.
Het is overigens nix geworden met die jongen, we hebben het zelfs niet geprobeerd, maar het moment zelf was gewoon een eye-opener voor mij.
Want als ik een ander zo kan zien dan kan een ander mij ook zo zien.
Kom op zeg, beetje positief wezen ga je niet dood aan. Van reuma ga je nog steeds niet dood.
Ik heb niks te bieden, misschien kan een ander me op een positieve manier zien, iedereen moet maar accepteren dat ik veranderd ben...
Ik schiet spontaan in een depressie als ik jou zo hoor praten.
Je hébt reuma, je bént het niet.
Setteling for second best is noooooit goed.
Als jij jezelf al niet genoeg waard vind hoe moet een ander dan ooit zien wat je in huis hebt?
quote:Dat je er niet trots op bent kan ik begrijpen, je hoeft je er echter ook niet voor te schamen.Op dinsdag 26 september 2006 18:11 schreef EdwinHeijmen het volgende:
zoals ik al zei is het contact maken geen probleem... ik heb mijn mondje wel bij me... maar niet praten over mijn handicap lijkt mij een beetje valse methode.. die handicap is een onderdeel van mij... niet degene waar ik het trotst op ben, maarja... mijn methode is nooit geweest me beter voor te doen dan ik ben... maarja..
in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
Dus gewoon pimpen die krukken. Je bent wie je bent, en daar moet de wereld t maar mee doen.
Wie je met krukken niet wil hebben is je zonder krukken niet waard.
quote:Dan had je het onderste deel wat beter moeten lezen....Op dinsdag 26 september 2006 18:17 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
* nog een extra schopje onder kont geeft
Kom op zeg, beetje positief wezen ga je niet dood aan. Van reuma ga je nog steeds niet dood.
Ik heb niks te bieden, misschien kan een ander me op een positieve manier zien, iedereen moet maar accepteren dat ik veranderd ben...
Ik schiet spontaan in een depressie als ik jou zo hoor praten.
Je hébt reuma, je bént het niet.
Setteling for second best is noooooit goed.
Als jij jezelf al niet genoeg waard vind hoe moet een ander dan ooit zien wat je in huis hebt?
Ik ben al lang over dat "ik kan het een ander niet aandoen" gedeelte heen hoor.
quote:Mee eens.Op dinsdag 26 september 2006 18:16 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Het enige wat je daar mee bereikt is dat je mensen overvalt met een enorm zwaar onderwerp van gesprek. Je hebt het dan over meisjes die de hele dag hebben gewerkt en dan even aan het bijkomen zijn in de kroeg. Het is ok om over je handicap te praten maar ik zou dat toch bewaren voor de mensen die je gewoon veel beter kent.
Het beste wat je kan doen is het idd gewoon af te doen met een grap en ergens anders over te praten. Daarmee toon je ook nog eens aan dat je ondanks je handicap toch een leven hebt opgebouwd waarin de grensen van je lichaam niet alles bepalende eigenschappen zijn van je totale doen en laten.
Laat gewoon zien dat er veel meer aan jouw persoonlijkheid is dan alleen maar de negatieve aspecten van je lichaam.
Ik bedoel ook niet dat je er om moet gaan liegen, die handicap is een onderdeel van jou en het heeft geen zin om dat te verdoezelen. Maar ik vind dat meer een gesprek voor een tweede afspraakje en niet als opening bij het stappen. Daarnaast vind ik dat het vreemden geen hol aangaat wat ik al dan niet heb. Dat bespreek ik wel met vrienden en familie. Tegen de tijd dat het klikt vind ik nog vroeg genoeg om het eens aan te kaarten.
En ik lieg ook niet, mijn krukken zíjn een modeaccesoire, ik héb vaak ruzie met de trap, en een knuppel krijg je een discotheek niet in.
quote:dat bedoel ik ook.. als ik zeg mijn rug is gebroken is dat een feit.. en als ik dan zeg dat ik niet aan het uitgaan ben om over zoiets te praten is dat ook een feit... verder heb ik leuke gesprekken, maar de interesse lijkt weg... zoals ik al zei.. ik zeik een beetje... maar ik dacht ik doe het eens in het openbaar.. wie weet..Op dinsdag 26 september 2006 18:19 schreef Leandra het volgende:
[..]
Dat je er niet trots op bent kan ik begrijpen, je hoeft je er echter ook niet voor te schamen.
Dus gewoon pimpen die krukken. Je bent wie je bent, en daar moet de wereld t maar mee doen.
Wie je met krukken niet wil hebben is je zonder krukken niet waard.
quote:Heb ik niet geloof ik, even zoeken of ze ergens bij op staan...
Heb ook geen digi dus kan ze ook niet snel maken.
quote:Ik heb het onderste gedeelte gelezen, daarom heb ik mijn bericht nog gewijzigd en die laatste opmerking erbij gezet. Je klinkt nog niet bepaald positief, genoegen nemen met iemand die genoegen neemt met mij, zo vind ik het klinken.Op dinsdag 26 september 2006 18:20 schreef Leandra het volgende:
[..]
Dan had je het onderste deel wat beter moeten lezen....
Ik ben al lang over dat "ik kan het een ander niet aandoen" gedeelte heen hoor.
Als dat niet klopt dan bij deze mijn excuses.
Ik kon het niet voorbij laten gaan zonder er iets over te zeggen voor het geval ik het wel goed tussen de regels door las.
quote:als die vraag voor mij bedoeld is... nee...Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef Xcalibur het volgende:
Even een offtopic vraagje: heb jij vroeger bij Back2Front gewerkt?
promise me, believe in yourselff!!
Liefs, mij
quote:Als MinderMutsig een leuke uitstraling heeft en ik zou minder verlegen zijn dan zou ik haar aanspreken. En tsja... als ze in het echt ook zo'n positieve en humoristische instelling heeft dan ben ik verkocht.Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh trouwens MinderMutsig ikzelf heb nooit problemen gehad met meisjes die gehandicapt waren... het had me weinig uitgemaakt als er maar een klik was geweest... maar ik heb dit topic geopend omdat ik van anderen dat gevoel wel krijg...
Zeg ik dus als niet-gehandicapte jongen van 21.
*flirt flirt*
[ Bericht 99% gewijzigd door MouseOver op 26-09-2006 20:41:27 ]
quote:Natuurlijk heb je die er bij zitten en eerlijk gezegt begrijp ik dat ook nog wel.Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh trouwens MinderMutsig ikzelf heb nooit problemen gehad met meisjes die gehandicapt waren... het had me weinig uitgemaakt als er maar een klik was geweest... maar ik heb dit topic geopend omdat ik van anderen dat gevoel wel krijg...
Maar die mensen zijn mijn tijd en inspanning echt niet waard. Voor jou 10 anderen.
Maar dat ligt ook erg aan je eigen instelling denk ik, of tenminste, aan hoe je overkomt op anderen.
