Groep 8 slimmer dan pabostudent

quote:

Op maandag 18 september 2006 20:00 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Je vergeet tussen de middag. Ongeveer twee uur bij de meeste scholen.

Even een paar dingen.
Tussen de middag hebben leraren ongeveer een half uur pauze, dit omdat er dingen klaargezet en voorbereid moeten worden voor de middag en omdat er vaak kinderen blijven hangen.
Bij de meeste scholen is het niet twee uur pauze, maar 1, of een uur en een kwartier.
Op de school waar ik nu stageloop, worden leraren geacht aanwezig te zijn van 8 uur to half vijf, dat is achtenhalf uur, maar in de praktijk zijn ze vaak langer aanwezig, omdat er veel voorbereid moet worden en met anderen overlegd over de aanpak van bepaalde leerlingen bv., dan zijn er nog de ouderavonden, vergaderingen en voorbereidingen die je thuis moet doen(niet alle leraren doen dit, maar toch wel een groot deel.)
Er zijn kinderen in de klas met moeilijkheden(bijna in elke klas zit wel iemand die "iets" heeft)leraren volgen cursussen om aan te kunnen sluiten op de laatste ontwikkelingen, ook om meer te weten te komen over de kinderen met problemen.

Stress dan, het is gewoon een lachertje om te zeggen dat leraren geen stress kennen op hun werk, ik geloof ooit eens gehoord te hebben dat er meer uitval door stress zijn in het onderwijs, dan waar ook.
Niet omdat er jengelende kinderen in de klas zitten en ook niet omdat ze de klas niet aankunnen(natuurlijk zullen die er ook wel zijn) maar omdat leraren in nauw contact staan met de leerlingen in hun klas en als er problemen zijn, is het heel moeilijk om die op school te laten.
Je wordt opgeleid om kinderen te begeleiden en problemen te signaleren, als je vervolgens geen verbetering in de situatie kunt brengen omdat je je er niet mee kan of mag bemoeien(want vaak kun je als leraar niets)Dat kan erg frustrerend zijn.Vooral omdat je een goede band probeert te ontwikkelen met de kinderen, juist als er een probleem is.

Je mag je mond niet meer open doen tegen een kind, want ouders komen klagen of slaan je in elkaar...
Dit kan gewoon niet, ouders moeten hun kinderen respect bijbrengen, dat is niet in de eerste plaats een taak van de leraar!
De PABO staat inderdaad bekend als een gemakkelijke opleiding, maar ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed waarom...

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 09:47 schreef Isegrim het volgende:
Als leraar staat het idd vrij lullig om de rekenmachine erbij te pakken terwijl de kinderen dat niet mogen. Hoofdrekenen is nog steeds een verplicht en nuttig onderdeel op de basisschool. Als je altijd alles met de rekenmachine doet, heb je totaal geen inzicht in wat je doet. Je zult dan niet begrijpen waarom dingen op een bepaalde manier moeten worden uitgerekend. Pas als je het uit je hoofd doet, zie je ook de redenering waardoor je tot een bepaalde oplossing komt. Het was niet voor niets dat wij bij wiskundeproefwerken niet alleen het antwoord mochten noteren. Sterker nog, als het antwoord fout was, maar we wel de juiste berekening hadden gebruikt (waar een kleine fout in zat), kregen we er punten voor.

Hoe reken jij 3/4 : 2/3 uit?
Dan bedoel ik dus de manier, niet het antwoord.

Das best een lastige vraag. En minstens 15 jaar geleden..

Zo uit het hoofd:

3/4:2/3
=
9/12:8/12
=
12*(9/12):12(8/12)
=9:8
=1 1/8



*Pakt rekenmachien ter controle. Pfff, klopt..

Maar of dit de simpelste manier is. Er staat me iets bij van "vermenigvuldigen met het omgekeerde..".

De meesten doen het zo: 3/4 maal 3/2= 9/8, dit is een trucje dat je (meestal) hebt geleerd op de basisschool.
Weet je dan waarom het zo is? Waarom is 3/4 gedeeld door 2/3 1 1/8?

