HELP!!!! HEB ECHT ADVIES NODIG......

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 21:38 schreef speknek het volgende:

[..]

Was je moeder 'gewoon' alleenstaand of zat ze in hetzelfde schuitje als de TS? Zoals Moonah al zei: ik kan ook wel het verhaal van Doornroosje neer gaan typen.
Daarbij: ik ken ook vrouwen die roken tijdens de zwangerschap en gezonde kinderen hebben gekregen, dat wil nog niet zeggen dat ik op internetfora ga promoten dat je best kunt roken tijdens de zwangerschap.

Mijn moeder was gescheiden, o.a. omdat mijn vader niet naar me omkeek (hjij wilde liever een zoon ofzo )

Maar goed, dan gaat het nog om de intentie van de moeder, daar heb je gelijk in.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:03 schreef LekkerSimpel het volgende:
Als je abortus niet zit zitten. Maar ook niet om het zelf op te voeden. Heb je adoptie al overwogen?

Dé "zaligmakende" optie...

Kijkend naar resultaten van een vorig jaar gepubliceerd onderzoek, als je al bang bent spijt te krijgen van abortus, is de kans nog veel groter dat je problemen krijgt van een adoptie. Er waren weliswaar veel "psychosomatische problemen" bij vrouwen die een abortus hadden ondergaan, maar nog veel meer bij vrouwen die hun kind hadden laten adopteren. In dat laatste geval bleek trouwens dat de geadopteerde kinderen ook relatief veel vaker dan "gewone" kinderen problemen hadden met zichzelf en hun afkomst.

Als je een kind niet kunt bieden wat het verdient, moet je voor jezelf een afweging maken: welk van de twee "kwaden" is minder? Is het erger voor jou een abortus te plegen, of is het erger voor jou om je kindje op te laten groeien in het leven dat jij kunt bieden? Bij dat leventje heb ik het dan niet over kleding of mooie speeltjes, want een kind is prima gelukkig met afdankertjes van neefjes en nichtjes (of buurkinderen, vriendjes etc.)... Denk vooral aan stabiliteit, liefde en het niet opzadelen met een schuldgevoel. Dat moet je wel kúnnen.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:11 schreef Suzanna het volgende:
Inderdaad...en mijn kinderen zijn ook niet altijd gelukkig, dat kan ik niet voorkomen of wat dan ook... maar zo goed mogelijk voor je kind(eren) zorgen kan iedereen die het wil, en dat heeft niet alles met inkomen te maken.

Hoop dat je dit nog wel leest, ondanks dat je je niet meer in de discussie mengt.

De zin die ik dik heb gemaakt, dekt de hele clou van het verhaal: je moet het willen. Veel mensen willen het uiteindelijk wel, op termijn. Ze hebben genoeg aan die negen maanden om eraan te wennen, te bedenken hoe ze het gaan doen en er toch een beetje van te gaan houden. De rest volgt dan wel.

Helaas bestaan er ook nog steeds -zelfs redelijk veel- mensen die zo'n kindje niet willen. Die er ook niet voor willen zorgen. Die, door die onwil, geblokkeerd worden in het geven van de liefde en aandacht die een kind nodig heeft, en ook verdiend in mijn ogen. Als je van tevoren al een sterk vermoeden hebt dat je dat niet kunt bieden, dan is het voor mij genoeg reden om een kindje niet te krijgen. De wil van de mens is sterk, hoor. Een onwillig mens is nog moeilijker vooruit te krijgen dan een ongelofelijk koppige ezel. Niet, dus eigenlijk. Dat mag je een kindje niet aan doen, dus als je al weet dat die situatie zal ontstaan, trek je conclusies.

Dan kun je zeggen, "je moet het maar houden", maar als die wil ontbreekt dan krijg je kindertjes die ongeliefd opgroeien. Zoals bijna wekelijks in de vrouwenbladen te lezen is, is dat zo'n beetje de meest traumatiserende jeugd die er is: een liefdeloze jeugd.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:40 schreef milagro het volgende:

[..]

zodra de man zegt "ja minder leuk, maar goed, het is zo, ik moet er even aan wennen nog, maar ik hou van jou, en vader worden stond op de agenda, alleen nu nog niet, maar goed, het zij zo" dan is het een ander verhaal.

Wat een schitterende zin voor de man! Die ga ik mooi onthouden

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:01 schreef Suzanna het volgende:
Scorpie ik ken genoeg vrouwen die alleenstaand zijn en voor een kind zorgen (en zeker niet de makkelijkste omstandigheden hebben, maar het is ook hun verantwoordelijkheid als ze zwanger zijn geworden, net als dat de vader verantwoordelijkheid heeft, de moeder net zo goed... je bent er allebei bij geweest!) en dat is zeker niet onmogelijk als je hulp zoekt bij zo'n instantie.

