geen kans voor gehandicapte?

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh trouwens MinderMutsig ikzelf heb nooit problemen gehad met meisjes die gehandicapt waren... het had me weinig uitgemaakt als er maar een klik was geweest... maar ik heb dit topic geopend omdat ik van anderen dat gevoel wel krijg...

Als MinderMutsig een leuke uitstraling heeft en ik zou minder verlegen zijn dan zou ik haar aanspreken. En tsja... als ze in het echt ook zo'n positieve en humoristische instelling heeft dan ben ik verkocht.

Zeg ik dus als niet-gehandicapte jongen van 21.

*flirt flirt*

.

[ Bericht 99% gewijzigd door MouseOver op 26-09-2006 20:41:27 ]

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 18:29 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh trouwens MinderMutsig ikzelf heb nooit problemen gehad met meisjes die gehandicapt waren... het had me weinig uitgemaakt als er maar een klik was geweest... maar ik heb dit topic geopend omdat ik van anderen dat gevoel wel krijg...

Natuurlijk heb je die er bij zitten en eerlijk gezegt begrijp ik dat ook nog wel.
Maar die mensen zijn mijn tijd en inspanning echt niet waard. Voor jou 10 anderen.
Maar dat ligt ook erg aan je eigen instelling denk ik, of tenminste, aan hoe je overkomt op anderen.
Met je instelling is misschien wel niks mis, je moet alleen nog wat handiger worden in hoe je met je handicap omgaat t.o.v. anderen, en dat is in iedere situatie anders.
Als het niet je handicap geweest was maar je problemen met de belastingdienst was het ook niet echt een goede opening geweest voor meer snap je?
Mensen willen tijdens het uitgaan gewoon een leuke tijd hebben en jij ook neem ik aan. Ik kan me leukere gespreksonderwerpen bedenken dan je handicap.
Vandaar mijn tip en trucjes om het onderwerp te vermijden, probeer het gewoon eens je zult zien dat het werkt.

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 18:36 schreef SpecialK het volgende:

[..]

Als MinderMutsig een leuke uitstraling heeft en ik zou minder verlegen zijn dan zou ik haar aanspreken. En tsja... als ze in het echt ook zo'n positieve en humoristische instelling heeft dan ben ik verkocht.

Zeg ik dus als niet-gehandicapte jongen van 21.

*flirt flirt*

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 18:35 schreef EdwinHeijmen het volgende:
oh dat was een vriendin van mij

Ik dacht al dat je een tweede persoonlijkheid had.

quote:

Tuurlijk wil je gewoon die interessante jongen zijn, maar de handicap die je hebt is wel een deel van je. Het heeft je deels gevormd tot de jongen die je nu bent. Het hele verhaal op tafel leggen bij een eerste gesprek lijkt me ook niet nodig, maar het benoemen, zodat je laat merken dat je er open over bent lijkt mij wel heel belangrijk. Uiteraard wil het oog ook wat, maar kan een jongen ben een handicap dan niet mooi en lekker zijn? Onzin! En wat betreft de impotentie, gelukkig zijn er een heleboel hulpmiddelen op de markt, wanneer je hier open over bent in een relatie zul je zeker weten ook daar weer uit komen. Het leven met een handicap is soms gewoon zwaar klote, maar ja, helaas kun je de tijd niet terugdraaien, maak er wat van en maak volop gebruik van de mogelijkheden die er zijn. En ja, soms kun je er het best gewoon een grapje van maken, pimp your sticks, dat vind ik wel een hele goede.
promise me, believe in yourselff!!

