TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
Two Men Went to War (2002, UK)
Tijdens de 2e Wereld Oorlog neemt een uitgerangeerde sergeant het zichzelf kwalijk dat hij nog nooit echt aan het front heeft meegestreden. Vastberaden om daar verandering in te brengen, neemt hij een soldaat op sleeptouw en vertrekken ze op eigen houtje vanuit Engeland om met de boot in Frankrijk te raken. Daar proberen ze op verschillende manier zoveel mogeljik schade te berokkenen, voor zover dat mogelijk is met twee man. Een verrassend leuke film, mede doordat het geheel op een luchtige, humorvolle manier á la Indiana Jones wordt gebracht. Des te aardiger wordt het als blijkt dat het verhaal op waarheid berust.
Tijdens de 2e Wereld Oorlog neemt een uitgerangeerde sergeant het zichzelf kwalijk dat hij nog nooit echt aan het front heeft meegestreden. Vastberaden om daar verandering in te brengen, neemt hij een soldaat op sleeptouw en vertrekken ze op eigen houtje vanuit Engeland om met de boot in Frankrijk te raken. Daar proberen ze op verschillende manier zoveel mogeljik schade te berokkenen, voor zover dat mogelijk is met twee man. Een verrassend leuke film, mede doordat het geheel op een luchtige, humorvolle manier á la Indiana Jones wordt gebracht. Des te aardiger wordt het als blijkt dat het verhaal op waarheid berust.
..what evil lurks in the hearts of man? The shadow knows.
BRICK
Postmodern filmnoir met een uitstekende Joseph Gordon-Levitt als de gedupeerde Brendan die steeds dieper in de misdaad wegzakt als hij op zoek gaat naar de moordenaar(s) van het enige meisje van wie hij ooit gehouden heeft
Sterke film met enige knipoogjes naar de klassiekers in het genre.
Postmodern filmnoir met een uitstekende Joseph Gordon-Levitt als de gedupeerde Brendan die steeds dieper in de misdaad wegzakt als hij op zoek gaat naar de moordenaar(s) van het enige meisje van wie hij ooit gehouden heeft
Sterke film met enige knipoogjes naar de klassiekers in het genre.
Tange Sazen yowa: Hyakuman ryo no tsubo
Japanse komedie uit 1935 over een samurai met één oog en één arm die op zoek gaat naar een waardevolle pot. Fijn filmpje met fijn acteerwerk en af en toe een fijn grapje. Check vooral die IMDb-score .
[ Bericht 12% gewijzigd door SaintOfKillers op 01-08-2006 22:58:13 ]
Japanse komedie uit 1935 over een samurai met één oog en één arm die op zoek gaat naar een waardevolle pot. Fijn filmpje met fijn acteerwerk en af en toe een fijn grapje. Check vooral die IMDb-score .
.
[ Bericht 12% gewijzigd door SaintOfKillers op 01-08-2006 22:58:13 ]
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Letyat zhuravli [The Cranes Are Flying]
Mooie film, waarin Boris naar de oorlog gaat, zij geliefde Veronica dat eigenlijk niet wil en tijdens zijn verblijf aan t front met zijn neef trouwt.
toch blijft ze nog wachten en hopen op een teken van leven van Boris.
de film begint wat saai, maar gaandeweg blijkt het een mooie, frisse en jonge film te zijn, die zeker voor 1957 behoorlijk modern gefilmd is.
Mooie film, waarin Boris naar de oorlog gaat, zij geliefde Veronica dat eigenlijk niet wil en tijdens zijn verblijf aan t front met zijn neef trouwt.
toch blijft ze nog wachten en hopen op een teken van leven van Boris.
de film begint wat saai, maar gaandeweg blijkt het een mooie, frisse en jonge film te zijn, die zeker voor 1957 behoorlijk modern gefilmd is.
DEATH TUNNEL
Laat ik beginnen bij het pluspunt. De setting is redelijk creepy.
Ik ga niet alle minpunten opnoemen want dan tik ik mezelf een rsi.
De montage/editting is VRE-SE-LIJK, al die snelle flitsende beelden en jumpcuts, ik werd er naar van, het zou verboden moeten worden net als al die cheaptricks die de film rijk is evenals al die 'schrikmuziek' als er iets 'spannends' gebeurt. Dat gebeurde niet.
Een stel gleuven in een spookhuis is nou niet echt origineel te noemen maar als je er aan begint, doe het dan goed zoals in HELL NIGHT, doe het campy zoals in NIGHT OF THE DEMONS of haal een bult akteergeweld en talent en doe het zoals in THE HAUNTING, maar niet zoals hier. Het akteren is op een uitzondering na abominabel, het plot is niet origineel genoeg, de muziek is irritant, de film is groen, letterlijk, camerawerk zit geen greintje originaliteit in maar het belangrijkste ingredient wat een horrorfilm moet hebben ontbreekt ook nog eens en dat is sfeer. ELKE op zijn minst matige horrorfilm heeft sfeer of een bepaalde charme en dat heeft dit dodelijk koude produkt niet.