Dit is een post van een paar pagina's terug waar ik me pisnijdig over kan maken..
Ja het is net zo goed haar verantwoording dat ze zwanger is tuurlijk!! Hellemaal mee eens, maar als de vader de verantwoordelijkheid niet neemt, dan lijkt me dat Angela vrij is in haar keuze, te doen en te laten met deze zwangerschap wat ZIJ wil. Het is haar lijf en HAAR baby, hij trekt immers zijn handjes er vanaf, wel productie maar er voor zorgen/zijn ho maar.
Weet niet uit welke zwarte kousen gat jij komt, maar in grote delen van Nederland mogen vrouwen tegenwoordig hun eigen keuzes maken. Halleluja!

Angela, jij moet doen wat JIJ wil! Ga met iemand praten die naar je luistert en die je gevoelens op de rit kan krijgen, dan neem je een goed overwogen besluit.
Heel sterkte en suc6.

Ik denk Angela dat je alleen verantwoording tgo jezelf moet afleggen. Jij maakt een keuze die gevolgen heeft voor je hele leven. Jij bent diegene die elke dag met het resultaat van je beslissing geconfronteerd wordt.
Statistisch gezien is de kans klein dat jij en je (ex)vriend elkaar jullie hele leven touw blijven.

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 08:01 schreef oYo het volgende:
Ik denk Angela dat je alleen verantwoording tgo jezelf moet afleggen. Jij maakt een keuze die gevolgen heeft voor je hele leven.

Wat te denken van verantwoording afleggen tov het kind? En de gevolgen van de keuze voor het leven van het kind?
Het gaat imo in deze dus absoluut niet alléén om Angela, maar vooral ook om het evt. kind.

quote:

Jij bent diegene die elke dag met het resultaat van je beslissing geconfronteerd wordt.

Laat ik er maar van uitgaan dat deze zin wat ongelukkig is geformuleerd.
_{Zoals ik zelf zo vaak heb...}

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 10:40 schreef Moonah het volgende:

[..]

Wat te denken van verantwoording afleggen tov het kind? En de gevolgen van de keuze voor het leven van het kind?
Het gaat imo in deze dus absoluut niet alléén om Angela, maar vooral ook om het evt. kind.

Aan de ene kant kun je dat makkelijk stellen, aan de andere kant: wie kan ooit beslissen of abortus of geen abortus achteraf het betere alternatief zou zijn geweest?!

Ook kinderen in een stabiel gezin denken wel eens: ik wou dat ik nooit geboren was.
Mocht het kind opgroeien tot een serieverkrachter bijvoorbeeld, dan zou je idd achteraf kunnen zeggen dat ie beter niet geboren had kunnen worden, maar voor t zelfde geldt pleeg je abortus op een kind dat het geneesmiddel voor Diabetes zou hebben ontdekt ofzo.

Ik wist zodra ik wist dat ik zwanger was ook, dat als ik het kind wilde houden, dat ik het dan alleen zou moeten doen: inmiddels is zoonlief 14½, maar ik heb vanaf het begin wel zo'n "we redden het wel" oerinstinct gehad.
Ik zou, wetend wat ik nu weet, overigens weer dezelfde beslissing nemen.

Welke keuze je ook maakt, je moet er helemaal achter staan, in je uppie een kind op gaan voeden terwijl je niet weet of je dat wilt/kunt zou ik absoluut niet doen.
En je moet van jezelf weten dat je de beslissingen die je nu maakt kunt blijven accepteren.

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 11:16 schreef Leandra het volgende:

Ik wist zodra ik wist dat ik zwanger was ook, dat als ik het kind wilde houden, dat ik het dan alleen zou moeten doen: inmiddels is zoonlief 14½, maar ik heb vanaf het begin wel zo'n "we redden het wel" oerinstinct gehad.
Ik zou, wetend wat ik nu weet, overigens weer dezelfde beslissing nemen.

En ook hier geldt, dit is dus een onvergelijkbare situatie. Fijn dat het bij jou zo goed is uitgepakt.
Vooralsnog blijkt uit niets dat Angela er zo tegenover staat. Dát baart mij zorgen.
En nee, een goede ontwikkeling van een kind is nooit vooraf te garanderen. Maar als je bij voorbaat al essentiële ingrediënten mist (duidelijke kinderwens/ het oerinstinct zoals jij het noemt, emotionele stabiliteit, een sociaal vangnet) vind ík het niet verantwoord de keuze voor een kind te maken.

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 11:29 schreef Moonah het volgende:

[..]

