R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Als je werkt in een klein bedrijf waarbij je zeer dicht bovenop de baas zit in de zin van dat je er veel mee te maken hebt, wat is dan de beste oplossing in de volgende situatie?
Regelmatig fantaseren over hoe je de baas in elkaar slaat of op een ander wijze fysiek en geestelijk ruineert? Van tijd tot tijd ook een dergelijk agressief gevoel voelen opkomen wanneer je daadwerkelijk in de buurt bent van je baas en zelfs zo erg dat je soms gewoonweg even weg moet lopen naar het toilet om af te koelen (ik maak mij dus zorgen dat er eens iets gaat knappen en ik mij niet meer in de hand kan houden)? Het niet eens zijn met het beleid dat de baas voert en daar voortdurend actief een strijd met de baas over voeren, waarbij de baas uiteraard zijn ongelijk weigert toe te geven, waardoor de gemoederen alleen maar oplopen.
Dit is een serieuze vraag en ik vraag dus ook serieuze antwoorden. Zijn dit zaken die normaal zijn in een houding ten opzichte van de baas (die er een beetje bijhoren), of wordt het tijd om op te stappen? Soms slaap ik er gewoon niet van en lig ik super opgefokt in bed boos te zijn. Ik word duizelig op de zaak van ergenis. Kortom: ik ga ergens heen waar ik het liefst zo ver mogelijk vandaan zou zijn en ik begin er onderhand dus ook fysiek last van te krijgen (hartkloppingen, misselijkheid enzovoort).
Regelmatig fantaseren over hoe je de baas in elkaar slaat of op een ander wijze fysiek en geestelijk ruineert? Van tijd tot tijd ook een dergelijk agressief gevoel voelen opkomen wanneer je daadwerkelijk in de buurt bent van je baas en zelfs zo erg dat je soms gewoonweg even weg moet lopen naar het toilet om af te koelen (ik maak mij dus zorgen dat er eens iets gaat knappen en ik mij niet meer in de hand kan houden)? Het niet eens zijn met het beleid dat de baas voert en daar voortdurend actief een strijd met de baas over voeren, waarbij de baas uiteraard zijn ongelijk weigert toe te geven, waardoor de gemoederen alleen maar oplopen.
Dit is een serieuze vraag en ik vraag dus ook serieuze antwoorden. Zijn dit zaken die normaal zijn in een houding ten opzichte van de baas (die er een beetje bijhoren), of wordt het tijd om op te stappen? Soms slaap ik er gewoon niet van en lig ik super opgefokt in bed boos te zijn. Ik word duizelig op de zaak van ergenis. Kortom: ik ga ergens heen waar ik het liefst zo ver mogelijk vandaan zou zijn en ik begin er onderhand dus ook fysiek last van te krijgen (hartkloppingen, misselijkheid enzovoort).
Volgens mensen uit mijn omgeving zou ik de baas al lang de vinger moeten geven en hem in zijn sop gaar laten koken. Mijn enige probleem is mijn overdreven verantwoordelijkheidsgevoel en sociale bewogenheid tot helpen van mijn medemens. Hoezeer ik hem ook verwerpelijk vind, ik kan het aan de andere kant ook niet over mijn hart verkrijgen hem zomaar te laten stikken. Mijn sociale kant lijkt mijn ondergang te worden op deze manier.
Dat denk ik inderdaad ook. Iedere keer denk je dat het wel anders zal worden en soms heb je van die momenten dat het goed gaat, maar ja, op dergelijke momenten kun je niet teren.quote:Op woensdag 6 september 2006 04:10 schreef dvr het volgende:
Het klinkt niet erg alsof die situatie zal verbeteren he?
Daar komt overigens nog eens bij dat ik academisch geschoold ben en mijn baas nog niet eens HBO. Misschien een kulargument en in principe hoeft het ook niet uit te maken, maar mijn baas heeft er nogal een handje van om zichzelf als een superieur mens op te stellen. Heel soms lost hij een probleem in een knip op waar ik, of een ander, bijvoorbeeld al een half uur mee bezig ben. Goed, dat kan, soms heb je een ingeving. Echter, hij stelt dan dat het aan mijn inzicht ligt, vraagt vervolgens aan mij of ik nog meer problemen heb die hij maar ff snel in zijn koffiepauze tijdens een slok moet oplossen (dit soort dingen zegt hij dus letterlijk!) om vervolgens snel over te gaan op iets anders zodat ik mij niet kan verweren.
Kortom: het is een zeer irritant narcistisch ventje die ik het liefste een schot hagel in zijn nek zou geven. Of laat ik het zo zeggen: ik zou er totaal niet om rouwen als ik op een ochtend een telefoontje krijg dat hij die ochtend vroeg is verongelukt of iets dergelijks.
Ik heb dat ook wel eens bij mijn baas. Na een overname dus.
Ik vind hem een vreselijke, irritante, incompetente bemoeial, en ik zou hem zo op zijn bureau willen schijten en afscheid nemen. Alleen heb je tegenwoordig niet zo snel een nieuwe baas. Zeker zonder diploma's.
Ik vind hem een vreselijke, irritante, incompetente bemoeial, en ik zou hem zo op zijn bureau willen schijten en afscheid nemen. Alleen heb je tegenwoordig niet zo snel een nieuwe baas. Zeker zonder diploma's.
Je kunt altijd nog voor jezelf beginnen . Maar goed, dat is natuurlijk ook eenvoudiger gezegd dan gedaan.quote:Op woensdag 6 september 2006 04:41 schreef fhqwhgads het volgende:
Ik heb dat ook wel eens bij mijn baas. Na een overname dus.
Ik vind hem een vreselijke, irritante, incompetente bemoeial, en ik zou hem zo op zijn bureau willen schijten en afscheid nemen. Alleen heb je tegenwoordig niet zo snel een nieuwe baas. Zeker zonder diploma's.
. Maar goed, dat is natuurlijk ook eenvoudiger gezegd dan gedaan.
Dan staat je dus tot je pensioen, of dat van je baas, weinig arbeidsvreugde te wachten.quote:
Wel veel stress die zelfs je vrije tijd verpest.
Ik zou toch eens kijken wat er verder voor banen binnen je bereik liggen.
Ben je dan zoveel afhankelijk van je baas?
Ga ander werk zoeken ofzo. Je baas zal er weinig mee zitten, terwijl jij jezelf op zit te vreten.
Ga ander werk zoeken ofzo. Je baas zal er weinig mee zitten, terwijl jij jezelf op zit te vreten.
Echte elektriciëns gebruiken geen jokari.
Nee, het ironische is: ik ben totaal niet afhankelijk van mijn baas. Ik heb inmiddels al drie aanbiedingen gehad van andere bedrijven en zonder een baan is het direct ook geen probleem (veel spaargeld, lage lasten). Nog ironischer is het dat mijn baas wel afhankelijk is van mij. Niet voor niets is voor mij een enorme verzekering afgesloten voor het geval dat ik bijvoorbeeld ziek word, dan dekt de verzekeraar alles voor mijn werkgever. Maar als het mij van de één op de andere dag tot hier zit, dan krijgt hij grote financiële problemen en niet alleen zakelijk, maar ook privé (persoonlijke aansprakelijkheid). Hij kan namelijk nooit zo snel iemand vinden die in korte tijd de zaak oppakt, dat heeft hij zelf al aangegeven. Punt is: ik zit dus in een zeer machtige positie. Ik vind het onprettig. Er wordt op mij gezeken. Ik kan zo de deur uitlopen en mijn wraak zal zoet zijn, maar ik doe het niet en wel omdat ik dat niet over mijn hart kan verkrijgen . Niet uit angst, niet uit onzekerheid, maar gewoonweg uit medelijden. Ongelofelijk, nietwaar?quote:Op woensdag 6 september 2006 04:54 schreef Ridocar het volgende:
Ben je dan zoveel afhankelijk van je baas?
Ga ander werk zoeken ofzo. Je baas zal er weinig mee zitten, terwijl jij jezelf op zit te vreten.
. Niet uit angst, niet uit onzekerheid, maar gewoonweg uit medelijden. Ongelofelijk, nietwaar?
Wat heeft dit met WGR te maken?
Meer iets voor R&P.
Meer iets voor R&P.
r_one in WGR / [WGR] Feedback
.
Op vrijdag 20 juni 2025 08:15 schreef VEM2012 het volgende:
Misschien moet je juridische discussies gewoon overlaten aan juristen. Want je begrijpt er overduidelijk niets van.
.
Op vrijdag 20 juni 2025 08:15 schreef VEM2012 het volgende:
Misschien moet je juridische discussies gewoon overlaten aan juristen. Want je begrijpt er overduidelijk niets van.
Medelijden? Tja, lijkt me ook een goede reden om je leven buiten je werk te laten verpesten. (niet)quote:Op woensdag 6 september 2006 05:55 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Nee, het ironische is: ik ben totaal niet afhankelijk van mijn baas. Ik heb inmiddels al drie aanbiedingen gehad van andere bedrijven en zonder een baan is het direct ook geen probleem (veel spaargeld, lage lasten). Nog ironischer is het dat mijn baas wel afhankelijk is van mij. Niet voor niets is voor mij een enorme verzekering afgesloten voor het geval dat ik bijvoorbeeld ziek word, dan dekt de verzekeraar alles voor mijn werkgever. Maar als het mij van de één op de andere dag tot hier zit, dan krijgt hij grote financiële problemen en niet alleen zakelijk, maar ook privé (persoonlijke aansprakelijkheid). Hij kan namelijk nooit zo snel iemand vinden die in korte tijd de zaak oppakt, dat heeft hij zelf al aangegeven. Punt is: ik zit dus in een zeer machtige positie. Ik vind het onprettig. Er wordt op mij gezeken. Ik kan zo de deur uitlopen en mijn wraak zal zoet zijn, maar ik doe het niet en wel omdat ik dat niet over mijn hart kan verkrijgen . Niet uit angst, niet uit onzekerheid, maar gewoonweg uit medelijden. Ongelofelijk, nietwaar?
Alles bij elkaar genomen klinkt het me niet echt gezond. Dat je baas zich in deze ongezonde positie heeft gewerkt is zijn eigen verantwoordelijkheid, niet die van jou. Misschien kun je het aankaarten maar anders zou ik pleiten gaan, zeker als je jezelf er allemaal over opwind. Werk is een deel van je leven maar dit... Is je baas familie of zo?
Je hebt volkomen gelijk, maar ja, een gevoel is een gevoel, hoe rationeel je er ook over na kunt denken.quote:Op woensdag 6 september 2006 06:09 schreef Odysseuzzz het volgende:
[..]
Medelijden? Tja, lijkt me ook een goede reden om je leven buiten je werk te laten verpesten. (niet)
Nee, geen familie, geen vriend, geen persoon met wie ik op de één of andere manier een afhankelijkheidsrelatie heb anders dan dat hij mijn inkomen verstrekt (en die afhankelijkheid is niet zo heel groot momenteel, zoals ik al heb aangegeven). Hoe meer ik erover nadenk en schrijf, hoe meer ik tot de conclusie kom: wegwezen.quote:Op woensdag 6 september 2006 06:09 schreef Odysseuzzz het volgende:
Alles bij elkaar genomen klinkt het me niet echt gezond. Dat je baas zich in deze ongezonde positie heeft gewerkt is zijn eigen verantwoordelijkheid, niet die van jou. Misschien kun je het aankaarten maar anders zou ik pleiten gaan, zeker als je jezelf er allemaal over opwind. Werk is een deel van je leven maar dit... Is je baas familie of zo?
Het is voornamelijk zijn dominante samen met zijn narcistische houding die mij tegenstaat. Dominant zijn tegenover iemand die je bestaanszekerheid onderuit kan halen en zelf niet afhankelijk van je is, is niet slim . Maar ja, was ik maar hard genoeg om hem deze mes op zijn keel te zetten.