Met je instelling is misschien wel niks mis, je moet alleen nog wat handiger worden in hoe je met je handicap omgaat t.o.v. anderen, en dat is in iedere situatie anders.
Als het niet je handicap geweest was maar je problemen met de belastingdienst was het ook niet echt een goede opening geweest voor meer snap je?
Mensen willen tijdens het uitgaan gewoon een leuke tijd hebben en jij ook neem ik aan. Ik kan me leukere gespreksonderwerpen bedenken dan je handicap.
Vandaar mijn tip en trucjes om het onderwerp te vermijden, probeer het gewoon eens je zult zien dat het werkt.
quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:36 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Als MinderMutsig een leuke uitstraling heeft en ik zou minder verlegen zijn dan zou ik haar aanspreken. En tsja... als ze in het echt ook zo'n positieve en humoristische instelling heeft dan ben ik verkocht.
Zeg ik dus als niet-gehandicapte jongen van 21.
*flirt flirt*
quote:Ik dacht al dat je een tweede persoonlijkheid had.Op dinsdag 26 september 2006 18:35 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh dat was een vriendin van mij
quote:Ik ben het bijna met je eens op het dik gedrukte stuk na.Tuurlijk wil je gewoon die interessante jongen zijn, maar de handicap die je hebt is wel een deel van je. Het heeft je deels gevormd tot de jongen die je nu bent. Het hele verhaal op tafel leggen bij een eerste gesprek lijkt me ook niet nodig, maar het benoemen, zodat je laat merken dat je er open over bent lijkt mij wel heel belangrijk. Uiteraard wil het oog ook wat, maar kan een jongen ben een handicap dan niet mooi en lekker zijn? Onzin! En wat betreft de impotentie, gelukkig zijn er een heleboel hulpmiddelen op de markt, wanneer je hier open over bent in een relatie zul je zeker weten ook daar weer uit komen. Het leven met een handicap is soms gewoon zwaar klote, maar ja, helaas kun je de tijd niet terugdraaien, maak er wat van en maak volop gebruik van de mogelijkheden die er zijn. En ja, soms kun je er het best gewoon een grapje van maken, pimp your sticks, dat vind ik wel een hele goede.
promise me, believe in yourselff!!
Liefs, mij
Mijn handicap is iets van mij, het is privé. Ik vind dat dat een willekeurige flirt in een kroeg waarmee het misschien wel misschien niet iets wordt helemaal niks aangaat. Net zo min als de eerste de beste vreemde die ik op straat tegenkom. Dat je het aan de buitenkant kunt zien betekend nog niet dat mensen daar rechten aan kunnen ontlenen.
Pas als het klikt en er komt een vervolg afspraakje zal ik het een en ander vertellen. Een handicap hebben maakt je ook heel kwetsbaar, mensen kijken, mensen praten en mensen oordelen. Je bent al onzeker genoeg over je lijf dat soms zomaar ineens dienst weigert, dat er misschien anders uit ziet dan voorheen, wat voor jou helemaal anders voelt en waar je aan moet wennen zonder dat iedereen die je maar tegenkomt de details weet. En ik kan me voorstellen dat dit in het geval van Edwin helemaal zo is aangezien er ook intieme problemen bij komen kijken.
Op die manier krijg je ook nooit de kans om elkaar rustig te leren kennen, om te kijken of die klik er is. De handicap staat er dan vanaf het begin al levensgroot tussen.
Die handicap is een deel van je en het heeft je inderdaad gevormt, je bent er sterker door geworden, het heeft je doorzettingsvermogen gegeven of in ieder geval laten zien dat je het hebt, maar het moet niet gaan bepalen wie je bent. Je moet niet toelaten dat het gaat bepalen wie je bent.
En als het bij de eerste ontmoeting al onderwerp van gesprek is dan bepaald het wel wie je bent, dan ben je namelijk Edwin, die jongen met die handicap.
quote:ok, nevermind dan.... dan ben je geen excollega van mijOp dinsdag 26 september 2006 18:30 schreef EdwinHeijmen het volgende:
als die vraag voor mij bedoeld is... nee...
quote:hoezeer ik wil geloven dat je het bij het juiste eind hebt.. hoe minder ik het doe... ik denk juist dat als je verteld wat er is en toch een sterk persoon bent dat meer indruk zal maken... ik ben niet die jongen met een verzwikte enkel... ik heb een dwarslaesie, maar dat zal me niet tegenhouden het beste van mijn leven te maken...Op dinsdag 26 september 2006 19:11 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Ik dacht al dat je een tweede persoonlijkheid had.
[..]
En als het bij de eerste ontmoeting al onderwerp van gesprek is dan bepaald het wel wie je bent, dan ben je namelijk Edwin, die jongen met die handicap.
quote:Dat mag.Op dinsdag 26 september 2006 19:54 schreef EdwinHeijmen het volgende:
[..]
hoezeer ik wil geloven dat je het bij het juiste eind hebt.. hoe minder ik het doe... ik denk juist dat als je verteld wat er is en toch een sterk persoon bent dat meer indruk zal maken... ik ben niet die jongen met een verzwikte enkel... ik heb een dwarslaesie, maar dat zal me niet tegenhouden het beste van mijn leven te maken...
Misschien zit ik wel grandioos fout maar voor mij werkt het.
quote:ja en voor mij op dit moment niet...Op dinsdag 26 september 2006 20:02 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Dat mag.
Misschien zit ik wel grandioos fout maar voor mij werkt het.
maar ik vind mezelf veel interessanter dan datr mijn handicap ooit zal zijn... en ik wacht op degene die daar ook zo over denkt... dus ja... ik ben een zeikerd... maar soms is het lekker om te zeiken...
Vooral dit stukje
Mijn handicap is iets van mij, het is privé. Ik vind dat dat een willekeurige flirt in een kroeg waarmee het misschien wel misschien niet iets wordt helemaal niks aangaat. Net zo min als de eerste de beste vreemde die ik op straat tegenkom. Dat je het aan de buitenkant kunt zien betekend nog niet dat mensen daar rechten aan kunnen ontlenen.
vind ik heel belangrijk.
Ik snap ergens wel dat je jezelf niet 'vals' wilt voorstellen, je hebt die handicap, maar in den beginnen heeft iemand daar niets mee te maken. Als het een ziekte was die van binnen zat en die niemand zou zien, zou je daar dan ook meteen bij het eerste gesprek over beginnen?
quote:dank je en zeker waar denk ik... je kan het niet vergelijken met een niet zichtbaar iets.. ik zie het zelf als iets als rood haar... als je het verft heb je het nog... ik blijf positief en vertel het met een glimlach...Op woensdag 27 september 2006 01:30 schreef Danny_Ramone het volgende:
Het klinkt misschien raar, maar ik denk dat een meisje die ook een handicap heeft minder kortzichtig is en sneller verliefd op je kan worden. Eigenlijk klinkt dit helemaal niet zo raar. Ik heb veel bewondering voor mensen met een handicap die positief blijven denken, kunnen sommige "normale" mensen nog wat van leren.