De IMDB Bottom #63/100 is terecht
Laat ik beginnen bij het pluspunt. De setting is redelijk creepy.
Ik ga niet alle minpunten opnoemen want dan tik ik mezelf een rsi.
De montage/editting is VRE-SE-LIJK, al die snelle flitsende beelden en jumpcuts, ik werd er naar van, het zou verboden moeten worden net als al die cheaptricks die de film rijk is evenals al die 'schrikmuziek' als er iets 'spannends' gebeurt. Dat gebeurde niet.
Een stel gleuven in een spookhuis is nou niet echt origineel te noemen maar als je er aan begint, doe het dan goed zoals in HELL NIGHT, doe het campy zoals in NIGHT OF THE DEMONS of haal een bult akteergeweld en talent en doe het zoals in THE HAUNTING, maar niet zoals hier. Het akteren is op een uitzondering na abominabel, het plot is niet origineel genoeg, de muziek is irritant, de film is groen, letterlijk, camerawerk zit geen greintje originaliteit in maar het belangrijkste ingredient wat een horrorfilm moet hebben ontbreekt ook nog eens en dat is sfeer. ELKE op zijn minst matige horrorfilm heeft sfeer of een bepaalde charme en dat heeft dit dodelijk koude produkt niet.
De IMDB Bottom #63/100 is terecht
I Am a Fugitive from a Chain Gang
james allen (PM) zoekt na WO1 werk door t hele land. berooid gaat hij met een vaag figuur naar een eettent en die ander pleegt een overval. allen wordt gegrepen en krijgt 10 jaar dwangarbeid aan de broek.
na enkele maanden lukt t hem om te vluchten en hij vertrekt naar een andere staat, chicago. daar bouwt hij een riant leven op onder de naam allen james. totdat iemand hem verlinkt.
aangrijpende en spannende film, waarin paul muni weer laat zien wat voor topper hij is/was
james allen (PM) zoekt na WO1 werk door t hele land. berooid gaat hij met een vaag figuur naar een eettent en die ander pleegt een overval. allen wordt gegrepen en krijgt 10 jaar dwangarbeid aan de broek.
na enkele maanden lukt t hem om te vluchten en hij vertrekt naar een andere staat, chicago. daar bouwt hij een riant leven op onder de naam allen james. totdat iemand hem verlinkt.
aangrijpende en spannende film, waarin paul muni weer laat zien wat voor topper hij is/was
Net 'The Boys from Brazil' afgestoft. Blijft toch een intrigerende film
- I'm buttwalking... is that a crime? -
-Never underestimate the predictability of stupidity-
-Never underestimate the predictability of stupidity-
Grizzly man
De omstandigheden lijken intrigerend: man leeft dertien jaar af en aan bij/met/tussen grizzlyberen in Alaska. Zonder wapens. Man filmt veel. Man wordt uiteindelijk toch vermoord door een van de beren. Herzog (regisseur) maakt van filmmateriaal een documentaire.
Hier en daar boeiend. Per saldo over een eenzame, verknipte man die een absurde manier vond om zin aan zijn leven te geven. Het ironische is dat veel mensen die eveneens begaan zijn met het lot van de grizzlyberen, vonden dat het 'dier-activistische' leven van de hoofdpersoon de beren meer kwaad dan goed deed.
Broken flowers
Weer een klein Murray-juweeltje, maar verwacht geen Lost in Translation-impact (voor zover die er voor je was) en geen duidelijk plot. Je moet de betekenis zelf invullen. Ben je daarvoor in, dan heeft de film veel te bieden.
[ Bericht 4% gewijzigd door Puppi op 02-08-2006 11:55:13 ]
De omstandigheden lijken intrigerend: man leeft dertien jaar af en aan bij/met/tussen grizzlyberen in Alaska. Zonder wapens. Man filmt veel. Man wordt uiteindelijk toch vermoord door een van de beren. Herzog (regisseur) maakt van filmmateriaal een documentaire.
Hier en daar boeiend. Per saldo over een eenzame, verknipte man die een absurde manier vond om zin aan zijn leven te geven. Het ironische is dat veel mensen die eveneens begaan zijn met het lot van de grizzlyberen, vonden dat het 'dier-activistische' leven van de hoofdpersoon de beren meer kwaad dan goed deed.
Broken flowers
Weer een klein Murray-juweeltje, maar verwacht geen Lost in Translation-impact (voor zover die er voor je was) en geen duidelijk plot. Je moet de betekenis zelf invullen. Ben je daarvoor in, dan heeft de film veel te bieden.
[ Bericht 4% gewijzigd door Puppi op 02-08-2006 11:55:13 ]
The question is not, "Can they reason?" nor, "Can they talk?" but rather, "Can they suffer?"