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 13:32 schreef Repeat het volgende:

[..]

als je niet op de laagste van het laagste vmbo gaat lesgeven hoef je je niet zo druk te maken om dat "respect", dan krijg je dat gewoon wel.

Met pabo kom je niet voor een vmbo-klas te staan.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 14:35 schreef angelfist het volgende:

[..]

Hoe reken jij 3/4 : 2/3 uit?
Dan bedoel ik dus de manier, niet het antwoord.

Vermenigvuldigen met het omgekeerde toch?
Dus 3/4 x 3/2 = 9/8= 1 1/8

quote:

De PABO staat inderdaad bekend als een gemakkelijke opleiding, maar ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed waarom...

Omdat de stof die je krijgt op basisschoolniveau is misschien?

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 18:10 schreef Neuralnet het volgende:

[..]

Omdat de stof die je krijgt op basisschoolniveau is misschien?

Die stof is ook niet zo moeilijk. Het moeilijke is het leren om dat weer weg te leren.

Alleen die stof beheersen maakt je nog geen leerkracht.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 15:58 schreef Gia het volgende:

[..]

Vermenigvuldigen met het omgekeerde toch?
Dus 3/4 x 3/2 = 9/8= 1 1/8

Ja, maar waarom doe je dat? waarschijnlijk omdat je dat trucje ooit hebt geleerd, maar kun je het ook uitleggen?


De stof die je moet beheersen om leraar te worden is echt niet alleen basisschoolstof.
Vraag aan de leerlingen van groep acht maar eens of ze van Piaget hebben gehoord en wat conditionering is(dat heb ik geleerd op de middelbare school, geen idee meer welke klas), en met constructivistisch leren hoef je al helemaal niet aan te komen.
Het is meer dan de geschiedenis- of rekenlessen die je op de basisschool krijgt, je leert hoe je om moet gaan met persoonlijke problemen van kinderen en hoe de ontwikkeling van een kind geschiedt.
Ook omgaan met de ouders die een eigen beeld hebben van hun kind dat niet altijd hetzelfde is als het beeld dat de leerkracht krijgt.
Je moet handelingsplannen schrijven om de kinderen die achterlopen bij te houden en rekening houden met alle individuele eisen die een kind heeft(niet dingen waar hij/zij om vraagt, maar dingen waarvan hij/zij laat blijken dat hij/zij ze nodig heeft)
Tegenwoordig is het lesgeven niet meer voor de klas staan en iedereen luistert naar de meester, tegenwoordig luistert de meester naar de kinderen(dat wordt ook geeist, kinderen zijn anders dan dertig jaar geleden).

Maar dit zijn juist de dingen die het zo leuk maken om voor de klas te staan, alle kinderen die zo verschillend zijn en waar je op zo'n verschillende manieren mee om moet gaan...

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 11:05 schreef Demophon het volgende:
het is een roeping

Net als badmeester.

quote:

Die stof is ook niet zo moeilijk. Het moeilijke is het leren om dat weer weg te leren.

Alleen die stof beheersen maakt je nog geen leerkracht.

Wel ja, post-docs leren na een inhoudelijke universitaire studie de didactische wazige rommel waarvan de werking niet eens bewezen is binnen 1 jaar. (Voor het VO, dat wel, maar het geeft de zwaarte van de stof aan.) Het is allemaal te zweverig en dat acht ik volstrekt onvoldoende om 4 jaar HBO mee te vullen.

De inhoudelijke stof hoor je VOOR de studie al te kennen en die cursussen die overblijven mogen hooguit het stempel MBO krijgen.

quote:

Vraag aan de leerlingen van groep acht maar eens of ze van Piaget hebben gehoord en wat conditionering is(dat heb ik geleerd op de middelbare school, geen idee meer welke klas)

HAVO-niveau dus. Daar verdien je mijn inziens nog steeds geen HBO-diploma mee.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 18:42 schreef angelfist het volgende:

