HELP!!!! HEB ECHT ADVIES NODIG......

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 12:55 schreef mhr-zip het volgende:

[..]

Bescherming is wat anders dan behoud.

Het komt er op neer dat het VBOK het ongeboren kind wil bescherming door middel van het te laten behouden van de moeder.

Wat een rare zin heb ik net getypt.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:33 schreef Biancavia het volgende:
weg

[ Bericht 50% gewijzigd door BE op 12-07-2006 13:19:33 ]

Ik heb dat echt anders ervaren maar goed, misschien ligt dat wel aan mij.

Overigens is het ook wel belangrijk om te zien of je nog een toekomst met die vriend voor je ziet. Want ook als je dat niet ziet, kan het wel een probleem worden.

Angela_m, zou je mij een email kunnen sturen ? Ik *denk* dat ik je wel kan helpen

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 12:32 schreef Angela_m het volgende:
Ja vooral, dat ik achteraf gewoon spijt heb...en altijd maar verdrietig ben enzo...

Je moet iig snel een beslissing maken... De hormonen die je lichaam aanmaken maken het
verwerkingsproces niet makkelijker... Dat wordt steeds erger naarmate je langer zwanger
bent...

Even een kleine waarschuwing, polls en andere smakeloze onzinposts worden verwijderd. Verder kan de discussie gewoon verder gaan.

Mijn persoonlijke advies aan Angela is dat ze als de sodemieter met de huisarts moet gaan praten. Je bent 24, niet 14, je was oud en wijs genoeg om te vrijen dus dan moet je nu ook een grote meid zijn en actie ondernemen voor het straks te laat is om actie te kunnen ondernemen.

Ik zeg niet dat je het wel of niet weg moet laten halen, dat moet je helemaal zelf weten, maar ik zou toch echt wel gaan praten met wat mensen/instanties die je evt. bij de keuze kunnen helpen.
De VBOK is genoemd, hoewel ik daar zelf ook een beetje een nare smaak bij in mijn mond krijg en ook het FIOM is genoemd. (http://www.fiom.nl/htm/01000.htm)
de laatste is volgens mij ietsje onafhankelijker.

quote:

(On)bedoelde zwangerschap

Je bent onbedoeld zwanger en in korte tijd moet je, al dan niet samen met je (ex)partner of met andere voor jou belangrijke mensen, een ingrijpende beslissing nemen. Wil je het kind houden, wat betekent het dan om (opnieuw) (jong) moeder/ouders te worden? Besluit je het kind niet te houden, welke mogelijkheden zijn er dan? Kies je ervoor het kind na de geboorte af te staan, het tijdelijk onder te brengen in een pleeggezin of overweeg je een abortus?
De Fiom helpt jou, samen met je eventuele partner en anderen die voor jou belangrijk zijn, om alle mogelijkheden op een rijtje te zetten om zo een verantwoorde beslissing te kunnen nemen. Wat de beslissing ook zal zijn, deze ligt uiteindelijk altijd bij het meisje of de vrouw die zwanger is. Dit is door de jaren heen niet veranderd.

Maar niet alleen bij de besluitvorming kan de Fiom je helpen, ook nadat je een keuze hebt gemaakt, welke dan ook, kun je bij de Fiom terecht voor verdere hulp, informatie en advies.

Maar doe iets iig!

_{Oh, en zorg dat je heel snel een ander huis vind en zeg die lamstraal van een vriend van je gedag! Dat je er uberhaupt nog over nadenkt om bij hem te blijven. Voor hetzelfde geld heeft hij je een of andere soa gegeven of zo!}

Volgens mij was de angst van TS eerst gebaseerd op de leefsituatie die zij dit kind al dan niet te bieden heeft, op dit moment, en laten we wel wezen, die is niet geheel godvergeten. Het meisje heeft Hbo-niveau, zal best ergens een (tijdelijke) parttime job kunnen accepteren en er zijn instanties die een vangnet vormen voor zaken als huisvesting en persoonlijke begeleiding.

Maar toen ze erachter kwam dat haar vriend ook nog iemand anders heeft zwanger gemaakt, en dat dat meisje vol trots haar kindje op de wereld gaat zetten, sloeg de angst over in wanhoop. En dus denk ik dat het issue is verschoven: van angst voor het kindje, naar angst voor zichzelf.