Liefs, mij

Ik ben het bijna met je eens op het dik gedrukte stuk na.
Mijn handicap is iets van mij, het is privé. Ik vind dat dat een willekeurige flirt in een kroeg waarmee het misschien wel misschien niet iets wordt helemaal niks aangaat. Net zo min als de eerste de beste vreemde die ik op straat tegenkom. Dat je het aan de buitenkant kunt zien betekend nog niet dat mensen daar rechten aan kunnen ontlenen.
Pas als het klikt en er komt een vervolg afspraakje zal ik het een en ander vertellen. Een handicap hebben maakt je ook heel kwetsbaar, mensen kijken, mensen praten en mensen oordelen. Je bent al onzeker genoeg over je lijf dat soms zomaar ineens dienst weigert, dat er misschien anders uit ziet dan voorheen, wat voor jou helemaal anders voelt en waar je aan moet wennen zonder dat iedereen die je maar tegenkomt de details weet. En ik kan me voorstellen dat dit in het geval van Edwin helemaal zo is aangezien er ook intieme problemen bij komen kijken.
Op die manier krijg je ook nooit de kans om elkaar rustig te leren kennen, om te kijken of die klik er is. De handicap staat er dan vanaf het begin al levensgroot tussen.
Die handicap is een deel van je en het heeft je inderdaad gevormt, je bent er sterker door geworden, het heeft je doorzettingsvermogen gegeven of in ieder geval laten zien dat je het hebt, maar het moet niet gaan bepalen wie je bent. Je moet niet toelaten dat het gaat bepalen wie je bent.
En als het bij de eerste ontmoeting al onderwerp van gesprek is dan bepaald het wel wie je bent, dan ben je namelijk Edwin, die jongen met die handicap.

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 18:30 schreef EdwinHeijmen het volgende:
als die vraag voor mij bedoeld is... nee...

ok, nevermind dan.... dan ben je geen excollega van mij

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 19:54 schreef EdwinHeijmen het volgende:

[..]

hoezeer ik wil geloven dat je het bij het juiste eind hebt.. hoe minder ik het doe... ik denk juist dat als je verteld wat er is en toch een sterk persoon bent dat meer indruk zal maken... ik ben niet die jongen met een verzwikte enkel... ik heb een dwarslaesie, maar dat zal me niet tegenhouden het beste van mijn leven te maken...

Dat mag.
Misschien zit ik wel grandioos fout maar voor mij werkt het.

Accepteren dat je dat hebt, dat het zo is, en niet meer verandert. Dan ga je dat ook uitstralen, heeft een positief effect op jou, en dus ook op je interactie met anderen.

Ik moet zeggen dat als ik dit topic doorlees en de posts lees van TS en van MinderMutsig, ik de benadering van MM prettiger vind overkomen.
Vooral dit stukje
Mijn handicap is iets van mij, het is privé. Ik vind dat dat een willekeurige flirt in een kroeg waarmee het misschien wel misschien niet iets wordt helemaal niks aangaat. Net zo min als de eerste de beste vreemde die ik op straat tegenkom. Dat je het aan de buitenkant kunt zien betekend nog niet dat mensen daar rechten aan kunnen ontlenen.
vind ik heel belangrijk.
Ik snap ergens wel dat je jezelf niet 'vals' wilt voorstellen, je hebt die handicap, maar in den beginnen heeft iemand daar niets mee te maken. Als het een ziekte was die van binnen zat en die niemand zou zien, zou je daar dan ook meteen bij het eerste gesprek over beginnen?

Het klinkt misschien raar, maar ik denk dat een meisje die ook een handicap heeft minder kortzichtig is en sneller verliefd op je kan worden. Eigenlijk klinkt dit helemaal niet zo raar. Ik heb veel bewondering voor mensen met een handicap die positief blijven denken, kunnen sommige "normale" mensen nog wat van leren.

Nou jah ik wil me hier toch ook even in mengen al is mijn benadering toch even anders denk ik maar toch.

Ik zit (zoals al eerder in een ander topic bekend is geworden) zelf in een rolstoel.
ik kan dan ook nog wel gewoon stukken lopen (meer dan toegestaan door mijn lichaam vaak)
Nu loop ik ook niet met kruken ofo dus daar kan ik niks over zeggen.
maar wat mij meestal gebeurd is dat als ik iemand ontmoet als ik gewoon in een club loop het het contact er is ik gewoon me zelf ben en eigenlijk niet nadenk over mijn "problempje" nou is dit bij jou vrij lastig van wegen je kruken maar daar is de tip van MM toch wel vrij handig.
lul er gewoon een end omheen en dan vervalt dat onderwerp wel vanzelf
en je moet je zelf afleren om er gelijk over te beginnen en je handicapt niet alleen maar zien als een probleem.