Ik zit (zoals al eerder in een ander topic bekend is geworden) zelf in een rolstoel.
ik kan dan ook nog wel gewoon stukken lopen (meer dan toegestaan door mijn lichaam vaak)
Nu loop ik ook niet met kruken ofo dus daar kan ik niks over zeggen.
maar wat mij meestal gebeurd is dat als ik iemand ontmoet als ik gewoon in een club loop het het contact er is ik gewoon me zelf ben en eigenlijk niet nadenk over mijn "problempje" nou is dit bij jou vrij lastig van wegen je kruken maar daar is de tip van MM toch wel vrij handig.
lul er gewoon een end omheen en dan vervalt dat onderwerp wel vanzelf
en je moet je zelf afleren om er gelijk over te beginnen en je handicapt niet alleen maar zien als een probleem.
quote:Nou ik denk eigenlijk dat je beter kan accepteren dat mensen over het algemeen alles behalve heiligen zijn. Het is niet zijn probleem dat 9 van 10 mensen bij een hint van een handicap al op zijn minst denkt dat het iig lastig is.Op dinsdag 26 september 2006 23:04 schreef dawg het volgende:
Accepteren dat je dat hebt, dat het zo is, en niet meer verandert. Dan ga je dat ook uitstralen, heeft een positief effect op jou, en dus ook op je interactie met anderen.
En dan spreek ik het nog positief uit.
Een cynische houding uitstralen zal natuurlijk ook niet helpen, maar TS geeft ook aan een positieve instelling er op na te houden. Wat mij betreft hoeft er dan ook niet van die Dr Phill levenswijsheden verkocht te worden zoals wees positief naar de wereld en de wereld is positief naar jou....la die da die da
quote:"Hallo, ik ben Edwin, de jongen met het rode haar. Ik heb het wel geverfd, want ik werd er vroeger veel mee gepest. Maar ik blijf positief."Op woensdag 27 september 2006 01:51 schreef EdwinHeijmen het volgende:
je kan het niet vergelijken met een niet zichtbaar iets.. ik zie het zelf als iets als rood haar... als je het verft heb je het nog... ik blijf positief en vertel het met een glimlach...
Iedereen draagt in het leven zijn bagage mee. Of dat nou fysiek, psychisch, zichtbaar of niet-zichtbaar is. Ik ben het volkomen met MM eens dat het niemand een bal aangaat, zéker niet een eerste keer. Als je een 'slechte jeugd' hebt gehad ga je dat toch ook niet meteen op tafel gooien?
En zo ja, dan zou ik hard wegrennen.
quote:Hahaha, voor een jong meisje is dat wel stoer...Op dinsdag 26 september 2006 18:03 schreef MinderMutsig het volgende:
Krukken pimpen is ook een goed plan.
Ik heb bling-bling-krukken.
Mensen kijken toch wel, dan kan je ze net zo goed iets moois geven om naar te kijken.
En het matcht ook beter bij je outfit.
Maar come on, een jongen met glinstersteentjes aan zijn krukken quote:Het is wel zijn probleem, want het heeft invloed op de interactie met anderen. Daar zal hij mee om moeten gaan, niet iemand anders.Op woensdag 27 september 2006 03:17 schreef Vitalogy het volgende:
[..]
Nou ik denk eigenlijk dat je beter kan accepteren dat mensen over het algemeen alles behalve heiligen zijn. Het is niet zijn probleem dat 9 van 10 mensen bij een hint van een handicap al op zijn minst denkt dat het iig lastig is.
En dan spreek ik het nog positief uit.
quote:En dit natuurlijk.Op woensdag 27 september 2006 06:00 schreef Moonah het volgende:
[..]
"Hallo, ik ben Edwin, de jongen met het rode haar. Ik heb het wel geverfd, want ik werd er vroeger veel mee gepest. Maar ik blijf positief."
Iedereen draagt in het leven zijn bagage mee. Of dat nou fysiek, psychisch, zichtbaar of niet-zichtbaar is. Ik ben het volkomen met MM eens dat het niemand een bal aangaat, zéker niet een eerste keer. Als je een 'slechte jeugd' hebt gehad ga je dat toch ook niet meteen op tafel gooien?
En zo ja, dan zou ik hard wegrennen.
alles goed met jou en de kleine, als ik vragen mag, Moonah?
Ik heb niet het idee/gevoel dat ik nou zo anders word benaderd dan wanneer ik gewoon loop.
quote:Tuurlijk mag je dat vragen! Hij zit er nog hoor.Op woensdag 27 september 2006 08:34 schreef dawg het volgende:
alles goed met jou en de kleine, als ik vragen mag, Moonah?
Niet schrikken als je klikt.
quote:Ik ben 26...Op woensdag 27 september 2006 07:35 schreef Neverending het volgende:
[..]
Hahaha, voor een jong meisje is dat wel stoer...
Het was alleen even om te laten zien wat je met krukken kunt doen.
Hij kan ze ook rood spuiten en er miniferrari's op plakken of verchromen of of zwart met doodskoppen offe.... de mogelijkheden zijn eindeloos als je een beetje creatief bent.
quote:Precies, dat de meeste mensen niet verder kijken dan hun neus lang is, is een feit. Als je een in het oog springende handicap hebt, dan wordt het lastiger zonder dat je er wat aan kan doen.Op woensdag 27 september 2006 03:17 schreef Vitalogy het volgende:
[..]
Nou ik denk eigenlijk dat je beter kan accepteren dat mensen over het algemeen alles behalve heiligen zijn. Het is niet zijn probleem dat 9 van 10 mensen bij een hint van een handicap al op zijn minst denkt dat het iig lastig is.
En dan spreek ik het nog positief uit.
Een cynische houding uitstralen zal natuurlijk ook niet helpen, maar TS geeft ook aan een positieve instelling er op na te houden. Wat mij betreft hoeft er dan ook niet van die Dr Phill levenswijsheden verkocht te worden zoals wees positief naar de wereld en de wereld is positief naar jou....la die da die da
quote:Wauw. Is het geen tweeling? Ik heb er niet zoveel verstand van, maar je buik lijkt me nogal groot, of is dat altijd zo?Op woensdag 27 september 2006 09:58 schreef Moonah het volgende:
Overigens zit ik zelf de laatste tijd (weliswaar tijdelijk, en niet gehandicapt) regelmatig in een rolstoel. En ik heb nog steeds sjans hoor!
Ik heb niet het idee/gevoel dat ik nou zo anders word benaderd dan wanneer ik gewoon loop.
[..]
Tuurlijk mag je dat vragen! Hij zit er nog hoor.
Niet schrikken als je klikt.
En dat jij sjans hebt is niet zo gek natuurlijk.
