Na lang twijfelen wil ik hier nu toch een keer 'mijn verhaal' kwijt, ook al is het geen ernstig verhaal of wat dan ook. Het zit me echter wel dwars, daarom wil ik toch graag advies van jullie (ik heb al eerder in andere topics gezien dat er zeer goede adviezen worden gegeven).
Het zit als volgt. Ik heb nu bijna een jaar lang een relatie met een ontzettend lieve en mooie meid. Alles gaat perfect tussen ons, geen vuiltje aan de lucht eigenlijk. Vaak heb ik echt het gevoel dat zij de ware voor me is. Toch is er iets wat me zo langzamerhand steeds meer dwars begint te zitten. M'n vriendin is 22, heeft een jaar geleden haar opleiding afgerond en vanaf dat moment eigenlijk niets meer uitgevoerd. Ze heeft wel geprobeerd om aan het werk te komen (en dat probeert ze nu nog steeds), maar ze solliciteert alleen op advertenties waarin specifiek gevraagd wordt naar de opleiding die ze gevolgd heeft.
Deze sollicitaties leveren eigenlijk zelden iets op. Een enkele keer lijkt het dan toch te gaan gebeuren dat m'n vriendin eindelijk een baan vindt, maar dan vindt ze een smoes om alsnog af te haken. De sfeer tijdens het sollicitatiegesprek beviel haar niet, het was toch niet wat ze zocht, etc. Zo langzamerhand begin ik steeds meer te vrezen dat deze situatie nog een lange tijd zo door kan gaan.
Ik wil mezelf absoluut niet op de borst kloppen, maar vanaf m'n dertiende heb ik zeer veel bijbaantjes gehad en ik kan me eigenlijk niet heugen dat ik een langere periode niet heb gewerkt. Momenteel ben ik m'n studie aan het afronden en heb ik een bijbaan. Wat me vooral dwarszit is dat m'n vriendin louter wil solliciteren op functies die aansluiten op haar opleiding. Al een jaar lang leidt dat immers nergens toe. Ze is echter niet bereid om een leuke bijbaan te nemen of ergens wat bij te verdienen, zodat er grote gaten op haar cv ontstaan. Ik heb wel eens het idee dat het daardoor komt dat ze zelden wordt uitgenodigd voor sollicitatiegesprekken.
Omdat ik me eraan stoor heb ik wel eens een poging gewaagd dit onderwerp bij haar aan te snijden. Ze reageert dan echter zeer geprikkeld ('je vindt me zeker een nietsnut') en gaat niet in op de opbouwende kritiek die ik lever. Het probleem is ook dat haar ouders totaal niet stimulerend optreden. Ze vinden het allemaal wel best en vinden het erg gemakkelijk dat m'n vriendin zoveel kan helpen in het huishouden. Onlangs zei haar vader zelfs tot m'n grote verbazing: 'Als dit nu zo doorgaat moet je maar een uitkering gaan aanvragen. Het is niet anders. Van zo'n uitkering kan je volgend jaar ook nog goed leven en voor de rest help ik je wel.'
Ik stond echt met m'n mond vol tanden toen ik dit hoorde, omdat ik het idee heb dat m'n vriendin op deze manier totaal niet wordt klaargestoomd voor 'de echte wereld'. Ik maak me zorgen om haar, vraag me af hoe ze zich straks moet redden in de maatschappij. Ze is 22 en heeft in haar leven 3 weken gewerkt, bij een supermarkt. Ze heeft ook een broer, en die heeft zelfs nog helemaal nooit een poot uitgestoken. Ondertussen wordt ze behoorlijk gesponsord door haar ouders (kleedgeld, zakgeld, de sportvereniging, de kapper, je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt door de ouders 'vergoed').
Het vervelende is nu dat ik zeker weet dat ze paniekerig zal reageren als ik dit nog eens bij haar aankaart. Ik vrees dat ze zich meteen in de slachtofferrol zal drukken. Toch maak ik me oprechte zorgen om haar, omdat m'n vriendin in mijn ogen zeer intelligent is en ontzettend veel potentie heeft. Met haar hbo-opleiding heeft ze eigenlijk nooit echt moeite gehad in die vier jaar. Ik vind het zo zonde als ze straks nergens aan de bak komt door de (grote) gaten in haar cv. Ben bang dat als ik uitleg hoe ik hierover denk dit gesprek zal uitmonden in een fikse ruzie, en dat wil ik niet omdat ik zoveel van haar hou. Wat moet ik doen?
Na mijn HBO opleiding zou ik ook niks anders willen dan in de richting verder gaan die ik gestudeerd heb. Weer een of andere bijbaan zou ik een stap terug vinden, maarja heb dan ook veel gewerkt vroeger met bijbaantjes.
quote:Direct een baan vinden die naadloos aansluit bij de opleiding die je hebt afgerond is tegenwoordig niet meer zo makkelijk. Dit omdat steeds meer mensen kiezen/hebben gekozen om in plaats van een MBO-opleiding voor de hogere variant te gaan wat met een stuk meer inzet vaak goed uitpakt.Op woensdag 9 augustus 2006 01:01 schreef Tjahzi het volgende:
welke opleiding heeft ze gevolgd dan?
Ik ken genoeg mensen die na hun HBO studie een tijd rust hebben genomen. Sommige deden dit uit luiheid andere deden dit omdat ze plosteling tot het besef kwamen helemaal nog geen zin te hebben om de wereld der volwassenen in te stappen.
Zolang haar ouders zorgen voor een luxe verblijf kan je inderdaad de pech hebben dat dit grapje nog eventjes voortduurt.
Misschien is er wel iets anders aan de hand? Ze handelt in principe niet op die manier zoals je dat van iemand verwacht die een fatsoenlijke opleiding zonder tijdverlies heeft afgerond. Die mensen pakken alles aan. Doen ze dit niet om zich via een iets andere en/of lagere functie hogerop te werken dan doen ze dit wel puur uit tijdverdrijf en natuurlijk voor de inkomsten. Ik kan je wel vertellen dat een fatsoenlijke studie zich uiteindelijk altijd terugbetaald in een verhoging naar een functie die je waard bent en vaak hoef je daar nog niet eens zo gek veel voor te doen. Zeg haar dat anders eens?
[ Bericht 7% gewijzigd door FreakerS op 09-08-2006 02:23:02 ]
quote:Willen en kunnen zijn 2 verschillende dingen. Gewoon werken, doen wat de pot schaft als het ware.Op woensdag 9 augustus 2006 01:01 schreef Tjahzi het volgende:
welke opleiding heeft ze gevolgd dan?
Na mijn HBO opleiding zou ik ook niks anders willen dan in de richting verder gaan die ik gestudeerd heb. Weer een of andere bijbaan zou ik een stap terug vinden, maarja heb dan ook veel gewerkt vroeger met bijbaantjes.
Anders kan ze toch ook gewoon iets leuks gaan doen wat een beetje aansluit bij haar opleiding? Bij voorkeur via een uitzenbureau zodat er geen verplichtingen zijn aan beide kanten
Haar ouders zitten wel aardig in de slappe was waarschijnlijk??
Ik zou haar gewoon een keer duidelijk maken dat als ze of gaat werken of dat het anders wel eens over zou kunnen zijn.
quote:Dat is natuurlijk ook wel weer erg kort door de bocht. Hoewel ik het wel met je eens bent dat ze serieuser en misschien minder kritisch moet gaan kijken naar een baan. Maar om zo'n voorwaarde te stellen is de topic starter ook niet bij gediend.Op woensdag 9 augustus 2006 08:48 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Uit een lekker gezin komt ze, ik zou je eerst eens gaan afvragen of je uberhaubt wel met haar verder wil.
Ik zou haar gewoon een keer duidelijk maken dat als ze of gaat werken of dat het anders wel eens over zou kunnen zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Bigfoot op 09-08-2006 09:12:10 ]
Probeer toch nog een keer met haar te praten en zorg dat je eventueel wat voorbeelden hebt van hoe het wel kan en hoe het niet moet. Probeer vooral niet te zeggen dat jij wel altijd gewerkt hebt want dat werk niet. Probeer het gesprek neutraal te houden en vanuit haar situatie haar te bewegen om toch werk te gaan zoeken. Wellicht dat je met de ouders kunt praten maar ik vrees dat dat weinig op gaat leveren.
En anders misschien moet je een fikse ruzie riskeren. Je houdt van haar maar dat betekenend niet dat je haar met alles moet ontzien want kan ze zich niet ontwikkelen.
Maw toch even door de zure appel heenbijten en de confrontatie aangaan.
Geld in overvloed in Nederland
quote:Je raakt de zaak in 't hart.. dit klinkt als het probleem; geef mij namelijk eens 1 reden waarom je vriendin per se aan het werk zou moeten?! Niet voor het geld, niet omdat ze graag vroeg uit bed komt niet omdat ze het moreel verplicht is..Ik stond echt met m'n mond vol tanden toen ik dit hoorde, omdat ik het idee heb dat m'n vriendin op deze manier totaal niet wordt klaargestoomd voor 'de echte wereld'. Ik maak me zorgen om haar, vraag me af hoe ze zich straks moet redden in de maatschappij. Ze is 22 en heeft in haar leven 3 weken gewerkt, bij een supermarkt. Ze heeft ook een broer, en die heeft zelfs nog helemaal nooit een poot uitgestoken. Ondertussen wordt ze behoorlijk gesponsord door haar ouders (kleedgeld, zakgeld, de sportvereniging, de kapper, je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt door de ouders 'vergoed').
Die uitkering kan ze (gelukkig) wel op haar buik schrijven, het CWI zal haar naar dezelfde supermarkt doorverwijzen als ze al eens geprobeerd heeft te werken
quote:Precies, die uitkering wordt em gelukkig niet. Bijstand krijgt ze ook niet, want ze is 22 en woont nog thuis.Op woensdag 9 augustus 2006 09:10 schreef NiGeLaToR het volgende:
[..]
Je raakt de zaak in 't hart.. dit klinkt als het probleem; geef mij namelijk eens 1 reden waarom je vriendin per se aan het werk zou moeten?! Niet voor het geld, niet omdat ze graag vroeg uit bed komt niet omdat ze het moreel verplicht is..
Die uitkering kan ze (gelukkig) wel op haar buik schrijven, het CWI zal haar naar dezelfde supermarkt doorverwijzen als ze al eens geprobeerd heeft te werken
Verveelt ze zich niet helemaal de tyfus overigens?
- ik ben toch niet goed genoeg en durf niet het risico te lopen om onderuit te gaan (onzekerheid)
- eigenlijk vindt ik het soort werk waarvoor ik ben opgeleid niet zo leuk (verkeerde beroepskeuze)
- ze vindt het vervelend dat de bedrijven niet staan te springen en te juichen en de vlag uithangen wanneer ze haar sollicitatie binnen krijgen (te hoog verwachtingspatroon)
- ze is bang dat ze in de ogen van haar ouders een niet interessant genoege baan krijgt (legt de lat zo hoog, dat ze er zelf nooit overheen zal kunnen springen)
etc etc..
Het helpt waarschijnlijk enorm als iemand met kennis van deze materie, zoals een re-integratieconsulent, beroepskeuzeadviseur, arbeidspsycholoog (dit is geen zieleprikker, maar iemand met verstand van mensen v.s. hun banen & werkgevers) een gaat kijken waar de drempels en ook de motivators van je vriendin zitten. Zo iemand kan haar precies op die punten net over de hobbels heenhelpen. Als ze een uitkering aan gaat vragen krijgt ze waarschijnlijk een re-integratietraject aangeboden (door de gemeente). Stuur haar dus zo snel mogelijk naar de sociale dienst en ik hoop dat het haar dan lukt om de motivatie & inspiratie te vinden om wat van haar (werkende) leven te gaan maken.
Zeker het feit dat ze, als het wel een keertje lukt, uitwegen zoekt vind ik zelf zorgwekkend. Mijn vriendin is nu ook een jaar afgestudeerd universitair (pedagogiek) en kan ook moeilijk iets vinden in haar vakgebied, maar ondertussen doet ze wel ervaring op via baantjes bij het uitzendbureau.
Gewoon naar Start sturen die meid!
quote:3 dingen...Op woensdag 9 augustus 2006 00:57 schreef Spindoc het volgende:
Omdat ik me eraan stoor heb ik wel eens een poging gewaagd dit onderwerp bij haar aan te snijden. Ze reageert dan echter zeer geprikkeld ('je vindt me zeker een nietsnut') en gaat niet in op de opbouwende kritiek die ik lever.
1. Ze zit er zelf ook mee. Dat haal ik uit die opmerking van haar; ze vindt zichzelf een nietsnut, of is in ieder geval bang dat anderen dit vinden.
2. Dit moet echt uit haarzelf komen. Ze moet het willen. En dat gebeurt niet door kritiek van jou die jij opbouwend vindt.
Jij hebt hier eigenlijk niets over te zeggen; dat is jouw plaats ook niet.
En al willen haar ouders haar haar hele leven lang onderhouden; dat is jouw zaak niet.
En haar ouders zullen zeker niet jou aannemen dat ze slechte opvoeders zijn. Houd dat soort 'opbouwende kritiek' dus voor je als je een band met je schoonouders wilt onderhouden.
Dit is gewoon iets van haar en haar ouders. Die komen er met zijn drieën echt wel achter dat dit niet eeuwig kan duren. Daar hebben ze jou niet voor nodig.
Er komt vanzelf onvrede, echt waar, geef het tijd.
Op een gegeven moment is ze zelf niet blij met haar leven, of vinden haar ouders haar een uitvreter; het komt vanzelf.