En dat zijn issues waar ze toch echt zelf over moet nadenken, want wat doet het met jou, als de jongen van wie je dacht dat hij je prins was, doorleeft in het kind van een ander? Welke garantie heeft ze dan?

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 13:25 schreef Pune het volgende:
Volgens mij was de angst van TS eerst gebaseerd op de leefsituatie die zij dit kind al dan niet te bieden heeft, op dit moment, en laten we wel wezen, die is niet geheel godvergeten. Het meisje heeft Hbo-niveau, zal best ergens een (tijdelijke) parttime job kunnen accepteren en er zijn instanties die een vangnet vormen voor zaken als huisvesting en persoonlijke begeleiding.

Maar toen ze erachter kwam dat haar vriend ook nog iemand anders heeft zwanger gemaakt, en dat dat meisje vol trots haar kindje op de wereld gaat zetten, sloeg de angst over in wanhoop. En dus denk ik dat het issue is verschoven: van angst voor het kindje, naar angst voor zichzelf.

En dat zijn issues waar ze toch echt zelf over moet nadenken, want wat doet het met jou, als de jongen van wie je dacht dat hij je prins was, doorleeft in het kind van een ander? Welke garantie heeft ze dan?

Precies.

Hi Angela,

Niemand kan je bij deze keuzen helpen.
Neem even de tijd voor jezelf. Neem even rust want in de hormonale stress toestand waar je nu in zit kan je al niet helder denken.
Ga voor jezelf na of jij het gevoel hebt dat je het wel of niet aankan (als je weer rustig bent)
En ga dat zo af met alle vragen die je hebt, want het is jouw leven en het zijn jouw keuzen.

Heel veel sterkte

Angela, als een goede vriendin bij jou zou komen met dit verhaal, wat voor advies zou je haar geven.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 15:51 schreef silverpearl het volgende:
Angela, als een goede vriendin bij jou zou komen met dit verhaal, wat voor advies zou je haar geven.

goede vraag......heel goed!

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 16:43 schreef chacama het volgende:

[..]

goede vraag......heel goed!

Thanx

Hai Angela,
Ik kan je niet helpen met je keuze, maar ik kan wel mijn ervaring met je delen, misschien heb je er wat aan. Ik was 20 toen ik zwanger werd, en pas 3 maanden samen met mijn vriend. Hij studeerde, ik had een baantje, maar verdiende niet veel. Ik was bij hem ingetrokken (en zijn 3 huisgenoten..), uit nood. Wij hebben het kindje gehouden. Gelukkig konden we snel een flatje voor ons zelf krijgen, maar we hadden het financieel erg moeilijk. Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn keuze. Mijn vriend en ik bleven bij elkaar, zijn nu nog steeds samen, en beide kregen we een betere baan. Onze zoon heeft altijd in ons leven gepast, en we hebben nooit het gevoel gehad dat we een fout hadden gemaakt. We hebben ook nooit het gevoel gehad dat hij iets te kort is gekomen. Wij hadden ook niet veel mensen om op terug te vallen. Inmiddels is hij bijna 12 en heeft hij een zusje van 7. Voor zover ik weet zijn het heel stabiele en gelukkige kinderen (sterker nog, het zijn de leukste kids op gods groene aarde, maar misschien ben ik bevooroordeel). Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar hopelijk kun je hier iets mee. Sterkte.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 13:24 schreef Brighteyes het volgende:
Mijn persoonlijke advies aan Angela is dat ze als de sodemieter met de huisarts moet gaan praten. Je bent 24, niet 14, je was oud en wijs genoeg om te vrijen dus dan moet je nu ook een grote meid zijn en actie ondernemen voor het straks te laat is om actie te kunnen ondernemen.

Maar doe iets iig!

_{Oh, en zorg dat je heel snel een ander huis vind en zeg die lamstraal van een vriend van je gedag! Dat je er uberhaupt nog over nadenkt om bij hem te blijven. Voor hetzelfde geld heeft hij je een of andere soa gegeven of zo!}

Ik sluit me hier bij aan

Heel veel sterkte met je keuze!