POSEIDON
Leuke remake van THE POSEIDON ADVENTURE. Volop aktie wanneer een bootje omslaat met wat volk aan boord. Maar gelukkig is Snake aan boord die mensen red
Petersen houd het tempo erin en begint al vroeg met narigheden wat een pluspunt is
Leuke remake van THE POSEIDON ADVENTURE. Volop aktie wanneer een bootje omslaat met wat volk aan boord. Maar gelukkig is Snake aan boord die mensen red
Petersen houd het tempo erin en begint al vroeg met narigheden wat een pluspunt is
Ik weet niet maar elke film met een ouderwetse "chain gang" en een schlemiel die erin geluisd wordt boeit mij wel.quote:Op woensdag 2 augustus 2006 01:17 schreef dolle_hond het volgende:
I Am a Fugitive from a Chain Gang
[afbeelding]
james allen (PM) zoekt na WO1 werk door t hele land. berooid gaat hij met een vaag figuur naar een eettent en die ander pleegt een overval. allen wordt gegrepen en krijgt 10 jaar dwangarbeid aan de broek.
na enkele maanden lukt t hem om te vluchten en hij vertrekt naar een andere staat, chicago. daar bouwt hij een riant leven op onder de naam allen james. totdat iemand hem verlinkt.
aangrijpende en spannende film, waarin paul muni weer laat zien wat voor topper hij is/was
Open Water 2 (Adrift) (Hans Horn, 2006)
Best aardige film die eigenlijk nauwelijks iets met Open Water te maken heeft. Het meest storend zijn de vermoeiend stomme acties die de mensen maken als ze eenmaal in het water beland zijn. Verder wordt de scene aan het begin als Amy naar de boot loopt irritant spannender gemaakt dan hij is. Er zitten echter wel een aantal knap gemaakte scenes in en dat maakt de film toch best de moeite waard. **½
Best aardige film die eigenlijk nauwelijks iets met Open Water te maken heeft. Het meest storend zijn de vermoeiend stomme acties die de mensen maken als ze eenmaal in het water beland zijn. Verder wordt de scene aan het begin als Amy naar de boot loopt irritant spannender gemaakt dan hij is. Er zitten echter wel een aantal knap gemaakte scenes in en dat maakt de film toch best de moeite waard. **½
WITCHFINDER GENERAL
THE CONQUEROR WORM
2e X
Bikkelharde film over de heksenjachten, met een fantastische Vincent Price in een ietwat vreemde rol. Nimmer speelde Price zo'n compromisloze rol als het karakter van heksenjager Matthew Hopkins en nog nooit heb ik zo'n hekel gehad aan Price als in deze film
Een waardige klassieker waarbij het nietige plot niet belangrijk is. De kijker is met andere dingen bezig dan zich over het simpele verhaaltje druk te maken
THE CONQUEROR WORM
2e X
Bikkelharde film over de heksenjachten, met een fantastische Vincent Price in een ietwat vreemde rol. Nimmer speelde Price zo'n compromisloze rol als het karakter van heksenjager Matthew Hopkins en nog nooit heb ik zo'n hekel gehad aan Price als in deze film
Een waardige klassieker waarbij het nietige plot niet belangrijk is. De kijker is met andere dingen bezig dan zich over het simpele verhaaltje druk te maken
Inner Space
Blijft een leuke film met een origineel verhaal (alhoewel wel netjes alle cliche regeltjes worden gevolgd), goede effecten die ook nu nog steeds goed uit zien. Het acteerwerk is in orde, Quaid zet een toffe rol neer.
Nog steeds leuk om te zien
IMDB Cijfer: 6,4/10
Mijn Cijfer: 7,0/10
Blijft een leuke film met een origineel verhaal (alhoewel wel netjes alle cliche regeltjes worden gevolgd), goede effecten die ook nu nog steeds goed uit zien. Het acteerwerk is in orde, Quaid zet een toffe rol neer.
Nog steeds leuk om te zien
IMDB Cijfer: 6,4/10
Mijn Cijfer: 7,0/10
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
whole new thing
Aardig (soms komisch) drama over 13-jarige zoon van hippie-ouders, die na jaren thuis les te hebben gekregen, op een normale school beland en daar verliefd wordt op zijn nieuwe, 43-jarige leraar.
Aardig (soms komisch) drama over 13-jarige zoon van hippie-ouders, die na jaren thuis les te hebben gekregen, op een normale school beland en daar verliefd wordt op zijn nieuwe, 43-jarige leraar.