Geef ze tijd en blijf er buiten!
3. Je kunt echter wel laten blijken dat bepaalde zaken een gevolg zijn van haar keuze. Je kunt dus zeggen dat ze niet bij je intrekt (want dan moet jij haar onderhouden). Ook is het heel duidelijk haar probleem als ze zich verveelt of te weinig geld heeft.
Dus oplossing: Jij staat hier buiten.
Je hebt 100% gelijk, maar niemand pikt het dat een ander even vertelt hoe hij moet leven.
Het goede nieuws is echter: Het komt echter vanzelf goed! Wacht maar af.
Wel zou ik een grens trekken als ze gaat klagen over haar leven. Ze heeft de vrijheid om haar keuzes te maken, maar ze draagt ook zelf de gevolgen.
Ga dus niet haar problemen oplossen, en slik ook je overduidelijke kritiek in. Ze weet zelf precies waar haar situatie door veroorzaakt wordt. Geef haar geen excuus om haar frustraties op jou af te reageren, want dat kost je je relatie.
[ Bericht 17% gewijzigd door mgerben op 09-08-2006 12:24:49 ]
Ik denk dat ze gewoon angstig is, vooral omdat ze dus zo goed als nooit eerder heeft gewerkt.
Spreek haar dus niet aan van je moet dit of je moet dat. Dus niet prediken. Maar probeer eens te achterhalen of er meer speelt. Of ze moeite heeft met het gaan werken ergens. Misschien voelt ze dat ze er alleen voor staat, dat ze niemand zal kennen daar enzo.. onwennig dus. Probeer dus met een goed gesprek het te achterhalen. Dus je even wat minder druk maken over het feit dat ze niet werkt maar om hoe ze zich voelt.
Ik weet uit eigen ervaring helaas hoe snel je vervalt van een jaar thuis zitten naar vele jaren thuiszitten en het alleen maar moeilijker en moeilijker wordt om wat te ondernmen. Nu heeft zij dan nog wel een vriend en dus dagelijks contact en ondernemen jullie heus wel dingen dus heeft ze het nog niet zo moeilijk maar alsjeblieft zorg ervoor dat ze niet afzinkt naar isolatie en angst.
leest makkelijk weg en geeft een hoop informatie
Het is wel een erg lastig probleem. Ik kan me exact voorstellen dat ze het er eingelijk niet over wilt hebben. Het is gewoon gemakszucht. ze wil eigenlijk helemaal niet echt werken denk ik.
Het leven is nu lekker makkelijk toch? waarom dan moeite doen voor een moeilijke/onbekende wereld.
Ik herken het werl een beetje omdat ik zelf ook een luie donder ben
maar heb in mijn leven toch al aardig wat sollicitaties gehad en werk ook al 5 jaar full-time nu alweer. TIjdens alle sollicitaties die ik heb gehad had ik ook altijd wel wat te klagen, maar had altijd zoiets van.. we zien wel waar het schip strand. Ik denk dat ze vaak te zwaar tilt aan dingen die haar niet bevallen tijdens een sollicitatie. een beetje bang voor het onbekende...Nu haar ouders haar steunen kan je eigenlijk niet zo veel doen, behalve blijven aangeven dat ze echt aan het werk moet. En als dat dan een ruzie of een chaggie vriendin oplevert dan moet dat maar. Uiteindelijk moet JIJ toch met haar een leven opbouwen. Je hoeft haar niet elke dag op de feiten te wijzen, maar subtiel hints blijven geven. tot vervelends toe.
Ook zou ik in jou situatie goed jullie uitgaven in de gaten houden. Jij werkt, dus jij doet moeite voor je bioscoopkaartje, ze mag haar kaartje zelf betalen.. en zo met veel dingen haar gewoon haar eigen deel laten betalen. heb je geen geld voor een bioscoopje??.. maar ze wil wel graag die nieuwe film gaan kijken? jammer dan. jij gaat het niet betalen.. dan gaat ze maar naar pappa.
joh ookal zwem jij in het geld, ze mag no-way afhankelijk van jou portomonee worden
quote:Dat zou ik dus absoluut niet doen. De meeste mensen hier zeggen het een flink probleem te vinden, ik ben het hier mee eens. Het probleem wordt in mijn optiek echter niet aan de juiste persoon toegeschreven.Op woensdag 9 augustus 2006 13:13 schreef Roellie80 het volgende:
Uiteindelijk moet JIJ toch met haar een leven opbouwen. Je hoeft haar niet elke dag op de feiten te wijzen, maar subtiel hints blijven geven. tot vervelends toe.
Het is háár leven, háár opleiding en háár carrière. De TS is niet verantwoordelijk voor de keuzes die zijn vriendin maakt, ook al zijn het grote keuzes die op de lange termijn negatieve gevolgen kunnen hebben. Het is in principe niet de TS zijn probleem.
Dat de TS zich zorgen maakt over zijn vriendin, à la. Dat is ook te verklaren doordat hij zelf wel al sinds zijn 13e werkt en er ook grote waarde aan lijkt te hechten aan het hebben van werk.
Maar meer doen dan die bezorgdheid uitspreken, heeft in mijn ogen geen zin. De kans bestaat dat dit haar enkel verder tegen hem in het harnas jaagt en de drempel om werk te vinden voor haar nog verder vergroot. Er is dan namelijk nóg iemand die vanalles verwacht, terwijl ze het hier misschien al moeilijk mee heeft.
De reactie van de ouders vind ik niet eens zo heel erg schokkend. In contrast met de ideeën die de TS er op nahoud, zijn er grote verschillen, absoluut. Maar de ruimte krijgen om jezelf op je eigen tempo te ontplooien, zelf het initiatief te leren nemen en het leven met beide handen vast te pakken, hoeft helemaal niet iets verkeerds te zijn. Het zou natuurlijk van de gekke zijn als ze jarenlang financiële ondersteuning blijft krijgen, dat is pedagogisch ook niet echt verantwoord. Alles afkappen en je kind op straat schoppen is echter het andere uiterste en dat hoeft ook niet gelijk.
Ik heb al in meerdere reacties gehoord dat ze nog maar 22 is. Niet iedereen is op zijn 22e al klaar om de "grote boze wereld" in te gaan. Ondersteuning van ouders in zo'n geval is helemaal niet zo gek.
Zoals eerder gezegd, bestaat er in vergelijking met de levensstijl van de TS wel een groot contrast. Ik vraag me dan ook af in hoeverre de TS zijn idealen projecteerd op zijn vriendin en misschien dingen van haar verlangt waar ze misschien helemaal nog niet klaar voor is. Ik zou haar eerder steunen in het facen van haar eventuele demons, in plaats van druk op de ketel houden.
Hoe meer je aan het touw van de ezel trekt, hoe schrapper die zich zet. Niet dat ik de vriendin in kwestie nou direct met een ezel wil vergelijken, maar je snapt vast wel wat ik bedoel
Spreek je bezordheid uit en geef hierbij je motivatie aan. Hou het bij jezelf en probeer haar niets op te dringen. Mocht het de spuigaten uit blijven lopen, kan je evt nog met vriendin en haar paps en mams om tafel gaan zitten en daar je bezorgdheid uitspreken. Verder zie ik niet veel mogelijkheden. Zoals ik eerder zei, het is háár leven. Jij kan niets voor haar bepalen, je kan enkel de keuze maken of jij het ziet zitten om het leven dat zij kiest met haar te delen.
Mijn zusje is al vanaf haar twaalfde principieel vegetarier en had vijf jaar lang een relatie met ee man die zichzelf "overtuigd vleeseter" noemde. En ik word doodongelukkig als ik niet sport en vind het heel belangrijk om me fit te voelen, maar ben ook samen geweest met iemand die nul komma nul dag/nachtritme had en leefde op koffie en sigaretten.
Ik heb nooit zo de behoefte om me daarmee te bemoeien, ik leef mijn leven zoals mij dat bevalt en ben samen met iemand met wie ik het leuk heb. Als hij verder zijn leven totaal anders invult is dat zijn zaak hoor.
quote:Mja, als we gaan samenwonen wil ik toch niet iemand die op mijn zak teert eigenlijkOp woensdag 9 augustus 2006 13:52 schreef thaleia het volgende:
Ik weet niet of ik er zelf zo wakker van zou liggen als m'n partner een totaal andere instelling heeft dan ik. Kijk ik heb ook liever 'n data-entry- of postbodebaantje dan helemaal niks, maar als ik het leuk heb met een man die daar anders over denkt dan geen probleem hoor. Als we het maar leuk hebben samen.
Mijn zusje is al vanaf haar twaalfde principieel vegetarier en had vijf jaar lang een relatie met ee man die zichzelf "overtuigd vleeseter" noemde. En ik word doodongelukkig als ik niet sport en vind het heel belangrijk om me fit te voelen, maar ben ook samen geweest met iemand die nul komma nul dag/nachtritme had en leefde op koffie en sigaretten.
Ik heb nooit zo de behoefte om me daarmee te bemoeien, ik leef mijn leven zoals mij dat bevalt en ben samen met iemand met wie ik het leuk heb. Als hij verder zijn leven totaal anders invult is dat zijn zaak hoor.
. Voor de verder rest heb ik qua levensstijlen geen problemen met andere interpretaties quote:Hier hetzelfde.Op woensdag 9 augustus 2006 13:55 schreef Maanvis het volgende:
Mja, als we gaan samenwonen wil ik toch niet iemand die op mijn zak teert eigenlijk
Je hoeft van mij niet over te lopen van ambitie, maar zo'n slappe houding als de vriendin van TS vertoont zou mij binnen de kortste keren de keel uithangen. Danig.
Maar dat die ouders haar eventuele "angst" stimuleren, daar kan ik met mijn verstand niet bij.
quote:Och....dat hangt er vanaf hoe lekker ie isOp woensdag 9 augustus 2006 13:55 schreef Maanvis het volgende:
Mja, als we gaan samenwonen wil ik toch niet iemand die op mijn zak teert eigenlijk
(Excuus hiervoor, maar ik las net bij de bloedbank een artikel over 'downdaten' en dat alleen de niet-economisch zelfstandige vrouwen tegenwoordig nog voor mannen met status gaan. De wel-economisch-zelfstandigen gaan steeds meer voor uiterlijk, net zoals de mannen in hun keuze voor een vrouw ook altijd al voornamelijk daarvoor gingen. Ik vind het een prachtige ontwikkeling!)
quote:Als iemand zo stom is om dat te laten gebeuren, verdient diegene ook niet anders.Op woensdag 9 augustus 2006 13:55 schreef Maanvis het volgende:
Mja, als we gaan samenwonen wil ik toch niet iemand die op mijn zak teert eigenlijk
En kom aub niet met niet-argumenten als "Verliefd!!11ichni!11" en "De ware!!11einz!11"
. (En nu kun je zeggen ja maar hier hebben beide partners in elk geval wel de instelling om te werken, maar reken maar dat er wel enige gemakzucht bij komt kijken, vooral zolang er geen kinderen zijn is het maar wat handig dat hij fulltime werkt en goed verdient, een parttime baantje is toch wel lekker relaxed
)(Ik heb ook een parttime baan hoor maar dat past ook gewoon bij mijn arbeidsethos
)
Bang zijn om een fikse ruzie te krijgen? Dat hoort erbij hoor. Goed veel schelden, dan ff uitpraten, er een of twee keer bovenop en lekker gaan slapen, alhoewel dit wel heel erg offtopic is.
Wanneer je deze gevoelens blijft houden ga je het echt opkroppen, en dat is zeker niet goed voor je relatie. Maar haar duidelijk wat je voor haar voelt met een grote maar. Dat ze gewoon een luie donder is.
Dat kan veranderen hoor
quote:Als ze parttime werkt en het eten en het huishouden thuis op orde houdt in de tijd dat ze niet werkt heb ik er helemaal geen problemen mee dat ze iets minder werkt eigenlijkOp woensdag 9 augustus 2006 14:10 schreef thaleia het volgende:
Bij bijna alle stellen die ik ken teert de vrouw in een bepaalde mate op de zak van de man. Ze werkt vaak wel, maar maar 3 dagen, of 4, in een baan die veel slechter verdient dan de zijne. En zodra er kinderen komen is het al helemaal vooral zijn inkomen waar de dingen van betaald moeten worden.
(En nu kun je zeggen ja maar hier hebben beide partners in elk geval wel de instelling om te werken, maar reken maar dat er wel enige gemakzucht bij komt kijken, vooral zolang er geen kinderen zijn is het maar wat handig dat hij fulltime werkt en goed verdient, een parttime baantje is toch wel lekker relaxed
(Ik heb ook een parttime baan hoor maar dat past ook gewoon bij mijn arbeidsethos
. Zo hou je 'savonds tenminste lekker de handen vrij om leuke dingen met elkaar te gaan doen.Misschien is dat juist de oplossing en is ze dan binnen no time aan het werk.
