geen kans voor gehandicapte?

quote:

Op zondag 1 oktober 2006 19:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
haha... ben er weer eens achter gekomen dat mijn beeld van mezelf voor geen meter klopt met het beeld dat anderen van mij hebben... en dat vriendschap een vluchtig iets kan zijn...

niet zo slecht over jezelf denken

quote:

Op zondag 1 oktober 2006 19:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
haha... ben er weer eens achter gekomen dat mijn beeld van mezelf voor geen meter klopt met het beeld dat anderen van mij hebben... en dat vriendschap een vluchtig iets kan zijn...

Even voor de duidelijkheid, ben je mijn posts stelselmatig aan het negeren of heeft het nog zin als ik hier meepost?
Ik doe namelijk mijn best om je opweg te helpen maar je lijkt er niet veel interesse in te hebben en dan kan ik mijn tijd wel beter besteden.

quote:

Op zondag 1 oktober 2006 19:38 schreef EdwinHeijmen het volgende:
nee hoor... ik heb me ingeschreven op spinalnet... had ik even moeten melden.. heb daar rondgekeken en wat tips van mensen gelezen over praktische zaken.. misschien ga ik nog een topic openen daar, maar begin nu het idee te krijgen dat het best wel meer aan mijn psychische achtergrond kan liggen...

Top, hopelijk heb je er wat aan. Ik weet uit ervaring dat zo'n forum je een heel eind op weg kan helpen en soms is het gewoon ook wel fijn om eens ervaringen uit te wisselen.

Voor psychische problemen kan je ook hulp krijgen hè, kaart het eens aan bij de huisarts. Het is echt niet nodig om daar mee rond te blijven lopen. Er is niks mis met een bezoekje aan een psycholoog of psychiater, met toegeven dat je er alleen even niet meer uitkomt. Ben je tijdens je revalidatie ook niet met een psycholoog in aanraking gekomen? Meestal is dat wel onderdeel van een reva. Dat verlaagt de drempel misschien een beetje?

Lijkt me inderdaad verstandig aangezien het momenteel blijkbaar weer wat minder gaat.
Zorg eerst maar dat je zelf weer wat lekkerder in je vel zit, dan komen de sociale contacten vanzelf wel weer.
Dat je vooral oudere vrienden hebt zegt niet zoveel denk ik, je hebt ook nogal wat meegemaakt en dus meer levenservaring opgedaan, misschien klikt het wel gewoon beter met mensen die daar wat meer aansluiting bij hebben.
Succes ermee

quote:

Op zondag 1 oktober 2006 10:43 schreef SpecialK het volgende:

[..]

Een glimlach betekend weinig meer als je iemand zojuist een glimps hebt laten zien van wat wel eens 1000 kilo emotionele baggage zou kunnen zijn. Dat schrikt echt af.

En waarom schrikt dat af?

quote:

Op woensdag 27 september 2006 13:24 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ach toen het sneeuwde heb ik wel eens gezegd dat ik aan het langlaufen was.. kreeg ik ook leuke reacties op.. dus misschien inderdaad wat luchtiger erover doen... terwijl ik het altijd zeg met positieve en luchtige uitstraling hoor...

Ik kan ook van dat soort opmerkingen maken. Maar dan ben ik van binnen niet meer luchtig en eerder klaar om iemand aan te vliegen.
Gek genoeg ben ik dan kwa opmerkingen op me grappigst. Al moet je wel uitkijken. Want het was niet luchtig bedoeld.

Ik heb het topic doorgelezen, en als ik het op mijn egen situatie betrek dan weet ik het ff niet meer.
Ben gewoon ff erg in de war. Niet emotioneel maar gewoon met mijn gedachtengang.
Ik geloof MinderMutsig en de anderen wel hoor.
Maar ik heb erg te maken met een soort weerstand (emotioneel, en hoe ik denk enzo) Is normaal denk ik.
Ik weet niet meer hoe ik moet denken en hoe ik de wereld moet zien. Maar ik ben het onderwerp hier niet.
Ik ga dit topic wél volgen...

[ Bericht 27% gewijzigd door a-child-in-chains op 03-10-2006 04:23:56 ]

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 03:52 schreef a-child-in-chains het volgende:

En waarom schrikt dat af?

Mensen zitten doorgaans toch niet te wachten op iemand die zwaarmoedig is, en alsmaar duidelijk maakt dat hij of zij een groot probleem heeft. Ik zeg hiemee niet dat TS zo is, maar wel dat hij die indruk kan wekken. Dat schrikt mensen af..

quote:

Maar ik heb erg te maken met een soort weerstand (emotioneel, en hoe ik denk enzo) Is normaal denk ik.
Ik weet niet meer hoe ik moet denken en hoe ik de wereld moet zien. Maar ik ben het onderwerp hier niet.
Ik ga dit topic wél volgen...

Staat een hoop in.