Ik heb ook genoeg sjans, het ligt er maar net aan wat je instelling is. quote:Jij bent je bewust dat veel mensen met de juiste instelling alsnog geen sjans hebben? Altijd dat gelul van 'de juiste instelling'.Op woensdag 27 september 2006 10:51 schreef dawg het volgende:
En dat jij sjans hebt is niet zo gek natuurlijk.
quote:Ik heb het niet over de 'juiste' instelling. De juiste instelling bestaat niet, is voor iedereen anders.Op woensdag 27 september 2006 11:10 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Jij bent je bewust dat veel mensen met de juiste instelling alsnog geen sjans hebben? Altijd dat gelul van 'de juiste instelling'.
Het gaat erom wat je locus van controle is, hoe je jezelf ziet, hoe je je voelt, etc etc.
quote:Het zit je wel hoog, nietwaar? Het spel der liefde, bedoel ik.
quote:Om dit soort opmerkingen te voorkomen voegde ik de laatste opmerking toe.Op woensdag 27 september 2006 11:37 schreef dawg het volgende:
[..]
Het zit je wel hoog, nietwaar? Het spel der liefde, bedoel ik.
quote:Juist vanwege dit soort opmerkingen zou je die laatste reply niet moeten plaatsen.Op woensdag 27 september 2006 11:40 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Om dit soort opmerkingen te voorkomen voegde ik de laatste opmerking toe.
quote:Zelfs na 20k aan posts maak ik dat soort fouten.Op woensdag 27 september 2006 11:46 schreef dawg het volgende:
[..]
Juist vanwege dit soort opmerkingen zou je die laatste reply niet moeten plaatsen.
quote:Juist, begin direct met liegen, dát zal helpen. Zeker als je daadwerkelijk een relatie met haar begint op te bouwen. Mensen moeten niet zulke simpele vragen stellen, dat mag ook natuurlijk. Als je een vraag stelt, moet je ook het antwoord 'nee' kunnen verwachten.Op woensdag 27 september 2006 12:05 schreef Brupje het volgende:
als ik aan iemand met krukken zou vragen in de kroeg of hij ze been /voet heeft gebroken en krijg vervolgens een reactie dat het veel erger is dan dat zou ik schrikken en eigenlijk niet echt weten wat ik daarna moet zeggen. Zo een weird gevoel zeg maar. Misschien beter om te liegen en ja zeggen?
quote:Nee gewoon beter om met een luchtig grapje aan te geven dat het wel iets permanents is maar dat het op dit moment gewoon no big deal is.Op woensdag 27 september 2006 12:05 schreef Brupje het volgende:
als ik aan iemand met krukken zou vragen in de kroeg of hij ze been /voet heeft gebroken en krijg vervolgens een reactie dat het veel erger is dan dat zou ik schrikken en eigenlijk niet echt weten wat ik daarna moet zeggen. Zo een weird gevoel zeg maar. Misschien beter om te liegen en ja zeggen?
Iedereen wil altijd graag zijn/haar levensverhaal kwijt maar zoiets is gewoon not done bij totaal vreemde mensen en al helemaal niet als je iemand probeert te versieren.
quote:Ik vind toch dat Mindermutsig gelijk heeft. Als meisje ben ik in eerste instantie in JOU geinteresseerd, niet in je dwarsleasie...ook al is dat onderdeel van jou.Op dinsdag 26 september 2006 22:33 schreef EdwinHeijmen het volgende:
maar zijn er nog adviezen dan wel wijze woorden?
Dus ik zou ook niet meteen naar je krukken vragen en het ook niet interessant vinden om over je dwarsleasie te horen, maar meer je humor, wat je interesses zijn en je werk bijv.
Het wil natuurlijk ook niet zeggen dat ik het niet over je dwarsleasie wil hebben, maar als ik met iemand praat zeg ik ook niet in een van de eerste zinnen, bij de weg...ik heb een kunstgebit en plastic tieten (for the audience: bij wijze van spreken! het betreft her slechts een illustratief voorbeeld).
Als je zou antwoorden: "Ja, een knuppel is zo lastig naar binnen te krijgen, dus dan maar zo." dan is heel erg duidelijk dat je er zelf niet te zwaar aan tilt, maar tegelijk dat je het er verder niet meer over wilt hebben. Dat komt dan later wel. En dan kun je gaan babbelen over wat anders, werk, hobby's, enzovoorts.
quote:Ik vind deze opmerking wel okay ja. Ook met eerlijkheid moet je goed opletten hoé je iets brengt, omdat het anders een belemmering vormt voor contact. Ik zou hetzelfde doen als Biancavia dus net zei. Maak er een luchtig grapje over en je kan je op meer leuke onderwerpen storten. Je vindt jezelf in veel opzichten positiever geworden, vestig dan juist dáár je aandacht op, ipv je handicap.Op woensdag 27 september 2006 12:40 schreef Biancavia het volgende:
Als ik vraag waarom je op krukken loopt en je geeft als antwoord: "Ik heb mijn rug gebroken maar ik ben blij dat ik nog kan lopen." dan zou ik echt niet goed weten wat ik zou moeten zeggen, me ongemakkelijk voelen en het gesprek zou niet meer lekker gaan.
Als je zou antwoorden: "Ja, een knuppel is zo lastig naar binnen te krijgen, dus dan maar zo." dan is heel erg duidelijk dat je er zelf niet te zwaar aan tilt, maar tegelijk dat je het er verder niet meer over wilt hebben. Dat komt dan later wel. En dan kun je gaan babbelen over wat anders, werk, hobby's, enzovoorts.
quote:Een slechte boodschap luchtig vertellen komt misschien juist sarcastisch over.Op woensdag 27 september 2006 13:24 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ach toen het sneeuwde heb ik wel eens gezegd dat ik aan het langlaufen was.. kreeg ik ook leuke reacties op.. dus misschien inderdaad wat luchtiger erover doen... terwijl ik het altijd zeg met positieve en luchtige uitstraling hoor...
Misschien versterk je daarmee juist onbewust het gevoel dat je er wél heel zwaar aan tilt.
quote:Als je dit als antwoord zou geven zou ik denken "jezus wat een lul". En dat is niet omdat je die krukken hebt maar omdat je antwoord zo bot is. Iemand toont interesse in je en jij kapt t gelijk af. net als wat iedereen hier zegt ( en wat je zelf ook al door hebt) een beetje luchtig erover doen helpt al een heel stuk.Op dinsdag 26 september 2006 17:51 schreef EdwinHeijmen het volgende:
meestal vragen ze:"heb je je voet/been gebroken?"
en dan zeg ik :"nee mijn rug, dus ik ben blij dat ik nog kan lopen... maar verder wil ik het er even niet over hebben..."
quote:het komt hier veel botter over dan dat het in werkelijkheid gaat hoor.... ik geef alleen aan dat ik niet uit aan het gaan ben om mijn levensverhaal te vertellen, maar om een gezellige avond te hebben...Op woensdag 27 september 2006 13:36 schreef B.A.Trix het volgende:
[..]