A spoonful of sugar...
zoals ook nog eens elke film met paul muni.quote:Op woensdag 2 augustus 2006 11:52 schreef Sokolsky het volgende:
Dan moet je I Am a Fugitive... zeker gaan kijken. Zeer sterke film.
en ik heb ook nog geen slechte film van mervyn leroy gezien
swimming upstream
waar gebeurd verhaal over twee broers die beiden heel goed kunnen zwemmen. ze worden echter door hun vader tegen elkaar uitgespeeld. vader (GR) is zelf een enorme mislukkeling en trekt partij voor john. tony is echter de doorzetter en wordt de kampioen. vader reageert zich af op moeder.
heel onderhoudend, vooral dankzij GR, die grotendeels een benevelde rol neerzet, maar dat eng geloofwaardig doet.
inmiddels maakt GR een vette kans om in mijn favo-acteurs lijstje te komen.
waar gebeurd verhaal over twee broers die beiden heel goed kunnen zwemmen. ze worden echter door hun vader tegen elkaar uitgespeeld. vader (GR) is zelf een enorme mislukkeling en trekt partij voor john. tony is echter de doorzetter en wordt de kampioen. vader reageert zich af op moeder.
heel onderhoudend, vooral dankzij GR, die grotendeels een benevelde rol neerzet, maar dat eng geloofwaardig doet.
inmiddels maakt GR een vette kans om in mijn favo-acteurs lijstje te komen.
Hey, da's Billy uit Neighbours.
.
.
.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Nu wachten op een ongecensureerde uitgave met alle cuts in goede kwaliteit. Dat zal van Sony af hangen (kochten de MGM catalogus op, waaronder deze film die gepland stond als een Midnite Movie DVD). Maar ik heb weinig vertrouwen in Sony.quote:Op woensdag 2 augustus 2006 12:43 schreef kinky_queen het volgende:
WITCHFINDER GENERAL
THE CONQUEROR WORM
2e X
Bikkelharde film over de heksenjachten, met een fantastische Vincent Price in een ietwat vreemde rol. Nimmer speelde Price zo'n compromisloze rol als het karakter van heksenjager Matthew Hopkins en nog nooit heb ik zo'n hekel gehad aan Price als in deze film
Een waardige klassieker waarbij het nietige plot niet belangrijk is. De kijker is met andere dingen bezig dan zich over het simpele verhaaltje druk te maken
[afbeelding]
http://www.imdb.com/title/tt0063285/board/flat/40691726
Der Untergang
Beter laat dan nooit zal ik maar zeggen. Zeer verrassende film, hoewel ik mezelf op een paar momenten er weer even op moest wijzen dat je geen medelijden voor de mensen in beeld moet voelen. Het geheel is gefilmd vanuit oogpunt van de nazi's die worden aangevallen door de grote onbekenden (Russen). Dan heb je heel soms als kijker toch de neiging om mee te gaan voelen met de mensen die je steeds in beeld ziet. Dat was wat wij betreft het enige minpuntje aan de film, hoewel dat misschien meer aan mezelf lag dan aan de makers.
Bruno ganz is magistraal. Het beste wat ik ooit een acteur heb zien doen in een film is Nicholson's rol in 'One flew over the cuckoo's nest', maar de rol van Ganz komt daar meteen achteraan. Echt een verbluffend stukje acteerwerk.
De film duurt 2 1/2 uur, maar verveelt geen moment. Het geeft je (denk ik) een vrij goed beeld van de laatste dagen van Adolf Hitler, aangezien veel van het verhaal komt van de secretaresse van Hitler, Traudl Junge. Deze dame is in 2002 overleden, maar is via archiefbeelden ook nog even te zien in 'Der Untergang'.
Cijfer: 8.0
Beter laat dan nooit zal ik maar zeggen. Zeer verrassende film, hoewel ik mezelf op een paar momenten er weer even op moest wijzen dat je geen medelijden voor de mensen in beeld moet voelen. Het geheel is gefilmd vanuit oogpunt van de nazi's die worden aangevallen door de grote onbekenden (Russen). Dan heb je heel soms als kijker toch de neiging om mee te gaan voelen met de mensen die je steeds in beeld ziet. Dat was wat wij betreft het enige minpuntje aan de film, hoewel dat misschien meer aan mezelf lag dan aan de makers.
Bruno ganz is magistraal. Het beste wat ik ooit een acteur heb zien doen in een film is Nicholson's rol in 'One flew over the cuckoo's nest', maar de rol van Ganz komt daar meteen achteraan. Echt een verbluffend stukje acteerwerk.
De film duurt 2 1/2 uur, maar verveelt geen moment. Het geeft je (denk ik) een vrij goed beeld van de laatste dagen van Adolf Hitler, aangezien veel van het verhaal komt van de secretaresse van Hitler, Traudl Junge. Deze dame is in 2002 overleden, maar is via archiefbeelden ook nog even te zien in 'Der Untergang'.
Cijfer: 8.0
My soul is painted like the wings of butterflies
Terwijl het een remake is?quote:Op woensdag 2 augustus 2006 15:07 schreef Timo20 het volgende:
Inner Space
Blijft een leuke film met een origineel verhaal...