. Maar ja, was ik maar hard genoeg om hem deze mes op zijn keel te zetten.
Als je in een machtige positie zit en je durft die niet te gebruiken, of je wilt dat niet, dan zit je niet in een machtige positie.quote:Op woensdag 6 september 2006 05:55 schreef FuifDuif het volgende:
Punt is: ik zit dus in een zeer machtige positie. Ik vind het onprettig. Er wordt op mij gezeken. Ik kan zo de deur uitlopen en mijn wraak zal zoet zijn, maar ik doe het niet en wel omdat ik dat niet over mijn hart kan verkrijgen .
En da's ook meteen de reden waarom jou baas de baas is en jij niet.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Rare vraag zekr: "heb je wel eens met je baas gesproken over dit gevoel?"
Als het je allemaal niet zint, moet je pleite gaan. Je gaat je eigen lol toch niet opgeven om een baas? Ik heb sterk het vermoeden dat er meer achter zit. Is die baas familie, of vader ofzo?
Verder; gezien de topics die je opent, ben je voor mij te veel fylosoof... Je denkt te veel, en doet te weinig....
* joeltje bedoelt dit overigens als advies, niet als bash
Als het je allemaal niet zint, moet je pleite gaan. Je gaat je eigen lol toch niet opgeven om een baas? Ik heb sterk het vermoeden dat er meer achter zit. Is die baas familie, of vader ofzo?
Verder; gezien de topics die je opent, ben je voor mij te veel fylosoof... Je denkt te veel, en doet te weinig....
* joeltje bedoelt dit overigens als advies, niet als bash
Zolang je niet beweegt kun je nog alle kanten op
Hier ben ik het pertinent mee oneens, maar goed, dat is een andere discussie.quote:Op woensdag 6 september 2006 08:29 schreef wijsneus het volgende:
je eigen geluk is uiteindelijk de maat van alles.
Fuif, je doet je baas in gedachten vreselijke dingen aan, maar toch kun je ondanks je afkeer nog steeds medelijden voor hem voelen en het bijna niet over je hart verkrijgen om weg te gaan. Ook al zou je zelf willen dat je harder was, ik wil je er in ieder geval even op wijzen dat dit juist een zeer waardevolle karaktereigenschap van je is. Daar mag je je best bewust van zijn.
Maar goed, dat verandert nog niets aan deze vervelende situatie. Is het misschien mogelijk dat je, als hij weer zo'n vervelende opmerking maakt, metéén tegen hem zegt, ik wil met je praten en dat je hem een kamer in trekt, de deur dicht doet en hem aan zijn verstand peutert dat je heel serieus overweegt om weg te gaan en dat je dat echt gaat doen als hij de komende maand zijn houding t.o.v. jou niet drastisch verandert? En probeer dat dan rustig en beheerst en netjes te zeggen, zodat het niet klinkt alsof je dit in een boze opwelling roept en hij je niet serieus neemt. Misschien kun je hem uitleggen dat jij alleen op basis van wederzijds respect kunt en wilt samenwerken met mensen.
Zo speel jij open kaart, áls je weggaat dan komt dat in ieder geval niet meer als een donderslag bij heldere hemel en je legt de bal bij hem: als hij jou niet kwijt wil, dan moet hij z'n best maar eens gaan doen om jou een goede reden te geven om te blijven.
je zult er iets mee moeten doen op een constructieve manier. je kunt weggaan, maar ja er zijn overal bazen die irritant zijn, zelfingenomen en aan vriendjespolitiek doen. dus dit is een zwaktebod om mee te beginnen.quote:Op woensdag 6 september 2006 04:02 schreef FuifDuif het volgende:
Als je werkt in een klein bedrijf waarbij je zeer dicht bovenop de baas zit in de zin van dat je er veel mee te maken hebt, wat is dan de beste oplossing in de volgende situatie?
Regelmatig fantaseren over hoe je de baas in elkaar slaat of op een ander wijze fysiek en geestelijk ruineert? Van tijd tot tijd ook een dergelijk agressief gevoel voelen opkomen wanneer je daadwerkelijk in de buurt bent van je baas en zelfs zo erg dat je soms gewoonweg even weg moet lopen naar het toilet om af te koelen (ik maak mij dus zorgen dat er eens iets gaat knappen en ik mij niet meer in de hand kan houden)? Het niet eens zijn met het beleid dat de baas voert en daar voortdurend actief een strijd met de baas over voeren, waarbij de baas uiteraard zijn ongelijk weigert toe te geven, waardoor de gemoederen alleen maar oplopen.
Dit is een serieuze vraag en ik vraag dus ook serieuze antwoorden. Zijn dit zaken die normaal zijn in een houding ten opzichte van de baas (die er een beetje bijhoren), of wordt het tijd om op te stappen? Soms slaap ik er gewoon niet van en lig ik super opgefokt in bed boos te zijn. Ik word duizelig op de zaak van ergenis. Kortom: ik ga ergens heen waar ik het liefst zo ver mogelijk vandaan zou zijn en ik begin er onderhand dus ook fysiek last van te krijgen (hartkloppingen, misselijkheid enzovoort).
je kunt direct een lichte sneer teruggeven bij de volgende opmerking die je echt niet bevalt. zo leert je baas dat bij bepaalde opmerkingen hij zelf net zoiets terugkrijgt. ofwel, conditioneer je baas.
helpt dit na een paar keer niet, dan kun je hier beter mee stoppen anders ga je een grotere wig tussen jullie 2 indrijven. de enige optie die ik dan nog ken is er inhoudelijk over praten. ff vragen of hij tijd heeft voor een 1:1 gesprek. geef hierin geen waardeoordelen, maar heb het over concrete gedragingen. geef vervolgens aan hoe jij je hierbij voelt. let wel; zeg niet, dit doe je fout, of andere uitleggingen van zijn gedrag. hou het plain op zijn - zonder emotie omschreven - gedragingen, en hoe jij je hierbij voelt.
helpt dit ook niet, dan heb je misschien een pr-functionaris of vertrouwenspersoon waar je bij terecht kan? als deze laatste optie niet werkt, dan zul je het of moeten slikken, of je gaat stilaan op zoek naar je volgende job.
my 2 cents
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
TS, jij als man met een heldere geest weet natuurlijk ook wel dat dit niets meer en niet minder is dan een levensles die je moet leren. Door er voor weg te lopen (dus ontslag te nemen) zul je niet leren om te gaan met mensen zoals je baas. Dingen komen nooit "zomaar" op je pad, daarnaast is het leren omgaan met dergelijke mensen een van de moeilijkste uitdagingen die er zijn. Ik zie in je OP ook niet staan wat je tot nu toe aan de situatie gedaan hebt en of je het al eens met je baas hebt aangekaart. Probeer de situatie eens van een abstractieniveau hoger te bekijken en je af te vragen waar zo'n ruzie of ergernis nu precies mee te maken heeft.
In psychologiemagazine deze maand staat trouwens een artikel over "fantaseren", het schijnt dat veel mensen geregeld dagdromen of fantaseren hoe ze iemand (hun baas, ex) in elkaar slaan of iets anders verschrikkelijks aan doen.
Ik begrijp het, maar om eerlijk te zijn, Aarde, heb ik er simpelweg geen zin meer in . Ik heb geen zin om er nog meer energie in te steken en moeite voor te doen. Niet terwijl ik nota bene interessante aanbiedingen heb gehad waar ik zo aan de slag kan, als ik dat zou willen. Ik geef altijd een sneer terug juist omdat het mij niet veel interesseert of ik ontslagen zou worden, maar dat bevordert de situatie meestal niet . Ik zal er nog wel even over denken.quote:Op donderdag 7 september 2006 07:20 schreef Aarde het volgende:
[..]
je zult er iets mee moeten doen op een constructieve manier. je kunt weggaan, maar ja er zijn overal bazen die irritant zijn, zelfingenomen en aan vriendjespolitiek doen. dus dit is een zwaktebod om mee te beginnen.
je kunt direct een lichte sneer teruggeven bij de volgende opmerking die je echt niet bevalt. zo leert je baas dat bij bepaalde opmerkingen hij zelf net zoiets terugkrijgt. ofwel, conditioneer je baas.
helpt dit na een paar keer niet, dan kun je hier beter mee stoppen anders ga je een grotere wig tussen jullie 2 indrijven. de enige optie die ik dan nog ken is er inhoudelijk over praten. ff vragen of hij tijd heeft voor een 1:1 gesprek. geef hierin geen waardeoordelen, maar heb het over concrete gedragingen. geef vervolgens aan hoe jij je hierbij voelt. let wel; zeg niet, dit doe je fout, of andere uitleggingen van zijn gedrag. hou het plain op zijn - zonder emotie omschreven - gedragingen, en hoe jij je hierbij voelt.
helpt dit ook niet, dan heb je misschien een pr-functionaris of vertrouwenspersoon waar je bij terecht kan? als deze laatste optie niet werkt, dan zul je het of moeten slikken, of je gaat stilaan op zoek naar je volgende job.
my 2 cents
Je baas heeft al nagedacht om jou te vervangen. .quote:Op woensdag 6 september 2006 05:55 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Nee, het ironische is: ik ben totaal niet afhankelijk van mijn baas. Ik heb inmiddels al drie aanbiedingen gehad van andere bedrijven en zonder een baan is het direct ook geen probleem (veel spaargeld, lage lasten). Nog ironischer is het dat mijn baas wel afhankelijk is van mij. Niet voor niets is voor mij een enorme verzekering afgesloten voor het geval dat ik bijvoorbeeld ziek word, dan dekt de verzekeraar alles voor mijn werkgever. Maar als het mij van de één op de andere dag tot hier zit, dan krijgt hij grote financiële problemen en niet alleen zakelijk, maar ook privé (persoonlijke aansprakelijkheid). Hij kan namelijk nooit zo snel iemand vinden die in korte tijd de zaak oppakt, dat heeft hij zelf al aangegeven. Punt is: ik zit dus in een zeer machtige positie. Ik vind het onprettig. Er wordt op mij gezeken. Ik kan zo de deur uitlopen en mijn wraak zal zoet zijn, maar ik doe het niet en wel omdat ik dat niet over mijn hart kan verkrijgen . Niet uit angst, niet uit onzekerheid, maar gewoonweg uit medelijden. Ongelofelijk, nietwaar?
Iedereen is vervangbaar ook jij. .
Ga solliciteren naar een baan waar je je hopelijk wel prettig voelt. Meestal blijven mensen uit gemak bij een bedrijf hangen en wrs. doe jij dat ook want dat verhaal om uit medelijden bij deze baas te blijven terwijl je soms wakker ligt te fantaseren hoe je hem in elkaar slaat vind ik inderdaad niet geloofwaardig.
Het is tijd om op te stappen waarschijnlijk...
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Ik zou zeggen: maak de balans op. Wat geeft je energie aan deze baan (en werkgever) en wat kost het je aan energie? Het lijkt er sterk op dat al je energie gaat zitten in de negatieve energie, t.w. negatieve (intermenselijk) emoties. En kan haast niet anders dan dat je werk er uiteindelijk eronder gaat lijden en jouw baas je straks niet meer wilt.....(want weg is je machtsposititie...).
Mijn ervaring is dat je je machtpositie als loonslaaf NOOIT moet overschatten. De kerkhoven liggen vol met mensen die ook dachten dat ze niet gemist konden worden. Ik heb genoeg situaties gezien en meegemaakt dat uiteindelijk alles toch gewoon doordraait.....Het is dus erg betrekkelijk...
Vraag me verder ook af wat je als academicus doet op een klein bedrijf. Temeer als ik je post leest ben je een echte DENKER. Jij lijkt mij iemand die eerder op een beleidsfunctie hoort dan op uitvoerende functie. Ik kan mij niet indenken dat een groot deel van je werk op dat kleine bedrijf toch erg uitvoerend bezig bent....Beleidmaken daar zal er niet veel bij zijn, geloof ik...
