R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
dit topic heb ik geopend om gewoon even te zeiken...
en via reacties te peilen of ik het nu zo verkeerd heb...
sinds drie jaar ben ik gehandicapt...en dan niet zwaar ofzo.. ik loop gewoon met krukken (tot 800 meter) en in mijn eigen huis zelfs zonder...
ik ga vaak uit en heb de leukste gesprekken met mensen die ik dan tegenkom... ik ben totaal niet afwachtend maar stap makkelijk op mensen af...
helaas krijg ik voor de positiviteit die in mij zit sinds mijn ongeluk weinig terug... veel vrienden hebben zich teruggetrokken vanwege handicap en verandering in persoonlijkheid...
ik ben stukken positiever naar de wereld in geheel gaan kijken, terwijl mijn wereld een stuk kleiner is geworden...
werken kan ik niet meer vanwege handicap en andere dingen die al langer spelen..
het probleem nu is dit..
sinds mijn handicap is er geen wederzijdse verliefdheid meer geweest tussen mij en een meisje...
ik krijg het gevoel dat nadat ik mezelf open heb gesteld..(het eerste gesprek gaat snel over op mijn handicap) de interesse verdwenen is....
ok het is zo dat ik impotent ben.. dat zou natuurlijk een groot probleem kunnen zijn...
maar men zegt (mijn vrienden tenminste) geef niet op.. een echte relatie is een vertrouwensrelatie en die kun je nog makkelijk hebben... ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste paar maanden gemsnt heb met een marokkaans meisje... zelfs daar langs ben geweest... zij zei van mij te houden ondanks alles...
maar vanwege religie/cultuur is deze relatie geen lang leven beschoren...
ik zou hier natuurlijk hoop uit moeten halen voor de toekomst...
het lukt me niet...
ok nou hou ik erover op... alle vragen (serieuze) zal ik eerlijk beantwoorden...
bedankt voor jullie input...
en via reacties te peilen of ik het nu zo verkeerd heb...
sinds drie jaar ben ik gehandicapt...en dan niet zwaar ofzo.. ik loop gewoon met krukken (tot 800 meter) en in mijn eigen huis zelfs zonder...
ik ga vaak uit en heb de leukste gesprekken met mensen die ik dan tegenkom... ik ben totaal niet afwachtend maar stap makkelijk op mensen af...
helaas krijg ik voor de positiviteit die in mij zit sinds mijn ongeluk weinig terug... veel vrienden hebben zich teruggetrokken vanwege handicap en verandering in persoonlijkheid...
ik ben stukken positiever naar de wereld in geheel gaan kijken, terwijl mijn wereld een stuk kleiner is geworden...
werken kan ik niet meer vanwege handicap en andere dingen die al langer spelen..
het probleem nu is dit..
sinds mijn handicap is er geen wederzijdse verliefdheid meer geweest tussen mij en een meisje...
ik krijg het gevoel dat nadat ik mezelf open heb gesteld..(het eerste gesprek gaat snel over op mijn handicap) de interesse verdwenen is....
ok het is zo dat ik impotent ben.. dat zou natuurlijk een groot probleem kunnen zijn...
maar men zegt (mijn vrienden tenminste) geef niet op.. een echte relatie is een vertrouwensrelatie en die kun je nog makkelijk hebben... ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste paar maanden gemsnt heb met een marokkaans meisje... zelfs daar langs ben geweest... zij zei van mij te houden ondanks alles...
maar vanwege religie/cultuur is deze relatie geen lang leven beschoren...
ik zou hier natuurlijk hoop uit moeten halen voor de toekomst...
het lukt me niet...
ok nou hou ik erover op... alle vragen (serieuze) zal ik eerlijk beantwoorden...
bedankt voor jullie input...
Edit: lolbroek.
[ Bericht 92% gewijzigd door #ANONIEM op 26-09-2006 19:58:13 ]
[ Bericht 92% gewijzigd door #ANONIEM op 26-09-2006 19:58:13 ]
Wii-nummer: 3964-8145-1574-4580
Pm me als je me hebt toegevoegd!
Pm me als je me hebt toegevoegd!
Tot hoe verre ben je impotent? Zou je nog dmv IVF ofzoiets kinderen kunnen krijgen?
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
Hé hoi
Hoe gaat zo'n eerste gesprek bij jou meestal?
Natuurlijk vragen mensen aan je of je je enkel verstuikt hebt en waarom je met krukken loopt maar vertel je dan ook gelijk wat er aan de hand is en wat zeg je dan letterlijk?
Het is geen lekkere binnenkomer als je gelijk over handicaps en impotentie begint.
Je zou je er natuurlijk ook vanaf kunnen maken met een geintje zodat je niet al bij het eerste gesprek over je handicap hoeft te praten. Uiteindelijk zijn het op dat moment nog vreemden en dat gaat ze helemaal geen hol aan.
"Tja, een knuppel kreeg ik niet mee naar binnen dus dan zo maar... "
"Ik ben een trendsetter en krukken zijn de nieuwe modeaccesoire. "
"Ik had ruzie met de trap, de trap heeft gewonnen. "
En dan gewoon verder er overheen praten. Als het klikt kan je altijd nog een keer uitleggen hoe het zit.
Zo geef je jezelf wat meer de kans om jezelf te laten zien als een leuke vent en niet gelijk als die leuke vent met die handicap.