Als je dit als antwoord zou geven zou ik denken "jezus wat een lul". En dat is niet omdat je die krukken hebt maar omdat je antwoord zo bot is. Iemand toont interesse in je en jij kapt t gelijk af. net als wat iedereen hier zegt ( en wat je zelf ook al door hebt) een beetje luchtig erover doen helpt al een heel stuk.
quote:Probeer je eens voor te stellen die hij waarschijnlijk dat soort vragen al tig keer gekregen heeft, en daarom wellicht geirriteerd erop reageert. Is wel begrijpelijk, maar ook inherent aan de daarop volgende reacties die hij krijgt.Op woensdag 27 september 2006 13:36 schreef B.A.Trix het volgende:
[..]
Als je dit als antwoord zou geven zou ik denken "jezus wat een lul". En dat is niet omdat je die krukken hebt maar omdat je antwoord zo bot is. Iemand toont interesse in je en jij kapt t gelijk af. net als wat iedereen hier zegt ( en wat je zelf ook al door hebt) een beetje luchtig erover doen helpt al een heel stuk.
Ik zie het zo: als je net contact met iemand maakt, begin je op 0. Niet positief, niet negatief. Okay, je hebt krukken, dus laten we zeggen dat je begint met -1. Kom je te negatief, dan verliezen ze hun intresse. Je zult dus eerst iets van credit op moeten bouwen, de dames moeten hun intresse in jouw zien te behouden. Als jij dan meteen zegt van: "Ja je zult ermee moeten leven dat ik altijd op krukken loop!" dan slaat de meter meteen erg negatief uit en verliezen ze hun intresse. Zeker om jouw als toekomstig partner te zien. Je zult erg hard moeten werken om dat interesse weer terug te krijgen.
Maar je kunt (zoals MM al zei) ook het negatieve even 'vergeten' en je er met een grapje vanaf maken. Misschien voelt het voor jouw dat je de waarheid ontwijkt, maar in feite heb jij helemaal geen reden om daar over te praten. Natuurlijk, je moet niet liegen, maar als je het met een grapje afdoet dan is het duidelijk dat je daar even niet over wilt praten. En dat is precies wat je wilt. Oh je vind jezelf dan niet open genoeg? Nou, vraag eens aan een dame in kwestie of ze toevallig ongesteld is... zo out of the blue. Het zou me niets verbazen als je geen antwoord krijgt. Het zou me zelfs niets verbazen als ze je de rest van de avond niet meer hoeft te zien. Zijn de dames dan niet open genoeg? Onzin! Het is gewoon op dat moment geen geschikt onderwerp. Als je op een gegeven moment op het punt staat om met je hand onder de gordel te gaan heb je kans dat ze zonder schaamte zegt dat het 'nu niet kan'.
Dus praten over je handicap? prima... als de tijd daar is. Als je genoeg credit hebt opgebouwd zodat de dame je erg leuk vind. Mocht ze na een paar keer afspreken nog steeds intresse in je hebben, dan zal ze valzelf opnieuw vragen waarom je die krukken nodig hebt. En dan kun je altijd vertellen wat er aan de hand is.
quote:Het zou mij niets verbazen als je dan een knal voor je kop krijgt...Op woensdag 27 september 2006 14:08 schreef RiDo78 het volgende: Oh je vind jezelf dan niet open genoeg? Nou, vraag eens aan een dame in kwestie of ze toevallig ongesteld is... zo out of the blue. Het zou me niets verbazen als je geen antwoord krijgt. Het zou me zelfs niets verbazen als ze je de rest van de avond niet meer hoeft te zien.
Maar het geeft wel goed aan wat ik bedoel, dat soort privédingen vraag je gewoon niet aan vreemden, en je geeft er ook geen antwoord op. Waarom zou dat anders zijn met een handicap?
quote:Hey!Op woensdag 27 september 2006 15:03 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Het zou mij niets verbazen als je dan een knal voor je kop krijgt...
Maar het geeft wel goed aan wat ik bedoel, dat soort privédingen vraag je gewoon niet aan vreemden, en je geeft er ook geen antwoord op. Waarom zou dat anders zijn met een handicap?
quote:Hoi!
quote:Het was als voorbeeld bedoeld... Ik hoop dat de essentie van het verhaal duidelijk genoeg is. Zo niet, feel free to ask!Op woensdag 27 september 2006 15:03 schreef MinderMutsig het volgende:
Het zou mij niets verbazen als je dan een knal voor je kop krijgt...
Maar het geeft wel goed aan wat ik bedoel, dat soort privédingen vraag je gewoon niet aan vreemden, en je geeft er ook geen antwoord op. Waarom zou dat anders zijn met een handicap?
http://www.zeddnet.com/
Is niet-perfect de juiste politiek correcte term van tegenwoordig?
Maar verder is zoiets ook een optie inderdaad.
quote:"Zeg Edwin, waarom loop jij met krukken."Op woensdag 27 september 2006 22:09 schreef MinderMutsig het volgende:
"De ontmoetingsplek voor niet-perfecte & verlegen mensen"
Is niet-perfect de juiste politiek correcte term van tegenwoordig?
"Nou, ik ben niet-perfect."
quote:Zeddnet?Op vrijdag 29 september 2006 22:52 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ik heb zeddnet geprobeerd... hahaha
Edit: Oh wacht, die datingsite, ik ben niet verder dan de eerste pagina gekomen. Is het net zo grappig als het doet vermoeden?
quote:Denk toch dat de manier waarop je het zegt wel verschil kan maken. Het is een enigszins vijandig antwoord, waarmee je iemand zich toch ongemakkelijk laat voelen.. Al is het best lastig om te zeggen wat er aan de hand is zonder dat je daar weer een tijd aan vast zit..Op woensdag 27 september 2006 14:02 schreef EdwinHeijmen het volgende:
[..]
het komt hier veel botter over dan dat het in werkelijkheid gaat hoor.... ik geef alleen aan dat ik niet uit aan het gaan ben om mijn levensverhaal te vertellen, maar om een gezellige avond te hebben...
quote:Een glimlach betekend weinig meer als je iemand zojuist een glimps hebt laten zien van wat wel eens 1000 kilo emotionele baggage zou kunnen zijn. Dat schrikt echt af.Op zondag 1 oktober 2006 10:41 schreef EdwinHeijmen het volgende:
sja.. ik ben het een beetje zat het er steeds weer over te hebben... het is geen positief verhaal en ik probeer dus maar met een glimlach duidelijk te maken dat het een onderdeel van mijn leven is... daarbij geef ik meestal aan dat ik er veel positiever uit ben gekomen...
quote:ach die 1000 kilo emotionele bagage heb ik waarschijnlijk ook wel.. maar dat heeft dan weer niks met mijn handicap te maken... dus als dat afschrikt weet ik al dat ik de verkeerde voor me heb... ben trouwens uit mezelf heel open... dus heb niet echt het idee dat ik mensen afschrik vanuit wie ik ben....Op zondag 1 oktober 2006 10:43 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Een glimlach betekend weinig meer als je iemand zojuist een glimps hebt laten zien van wat wel eens 1000 kilo emotionele baggage zou kunnen zijn. Dat schrikt echt af.
quote:Daar ben je dus in geslaagd.Op dinsdag 26 september 2006 17:34 schreef EdwinHeijmen het volgende:
dit topic heb ik geopend om gewoon even te zeiken...
quote:...maar die reacties neem je nauwelijks serieus. Op zo'n beetje alles heb je een weerwoord.en via reacties te peilen of ik het nu zo verkeerd heb...