Je gaat simpelweg zitten en zegt het volgende tegen die beste meneer/mevrouw: Staat het wettelijk vastgelegd dat ik GEEN recht heb op een uitkering in mijn geval, waarop ze alleen maar nee kunnen antwoorden. Vervolgens vraag je op een nette manier voor de papieren en doet de aanvraag. [ Bericht 41% gewijzigd door FreakerS op 09-08-2006 15:39:19 ]
quote:offtopic;Op woensdag 9 augustus 2006 15:32 schreef FreakerS het volgende:
Iedereen die hier beweert dat ze geen uitkering kan krijgen, praat poep!
zonder woonadres blijkt het toch echt een probleem te zijn
quote:Zelfs zonder vast woonadres bestaat er nog zoiets als een zwerversuitkering. Ja, zelfs sommige zwervers bezitten een pinpas.Op woensdag 9 augustus 2006 15:35 schreef Roellie80 het volgende:
[..]
offtopic;
zonder woonadres blijkt het toch echt een probleem te zijn
quote:Dan heb je het verkeerd aangepakt.Op woensdag 9 augustus 2006 15:41 schreef Maanvis het volgende:
Naja freakers dat hebben ze dus ook tegen mij gezegd, omdat in de wet staat dat als je zelf in je levensonderhoud kan voorzien dat je dan geen recht hebt op een bijstandsuitkering. Een bijstandsuitkering is toch om eten van te kopen en om een dak boven je hoofd te hebben?
Je zegt simpelweg dat je ouders je onderdak verlenen maar wel kostgeld verwachten. Daarbij zeg je dat ze je niet meer (willen) verzekeren. Op dit moment kan jij jezelf dus NIET van levensonderhoud voorzien! Daarbij is het zo dat je door een uitkering aan te vragen meteen voor bepaalde zaken verzekerd bent!
Ze kunnen met deze woorden niets anders doen dan je een uitkering verlenen anders houdt men zich niet aan de wet!
Dan weet iedereen vanaf nu dus hoe je dat varkentje moet wassen. En het meest belangrijke, blijf netjes maar scherp waardoor je je niet laat afschepen.
quote:Op het moment dat jij zegt dat je ouders kostgeld verwachten en je verzekering niet betalen, terwijl ze dit wel willen doen, dan pleeg je FRAUDE.Op woensdag 9 augustus 2006 15:49 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Dan heb je het verkeerd aangepakt.
Je zegt simpelweg dat je ouders je onderdak verlenen maar wel kostgeld verwachten. Daarbij zeg je dat ze je niet meer (willen) verzekeren. Op dit moment kan jijjezelf dus NIET van levensonderhoud voorzien! Daarbij is het zo dat je door een uitkering aan te vragen meteen voor bepaalde zaken verzekerd bent!
Dan weet iedereen vanaf nu dus hoe je dat varkentje moet wassen. En het meest belangrijke, blijf netjes maar scherp waardoor je je niet laat afschepen.
En ja ik heb iets tegen onnodige uitkeringstrekkers die beter hen problemen kunnen aanpakken en een baan zoeken
quote:En ik heb iets tegen mensen/instanties die elke allochtoon een uitkering verschaffen maar dit weigeren te doen bij personen zoals de topic-starter waarbij het in veel gevallen een tijdelijk iets is.Op woensdag 9 augustus 2006 15:51 schreef optifree het volgende:
[..]
Op het moment dat jij zegt dat je ouders kostgeld verwachten en je verzekering niet betalen, terwijl ze dit wel willen doen, dan pleeg je FRAUDE.
En ja ik heb iets tegen onnodige uitkeringstrekkers die beter hen problemen kunnen aanpakken en een baan zoeken
Daarbij, wie zegt dat ik het over fraude plegen heb? Ze maakt simpelweg die afspraak met haar ouders. De wereld is niet zwart-wit. De grijze gebieden zijn het mooiste.
quote:Ik ben tegen het uitgeven van uitkeringen aan personen die het niet nodig hebben (en daarbij vallen ook de mensen die te lui zijn om te werken e.d.)Op woensdag 9 augustus 2006 15:57 schreef FreakerS het volgende:
[..]
En ik heb iets tegen mensen/instanties die elke allochtoon een uitkering verschaffen maar dit weigeren te doen bij personen zoals de topic-starter waarbij het in veel gevallen een tijdelijk iets is.
quote:Op het moment dat de ouders dit alleen zeggen zodat dochter "lief"Daarbij, wie zegt dat ik het over fraude plegen heb? Ze maakt simpelweg die afspraak met haar ouders.
een uitkering kan krijgen, maar ondertussen wel de verzekering blijven betalen en voor onderdak zorgen. Dan blijft het fraude.quote:Dan stoppen ze als eerste maar eens met het uitgeven van uitkeringen aan allochtone gezinnen bestaande uit een rammel kinderen die precies hetzelfde doen.Op woensdag 9 augustus 2006 16:00 schreef optifree het volgende:
[..]
Ik ben tegen het uitgeven van uitkeringen aan personen die het niet nodig hebben (en daarbij vallen ook de mensen die te lui zijn om te werken e.d.)
[..]
Op het moment dat de ouders dit alleen zeggen zodat dochter "lief"
Het probleem is, dat hier met twee mate wordt gemeten en het ''eigen volk'' er het bekaaiste vanaf komt!
En nogmaals, haar ouders verlenen haar alleen onderdak en vragen kostgeld. Die afspraak kunnen ze, speciaal voor jou, maken en nakomen, dus ik weet niet hoe jij erbij komt dat ze fraude pleegt?
quote:Nee, ze moeten het gelijk bij iedereen goed doen en zo min mogelijk van die dure uitkeringen uitgeven waar ik voor werk. Mij boeid het niet uit welk land degene komt die een uitkering krijgt, als ze er maar netjes recht ophebben en niet er één hebben omdat ze niet willen werken.Op woensdag 9 augustus 2006 16:10 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Dan stoppen ze als eerste maar eens met het uitgeven van uitkeringen aan allochtone gezinnen bestaande uit een rammel kinderen die precies hetzelfde doen.
Het probleem is, dat hier met twee mate wordt gemeten en het ''eigen volk'' er het bekaaiste vanaf komt!
In mijn ogen zijn Nederlanders net zulke kut mensen als de rest van de wereld. Dom, arrogant, denken alles te weten, hebben een grote bek, maar ondertussen.....
Maar dat is offtopic
quote:Als je mijn reactie leest, dan staat er dat ze toch echt wel fraude plegen op het moment dat ze alleen mee gaan om er voor te zorgen dat dochter een uitkering kan krijgen, terwijl ze wel gratis voor onderdak willen zorgen. Want inderdaad als ze werkelijk de afspraak maken dat ze kost en inwoning moet gaan betalen, dan word het gelijk een ander verhaal.En nogmaals, haar ouders verlenen haar alleen onderdak en vragen kostgeld. Die afspraak kunnen ze, speciaal voor jou, maken en nakomen, dus ik weet niet hoe jij erbij komt dat ze fraude pleegt?
s
quote:Dat snap ik ook best, maar als dat niet mogelijk is dan ga je tot die tijd maar hamburgers omdraaien bij de lokale Mac.Op woensdag 9 augustus 2006 16:19 schreef BarraCupraCuda het volgende:
ik snap wel dat ze een baan wil hebben waarvoor ze geleerd heeft....
s
moet kunnen vind ik, zeker als je het geld niet nodig hebt.
Maar als ze geen andere banen accepteerd zal dit lang doorgaan en zal ze ontzettend moeilijk een baan krijgen, want in een beetje functie kijken ze ook naar je privé situatie, je achtegrond... je levenservaring.. en die is bij haar volgens mij 0,0.
Ik ken iemand die al járen studie er op heeft zitten.
Leuke titel voor d'r naam... zou wat papieren betreft zo aan de slag kunnen, maar niemand neemt haar aan voor dat waar ze gestudeerd heeft ... want daar willen ze iemand met een beetje levenservaring voor hebben...
Een "naïef" kind dat zo onder de vleugels van papa en mama vandaan komt is meestal niet wat ze zoeken.
quote:Op woensdag 9 augustus 2006 15:57 schreef FreakerS het volgende:
En ik heb iets tegen mensen/instanties die elke allochtoon een uitkering verschaffen maar dit weigeren te doen bij personen zoals de topic-starter waarbij het in veel gevallen een tijdelijk iets is.
quote:Ik moest lachenDe wereld is niet zwart-wit.
Hoe is dit topic in godsnaam veranderd van een Help-mijn-vriendin-is-lui-topic naar een eigen-volk-eerst-topic?
P.s. Freakers, ik werk waar jij woont!
quote:Die switch vat ik ook niet. En die is daarbij ook volledig off topic en bij deze dan ook opgehoudenOp woensdag 9 augustus 2006 16:28 schreef Maeksy het volgende:
Hoe is dit topic in godsnaam veranderd van een Help-mijn-vriendin-is-lui-topic naar een eigen-volk-eerst-topic?
. @Maeksy
Dat zou goed kunnen, maar ik zal maar niet vragen waar dat is aangezien we al behoorijk off-topic zijn het gaan.
[ Bericht 6% gewijzigd door FreakerS op 09-08-2006 16:43:18 ]
quote:Wat snap je niet aan het begrip "relatie"?Op woensdag 9 augustus 2006 16:37 schreef hangplant het volgende:
Ik vind het haar zaken en niet de jouwe.
quote:Elkaar iets opdringen valt daar niet onder voor mij.Op woensdag 9 augustus 2006 16:43 schreef Bolter het volgende:
[..]
Wat snap je niet aan het begrip "relatie"?
De situatie zoals die er nu is, is eigenlijk al een jaar lang ongewijzigd. Toen ik net iets met haar kreeg was ze een maand klaar met haar opleiding en heeft ze eerst nog even rustig aan gedaan. Dat begreep ik ook heel goed en daar heb ik me ook nooit aan gestoord. Ik had steeds het gevoel dat het uiteindelijk wel los zou lopen, maar nu is er een jaar voorbij en eerlijk gezegd zie ik niet voor me dat het binnenkort gaat veranderen. Dat gevoel is voornamelijk ingegeven door dat gesprek van laatst waarbij er over die uitkering werd gesproken.
Dat het woord 'uitkering' überhaupt in de mond werd genomen vond ik al ongepast. Net als anderen in dit topic ben ik van mening dat een uitkering niet bedoeld is voor mensen die liever niet willen werken. Maar, zoals een ander al aangaf, misschien is het toch goed als m'n vriendin een keer naar het CWI gaat omdat ze haar dan zullen vertellen dat ze toch echt wat meer haar best moet gaan doen als het om solliciteren gaat. Jammer dat ze geen trek heeft in een bijbaantje, dat heeft ze van huis uit niet meegekregen en dat wreekt zich nu. Had ze nu bijvoorbeeld een bijbaan, dan sta je ook wat meer in de maatschappij, heb je meer sociale contacten en ik denk dan inderdaad dat je wat gemakkelijker aan een 'echte baan' komt.
Ik ben het trouwens niet helemaal eens met de mensen die zeggen 'het is haar leven, jij hebt er niets mee te maken'. Natuurlijk zit er een kern van waarheid in deze redenering; dit heb ik dan ook al vaak tegen mezelf gezegd en tot voor kort heb ik het dan ook links laten liggen met in het achterhoofd het idee dat het kwartje vanzelf wel een keer zal vallen. Maar ik wil écht met haar verder (daar ben ik zeker van, de relatie is ook erg goed), dus op een bepaald punt begin je je dan toch zorgen te maken over zoiets als dit. Zeker omdat ik niet wil dat ze in een isolement terechtkomt.
Het is toch een vervelend probleem, zo blijkt ook uit jullie reacties. De een zegt namelijk dat ik toch nog maar eens heel goed met haar moet praten en subtiele opmerkingen moet maken over hoe ik erover denk, terwijl de ander aangeeft dat ik beter maar helemaal niets kan doen en gewoon moet afwachten tot het verandert. Ik zie het in ieder geval niet zitten om die ouders de les te gaan lezen. Dat ligt gewoon niet in m'n aard. Het zijn verder ook ontzettend aardige mensen. Alles kan en alles mag, al ligt daar waarschijnlijk ook meteen de kern van het hele probleem. Ik zie het echter ook niet zitten om helemaal niets te doen. Ben bang dat ik dan over een jaar vaststel dat ik al twee jaar lang een werkloze vriendin heb.
Nog even ter verduidelijking trouwens: het gaat me helemaal niet om het financiële verhaal. Het gaat me er gewoon om dat ze iets maakt van haar leven, want het is een hartstikke intelligente meid en het is zo zonde als ze thuis zit. Misschien projecteer ik inderdaad wel mijn idealen op háár, zoals iemand zei. Ik denk dat ik ambitieuzer van aard ben en mezelf meer doelen stel. Zij zit duidelijk anders in elkaar, maar misschien hebben we daarom wel zo'n goede relatie. Heb ook ooit een vriendin gehad die wel héél erg streberig was en dat begint al snel te irriteren. Begrijp me dus goed als ik zeg dat ik beslist geen streber of workaholic van haar wil maken. Maar iets meer activiteit lijkt me zeker geen overbodige luxe.
. Ik vind dat je het er juist over mag hebben met haar. Je kunt haar alleen niet jouw arbeidsethos opdringen. Er zijn toch nog zoveel andere invalshoeken voor een gesprek en zeker als het haar ook dwars zit. Probeer het niet meteen op te lossen voor haar. Negeren vind ik echt weer het andere uiterste.Wat voor opleiding heeft ze gedaan? Is al gevraagd, maar ik heb geen antwoord gezien
Haar probleem: ze is erg kieskeurig met het zoeken van een baan, of onzeker, of...
Jullie probleem: dat er niet over gepraat kan worden zonder dat het bij beiden een verkeerde reactie teweeg brengt. Daardoor schieten jullie allebei in de verdediging van je eigen standpunt zonder echt te praten.
Oplossing: de eerste 2 problemen afzonderlijk bekijken vanuit het standpunt van de ander (bekijken, nit veroordelen), zodat je probleem 3 kunt oplossen.