CEMETERY GATES
Leuke splatterflick die zich een beetje ophoud tussen ecology horror en monsterfilm. Het lage budget is overduidelijk en als het 'man-in-een-pak-monster' wat meer gecamoufleerd was gebleven was er meer te genieten geweest denk ik. Leuk zijn de cameo's van make-up artiesten Nicotero en Berger als 'oudere-jongeren'
Touch of Evil
Een film die in essentie moeilijk te omschrijven is. Wat mij betreft zijn het namelijk de onorthodoxe vertelwijze en vreemde cameravoering die de film maken zoals hij is. Nergens zo meeslepend als Chinatown, Maltese Falcon, Key Largo enz. enz. maar desalniettemin wel een zeer degelijk film
Een film die in essentie moeilijk te omschrijven is. Wat mij betreft zijn het namelijk de onorthodoxe vertelwijze en vreemde cameravoering die de film maken zoals hij is. Nergens zo meeslepend als Chinatown, Maltese Falcon, Key Largo enz. enz. maar desalniettemin wel een zeer degelijk film
La Cérémonie
een gezin olv JB huurt een nieuwe hulp in de huishouding in (SB). alles gaat super, maar de hulp wordt naar de mening van t gezin wat te nauw bevriend met de vrouw van het postkantoor (IH).
deze vrouw blijkt een luguber verleden te heden.
de hulp heeft ook een geheim.
maar met steun en hulp van haar nieuwe vriendin gaat ze er wel uitkomen.
(voor de fmt-ers: links is sandrine bonnaire )
de film heeft een leuk begin, vervlakt een beetje, maar weet weer omhoog te komen tot een matig einde.
de vrouwenrollen zijn allemaal sterk bezet (IH, SB, VL ), maar het verhaal is niet zo sterk verfilmd als zou kunnen.
een gezin olv JB huurt een nieuwe hulp in de huishouding in (SB). alles gaat super, maar de hulp wordt naar de mening van t gezin wat te nauw bevriend met de vrouw van het postkantoor (IH).
deze vrouw blijkt een luguber verleden te heden.
de hulp heeft ook een geheim.
maar met steun en hulp van haar nieuwe vriendin gaat ze er wel uitkomen.
(voor de fmt-ers: links is sandrine bonnaire )
)de film heeft een leuk begin, vervlakt een beetje, maar weet weer omhoog te komen tot een matig einde.
de vrouwenrollen zijn allemaal sterk bezet (IH, SB, VL ), maar het verhaal is niet zo sterk verfilmd als zou kunnen.
), maar het verhaal is niet zo sterk verfilmd als zou kunnen.
Ze zouden voor dolle_hond een Frans/Duitse co-productie moeten maken, geregisseerd door Fatih Akin en François Ozon, met in de hoofdrollen Isabelle Huppert, Frank Giering en een CGI Edward G. Robinson.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Poseidon
Wolfgang Petersen heeft weinig tijd besteed aan de introductie van de personages. De actie begint, in tegenstelling tot bv Titanic, vrijwel meteen. Door een enorme vloedgolf komt het schip Poseidon op z'n kant te liggen... en even later helemaal ondersteboven. Een klein groepje probeert te ontsnappen door een weg naar boven te vinden (dus eigenlijk naar de bodem van het schip). Dat dat niet zo'n domme keuze was blijkt al snel.
'Poseidon' is niet bedoeld als een intellectuele film, maar puur gemaakt voor entertainment. En daar is de film wat mij betreft zeer in geslaagd. Het is superspannend van begin tot het einde... met verbluffende beelden. Kurt Russell en Richard Dreyfuss spelen oa de hoofdrollen.
Cijfer: 8
Wolfgang Petersen heeft weinig tijd besteed aan de introductie van de personages. De actie begint, in tegenstelling tot bv Titanic, vrijwel meteen. Door een enorme vloedgolf komt het schip Poseidon op z'n kant te liggen... en even later helemaal ondersteboven. Een klein groepje probeert te ontsnappen door een weg naar boven te vinden (dus eigenlijk naar de bodem van het schip). Dat dat niet zo'n domme keuze was blijkt al snel.
'Poseidon' is niet bedoeld als een intellectuele film, maar puur gemaakt voor entertainment. En daar is de film wat mij betreft zeer in geslaagd. Het is superspannend van begin tot het einde... met verbluffende beelden. Kurt Russell en Richard Dreyfuss spelen oa de hoofdrollen.