En ook hier geldt, dit is dus een onvergelijkbare situatie. Fijn dat het bij jou zo goed is uitgepakt.
Vooralsnog blijkt uit niets dat Angela er zo tegenover staat. Dát baart mij zorgen.
En nee, een goede ontwikkeling van een kind is nooit vooraf te garanderen. Maar als je bij voorbaat al essentiële ingrediënten mist (duidelijke kinderwens/ het oerinstinct zoals jij het noemt, emotionele stabiliteit, een sociaal vangnet) vind ík het niet verantwoord de keuze voor een kind te maken.

Moonah, ik vind dat je een beetje te makkelijk afgaat op de reacties van iemand in 1 topic, en je ms iets teveel laat leiden door je eigen ervaringen, je kent haar niet, wij kennen haar niet, en de situatie waarin ze nu zit, daar zou de meest stabiele volwassen, redelijke persoon nog even van slag van raken.

Er is niets mis met twijfel, juist niet als het onverwacht komt, ik heb in die 7 maanden zwangerschap vaak zat getwijfeld, juist in het begin, maar even zo vaak, zo niet meer niet.

Het enige punt is in dit geval dat de tijd dringt en de tijd op een gegeven moment de keuze voor jou maakt.
Ze hikt ms nu tegen allerlei niet te overziene praktische problemen op, die dus 9 van de 10 keer wél een mouw aan te passen is. Alleen de emotionele omstandigheden erom heen helpen natuurlijk niet mee alles rustig te kunnen overzien.

Je zegt steeds "ja fijn dat het bij jou wel gelukt is allemaal , maar dat betekent niet dat etc etc" , kun je natuurlijk net zo goed omkeren "jammer dat het bij jouw moeder zo gelopen is, maar deze situatie is niet te vergelijken zo sec, dus etc etc".

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 11:29 schreef Moonah het volgende:

[..]

En ook hier geldt, dit is dus een onvergelijkbare situatie. Fijn dat het bij jou zo goed is uitgepakt.
Vooralsnog blijkt uit niets dat Angela er zo tegenover staat. Dát baart mij zorgen.
En nee, een goede ontwikkeling van een kind is nooit vooraf te garanderen. Maar als je bij voorbaat al essentiële ingrediënten mist (duidelijke kinderwens/ het oerinstinct zoals jij het noemt, emotionele stabiliteit, een sociaal vangnet) vind ík het niet verantwoord de keuze voor een kind te maken.

Hoe onvergelijkbaar de basis is weet jij natuurlijk niet, maar dat ik wel vanaf dag 1 dat "we redden het wel" instinct had is idd een wezenlijk verschil.

Daarom ook mijn advies een keuze te maken waarvan ze weet dat ze er mee om kan blijven gaan, welke van de keuzes dat is, is IMHO aan niemand anders dan aan TS zelf.

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 10:40 schreef Moonah het volgende:

[..]

Wat te denken van verantwoording afleggen tov het kind? En de gevolgen van de keuze voor het leven van het kind?
Het gaat imo in deze dus absoluut niet alléén om Angela, maar vooral ook om het evt. kind.
[..]

Laat ik er maar van uitgaan dat deze zin wat ongelukkig is geformuleerd.
_{Zoals ik zelf zo vaak heb...}

Het leven van het kind is een gevolg van de beslissing. Het kind zal alleen dat leven kennen en geen alternatief.

Milagro, ik ben me er heel erg van bewust dat mijn mening zeer gekleurd is door mijn eigen ervaringen. En daardoor ws ook nogal zwart/wit. En idd, we kennen Angela alleen van dit ene topic. Toch kan ik het niet laten mijn zorgen te uiten. Laat haar er maar over nadenken. Er staan in dit topic meningen van allerlei aard; uitersten en meer genuanceerde.

Leandra, juist het imo meest essentiële verschil (zeker weten dat je voor je kind wil gaan) wordt wél duidelijk uit jouw post.

oYo, dat vind ik nou echt een, excusez-le-mot, suffe opmerking.

Ik zal proberen mijn uitspraak wat te nuanceren.

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 11:41 schreef oYo het volgende:

Het kind zal alleen dat leven kennen en geen alternatief.

Met andere woorden, hoe kut het ook zal zijn, je doet het er maar mee?
_{Nah, nog niet erg genuanceerd...}

Ja, zo is de realiteit.

Ik was ook 24 toen ik zwanger raakte, het verschil is wel dat wij er bewust voor gekozen hebben en mijn man niet een anders zwanger heeft gemaakt.
Wij hadden niet veel geld maar dat is niet echt een probleem geweest, meubeltjes enz. allemaal 2dehands, onze dochter is er niet minder gelukkig door.