Persoonlijk denk ik dat 22 nog ontzettend jong is en dat niemand zal struikelen over een gat in haar CV. Als ze zo slim is, misschien is verder studeren iets voor haar? Ze heeft tijd en steun genoeg om dat te kunnen doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door loveli op 09-08-2006 22:14:58 ]
quote:Er zit een groot verschil tussen iemand de les lezen en je bezorgdheid uitspreken over een situatie.Op woensdag 9 augustus 2006 17:29 schreef Spindoc het volgende:
Ik zie het in ieder geval niet zitten om die ouders de les te gaan lezen. Dat ligt gewoon niet in m'n aard. Het zijn verder ook ontzettend aardige mensen. Alles kan en alles mag, al ligt daar waarschijnlijk ook meteen de kern van het hele probleem.
Als alles kan en mag, zullen ze er waarschijnlijk geen problemen mee hebben dat jij voor je gevoelens en ideeën uitkomt.
Wat doen haar ouders?
Ik vind het zelf goed als jongeren al op jonge leeftijd zelf iets doen om de kost te verdienen. Een van mijn kinderen werkte al vanaf 16 jarige leeftijd in een restaurant op zaterdag, ze betaalde een aantal dingen zelf van haar geld. Natuurlijk betaal je als ouder ook nog het een en ander, maar op die manier leert een jongere dat niet alles vanzelf gaat, en er moeite gedaan moet worden als je iets wilt. De ouders van je vriendin hebben het beste met haar voor, maar ze hebben er helaas zelf voor gezorgd dat zij is geworden wie zij is. Afwachtend en ervan uitgaand dat papa wel weer met de portemonnee klaar staat. Het is moeilijk om dat op 22 jarige leeftijd om te gooien, dat hadden ze veel eerder moeten doen.
Ik vind dat je best mag zeggen wat jij van de situatie vind, en als je van plan bent te gaan samenwonen dat zij best haar handjes mag laten wapperen (in de zin van werken voor de kost)
quote:Op woensdag 9 augustus 2006 21:56 schreef loveli het volgende:
Jouw probleem: de mate waarin jij je ergert aan haar instelling (ze denkt anders dan jij, niet per se verkeerd).
Haar probleem: ze is erg kieskeurig met het zoeken van een baan, of onzeker, of...
Jullie probleem: dat er niet over gepraat kan worden zonder dat het bij beiden een verkeerde reactie teweeg brengt. Daardoor schieten jullie allebei in de verdediging van je eigen standpunt zonder echt te praten.
Oplossing:de eerste 2 problemen afzonderlijk bekijken vanuit het standpunt van de ander (bekijken, nit veroordelen), zodat je probleem 3 kunt oplossen.
Bereid je goed voor op wat je allemaal gaat zeggen enz en ga die gesprek met haar aan
quote:Nou, dan pikken we deze er ff uit.Op woensdag 9 augustus 2006 22:09 schreef Maeksy het volgende:
[..]
Er zit een groot verschil tussen iemand de les lezen en je bezorgdheid uitspreken over een situatie.
Als alles kan en mag, zullen ze er waarschijnlijk geen problemen mee hebben dat jij voor je gevoelens en ideeën uitkomt.
Leuke 2e post, TS, allemaal gelezen.
Het lijkt alsof vriendinlief een beetje angst heeft om een grote stap te zetten. Daarom kapt ze zelfs goede sollicitaties af omdat het gevoel niet goed is.
Dat is natuurlijk een grote flutreden, maar TS kan niet teveel tegen haar uitvaren, want dan is hij haar wel degelijk de les aan het lezen.
Ook geeft TS aan dat hij er niet lang mee wil wachten, en dat het nog wel een jaar kan duren voordat er actie uit de vriendin of de ouders komt.
Hij heeft gelijk als hij zegt dat dat een weggegooid jaar is.
Even iets dat ik op een forum las, als aansporing voor TS: Een jonge vrouw die haar baan kwijtraakte en een tijd in een uitkering zat vertelde hoe makkelijk ze in een patroon kwam van rustig opstaan, wandelen in het park... de dagen kwamen vanzelf vol, ook zonder baan.
Ik denk dat TS (als hij actie wil ondernemen) een paar dingen kan doen:
1) Als de vriendin een keer een baan heeft, blijft ze waarschijnlijk makkelijk hangen in dat patroon. De kunst is dus om haar daar te krijgen, ze blijft waarschijnlijk vanzelf.
2) Aanpassen houding vriendin. Erg kwaad worden (ruzie) is een optie. Is niet zo erg als het klinkt. Partners die elkaar niet kwijt willen kunnen door een ruzie gemotiveerd worden om iets te veranderen.
Vooral het gegeven dat ze op zoek is naar een 'goed gevoel' moet een flinke schop krijgen. Daarmee maakt ze het voor zichzelf onmogelijk.
3) Voorstellen om samen te gaan wonen. Maar... dan krijgt ze geen uitkering (woont samen) en jij betaalt het niet. Voorwaarde is dus een baan. Mag een klein baantje zijn. Uitzendbureaubaantje. Drie dagen per week. Anything. Maar wel een baan.
Ga desnoods met haar mee naar een uitzendbureau. Ze is onredelijk door 'op haar gevoel' alle banen af te keuren. Eis dat ze een baan daadwerkelijk uitprobeert, bijvoorbeeld een maand.
quote:Dat bedoel ik dus met niet jouw zaken! Op die manier heb je er echt niets over te zeggen vind ik.Op donderdag 10 augustus 2006 10:51 schreef mgerben het volgende:
[..]
Nou, dan pikken we deze er ff uit.
Leuke 2e post, TS, allemaal gelezen.
Het lijkt alsof vriendinlief een beetje angst heeft om een grote stap te zetten. Daarom kapt ze zelfs goede sollicitaties af omdat het gevoel niet goed is.
Dat is natuurlijk een grote flutreden, maar TS kan niet teveel tegen haar uitvaren, want dan is hij haar wel degelijk de les aan het lezen.
Ook geeft TS aan dat hij er niet lang mee wil wachten, en dat het nog wel een jaar kan duren voordat er actie uit de vriendin of de ouders komt.
Hij heeft gelijk als hij zegt dat dat een weggegooid jaar is.
Even iets dat ik op een forum las, als aansporing voor TS: Een jonge vrouw die haar baan kwijtraakte en een tijd in een uitkering zat vertelde hoe makkelijk ze in een patroon kwam van rustig opstaan, wandelen in het park... de dagen kwamen vanzelf vol, ook zonder baan.
Ik denk dat TS (als hij actie wil ondernemen) een paar dingen kan doen:
1) Als de vriendin een keer een baan heeft, blijft ze waarschijnlijk makkelijk hangen in dat patroon. De kunst is dus om haar daar te krijgen, ze blijft waarschijnlijk vanzelf.
2) Aanpassen houding vriendin. Erg kwaad worden (ruzie) is een optie. Is niet zo erg als het klinkt. Partners die elkaar niet kwijt willen kunnen door een ruzie gemotiveerd worden om iets te veranderen.
Vooral het gegeven dat ze op zoek is naar een 'goed gevoel' moet een flinke schop krijgen. Daarmee maakt ze het voor zichzelf onmogelijk.
3) Voorstellen om samen te gaan wonen. Maar... dan krijgt ze geen uitkering (woont samen) en jij betaalt het niet. Voorwaarde is dus een baan. Mag een klein baantje zijn. Uitzendbureaubaantje. Drie dagen per week. Anything. Maar wel een baan.
Ga desnoods met haar mee naar een uitzendbureau. Ze is onredelijk door 'op haar gevoel' alle banen af te keuren. Eis dat ze een baan daadwerkelijk uitprobeert, bijvoorbeeld een maand.
Maar ik zie ook dat ze voor zichzelf barrières opwerpt.
Dan kan het heel erg veel schelen als iemand haar over de drempel kan helpen.
Want het is niet de bedoeling dat 'vrijheid om haar eigen leven in te delen' leidt tot 'in haar eigen sop gaar laten koken'.
Niet iedereen kan al zijn problemen zelf oplossen; zeker niet als die problemen door jezelf worden veroorzaakt.
Daarom zou TS hier best mee kunnen helpen. Neem de OP; de vriendin wijst zelfs sollicitaties die goed gingen af. Ze maakt het zichzelf onmogelijk. TS kan hier helpen door samen met haar een ultimatum te stellen: Bijvoorbeeld binnen een maand een baan, anders (letterlijk) alles aanpakken.
Ze moet gewoon over die drempel heen en daar kan ze zo te zien wel wat hulp bij gebruiken.
Bijvoorbeeld door haar te helpen advertenties te screenen, haar na de sollicitatie op te vangen, niet toestaan om de baan af te zeggen; en haar op haar 1e werkdag naar haar werk te brengen.
Het gaat niet om iets opdringen wat ze niet wil, maar om haar te helpen over een door haarzelf opgeworpen drempel te stappen.
Sommige mensen kunnen heel goed leren, halen met gemak een HBO of universitaire studie. Maar op de een of andere manier zit het niet in ze om te werken.
Mischien is dat bij je vriendin ook zo? Wellicht is ze op haar vrijheid gesteld, en is ze niet gemaakt om de hele dag in een kantoor of op welke werkplek dan ook 'vast' te zitten, en op haar horloge te kijken tot het 17.00 uur is en weer naar huis mag.
.
Wat is het doel? Dat de vriendin van TS nu aan het werk gaat omdat TS het wil? Of dat ze met (niet tegen) elkaar gaan praten? Hij mag aangeven dat hij een probleem heeft met de houding van zijn vriendin, maar mag haar niet veroordelen als zij het anders ziet. Hoe ziet zij het zelf? Ze mag best kritisch zijn met solliciteren, waarom is ze zo kritisch?
Als er wrijving ontstaat door een gesprek, wordt dat gesprek misschien niet met de goede insteek gevoerd. Hij moet niet proberen haar te overtuigen van zijn gelijk, maar zich afvragen wat haar afwegingen zijn. Waarom wil ze dat haar eerste baan perfect is?
Het probleem is niet dat ze niet wil werken, maar misschien wel dat ze niet weet hoe ze de voor haar juiste baan kan vinden. Of dat ze opziet tegen de grote verandering. Of... iets totaal anders.
Het is aan TS om met haar te praten op een manier, zodat zij zich veilig voelt en het hem vertelt.
quote:Ik vind het principieel onjuist om er vanuit te gaan dat 'het op een of andere manier niet in ze zit om te werken'. Daar is een woord voor en dat is 'uitvreten'.Op donderdag 10 augustus 2006 12:06 schreef Henny_Huisman het volgende:
Sommige mensen kunnen heel goed leren, halen met gemak een HBO of universitaire studie. Maar op de een of andere manier zit het niet in ze om te werken.
Mischien is dat bij je vriendin ook zo? Wellicht is ze op haar vrijheid gesteld, en is ze niet gemaakt om de hele dag in een kantoor of op welke werkplek dan ook 'vast' te zitten, en op haar horloge te kijken tot het 17.00 uur is en weer naar huis mag.
Goh tsjongejonge, het zit niet in haar om op een kantoor te zitten.
Wat voor reactie verwacht je als je 1 miljard mensen die op dit moment aan het werk zijn de keus geeft tussen werk of het strand?
Iedereen wil vakantie, niemand wil werken. Daarom wordt onze tijd afgekocht met iets dat 'salaris' heet.
Je vergoeilijkt hier gewoon uitvreterij, niets meer en niets minder.
quote:Ik heb het hier wel over een ultimatum waar ze zelf achter staat.Op donderdag 10 augustus 2006 12:09 schreef loveli het volgende:
Ja, stel een ultimatum, goed plan. Not.
Ze moet het eigenlijk zichzelf stellen; en TS kan haar helpen om zich eraan te houden.
Zoals ik het lees krabbelt ze op het laatste moment terug; een klein steuntje in de rug, vantevoren afgesproken, kan dan prima helpen.
quote:Nou nee. Ten eerste omdat ze niet tot haarWat is het doel? Dat de vriendin van TS nu aan het werk gaat omdat TS het wil?
Dat is geen levenskeuze, dat is nooit iets aanpakken en nooit ontplooien, en nooit voor zichzelf zorgen. Ik denk ook dat ze zichzelf erg mislukt gaat voelen als ze nooit gaat werken. Heel belangrijk daarbij is dat je omgeving altijd naar je zal kijken als die prima gezonde hoog opgeleide ... werkloze. Je hoeft niet echt veel begrip te verwachten.
Ik zeg niet dat ze schoonmaak- of kantoorwerk moet gaan doen. Voor mijn part wordt ze kunstenares. Maar ze moet wel zichzelf onderhouden, dat is de minimale eis die voor iedereen geldt. Voor jou, voor mij en voor haar: onderhoud jezelf.
quote:Kritisch?Ze mag best kritisch zijn met solliciteren, waarom is ze zo kritisch?
Hoe kritisch mag je zijn voor een 1e baan? Ten eerste weet ze niet wat werk inhoudt. ze heeft het nog nooit een kans gegeven.
Dan kun je wel zeggen dat je kritisch bent en blijft wachten tot die baan van het uitproberen van nieuw aangekochte hotels in tropische oorden van Donald Trump jou wordt aangeboden, maar in de tussentijd zit je dus wel op je gat.
En zolang jij niets doet moeten anderen voor jou zorgen.
Omdat jouw ideale droombaan nog niet is komen aanwaaien.
Maar ik denk niet dat 'kritisch' het probleem is...
quote:Goed punt.Hij moet niet proberen haar te overtuigen van zijn gelijk, [...]
Het probleem is niet dat ze niet wil werken, maar misschien wel dat ze niet weet hoe ze de voor haar juiste baan kan vinden. Of dat ze opziet tegen de grote verandering. Of... iets totaal anders.