Cijfer: 8
My soul is painted like the wings of butterflies
PIRATES OF THE CARIBBEAN: DEAD MAN'S CHEST
Op en top Hollywoodamusement. En eindelijk een x een film met een Kraak. Die had ik volgens mij nog nooit gezien
Op en top Hollywoodamusement. En eindelijk een x een film met een Kraak. Die had ik volgens mij nog nooit gezien
Vooral leuke effects, voor de rest vond ik het erg moeilijk het verhaal -- verhaal, verhaal, welk verhaal -- te volgen door al die actiescenes. Popcornvermaak dus, mijns inziens.quote:Op woensdag 2 augustus 2006 22:47 schreef kinky_queen het volgende:
PIRATES OF THE CARIBBEAN: DEAD MAN'S CHEST
Op en top Hollywoodamusement. En eindelijk een x een film met een Kraak. Die had ik volgens mij nog nooit gezien
Zum nächsten Mal, bitte nicht die Kinder!
Vandaag Garden State en The Lost City. Garden State is gewoon uitermate cool. Elk personage in de film vond ik leuk of interessant. De muziek is gewoon geniaal (dat wist ik gelukkig al), het boeit van begin tot eind en brengt gewoon een glimlach op je gezicht. Veel bekende gezichten, ook genoeg onbekende. Gewoon leuk . The Lost City is zwaar en lang, maar wel heel diep. Je ziet dat elke scene met heel veel aandacht is gemaakt en dat het gewoon een heel persoonlijk werk is van Garcia. Ontzettend mooie beelden, standvastig verhaal, ontroerende en meeslepende muziek en gewoon puike acteurs. Garcia .
Respectievelijk 8.5 en 8-.
. The Lost City is zwaar en lang, maar wel heel diep. Je ziet dat elke scene met heel veel aandacht is gemaakt en dat het gewoon een heel persoonlijk werk is van Garcia. Ontzettend mooie beelden, standvastig verhaal, ontroerende en meeslepende muziek en gewoon puike acteurs. Garcia Respectievelijk 8.5 en 8-.
Vandaag (of eigenlijk gisteren ) :
Saboteur (Hitchcock, 1942). Een van Hitchcock’s eerste Amerikaanse films is behoorlijk genietbaar, ondanks dat het de finesse van zijn latere werk mist. De film kent enkele behoorlijk schmaltzy scènes (de oude man, het circus) die het tempo redelijk uit de film halen, ook al vond ik ze nog net verteerbaar. Vooral visueel is het gewoon nog niet de soepele beeldtaal zoals we dat van Hitch gewend zijn en Robert Cummings is een van de meest expressieloze figuren in alle Hitchcock films, die doorgaans toch al niet bekend staan vanwege de briljante acteerprestaties. Verder vond ik het geheel een samenraapsel van thema’s en momenten die in andere films beter uit de verf kwamen (een beetje ’39 Steps’, een vleugje ‘Notorious’ en het einde zou beter gedaan worden in ‘North by Northwest’). Een mindere Hitchcock, maar het is typisch dat zelfs een mindere Hitch nog steeds meer dan prima is.
Family Viewing (Egoyan, 1987). Deze tweede film van auteur Atom Egoyan is net iets minder dan zijn voorganger ‘Next of Kin’, maar nog steeds zeer de moeite waard. Egoyan nam de begrijpelijke en gewaagde beslissing om de twee hoofdverhalen op twee verschillende manieren te filmen: een gewoon op film en de ander eerst op video en daarna op film gezet. Begrijpelijk omdat een van de hoofdthema’s van de film het idee van opnemen, kijken en gekeken worden is (een jongen komt er achter dat de homevideos van zijn jeugd overgespoeld zijn met seksopnames van zijn pa); gewaagd omdat de videogedeeltes er op die manier ontzettend lelijk uitzien. Toch werkt deze methode wonderwel, helemaal als later in de film de twee verhaallijnen gaan mixen en dus ook de visuele stijl gaat mixen, wat enkele hoogst indrukwekkende visuele momenten oplevert. Verder is de gehele film onnavolgbaar Egoyan terrein met de verknipte seksualiteit, onderhuidse spanningen, zwarte humor, merkwaardige situaties en de nadruk op menselijke relatieproblemen. De film kent ook dat typische trage Egoyan tempo, maar is hier soms iets te traag naar mijn mening omdat de film niet overal de aandacht weet vast te houden. De werkelijk prachtige climax maakt echter alles in een keer goed, want dat is lowbudget film maken op zijn meest inventief en emotioneel geladen. Hoe je ook tegen Atom Egoyan aankijkt, feit is dat zijn werk uiterst inventief en eigenzinnig is en ‘Family Viewing’ vormt daarop geen uitzondering.
The Defilers (Frost, 1965). Prima genietbare exploitation ‘roughie’ van producent David Friedman die in vijf dagen tijd op een budget van 11.000 dollar gemaakt werd. De ingrediënten van wat naakt, een constante muziekstroom, hier en daar zelfs leuke dialogen, wat prettige gekantelde camerastandpunten en enkele spanking scènes (die vanaf dit moment het handelsmerk zouden worden van Friedman films) houden de lol er in.