Volgens mij kan je beter tot je recht komen als academicus in het groot en middengroot bedrijf..Ik denk dat daar de mogelijkheden voor een serieuzer carriereperspectief veel beter zijn dan een klein bedrijf ( onder een klein bedrijf versta ik <50 mensen)
Ik weet niet welke academische studie hebt voltooid, maar je komt bij mij erg filosofisch (en dus denkerig) over. Volgens mij ben je een echte kennisfreak (net als ik trouwens) . Wel eens gedacht om een baan in het onderwijs? Voorbeeld docent of wetenschappelijk mederwerker op een universiteit? De babyboom generatie gaat met pensioen, wie weet liggen daar ook kansen...
Verder speelt je leeftijd ook een belangrijke rol......Als je 50+ bent, tja, dan wordt het ook wel lastiger...
Verder: geen kul argument: ik heb ook een laagopgeleide baas meegemaakt die nogal " streetwise was". Ik heb ook gestudeerd, maar dan ben je toch uit een heel ander hout gesneden. Mijn ervaring is dat die samenwerking dus absoluut niet werkt...
Mijn ervaring is dat je je machtpositie als loonslaaf NOOIT moet overschatten. De kerkhoven liggen vol met mensen die ook dachten dat ze niet gemist konden worden. Ik heb genoeg situaties gezien en meegemaakt dat uiteindelijk alles toch gewoon doordraait.....Het is dus erg betrekkelijk...
Vraag me verder ook af wat je als academicus doet op een klein bedrijf. Temeer als ik je post leest ben je een echte DENKER. Jij lijkt mij iemand die eerder op een beleidsfunctie hoort dan op uitvoerende functie. Ik kan mij niet indenken dat een groot deel van je werk op dat kleine bedrijf toch erg uitvoerend bezig bent....Beleidmaken daar zal er niet veel bij zijn, geloof ik...
Volgens mij kan je beter tot je recht komen als academicus in het groot en middengroot bedrijf..Ik denk dat daar de mogelijkheden voor een serieuzer carriereperspectief veel beter zijn dan een klein bedrijf ( onder een klein bedrijf versta ik <50 mensen)
Ik weet niet welke academische studie hebt voltooid, maar je komt bij mij erg filosofisch (en dus denkerig) over. Volgens mij ben je een echte kennisfreak (net als ik trouwens) . Wel eens gedacht om een baan in het onderwijs? Voorbeeld docent of wetenschappelijk mederwerker op een universiteit? De babyboom generatie gaat met pensioen, wie weet liggen daar ook kansen...
Verder speelt je leeftijd ook een belangrijke rol......Als je 50+ bent, tja, dan wordt het ook wel lastiger...
Verder: geen kul argument: ik heb ook een laagopgeleide baas meegemaakt die nogal " streetwise was". Ik heb ook gestudeerd, maar dan ben je toch uit een heel ander hout gesneden. Mijn ervaring is dat die samenwerking dus absoluut niet werkt...
Haat en liefde liggen dicht bij elkaar.
Is dit niet meer een topic voor R&P? Want het klinkt me niet echt gezond als je dit vaker hebt.
Is dit niet meer een topic voor R&P? Want het klinkt me niet echt gezond als je dit vaker hebt.
You're a fucking ugly bitch. I want to stab you to death, and then play around with your blood.
Even om in te haken op het feit dat ik filosofisch ben ingesteld. Ik merk inderdaad dat die interesse mij in het bedrijfsleven behoorlijk in de weg staat. In het bedrijfsleven moet alles efficiënt, alles draait om geld en alles moet zo snel mogelijk. Wat mij betreft een strop voor degene die kwaliteit nastreeft. Ik kan er in ieder geval niet tegen. En dan altijd dat gelik bij klanten, terwijl je ze soms het liefste op de electrische stoel zou plaatsen.
Dat zeg ik ook helemaal niet, maar op DIT MOMENT zou het lastig worden . Geloof mij . Heeft niets met mij persoonlijk te maken, maar met de locatie, deze tijd (tekorten) en het type werk.quote:Op donderdag 7 september 2006 15:28 schreef Stali het volgende:
[..]
Je baas heeft al nagedacht om jou te vervangen. .
Iedereen is vervangbaar ook jij. .
En toch is het zo . Ik heb een complex karakter. Ik kan erg bot zijn tegen de mensen van wie ik houd, maar tegelijkertijd laat ik direct traantjes bij het geringste emotionele moment op televisie (tijdens een film ofzo). Ik kan mijn baas echt dood wensen, maar als hij zijn gevoelige kant van tijd tot tijd toont, dan raakt mij dat direct.quote:Op donderdag 7 september 2006 15:28 schreef Stali het volgende:
Ga solliciteren naar een baan waar je je hopelijk wel prettig voelt. Meestal blijven mensen uit gemak bij een bedrijf hangen en wrs. doe jij dat ook want dat verhaal om uit medelijden bij deze baas te blijven terwijl je soms wakker ligt te fantaseren hoe je hem in elkaar slaat vind ik inderdaad niet geloofwaardig.
Ik heb toch een soortgelijke situatie. En niet alleen bij de baas. Als ik een geweer bij me zou hebben, zou dat een aardig stukkie in de krant opleveren. Enige manier om dit te vermijden is denk ik solliciteren.
Enige manier om dit te vermijden is denk ik solliciteren.
Ik ruik een smeuiig verhaal. Kun je iets meer vertellen, zonder je al te veel bloot te geven?quote:Op donderdag 7 september 2006 19:15 schreef Paardesnikkel het volgende:
Ik heb toch een soortgelijke situatie. En niet alleen bij de baas. Als ik een geweer bij me zou hebben, zou dat een aardig stukkie in de krant opleveren. Enige manier om dit te vermijden is denk ik solliciteren.
(heeft zelf namelijk *ook* een soortgelijke situatie , maar voor wat hoort wat)
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
In het bedrijfleven is het aleen maar "niet lullen maar poetsen". Alles moet daar met de bekende korte klap. Vooral denken is daar niet echt geliefd, want alles is in het teken van doen....En bovenal is het chronisch moeten aanbidden van de mammon. Kortom, ik herken je probeem helemaal ......Je ben dus niet de enige die daar tegen aanloop. Op de universiteit is het leuk, daarna is het gewoon uit met de pret...quote:Op donderdag 7 september 2006 19:09 schreef FuifDuif het volgende:
Even om in te haken op het feit dat ik filosofisch ben ingesteld. Ik merk inderdaad dat die interesse mij in het bedrijfsleven behoorlijk in de weg staat. In het bedrijfsleven moet alles efficiënt, alles draait om geld en alles moet zo snel mogelijk.
Tja, inderdaad. Alles in het teken van de omzet maakt dat kwantiteit boven kwalititeit moet staan. OOk ik kan daar niet tegen. En commercie bedrijven is de grootste slijmballerij die er is....Ik spreek uit ervaring, nou ja het is niet mijn ding....quote:Wat mij betreft een strop voor degene die kwaliteit nastreeft. Ik kan er in ieder geval niet tegen. En dan altijd dat gelik bij klanten, terwijl je ze soms het liefste op de electrische stoel zou plaatsen.
Sociaal zijn is iets anders dan je verplicht laten ringeloren. Als ik zo behandeld werd en ik had al 3 aanbiedingen, dan had ik de baas onmiddellijk voor de keuze gesteld: normaal doen of ik vertrek.
Doen, want je baas heeft echt wel binnen een paar weken een ander. Opstappen en wegwezen, voordat je zelf een burn-out krijgt. Dan zal je merken dat je baas kei en keihard zal zijn.
Doen, want je baas heeft echt wel binnen een paar weken een ander. Opstappen en wegwezen, voordat je zelf een burn-out krijgt. Dan zal je merken dat je baas kei en keihard zal zijn.
Zogenaamd "fatsoenlijke" mensen ontmaskerd, de waarheid en verklaringen die iedereen wil weten: Misdefinitie op YouTube.
Hoe oud ben je eigenlijk, en hoeveel banen heb je gehad?quote:Op donderdag 7 september 2006 20:26 schreef EchtGaaf het volgende:
In het bedrijfleven is het aleen maar "niet lullen maar poetsen".
Ik kan me namelijk prima voorstellen dat er banen zijn waarbij je *en* snel moet zijn, *en* kwaliteit moet leveren. De beleidsadviesindustrie, bijvoorbeeld Dat vertaalt zich dan wel in werkweken van veel uur, maar allez.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Het is niet normaal. Met andere topics van jou in mijn achterhoofd lijkt mij dat je een flink autoriteitsprobleem hebt. Hier kun je het beste iets aan doen, want het kan je in de toekomst nog aardig wat problemen opleveren.quote:Op woensdag 6 september 2006 04:02 schreef FuifDuif het volgende:
Dit is een serieuze vraag en ik vraag dus ook serieuze antwoorden.
Ontslag nemen en op naar een werkgever die wel voor kwaliteit gaat dus.quote:Op donderdag 7 september 2006 19:09 schreef FuifDuif het volgende:
Even om in te haken op het feit dat ik filosofisch ben ingesteld. Ik merk inderdaad dat die interesse mij in het bedrijfsleven behoorlijk in de weg staat. In het bedrijfsleven moet alles efficiënt, alles draait om geld en alles moet zo snel mogelijk. Wat mij betreft een strop voor degene die kwaliteit nastreeft. Ik kan er in ieder geval niet tegen. En dan altijd dat gelik bij klanten, terwijl je ze soms het liefste op de electrische stoel zou plaatsen.
Ik ontken niet dat ik een autoriteitsprobleem heb. Ik zie relaties altijd als gelijkwaardig. Ook de term baas staat mij eigenlijk niet aan. Ik bedoel, je bent gelijkwaardig. De werkgever geeft salaris in ruil voor arbeid. Dat is een gelijkwaardige relatie en ik kan er niet tegen wanneer anderen die relatie zien als eentje waarin ik ondergeschikt ben.quote:Op donderdag 7 september 2006 22:13 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het is niet normaal. Met andere topics van jou in mijn achterhoofd lijkt mij dat je een flink autoriteitsprobleem hebt. Hier kun je het beste iets aan doen, want het kan je in de toekomst nog aardig wat problemen opleveren.
Klinkt eigenlijk als een ideale instelling voor zelfstandig ondernemerschap. Niet lachen, maar je kunt dan doen wat je wilt, met de kwaliteit die je wilt. Met een lege portemonnnee in zicht ga je heel snel keuzes maken tussen die kwaliteit die goed genoeg is om geaccepteerd te worden, en de hoeveelheid tijd die je eraan kwijt bent.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
ik heb hetzelfdequote:Op donderdag 7 september 2006 22:17 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Ik ontken niet dat ik een autoriteitsprobleem heb. Ik zie relaties altijd als gelijkwaardig. Ook de term baas staat mij eigenlijk niet aan. Ik bedoel, je bent gelijkwaardig. De werkgever geeft salaris in ruil voor arbeid. Dat is een gelijkwaardige relatie en ik kan er niet tegen wanneer anderen die relatie zien als eentje waarin ik ondergeschikt ben.
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Heb ik aan zitten denken. Gewoon niet afhankelijk zijn van het beleid van een ander. Ik word daar toch zooooo zat van. Ik wil niet zeggen dat ik het beter kan en zal doen dan een ander, maar het botst gewoon. Maar ja, dan krijg je het tweede obstakel: klanten. Zeurende klanten die niet begrijpen wat je doet en alleen maar resultaat willen zien wat hun leven verrijkt. Natuurlijk, is zeer begrijpelijk, alleen IK kan daar niet tegen.quote:Op donderdag 7 september 2006 22:24 schreef gronk het volgende:
Klinkt eigenlijk als een ideale instelling voor zelfstandig ondernemerschap. Niet lachen, maar je kunt dan doen wat je wilt, met de kwaliteit die je wilt. Met een lege portemonnnee in zicht ga je heel snel keuzes maken tussen die kwaliteit die goed genoeg is om geaccepteerd te worden, en de hoeveelheid tijd die je eraan kwijt bent.