Denk nog ff terug aan de OP: Zij is bang dat haar vriend (en anderen) haar een nietsnut vinden.
Waarom is ze daar bang voor?
Nou, omdat dat de enige kritiek is waar ze geen weerwoord op heeft... omdat ze het er diep in haar hart mee eens is, dus zichzelf een nietsnut vindt (niet geheel zonder reden).
Maar als je jezelf een nietsnut vindt ben je niet echt gemotiveerd om een droombaan te vinden.
Misschien is ze eerder bang dat ze faalt; want dat doen nietsnutten. Die falen. En dan zou het beeld van de nietsnut pas echt bevestigd worden! Dat is hartstikke eng.
Dus misschien kan TS haar helpen met die eerste stappen naar die eerste baan.
Dan merkt ze vanzelf dat het allemaal niet zo gewichtig is. Ze moet alleen ff door die faalangst heen.
quote:Bij deze.Het is aan TS om met haar te praten op een manier, zodat zij zich veilig voelt [...]
quote:Ik vind dat je best mag eisen dat je vriendin werkt of studeert.Op donderdag 10 augustus 2006 11:19 schreef hangplant het volgende:
[..]
Dat bedoel ik dus met niet jouw zaken! Op die manier heb je er echt niets over te zeggen vind ik.
Mijn vriendin studeert of werkt. Klaar
quote:Tsja, en toch zijn er mensen die niet gemaakt zijn om te werken.Op donderdag 10 augustus 2006 12:33 schreef mgerben het volgende:
[..]
Ik vind het principieel onjuist om er vanuit te gaan dat 'het op een of andere manier niet in ze zit om te werken'. Daar is een woord voor en dat is 'uitvreten'.
Goh tsjongejonge, het zit niet in haar om op een kantoor te zitten.
Wat voor reactie verwacht je als je 1 miljard mensen die op dit moment aan het werk zijn de keus geeft tussen werk of het strand?
Iedereen wil vakantie, niemand wil werken. Daarom wordt onze tijd afgekocht met iets dat 'salaris' heet.
Je vergoeilijkt hier gewoon uitvreterij, niets meer en niets minder.
Die slapen graag uit, rustig boodschappen doen, gaan smiddags gezellig op de koffie bij iemand, of ff de stad in, tv kijiken. Om een uur of 5 beetje eten koken voor als de partner thuiskomt.
Als iemand hiervoor kiest, moet hij/zij dat zelf weten.
Echter hebben ze dan absoluut geen recht op een uitkering.
quote:Ze is bang dat haar vriend een vooroordeel heeft (en niet geheel onterecht). Daardoor wordt het moeilijk om haar punt uit te leggen, wat dat ook mag zijn. Voor haar invullen dat ze weet dat ze een nietsnut is lijkt me gedachtenlezen en ik wist niet dat je die gave had.Op donderdag 10 augustus 2006 12:50 schreef mgerben het volgende:
Denk nog ff terug aan de OP: Zij is bang dat haar vriend (en anderen) haar een nietsnut vinden.
Waarom is ze daar bang voor?
Nou, omdat dat de enige kritiek is waar ze geen weerwoord op heeft... omdat ze het er diep in haar hart mee eens is, dus zichzelf een nietsnut vindt (niet geheel zonder reden).
Voordat vriendin achter dat ultimatum staat, moet ze er wel van overtuigd zijn dat haar probleem zo opgelost zal worden. Ze moet niet worden gedwongen zijn visie over te nemen. Of TS moet zich in zijn vriendin en haar beweegredenen verdiepen.
Mijn punt: eerst bespreken wat het probleem is, dan oplossen.
Dus niet: TS geeft probleem aan, vriendin moet dat oplossen.
Op dit moment heeft ze de luxe dat ze niet een willekeurige baan hoeft te accepteren, omdat er een vangnet voor haar is (ouders). Misschien niet het ideaal van TS, maar het kan voor zijn vriendin voor het moment de oplossing zijn. Gewoon met haar praten (en luisteren!!!) en niet meteen proberen een visie over te dragen, lijkt me het beste begin.
quote:Ik wil weleens zien hoe goed dat werkt, dat eisen.Op donderdag 10 augustus 2006 12:54 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Ik vind dat je best mag eisen dat je vriendin werkt of studeert.
Mijn vriendin studeert of werkt. Klaar
quote:Dat dus.Op donderdag 10 augustus 2006 13:29 schreef loveli het volgende:
[..]
Ze is bang dat haar vriend een vooroordeel heeft (en niet geheel onterecht). Daardoor wordt het moeilijk om haar punt uit te leggen, wat dat ook mag zijn. Voor haar invullen dat ze weet dat ze een nietsnut is lijkt me gedachtenlezen en ik wist niet dat je die gave had.
Voordat vriendin achter dat ultimatum staat, moet ze er wel van overtuigd zijn dat haar probleem zo opgelost zal worden. Ze moet niet worden gedwongen zijn visie over te nemen. Of TS moet zich in zijn vriendin en haar beweegredenen verdiepen.
Mijn punt: eerst bespreken wat het probleem is, dan oplossen.
Dus niet: TS geeft probleem aan, vriendin moet dat oplossen.
Op dit moment heeft ze de luxe dat ze niet een willekeurige baan hoeft te accepteren, omdat er een vangnet voor haar is (ouders). Misschien niet het ideaal van TS, maar het kan voor zijn vriendin voor het moment de oplossing zijn. Gewoon met haar praten (en luisteren!!!) en niet meteen proberen een visie over te dragen, lijkt me het beste begin.
quote:Niet, want vrouwen die niks doen neuk ik alleenOp donderdag 10 augustus 2006 13:32 schreef hangplant het volgende:
[..]
Ik wil weleens zien hoe goed dat werkt, dat eisen.
quote:True, maar ik kan me heel goed voorstellen dat TS zich nu irriteert.. ik zou dat zelf ook hebben. Een jaar lang al! De redenen die jij hierboven aangeeft hadden dan al lang naar voren moeten komen.Op donderdag 10 augustus 2006 12:09 schreef loveli het volgende:
Ja, stel een ultimatum, goed plan. Not.
Wat is het doel? Dat de vriendin van TS nu aan het werk gaat omdat TS het wil? Of dat ze met (niet tegen) elkaar gaan praten? Hij mag aangeven dat hij een probleem heeft met de houding van zijn vriendin, maar mag haar niet veroordelen als zij het anders ziet. Hoe ziet zij het zelf? Ze mag best kritisch zijn met solliciteren, waarom is ze zo kritisch?
Als er wrijving ontstaat door een gesprek, wordt dat gesprek misschien niet met de goede insteek gevoerd. Hij moet niet proberen haar te overtuigen van zijn gelijk, maar zich afvragen wat haar afwegingen zijn. Waarom wil ze dat haar eerste baan perfect is?
Het probleem is niet dat ze niet wil werken, maar misschien wel dat ze niet weet hoe ze de voor haar juiste baan kan vinden. Of dat ze opziet tegen de grote verandering. Of... iets totaal anders.
Het is aan TS om met haar te praten op een manier, zodat zij zich veilig voelt en het hem vertelt.
En TS z'n vriendin moet wel werken als ze haar relatie een toekomst wil bieden
.quote:Dat hoef ik helemaal niet. Mensen kunnen haarscherp hun eigen tekortkomingen onderkennen. En dat zijn precies de dingen waar ze zich aan storen in anderen, of waarmee ze de aanval ingaan. Haar uitspraak 'je vindt me zeker een nietsnut' komt echt niet uit de lucht vallen. Ze is bang dat hij dat denkt en ze wil de bevestiging dat hij van haar houdt (en dat hij dit niet denkt).Op donderdag 10 augustus 2006 13:29 schreef loveli het volgende:
[..]
Ze is bang dat haar vriend een vooroordeel heeft (en niet geheel onterecht). Daardoor wordt het moeilijk om haar punt uit te leggen, wat dat ook mag zijn. Voor haar invullen dat ze weet dat ze een nietsnut is lijkt me gedachtenlezen en ik wist niet dat je die gave had.
quote:Mee eens. Ze geeft er al een jaar blijk van dat ze dit probleem zelf niet trekt.Mijn punt: eerst bespreken wat het probleem is, dan oplossen.
Dus niet: TS geeft probleem aan, vriendin moet dat oplossen.
quote:Dan vergeet je dat dit niet vandaag begonnen is maar al een jaar speelt. En TS heeft gelijk als hij niet nóg een jaar wil wachten.[...]Misschien niet het ideaal van TS, maar het kan voor zijn vriendin voor het moment de oplossing zijn. Gewoon met haar praten (en luisteren!!!) en niet meteen proberen een visie over te dragen, lijkt me het beste begin.
Hoe langer ze wachten, hoe apathischer en afhankelijker zijn vriendin wordt.
Dat was niet zo heel lang geleden heel gewoon, zij het dat er meestal wel een uitzet bij elkaar gespaard was, maar dat zullen haar ouders wel verzorgen.
De enige morele verplichting die ze heeft is dat de dure opleiding die ze op kosten van de belastingbetaler genoten heeft niet gebruikt om een steentje bij te dragen aan de Nederlandse economie.
En als TS (Al Bundy) niet kan leven met het type huisvrouw dan moet hij een ander wijfje zoeken, er is namelijk een redelijke kans dat hij later ook nog de grootste helft van het huishoudelijk werk zelf moet doen.
quote:Kicken!Op donderdag 10 augustus 2006 13:36 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Niet, want vrouwen die niks doen neuk ik alleen
Wat doet ze de hele dag dan? Dit is toch een heel normaal odnerwerp om over te praten? Hoe haal je in godsnaam voldoening uit je leven als je geen enkel doel hebt en volledig onderhouden wordt?
Je hoeft haar nietd e grond in te boren ozfo (zo zal ze dat wel voele bedoel ik) maar allicht kun je zeggend at je graag ook een zelfstandige vriendin wilt hebben die ook haar best doet om een toekomst op te bouwen.
quote:Ik heb het een keer 8 maanden geprobeerd, was ik niet nog een keer van plan.
Mijn vriendin werkt of studeert, of ze is mijn vriendin niet
quote:Als ze zo defensief reageert kun je het misschien van een andere kant benaderen, bv. dat het doodzonde is dat ze haar talenten niet benut, dat niets zo goed is voor je zelfrespect als je eigen geld verdienen en een zinvolle baan en de waardering van collega's te hebben, en dat jij je zorgen maakt over haar en jullie toekomst als zij al op haar 22e achter de geraniums gaat zitten verpieteren terwijl ze zoveel lol en succes zou kunnen hebben.Op woensdag 9 augustus 2006 00:57 schreef Spindoc het volgende:
Omdat ik me eraan stoor heb ik wel eens een poging gewaagd dit onderwerp bij haar aan te snijden. Ze reageert dan echter zeer geprikkeld ('je vindt me zeker een nietsnut') en gaat niet in op de opbouwende kritiek die ik lever.
Vraag haar eens of ze een idee heeft hoe het 'werkende leven' er uit ziet; wat er van haar verwacht zal worden. Als zo'n omgeving haar helemaal vreemd is kan ik me voorstellen dat ze er tegen opziet. De beste manier om daar van af te komen is waarschijnlijk door een paar tijdelijke uitzendbaantjes te doen waarin niet teveel van haar verwacht zal worden.
Je kunt haar natuurlijk ook -maar 't is een beetje vals- stimuleren om inderdaad snel een uitkering aan te vragen. Ze komt dan vanzelf in allerlei verplichte sollicitatie/omscholings/weetikveel trajecten terecht waar ze nog veel minder trek in zal hebben dan in een instapbaantje dat ze in ieder geval zelf kan uitkiezen.
quote:Jij bent echt stoer. Mag ik je aanraken?Op donderdag 10 augustus 2006 14:03 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Ik heb het een keer 8 maanden geprobeerd, was ik niet nog een keer van plan.
Mijn vriendin werkt of studeert, of ze is mijn vriendin niet
quote:Idd, niks aan toe te voegen. Je wil toch iemand hebben die ook ambities heeft.Op donderdag 10 augustus 2006 14:03 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Ik heb het een keer 8 maanden geprobeerd, was ik niet nog een keer van plan.
Mijn vriendin werkt of studeert, of ze is mijn vriendin niet
quote:Zijn ook genoeg gasten die genoemen nemen met een of ander mokkel die "mooi zijn" als ambitie heeft.Op donderdag 10 augustus 2006 16:18 schreef ivosnivo het volgende:
[..]
Idd, niks aan toe te voegen. Je wil toch iemand hebben die ook ambities heeft.
quote:Ik neuk niet zo heel vaak maar wel een alleen mooie vrouwen over het algemeenOp donderdag 10 augustus 2006 16:16 schreef Maeksy het volgende:
[..]
Jij bent echt stoer. Mag ik je aanraken?
Wil je me nog steeds aanraken?
quote:Genees je snel van als je d'r moet gaan onderhoudenOp donderdag 10 augustus 2006 16:27 schreef Maeksy het volgende:
[..]
Zijn ook genoeg gasten die genoemen nemen met een of ander mokkel die "mooi zijn" als ambitie heeft.
http://www.helpikkrijgeenbaan.nl/
quote:Oh mijn god.. je vriend/vriendin zou je maar daarvoor opgeven zegOp donderdag 10 augustus 2006 16:36 schreef Ingridh007 het volgende:
Welke studie TS?
http://www.helpikkrijgeenbaan.nl/
.Mijn ex was precies hetzelfde... het thuiszitten beviel haar veel te goed en mijn salaris en het zakgeld van haar vader (zelfs toen we al samenwoonden), was voor haar voldoende.