Hoe gaat zo'n eerste gesprek bij jou meestal?
Natuurlijk vragen mensen aan je of je je enkel verstuikt hebt en waarom je met krukken loopt maar vertel je dan ook gelijk wat er aan de hand is en wat zeg je dan letterlijk?
Het is geen lekkere binnenkomer als je gelijk over handicaps en impotentie begint.
Je zou je er natuurlijk ook vanaf kunnen maken met een geintje zodat je niet al bij het eerste gesprek over je handicap hoeft te praten. Uiteindelijk zijn het op dat moment nog vreemden en dat gaat ze helemaal geen hol aan.
"Tja, een knuppel kreeg ik niet mee naar binnen dus dan zo maar... "
""Ik ben een trendsetter en krukken zijn de nieuwe modeaccesoire. "
" "Ik had ruzie met de trap, de trap heeft gewonnen. "
"En dan gewoon verder er overheen praten. Als het klikt kan je altijd nog een keer uitleggen hoe het zit.
Zo geef je jezelf wat meer de kans om jezelf te laten zien als een leuke vent en niet gelijk als die leuke vent met die handicap.
There is no love sincerer than the love of food.
Goed advies. En je kan natuurlijk ook proberen je krukken een vlotte paintjob te geven ofzo.quote:Op dinsdag 26 september 2006 17:46 schreef MinderMutsig het volgende:
Hé hoi
Hoe gaat zo'n eerste gesprek bij jou meestal?
Natuurlijk vragen mensen aan je of je je enkel verstuikt hebt en waarom je met krukken loopt maar vertel je dan ook gelijk wat er aan de hand is en wat zeg je dan letterlijk?
Het is geen lekkere binnenkomer als je gelijk over handicaps en impotentie begint.
Je zou je er natuurlijk ook vanaf kunnen maken met een geintje zodat je niet al bij het eerste gesprek over je handicap hoeft te praten. Uiteindelijk zijn het op dat moment nog vreemden en dat gaat ze helemaal geen hol aan.
"Tja, een knuppel kreeg ik niet mee naar binnen dus dan zo maar... "
"Ik ben een trendsetter en krukken zijn de nieuwe modeaccesoire. "
"Ik had ruzie met de trap, de trap heeft gewonnen. "
En dan gewoon verder er overheen praten. Als het klikt kan je altijd nog een keer uitleggen hoe het zit.
Zo geef je jezelf wat meer de kans om jezelf te laten zien als een leuke vent en niet gelijk als die leuke vent met die handicap.
Make the best of what you've got.
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
sja die krukken zijn gewoon zichtbaar...
meestal vragen ze:"heb je je voet/been gebroken?"
en dan zeg ik :"nee mijn rug, dus ik ben blij dat ik nog kan lopen... maar verder wil ik het er even niet over hebben..."
meestal vragen ze:"heb je je voet/been gebroken?"
en dan zeg ik :"nee mijn rug, dus ik ben blij dat ik nog kan lopen... maar verder wil ik het er even niet over hebben..."
het impotent zijn heb ik het verder dus helemaal niet over... ja ik kan nog via ivf kinderen krijgen dus kinderwens is geen probleem... maarja... je zegt niet tegen een vriendin zal ik even wat zaadjes in je reageerbuisje droppen?
Aangezien er nogal veel mensen met een handicap gewoon een relatie hebben, lijkt het me niet dat dat een onoverkomelijk probleem is.
When it comes to being Plug 1, it's just me, myself and I
Dude. Er zijn gewoon hulpmiddelen waardoor je of je eigen leuter weer een beetje strak kan krijgen of gewoon iets anders gebruikt om der naar binnen te duwen... Je hebt echt niet alleen maar een lul nodig om een vrouw blij te maken of hoe denk je dat die lesbiennnes het voor elkaar krijgen dan.quote:Op dinsdag 26 september 2006 17:53 schreef EdwinHeijmen het volgende:
het impotent zijn heb ik het verder dus helemaal niet over... ja ik kan nog via ivf kinderen krijgen dus kinderwens is geen probleem... maarja... je zegt niet tegen een vriendin zal ik even wat zaadjes in je reageerbuisje droppen?
There you go.
Kinderwens is vaak het belangrijkst voor een vrouw en als je daar in kan voldoen ben je nog steeds 'in the race'.
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
Als je iemand je echt leuk vind maakt een lichte handicap niet uit. Cliche, maar wel waar. Die suggesties van MinderMutsig klinken ook goed. "Ik wil het er niet over hebben" klinkt een beetje negatief en ook eigenlijk alsof er nog een stortvloed aan onverwerkte dingen achteraan komt.
Vampire Romance O+
Dat is een fout begin, klinkt veel te negatief. Probeer het maar eens met een geintje, je zal zien dat mensen heel anders op je reageren dan.quote:Op dinsdag 26 september 2006 17:51 schreef EdwinHeijmen het volgende:
sja die krukken zijn gewoon zichtbaar...
meestal vragen ze:"heb je je voet/been gebroken?"
en dan zeg ik :"nee mijn rug, dus ik ben blij dat ik nog kan lopen... maar verder wil ik het er even niet over hebben..."
Je wilt bij een eerste gesprek met een lekker wijf laten zien wat je in huis hebt, tenzij je die handicap als een van je betere kwaliteiten ziet vind ik het niet handig om het daarover te hebben. Je bent gelijk die jongen met die interessante aandoening. Je wilt gewoon die interessante jongen zijn.
