Ik ben nu gewoon helemaal klaar met die Marokkanen. Dat baseer ik niet alleen op statistieken maar ook op nieuwsberichten die ik lees, verhalen die ik hoor en dingen die ik aan den lijve ervaar. Iets dat ik vandaag wederom heb ervaren. Ik wil dit verhaal gewoon even hier kwijt en jullie mogen er op reageren.
Ik ga even terug in de tijd. Ik ben 16 jaar geleden geboren. Kort daarna samen met mijn ouders verhuisd naar een Blanke wijk. Ik kan me niet herinneren ooit lastig te zijn gevallen in mijn wijk, behalve aan de rand met een (zwartere) wijk een keer, wat ook tot aangifte bij de politie leidde (en waar ik (vanzelfsprekend) niks meer van hoorde), hier was ook een zwarte in betrokken. Ik was toen (volgensmij) 11 jaar oud). Daarna ben ik jaren lang vrij links geweest. In die zin dat ik mijn mening vooral weerspiegeld zag worden in de PvdA. Maar echt 'rechtse' standpunten (lees: logische, gezonde standpunten) als: 'gooi die criminelen allochtonen eruit' heb ik altijd al gehad.
De eerste gebeurtenis rondom de Marokkaan zag ik na de moord op Theo van Gogh. Dit was de eerste keer dat ik Geert Wilders zag (op TV). Ik was het volkomen eens met zijn uitspraken. Hij reageerde het fanatiekst op deze gebeurtenis. Ik was toen 12 jaar oud.
Rond mijn 14e, kreeg ik veel meer bewustzijn van de situatie in Nederland. De 'trekjes' die buitenlanders over het algemeen kenden wekten bij mij een afkeer tegen buitenlandse invloeden in onze mooie Nederlandse samenleving en cultuur op. Ik kon dat voor mijzelf toen nog niet op die manier formuleren. Maar dit stond in ieder geval voor het moment waarop ik in korte tijd een stuk rechtser werd. Ik (en vrienden) hadden in die periode ook problemen met een groepje op school. Nadat ik iemand uit dat groepje (fysiek) op zijn donder had gegeven ben ik zomaar door een Arabier aangevallen, waar de schoolleiding niks tegen deed, waar mijn ouders me niet in steunden omdat ik 'weer eens gevochten had' en wat de rest van de school maar al te leuk vond. Op dat moment had ik echt zoiets van: 'alle allochtonen het land uit' en ik meende dat toen ook. Al kon/kan het absoluut niet door de beugel wat ik toen (en in die periode) allemaal gezegd en gedacht heb, ik heb er totaal geen spijt van.
Toen ik 15 was kreeg ik nog meer last met buitenlanders en vooral Marokkanen. Bijvoorbeeld een bedreiging in een turkenwijk bij mij in de stad. De Marokkanen/Turken lopen over de stoep en terwijl ik langs fiets lopen zij de straat op en bedreigen mij en voorzien me weer van het 'je moeder' commentaar. Hier vraag je je natuurlijk af waarom ze zo reageerden: laat ik allereerst vaststellen dat ik werd bedreigd en lastig gevallen terwijl ik daar gewoon fietste en niks bijzonders deed. Wat blijft er dan over? Wellicht hadden ze een soortgenoot niet op die manier lastig gevallen? Maar mij dan wel, want ik ben blank en ik fietste in 'hun' wijk.
Een maand of 4 geleden fietste ik naar huis vanuit school. Ik fietste een stel Marokkanen te gemoet waarop zij duidelijk maakte dat zij mijn fiets wilde hebben. Van een afstand gingen ze al midden op straat staan schelden: 'geef je fiets kankerleijer' etc. Ik rij op het laatste moment op ze heen terwijl ik 'laat me met rust' zeg, ze schreeuwen me na: 'kom kanker hard vechten dan, kanker sukkel, etc.' ik schreeuw terug: 'je kanker moeder'. Toen ik thuis was gelijk 112 gebeld en (vanzelfsprekend) niks meer van gehoord.
Voor de personen die het opviel dat de tussensprong tussen de afgelopen twee gebeurtenissen een beetje groot was: in de tussentijd was mijn moeder al aangevallen in de supermarkt door een Antilliaanse vrouw en was een ander familielid ook al voor niks aangevallen door een neger.
Inmiddels, op mijn 16e, kom ik openlijk uit voor mijn rechts-nationalistische, conservatieve denkbeelden.
Vandaag de doorslag - wat mij aanzette deze draad te maken - toen ik naar huis fietste. Misschien is het niet enorm bijzonder maar ik ben gewoon echt klaar met die Marokkanen. Ik fiets gewoon door een tunneltje (heuvel omhoog) en vanaf de andere kant komen twee Marokkanen op de fiets aan (heuvel omlaag). Een van de Marokkanen gaat midden op rijden en maakt een soort 'zigzag' beweging (jullie weten wat ik bedoel). Het eerste wat ik dacht was: 'moet je nou weer m'n fiets hebben?' maar, net als 4 maanden geleden, heb ik geen moment er aan gedacht hem af te geven, het tweede wat ik dacht was: 'van zijn fiets trappen dan maar?' maar achteraf was het maar beter dat ik dat niet deed zij waren met twee en op de stoep stond nog een stel negers van in de 20. En ik ben ook niet echt agressief of zo. Dus die Marokkaan die gaat door met zigzaggen tot ik vlak bij hem ben en maakt een beweging alsof hij me een klap wilde geven terwijl hij een of andere Marokkaanse kreet uitkraamde, maar hij sloeg niet raak, wat misschien anders had geweest als ik hem niet ontweken had. Ik zeg: 'kanker mongool'. Ik schat dat ze tussen de 14 en 16 waren. Toch ga ik niet eens meer de moeite doen hiervoor naar de politie te gaan aangezien ze toch nooit gepakt worden.
Achteraf zit ik nog wel te denken wat er nou gebeurd was als ik hem van zijn fiets getrapt had. Ik heb een zeer sterk geweten, maar ik had zeker weten in mijn vuistje gelachen als hij met z'n hoofd op de stoeprand gevallen had en invalide geraakt had. Weer een ******crimineel minder. Waarschijnlijk heeft hij een kilometer verderop hetzelfde bij iemand anders gedaan.