En, bovenal, weten dat je te allen tijde de stekker eruit kan trekken als de hoeveelheid gezeik 't geld niet meer waard is.quote:Op donderdag 7 september 2006 22:33 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Heb ik aan zitten denken. Gewoon niet afhankelijk zijn van het beleid van een ander. Ik word daar toch zooooo zat van. Ik wil niet zeggen dat ik het beter kan en zal doen dan een ander, maar het botst gewoon.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Het is toch min of meer ook hoe er wettelijk tegenaan gekeken wordt. De werkgever bepaalt tenslotte wat je werkzaamheden zijn (Binnen het kader van het contract). Waarom is dat zo'n probleem voor je? Wat is precies het punt waar het mis gaat?quote:Op donderdag 7 september 2006 22:17 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Ik ontken niet dat ik een autoriteitsprobleem heb. Ik zie relaties altijd als gelijkwaardig. Ook de term baas staat mij eigenlijk niet aan. Ik bedoel, je bent gelijkwaardig. De werkgever geeft salaris in ruil voor arbeid. Dat is een gelijkwaardige relatie en ik kan er niet tegen wanneer anderen die relatie zien als eentje waarin ik ondergeschikt ben.
De klant zorgt uiteindelijk toch voor je brood, en voor je klant doe je het.. Wil een klant dat je iets doms doet en wil een klant niet weten van een slimmere aanpak, dan krijgt je klant iets doms. Zo simpel is het.quote:Op donderdag 7 september 2006 22:33 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Heb ik aan zitten denken. Gewoon niet afhankelijk zijn van het beleid van een ander. Ik word daar toch zooooo zat van. Ik wil niet zeggen dat ik het beter kan en zal doen dan een ander, maar het botst gewoon. Maar ja, dan krijg je het tweede obstakel: klanten. Zeurende klanten die niet begrijpen wat je doet en alleen maar resultaat willen zien wat hun leven verrijkt. Natuurlijk, is zeer begrijpelijk, alleen IK kan daar niet tegen.
En vervolgens is het niet werkbaar en krijg jij de schuld...quote:Op vrijdag 8 september 2006 08:24 schreef Alicey het volgende:
[..]
De klant zorgt uiteindelijk toch voor je brood, en voor je klant doe je het.. Wil een klant dat je iets doms doet en wil een klant niet weten van een slimmere aanpak, dan krijgt je klant iets doms. Zo simpel is het.
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Wat politiek wel is af te schermen door contracten over de afspraken op te stellen (wat lever je), maar ja per saldo is het beter als iets ook levensvatbaar is.quote:Op vrijdag 8 september 2006 08:33 schreef Aarde het volgende:
[..]
En vervolgens is het niet werkbaar en krijg jij de schuld...
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Kwestie van duidelijke afspraken maken.quote:Op vrijdag 8 september 2006 08:33 schreef Aarde het volgende:
[..]
En vervolgens is het niet werkbaar en krijg jij de schuld...
Ben jij een kloon van mij?quote:Op donderdag 7 september 2006 22:33 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Heb ik aan zitten denken. Gewoon niet afhankelijk zijn van het beleid van een ander. Ik word daar toch zooooo zat van. Ik wil niet zeggen dat ik het beter kan en zal doen dan een ander, maar het botst gewoon. Maar ja, dan krijg je het tweede obstakel: klanten. Zeurende klanten die niet begrijpen wat je doet en alleen maar resultaat willen zien wat hun leven verrijkt. Natuurlijk, is zeer begrijpelijk, alleen IK kan daar niet tegen.
Autoriteitsprobleem heb ik ook
Ik heb zelf ook ADHD. waarvan de H eigenlijk niet meer van toepassing is.
en ik vind me 100% in wat jij zegt.
ook qua emotie en hardheid. heb je zelf ook ADHD of niet?
I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work.
De hierarchie in een bedrijf vind ik ook ronduit verstikkend. Ook ik heb een enorme hekel aan autoriteit en vind het ook achterlijk. Het werkt gewoon niet; het werkt zelfs tegen. Honden horen een baas te hebben, maar mensen moet je gelijk behandelen. Gelijkwaardigheid is ook het beste om het beste te kunnen presteren. Mensen onderschatten kennelijk ook de macht van het rapport....quote:Op donderdag 7 september 2006 22:17 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Ik ontken niet dat ik een autoriteitsprobleem heb. Ik zie relaties altijd als gelijkwaardig. Ook de term baas staat mij eigenlijk niet aan. Ik bedoel, je bent gelijkwaardig. De werkgever geeft salaris in ruil voor arbeid. Dat is een gelijkwaardige relatie en ik kan er niet tegen wanneer anderen die relatie zien als eentje waarin ik ondergeschikt ben.
Achterlijk=achterlopend. Iets wat eigenlijk niet bij deze tijdsgeest hoort te passen. Het verbaast mij nog steeds hoeveel autoritaire leidingevenden er zijn. Men kikt kennelijk heel erg op macht in het bedrijfsleven. Maar ja, daar is het bedrijfsleven ook vol van: alles draait daar om geld, macht en status. Ik heb genoeg ervaring om dit uit te kunnen spreken.
Ik heb genoeg ervaring om dit uit te kunnen spreken.
Precies. Als de klant 't helemaal perfect afgewerkt wil hebben, dan kost dat de nodige tijd, en dan hangt daar dus ook een prijskaartje aan. Als de klant budget heeft voor een kwart van de prijs van 'n perfect product, dan kun je als een echte acadeem voor driekwart van de tijd voor nop gaan werken, of je kunt tegen de klant zeggen dat-ie voor dat geld een mindere kwaliteit krijgt.quote:Op vrijdag 8 september 2006 09:02 schreef Alicey het volgende:
Kwestie van duidelijke afspraken maken.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Je hoeft niet perse AD(H)D te hebben om je in de beschrijving van FuifDuif te herkennen. Ik heb bmw geen AD(H)D en ik herken me ook 100% in de beschrijving van FuifDuif.quote:Op vrijdag 8 september 2006 09:29 schreef Robbiej het volgende:
[..]
Ben jij een kloon van mij?
Autoriteitsprobleem heb ik ook
Ik heb zelf ook ADHD. waarvan de H eigenlijk niet meer van toepassing is.
en ik vind me 100% in wat jij zegt.
ook qua emotie en hardheid. heb je zelf ook ADHD of niet?
Er zijn denk ik wel honderden, duizenden die tegen een achterlijk bedrijfscultuur aanlopen en bovendien een groot authoriteitsprobleem hebben. Als je dat hebt, dan is eigenlijk het werknemersschap vrijwel onhaalbaar.
Er zijn ook genoeg bedrijven waar dat haantjesgedrag en hierarchie helemaal niet zo erg spelen.quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:32 schreef EchtGaaf het volgende:
Achterlijk=achterlopend. Iets wat eigenlijk niet bij deze tijdsgeest hoort te passen. Het verbaast mij nog steeds hoeveel autoritaire leidingevenden er zijn. Men kikt kennelijk heel erg op macht in het bedrijfsleven. Maar ja, daar is het bedrijfsleven ook vol van: alles draait daar om geld, macht en status. Ik heb genoeg ervaring om dit uit te kunnen spreken.
Kun je eens wat voorbeelden noemen, of sectoren waarin dat speelt?quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:44 schreef Alicey het volgende:
[..]
Er zijn ook genoeg bedrijven waar dat haantjesgedrag en hierarchie helemaal niet zo erg spelen.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
ik irriteer me eraan. wat ik eigenlijk verwacht van mijn baas; integer, motiverend. Overleg. Aansturen. Wat ik onwenselijk gedrag vind van een baas: vriendjespolitiek, oneerlijkheid, verantwoordelijkheden afschuiven.quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:44 schreef Alicey het volgende:
[..]
Er zijn ook genoeg bedrijven waar dat haantjesgedrag en hierarchie helemaal niet zo erg spelen.
STOLEN GOODS - email me for further information *O*
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
[img]http://forum.fok.nl/usericons/22838/steun.jpg[/img]
Kleinere bedrijven vooral. Bedrijf waar ik werk bijvoorbeeld.quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:50 schreef gronk het volgende:
[..]
Kun je eens wat voorbeelden noemen, of sectoren waarin dat speelt?
Maar die zijn wel met een piepklein lantarentje te vinden. Ik heb helaas teveel k*t bedrijven gezien (zelfs concentratiekampen). Een pot nat. Overal hetzelfde. Ik kreeg altijd het idee dat ik weer op een peuterspeelzaal terecht kwam. Zo kinderachtige sfeer steeds. Maar ook collega's onderling is een net zo groot drama. Machtspelletjes. Dit alles omdat de werkdruk overal de pan uit rijst. En heeft negatieve gevolgen voor de werksfeer...quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:44 schreef Alicey het volgende:
[..]
Er zijn ook genoeg bedrijven waar dat haantjesgedrag en hierarchie helemaal niet zo erg spelen.
Nou dan heb je het geweldig getroffen. Ik wekte ooit in een klein bedrijf. En een bal van een klootzak van een baas. En de sfeer vind ik daar veel te intiem. Als je daar een probleem met een collega hebt, dan heb je gelijk een groot probeem. En collega;s kun je niet uitzoeken.....quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:53 schreef Alicey het volgende:
[..]
Kleinere bedrijven vooral. Bedrijf waar ik werk bijvoorbeeld.
Daar kan ik ook slecht tegen hoor. Maar ik heb dan ook autoriteitsproblemen, misschien dat het dan toch daar door komt..quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:51 schreef Aarde het volgende:
[..]
ik irriteer me eraan. wat ik eigenlijk verwacht van mijn baas; integer, motiverend. Overleg. Aansturen. Wat ik onwenselijk gedrag vind van een baas: vriendjespolitiek, oneerlijkheid, verantwoordelijkheden afschuiven.
Hoewel ik gek genoeg in sommige gevallen mezelf juist weer snel laat overdonderen door autoriteit..
Ik denk inderdaad wel dat in veel gevallen er te weinig aandacht is voor werksfeer en de gevolgen van werkdruk. Soms is het imo zo simpel dat er een deadline gehaald moet worden, maar de boog kan niet altijd gespannen zijn..quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:56 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Maar die zijn wel met een piepklein lantarentje te vinden. Ik heb helaas teveel k*t bedrijven gezien (zelfs concentratiekampen). Een pot nat. Overal hetzelfde. Ik kreeg altijd het idee dat ik weer op een peuterspeelzaal terecht kwam. Zo kinderachtige sfeer steeds. Maar ook collega's onderling is een net zo groot drama. Machtspelletjes. Dit alles omdat de werkdruk overal de pan uit rijst. En heeft negatieve gevolgen voor de werksfeer...
Collega's die spelletjes spelen zie ik ook nooit zo zitten. Gelukkig nooit al teveel last van gehad (Vlogen er doorgaans vrij snel weer uit).
Dat is het nadeel van een klein bedrijf. Ik vind het echter niet zo'n probleem. Ik ben geen ruziezoeker.quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:58 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Nou dan heb je het geweldig getroffen. Ik wekte ooit in een klein bedrijf. En een bal van een klootzak van een baas. En de sfeer vind ik daar veel te intiem. Als je daar een probleem met een collega hebt, dan heb je gelijk een groot probeem. En collega;s kun je niet uitzoeken.....
Ik werk nu bij de overheid (bij een grote ZBO), en ik merk dat ik de mentaliteit daar eigenlijk niet trek. Iets teveel mensen die alleen maar dat doen wat ze gevraagd worden. Geen verantwoordelijkheid nemen voor je werk. Geen echte teamgeest, maar braaf alleen maar raporteren aan de baas, en niet tegen collega's zeggen wat je aan 't doen bent. Niet denken in termen van klant-leverancier relaties, maar in termen van 'ik ben de baas over dit stuk werk en je moet mijn producten afnemen, en als je daar niet tevreden mee bent dan krijg je niets''. D'r bestaat hier ook een echte 9-tot-5 mentaliteit.quote:Op vrijdag 8 september 2006 10:53 schreef Alicey het volgende:
[..]