[..]
Het is meer dan de geschiedenis- of rekenlessen die je op de basisschool krijgt, je leert hoe je om moet gaan met persoonlijke problemen van kinderen en hoe de ontwikkeling van een kind geschiedt.
Ook omgaan met de ouders die een eigen beeld hebben van hun kind dat niet altijd hetzelfde is als het beeld dat de leerkracht krijgt.
Je moet handelingsplannen schrijven om de kinderen die achterlopen bij te houden en rekening houden met alle individuele eisen die een kind heeft(niet dingen waar hij/zij om vraagt, maar dingen waarvan hij/zij laat blijken dat hij/zij ze nodig heeft)

Feminisering van het onderwijs Er is zoveel aandacht voor het "emotionele welzijn" van al die koters dat taal, rekenen en geschiedenis onderhand bijna geen aandacht meer krijgen. Want al die kinderen hebben zogenaamd ADHD tegenwoordig, ze moeten allemaal doodgeknuffeld worden, je mag ze geen tests meer laten afleggen (want je mocht ze eens een negatief zelfbeeld geven als ze een onvoldoende halen, o jee...), het is belangrijker dat ze met hun emoties in aanraking komen, ze moeten geindoctrineerd worden in de geneugten van de multiculturele samenleving, enz, enz, enz. Sorry hoor, wat een kolder.

Laat ze maar gewoon rijtjes stampen, basta. Dat moest ik ook, en met mij is het ook nog allemaal goedgekomen. Sterker nog, ik kan tenminste fatsoenlijk rekenen, spellen en weet wat de 80-jarige oorlog was. Die kennisloze kindertjes van tegenwoordig heb ik medelijden mee... ze worden behandeld als zielepietjes en leren de grootst mogelijke onzin. Maar echte kennis -iets waar je iets aan hebt- daar wordt geen tijd meer aan besteed. Bij mij op school kreeg je zelfs tikken met een stuk hout als je een kutkind was, en ik ben heus geen massamoordenaar of crimineel geworden. Die eikeltjes van tegenwoordig die alles maar mogen daarentegen...

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 00:07 schreef StefanP het volgende:

[..]

Feminisering van het onderwijs Er is zoveel aandacht voor het "emotionele welzijn" van al die koters dat taal, rekenen en geschiedenis onderhand bijna geen aandacht meer krijgen. Want al die kinderen hebben zogenaamd ADHD tegenwoordig, ze moeten allemaal doodgeknuffeld worden, je mag ze geen tests meer laten afleggen (want je mocht ze eens een negatief zelfbeeld geven als ze een onvoldoende halen, o jee...), het is belangrijker dat ze met hun emoties in aanraking komen, ze moeten geindoctrineerd worden in de geneugten van de multiculturele samenleving, enz, enz, enz. Sorry hoor, wat een kolder.

Laat ze maar gewoon rijtjes stampen, basta. Dat moest ik ook, en met mij is het ook nog allemaal goedgekomen. Sterker nog, ik kan tenminste fatsoenlijk rekenen, spellen en weet wat de 80-jarige oorlog was. Die kennisloze kindertjes van tegenwoordig heb ik medelijden mee... ze worden behandeld als zielepietjes en leren de grootst mogelijke onzin. Maar echte kennis -iets waar je iets aan hebt- daar wordt geen tijd meer aan besteed. Bij mij op school kreeg je zelfs tikken met een stuk hout als je een kutkind was, en ik ben heus geen massamoordenaar of crimineel geworden. Die eikeltjes van tegenwoordig die alles maar mogen daarentegen...

Van rijtjes stampen ben ik ook nooit wat wijzer geworden. Ik zou niet zo zeer focussen op het leren van rijtjes/formules etc., maar ook op het daadwerkelijk begrijpen wat die formules nu eigenlijk betekenen.

Dat betwist ik ook niet Rijtjes stampen was bedoeld als allesomvattend voorbeeld voor het ouderwetse bijbrengen van kennis. Precies datgene wat nu geen aandacht krijgt door die pseudo-emotionele onzin.