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 23:04 schreef dawg het volgende:
Accepteren dat je dat hebt, dat het zo is, en niet meer verandert. Dan ga je dat ook uitstralen, heeft een positief effect op jou, en dus ook op je interactie met anderen.

Nou ik denk eigenlijk dat je beter kan accepteren dat mensen over het algemeen alles behalve heiligen zijn. Het is niet zijn probleem dat 9 van 10 mensen bij een hint van een handicap al op zijn minst denkt dat het iig lastig is.
En dan spreek ik het nog positief uit.

Een cynische houding uitstralen zal natuurlijk ook niet helpen, maar TS geeft ook aan een positieve instelling er op na te houden. Wat mij betreft hoeft er dan ook niet van die Dr Phill levenswijsheden verkocht te worden zoals wees positief naar de wereld en de wereld is positief naar jou....la die da die da

oh let niet op mijn onderschrift

quote:

Op woensdag 27 september 2006 01:51 schreef EdwinHeijmen het volgende:

je kan het niet vergelijken met een niet zichtbaar iets.. ik zie het zelf als iets als rood haar... als je het verft heb je het nog... ik blijf positief en vertel het met een glimlach...

"Hallo, ik ben Edwin, de jongen met het rode haar. Ik heb het wel geverfd, want ik werd er vroeger veel mee gepest. Maar ik blijf positief."

Iedereen draagt in het leven zijn bagage mee. Of dat nou fysiek, psychisch, zichtbaar of niet-zichtbaar is. Ik ben het volkomen met MM eens dat het niemand een bal aangaat, zéker niet een eerste keer. Als je een 'slechte jeugd' hebt gehad ga je dat toch ook niet meteen op tafel gooien?
_{En zo ja, dan zou ik hard wegrennen.}

quote:

Op dinsdag 26 september 2006 18:03 schreef MinderMutsig het volgende:

Krukken pimpen is ook een goed plan.
Ik heb bling-bling-krukken. Opgeschilderd, linten eraan, glinstersteentjes.
Mensen kijken toch wel, dan kan je ze net zo goed iets moois geven om naar te kijken.
En het matcht ook beter bij je outfit.

Hahaha, voor een jong meisje is dat wel stoer... Maar come on, een jongen met glinstersteentjes aan zijn krukken

quote:

Op woensdag 27 september 2006 03:17 schreef Vitalogy het volgende:

[..]

Nou ik denk eigenlijk dat je beter kan accepteren dat mensen over het algemeen alles behalve heiligen zijn. Het is niet zijn probleem dat 9 van 10 mensen bij een hint van een handicap al op zijn minst denkt dat het iig lastig is.
En dan spreek ik het nog positief uit.

Het is wel zijn probleem, want het heeft invloed op de interactie met anderen. Daar zal hij mee om moeten gaan, niet iemand anders.

quote:

Op woensdag 27 september 2006 06:00 schreef Moonah het volgende:

[..]

"Hallo, ik ben Edwin, de jongen met het rode haar. Ik heb het wel geverfd, want ik werd er vroeger veel mee gepest. Maar ik blijf positief."

Iedereen draagt in het leven zijn bagage mee. Of dat nou fysiek, psychisch, zichtbaar of niet-zichtbaar is. Ik ben het volkomen met MM eens dat het niemand een bal aangaat, zéker niet een eerste keer. Als je een 'slechte jeugd' hebt gehad ga je dat toch ook niet meteen op tafel gooien?
_{En zo ja, dan zou ik hard wegrennen.}

En dit natuurlijk.
_{alles goed met jou en de kleine, als ik vragen mag, Moonah?}