Kleinere bedrijven vooral. Bedrijf waar ik werk bijvoorbeeld.
Ik heb 't idee dat een klein bedrijfje me veel beter zou trekken, en dat dat veel meer naar een soort van familiegevoel kan neigen, waarbij je gezamelijk aan iets werkt, en waarbij je ook veel meer verantwoordelijkheid draagt. Op een prettige manier; waar ik nu werk betekent verantwoordelijkheid vaak 'de pispaal zijn voor fuck-ups van anderen'.
edit: maar natuurlijk kun je ook in een kutbedrijf terechtkomen, met een autoritair baasje, wat naar gelang de wind waait mensen bevoorrecht met leuke speeltjes en interessant werk.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Klopt. Ik merk bij mezelf ook wel dat als ik onder deadlinedruk sta, dat ik dan een stuk kribbiger wordt en auwehoerverhalen sneller afkap. Wat natuurlijk ontzettend not done is hier.quote:Op vrijdag 8 september 2006 11:02 schreef Alicey het volgende:
Dat is het nadeel van een klein bedrijf. Ik vind het echter niet zo'n probleem.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Ik denk dat ook een probleem is dat ze zich niet bewust zijn van het grotere plaatje.Ze doen hun eigen werk goed, maar zien over het hoofd hoe het past in het grotere geheel..quote:Op vrijdag 8 september 2006 11:04 schreef gronk het volgende:
[..]
Ik werk nu bij de overheid (bij een grote ZBO), en ik merk dat ik de mentaliteit daar eigenlijk niet trek. Iets teveel mensen die alleen maar dat doen wat ze gevraagd worden. Geen verantwoordelijkheid nemen voor je werk.
Zou denk ik ook niet echt mijn tak van sport zijn.. Maar sowieso is mijn indruk dat overheden erg inefficient werken, en dat iedereen meer bezig is met orders opvolgen, zonder na te denken over hun acties.. Ik weet niet of ik daarmee dicht in de buurt van de werkeljkheid zit?quote:Geen echte teamgeest, maar braaf alleen maar raporteren aan de baas, en niet tegen collega's zeggen wat je aan 't doen bent. Niet denken in termen van klant-leverancier relaties, maar in termen van 'ik ben de baas over dit stuk werk en je moet mijn producten afnemen, en als je daar niet tevreden mee bent dan krijg je niets''. D'r bestaat hier ook een echte 9-tot-5 mentaliteit.
Ik denk wel dat er iets meer verantwoordelijkheid is. Je werkt in kleine teams, dus je bijdrage maakt een groot verschil in het uiteindelijke resultaat. Een echt familiegevoel is er imo niet, maar je leert elkaar natuurlijk wel erg goed kennen. Verder kan ik voor een groot deel naar eigen inzicht invulling geven aan mijn taken. Ik denk dat dat ook stimulerend werkt voor verantwoordelijkheid.quote:Ik heb 't idee dat een klein bedrijfje me veel beter zou trekken; ik heb 't idee dat dat veel meer naar een soort van familiegevoel kan neigen, waarbij je gezamelijk aan iets werkt, en waarbij je ook veel meer verantwoordelijkheid draagt. Op een prettige manier; waar ik nu werk betekent verantwoordelijkheid vaak 'de pispaal zijn voor fuck-ups van anderen'.
Ik heb dat wel een beetje als ik onder druk sta en er komt vervolgens iemand (in mijn ogen) domme vragen stellen. Maar dat heb ik ook al aardig afgeleerd inmiddels.quote:Op vrijdag 8 september 2006 11:07 schreef gronk het volgende:
[..]
Klopt. Ik merk bij mezelf ook wel dat als ik onder deadlinedruk sta, dat ik dan een stuk kribbiger wordt en auwehoerverhalen sneller afkap. Wat natuurlijk ontzettend not done is hier.
Ja, maar ik zie ook dat ze 't grotere geheel niet *willen* zien. Als in van 'jah, ik moet dingen zo doen, en dus doe ik dat zo. Het zal misschien best anders kunnen, maar dan moet ik dat eerst aan de baas vragen, en dat doe ik niet.'quote:Op vrijdag 8 september 2006 11:15 schreef Alicey het volgende:
Ik denk dat ook een probleem is dat ze zich niet bewust zijn van het grotere plaatje.Ze doen hun eigen werk goed, maar zien over het hoofd hoe het past in het grotere geheel..
Pretty close. Plus natuurlijk het nodige zandbakgewoel.quote:Ik weet niet of ik daarmee dicht in de buurt van de werkeljkheid zit?
Oh, ik zit ook niet te wachten op verplichte gezamelijke uitjes en dat soort gedoe. Wat ik eigenlijk bedoel is een meer volwassen kijk op de dingen die je aflevert. Teamgeest enzo. Het is het verschil tussen 'dat stuk code zou niet mogen crashen als je die input geeft, en daarom ga ik er nog een keer doorheen' en 'het is jouw schuld dat de applicatie voor de klant crasht, want mijn code is perfect. Ahum.'quote:Ik denk wel dat er iets meer verantwoordelijkheid is. Je werkt in kleine teams, dus je bijdrage maakt een groot verschil in het uiteindelijke resultaat. Een echt familiegevoel is er imo niet, maar je leert elkaar natuurlijk wel erg goed kennen.
D'r bestaat waar ik nu werk een ontzettende tendens tot micromanagen.quote:Verder kan ik voor een groot deel naar eigen inzicht invulling geven aan mijn taken. Ik denk dat dat ook stimulerend werkt voor verantwoordelijkheid.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Fuifduif, ik denk dat je gewoon eens een gesprek met je wergever aan moet gaan en daarin duidelijk moet laten blijken dat je wat problemen hebt met zijn gedragingen tegenover jou en hoe je die graag anders zag,is hij het niet met je eens of wil hij niet veranderen dan kun je maar beter een andere baan zoeken,de gespannen verhouding tussen jou en je werkgever zullen je op de lange termijn geen goed doen en zouden weleens lichamelijke klachten kunnen gaan opleveren.
Dus zeg hem in een gesprek eerlijk hoe het er voor staat en als het niet veranderd dat je erover denkt eens over de schutting te gaan kijken bij een andere werkgever (een baas is voor een hond hoewel jouw werkrelatie dit voor jouw een hondenbaan maakt)
Hou je contacten met de aanbieders van een andere baan warm en ben bereid om bij deze werkgever te vertrekken,je hebt al aangegeven een financieële speelruimte te hebben maak daar zonodig gebruik van en trek de deur achter je dicht,als je hebt aangegeven wat je problemen zijn en men is niet bereid er iets aan te doen dan heeft je werkgever eventuele problemen aan zichzelf te wijten.
Maar wat je ook besluit te doen ik wens je veel wijsheid en standvastigheid toe!
Dus zeg hem in een gesprek eerlijk hoe het er voor staat en als het niet veranderd dat je erover denkt eens over de schutting te gaan kijken bij een andere werkgever (een baas is voor een hond hoewel jouw werkrelatie dit voor jouw een hondenbaan maakt)
Hou je contacten met de aanbieders van een andere baan warm en ben bereid om bij deze werkgever te vertrekken,je hebt al aangegeven een financieële speelruimte te hebben maak daar zonodig gebruik van en trek de deur achter je dicht,als je hebt aangegeven wat je problemen zijn en men is niet bereid er iets aan te doen dan heeft je werkgever eventuele problemen aan zichzelf te wijten.
Maar wat je ook besluit te doen ik wens je veel wijsheid en standvastigheid toe!
Beloftes en uitspraken van politici gedaan in het verleden & heden bieden geen garantie voor de toekomst.
Het idee is meestal dat de baas de oudere en meer ervaren persoon is met de bredere blik, die zijn werknemer betaalt om de dingen te doen zoals hij wil dat ze gedaan worden. In zo'n verhouding moet je als werknemer wel een erg eigenwijze drol zijn om jezelf gelijkwaardig te wanen - die man (m/v) heeft het bedrijf, inclusief jouw baan, eigenhandig opgebouwd, hij kent de markt en het product al heel wat langer dan jij, en het zijn zijn reputatie en vermogen die op het spel staan. Geen wonder dus dat hij aan de touwtjes trekt en dat hij bij zijn personeel voldoende respect afdwingt om dat geen enkel probleem te laten zijn.quote:Op donderdag 7 september 2006 22:17 schreef FuifDuif het volgende:
Ik ontken niet dat ik een autoriteitsprobleem heb. Ik zie relaties altijd als gelijkwaardig. Ook de term baas staat mij eigenlijk niet aan. Ik bedoel, je bent gelijkwaardig. De werkgever geeft salaris in ruil voor arbeid. Dat is een gelijkwaardige relatie en ik kan er niet tegen wanneer anderen die relatie zien als eentje waarin ik ondergeschikt ben.
Aannemende dat jij niet aan hoogmoedswaanzin lijdt moet er dus meer aan de hand zijn en liggen die verhoudingen bij jullie waarschijnlijk anders. Je hebt al aangegeven dat de normale situatie -waarin jij vervangbaar zou zijn en hij niet- niet helemaal opgaat, maar dat verklaart nog niet waarom jij je practisch partner waant. Laat die baas belangrijke beleidsbeslissingen aan jou over? Is hij iemand die echt geen verstand van het vak heeft? Schuift hij de verantwoordelijkheid die hij voor het eindproduct jegens klanten heeft op jou af? Laat hij je de producten die je maakt zelf ontwerpen, en zo ja is dat dan omdat hij gewoon veel vertrouwen in je stelt, of omdat hij daar zelf totaal geen kaas van heeft gegeten?
Waar het zijn omgangsvormen betreft: komt dat hautaine toontje voort uit het feit dat hij nou eenmaal gelijk heeft, of moet het juist zijn gebrek aan inzicht maskeren?
Als je eenmaal doorhebt waar de kern van het probleem zit kun je er mischien nog iets aan doen.
Aannemende dat het gedrag van je baas voortkomt uit fricties die daadwerkelijk met het werk te maken hebben is er mogelijk veel te winnen met een duidelijkere rolverdeling, door jou meer of juist minder verantwoordelijkheden te geven, door een consequentere opstelling van hem, door een andere werkwijze (bv tussentijdse evaluatie die ertoe leidt dat er minder werk pijnlijk naar de prullenbak wordt verwezen), door iemand tussen jullie in te zetten, of wat dan ook. Neem eens een paar concrete conflictsituaties, en analyseer iedere stap daaruit in termen van verantwoordelijkheden en competenties om te zien waar tussen jullie de schoen precies wringt.
@dvr
Om te beginnen ben ik het absoluut niet eens met het feit dat jij twijfelt aan het aspect van partnerschap tussen werkgever en werknemer. Kan ik hieruit concluderen dat je daarentegen een werknemer ziet als een simpelweg een productie-eenheid van de werkgever? Een eenheid die moet functioneren zoals de werkgever dat opdraagt en wenst en wanneer dat niet het geval is simpelweg vervangen kan worden? Ik vind dat een verwerpelijk standpunt als ik eerlijk moet zijn. Misschien gaat dat beeld nog wat op binnen markten van massaproductie met werknemers aan de lopende band, maar in het geval van hooggekwalificeerd werk met expertise en inzicht niet.
Geen mens is de baas over een ander mens. Een werknemer en werkgever gaan een overeenkomst aan (daar ligt direct al de gelijkwaardigheid) om samen tot een win-win situatie te komen: 1. de werknemer levert arbeid in ruil voor loon, 2. de werkgever gebruikt die arbeid om de afzet van het bedrijf te realiseren in ruil voor winst. Het doet er niet toe wie van de twee het meeste inzicht heeft in de markt waarop het bedrijf opereert.