Ik durfde er ook geen ruzie over te maken, want elke keer dat het onderwerp ter sprake kwam, kwamen de traantjes en was het niet haar schuld en ik steunde haar niet.... ondertussen kocht ze wel een nieuwe auto en een nieuwe telefoon..
Toen ik haar het huis uitzette en haar vader zijn zakgeld in zijn zak hield, kon ze ineens wel werken.
8 maanden later woonde ze samen met haar nieuwe vriend en binnen 2 weken was ze weer hele dagen thuis. Het werk was te zwaar.. bla bla bla...
ik wil niet zeggen dat je vriendin ook zo is.....
herstel.... dat is ze wel.. dude.. zet haar aan de kant.... er is geen toekomst met die meid..
Soms lijkt het er trouwens inderdaad op dat ze er behoorlijk mee zit. Dat komt bijvoorbeeld naar voren wanneer mijn ouders vragen of ze nog wat gehoord heeft van sollicitaties, of wanneer familieleden van mij haar vragen 'En wat doe jij nu eigenlijk? Studeer je nog of ben je al aan het werk?' Dan zie ik gewoon dat ze het moeilijk heeft als haar zoiets wordt gevraagd.
Aan de andere kant moet ik zeggen dat ik verder nooit zo het gevoel heb dat ze er echt wakker van ligt. Als ik 's avonds opbel en vraag wat ze de hele dag heeft gedaan, dan heeft ze met haar moeder boodschappen gedaan en voor de rest veel tv gekeken (ATWT en dat soort series). Het vervelende is dus inderdaad dat haar ouders het allemaal wel gezellig vinden en totaal niet stimulerend zijn naar m'n vriendin toe. Soms zeg ik ook wel eens tegen mezelf: 'ze is nog maar 22, komt vast wel goed', maar dan bedenk ik me vervolgens toch weer dat een jaar lang niets doen toch vrij veel is.
quote:Dat snap ik ook niet zo goed eigenlijk. Ieder mens is anders, zullen we maar zeggen, want ik weet zeker dat ik een rotgevoel over mezelf zou hebben wanneer ik al een jaar lang niets zou hebben gedaan. Misschien zitten die gevoelens er bij m'n vriendin ook wel, maar stopt ze die weg. Ik weet het niet.Wat doet ze de hele dag dan? Dit is toch een heel normaal odnerwerp om over te praten? Hoe haal je in godsnaam voldoening uit je leven als je geen enkel doel hebt en volledig onderhouden wordt?
quote:Ik denk dat het goed is als ik het op deze manier ga aanpakken. Inderdaad aangeven hoe zonde het wel niet is dat haar talenten nu niet benut worden, dat ik haar heel graag wil helpen en dat een leuk uitzendbaantje misschien zo'n gek idee niet is. Dan krijgt ze ook weer wat meer voldoening, want objectief gezien kan ik me gewoon niet voorstellen dat deze situatie haar echt niets kan schelen. Ook al merk ik niets aan haar en is ze hartstikke vrolijk. Wanneer mijn initiatieven niets opleveren kan ik misschien het beste overgaan tot het aanvragen van een uitkering, zodat ze inderdaad wat meer met haar neus op de feiten wordt gedrukt.Op donderdag 10 augustus 2006 14:12 schreef dvr het volgende:
Als ze zo defensief reageert kun je het misschien van een andere kant benaderen, bv. dat het doodzonde is dat ze haar talenten niet benut, dat niets zo goed is voor je zelfrespect als je eigen geld verdienen en een zinvolle baan en de waardering van collega's te hebben, en dat jij je zorgen maakt over haar en jullie toekomst als zij al op haar 22e achter de geraniums gaat zitten verpieteren terwijl ze zoveel lol en succes zou kunnen hebben.
Vraag haar eens of ze een idee heeft hoe het 'werkende leven' er uit ziet; wat er van haar verwacht zal worden. Als zo'n omgeving haar helemaal vreemd is kan ik me voorstellen dat ze er tegen opziet. De beste manier om daar van af te komen is waarschijnlijk door een paar tijdelijke uitzendbaantjes te doen waarin niet teveel van haar verwacht zal worden.
Je kunt haar natuurlijk ook -maar 't is een beetje vals- stimuleren om inderdaad snel een uitkering aan te vragen. Ze komt dan vanzelf in allerlei verplichte sollicitatie/omscholings/weetikveel trajecten terecht waar ze nog veel minder trek in zal hebben dan in een instapbaantje dat ze in ieder geval zelf kan uitkiezen.
quote:Dat ben ik wel met je eens, als je ervoor kiest huisvrouw te worden en je partner kostwinner dat kan. (Hoewel het best jammer is van al die jaren van studie) Maar het aanvragen van een uitkering vind ik te ver gaan, vooral wanneer het iemand betreft die heeft doorgeleerd en best aan werk kan komen. Dat moet iemand echt alleen doen als het niet anders kan.Op donderdag 10 augustus 2006 13:04 schreef Henny_Huisman het volgende:
[..]
Tsja, en toch zijn er mensen die niet gemaakt zijn om te werken.
Die slapen graag uit, rustig boodschappen doen, gaan smiddags gezellig op de koffie bij iemand, of ff de stad in, tv kijiken. Om een uur of 5 beetje eten koken voor als de partner thuiskomt.
Als iemand hiervoor kiest, moet hij/zij dat zelf weten.
Echter hebben ze dan absoluut geen recht op een uitkering.
quote:Daar heb je gelijk in.Op donderdag 10 augustus 2006 16:31 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Genees je snel van als je d'r moet gaan onderhouden
Hoe doe je dat dan met eventuele kinderen. Werkt of studeert ze dan ook? Behoor je daarbij ook tot die fantastische nieuwe stroming die het kind tot sleutelkind maakt?
quote:De aap komt uit de mouw!Op donderdag 10 augustus 2006 17:56 schreef Spindoc het volgende:
Opnieuw dank voor alle reacties. De opleiding die m'n vriendin heeft gevolgd is HBO - communicatie.
Nu is het me allemaal in 1 keer glashelder. Sorry, maar de opleiding communicatie staat nu eenmaal niet bekend als een HBO studie van een hoog niveau. Het zijn de luie donders die in het algemeen kiezen voor deze opleiding. Daarbij is werk vinden dat aansluit op die opleiding momenteel een ramp mede doordat ze niet de enige is die zo gedacht heeft. Zeg maar dat ze of tijdelijk achter de bar gaat staan, of een uitkering aanvraagt want met een beetje pech zit ze als ze grijs is nog op deze manier.
Probleem opgelost.
[ Bericht 9% gewijzigd door FreakerS op 10-08-2006 20:02:18 ]
quote:Dit is zeker een grapje?Op donderdag 10 augustus 2006 19:52 schreef FreakerS het volgende:
[..]
De aap komt uit de mouw!
Nu is het me allemaal in 1 keer glashelder. Sorry, maar de opleiding communicatie staat nu eenmaal niet bekend als een HBO studie van een hoog niveau. Het zijn de luie donders die in het algemeen kiezen voor deze opleiding. Daarbij is werk vinden dat aansluit op die opleiding momenteel een ramp. Zeg maar dat ze of tijdelijk achter de bar gaat staan, of een uitkering aanvraagt want met een beetje pech zit ze als ze grijs is nog op deze manier.
Probleem opgelost.
nodigd denk ik ook niet uit tot het aanvragen van een uitkering als je het niet nodig hebt.quote:Nee, dat is bloedserieus. Het staat simpelweg niet bekend als een bijster moeilijke HBO studie. Men noemt het niet voor niets ook wel vrijetijdswetenschappen op WO niveau. Ook weet ik dat er een tijdje redelijk veel mensen voor die opleiding hebben gekozen, omdat die zo ''leuk'' lijkt en dat de vooruitzichten op de arbeidsmarkt somber zijn is ook bekend. Of die 2 zaken met elkaar samenhangen......
Iemand kan het alleen niet eens zijn met de moeilijkheidsfactor, maar dan heeft die simpelweg veel te hoog gegrepen.
[ Bericht 1% gewijzigd door FreakerS op 10-08-2006 22:08:53 ]
quote:Eeehhmm.... hoe bepaal je precies of iemand niet gemaakt is om te werken?Op donderdag 10 augustus 2006 13:04 schreef Henny_Huisman het volgende:
[..]
Tsja, en toch zijn er mensen die niet gemaakt zijn om te werken.
[...]
Als iemand hiervoor kiest, moet hij/zij dat zelf weten.
Hoe bepaal je het verschil met 'geen zin om te werken' ?
Want als iemand mijn rekeningen betaalt, zit ik ook vanaf morgen thuis.
quote:In principe trekken ze hier ook aan het kortste eind aangezien je een aantal keer werk mag weigeren. Ik meen dat je maximaal drie maal mag weigeren. Dat ze die kleerhangers maar ergens duwen waar het licht niet schijnt wat mij betreft.Op donderdag 10 augustus 2006 20:05 schreef kit_bit het volgende:
in een hoop gemeentes is het tegenwoordig zo dat als je een uitkering aanvraagd je verplicht wordt om een maandje of zes voor ze te gaan werken. bij ons moet je iets met kleerhangers gaan doen
Werknemers bij het CWI hebben trouwens allemaal een HBO diploma op zak aangezien dit een vereiste is daar. Het werk dat ze verrichten en het gemak waarmee dat gebeurd, is werkelijk lachwekkend. Dat zullen ook mensen zijn die hebben gekozen voor en studie waarvan ze van te voren wisten dat de kans om hierin daadwerkelijk aansluitend werk te vinden, een stuk kleiner zou zijn. En dan kom je uiteindelijk een baan zoals dit te vervullen. Niets mis mee in mijn ogen, maar vaak wel in de ogen van de sollicitant aangezien het redelijk geestdodend is, niet volgens de verwachting, en vrij weinig tot geen kans op een functieverhoging biedt.
Ik denk dat je vriendin plotseling wakker geschud is geworden en baalt van de situatie.
Zelf werd ik twee weken na afstuderen (voor diploma uitreiking) door mijn vrouw het huis uitgetrapt richting vakantiebaan (in de kas). Had ook een luie houding, vanaf november tot februari 3 sollicitaties. Blokkeerde soort als ik een brief moest schrijven. En 'vond' ook niets in mijn richting (HTS Natuurkunde)
Uiteindelijk ben ik benaderd door mijn open CV op internet. (dit na twee weken weer werken)
Mijn tip voor zo'n openbaar CV zet er je hobby's in. en ververs hem regelmatig.
Waarom neemt ze geen contact op met detacheringsbureau's? Mijn ervaringen zijn niet top maar ook niet dramatisch! Het is hun *werk* om jouw werk te zoeken!
Ton
PS als ze communicatie heeft gestudeerd moet ze enquetes gaan lopen op HoogCatharijne
quote:Alsalsalsalsalsals.Op donderdag 10 augustus 2006 19:41 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Daar heb je gelijk in.
Hoe doe je dat dan met eventuele kinderen. Werkt of studeert ze dan ook? Behoor je daarbij ook tot die fantastische nieuwe stroming die het kind tot sleutelkind maakt?
quote:Mooizijn kan makkelijk naast de studie/werk.Op donderdag 10 augustus 2006 16:27 schreef Maeksy het volgende:
[..]
Zijn ook genoeg gasten die genoemen nemen met een of ander mokkel die "mooi zijn" als ambitie heeft.
quote:Iemand gaat niet werken door een iets wat dikke bilOp donderdag 10 augustus 2006 22:39 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik denk dat het komt door een chronisch gebrek aan eigenwaarde. Misschien is de sportschool een goed idee. Door te bewegen wordt je vanzelf actiever op andere gebieden. Dat werkte voor mij tenminste redelijk goed...
Raap me op!Wat een ontzettende onzin zeg, ga eens een keer nadenken, joh.
quote:ben ik het niet helemaal met je eens, ik heb bijna nooit bijbaantjes gehad. Ik moet trouwens wel bijna alles zelf betalen maar ik ga over 3jaar echt niet thuis op mijn luie reet zitten en niks doen..Op vrijdag 11 augustus 2006 00:29 schreef woniya het volgende:
Ik denk niet dat de sportschool in deze kwestie een oplossing biedt. Het is naar mijn mening eerder een mentaliteitskwestie die zijn oorsprong heeft in de opvoeding van de ouders. Als je je hele leven in de watten bent gelegd en je nooit een bijbaantje hebt hoeven nemen om voor iets te sparen of iets zelf te betalen, ga je dit gedrag voortzetten als je volwassen bent. Met veel te aardige ouders kweek je zwakke karakters denk ik. Mensen die al gauw afhaken en verantwoordelijkheid ontlopen.
quote:Als ze lui is wordt ze mijn vrouw dus niet. Maar van werken wordt je niet slechter, al moet ik het zo regelen dat het financieel mag en niet moetOp donderdag 10 augustus 2006 19:41 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Daar heb je gelijk in.
Hoe doe je dat dan met eventuele kinderen. Werkt of studeert ze dan ook? Behoor je daarbij ook tot die fantastische nieuwe stroming die het kind tot sleutelkind maakt?
Face it: Ze is een nietsnut, en dat vind TS ook! Zeg dat maar tegen haar. Als ze het vervelend vind om dat te horen, zal ze daar toch echt zelf wat aan moeten doen.
En ja straks is het een financiëel probleem. Want ze kan wel teren op jouw geld; maar daar wordt je echt niet gelukkig van. Vooral op het moment dat jij graag iets van jouw geld wil doen, maar het allemaal op is aan eten e.d.