Ik ben ook geen voorstander van al dat softe gedoe. Kinderen zijn op jonge leeftijd nog niet in staat om zich echt in te leven in andermans emoties, keuzen te maken en te bepalen wat ze willen leren. Piaget kwam net even voorbij rollen. Leuke theorie voor PABO-meisjes die niet beseffen dat het laatste stadium van Piaget pas NA 11 jaar enigszins bereikt kan worden en dat veel mensen het op 18 jarige leeftijd nog steeds niet bereikt hebben.

Niet zo slim om al een beroep te willen doen op het abstracte denken van het kind met al dat emo-gebabbel terwijl hij daar niet aan toe is. Het kind heeft schijt aan emo-praat. Natuurlijk wordt het daar lief en rustig van, maar daar heeft hij ook zijn moeder voor. Erg jammer dat het huidige onderwijs keihard ingaat tegen wat de wetenschap ons heeft geleerd.

Feit is dat leren gewoon vervelend en saai is en dat er veel kennis, kunde en geduld nodig is om een kind iets te leren. Werkt alleen als de leerkracht ook WEET waar hij over praat. Emo-praten kan iedereen. Vakkennis blijkbaar niet. Is het niet schrikbarend dat het kind van 50 % van de docenten straks geen rekenen meer kan leren? Met alle respect, maar ik ga in protest als ik iets koop voor 6 euro, betaal met 20 en toch maar 4 euro terug krijg. Het kind kan met de softe aanpak hooguit proberen de bakker te motiveren om een activiteit te verrichten die voor hem gunstiger uitpakt. Als hij het al opmerkt...

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 23:14 schreef Neuralnet het volgende:

[..]

Wel ja, post-docs leren na een inhoudelijke universitaire studie de didactische wazige rommel waarvan de werking niet eens bewezen is binnen 1 jaar. (Voor het VO, dat wel, maar het geeft de zwaarte van de stof aan.) Het is allemaal te zweverig en dat acht ik volstrekt onvoldoende om 4 jaar HBO mee te vullen.

De inhoudelijke stof hoor je VOOR de studie al te kennen en die cursussen die overblijven mogen hooguit het stempel MBO krijgen.
[..]

HAVO-niveau dus. Daar verdien je mijn inziens nog steeds geen HBO-diploma mee.

Ik bedoelde dus dat je dat niet hoeft te weten als je op de basisschool zit.
En zweverig?
Het is vooral opvoedkunde en dat soort dingen en idd, sommige dingen zijn nog niet bewezen, maar het zijn wel allemaal dingen waarvan je geacht wordt ze te weten, uit te kunnen leggen en er een onderbouwde mening over te geven. Ook moet je van veel vakken veel weten, het is niet zo toegespitst/gespecialiseerd.(wellicht dat daar het idee vandaan komt dat de PABO een eitje is)
Dit is uiteraard niet zo zwaar en moeilijk als de gemiddelde HBO-opleiding, maar ja, wat verwacht je van studenten die niet eens kunnen rekenen.

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 00:07 schreef StefanP het volgende:

[..]

Feminisering van het onderwijs Er is zoveel aandacht voor het "emotionele welzijn" van al die koters dat taal, rekenen en geschiedenis onderhand bijna geen aandacht meer krijgen. Want al die kinderen hebben zogenaamd ADHD tegenwoordig, ze moeten allemaal doodgeknuffeld worden, je mag ze geen tests meer laten afleggen (want je mocht ze eens een negatief zelfbeeld geven als ze een onvoldoende halen, o jee...), het is belangrijker dat ze met hun emoties in aanraking komen, ze moeten geindoctrineerd worden in de geneugten van de multiculturele samenleving, enz, enz, enz. Sorry hoor, wat een kolder.

Laat ze maar gewoon rijtjes stampen, basta. Dat moest ik ook, en met mij is het ook nog allemaal goedgekomen. Sterker nog, ik kan tenminste fatsoenlijk rekenen, spellen en weet wat de 80-jarige oorlog was. Die kennisloze kindertjes van tegenwoordig heb ik medelijden mee... ze worden behandeld als zielepietjes en leren de grootst mogelijke onzin. Maar echte kennis -iets waar je iets aan hebt- daar wordt geen tijd meer aan besteed. Bij mij op school kreeg je zelfs tikken met een stuk hout als je een kutkind was, en ik ben heus geen massamoordenaar of crimineel geworden. Die eikeltjes van tegenwoordig die alles maar mogen daarentegen...