Als zij de volgende morgen met een vriendin zit te bellen en verteld wat ze gedaan heeft en wie ze ontmoet heeft wil je dat ze zegt: "Ik heb een leuke vent ontmoet! Lekker ding, goed gevoel voor humor, het was echt heel erg leuk en ik hoop dat hij er volgende week weer is! "
"En niet: "Ik heb de hele avond zitten praten met een jongen met een gebroken rug / dwarsleasie.
Vriendin: "was het een leuke jongen?"
Zij: "Ja hoor... maar zou jij een relatie beginnen met iemand met een handicap?"
Krukken pimpen is ook een goed plan.
Ik heb bling-bling-krukken. Opgeschilderd, linten eraan, glinstersteentjes.
Mensen kijken toch wel, dan kan je ze net zo goed iets moois geven om naar te kijken.
En het matcht ook beter bij je outfit.
There is no love sincerer than the love of food.
Je hebt zelfs een heel groot voordeel t.o.v. andere mannen. De meeste mannen willen alleen maar neuken, dat is voor jou geen optie dus jij moet creatiever zijn.quote:Op dinsdag 26 september 2006 17:56 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Dude. Er zijn gewoon hulpmiddelen waardoor je of je eigen leuter weer een beetje strak kan krijgen of gewoon iets anders gebruikt om der naar binnen te duwen... Je hebt echt niet alleen maar een lul nodig om een vrouw blij te maken of hoe denk je dat die lesbiennnes het voor elkaar krijgen dan.
There you go.
Kinderwens is vaak het belangrijkst voor een vrouw en als je daar in kan voldoen ben je nog steeds 'in the race'.
En dat vinden vrouwen helemaaaaaaaaaaaaaaaaal niet erg.
There is no love sincerer than the love of food.
Eind 2001 bleek ik spierreuma te hebben, dat maakte mijn wereldje ook ineens een stuk kleiner.
Vermeende vrienden zijn afgeschaft omdat ze niet meer bleken te zijn dan dat: vermeende vrienden.
Op het moment dat de diagnose gesteld werd had ik een relatie, ik heb m'n toenmalige verkering toen gezegd dat ie maar iemand anders moest zoeken omdat het met mij toch nix zou worden. Dat heeft hij niet gedaan, uiteindelijk is de relatie 2 jaar later beëindigd omdat er andere problemen waren.
Voor mezelf had ik toen zoiets van: ik hoef geen relatie meer want ik kan iemand niet meer bieden wat ik bieden kon toen ik gezond was....... ik ben ook niet meer wie ik was, zelfs niet op de momenten dat ik geen fysieke klachten heb. Ik ben gewoon veranderd.
Van vrienden van vroeger verwacht ik eigenlijk gewoon dat ze dat accepteren... die hebben me gekend toen ik nog gezond was, dus dit hoort er nu ook bij.
De eerste "relatie" die ik had na de relatie die ik had toen ik ziek werd, was dan ook met een ex die ik nog kende uit de tijd dat ik nog op mijn best was.... waarschijnlijk had ik er daarom ook minder moeite mee. Daarbij was het geen echte relatie, we vonden ons contact allebei gewoon "wel makkelijk" we kenden elkaar door en door, konden elkaar vertrouwen en wilden allebei geen relatie, dus wat we hadden was voor allebei de gulden middenweg.
Ik had nog heel lang iets van "ik kan het iemand niet aandoen".
Het grappige is alleen dat ik daar door een bijna vrijpartij met iemand met een handicap overheen gekomen ben. Op dat moment realiseerde ik me namelijk dat ik hem leuk vond om wie hij was, en dat zijn handicap me geen bal interesseerde.
Het is overigens nix geworden met die jongen, we hebben het zelfs niet geprobeerd, maar het moment zelf was gewoon een eye-opener voor mij.
Want als ik een ander zo kan zien dan kan een ander mij ook zo zien.
Vermeende vrienden zijn afgeschaft omdat ze niet meer bleken te zijn dan dat: vermeende vrienden.
Op het moment dat de diagnose gesteld werd had ik een relatie, ik heb m'n toenmalige verkering toen gezegd dat ie maar iemand anders moest zoeken omdat het met mij toch nix zou worden. Dat heeft hij niet gedaan, uiteindelijk is de relatie 2 jaar later beëindigd omdat er andere problemen waren.
Voor mezelf had ik toen zoiets van: ik hoef geen relatie meer want ik kan iemand niet meer bieden wat ik bieden kon toen ik gezond was....... ik ben ook niet meer wie ik was, zelfs niet op de momenten dat ik geen fysieke klachten heb. Ik ben gewoon veranderd.
Van vrienden van vroeger verwacht ik eigenlijk gewoon dat ze dat accepteren... die hebben me gekend toen ik nog gezond was, dus dit hoort er nu ook bij.
De eerste "relatie" die ik had na de relatie die ik had toen ik ziek werd, was dan ook met een ex die ik nog kende uit de tijd dat ik nog op mijn best was.... waarschijnlijk had ik er daarom ook minder moeite mee. Daarbij was het geen echte relatie, we vonden ons contact allebei gewoon "wel makkelijk" we kenden elkaar door en door, konden elkaar vertrouwen en wilden allebei geen relatie, dus wat we hadden was voor allebei de gulden middenweg.