"Ja maar....".
"Nee, ik ben écht positief."
Ik mis de humor en zelfspot bij je.
Wellicht dat je het gebrek in contact maken/onderhouden eens daarin moet zoeken ipv in je hendicap.
contact maken is dus geen probleem op zich... onderhouden wordt inderdaad moeilijker... ben ik nooit zo goed in geweest... maar zelfspot heb ik genoeg... ja ik weet het ik ga er weer eens tegenin... ik lees de reacties en denk soms dat ik wel zou willen dat ik het zo zou kunnen... ik kan het helaas niet afdoen met een grapje.. dat zit niet in mijn karakter... dat zou erg onecht overkomen en dat is wel het laatste dat ik wil... dat ik voor de rest een zeer serieus persoon ben weet ik... niet iedereen is daarvan gediend... maarja dat zeiken was ook wel even nodig vond ik... ik was/ben het gewoon een beetje zat altijd het praatmaatje te zijn van een 45 jarige man in de kroeg.... maarja, misschien is het allemaal gewoon een kwestie van tijd....
quote:Dús ook al voor je handicap.Op zondag 1 oktober 2006 11:31 schreef EdwinHeijmen het volgende:
contact maken is dus geen probleem op zich... onderhouden wordt inderdaad moeilijker... ben ik nooit zo goed in geweest...
quote:Onecht doen is ook geen oplossing. Je moet wel jezelf kunnen blijven.ik kan het helaas niet afdoen met een grapje.. dat zit niet in mijn karakter... dat zou erg onecht overkomen en dat is wel het laatste dat ik wil... dat ik voor de rest een zeer serieus persoon ben weet ik... niet iedereen is daarvan gediend...
quote:Dat snap ik ook!ik was/ben het gewoon een beetje zat altijd het praatmaatje te zijn van een 45 jarige man in de kroeg
quote:En dat denk ik dus weer niet.maarja, misschien is het allemaal gewoon een kwestie van tijd....
Je hebt dit probleem blijkbaar dus altijd al. Waarom verschuil je je nu dan achter je handicap? Wellicht dat die het versterkt, of dat je dat als een extra obstakel ervaart. Maar zoek maar eens naar de ware oorzaak zodat je die constructief kunt aanpakken.
quote:sja ik had het er al over in de OP dat ik 100% ben afgekeurd... dit is dus niet om mijn lichamelijke handicap... ik verschuil me er niet echt achter denk/hoop ik.. ik merk dat ik nog steeds wel contact kan maken, maar dat mensen dan gelijk het hele verhaal achter de handicap willen kennen en dan weer afhaken... behalve die 45 jarige gescheiden mannen die nu maar hun leven slijten in de kroeg... de handicap wordt door mij dus als een obstakel gezien naar het hebben van normaal contact... voordat mijn problemen met het onderhouden van contact ( en ja die heb ik) opduiken is er vanaf de andere kant al geen contact meer... ik heb voor mijn gevoel veel meer te bieden dan een zielig verhaaltje... het is een ommekeer in mijn leven geweest die vele positieve dingen met zich mee heeft gebracht... maar het is niet hetgene dat ik ben... toch schrikt het mensen af om verder nog met mij in contact te treden lijkt het wel... ach ik ben gewoon een zeikerd...Op zondag 1 oktober 2006 11:39 schreef Moonah het volgende:
En dat denk ik dus weer niet.
Je hebt dit probleem blijkbaar dus altijd al. Waarom verschuil je je nu dan achter je handicap? Wellicht dat die het versterkt, of dat je dat als een extra obstakel ervaart. Maar zoek maar eens naar de ware oorzaak zodat je die constructief kunt aanpakken.
quote:Misschien dat het toch beter om je handicap(s) en/of andere problemen voor je te houden en slechts oppervlakkig er iets over zeggen bij eerste contacten. Wanneer je iemand dan wat beter kent leert diegene vanzelf wel die kant van je kennen, en waarschijnlijk kan iemand er dan ook beter mee omgaan, omdat het dan slechts als attribuut van jou wordt gezien, en niet als een integraal onderdeel.Op zondag 1 oktober 2006 11:58 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ik heb voor mijn gevoel veel meer te bieden dan een zielig verhaaltje... het is een ommekeer in mijn leven geweest die vele positieve dingen met zich mee heeft gebracht... maar het is niet hetgene dat ik ben... toch schrikt het mensen af om verder nog met mij in contact te treden lijkt het wel... ach ik ben gewoon een zeikerd...
quote:ja dat denk ik ook... maar als iemand mij rechtstreeks vraagt wat er is?.. ik kom met een scootmobiel aanrijden en loop op krukken... mensen pakken het aan om een gesprek te beginnen of als ik mensen aanspreek wijzen ze al snel naar de krukken en dan? niks zeggen lijkt dan alsof je iets te verbergen hebt... een grapje maken? sja daar voel ik me niet lekker bij denk ik... ik probeer er zo luchtig mogelijk over te zijn... en te laten zien dat ik het niet als een probleem zie... maar kan me inderdaad voorstellen zoals mensen hier al zeggen dat het een beetje koud op je dak komt vallen...Op zondag 1 oktober 2006 12:06 schreef Alicey het volgende:
[..]
Misschien dat het toch beter om je handicap(s) en/of andere problemen voor je te houden en slechts oppervlakkig er iets over zeggen bij eerste contacten. Wanneer je iemand dan wat beter kent leert diegene vanzelf wel die kant van je kennen, en waarschijnlijk kan iemand er dan ook beter mee omgaan, omdat het dan slechts als attribuut van jou wordt gezien, en niet als een integraal onderdeel.
quote:Ik denk dat het dan toch niet luchtig genoeg is, of dat het juist duidelijk is dat het geveinsde luchtigheid is..Op zondag 1 oktober 2006 12:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
[..]
ja dat denk ik ook... maar als iemand mij rechtstreeks vraagt wat er is?.. ik kom met een scootmobiel aanrijden en loop op krukken... mensen pakken het aan om een gesprek te beginnen of als ik mensen aanspreek wijzen ze al snel naar de krukken en dan? niks zeggen lijkt dan alsof je iets te verbergen hebt... een grapje maken? sja daar voel ik me niet lekker bij denk ik... ik probeer er zo luchtig mogelijk over te zijn... en te laten zien dat ik het niet als een probleem zie... maar kan me inderdaad voorstellen zoals mensen hier al zeggen dat het een beetje koud op je dak komt vallen...