Mompel...lamstraal....kindje....mompel

Op mij kom je wat instabiel over (sorry )
Spoed gesprekje met een psych om alles op een rijtje te krijgen lijkt me geen gek plan.

Sterkte!

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 10:53 schreef Angela_m het volgende:
de vader zegt dat hij wel voor het kind wil zijn, maar dat het hem financieel niet gaat lukken omdat hij gaat studeren.

Beetje late reactie op deze post maar wat een lamzak zeg.

Vriendjelief gaat studeren en laat jou met de "zooi" zitten.

Ik zou voor hém een postnatale abortus aanvragen.

Ik raad je aan om eens te gaan praten bij het FIOM. Zij kunnen je heel goed helpen bij het maken van een keuze en hoe nu verder.

Het zijn in ieder geval 2 aparte vragen.
1. Wil je nog bij je vriendje blijven
2. Wil je een baby gaan krijgen.
Je zult die vragen los van elkaar moeten beantwoorden. Ik kan je er geen advies in geven. Wat ik om me heen zie is dat mensen (ongeacht welke keuze ze maken) vaak wel zo flexibel zijn om er het beste van te maken.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 16:56 schreef Jurk het volgende:
Hai Angela,
Ik kan je niet helpen met je keuze, maar ik kan wel mijn ervaring met je delen, misschien heb je er wat aan. Ik was 20 toen ik zwanger werd, en pas 3 maanden samen met mijn vriend. Hij studeerde, ik had een baantje, maar verdiende niet veel. Ik was bij hem ingetrokken (en zijn 3 huisgenoten..), uit nood. Wij hebben het kindje gehouden. Gelukkig konden we snel een flatje voor ons zelf krijgen, maar we hadden het financieel erg moeilijk. Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn keuze. Mijn vriend en ik bleven bij elkaar, zijn nu nog steeds samen, en beide kregen we een betere baan. Onze zoon heeft altijd in ons leven gepast, en we hebben nooit het gevoel gehad dat we een fout hadden gemaakt. We hebben ook nooit het gevoel gehad dat hij iets te kort is gekomen. Wij hadden ook niet veel mensen om op terug te vallen. Inmiddels is hij bijna 12 en heeft hij een zusje van 7. Voor zover ik weet zijn het heel stabiele en gelukkige kinderen (sterker nog, het zijn de leukste kids op gods groene aarde, maar misschien ben ik bevooroordeel). Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar hopelijk kun je hier iets mee. Sterkte.

Met alle respect, maar ik kan hier ook het sprookje van Doornroosje gaan quoten. Net zo'n onvergelijkbare situatie.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 18:53 schreef Moonah het volgende:

[..]

Met alle respect, maar ik kan hier ook het sprookje van Doornroosje gaan quoten. Net zo'n onvergelijkbare situatie.
Ik wil alleen maar zeggen dat ondanks de slechte vooruitzichten het ook goed kan gaan. Misschien kan ze dat gebruiken?

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 19:06 schreef Jurk het volgende:
Ik wil alleen maar zeggen dat ondanks de slechte vooruitzichten het ook goed kan gaan. Misschien kan ze dat gebruiken?

Jawel, ik begrijp best dat je Angela een hart onder de riem wil steken.
Maar de situatie is toch absoluut niet vergelijkbaar?
Jullie hielden blijkbaar wél van elkaar, tenminste, er was geen reden de relatie te verbreken. Je vriend/ man wilde wél voor het kindje zorgen.
Bij TS is dat dus gewoon níet zo. Ze is verliefd op een egoïstische klootzak (die term zal ze me vast niet in dank afnemen..) die ook nog eens een ander zwanger heeft gemaakt en bovendien geen verantwoordelijkheid voor zijn gedrag (en dus voor het evt. kind) wil nemen. Daar was bij jullie toch geen sprake van? Jouw verhaal is mooi hoor, ook fijn dat het bij jullie zo heeft uitgepakt. Maar de ingrediënten voor het sprookje van Angela zijn een tikkie anders....
Vandaar mijn sceptische reactie.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 10:34 schreef Scorpie het volgende:
meer een R&P iets.

Mijn mening: weghalen. Je bent in geen positie om dat kind ook maar enige stabiliteit te bieden. Je hebt geen werk, geen huis, geen vader die hem kan onderhouden...