Goed, dan in mijn situatie. Als het inmiddels al zo is dat klanten bij acquisitie (samen met de baas) vooral mijn naam onthouden en mij als aanspreekpunt beschouwen en vervolgens ook graag de financiële zaken met mij willen bespreken (iets waar ik totaal niet over ga), waarbij ze mijn baas dus zeg maar letterlijk voorbij lopen, dan trek ik daaruit de conclusie dat ik in ieder geval niet onder doe voor mijn baas. Misschien is dit overigens ook wel de gehele reden: afgunst. Het valt mij namelijk op dat iedere keer wanneer ik een goed gesprek heb gevoerd met een klant, tijdens een afspraak of per telefoon, waar mijn baas dat heeft meegekregen, het lijkt alsof hij niet kan wachten om even een steek onder de gordel te geven, wat hij dan ook in de meeste gevallen doet.
Het is verder een klantenlikker en een kruiper voor klanten die in zijn ogen zeer voorbeeldig zijn . Hij stelt zijn klanten boven het personeel dat hem kan maken of breken. Dat is prima naar de klant toe (logisch natuurlijk), maar intern doe je dat niet. Als een klant zegt dat iets zus of zo is afgesproken, maar dat het niet gebeurd is, dan ga je dat eerst goed uitzoeken, voordat je direct nadat je de telefoon neer hebt gelegd een werknemer komt afzeiken. Iedereen weet dat klanten altijd meer willen dan waar ze voor betalen en dat sommigen daar best ver in gaan.
Voor de verdere beeldvorming:
Mijn baas is overigens een jaar ouder dan ik.
Om te beginnen ben ik het absoluut niet eens met het feit dat jij twijfelt aan het aspect van partnerschap tussen werkgever en werknemer. Kan ik hieruit concluderen dat je daarentegen een werknemer ziet als een simpelweg een productie-eenheid van de werkgever? Een eenheid die moet functioneren zoals de werkgever dat opdraagt en wenst en wanneer dat niet het geval is simpelweg vervangen kan worden? Ik vind dat een verwerpelijk standpunt als ik eerlijk moet zijn. Misschien gaat dat beeld nog wat op binnen markten van massaproductie met werknemers aan de lopende band, maar in het geval van hooggekwalificeerd werk met expertise en inzicht niet.
Geen mens is de baas over een ander mens. Een werknemer en werkgever gaan een overeenkomst aan (daar ligt direct al de gelijkwaardigheid) om samen tot een win-win situatie te komen: 1. de werknemer levert arbeid in ruil voor loon, 2. de werkgever gebruikt die arbeid om de afzet van het bedrijf te realiseren in ruil voor winst. Het doet er niet toe wie van de twee het meeste inzicht heeft in de markt waarop het bedrijf opereert.
Goed, dan in mijn situatie. Als het inmiddels al zo is dat klanten bij acquisitie (samen met de baas) vooral mijn naam onthouden en mij als aanspreekpunt beschouwen en vervolgens ook graag de financiële zaken met mij willen bespreken (iets waar ik totaal niet over ga), waarbij ze mijn baas dus zeg maar letterlijk voorbij lopen, dan trek ik daaruit de conclusie dat ik in ieder geval niet onder doe voor mijn baas. Misschien is dit overigens ook wel de gehele reden: afgunst. Het valt mij namelijk op dat iedere keer wanneer ik een goed gesprek heb gevoerd met een klant, tijdens een afspraak of per telefoon, waar mijn baas dat heeft meegekregen, het lijkt alsof hij niet kan wachten om even een steek onder de gordel te geven, wat hij dan ook in de meeste gevallen doet.
Het is verder een klantenlikker en een kruiper voor klanten die in zijn ogen zeer voorbeeldig zijn . Hij stelt zijn klanten boven het personeel dat hem kan maken of breken. Dat is prima naar de klant toe (logisch natuurlijk), maar intern doe je dat niet. Als een klant zegt dat iets zus of zo is afgesproken, maar dat het niet gebeurd is, dan ga je dat eerst goed uitzoeken, voordat je direct nadat je de telefoon neer hebt gelegd een werknemer komt afzeiken. Iedereen weet dat klanten altijd meer willen dan waar ze voor betalen en dat sommigen daar best ver in gaan.
Voor de verdere beeldvorming:
Mijn baas is overigens een jaar ouder dan ik.
Hoi Robbiej,quote:Op vrijdag 8 september 2006 09:29 schreef Robbiej het volgende:
[..]
Ben jij een kloon van mij?
Autoriteitsprobleem heb ik ook
Ik heb zelf ook ADHD. waarvan de H eigenlijk niet meer van toepassing is.
en ik vind me 100% in wat jij zegt.
ook qua emotie en hardheid. heb je zelf ook ADHD of niet?
Ik zelf heb geen ADHD.
"Omdat ik dan allemaal nieuwe dingen moet leren en dat is eng" of zoiets... Erg jammer..quote:Op vrijdag 8 september 2006 11:54 schreef gronk het volgende:
[..]
Ja, maar ik zie ook dat ze 't grotere geheel niet *willen* zien. Als in van 'jah, ik moet dingen zo doen, en dus doe ik dat zo. Het zal misschien best anders kunnen, maar dan moet ik dat eerst aan de baas vragen, en dat doe ik niet.'
Een heel verschil inderdaad. Denk ook dat het belangrijk is dat je als team verantwoordelijkheid draagt voor het werk wat je aflevert. Dat zorgt er ook voor dat dat er intern op een gezonde kritische manier wordt gekeken naar elkaar.quote:Oh, ik zit ook niet te wachten op verplichte gezamelijke uitjes en dat soort gedoe. Wat ik eigenlijk bedoel is een meer volwassen kijk op de dingen die je aflevert. Teamgeest enzo. Het is het verschil tussen 'dat stuk code zou niet mogen crashen als je die input geeft, en daarom ga ik er nog een keer doorheen' en 'het is jouw schuld dat de applicatie voor de klant crasht, want mijn code is perfect. Ahum.'
Brr... Kunnen ze geen robots aannemen?quote:D'r bestaat waar ik nu werk een ontzettende tendens tot micromanagen.
Die conclusie is denk ik niet juist. Wel kun je er denk ik de conclusie uit trekken dat je communicatieve vaardigheden erg goed zijn. Als je baas slim zou zijn zou hij met je bespreken binnen welke marge je met prijzen kunt spelen en jou laten onderhandelen met de klant.quote:Op zaterdag 9 september 2006 08:36 schreef FuifDuif het volgende:
Goed, dan in mijn situatie. Als het inmiddels al zo is dat klanten bij acquisitie (samen met de baas) vooral mijn naam onthouden en mij als aanspreekpunt beschouwen en vervolgens ook graag de financiële zaken met mij willen bespreken (iets waar ik totaal niet over ga), waarbij ze mijn baas dus zeg maar letterlijk voorbij lopen, dan trek ik daaruit de conclusie dat ik in ieder geval niet onder doe voor mijn baas.
Lijkt me ook vreemd. Tegen klanten hoor je vriendelijk te zijn, maar wanneer het onmogelijke klanten zijn vind ik dat je intern dan best mag zeggen dat die kuthoer weer iets wil dat niet afgesproken is.quote:Het is verder een klantenlikker en een kruiper voor klanten die in zijn ogen zeer voorbeeldig zijn . Hij stelt zijn klanten boven het personeel dat hem kan maken of breken. Dat is prima naar de klant toe (logisch natuurlijk), maar intern doe je dat niet.
En nog belangrijker; Klanten weten zelf niet wat ze willen. Degene die afspraken maakt met de klanten moet zich daarvan bewust zijn en er op letten dat de klant goed begrijpt welke afspraken er worden gemaakt en wat de gevolgen daar van zijn.quote:Als een klant zegt dat iets zus of zo is afgesproken, maar dat het niet gebeurd is, dan ga je dat eerst goed uitzoeken, voordat je direct nadat je de telefoon neer hebt gelegd een werknemer komt afzeiken. Iedereen weet dat klanten altijd meer willen dan waar ze voor betalen en dat sommigen daar best ver in gaan.
Dat hoeft weinig te zeggen. In combinatie met zijn gedrag zoals het door jou wordt weergegeven misschien dan weer wel.. Stuur hem op managementcursus.quote:Voor de verdere beeldvorming:
Mijn baas is overigens een jaar ouder dan ik.
WGR => R&P op verzoek TS
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik hou er persoonlijk niet zo van om te onderhandelen over de prijzen om eerlijk te zijn. Dat is ook niet echt mijn taak en ik vind niet dat ik daar goed in ben. Ik ben vooral begaan met de kwaliteit van het product, zowel naar de klant toe, naar vakgenoten als mijn eigen portfolio om het zo maar te zeggen. Als het over commercieel geld gaat, dan gaat het daarentegen toch vaak over zo snel mogelijk, zo goedkoop mogelijk en als het maar werkt. Dat is niets voor mij. Ik weet niet of het aan de communicatieve vaardigheden ligt. Die zijn echt niet zo goed in die zin dat ik eigenlijk alleen maar in vaktaal kan praten, maar dat niet kan vertalen naar begrijpelijke taal voor de leek. Het is inderdaad wel zo dat het mij opvalt dat iedere keer wanneer het de vaktechnische kant op gaat in een gesprek en ik probeer uit te leggen hoe het één en ander in elkaar zit, mijn baas (als hij er bij is) het dan moet overnemen om het begrijpelijk te maken, zodat de klant zich vanaf dat moment richt tot hem. (Zou ik zelf ook doen.) Dus zolang het wat algemeen blijft, meer gericht op de functionaliteit als het ware en minder inhoudelijk, gaat het uitstekend.quote:Op zaterdag 9 september 2006 09:17 schreef Alicey het volgende:
Die conclusie is denk ik niet juist. Wel kun je er denk ik de conclusie uit trekken dat je communicatieve vaardigheden erg goed zijn. Als je baas slim zou zijn zou hij met je bespreken binnen welke marge je met prijzen kunt spelen en jou laten onderhandelen met de klant.
Overigens heb ik wel een aantal keer de genante situatie meegemaakt dat men mij aanhield voor de eigenaar, of dat men enkel mijn naam onthoudt, dat soort kleine dingen, waarbij ik mij kan voorstellen dat mijn baas dat niet heel erg leuk vindt.
Waar dat aan ligt weet ik niet. Misschien maakt mijn baas hoe dan ook wel een bepaalde indruk dat hij nogal een opvliegende en irritante figuur is en dat mensen dat onbewust aanvoelen en er afkering van zijn. Dat kan ook nog natuurlijk.
Mee eens, maar dat is bij ons dus absoluut ondenkbaar. Eén onvertogen woord over een klant (wat voor een klootzak het ook is) en je krijgt het van de baas tienvoudig terug. Ik heb al eens voorgesteld, toen het mij weer eens de strot uit kwam, om een altaar te bouwen in de kamer van de baas waar hij dan allemaal foto's kan neerzetten van zijn klanten om ze dagelijks te aanbidden . Dat viel niet in goede aarde. Ik zou daar nog iets over te horen krijgen, zei hij, maar tot dusver nog nooit iets over gehoord .quote:Op zaterdag 9 september 2006 09:17 schreef Alicey het volgende:
Lijkt me ook vreemd. Tegen klanten hoor je vriendelijk te zijn, maar wanneer het onmogelijke klanten zijn vind ik dat je intern dan best mag zeggen dat die kuthoer weer iets wil dat niet afgesproken is.