Nu gaat het financieel stukken beter gelukkig maar waar een wil is is een weg.

Ik kan niet zeggen of je je kindje wel of niet weg moet laten halen, dat is je eigen keuze.
Ik ben arm opgegroeid en dat was niet altijd fijn maar de liefde die ik van mijn moeder kreeg maakte dat meer dan goed.

Ik wil je wel heel veel sterkte wensen en je moet kiezen waar jij achterstaat, niet waar andere achterstaan.

En wat ook nog kan meespelen: zwangerschapshormonen... die kunnen je labieler maken/laten overkomen dan je normaalgesproken bent. Dat Angela op jou nu zo overkomt wil bepaald niet zeggen dat ze dan altijd zo is, en al helemaal niet dat ze dan dus geen goede moeder kan zijn.

Er is een hele discussie gaande hierover, zie ik, en ik zal me daar niet in mengen, ik snap alleen niet dat iemand van Fok je hierbij zou kunnen helpen.

Maar buiten dat, onbedoeld zwanger, zoals dat zo mooi heet, is nooit een pretje, het is mij ook overkomen, zelfs zonder oerinstinct ben ik zover gekomen om niet tot abortus over te gaan. Ik vond gewoon dat ik dat niet kon maken, kindje was uit liefde gemaakt, om maar even met clichés te gaan smijten.

Eigenlijk zou ik zelf alleen tot abortus over kunnen gaan bij een ongewenste vrijpartij, als in verkrachting oid. Dan pas praat je in mijn ogen over een ongewenste zwangerschap.

Een onbedoelde zwangerschap is volgens mij wat anders en dus ook voor mij geen reden.

Maar ja, da's mijn mening, en die geldt ongetwijfeld niet voor jou, vandaar dus dat ik niet echt snap waarom je zo'n vraag op Fok lanceert.

Omdat ze misschien juist even de meningen wil weten van mensen die haar niet kennen.

Als het over leeftijden gaat; ik was 23 (en nu 26 en verwacht de 2e). Maar wel getrouwd ed, dus verder een andere situatie.

Ik was ook 23 toen ik mijn eerste kreeg, was ook een verassing, tijdens mijn opleiding( interne opleiding tot verpleegkundige). Mijn man studeerde ook nog. We hadden geen cent te makken en ik weet echt niet hoe we het hebben klaargespeeld maar het is gelukt. Ik heb maar een half jaar vertraging opgelopen qua opleiding.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 10:38 schreef mhr-zip het volgende:

[..]

Moord is wel de makkelijkste uitweg ja.

Daar zijn de meningen verschillend over. De één vind het moord.. de ander niet.
een baby is op zo''n moment nog heel klein, kun je het al een mens noemen?
Zo'n zwangerschap doet ook echt wel wat met je lichaam + leven. Allen veranderd.
Daarom vind ik dat je daarover hiern u niet moet discussiëren, want je kan toch geen gelijk behalen. Hier gaat het er nu om dat mensen haar helpen de beslissing te nemen en haar niet een schuldgevoel aanpraten.
Ik zie net dat dit topic al 5 pagina's heeft en ik nu reageer op een post van pagina 1.

quote:

Op donderdag 13 juli 2006 18:43 schreef snakelady het volgende:
Omdat ze misschien juist even de meningen wil weten van mensen die haar niet kennen.

Ik denk dat het ook een stukje uiten is, je verhaal vertellen. juist omdat TS verteld daar zo'n moeite mee te hebben. Dit is natuurlijk wel lekker anoniem.
_{Waarom vertellen wij dat ons kindje last heeft van tandjes o.i.d.}

ik vind 't juist heel begrijpelijk dat iemand dit anonieme medium gebruikt om om hulp te vragen bij een wanhopige situatie waar ze zich ook nog eens zo voor schaamt.

quote:

Op vrijdag 14 juli 2006 12:13 schreef bixister het volgende:
ik vind 't juist heel begrijpelijk dat iemand dit anonieme medium gebruikt om om hulp te vragen bij een wanhopige situatie waar ze zich ook nog eens zo voor schaamt.

het is me ook nogal een situatie.
daarvan in de war en enigszins in paniek raken lijkt me vrij normaal en zegt weinig over labiel of stabiel zijn in je normale leven, dit is namelijk best wel een extreem níet normale situatie.

het is niet eens ms zo letterlijk advies vragen, maar gewoon de dingen op een rij krijgen voor jezelf door anderen aan te horen.


heb ik zelf ook wel eens, advies vragen, 34 keer ongeveer hetzelfde horen en dan tot de conclusie komen dat ik dát dus níet wil.