Ik had nog heel lang iets van "ik kan het iemand niet aandoen".
Het grappige is alleen dat ik daar door een bijna vrijpartij met iemand met een handicap overheen gekomen ben. Op dat moment realiseerde ik me namelijk dat ik hem leuk vond om wie hij was, en dat zijn handicap me geen bal interesseerde.
Het is overigens nix geworden met die jongen, we hebben het zelfs niet geprobeerd, maar het moment zelf was gewoon een eye-opener voor mij.
Want als ik een ander zo kan zien dan kan een ander mij ook zo zien.
zoals ik al zei is het contact maken geen probleem... ik heb mijn mondje wel bij me... maar niet praten over mijn handicap lijkt mij een beetje valse methode.. die handicap is een onderdeel van mij... niet degene waar ik het trotst op ben, maarja... mijn methode is nooit geweest me beter voor te doen dan ik ben... maarja..
in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
Piczzquote:Op dinsdag 26 september 2006 18:03 schreef MinderMutsig het volgende:
...
Krukken pimpen is ook een goed plan.
Ik heb bling-bling-krukken. Opgeschilderd, linten eraan, glinstersteentjes.
Mensen kijken toch wel, dan kan je ze net zo goed iets moois geven om naar te kijken.
En het matcht ook beter bij je outfit.
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
Het enige wat je daar mee bereikt is dat je mensen overvalt met een enorm zwaar onderwerp van gesprek. Je hebt het dan over meisjes die de hele dag hebben gewerkt en dan even aan het bijkomen zijn in de kroeg. Het is ok om over je handicap te praten maar ik zou dat toch bewaren voor de mensen die je gewoon veel beter kent.quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:11 schreef EdwinHeijmen het volgende:
zoals ik al zei is het contact maken geen probleem... ik heb mijn mondje wel bij me... maar niet praten over mijn handicap lijkt mij een beetje valse methode.. die handicap is een onderdeel van mij... niet degene waar ik het trotst op ben, maarja... mijn methode is nooit geweest me beter voor te doen dan ik ben... maarja..
in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
Het beste wat je kan doen is het idd gewoon af te doen met een grap en ergens anders over te praten. Daarmee toon je ook nog eens aan dat je ondanks je handicap toch een leven hebt opgebouwd waarin de grensen van je lichaam niet alles bepalende eigenschappen zijn van je totale doen en laten.
Laat gewoon zien dat er veel meer aan jouw persoonlijkheid is dan alleen maar de negatieve aspecten van je lichaam.
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
* nog een extra schopje onder kont geeftquote:Op dinsdag 26 september 2006 18:08 schreef Leandra het volgende:
Eind 2001 bleek ik spierreuma te hebben, dat maakte mijn wereldje ook ineens een stuk kleiner.
Vermeende vrienden zijn afgeschaft omdat ze niet meer bleken te zijn dan dat: vermeende vrienden.
Op het moment dat de diagnose gesteld werd had ik een relatie, ik heb m'n toenmalige verkering toen gezegd dat ie maar iemand anders moest zoeken omdat het met mij toch nix zou worden. Dat heeft hij niet gedaan, uiteindelijk is de relatie 2 jaar later beëindigd omdat er andere problemen waren.
Voor mezelf had ik toen zoiets van: ik hoef geen relatie meer want ik kan iemand niet meer bieden wat ik bieden kon toen ik gezond was....... ik ben ook niet meer wie ik was, zelfs niet op de momenten dat ik geen fysieke klachten heb. Ik ben gewoon veranderd.
Van vrienden van vroeger verwacht ik eigenlijk gewoon dat ze dat accepteren... die hebben me gekend toen ik nog gezond was, dus dit hoort er nu ook bij.
De eerste "relatie" die ik had na de relatie die ik had toen ik ziek werd, was dan ook met een ex die ik nog kende uit de tijd dat ik nog op mijn best was.... waarschijnlijk had ik er daarom ook minder moeite mee. Daarbij was het geen echte relatie, we vonden ons contact allebei gewoon "wel makkelijk" we kenden elkaar door en door, konden elkaar vertrouwen en wilden allebei geen relatie, dus wat we hadden was voor allebei de gulden middenweg.
Ik had nog heel lang iets van "ik kan het iemand niet aandoen".
Het grappige is alleen dat ik daar door een bijna vrijpartij met iemand met een handicap overheen gekomen ben. Op dat moment realiseerde ik me namelijk dat ik hem leuk vond om wie hij was, en dat zijn handicap me geen bal interesseerde.
Het is overigens nix geworden met die jongen, we hebben het zelfs niet geprobeerd, maar het moment zelf was gewoon een eye-opener voor mij.
Want als ik een ander zo kan zien dan kan een ander mij ook zo zien.
Kom op zeg, beetje positief wezen ga je niet dood aan. Van reuma ga je nog steeds niet dood.
Ik heb niks te bieden, misschien kan een ander me op een positieve manier zien, iedereen moet maar accepteren dat ik veranderd ben...
Ik schiet spontaan in een depressie als ik jou zo hoor praten.
Je hébt reuma, je bént het niet.
Setteling for second best is noooooit goed.
Als jij jezelf al niet genoeg waard vind hoe moet een ander dan ooit zien wat je in huis hebt?
There is no love sincerer than the love of food.