. Dat viel niet in goede aarde. Ik zou daar nog iets over te horen krijgen, zei hij, maar tot dusver nog nooit iets over gehoord Dit is inderdaad zeer waar.quote:Op zaterdag 9 september 2006 09:17 schreef Alicey het volgende:
En nog belangrijker; Klanten weten zelf niet wat ze willen. Degene die afspraken maakt met de klanten moet zich daarvan bewust zijn en er op letten dat de klant goed begrijpt welke afspraken er worden gemaakt en wat de gevolgen daar van zijn.
een goede tip. Punt is alleen dat het nooit zal lukken . Als er dingen fout gaan in de organisatie ligt het altijd aan het personeel. Nooit aan hem.quote:Op zaterdag 9 september 2006 09:17 schreef Alicey het volgende:
Dat hoeft weinig te zeggen. In combinatie met zijn gedrag zoals het door jou wordt weergegeven misschien dan weer wel.. Stuur hem op managementcursus.
En om even in te gaan op diverse tips van mensen hier om een gesprek met hem aan te vragen. Dat is inderdaad het beste, maar het probleem is dat het onmogelijk is. Iedere minuut die je aan tafel zit om te praten (en in zijn ogen daarmee niet aan het werk bent) is een minuut teveel van zijn tijd. Collega's onder elkaar mogen eigenlijk ook niet een praatje maken en wachten daarmee totdat de baas op pad is. Als je even achterover leunt in je stoel om na te denken over een kwestie en de baas ziet dat moet je je verantwoorden waarom je niet aan het werk bent en zegt hij dat hij zichzelf het voordeel van de twijfel geeft omdat hij niet kan controleren of je in plaats daarvan niet gewoon zat na te denken over solliciteren bij een andere werkgever in zijn tijd.
Regelmatig kaart ik aan dat we de problemen in kaart moeten brengen om de oorzaken te achterhalen. Hij zegt dan dat ik niet moet zeuren en ze gewoon moet oplossen .
.Dit is dus de dagelijkse gang van zaken.
Dat is natuurlijk iets waar je ook nadruk op zou kunnen leggen bij onderhandelingen. Uiteindelijk beslist de klant, maar wanneer je in begrijpelijke taal uitlegt wat de gevolgen over bijv. 2 jaar zijn van bepaalde beslissingen is een klant vaak toch geneigd om voor continuiteit en daarmee kwaliteit te kiezen.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:03 schreef FuifDuif het volgende:
Ik hou er persoonlijk niet zo van om te onderhandelen over de prijzen om eerlijk te zijn. Dat is ook niet echt mijn taak en ik vind niet dat ik daar goed in ben. Ik ben vooral begaan met de kwaliteit van het product, zowel naar de klant toe, naar vakgenoten als mijn eigen portfolio om het zo maar te zeggen.
Dan is dat het. Ze denken dat je er verstand van hebt.quote:Als het over commercieel geld gaat, dan gaat hen daarentegen toch vaak over zo snel mogelijk, zo goedkoopmogelijk en als het maar werkt. Dat is niets voor mij. Ik weet niet of het aan de communicatieve vaardigheden ligt. Die zijn echt niet zo goed in die zin dat ik eigenlijk alleen maar in vaktaal kan praten, maar dat niet kan vertalen naar begrijpelijke taal voor de leek.
Maar dat geldt eigenlijk sowieso.. Voor klanten is functionaliteit belangrijk. De technische kant van de oplossing is grotendeels niet relevant voor een klant, behalve dan op het gebied van implementatie, maar daarvoor spreek je weer de technische mensen van de klant..quote:Het is inderdaad wel zo dat het mij opvalt dat iedere keer wanneer het de vaktechnische kant op gaat in een gesprek en ik probeer uit te leggen hoe het één en ander in elkaar zit, mijn baas (als hij er bij is) het dan moet overnemen om het begrijpelijk te maken, zodat de klant zich vanaf dat moment richt tot hem. (Zou ik zelf ook doen.) Dus zolang het wat algemeen blijft, meer gericht op de functionaliteit als het ware en minder inhoudelijk, gaat het uitstekend.
Op een of andere manier wil een klant echter wel graag met jou praten. Je baas zou dat uit moeten buiten als hij een beetje handig is.
Dat gebeurt ook wel eens waar ik werk. Mijn baas lacht zich doorgaans dood als hij een klant aan de lijn heeft die eist te spreken met iemand anders. Ik heb er zelf niet zoveel mee te maken. Het zijn meestel systeembeheerders die ik spreek, en meestal is duidelijk genoeg dat ik alleen over technische zaken ga, en niet over de rest.quote:Overigens heb ik wel een aantal keer de genante situaties meegemaakt dat men mij aanhield voor de eigenaar, of dat men enkel mijn naam onthoudt, dat soort kleine dingen, waarbij ik mij kan voorstellen dat mijn baas dat niet heel erg leuk vindt.
Ik denk dat dat een grote rol speelt. Is hij naar klanten toe ook wel eens opvliegend?quote:Waar dat aan ligt weet ik niet. Misschien maakt mijn baas hoe dan ook wel een bepaalde indruk dat hij nogal een opvliegende en irritante figuur is en dat mensen dat onbewust aanvoelen en er afkering van zijn. Dat kan ook nog natuurlijk.
Laat me raden : Hij kon er niet om lachen.quote:Mee eens, maar dat is bij ons dus absoluut ondenkbaar. Eén onvertogen woord over een klant (wat voor een klootzak het ook is) en je krijgt het van de baas tienvoudig terug. Ik heb al eens voorgesteld, toen heb mij weer eens de strot uit kwam, om een altaar te bouwen in de kamer van de baas waar hij dan allemaal foto's kan neerzetten van zijn klanten om ze dagelijks te aanbidden .
Nee dus.quote:Dat viel niet in goede aarde.
Consequent is hij dus ook niet.quote:Ik zou daar nog iets over te horen krijgen, zei hij, maar tot dusver nog nooit iets over gehoord .
Mjah, da's meestal.. Ze vinden dat ze het heel goed doen.quote:een goede tip. Punt is alleen dat het nooit zal lukken . Als er dingen fout gaan in de organisatie ligt het altijd aan het personeel. Nooit aan hem.
Wat een misselijk mannetje.. Ik weet ook niet wat voor werk je doet, maar ik heb zelf toch wel dat ik soms even heel goed moet nadenken. Dat ik dan achterover hang en een paar minuten in die houding blijf wordt dan "normaal" gevonden.. Maargoed, misschien heeft je werkgever liever dat er niet wordt nagedacht en dat je gewoon maar iets doet.quote:Collega's onder elkaar mogen eigenlijk ook niet een praatje maken en wachten daarmee totdat de baas op pad is. Als je even achterover leunt in je stoel om na te denken over een kwestie en de baas ziet dat moet je je verantwoorden waarom je niet aan het werk bent en zegt hij dat hij zichzelf het voordeel van de twijfel geeft omdat hij niet kan controleren of je in plaats daarvan niet gewoon zat na te denken over solliciteren bij een andere werkgever in zijn tijd.
Erg frustrerend. Ik zou denk ik in die situatie toch snel een andere baan zoeken. Het wordt je op die manier onmogelijk gemaakt om efficient te werken en kwaliteit af te leveren. Heb je je baas eens gevraagd hoe hij in 1 woord wil samenvatten wat voor producten/diensten hij levert?quote:Regelmatig kaart ik aan dat we de problemen in kaart moeten brengen om de oorzaken te achterhalen. Hij zegt dan dat ik niet moet zeuren en ze gewoon moet oplossen .
Dit is dus de dagelijkse gang van zaken.
Oké, er zal dus nooit iets veranderen, dat is duidelijk. Dus take it or leave it.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:03 schreef FuifDuif het volgende:
Dit is dus de dagelijkse gang van zaken.
Hier heb je wel gelijk in, maar ik mag van de baas niet in discussie gaan met de klant . De klant geeft volgens hem aan wat hij/zij wil en dan moeten wij aangeven of dat wel of niet kan. Als het kan, dan doen zeg maar. Volgens hem moet ik maar discussies voeren in de collegezaal, maar niet binnen een commercieel bedrijf . Daar hoor je te doen en niet te lullen . Ik heb inmiddels met één klant een zeer goede relatie opgebouwd en als hij belt of ik hem dan gaat het de eerste paar minuten meestal even over filosofie . Nou, mijn baas was er niet blij mee en zei dat ik maar in mijn eigen tijd maar met hem over dat soort zaken moet praten. Goed, ik snap zijn punt, maar enige klantbinding en investeren in een relatie is ook van belang en het hoort er ook gewoon een beetje bij vind ik.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Dat is natuurlijk iets waar je ook nadruk op zou kunnen leggen bij onderhandelingen. Uiteindelijk beslist de klant, maar wanneer je in begrijpelijke taal uitlegt wat de gevolgen over bijv. 2 jaar zijn van bepaalde beslissingen is een klant vaak toch geneigd om voor continuiteit en daarmee kwaliteit te kiezen.
Maar goed dat ze dat denken, want als ze de werkelijkheid zouden kenden, zouden ze het niet doen . Maar je hebt inderdaad een goed punt. Uiteindelijk praat iedereen ook liever met de huisarts zelf dan met zijn assistente, ook al is de huisart contactgestoord .quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Dan is dat het. Ze denken dat je er verstand van hebt.
Sommige klanten willen graag overal wat van weten en dat gaat het steeds dieper van "hoezo?" en "waarom is dat zo?" en "leg eens uit" enzovoort. Ik kan op dat vlak dan eigenlijk niet goed uitleggen hoe de vork in de steel zit. Mijn baas bijvoorbeeld wel. Dat compliment geef ik hem wel .quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Maar dat geldt eigenlijk sowieso.. Voor klanten is functionaliteit belangrijk. De technische kant van de oplossing is grotendeels niet relevant voor een klant, behalve dan op het gebied van implementatie, maar daarvoor spreek je weer de technische mensen van de klant..
Precies! Ik neem aan dat hij mensen aanneemt om zijn bedrijf goed te laten lopen, niet om zijn ego te strelen door op alle fronten beter te willen zijn dan zijn personeel. Zelfs op mijn vakgebied, waar ik voor aangenomen ben, denkt hij alles nog beter te weten. Eén keer was ik er zo zat van. Ik stond op en zei tegen hem: "hey, hier heb je mijn stoel, ga maar zitten en doe mijn werk maar als je het zo goed weet!" Hij reageert daarop dan heel naar. Beetje lacherig en zegt dan dat ik het me niet persoonlijk moet aantrekken. Nou ja, één keer is leuk, maar keer op keer niet en ook niet in iedere situatie.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Op een of andere manier wil een klant echter wel graag met jou praten. Je baas zou dat uit moeten buiten als hij een beetje handig is.
Als inderdaad de functies goed gescheiden zijn, dan zijn de verantwoordelijkheden en de contactgebieden ook duidelijk. Dat is bij ons dus absoluut niet het geval en dat maakt het ook erg chaotisch en ad hoc allemaal. Maar is je baas dan ook wel wat beledigd, of doet het hem niets?quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Dat gebeurt ook wel eens waar ik werk. Mijn baas lacht zich doorgaans dood als hij een klant aan de lijn heeft die eist te spreken met iemand anders. Ik heb er zelf niet zoveel mee te maken. Het zijn meestel systeembeheerders die ik spreek, en meestal is duidelijk genoeg dat ik alleen over technische zaken ga, en niet over de rest.
Nee, daar kruipt hij voor. Hij doet wel opvliegend tegen mij (of een andere medewerker die er toevallig bij is) waar een klant bij is. Vooral als hij denkt dat ik iets zeg dat voor de klant onlogisch overkomt. Laatst beweerde een klant iets gedaan te hebben en ik kon mij dat niet herinneren. Mijn baas direct eroverheen "tja, je kunt hem er ook niet bijhebben hè." En dan lekker lachen enzo. Ik zo: "WTF!" Dus op de zaak ik direct controleren en wat blijkt, ik had gelijk. Het gaat in deze er niet om dat de klant liegt ofzo, die had zich gewoon vergist, dat kan iedereen overkomen. Het gaat om de manier waarop de baas zich dan gedraagt. Alles voor de klant. Lekker likken en kruipen over de rug van je personeel. Godverdomme, als ik er weer over nadenk kan ik hem een bijl in zijn nek zetten!quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Ik denk dat dat een grote rol speelt. Is hij naar klanten toe ook wel eens opvliegend?