Ik heb het niet bedacht.
Maar ach, als je ziet hoe mensen hun kinderen opvoeden en behandelen.
Stel je voor dat leerkrachten nog les zouden geven als dertig jaar geleden, dat kan niet meer, wat een ouders zouden er dan komen klagen.
Differentiatie!!!

Het kan dan wel zo zijn dat jij dat vindt, maar dat is niet waarop de PABO gestoeld is.
Wat dus betekent dat je al die dingen dus wel moet leren en beheersen.
Als ik op shool ga zeggen dat ik het er niet mee eens ben en dat ik de kinderen rijtjes wil laten opdreunen, denk ik niet dat ze me m'n diploma geven.

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 00:54 schreef Neuralnet het volgende:
Ik ben ook geen voorstander van al dat softe gedoe. Kinderen zijn op jonge leeftijd nog niet in staat om zich echt in te leven in andermans emoties, keuzen te maken en te bepalen wat ze willen leren. Piaget kwam net even voorbij rollen. Leuke theorie voor PABO-meisjes die niet beseffen dat het laatste stadium van Piaget pas NA 11 jaar enigszins bereikt kan worden en dat veel mensen het op 18 jarige leeftijd nog steeds niet bereikt hebben.

Niet zo slim om al een beroep te willen doen op het abstracte denken van het kind met al dat emo-gebabbel terwijl hij daar niet aan toe is. Het kind heeft schijt aan emo-praat. Natuurlijk wordt het daar lief en rustig van, maar daar heeft hij ook zijn moeder voor. Erg jammer dat het huidige onderwijs keihard ingaat tegen wat de wetenschap ons heeft geleerd.

Feit is dat leren gewoon vervelend en saai is en dat er veel kennis, kunde en geduld nodig is om een kind iets te leren. Werkt alleen als de leerkracht ook WEET waar hij over praat. Emo-praten kan iedereen. Vakkennis blijkbaar niet. Is het niet schrikbarend dat het kind van 50 % van de docenten straks geen rekenen meer kan leren? Met alle respect, maar ik ga in protest als ik iets koop voor 6 euro, betaal met 20 en toch maar 4 euro terug krijg. Het kind kan met de softe aanpak hooguit proberen de bakker te motiveren om een activiteit te verrichten die voor hem gunstiger uitpakt. Als hij het al opmerkt...

Ik loop nu een jaar stage en heb welgeteld EEN les gezien die over sociaal emotionele ontwikkeling ging. De rest was allemaal geschiedenis, taal, rekenen...Heel veel rekenen.
Piaget heb ik gewoon genoemd als voorbeeld van iets dat wij moeten leren en dat op de basisschool nog niet geleerd hoeft te worden...

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 00:13 schreef Seneca het volgende:
Van rijtjes stampen ben ik ook nooit wat wijzer geworden.

Niks mis met rijtjes.
Teveel komt men tegenwoordig als sociaal wonder van de scholen maar inhoudelijk een lege zak. Dat is heel leuk kan je met ze allen het geweldig effectief & sociaal over niets gaan hebben. Dan maar liever onvriendelijke gespreken met inhoud.

Typerend is dat ze bij mijn vorige werkgever tegenwoordig in het assesment een IQ-achtige-test opnemen omdat, ik citeer het 60jarige hoofd P&O, " de academici tegenwoordig simpelweg soms de intelligentie ontberen die we verwachten"..

[ Bericht 11% gewijzigd door Napalm op 05-10-2006 12:31:58 ]

quote:

Ik loop nu een jaar stage en heb welgeteld EEN les gezien die over sociaal emotionele ontwikkeling ging. De rest was allemaal geschiedenis, taal, rekenen...Heel veel rekenen.
Piaget heb ik gewoon genoemd als voorbeeld van iets dat wij moeten leren en dat op de basisschool nog niet geleerd hoeft te worden...