Dat je er niet trots op bent kan ik begrijpen, je hoeft je er echter ook niet voor te schamen.quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:11 schreef EdwinHeijmen het volgende:
zoals ik al zei is het contact maken geen probleem... ik heb mijn mondje wel bij me... maar niet praten over mijn handicap lijkt mij een beetje valse methode.. die handicap is een onderdeel van mij... niet degene waar ik het trotst op ben, maarja... mijn methode is nooit geweest me beter voor te doen dan ik ben... maarja..
in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
Dus gewoon pimpen die krukken. Je bent wie je bent, en daar moet de wereld t maar mee doen.
Wie je met krukken niet wil hebben is je zonder krukken niet waard.
Dan had je het onderste deel wat beter moeten lezen....quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:17 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
* nog een extra schopje onder kont geeft
Kom op zeg, beetje positief wezen ga je niet dood aan. Van reuma ga je nog steeds niet dood.
Ik heb niks te bieden, misschien kan een ander me op een positieve manier zien, iedereen moet maar accepteren dat ik veranderd ben...
Ik schiet spontaan in een depressie als ik jou zo hoor praten.
Je hébt reuma, je bént het niet.
Setteling for second best is noooooit goed.
Als jij jezelf al niet genoeg waard vind hoe moet een ander dan ooit zien wat je in huis hebt?
Ik ben al lang over dat "ik kan het een ander niet aandoen" gedeelte heen hoor.
Mee eens.quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:16 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Het enige wat je daar mee bereikt is dat je mensen overvalt met een enorm zwaar onderwerp van gesprek. Je hebt het dan over meisjes die de hele dag hebben gewerkt en dan even aan het bijkomen zijn in de kroeg. Het is ok om over je handicap te praten maar ik zou dat toch bewaren voor de mensen die je gewoon veel beter kent.
Het beste wat je kan doen is het idd gewoon af te doen met een grap en ergens anders over te praten. Daarmee toon je ook nog eens aan dat je ondanks je handicap toch een leven hebt opgebouwd waarin de grensen van je lichaam niet alles bepalende eigenschappen zijn van je totale doen en laten.
Laat gewoon zien dat er veel meer aan jouw persoonlijkheid is dan alleen maar de negatieve aspecten van je lichaam.
Ik bedoel ook niet dat je er om moet gaan liegen, die handicap is een onderdeel van jou en het heeft geen zin om dat te verdoezelen. Maar ik vind dat meer een gesprek voor een tweede afspraakje en niet als opening bij het stappen. Daarnaast vind ik dat het vreemden geen hol aangaat wat ik al dan niet heb. Dat bespreek ik wel met vrienden en familie. Tegen de tijd dat het klikt vind ik nog vroeg genoeg om het eens aan te kaarten.
En ik lieg ook niet, mijn krukken zíjn een modeaccesoire, ik héb vaak ruzie met de trap, en een knuppel krijg je een discotheek niet in.
There is no love sincerer than the love of food.
dat bedoel ik ook.. als ik zeg mijn rug is gebroken is dat een feit.. en als ik dan zeg dat ik niet aan het uitgaan ben om over zoiets te praten is dat ook een feit... verder heb ik leuke gesprekken, maar de interesse lijkt weg... zoals ik al zei.. ik zeik een beetje... maar ik dacht ik doe het eens in het openbaar.. wie weet..quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:19 schreef Leandra het volgende:
[..]
Dat je er niet trots op bent kan ik begrijpen, je hoeft je er echter ook niet voor te schamen.
Dus gewoon pimpen die krukken. Je bent wie je bent, en daar moet de wereld t maar mee doen.
Wie je met krukken niet wil hebben is je zonder krukken niet waard.
Heb ik niet geloof ik, even zoeken of ze ergens bij op staan...quote:
Heb ook geen digi dus kan ze ook niet snel maken.
There is no love sincerer than the love of food.
Ik heb het onderste gedeelte gelezen, daarom heb ik mijn bericht nog gewijzigd en die laatste opmerking erbij gezet. Je klinkt nog niet bepaald positief, genoegen nemen met iemand die genoegen neemt met mij, zo vind ik het klinken.quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:20 schreef Leandra het volgende:
[..]
Dan had je het onderste deel wat beter moeten lezen....
Ik ben al lang over dat "ik kan het een ander niet aandoen" gedeelte heen hoor.
Als dat niet klopt dan bij deze mijn excuses.
Ik kon het niet voorbij laten gaan zonder er iets over te zeggen voor het geval ik het wel goed tussen de regels door las.
There is no love sincerer than the love of food.
oh trouwens MinderMutsig ikzelf heb nooit problemen gehad met meisjes die gehandicapt waren... het had me weinig uitgemaakt als er maar een klik was geweest... maar ik heb dit topic geopend omdat ik van anderen dat gevoel wel krijg...
als die vraag voor mij bedoeld is... nee...quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef Xcalibur het volgende:
Even een offtopic vraagje: heb jij vroeger bij Back2Front gewerkt?