The Lickerish Quartet (Metzger, 1970). Velen noemen ‘The Lickerish Quartet’ het magnum opus van Radley Metzger en ik kan niet anders zeggen dan dat de film zijn reputatie volledig waarmaakt. De film is een triomf in modernisme, non-lineaire plotvertelling, decor, stijlvolle seks en muzikale begeleiding. Denk een beetje aan een seksvariant van ‘L’Année dernière à Marienbad’ en dan zit je een behoorlijk eind in de goede richting. De montage is helemaal heerlijk en lijkt rechtstreeks uit een Godard of Roeg film gewandeld. Als de ideale cross-over tussen erotiek en kunstfilm is het de definitie van Kunstzinnige Erotica. ‘The Lickerish Quartet’ is inderdaad het erotische meesterwerk wat veel mensen ervan maken en verplichte kost.
Amore e rabbia (Lizzani, Bertolucci, Pasolini, Godard, Bellocchio, 1969). Deze omnibusfilm is zo goed als vergeten door iedereen en wordt inmiddels bijna clichématig omschreven als gedateerd. Ach ja, sommige gedeeltes zijn wat gedateerd, maar enkel de enorme verzameling talent maakt de film al de moeite van het zien waard.
Het deel van Carlo Lizzani (de grote onbekende hier voor mij) is grappig genoeg een van de sterkste en nog meest relevante delen: een vrouw wordt verkracht terwijl een heel flatgebouw toekijkt en niets doet en een man krijgt een auto-ongeluk en kan geen enkele auto tot stoppen manen voor hulp. Het is een mooie metaforische film en meteen een prettige binnenkomer.
Bernardo Bertolucci schakelde de avant-garde groep The Living Theater in voor zijn deel en het gevolg is een soort van performance art toestandje. Het gaat allemaal nergens over, maar ik vind zulk soort dingen altijd erg bijzonder om te zien; het gaf me zelfs het gevoel dat ik normaal enkel heb bij het zien van moderne dansvoorstellingen.
Pier Paolo Pasolini stelde zijn deel in het teken van zijn grote muze en boytoy Ninetto Davoli: we zien de bekende krullenbol wat door straten lopen, afgewisseld met documentaire beelden. Een typisch staaltje politieke poëzie van Pasolini dus.
Het deel van Jean-Luc Godard was vanwege mijn grote Godard idolaatheid uiteraard het deel waar ik het meest naar uitzag, maar het liep uit op een grote teleurstelling. Het is een typische filosofieles van Godard over film en de maatschappelijke ontwikkelingen van de tijd (in dit geval dus de opstanden uit 1968), maar waar Godard me vaak enorm weet te boeien, weet hij me soms ook volledig kwijt te raken. Dit is helaas een geval van het laatste.
Marco Bellocchio’s deel was nog het meest gedateerd en bestaat louter uit wat geleuter tussen studenten. Geen moment interessant.
Al met al een typische omnibus film dus: zeer onevenwichtig, maar de eerste drie delen maakten dit voor mij zonder meer de moeite waard.
The Night Evelyn Came out of the Grave (Miraglia, 1971). Deze film van Emilio P. Miraglia is een puik stukje Italiaanse horror. De muziek van Bruno Nicolai is lekker eclectisch als altijd, de plot prettig wendingvol, de locaties sfeervol en er is voldoende naakt en gore. Kortom, niks mis mee!
) :Saboteur (Hitchcock, 1942). Een van Hitchcock’s eerste Amerikaanse films is behoorlijk genietbaar, ondanks dat het de finesse van zijn latere werk mist. De film kent enkele behoorlijk schmaltzy scènes (de oude man, het circus) die het tempo redelijk uit de film halen, ook al vond ik ze nog net verteerbaar. Vooral visueel is het gewoon nog niet de soepele beeldtaal zoals we dat van Hitch gewend zijn en Robert Cummings is een van de meest expressieloze figuren in alle Hitchcock films, die doorgaans toch al niet bekend staan vanwege de briljante acteerprestaties. Verder vond ik het geheel een samenraapsel van thema’s en momenten die in andere films beter uit de verf kwamen (een beetje ’39 Steps’, een vleugje ‘Notorious’ en het einde zou beter gedaan worden in ‘North by Northwest’). Een mindere Hitchcock, maar het is typisch dat zelfs een mindere Hitch nog steeds meer dan prima is.