Ik ben eerder geïnteresseerd in de hoeveelheid stof die werkelijk op HBO-niveau beheerst wordt. Als het op HAVO niveau blijft, dan vind ik het de benaming HBO niet waardig.

quote:

Niks mis met rijtjes.
Teveel komt men tegenwoordig als sociaal wonder van de scholen maar inhoudelijk een lege zak. Dat is heel leuk kan je met ze allen het geweldig effectief & sociaal over niets gaan hebben. Dan maar liever onvriendelijke gespreken met inhoud.

Sociaal wonder? Dat mochten ze willen. Sociale vaardigheden worden eerst spelenderwijs geleerd en gevormd door het feit dat mensen op school nu eenmaal met elkaar optrekken. Het is een doorlopend proces waarin je steeds meer groeit in je vaardigheden. Dat ontwikkelt zich onder niet al te bizarre omstandigheden sowieso. Ze zijn niet meer of minder sociaal dan de oudere generatie.

Het softe geblaat verandert daar niks aan. Het belemmert echter wel de inhoudelijke kennis en dat is zeer schadelijk. Vroeger moest je rijtjes leren en bv 50 sommen maken. Tegenwoordig schrijven ze 5 sommen op het bord en gaan ze een heel uur besteden om de leerlingen te vragen welke som ze eerst willen maken. Ze trachten een leerratio te halen van 100 %. Ten koste van alles. Als je weinig doet, dan vergeet je weinig zeggen ze. Ik zeg: als je veel doet, dan vergeet je wel veel, alleen blijft er ook nog veel over.

Het trainingselement wordt totaal niet meer uitgevoerd. Alles wat ik geleerd heb, heb ik geleerd door eindeloos trainen en herhalen. Ik had nooit leren fietsen als men mij eerst gemotiveerd had en ik het vervolgens hooguit een paar keer mag proberen. Ik had nooit leren schrijven als het op motivatie hing, want het was erg vervelend. Rekenen? De jeugd grijpt naar een rekenmachine voor de tafels beneden de 10. In de brugklas rapporteren sommige leerlingen letterlijk dat ze op de basisschool niet fatsoenlijk hebben leren rekenen "omdat juf niet wist hoe". Op zo'n moment schaam ik me voor het Nederlandse onderwijs.

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 12:23 schreef Napalm het volgende:

[..]

Niks mis met rijtjes.
Teveel komt men tegenwoordig als sociaal wonder van de scholen maar inhoudelijk een lege zak. Dat is heel leuk kan je met ze allen het geweldig effectief & sociaal over niets gaan hebben. Dan maar liever onvriendelijke gespreken met inhoud.

Typerend is dat ze bij mijn vorige werkgever tegenwoordig in het assesment een IQ-achtige-test opnemen omdat, ik citeer het 60jarige hoofd P&O, " de academici tegenwoordig simpelweg soms de intelligentie ontberen die we verwachten"..

Er is niets mis met stampen van rijtjes, maar kennis is nutteloos als je niet weet hoe je die kennis vervolgens moet toepassen. Je hebt niets aan woordjes zonder grammatica, niets aan formules zonder begrip van natuurkundige processen, en niets aan didactische vaardigheden zonder kennis.

Rijtjes en stampen trainen het geheugen. Dat geheugen heb je nodig om abstract te kunnen denken. Ontwikkel je dat niet, dan heb je geen basis om verbanden te leggen. Kennis is de basis, toepassen komt daarna.

Ik kan je niet vragen om eerst een grammaticale correcte zin te maken in een vreemde taal zonder dat je woorden kent. Ik kan je niet vragen om de hoofdstad van Noord-Holland aan te wijzen op de kaart als je niet eerst het rijtje hoofdsteden hebt geleerd. Ik kan een burgklasser niet vragen om ingewikkelde natuurkundige processen te begrijpen. Wel kan ik hem leren dat we onder andere tijd en snelheid bestuderen en dat je daarmee iets kan uitrekenen. Later verdiept het zich, leert hij wat snelheid is en kan hij de eerder opgedane kennis gebruiken voor een toepassing.