Tuurlijk wil je gewoon die interessante jongen zijn, maar de handicap die je hebt is wel een deel van je. Het heeft je deels gevormd tot de jongen die je nu bent. Het hele verhaal op tafel leggen bij een eerste gesprek lijkt me ook niet nodig, maar het benoemen, zodat je laat merken dat je er open over bent lijkt mij wel heel belangrijk. Uiteraard wil het oog ook wat, maar kan een jongen ben een handicap dan niet mooi en lekker zijn? Onzin! En wat betreft de impotentie, gelukkig zijn er een heleboel hulpmiddelen op de markt, wanneer je hier open over bent in een relatie zul je zeker weten ook daar weer uit komen. Het leven met een handicap is soms gewoon zwaar klote, maar ja, helaas kun je de tijd niet terugdraaien, maak er wat van en maak volop gebruik van de mogelijkheden die er zijn. En ja, soms kun je er het best gewoon een grapje van maken, pimp your sticks, dat vind ik wel een hele goede.
promise me, believe in yourselff!!
Liefs, mij
promise me, believe in yourselff!!
Liefs, mij
Als MinderMutsig een leuke uitstraling heeft en ik zou minder verlegen zijn dan zou ik haar aanspreken. En tsja... als ze in het echt ook zo'n positieve en humoristische instelling heeft dan ben ik verkocht.quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh trouwens MinderMutsig ikzelf heb nooit problemen gehad met meisjes die gehandicapt waren... het had me weinig uitgemaakt als er maar een klik was geweest... maar ik heb dit topic geopend omdat ik van anderen dat gevoel wel krijg...
Zeg ik dus als niet-gehandicapte jongen van 21.
*flirt flirt*
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
Natuurlijk heb je die er bij zitten en eerlijk gezegt begrijp ik dat ook nog wel.quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh trouwens MinderMutsig ikzelf heb nooit problemen gehad met meisjes die gehandicapt waren... het had me weinig uitgemaakt als er maar een klik was geweest... maar ik heb dit topic geopend omdat ik van anderen dat gevoel wel krijg...
Maar die mensen zijn mijn tijd en inspanning echt niet waard. Voor jou 10 anderen.
Maar dat ligt ook erg aan je eigen instelling denk ik, of tenminste, aan hoe je overkomt op anderen.
Met je instelling is misschien wel niks mis, je moet alleen nog wat handiger worden in hoe je met je handicap omgaat t.o.v. anderen, en dat is in iedere situatie anders.
Als het niet je handicap geweest was maar je problemen met de belastingdienst was het ook niet echt een goede opening geweest voor meer snap je?
Mensen willen tijdens het uitgaan gewoon een leuke tijd hebben en jij ook neem ik aan. Ik kan me leukere gespreksonderwerpen bedenken dan je handicap.
Vandaar mijn tip en trucjes om het onderwerp te vermijden, probeer het gewoon eens je zult zien dat het werkt.
There is no love sincerer than the love of food.
quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:36 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Als MinderMutsig een leuke uitstraling heeft en ik zou minder verlegen zijn dan zou ik haar aanspreken. En tsja... als ze in het echt ook zo'n positieve en humoristische instelling heeft dan ben ik verkocht.
Zeg ik dus als niet-gehandicapte jongen van 21.
*flirt flirt*
There is no love sincerer than the love of food.
Ik dacht al dat je een tweede persoonlijkheid had.quote:Op dinsdag 26 september 2006 18:35 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh dat was een vriendin van mij
Ik ben het bijna met je eens op het dik gedrukte stuk na.quote:Tuurlijk wil je gewoon die interessante jongen zijn, maar de handicap die je hebt is wel een deel van je. Het heeft je deels gevormd tot de jongen die je nu bent. Het hele verhaal op tafel leggen bij een eerste gesprek lijkt me ook niet nodig, maar het benoemen, zodat je laat merken dat je er open over bent lijkt mij wel heel belangrijk. Uiteraard wil het oog ook wat, maar kan een jongen ben een handicap dan niet mooi en lekker zijn? Onzin! En wat betreft de impotentie, gelukkig zijn er een heleboel hulpmiddelen op de markt, wanneer je hier open over bent in een relatie zul je zeker weten ook daar weer uit komen. Het leven met een handicap is soms gewoon zwaar klote, maar ja, helaas kun je de tijd niet terugdraaien, maak er wat van en maak volop gebruik van de mogelijkheden die er zijn. En ja, soms kun je er het best gewoon een grapje van maken, pimp your sticks, dat vind ik wel een hele goede.
promise me, believe in yourselff!!
Liefs, mij
Mijn handicap is iets van mij, het is privé. Ik vind dat dat een willekeurige flirt in een kroeg waarmee het misschien wel misschien niet iets wordt helemaal niks aangaat. Net zo min als de eerste de beste vreemde die ik op straat tegenkom. Dat je het aan de buitenkant kunt zien betekend nog niet dat mensen daar rechten aan kunnen ontlenen.
Pas als het klikt en er komt een vervolg afspraakje zal ik het een en ander vertellen. Een handicap hebben maakt je ook heel kwetsbaar, mensen kijken, mensen praten en mensen oordelen. Je bent al onzeker genoeg over je lijf dat soms zomaar ineens dienst weigert, dat er misschien anders uit ziet dan voorheen, wat voor jou helemaal anders voelt en waar je aan moet wennen zonder dat iedereen die je maar tegenkomt de details weet. En ik kan me voorstellen dat dit in het geval van Edwin helemaal zo is aangezien er ook intieme problemen bij komen kijken.
Op die manier krijg je ook nooit de kans om elkaar rustig te leren kennen, om te kijken of die klik er is. De handicap staat er dan vanaf het begin al levensgroot tussen.