Family Viewing (Egoyan, 1987). Deze tweede film van auteur Atom Egoyan is net iets minder dan zijn voorganger ‘Next of Kin’, maar nog steeds zeer de moeite waard. Egoyan nam de begrijpelijke en gewaagde beslissing om de twee hoofdverhalen op twee verschillende manieren te filmen: een gewoon op film en de ander eerst op video en daarna op film gezet. Begrijpelijk omdat een van de hoofdthema’s van de film het idee van opnemen, kijken en gekeken worden is (een jongen komt er achter dat de homevideos van zijn jeugd overgespoeld zijn met seksopnames van zijn pa); gewaagd omdat de videogedeeltes er op die manier ontzettend lelijk uitzien. Toch werkt deze methode wonderwel, helemaal als later in de film de twee verhaallijnen gaan mixen en dus ook de visuele stijl gaat mixen, wat enkele hoogst indrukwekkende visuele momenten oplevert. Verder is de gehele film onnavolgbaar Egoyan terrein met de verknipte seksualiteit, onderhuidse spanningen, zwarte humor, merkwaardige situaties en de nadruk op menselijke relatieproblemen. De film kent ook dat typische trage Egoyan tempo, maar is hier soms iets te traag naar mijn mening omdat de film niet overal de aandacht weet vast te houden. De werkelijk prachtige climax maakt echter alles in een keer goed, want dat is lowbudget film maken op zijn meest inventief en emotioneel geladen. Hoe je ook tegen Atom Egoyan aankijkt, feit is dat zijn werk uiterst inventief en eigenzinnig is en ‘Family Viewing’ vormt daarop geen uitzondering.
The Defilers (Frost, 1965). Prima genietbare exploitation ‘roughie’ van producent David Friedman die in vijf dagen tijd op een budget van 11.000 dollar gemaakt werd. De ingrediënten van wat naakt, een constante muziekstroom, hier en daar zelfs leuke dialogen, wat prettige gekantelde camerastandpunten en enkele spanking scènes (die vanaf dit moment het handelsmerk zouden worden van Friedman films) houden de lol er in.
The Lickerish Quartet (Metzger, 1970). Velen noemen ‘The Lickerish Quartet’ het magnum opus van Radley Metzger en ik kan niet anders zeggen dan dat de film zijn reputatie volledig waarmaakt. De film is een triomf in modernisme, non-lineaire plotvertelling, decor, stijlvolle seks en muzikale begeleiding. Denk een beetje aan een seksvariant van ‘L’Année dernière à Marienbad’ en dan zit je een behoorlijk eind in de goede richting. De montage is helemaal heerlijk en lijkt rechtstreeks uit een Godard of Roeg film gewandeld. Als de ideale cross-over tussen erotiek en kunstfilm is het de definitie van Kunstzinnige Erotica. ‘The Lickerish Quartet’ is inderdaad het erotische meesterwerk wat veel mensen ervan maken en verplichte kost.
Amore e rabbia (Lizzani, Bertolucci, Pasolini, Godard, Bellocchio, 1969). Deze omnibusfilm is zo goed als vergeten door iedereen en wordt inmiddels bijna clichématig omschreven als gedateerd. Ach ja, sommige gedeeltes zijn wat gedateerd, maar enkel de enorme verzameling talent maakt de film al de moeite van het zien waard.
Het deel van Carlo Lizzani (de grote onbekende hier voor mij) is grappig genoeg een van de sterkste en nog meest relevante delen: een vrouw wordt verkracht terwijl een heel flatgebouw toekijkt en niets doet en een man krijgt een auto-ongeluk en kan geen enkele auto tot stoppen manen voor hulp. Het is een mooie metaforische film en meteen een prettige binnenkomer.
Bernardo Bertolucci schakelde de avant-garde groep The Living Theater in voor zijn deel en het gevolg is een soort van performance art toestandje. Het gaat allemaal nergens over, maar ik vind zulk soort dingen altijd erg bijzonder om te zien; het gaf me zelfs het gevoel dat ik normaal enkel heb bij het zien van moderne dansvoorstellingen.
Pier Paolo Pasolini stelde zijn deel in het teken van zijn grote muze en boytoy Ninetto Davoli: we zien de bekende krullenbol wat door straten lopen, afgewisseld met documentaire beelden. Een typisch staaltje politieke poëzie van Pasolini dus.
Het deel van Jean-Luc Godard was vanwege mijn grote Godard idolaatheid uiteraard het deel waar ik het meest naar uitzag, maar het liep uit op een grote teleurstelling. Het is een typische filosofieles van Godard over film en de maatschappelijke ontwikkelingen van de tijd (in dit geval dus de opstanden uit 1968), maar waar Godard me vaak enorm weet te boeien, weet hij me soms ook volledig kwijt te raken. Dit is helaas een geval van het laatste.
Marco Bellocchio’s deel was nog het meest gedateerd en bestaat louter uit wat geleuter tussen studenten. Geen moment interessant.
Al met al een typische omnibus film dus: zeer onevenwichtig, maar de eerste drie delen maakten dit voor mij zonder meer de moeite waard.
The Night Evelyn Came out of the Grave (Miraglia, 1971). Deze film van Emilio P. Miraglia is een puik stukje Italiaanse horror. De muziek van Bruno Nicolai is lekker eclectisch als altijd, de plot prettig wendingvol, de locaties sfeervol en er is voldoende naakt en gore. Kortom, niks mis mee!