We moeten wat mij betreft af van het idee dat kennis altijd een "direct-effect" toepassing moet hebben. Ontwikkeling is een proces van jaren. Het feit dat ik in de burgklas honderden woorden heb moeten stampen lijkt misschien nutteloos, maar in de praktijk gaf me dat het vermogen om een Engelstalig boek te kunnen begrijpen. Dat zorgde er weer voor dat ik vaker in aanraking kwam met de grammatica enz enz. Tevens werd het geheugen zo getraind dat begrippen bij andere vakken ook geen probleem waren. Naar mate ik meer leerde vielen gaandeweg de puzzelstukjes op zijn plaats en kwamen er verbanden te liggen tussen de kennis.

Tegenwoordig moet alles maar een directe toepassing hebben die direct zichbaar is. Dat vind ik verkeerd. Juist op de lange termijn levert kennis een ontwikkeling op die van onschatbare waarde is. Ik kom zelfs nu nog regelmatig zaken tegen waarbij het verband plotseling op zijn plaats valt. Het geeft geweldige inzichten die niet mogelijk waren geweest bij een "ik leer enkel voor de directe toepassing"-mentaliteit van tegenwoordig.

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 16:22 schreef Neuralnet het volgende:
Rijtjes en stampen trainen het geheugen. Dat geheugen heb je nodig om abstract te kunnen denken. Ontwikkel je dat niet, dan heb je geen basis om verbanden te leggen. Kennis is de basis, toepassen komt daarna.

Ik kan je niet vragen om eerst een grammaticale correcte zin te maken in een vreemde taal zonder dat je woorden kent. Ik kan je niet vragen om de hoofdstad van Noord-Holland aan te wijzen op de kaart als je niet eerst het rijtje hoofdsteden hebt geleerd. Ik kan een burgklasser niet vragen om ingewikkelde natuurkundige processen te begrijpen. Wel kan ik hem leren dat we onder andere tijd en snelheid bestuderen en dat je daarmee iets kan uitrekenen. Later verdiept het zich, leert hij wat snelheid is en kan hij de eerder opgedane kennis gebruiken voor een toepassing.

We moeten wat mij betreft af van het idee dat kennis altijd een "direct-effect" toepassing moet hebben. Ontwikkeling is een proces van jaren. Het feit dat ik in de burgklas honderden woorden heb moeten stampen lijkt misschien nutteloos, maar in de praktijk gaf me dat het vermogen om een Engelstalig boek te kunnen begrijpen. Dat zorgde er weer voor dat ik vaker in aanraking kwam met de grammatica enz enz. Tevens werd het geheugen zo getraind dat begrippen bij andere vakken ook geen probleem waren. Naar mate ik meer leerde vielen gaandeweg de puzzelstukjes op zijn plaats en kwamen er verbanden te liggen tussen de kennis.

Tegenwoordig moet alles maar een directe toepassing hebben die direct zichbaar is. Dat vind ik verkeerd. Juist op de lange termijn levert kennis een ontwikkeling op die van onschatbare waarde is. Ik kom zelfs nu nog regelmatig zaken tegen waarbij het verband plotseling op zijn plaats valt. Het geeft geweldige inzichten die niet mogelijk waren geweest bij een "ik leer enkel voor de directe toepassing"-mentaliteit van tegenwoordig.

Er wordt op boasisscholen gestampt, want de dingen die jij noemt, moeten kinderen nog steeds gewoon kennen. Automatiseren is bij rekenen zelfs een heel belangrijk onderdeel.

Wat mij echter opvalt aan je verhaal is dat je een heel sterke mening hebt(ik ben nog bezig met een mening over dit onderwerp vormen). Dit is geen kritiek die ik op je heb, maar ik vraag me eerlijk gewoon af of je de theorie achter deze nieuwe manier van leren kent. Ik zeg niet dat ik er compleet achter sta, maar er zit wel wat in.

Maar dit is weer een heel andere discussie dan die waar de discussie mee begon...