Die handicap is een deel van je en het heeft je inderdaad gevormt, je bent er sterker door geworden, het heeft je doorzettingsvermogen gegeven of in ieder geval laten zien dat je het hebt, maar het moet niet gaan bepalen wie je bent. Je moet niet toelaten dat het gaat bepalen wie je bent.
En als het bij de eerste ontmoeting al onderwerp van gesprek is dan bepaald het wel wie je bent, dan ben je namelijk Edwin, die jongen met die handicap.
There is no love sincerer than the love of food.
ok, nevermind dan.... dan ben je geen excollega van mijquote:Op dinsdag 26 september 2006 18:30 schreef EdwinHeijmen het volgende:
als die vraag voor mij bedoeld is... nee...
hoezeer ik wil geloven dat je het bij het juiste eind hebt.. hoe minder ik het doe... ik denk juist dat als je verteld wat er is en toch een sterk persoon bent dat meer indruk zal maken... ik ben niet die jongen met een verzwikte enkel... ik heb een dwarslaesie, maar dat zal me niet tegenhouden het beste van mijn leven te maken...quote:Op dinsdag 26 september 2006 19:11 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Ik dacht al dat je een tweede persoonlijkheid had.
[..]
En als het bij de eerste ontmoeting al onderwerp van gesprek is dan bepaald het wel wie je bent, dan ben je namelijk Edwin, die jongen met die handicap.
Dat mag.quote:Op dinsdag 26 september 2006 19:54 schreef EdwinHeijmen het volgende:
[..]
hoezeer ik wil geloven dat je het bij het juiste eind hebt.. hoe minder ik het doe... ik denk juist dat als je verteld wat er is en toch een sterk persoon bent dat meer indruk zal maken... ik ben niet die jongen met een verzwikte enkel... ik heb een dwarslaesie, maar dat zal me niet tegenhouden het beste van mijn leven te maken...
Misschien zit ik wel grandioos fout maar voor mij werkt het.
There is no love sincerer than the love of food.
ja en voor mij op dit moment niet...quote:Op dinsdag 26 september 2006 20:02 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Dat mag.
Misschien zit ik wel grandioos fout maar voor mij werkt het.
maar ik vind mezelf veel interessanter dan datr mijn handicap ooit zal zijn... en ik wacht op degene die daar ook zo over denkt... dus ja... ik ben een zeikerd... maar soms is het lekker om te zeiken...
Accepteren dat je dat hebt, dat het zo is, en niet meer verandert. Dan ga je dat ook uitstralen, heeft een positief effect op jou, en dus ook op je interactie met anderen.
Ik moet zeggen dat als ik dit topic doorlees en de posts lees van TS en van MinderMutsig, ik de benadering van MM prettiger vind overkomen.
Vooral dit stukje
Mijn handicap is iets van mij, het is privé. Ik vind dat dat een willekeurige flirt in een kroeg waarmee het misschien wel misschien niet iets wordt helemaal niks aangaat. Net zo min als de eerste de beste vreemde die ik op straat tegenkom. Dat je het aan de buitenkant kunt zien betekend nog niet dat mensen daar rechten aan kunnen ontlenen.
vind ik heel belangrijk.
Ik snap ergens wel dat je jezelf niet 'vals' wilt voorstellen, je hebt die handicap, maar in den beginnen heeft iemand daar niets mee te maken. Als het een ziekte was die van binnen zat en die niemand zou zien, zou je daar dan ook meteen bij het eerste gesprek over beginnen?
Vooral dit stukje
Mijn handicap is iets van mij, het is privé. Ik vind dat dat een willekeurige flirt in een kroeg waarmee het misschien wel misschien niet iets wordt helemaal niks aangaat. Net zo min als de eerste de beste vreemde die ik op straat tegenkom. Dat je het aan de buitenkant kunt zien betekend nog niet dat mensen daar rechten aan kunnen ontlenen.
vind ik heel belangrijk.
Ik snap ergens wel dat je jezelf niet 'vals' wilt voorstellen, je hebt die handicap, maar in den beginnen heeft iemand daar niets mee te maken. Als het een ziekte was die van binnen zat en die niemand zou zien, zou je daar dan ook meteen bij het eerste gesprek over beginnen?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het klinkt misschien raar, maar ik denk dat een meisje die ook een handicap heeft minder kortzichtig is en sneller verliefd op je kan worden. Eigenlijk klinkt dit helemaal niet zo raar. Ik heb veel bewondering voor mensen met een handicap die positief blijven denken, kunnen sommige "normale" mensen nog wat van leren.
dank je en zeker waar denk ik... je kan het niet vergelijken met een niet zichtbaar iets.. ik zie het zelf als iets als rood haar... als je het verft heb je het nog... ik blijf positief en vertel het met een glimlach...quote:Op woensdag 27 september 2006 01:30 schreef Danny_Ramone het volgende:
Het klinkt misschien raar, maar ik denk dat een meisje die ook een handicap heeft minder kortzichtig is en sneller verliefd op je kan worden. Eigenlijk klinkt dit helemaal niet zo raar. Ik heb veel bewondering voor mensen met een handicap die positief blijven denken, kunnen sommige "normale" mensen nog wat van leren.
Nou jah ik wil me hier toch ook even in mengen al is mijn benadering toch even anders denk ik maar toch.