Misschien is het een idee om lotgenoten op te zoeken, mensen die je begrijpen. Dat scheelt al een stuk lijkt me. Mijn broer had problemen met relaties door een psychische aandoening, ADHD. Bij hem is het niet overgegaan na zijn jeugd en daarom ging hij naar een soort ADHD-café waar ook mensen met andere psychische klachten kwamen. Daar heeft hij mensen ontmoet die hem wel begrijpen en snappen hoe hij in elkaar zit. Uiteindelijk heeft hij nu een relatie met een "gewoon" meisje uit de buurt, maar hij heeft er wel veel aan gehad. Al is het maar voor het zelfvertrouwen wat je herwint.

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 22:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ok... ik heb jullie gedachten in mijn hoofd en ga vanavond uit onder jullie voorwaarden...
dus grapjes en geen verontschuldigingen of zware verhalen...
ik kom hierop terug morgen...

Succes!

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 22:17 schreef EdwinHeijmen het volgende:
ok... ik heb jullie gedachten in mijn hoofd en ga vanavond uit onder jullie voorwaarden...
dus grapjes en geen verontschuldigingen of zware verhalen...
ik kom hierop terug morgen...

Veel plezier en succes!

Ik hoop dat je er wat aan gehad hebt.

_{Maar schroom ook niet om me te vertellen dat ik kutadviezen geef.}

Nou, ik ben benieuwd.

Ben benieuwd naar je verhaal, ben zelf ook gehandicapt en het is altijd leuk ervaringsverhalen te lezen.

quote:

Op zaterdag 7 oktober 2006 14:36 schreef Friek_ het volgende:
Het belangrijkste om tijdens zo'n handicap te behouden is wat optimisme, hoop en zelfvertrouwen.

Toch, ik zal je moeten toegeven dat ik een vriend ook niet meer zo graag zou zien wanneer hij een handicap krijgt. Vriendschap is voor mij iets waar je beide plezier aan beleeft en het plezier gaat er bij mij vanaf wanneer ik niet meer naar concerten kan, gezellig naar een café toe of gewoonweg iets willekeurigs kan ondernemen.

Wanneer ik in een rolstoel zou belanden zou ik me van de bovenstaande mentaliteit zeer bewust zijn. Je bent ook gewoonweg een lastige, gehandicapte vriend die wat meer geduld vergt dan de niet-gehandicapte vriend, dat moet je gewoonweg accepteren.

Ik kan me de gedachtengang wel voorstellen en geef je ook groot gelijk. Ik ben (ik denk net als iedereen met een handicap) toch best wat "vrienden" kwijtgeraakt. Tussen aanhalingstekens omdat ik eigenlijk niet vind dat het ooit vrienden geweest zijn, het waren meer stapmaatjes en de enige overeenkomst tussen ons was eigenlijk dat we naar dezelfde tenten gingen en lekker konden ouwehoeren. Ik heb het ze ook geen seconde kwalijk genomen al heb ik het zeker in het begin wel gemist.
In dit soort situaties leer je je echte vrienden kennen. En dan bedoel ik dat dus positief t.o. van die mensen maar zeker niet negatief t.o. van de mensen die daar anders mee omgaan.

Vriendschappen veranderen in de loop der tijd. Mensen groeien naar elkaar toe of juist uit elkaar doordat hun leven en daarmee hun interesses veranderen. Soms heb je gewoon niks meer gemeen met bepaalde mensen. Mensen raken ook vrienden kwijt als ze gaan studeren, kinderen krijgen, gaan trouwen, gaan scheiden, of ziek of gehandicapt worden. Je veranderd door die gebeurtenissen waardoor je gewoon geen aansluiting meer hebt. That's live.
En juist de mensen die daar eerlijk in zijn kan ik het meest waarderen.


Maar ik ben intussen toch wel erg benieuwd hoe het verlopen is gisteravond!
Waar blijf je Edwin?

Jammer. Veel meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen.

Ik heb je site bekeken n.a.v. je berichtje. Je schrijft fantastisch mooie gedichten. Jammer dat de site al een tijdje niet meer ge-update is, doe je er nog wel wat mee?
Het heeft me toch weer een hele andere kijk op jou gegeven, tenmiste, dat denk ik.
Heb ik gelijk als ik zeg dat je een beetje een zwaarmoedig persoon bent?

Misschien past mijn manier inderdaad niet bij je. Maar probeer wel in gedachten te houden dat je zelf een grote invloed hebt op hoe mensen op je reageren. Door de manier waarop je jezelf presenteert kan je een ontmoeting sturen. Je moet je eigen stijl herontwikkelen. Pas als jij comfortabel bent met jezelf kunnen anderen dat ook zijn.
Ik hoop dat je die eigen stijl weer terug vind.

[ Bericht 37% gewijzigd door MinderMutsig op 08-10-2006 23:56:32 ]