quote:je probeert er luchtig over te doen en te laten zien dat je het niet als een probleem ziet....maar is dat ook zo en ben je er ook luchtig over of doe je maar alsof? Zie je het niet als een probleem voor je contacten? En waardoor had je voorheen moeite om contact te onderhouden?Op zondag 1 oktober 2006 12:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
[..]
ja dat denk ik ook... maar als iemand mij rechtstreeks vraagt wat er is?.. ik kom met een scootmobiel aanrijden en loop op krukken... mensen pakken het aan om een gesprek te beginnen of als ik mensen aanspreek wijzen ze al snel naar de krukken en dan? niks zeggen lijkt dan alsof je iets te verbergen hebt... een grapje maken? sja daar voel ik me niet lekker bij denk ik... ik probeer er zo luchtig mogelijk over te zijn... en te laten zien dat ik het niet als een probleem zie... maar kan me inderdaad voorstellen zoals mensen hier al zeggen dat het een beetje koud op je dak komt vallen...
quote:Dat denk ik niet, ik denk dat je inderdaad zo begint. Maar dat is wel iets dat je zelf om kunt buigen door je daden, niet door woorden.Op zondag 1 oktober 2006 13:04 schreef EdwinHeijmen het volgende:
voorheen en gedeeltelijk nu nog had ik problemen met contact onderhouden vanwege psychische redenen.... dat luchtig doen is niet doen alsof.. ik heb al lang leren leven met de handicap.. voor mij is het geen zwaar onderwerp... maar het kan best zijn dat anderen dat niet als luchtig zien... mijn kennisen en vrienden zien het hoop ik niet meer... maar bij een nieuw persoon heb ik het idee dat ik begin als degene met handicap... misschien is dat ook projectie...
Mijn manier past misschien niet bij je maar je zou er de dingen uit kunnen halen die wel bij je passen of het zo aanpassen dat het wel bij je past. Als je niet gezien wilt worden als die vent met die handicap dan zal je een manier moeten vinden om daar omheen te werken. Dat betekend niet dat je je onecht moet gedragen, doe dat gewoon op een manier die bij je past.
Maar laat zien dat je meer bent dan je handicap, dat JIJ er eerst bent en dat die handicap bijzaak is.
Heb je al eens op een lotgenotencontactforum gekeken?
Al heb je verder helemaal niks met dat soort dingen, je zou eens kunnen kijken hoe anderen in vergelijkbare situaties zulke dingen aanpakken. Misschien zitten daar wel tips bij waar je wel wat mee kunt, die meer bij je passen.
In jouw geval zou ik eens kijken op www.spinalnet.nl (Via de link extranet kan je je aanmelden voor de discussiefora.) Ik heb het forum niet bekeken want daar moet je je voor aanmelden en ik heb daar niks te zoeken maar probeer het eens.
quote:Je zou kunnen zeggen:"Ik loop wat moeilijk."Op zondag 1 oktober 2006 12:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ik kom met een scootmobiel aanrijden en loop op krukken... mensen pakken het aan om een gesprek te beginnen of als ik mensen aanspreek wijzen ze al snel naar de krukken en dan? niks zeggen lijkt dan alsof je iets te verbergen hebt... een grapje maken? sja daar voel ik me niet lekker bij denk ik... ik probeer er zo luchtig mogelijk over te zijn... en te laten zien dat ik het niet als een probleem zie... maar kan me inderdaad voorstellen zoals mensen hier al zeggen dat het een beetje koud op je dak komt vallen...
Punt. Klaar.
quote:Nou, food for thought dus.Op zondag 1 oktober 2006 19:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
haha... ben er weer eens achter gekomen dat mijn beeld van mezelf voor geen meter klopt met het beeld dat anderen van mij hebben... en dat vriendschap een vluchtig iets kan zijn...
quote:niet zo slecht over jezelf denkenOp zondag 1 oktober 2006 19:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
haha... ben er weer eens achter gekomen dat mijn beeld van mezelf voor geen meter klopt met het beeld dat anderen van mij hebben... en dat vriendschap een vluchtig iets kan zijn...
quote:Even voor de duidelijkheid, ben je mijn posts stelselmatig aan het negeren of heeft het nog zin als ik hier meepost?Op zondag 1 oktober 2006 19:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
haha... ben er weer eens achter gekomen dat mijn beeld van mezelf voor geen meter klopt met het beeld dat anderen van mij hebben... en dat vriendschap een vluchtig iets kan zijn...
Ik doe namelijk mijn best om je opweg te helpen maar je lijkt er niet veel interesse in te hebben en dan kan ik mijn tijd wel beter besteden.
quote:Top, hopelijk heb je er wat aan. Ik weet uit ervaring dat zo'n forum je een heel eind op weg kan helpen en soms is het gewoon ook wel fijn om eens ervaringen uit te wisselen.Op zondag 1 oktober 2006 19:38 schreef EdwinHeijmen het volgende:
nee hoor... ik heb me ingeschreven op spinalnet... had ik even moeten melden.. heb daar rondgekeken en wat tips van mensen gelezen over praktische zaken.. misschien ga ik nog een topic openen daar, maar begin nu het idee te krijgen dat het best wel meer aan mijn psychische achtergrond kan liggen...
Voor psychische problemen kan je ook hulp krijgen hč, kaart het eens aan bij de huisarts. Het is echt niet nodig om daar mee rond te blijven lopen. Er is niks mis met een bezoekje aan een psycholoog of psychiater, met toegeven dat je er alleen even niet meer uitkomt. Ben je tijdens je revalidatie ook niet met een psycholoog in aanraking gekomen? Meestal is dat wel onderdeel van een reva. Dat verlaagt de drempel misschien een beetje?
heb nu nog alleen vrienden van boven de vijftig over en dat lijkt me ook niet zo gezond voor een dertigjarige man...
Zorg eerst maar dat je zelf weer wat lekkerder in je vel zit, dan komen de sociale contacten vanzelf wel weer.
Dat je vooral oudere vrienden hebt zegt niet zoveel denk ik, je hebt ook nogal wat meegemaakt en dus meer levenservaring opgedaan, misschien klikt het wel gewoon beter met mensen die daar wat meer aansluiting bij hebben.
Succes ermee
ben erg in de war nu.. misschien kan ik er met wat hulp weer schot in krijgen...
voorlopig lijkt het me inderdaad beter me wat meer op mezelf te richten...
dat sociale komt wel weer....
quote:En waarom schrikt dat af?Op zondag 1 oktober 2006 10:43 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Een glimlach betekend weinig meer als je iemand zojuist een glimps hebt laten zien van wat wel eens 1000 kilo emotionele baggage zou kunnen zijn. Dat schrikt echt af.
quote:Ik kan ook van dat soort opmerkingen maken. Maar dan ben ik van binnen niet meer luchtig en eerder klaar om iemand aan te vliegen.Op woensdag 27 september 2006 13:24 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ach toen het sneeuwde heb ik wel eens gezegd dat ik aan het langlaufen was.. kreeg ik ook leuke reacties op.. dus misschien inderdaad wat luchtiger erover doen... terwijl ik het altijd zeg met positieve en luchtige uitstraling hoor...