Nee .quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Laat me raden : Hij kon er niet om lachen.
.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Nee dus.
Absoluut niet! Soms zegt hij de ene dag iets om zijn kritiek te uiten op mijn werkwijze. De volgende keer zegt hij weer wat anders en als ik hem dan confronteer met het feit dat hij enige daarvoor precies het tegenovergestelde beweerde, zegt hij dat ik het contextverschil niet zie en wringt ie zich in allerlei bochten om toch zijn gelijk te behalen. Ik ben dan vaak ook wel een druiloor om hem dan maar gelijk te geven om er vanaf te zijn.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Consequent is hij dus ook niet.
Dat is zo inderdaad.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Mjah, da's meestal.. Ze vinden dat ze het heel goed doen.
Laten we het er op houden dat nadenken ook voor mij essentieel is . Voor mijn werk; om het goed te doen. De baas is alleen tevreden als hij je actief bezig ziet. Dus soms tik ik gewoon onzin op het toetsenbord als hij langs loopt, terwijl ik ondertussen nadenk . Tjonge jonge, moet je eens bedenken: ik verberg me in feite voor de baas door te acteren om tegelijertijd na te denken over problemen wat in het belang is van de baas ! Waar ben ik mee bezig!quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Wat een misselijk mannetje.. Ik weet ook niet wat voor werk je doet, maar ik heb zelf toch wel dat ik soms even heel goed moet nadenken. Dat ik dan achterover hang en een paar minuten in die houding blijf wordt dan "normaal" gevonden.. Maargoed, misschien heeft je werkgever liever dat er niet wordt nagedacht en dat je gewoon maar iets doet.
Nee, maar ik vind deze vraag wel een goede. Ik ga hem maandag direct stellen ! Ik ben benieuwd.quote:Op zaterdag 9 september 2006 10:18 schreef Alicey het volgende:
Erg frustrerend. Ik zou denk ik in die situatie toch snel een andere baan zoeken. Het wordt je op die manier onmogelijk gemaakt om efficient te werken en kwaliteit af te leveren. Heb je je baas eens gevraagd hoe hij in 1 woord wil samenvatten wat voor producten/diensten hij levert?
En wat ook zo kloten is. Ik werk vaak langer door. Om gewoon zaken goed af te kunnen ronden. Ik vraag daar nooit iets voor in principe. Nu was ik onlangs eens 10 minuten te laat op kantoor. Kwam ie aanlopen met zijn psychopathische grijns en zegt "zo zo, 10 minuten te laat hè. Misschien krijg je wel ontslag " En geloof mij, ik kan heus wel onderscheiden of iets een grap is, of gemeend, of anders als een lekkere etterige opmerking om iemand even een steek onder de gordel te geven (dit laatste was naar mijn idee het geval). Dus de volgende dag ben ik expres weer 10 minuten te laat binnen gekomen . Maar toen hoorde ik er niets over van hem. Erg vreemd.
" En geloof mij, ik kan heus wel onderscheiden of iets een grap is, of gemeend, of anders als een lekkere etterige opmerking om iemand even een steek onder de gordel te geven (dit laatste was naar mijn idee het geval). Dus de volgende dag ben ik expres weer 10 minuten te laat binnen gekomen
Je bent zijn ondergeschikte want je bent bij hem in loondienst. Als jij een gelijkwaardige partner was, dan bestond dit topic niet, want dan zou die druiloor het zich niet kunnen permitteren om je zo te koeioneren. Toch? Het heeft weinig zin om daar in morele of sociaal-politieke termen te praten, dat is een heel andere discussie.quote:Op zaterdag 9 september 2006 08:36 schreef FuifDuif het volgende:
Om te beginnen ben ik het absoluut niet eens met het feit dat jij twijfelt aan het aspect van partnerschap tussen werkgever en werknemer.
Je baas klooit maar wat aan, dat is wel duidelijk. Niet alleen de klanten, maar zelfs de personeelsleden weten nauwelijks hoe de rollen en bevoegdheden in het bedrijf verdeeld zijn. Hij motiveert niet, is niet loyaal, stelt geen vertrouwen, dwingt alleen op de meest kinderachtige manieren respect af, hij en zijn personeel zitten zodanig in elkaars vaarwater dat er frictie en scheve ogen ontstaan... wat een zooitje. Ik denk dat hij gewoon ieder talent tot leidinggeven mist en dat er weinig aan te doen is. Normaal gesproken zou je door een duidelijkere verdeling van taken en bevoegdheden ver kunnen komen, maar daar moet de personele samenstelling zich maar net voor lenen.
Hier ben ik 't wel mee eens. Je krijgt vaak de grootste ongelukken doordat jij een bepaald beeld hebt van 'n relatie, terwijl de andere partij een heel ander beeld heeft van die relatie. Wat je dan vaak ziet is dat jij de andere partij heel veel 'krediet' geeft omdat-ie zich niet aan de relatieafspraken houdt, terwijl dat krediet voor de andere partij helemaal niet bestaat, want hij waant zich in een hele andere relatie.quote:Op zaterdag 9 september 2006 15:33 schreef dvr het volgende:
Je bent zijn ondergeschikte want je bent bij hem in loondienst. Als jij een gelijkwaardige partner was, dan bestond dit topic niet, want dan zou die druiloor het zich niet kunnen permitteren om je zo te koeioneren. Toch? Het heeft weinig zin om daar in morele of sociaal-politieke termen te praten, dat is een heel andere discussie.
I'm trying to make the 'net' a kinder, gentler place. One where you could bring the fuckin' children.
Hoe zou ik dat moeten doen? Het is zijn bedrijf. Het is eenvoudiger om zelf op te stappen. Ik hoop eerder dat hij zelf met zijn modderschip ten onder gaat.quote:Op zaterdag 9 september 2006 15:42 schreef sizzler het volgende:
Kan je hem wegkrijgen?
Ah. Heb je een concurrentiebeding getekend of kan je gewoon je eigen bedrijf beginnen en al zijn klanten wegkapen?quote:Op zaterdag 9 september 2006 15:46 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Hoe zou ik dat moeten doen? Het is zijn bedrijf. Het is eenvoudiger om zelf op te stappen. Ik hoop eerder dat hij zelf met zijn modderschip ten onder gaat.
"I reject your reality and substitute my own"- Adam Savage
Nee, zo zie ik het dus niet . Ik verleen hem een dienst door mijn arbeid aan te bieden. Daarvoor betaalt hij mij. Hij is mijn inkomen en andersom. Er worden allerlei topics geopend. Ook met betrekking tot conflicten binnen gelijkwaardige relaties. Maar goed, het gaat er ook om hoe hij er over denkt en ik denk dat hij het inderdaad niet ziet als gelijkwaardig .quote:Op zaterdag 9 september 2006 15:33 schreef dvr het volgende:
[..]
Je bent zijn ondergeschikte want je bent bij hem in loondienst. Als jij een gelijkwaardige partner was, dan bestond dit topic niet, want dan zou die druiloor het zich niet kunnen permitteren om je zo te koeioneren. Toch? Het heeft weinig zin om daar in morele of sociaal-politieke termen te praten, dat is een heel andere discussie.
Nou, het bijzondere is, is dat het personeel zelf wel goed met elkaar overweg kan . Hij was onlangs drie weken op vakantie en het bedrijf liep als nooit tevoren . Heerlijke dagen waren dat. Lekker rustig en de zaken liepen gestroomlijnd. Zonder stress en irritatie. De baas is persoonlijk aansprakelijk voor alles wat er met het bedrijf gebeurt en dan zo spelen met je eigen bestaanszekerheid. Wat een druif.quote:Op zaterdag 9 september 2006 15:33 schreef dvr het volgende:
Je baas klooit maar wat aan, dat is wel duidelijk. Niet alleen de klanten, maar zelfs de personeelsleden weten nauwelijks hoe de rollen en bevoegdheden in het bedrijf verdeeld zijn. Hij motiveert niet, is niet loyaal, stelt geen vertrouwen, dwingt alleen op de meest kinderachtige manieren respect af, hij en zijn personeel zitten zodanig in elkaars vaarwater dat er frictie en scheve ogen ontstaan... wat een zooitje. Ik denk dat hij gewoon ieder talent tot leidinggeven mist en dat er weinig aan te doen is. Normaal gesproken zou je door een duidelijkere verdeling van taken en bevoegdheden ver kunnen komen, maar daar moet de personele samenstelling zich maar net voor lenen.
Ik heb een concurrentiebeding voor een jaar moeten teken. Maar ik dacht dat wanneer de voormalige werkgever failliet gaat, dat niet meer geldig is. Dus het is zaak om op het juiste moment op te stappen als je begrijpt wat ik bedoel .quote:Op zaterdag 9 september 2006 15:48 schreef sizzler het volgende:
[..]
Ah. Heb je een concurrentiebeding getekend of kan je gewoon je eigen bedrijf beginnen en al zijn klanten wegkapen?
.
Dat is niet altijd zeker:quote:Op zaterdag 9 september 2006 15:54 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Ik heb een concurrentiebeding voor een jaar moeten teken. Maar ik dacht dat wanneer de voormalige werkgever failliet gaat, dat niet meer geldig is. Dus het is zaak om op het juiste moment op te stappen als je begrijpt wat ik bedoel .
http://www.houkes.nl/content.asp?hoofdpagina_id=61&website_id=4#wn6quote:6. Ik ben ontslagen door de curator. Ben ik nu ook van mijn concurrentiebeding af?
Nee, tenzij de curator u schriftelijk ontheffing van het concurrentiebeding heeft verleend. Een concurrentiebeding blijft ook na ontslag vanwege faillissement gewoon gelden. De curator kan ook belang hebben u aan het concurrentiebeding te houden, bijvoorbeeld wanneer onderhandelingen worden gevoerd over verkoop van de onderneming ("doorstart").
Ik ben geen jurist, maar misschien dat je de onderneming na faillissement zelf kan laten doorstarten door het oevr te nemen (zonder die baas van je dus) maar erg veel zekerheid biedt zo'n toekomst natuurlijk niet.
"I reject your reality and substitute my own"- Adam Savage
Als je je eerst een tijd ziekmeldt en dan bij de kantonrechter ontslag aanvraagt (aangenomen dat je een normaal contract hebt) dan zou je hier een flinke oprotpremie voor kunnen krijgen. Zie bijvoorbeeld: http://www.uwgoudenhanddruk.nl/kantonrechtersformule.htmlquote:Op woensdag 6 september 2006 04:02 schreef FuifDuif het volgende:
Soms slaap ik er gewoon niet van en lig ik super opgefokt in bed boos te zijn. Ik word duizelig op de zaak van ergenis. Kortom: ik ga ergens heen waar ik het liefst zo ver mogelijk vandaan zou zijn en ik begin er onderhand dus ook fysiek last van te krijgen (hartkloppingen, misselijkheid enzovoort).
"I reject your reality and substitute my own"- Adam Savage
Je zei onlangs in een ander topic toch dat mensen zich niet moesten laten leven door instincten, kun je dan je ratio niet volgen ipv je gevoel? Lijkt me snugger, namelijkquote:Op woensdag 6 september 2006 06:21 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Je hebt volkomen gelijk, maar ja, een gevoel is een gevoel, hoe rationeel je er ook over na kunt denken.
Ik heb dus ruzie gehad met m'n baas, maar inmiddels is hij ontslagen. Hij heeft sinds we ruzie gehad hebben niet meer tegen me gepraat en ik vond het heerlijk rustig.
If you can't be replaced, you can't be promoted.quote:Op donderdag 7 september 2006 15:28 schreef Stali het volgende:
[..]
Je baas heeft al nagedacht om jou te vervangen. .
Iedereen is vervangbaar ook jij. .
Sanity is (not) statistical
|
|