Ik zit (zoals al eerder in een ander topic bekend is geworden) zelf in een rolstoel.
ik kan dan ook nog wel gewoon stukken lopen (meer dan toegestaan door mijn lichaam vaak)
Nu loop ik ook niet met kruken ofo dus daar kan ik niks over zeggen.
maar wat mij meestal gebeurd is dat als ik iemand ontmoet als ik gewoon in een club loop het het contact er is ik gewoon me zelf ben en eigenlijk niet nadenk over mijn "problempje" nou is dit bij jou vrij lastig van wegen je kruken maar daar is de tip van MM toch wel vrij handig.
lul er gewoon een end omheen en dan vervalt dat onderwerp wel vanzelf
en je moet je zelf afleren om er gelijk over te beginnen en je handicapt niet alleen maar zien als een probleem.
Ik zit (zoals al eerder in een ander topic bekend is geworden) zelf in een rolstoel.
ik kan dan ook nog wel gewoon stukken lopen (meer dan toegestaan door mijn lichaam vaak)
Nu loop ik ook niet met kruken ofo dus daar kan ik niks over zeggen.
maar wat mij meestal gebeurd is dat als ik iemand ontmoet als ik gewoon in een club loop het het contact er is ik gewoon me zelf ben en eigenlijk niet nadenk over mijn "problempje" nou is dit bij jou vrij lastig van wegen je kruken maar daar is de tip van MM toch wel vrij handig.
lul er gewoon een end omheen en dan vervalt dat onderwerp wel vanzelf
en je moet je zelf afleren om er gelijk over te beginnen en je handicapt niet alleen maar zien als een probleem.
Nou ik denk eigenlijk dat je beter kan accepteren dat mensen over het algemeen alles behalve heiligen zijn. Het is niet zijn probleem dat 9 van 10 mensen bij een hint van een handicap al op zijn minst denkt dat het iig lastig is.quote:Op dinsdag 26 september 2006 23:04 schreef dawg het volgende:
Accepteren dat je dat hebt, dat het zo is, en niet meer verandert. Dan ga je dat ook uitstralen, heeft een positief effect op jou, en dus ook op je interactie met anderen.
En dan spreek ik het nog positief uit.
Een cynische houding uitstralen zal natuurlijk ook niet helpen, maar TS geeft ook aan een positieve instelling er op na te houden. Wat mij betreft hoeft er dan ook niet van die Dr Phill levenswijsheden verkocht te worden zoals wees positief naar de wereld en de wereld is positief naar jou....la die da die da
"Hallo, ik ben Edwin, de jongen met het rode haar. Ik heb het wel geverfd, want ik werd er vroeger veel mee gepest. Maar ik blijf positief."quote:Op woensdag 27 september 2006 01:51 schreef EdwinHeijmen het volgende:
je kan het niet vergelijken met een niet zichtbaar iets.. ik zie het zelf als iets als rood haar... als je het verft heb je het nog... ik blijf positief en vertel het met een glimlach...
Iedereen draagt in het leven zijn bagage mee. Of dat nou fysiek, psychisch, zichtbaar of niet-zichtbaar is. Ik ben het volkomen met MM eens dat het niemand een bal aangaat, zéker niet een eerste keer. Als je een 'slechte jeugd' hebt gehad ga je dat toch ook niet meteen op tafel gooien?
En zo ja, dan zou ik hard wegrennen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hahaha, voor een jong meisje is dat wel stoer... Maar come on, een jongen met glinstersteentjes aan zijn krukkenquote:Op dinsdag 26 september 2006 18:03 schreef MinderMutsig het volgende:
Krukken pimpen is ook een goed plan.
Ik heb bling-bling-krukken. Opgeschilderd, linten eraan, glinstersteentjes.
Mensen kijken toch wel, dan kan je ze net zo goed iets moois geven om naar te kijken.
En het matcht ook beter bij je outfit.
"De bloemetjes en de byte-jes"
Werken in de ICT? Stuur me een PM !
Werken in de ICT? Stuur me een PM !
Het is wel zijn probleem, want het heeft invloed op de interactie met anderen. Daar zal hij mee om moeten gaan, niet iemand anders.quote:Op woensdag 27 september 2006 03:17 schreef Vitalogy het volgende:
[..]
Nou ik denk eigenlijk dat je beter kan accepteren dat mensen over het algemeen alles behalve heiligen zijn. Het is niet zijn probleem dat 9 van 10 mensen bij een hint van een handicap al op zijn minst denkt dat het iig lastig is.
En dan spreek ik het nog positief uit.
En dit natuurlijk.quote:Op woensdag 27 september 2006 06:00 schreef Moonah het volgende:
[..]
"Hallo, ik ben Edwin, de jongen met het rode haar. Ik heb het wel geverfd, want ik werd er vroeger veel mee gepest. Maar ik blijf positief."
Iedereen draagt in het leven zijn bagage mee. Of dat nou fysiek, psychisch, zichtbaar of niet-zichtbaar is. Ik ben het volkomen met MM eens dat het niemand een bal aangaat, zéker niet een eerste keer. Als je een 'slechte jeugd' hebt gehad ga je dat toch ook niet meteen op tafel gooien?
En zo ja, dan zou ik hard wegrennen.
alles goed met jou en de kleine, als ik vragen mag, Moonah?
|
|