Gek genoeg ben ik dan kwa opmerkingen op me grappigst. Al moet je wel uitkijken. Want het was niet luchtig bedoeld.
Ik heb het topic doorgelezen, en als ik het op mijn egen situatie betrek dan weet ik het ff niet meer.
Ben gewoon ff erg in de war. Niet emotioneel maar gewoon met mijn gedachtengang.
Ik geloof MinderMutsig en de anderen wel hoor.
Maar ik heb erg te maken met een soort weerstand (emotioneel, en hoe ik denk enzo) Is normaal denk ik.
Ik weet niet meer hoe ik moet denken en hoe ik de wereld moet zien. Maar ik ben het onderwerp hier niet.
Ik ga dit topic wél volgen...
[ Bericht 27% gewijzigd door a-child-in-chains op 03-10-2006 04:23:56 ]
quote:Mensen zitten doorgaans toch niet te wachten op iemand die zwaarmoedig is, en alsmaar duidelijk maakt dat hij of zij een groot probleem heeft. Ik zeg hiemee niet dat TS zo is, maar wel dat hij die indruk kan wekken. Dat schrikt mensen af..
quote:Maar ik heb erg te maken met een soort weerstand (emotioneel, en hoe ik denk enzo) Is normaal denk ik.
Ik weet niet meer hoe ik moet denken en hoe ik de wereld moet zien. Maar ik ben het onderwerp hier niet.
Ik ga dit topic wél volgen...
Staat een hoop in. dus grapjes en geen verontschuldigingen of zware verhalen...
ik kom hierop terug morgen...
quote:Succes!Op vrijdag 6 oktober 2006 22:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ok... ik heb jullie gedachten in mijn hoofd en ga vanavond uit onder jullie voorwaarden...
dus grapjes en geen verontschuldigingen of zware verhalen...
ik kom hierop terug morgen...
quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 22:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ok... ik heb jullie gedachten in mijn hoofd en ga vanavond uit onder jullie voorwaarden...
dus grapjes en geen verontschuldigingen of zware verhalen...
ik kom hierop terug morgen...
Veel plezier en succes! Ik hoop dat je er wat aan gehad hebt.
Maar schroom ook niet om me te vertellen dat ik kutadviezen geef.
Toch, ik zal je moeten toegeven dat ik een vriend ook niet meer zo graag zou zien wanneer hij een handicap krijgt. Vriendschap is voor mij iets waar je beide plezier aan beleeft en het plezier gaat er bij mij vanaf wanneer ik niet meer naar concerten kan, gezellig naar een café toe of gewoonweg iets willekeurigs kan ondernemen.
Wanneer ik in een rolstoel zou belanden zou ik me van de bovenstaande mentaliteit zeer bewust zijn. Je bent ook gewoonweg een lastige, gehandicapte vriend die wat meer geduld vergt dan de niet-gehandicapte vriend, dat moet je gewoonweg accepteren.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-10-2006 14:38:08 ]
quote:Ik kan me de gedachtengang wel voorstellen en geef je ook groot gelijk. Ik ben (ik denk net als iedereen met een handicap) toch best wat "vrienden" kwijtgeraakt. Tussen aanhalingstekens omdat ik eigenlijk niet vind dat het ooit vrienden geweest zijn, het waren meer stapmaatjes en de enige overeenkomst tussen ons was eigenlijk dat we naar dezelfde tenten gingen en lekker konden ouwehoeren. Ik heb het ze ook geen seconde kwalijk genomen al heb ik het zeker in het begin wel gemist.Op zaterdag 7 oktober 2006 14:36 schreef Friek_ het volgende:
Het belangrijkste om tijdens zo'n handicap te behouden is wat optimisme, hoop en zelfvertrouwen.
Toch, ik zal je moeten toegeven dat ik een vriend ook niet meer zo graag zou zien wanneer hij een handicap krijgt. Vriendschap is voor mij iets waar je beide plezier aan beleeft en het plezier gaat er bij mij vanaf wanneer ik niet meer naar concerten kan, gezellig naar een café toe of gewoonweg iets willekeurigs kan ondernemen.
Wanneer ik in een rolstoel zou belanden zou ik me van de bovenstaande mentaliteit zeer bewust zijn. Je bent ook gewoonweg een lastige, gehandicapte vriend die wat meer geduld vergt dan de niet-gehandicapte vriend, dat moet je gewoonweg accepteren.
In dit soort situaties leer je je echte vrienden kennen. En dan bedoel ik dat dus positief t.o. van die mensen maar zeker niet negatief t.o. van de mensen die daar anders mee omgaan.
Vriendschappen veranderen in de loop der tijd. Mensen groeien naar elkaar toe of juist uit elkaar doordat hun leven en daarmee hun interesses veranderen. Soms heb je gewoon niks meer gemeen met bepaalde mensen. Mensen raken ook vrienden kwijt als ze gaan studeren, kinderen krijgen, gaan trouwen, gaan scheiden, of ziek of gehandicapt worden. Je veranderd door die gebeurtenissen waardoor je gewoon geen aansluiting meer hebt. That's live.
En juist de mensen die daar eerlijk in zijn kan ik het meest waarderen.
Maar ik ben intussen toch wel erg benieuwd hoe het verlopen is gisteravond!
Waar blijf je Edwin?
ik moet zeggen dat de adviezen mij niet veel geholpen hebben op korte duur...
mensen leken voor mijn gevoel nog verder van me af te staan...
en ja, we hebben het hier over mijn gevoel...
dus ik hoop dat ik er zelf beter mee om kan leren gaan dat ik mezelf niet blootgeef..
of misschien is dit voor mij de verkeerde manier...
ik weet het ook niet.. elke keer wanneer ik een gezellig gesprek heb houdt het op een bepaald moment op... schichtig geef ik ze dan nog het adres van mijn webpagina in de hoop nog iets van reactie te krijgen...
het rare is dat mannen me wel een mailtje sturen met danwel positieve of negatieve kritiek.. maar van de vrouwen/meisjes hoor ik nooit iets...
Ik heb je site bekeken n.a.v. je berichtje. Je schrijft fantastisch mooie gedichten. Jammer dat de site al een tijdje niet meer ge-update is, doe je er nog wel wat mee?
Het heeft me toch weer een hele andere kijk op jou gegeven, tenmiste, dat denk ik.
Heb ik gelijk als ik zeg dat je een beetje een zwaarmoedig persoon bent?
Misschien past mijn manier inderdaad niet bij je. Maar probeer wel in gedachten te houden dat je zelf een grote invloed hebt op hoe mensen op je reageren. Door de manier waarop je jezelf presenteert kan je een ontmoeting sturen. Je moet je eigen stijl herontwikkelen. Pas als jij comfortabel bent met jezelf kunnen anderen dat ook zijn.
Ik hoop dat je die eigen stijl weer terug vind.
[ Bericht 37% gewijzigd door MinderMutsig op 08-10-2006 23:56:32 ]