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 16:22 schreef Neuralnet het volgende:
Rijtjes en stampen trainen het geheugen. Dat geheugen heb je nodig om abstract te kunnen denken. Ontwikkel je dat niet, dan heb je geen basis om verbanden te leggen. Kennis is de basis, toepassen komt daarna.

Ik kan je niet vragen om eerst een grammaticale correcte zin te maken in een vreemde taal zonder dat je woorden kent. Ik kan je niet vragen om de hoofdstad van Noord-Holland aan te wijzen op de kaart als je niet eerst het rijtje hoofdsteden hebt geleerd. Ik kan een burgklasser niet vragen om ingewikkelde natuurkundige processen te begrijpen. Wel kan ik hem leren dat we onder andere tijd en snelheid bestuderen en dat je daarmee iets kan uitrekenen. Later verdiept het zich, leert hij wat snelheid is en kan hij de eerder opgedane kennis gebruiken voor een toepassing.

We moeten wat mij betreft af van het idee dat kennis altijd een "direct-effect" toepassing moet hebben. Ontwikkeling is een proces van jaren. Het feit dat ik in de burgklas honderden woorden heb moeten stampen lijkt misschien nutteloos, maar in de praktijk gaf me dat het vermogen om een Engelstalig boek te kunnen begrijpen. Dat zorgde er weer voor dat ik vaker in aanraking kwam met de grammatica enz enz. Tevens werd het geheugen zo getraind dat begrippen bij andere vakken ook geen probleem waren. Naar mate ik meer leerde vielen gaandeweg de puzzelstukjes op zijn plaats en kwamen er verbanden te liggen tussen de kennis.

Tegenwoordig moet alles maar een directe toepassing hebben die direct zichbaar is. Dat vind ik verkeerd. Juist op de lange termijn levert kennis een ontwikkeling op die van onschatbare waarde is. Ik kom zelfs nu nog regelmatig zaken tegen waarbij het verband plotseling op zijn plaats valt. Het geeft geweldige inzichten die niet mogelijk waren geweest bij een "ik leer enkel voor de directe toepassing"-mentaliteit van tegenwoordig.

Waat het om gaat is dat de focus niet moet liggen op kennis, of op vaardigheden, maar op een mix van beide. Zonder kennis heb je niets aan vaardigheden, en zonder vaardigheden niets aan kennis. En dat is iets waar het huidige systeem geen rekening mee houdt.

quote:

Op maandag 11 september 2006 10:33 schreef Napalm het volgende:

[..]

Vrouwen kunnen toch slechter rekenen maar andere dingen dan weer beter? Vandaar ook de weinige vrouwen op de TU`s?

In de 'taalkalender' van 'onze taal ' staat vandaag de volgende vraag:

Meisjes zijn beter in taal dan jongens. Waar of niet waar?

Met het antwoord:

Waar. Meisjes zijn beter in taal en jongens zijn beter in rekenen. Elk jaar
wordt dat beeld bevestigd in de Cito-test, waarmee de vaardigheden
van basisschoolleerlingen gemeten worden. En ook uit een wereld-
wijd onderzoek van de Unesco uit 2003 kwam dit beeld naar voren.
Meisjes lezen ook meer dan jongens en kunnen beter reflecteren op
wat ze lezen. Waarom dat allemaal zo is is nog niet duidelijk, maar
het is een feit dat mannen bij het luisteren en lezen voornamelijk
de linkerhersenhelft gebruiken, terwijl vrouwen daarvoor ook de
rechterhelft inschakelen.
Er is overigens slecht nieuws voor de mannen die er prat op gaan
dat ze dan in ieder geval beter zijn in wiskunde: sinds 2002 scoren
Nederlandse meisjes bij het vwo-examen wiskunde en andere
exacte vakken beter dan jongens. Op de havo is dat niet het geval,
want daar zijn de meisjes alleen beter in Nederlands - als vanouds.

Mijn beide zonen blinken uit op taalgebied en zijn veel minder goed in rekenen.

En toch zijn het echte jongens.

Oh ja, de uitzondering....