Als zij zo door gaat, kan dat de relatie de kop kosten! Je ergert je er nu al aan. Zeg dat maar tegen haar; misschien dat ze dan inziet hoe ernstig het is.
quote:Vraag maar aan mensen met een depressie, er bestaat niet voor niets bezigheidstherapie. Van niets doen wordt je ellendig en aangezien ze een baan op het moment kennelijk niet ziet zitten, zal ze haar bezigheden ergens anders vandaan moeten zien te halen.Op donderdag 10 augustus 2006 23:55 schreef Bolter het volgende:
[..]
Iemand gaat niet werken door een iets wat dikke bil
Wat een ontzettende onzin zeg, ga eens een keer nadenken, joh.
[ Bericht 50% gewijzigd door caartyaait op 11-08-2006 10:40:57 ]
quote:Heb je 't nou tegen mij?Op vrijdag 11 augustus 2006 10:35 schreef caartyaait het volgende:
Tsja en jij bent een kortzichtig mannetje met een kleinzielig belevingswereldje.
quote:Ja hoor, en nou kappen met die onzin.Op vrijdag 11 augustus 2006 10:20 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Vraag maar aan mensen met een depressie, er bestaat niet voor niets bezigheidstherapie. Van niets doen wordt je ellendig en aangezien ze een baan op het moment kennelijk niet ziet zitten, zal ze haar bezigheden ergens anders vandaan moeten zien te halen.
De vriendin van TS krijgt hier een keuzemenu aan excuses aangeboden waar ze alleen maar uit hoeft te kiezen om de bijbehorende knuffeltherapie te krijgen.
Bullcrap, ze zit gewoon in een passief cirkeltje en ze moet een keer een schop onder haar kont hebben.
Als ze een maand aan de slag is vraagt ze zich af waarom ze dit niet veel eerder heeft gedaan.
quote:Och, ik vertel je alleen maar wat ikzelf heb meegemaakt, dus onzin zou ik het zeker niet noemen.Op vrijdag 11 augustus 2006 11:50 schreef mgerben het volgende:
[..]
Ja hoor, en nou kappen met die onzin.
De vriendin van TS krijgt hier een keuzemenu aan excuses aangeboden waar ze alleen maar uit hoeft te kiezen om de bijbehorende knuffeltherapie te krijgen.
Bullcrap, ze zit gewoon in een passief cirkeltje en ze moet een keer een schop onder haar kont hebben.
Als ze een maand aan de slag is vraagt ze zich af waarom ze dit niet veel eerder heeft gedaan.
Bovendien is dat gedoe van haar vriendje (TS) in haar ogen niets meer dan bemoeienis met zaken die hem totaal niet aangaan zolang zij bij haar ouders woont. Been there, done that.
Pas toen er sprake was dat ik en mijn vriend samen gingen wonen ging ik dingen veranderen, want zolang het hem niet benadeelt heeft hij zich er niet mee te bemoeien. Eén keer opnoemen en dan is het wel weer genoeg geweest.
quote:Wow.... laat even iemand dat bord voor je kop weghalen.....Op donderdag 10 augustus 2006 20:28 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Nee, dat is bloedserieus. Het staat simpelweg niet bekend als een bijster moeilijke HBO studie. Men noemt het niet voor niets ook wel vrijetijdswetenschappen op WO niveau. Ook weet ik dat er een tijdje redelijk veel mensen voor die opleiding hebben gekozen, omdat die zo ''leuk'' lijkt en dat de vooruitzichten op de arbeidsmarkt somber zijn is ook bekend. Of die 2 zaken met elkaar samenhangen......
Iemand kan het alleen niet eens zijn met de moeilijkheidsfactor, maar dan heeft die simpelweg veel te hoog gegrepen.
Het is juist een ontzettend brede studie, heb hem zelf ook gevolgd... en nee... het is niet de meest eenvoudige studie, maar goed... je hebt hem niet gevolgd, dus erover oordelen kun je niet...
maar verder is bullshit ts..... nu valt je vriendin echt door de mand... je kan met die opleiding zo ontzettend veel kanten op ..
quote:Ik moet, als afgestudeerd HBO-communicatie, toch even happen hoor. Luie donders die kiezen voor deze opleiding? Whehehehe! Geen werk in te vinden? Whehehehehe! Wat een bullshit praat jijOp donderdag 10 augustus 2006 19:52 schreef FreakerS het volgende:
[..]
De aap komt uit de mouw!
Nu is het me allemaal in 1 keer glashelder. Sorry, maar de opleiding communicatie staat nu eenmaal niet bekend als een HBO studie van een hoog niveau. Het zijn de luie donders die in het algemeen kiezen voor deze opleiding. Daarbij is werk vinden dat aansluit op die opleiding momenteel een ramp mede doordat ze niet de enige is die zo gedacht heeft. Zeg maar dat ze of tijdelijk achter de bar gaat staan, of een uitkering aanvraagt want met een beetje pech zit ze als ze grijs is nog op deze manier.
Probleem opgelost.
Ik heb na mijn opleiding eerst nog een paar maanden bij mijn bijbeunbedrijf gewerkt omdat ik gewoon nog niet wilde solliciteren, en ben daarna op mijn eerste sollicitatie meteen aangenomen. En ik ben echt niet cum laude of op een briljant project afgestudeerd.
Wat voor beeld heb jij trouwens van de opleiding om te beweren dat het opleiding van een laag niveau is? Leg dat eens uit.
Ik heb zelf Nederlands gestudeerd en wat ik ervaar, is dat het dus echt héél moeilijk om werk te vinden. Zeker als je op zoek bent naar een vaste baan. En na 50 afwijzingen neem je gewoon steeds minder risico, van standaardafwijzingen word je ook niet vrolijker.
quote:Uit een onderzoek van een jaar of drie geleden kwam dat communicatie (universitair) een van de minst intensieve studies is. Mensen kwamen gemiddeld nog niet aan de 20 uur per week studeren. Dat zal misschien verschillen per instellingen en per persoon, een studie is natuurlijk ook deels wat je er zelf van maakt, maar vergeleken met veel andere studies is het gewoon veel minder intensief (de meeste uren werden gemaakt bij medische studies en kunstacademies en conservatoria, vanwege de vele praktijkuren). Het heeft dus inderdaad ook niet bepaald het imago van een moeilijke studie met hardwerkende studenten. Hoe het op het HBO is weet ik niet, maar ik denk dat die negatieve publiciteit rondom WO communicatie toch ook zijn weerslag heeft op studenten van het HBO.Op vrijdag 11 augustus 2006 13:56 schreef avotar het volgende:
[..]
Wow.... laat even iemand dat bord voor je kop weghalen.....
Het is juist een ontzettend brede studie, heb hem zelf ook gevolgd... en nee... het is niet de meest eenvoudige studie, maar goed... je hebt hem niet gevolgd, dus erover oordelen kun je niet...
maar verder is bullshit ts..... nu valt je vriendin echt door de mand... je kan met die opleiding zo ontzettend veel kanten op ..
Echter, ik denk wel dat er werk in te vinden is. De mensen die ik ken die een studie hebben gedaan in die richting hebben absoluut geen geschiedenis van jarenlang afgewezen worden of iets dergelijks.
Verder weer ontopic: TS, misschien kun je het eens met haar hebben over de toekomst. Als je echt met haar verder wilt, neem ik aan dat jullie toch ook eens een keer een huis willen kopen bijvoorbeeld. Het zou dan toch heel erg helpen als zij ook werkte, en je kunt natuurlijk ook zeggen dat jij niet in je eentje overal voor op wilt draaien (financieel risico, wat als jij je baan kwijtraakt of ziek wordt oid). Misschien kun je het zo eens aankaarten, dat het praktisch niet goedkomt zo, als zij niet gaat werken en ze wil wel verder met jou. Dat je graag met haar een toekomst wilt opbouwen, maar dat jij dat niet in je eentje kunt.
Verder denk ik dat het voor haar heel belangrijk is om weer actief te worden. Al is het nog niet gelijk werk, de optie van sporten is helemaal niet slecht. Neem haar mee naar buiten, naar het bos of strand, of zoek iemand op die ze lang niet gezien heeft, zorg dat ze weer wat besef krijgt van tijd. Als je de hele dag thuis bent glijdt de tijd steeds sneller voorbij. Ik heb het nu ivm m'n scriptie die niet erg wil lukken, als je even een half uurtje tv gaat kijken na je ontbijt is het opeens alweer tijd voor je avondeten, en op een gegeven moment doe je niets en glijdt de tijd maar voorbij en je hebt helemaal nergens meer zin in (en dat is dus geen kwestie van gelukkig zijn zo, of luiheid - ik werk wel, al jaren - maar blijven hangen in een patroon en niet weten wat je moet doen, en daarom alles gewoon lekker wegstoppen en op autopilot doorgaan...). Het wordt steeds moeiljker om uit die spiraal te komen, dus ingrijpen is wel degelijk belangrijk. M.i. heet dat geen opdringen of bemoeien, maar houden van. De kans dat zij daadwerkelijk gelukkig is zo en dat blijft is zeer klein.
quote:Ik vind dit niet de plaats om die discussie te voeren, dat heb ik al eindeloos gedaan in WGR, daar worden ze strontziek van meOp vrijdag 11 augustus 2006 14:42 schreef dawg het volgende:
Laura, wil je perse iets op WO-niveau? Want als je dat niet meer als criterium meeneemt, zal het aantal vacatures toch wel toenemen, of niet?
.Maar even kort: het is een cirkeltje. Solliciteer ik naar banen op WO-niveau, dan vinden ze dat ik eerst maar eens iets op HBO-niveau moet gaan doen. Niemand begint in een WO-functie, simpel. Solliciteer ik naar dat HBO-functies, dan vinden ze me te hoog opgeleid en te ervaren (ik heb op mijn 24e al behoorlijk wat gepubliceerd). Dan zijn ze bang dat ik na de dure inwerkperiode vertrek.
Maar ik wil deze discussie hier liever niet verder voeren, als je het niet erg vindt. Mijn situatie is héél anders dan die van TS's vriendin. De komende drie maanden werk ik nog 2 à 3 dagen in de week, daarna misschien toch freelance... (GROOT VRAAGTEKEN, TOCH WEL ENG ENZO!)
Nu heeft ze zeker ook wel de pech gehad dat ze op een dergelijke manier door haar ouders is opgevoed. Ik vind dat je je kinderen tijdig bij moet brengen hoe de wereld in elkaar steekt: en dan bedoel ik dus dat geld niet aan bomen groeit.
Zelf heb ik altijd bijbaantjes moeten nemen (bij sommige was het gewoon hard werken geblazen) en anders verdiende ik gewoon niks. Dan wil je op den duur wel want kleding / vakanties / een keer een extraatje e.d. komen niet vanzelf aanwaaien. Nu kan ik in elk geval goed met mijn geld omgaan en heb ik ook goed kunnen sparen voor als ik binnenkort met mijn vriend een huis ga kopen.
Hoe langer ze verder wacht met het zoeken / nemen van een baan hoe moeilijker het gaat worden om werk te vinden. Misschien zit ze daar ook wel op te wachten zodat ze uiteindelijk niet meer hoeft te solliciteren zo van "Ik wordt toch niet meer aangenomen"..... Vervolgens kan ze lekker lui thuis gaan zitten en een beetje op jou zak gaan teren
Ik kan me vergissen maar dit is wel een beetje het beeld wat ik van je vriendin heb
quote:Op vrijdag 11 augustus 2006 15:45 schreef MissLeDuq het volgende:
Ik persoonlijk had je vriendin allang een schop onder haar kont gegeven
Nu heeft ze zeker ook wel de pech gehad dat ze op een dergelijke manier door haar ouders is opgevoed. Ik vind dat je je kinderen tijdig bij moet brengen hoe de wereld in elkaar steekt: en dan bedoel ik dus dat geld niet aan bomen groeit.
Zelf heb ik altijd bijbaantjes moeten nemen (bij sommige was het gewoon hard werken geblazen) en anders verdiende ik gewoon niks. Dan wil je op den duur wel want kleding / vakanties / een keer een extraatje e.d. komen niet vanzelf aanwaaien. Nu kan ik in elk geval goed met mijn geld omgaan en heb ik ook goed kunnen sparen voor als ik binnenkort met mijn vriend een huis ga kopen.
Hoe langer ze verder wacht met het zoeken / nemen van een baan hoe moeilijker het gaat worden om werk te vinden. Misschien zit ze daar ook wel op te wachten zodat ze uiteindelijk niet meer hoeft te solliciteren zo van "Ik wordt toch niet meer aangenomen"..... Vervolgens kan ze lekker lui thuis gaan zitten en een beetje op onze zak gaan teren
Ik kan me vergissen maar dit is wel een beetje het beeld wat ik van je vriendin heb
quote:En bedankt!Op vrijdag 11 augustus 2006 14:50 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Uit een onderzoek van een jaar of drie geleden kwam dat communicatie (universitair) een van de minst intensieve studies is. Mensen kwamen gemiddeld nog niet aan de 20 uur per week studeren. Dat zal misschien verschillen per instellingen en per persoon, een studie is natuurlijk ook deels wat je er zelf van maakt, maar vergeleken met veel andere studies is het gewoon veel minder intensief (de meeste uren werden gemaakt bij medische studies en kunstacademies en conservatoria, vanwege de vele praktijkuren). Het heeft dus inderdaad ook niet bepaald het imago van een moeilijke studie met hardwerkende studenten. Hoe het op het HBO is weet ik niet, maar ik denk dat die negatieve publiciteit rondom WO communicatie toch ook zijn weerslag heeft op studenten van het HBO.
En tevens is datgene over de kans op werk vinden ook geen gelul. Dat mensen die voor die studie hebben gekozen niet willen toegeven dat het een studie is voor simpel minds, dat is wat anders. Dat zou ik nl. ook niet doen als ik zo'n studie had afgerond. 
quote:Ik ben ondanks mijn studiekeuze toch echt geen simple mind. Maar goed, als jij alle communicatiestudenten over 1 kam wil scheren, be my guestOp vrijdag 11 augustus 2006 16:17 schreef FreakerS het volgende:
[..]
En bedankt!
quote:Ja, ik scheer altijd iedereen over 1 kam. Geen zin om die enkeling die meent dat die daar niet bij hoort anders te behandelen. Teveel tijd en teveel moeite aangezien van die hand vol mensen ook weer een deel ongelijk heeft en ik geen zin heb om ze van hun ongelijk te overtuigen.Op vrijdag 11 augustus 2006 16:25 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
Ik ben ondanks mijn studiekeuze toch echt geen simple mind. Maar goed, als jij alle communicatiestudenten over 1 kam wil scheren, be my guest
[ Bericht 1% gewijzigd door FreakerS op 11-08-2006 18:00:17 ]
quote:* avotar mompelt iets over onmogelijkheid tot discussie voeren met FreakerL...Op vrijdag 11 augustus 2006 17:54 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Ja, ik scheer altijd iedereen ovr 1 kam. Geen zin om die enkeling die meent dat die daar niet bij hoort anders te behandelen. Teveel tijd en teveel moeite aangezien van die hand vol mensen ook weer een deel ongelijk hebben en ik geen zin heb om ze van hun ongelijk te overtuigen.
[ Bericht 23% gewijzigd door avotar op 12-08-2006 17:37:09 (laat maar ook.. :N) ]
quote:En aan jou hetzelfde.....mensen zoals jou, eet ik als ontbijt. Ga toch weg flapdrol. Scheer je helemaal kaal en probeer niet te doen alsof je nog haren hebt.Op vrijdag 11 augustus 2006 17:58 schreef avotar het volgende:
[..]
och och lulletje.....
en als je dan hapt, lees je het sarcasme er niet aan af zeker....
rot toch snel een eind op
Dat mensen hun studie proberen te verdedigen is logisch. Gek dat ik ze alleen nooit zie toegeven dat die ook makkelijker is dan menige andere studie. Rot toch op man.
quote:En dan te bedenken dat ik Brabanders het beste volk vind wat NL. heeft. Maarja, zo zie je maar weer dat je idd niet iedereen over 1 kam moet scheren.Op vrijdag 11 augustus 2006 18:08 schreef ivosnivo het volgende:
Gezellige boel hier!
quote:WTF? Och.... laat maar ook...Op vrijdag 11 augustus 2006 18:06 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Ga toch weg flapdrol. Scheer je helemaal kaal en probeer niet te doen alsof je nog haren hebt.
jij goede debateur...
Mijn vriendin heeft vertaal academie gedaan en daar is geen werk in te krijgen. In de tussen tijd heeft ze bij een callcenter gewerkt en begint ze hopelijk binnenkort met een logistieke baan. Heeft niks met haar studie te maken maar dan zit ze niet thuis en verdient ze haar eigen geld. Ze vind ze fijner dan op mijn zak te teren. En in de tussentijd probeert ze freelanche wat in haar werkgebied te betekenen.
Dus ja als je echt wil werken is er werk zat te krijgen en ook werk op nivo wel. Dus TS mag best van haar verlangen dat ze aan het werk gaat zeker na een jaar niks doen en alleen maar soaps kijken. Daar wordt ze zeker niet slimmer van.
Als je zelf altijd hard hebt moeten werken voor je centen, ook naast je studie, kan ik je zeggen dat het behoorlijk moeilijk is om met iemand met een totaal andere instelling om te blijven gaan. Ik hield het in ieder geval niet vol.
Als ik klaar ben met mijn studie, en niet gelijk een baan in die richting kan vinden, ga ik zolang wel ergens anders werken al is het maar dom werk. Wanneer je vervolgens doorgaat met solliciteren komt het wel een stuk beter over dat je toch aan het werk bent gegaan (in ieder geval nuttig bezig bent). Wanneer je al een jaar niks doet en bij de pakken neer gaat zitten, zullen ze eerder denken, dat mens is lui, die hoeven we niet!
Succes ermee
Van een jaar of paar jaar niks doen word je eeen beetje lui.. en dan de stap maken naar weer 40 uur in de week werken is ook niet makkelijk. En dat gapende gat van nix doen op je CV staat ook best lullig..
[ Bericht 48% gewijzigd door DarkBlade op 15-08-2006 15:09:17 (dubbel post) ]
quote:Mwah zou ook niet snel heel erg onder mijn niveau gaan zitten, kan ook juist moeilijk zijn om daar weer uit te komen.Op dinsdag 15 augustus 2006 15:05 schreef DarkBlade het volgende:
Ik vind dat zo doelloos lui thuis zitten alleen solliciteren naar baan op niveau.. ik heb ook HBO gedaan en kon ook niet meteen aan de slag.. maar toch gaan werken.. zelfs tussen wat randdebielen een paar werken lopende band werk gedaan.. toen weer wat werk MBO niveau gedaan in de ICT en nu pas overstap naar leidinggevend ICT waar ik voor heb geleerd!
Van een jaar of paar jaar niks doen word je eeen beetje lui.. en dan de stap maken naar weer 40 uur in de week werken is ook niet makkelijk. En dat gapende gat van nix doen op je CV staat ook best lullig..
Ach psychology, communicatie, sociology etc. Interssante studies waar je in de maatschappij geen zak aan hebt behalve in de zorgsector en daar is niet al te veel werkgelegenheid dat is bekend.
Maar er moet toch iemand voor de kinderen zorgen
quote:Dat is niet de situatie van TS. TS geeft aan dat zijn vriendin zelfs een goed gelopen sollicitatie afblaast onder het motto 'het voelt niet helemaal perfect'.Op dinsdag 15 augustus 2006 15:18 schreef Bolter het volgende:
[..]
Mwah zou ook niet snel heel erg onder mijn niveau gaan zitten, kan ook juist moeilijk zijn om daar weer uit te komen.
Dat heeft niets meer te maken met kritisch zijn of het niveau van het werk, maar alles met onzekerheid, en het interpreteren van die onzekere gevoelens alsof er iets mis was met de sollicitatie.
quote:Ik heb het topic doorgelezen ja, maar omdat het toch al een kick is reageer ik op iemands reactie.Op dinsdag 15 augustus 2006 15:28 schreef mgerben het volgende:
[..]
Dat is niet de situatie van TS. TS geeft aan dat zijn vriendin zelfs een goed gelopen sollicitatie afblaast onder het motto 'het voelt niet helemaal perfect'.
Dat heeft niets meer te maken met kritisch zijn of het niveau van het werk, maar alles met onzekerheid, en het interpreteren van die onzekere gevoelens alsof er iets mis was met de sollicitatie.
quote:Beetje kort door de bocht en om eerlijk te zijn en met alle respect, best wel een domme opmerking.Op dinsdag 15 augustus 2006 15:21 schreef BocaDillo het volgende:
Ach psychology, communicatie, sociology etc. Interssante studies waar je in de maatschappij geen zak aan hebt behalve in de zorgsector en daar is niet al te veel werkgelegenheid dat is bekend.
Ik weet niet hoor, maar zonder de zorgsector zou "de maatschappij" een stuk minder goed functioneren. Mensen die psychologie, communicatie en sociologie gestudeerd hebben zijn er juist bij uitstek verantwoordelijk voor dat maatschappelijke ontwikkelingen ontdekt worden, dat er op ingespeeld wordt en eventuele problemen met die ontwikkelingen opgevangen worden. Als privé persoon zal het je misschien niet zoveel opleveren in "de maatschappij", in de zin dat er niet veel bij te beunen valt. Maar verder dan dat zit je er in mijn ogen compleet naast.
quote:Er is zat werkgelegenheid in de zorg, alleen niemand wil voor een 'hongerloontje' werken tegenwoordig. Waarom denk je dat er nog steeds een numerus fixus geldt voor de opleiding geneeskunde? Dat verdient tenminste een beetje...Op dinsdag 15 augustus 2006 15:21 schreef BocaDillo het volgende:Ach psychology, communicatie, sociology etc. Interssante studies waar je in de maatschappij geen zak aan hebt behalve in de zorgsector en daar is niet al te veel werkgelegenheid dat is bekend.
quote:Toch beter dan niks doen?Op dinsdag 15 augustus 2006 16:47 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Er is zat werkgelegenheid in de zorg, alleen niemand wil voor een 'hongerloontje' werken tegenwoordig. Waarom denk je dat er nog steeds een numerus fixus geldt voor de opleiding geneeskunde? Dat verdient tenminste een beetje...
quote:BocaDillo beweert dat er geen werkgelegenheid is in de zorg, daar reageer ik op.
Bovendien vind ik dat als mevrouw niet wil werken, zij dat lekker moet laten. Het zou anders zijn als ze samenwonen, maar zolang ze bij haar ouders woont hebben zij er wat over te zeggen. Zij parasiteert immers op hen, en niet op hem.
Ik heb gewerkt vanaf mijn 17e (nu 39) en heb daar heel veel aan gehad,en k ben niet eens gedwongen of gestimuleerd om zo vroeg te beginnen.
Probeer gewoon zeer voorzichtig dit te blijven aankaarten (echt volhouden),anders moet je maar eens een soort interventie doen,want zoals heel veel afgestudeerden doen(ik heb hard gestudeerd hiervoor,dus de rust heb ik verdiend'') is echt niet normaal.
Bijbaantje dat omgang met mensen behoeft is zeer goed om jezelf te ontwikkelen.
.Maargoed, heeft ze al werk/ww (ohnee, bijstand!)/een andere vriend met geld?
quote:Op maandag 14 mei 2007 08:12 schreef Maanvis het volgende:
Wat een kutkick
Maargoed, heeft ze al werk/ww (ohnee, bijstand!)/een andere vriend met geld?
Vriendin klinkt als het spreekwoordelijk domme blondje ook al heeft ze een HBO opleiding gedaan.
[ Bericht 2% gewijzigd door deedeetee op 14-05-2007 09:52:24 ]
gewoon eerlijke belangstelling quote:(niet dat de TS nog reageert ofzeau, maar toch)Op donderdag 10 augustus 2006 20:05 schreef kit_bit het volgende:
in een hoop gemeentes is het tegenwoordig zo dat als je een uitkering aanvraagd je verplicht wordt om een maandje of zes voor ze te gaan werken. bij ons moet je iets met kleerhangers gaan doen
In groningen is het 6 week. En dan inderdaad van dat lopende band werk, in elkaar zetten van kleerhangers, gordijrails, noem maar op.
achja... moet ook gebeuren.
Vaak worden deze banen gecreëerd bij wsw bedrijven ( WSW = Wet Sociale werkvoorziening)
Ook wel in de volksmond bekent als Sociale werkplaatsen.
En ik denk niet dat je het zo leuk zou vinden om daar tussen te zitten.
Al is het niet alleen die mensen maar ook de leidinggevende zijn vaak arrogant en asociaal.
Want bij een foutje tegen de verkeerde persoon en je zit daar vast voor heel je leven.
Leuk om met een MBO diploma of hoger daar te werken waar je MAX salaris 1200 Netto is ....
Misschien dat je het ooit verder kan schoppen als werk leider maar dan nog houd je een zeer negatieve naam en weinig salaris over.
Want als je daar een jaar zit denk niet dat de maatschappij je nog terug wil hebben als werkkracht want dan zeggen ze gewoon: Je heb dar niet voor je zweetvoeten gezeten.
Dus wordt je op de lange duur gewoon verplicht om daar te blijven.
ik kan helaas uit ervaring spreken mij is het zelfde over komen.
En mijn hele toekomst is dus gewoon weggegooid.
Zelf heb ik ook een zeer goede opleiding gedaan MBO grafische technieken
maar om dat je de stempel heb van lui en niet goed te kunnen werken kom je gewoon nergens meer aan de bak.
ook al is het in de praktijk het omgekeerde, maar wie geloven ze ?
juist de leiding van het bedrijf en niet jou.
( Ik heb zelf een rechtszaak van ze gewonnen maar ze doen er niets mee, want je bent gewoon een zijkerd in hun ogen)
Dus ik kan haar alleen maar Adviseren om gewoon veel beter op te letten waar ze mee bezig is.
Neem gewoon een baan aan die je leuk lijkt en gaat niet van uit je diploma kijken, maar gewoon aan waar kan ik op dit moment even mijn geld mee verdienen.
En laat haar zeker niet blind staren aan de hoge lonen die misschien ooit eens te halen zijn.
iedereen moet werken dus zij ook.
En wat die ouders betreft je zou ze dit eens voor moeten leggen.
Wat willen ze nu dat hun dochter goed te recht komt of dat het een gebruiksvoorwerp van de maatschappij wordt?
Haar toekomst heeft ze in eigen hand en dat doet niemand voor je.
dat moet je helemaal zelf doen.
En dat begint niet met alleen maar willen wat JIj wil maar wat andere van je verwachten.
Ik zeg altijd maar: Je bent de grootste door de kleinste te blijven.
Dus wens jullie veel sterkte
slechte instelling en potentiele uitkeringstrekker maarja.
de belastingen moeten ergens heengaan he.