Altijd fijn, die mensen die denken dat een kind krijgen een soort zakelijke transactie is die je stop moet zetten als je er zelf geen gewin uit denkt te kunnen halen.

Het gaat hier niet over een optie tot koop van een cavia hoor.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:03 schreef Moonah het volgende:

[..]

Nah, hier nog zo iemand dus.
Uiteindelijk ben ik goed terecht gekomen hoor, na 32 jaar bloed, zweet en vooral tranen.

Nou Moonah, en waarom ben je dan zo blij dat ik wel voor mijn kindje heb gekozen?
Aangezien mijn praktische situatie nu niet echt veel rooskleuriger is dan die van TS. Het enige verschil is dat ik er gevoelsmatig wel heel blij mee ben en er alles voor wil doen.

Ik heb dan wel uitzicht op een leuk (goedkoper dan waar ik nu woon) huisje, binnenkort, maar ik heb het nog niet.
Ik heb wel werk, maar dat is niet vast en ik verdien ook niet veel,, ben financieel dus niet zo stabiel als ik zou willen met een kindje op komst, en een vaste baan zal er voorlopig wel niet inzitten.
En ik heb ook te maken met een vader die z'n snor drukt, wat de omstandigheden daarvan dan ook mogen zijn, de realiteit is gewoon zo.

Dus praktisch gezien zie ik niet zo gek veel verschil eigenlijk, alleen emotioneel

[ Bericht 16% gewijzigd door Vivi op 12-07-2006 20:00:59 ]

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 19:49 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou Moonah, en waarom ben je dan zo blij dat ik wel voor mijn kindje heb gekozen?

Omdat ik jouw situatie anders inschat. Jij bent ouder, hebt meer levenservaring en op een of andere manier straal je (weliswaar virtueel) meer 'guts' uit.
En onderschat het 'heel erg blij zijn' met je zwangerschap niet. Wézenlijk verschil met TS.

Het verschil is denk ik, dat de TS helemaal niet van zins was om zwanger te worden, en met deze extra obstakels het totaal niet meer ziet zitten, en jij, Vivi, deze zwangerschap ms niet gepland had, ms stiekem wel, maar dat jij hoe dan ook al tijden een kind wil, en nu het dan eindelijk zover is, niets of niemand het meer van je afneemt, geen vent niet geen omstandigheden niet.
Bovendien zit deze dame al 4 jaar met deze meneer in een relatie, al die tijd geen plannen blijkbaar om zwanger te raken , want nog studerende beiden en dan flikt hij haar dit ineens, hij gaat vreemd en krijgt een kind bij een ander.
Jij kende de man koud een half jaar, hetgeen toch wel iets zegt over het risico dat iig jij genomen hebt, of je bent 1 van de 2% bij wie de pil niet werkt, omdat je het ergens gewoon heel graag wilde, zwanger raken, een kind, hoe dan ook, met of zonder vent to keep and stay.


Schat ik zo in, hè.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:05 schreef Moonah het volgende:

[..]

Omdat ik jouw situatie anders inschat. Jij bent ouder, hebt meer levenservaring en op een of andere manier straal je (weliswaar virtueel) meer 'guts' uit.
En onderschat het 'heel erg blij zijn' met je zwangerschap niet. Wézenlijk verschil met TS.

Ja, ik moet zeggen dat ik me op zich vol zelfvertrouwen voel, zolang ik niet geconfronteerd wordt met feiten zoals ze hier zo koud en sec staan opgesomd, dan raak ik nogal in paniek en valt dat " het komt goed en ik regel het allemaal wel!" -gevoel ff helemaal weg

[ Bericht 1% gewijzigd door Vivi op 12-07-2006 20:16:37 ]

Viev, jij bent imo zo iemand die er toch wel komt, ondanks de drama's in haar leven.
Angela komt op mij nog zo jong, pril bijna over. Die moet nog meer 'rijpen' voor ze een kind echt wat te bieden heeft.
_{Oeh, dat klinkt echt erg!}

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:09 schreef Moonah het volgende:

_{Oeh, dat klinkt echt erg!}

Tis dat je het zelf zegt.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:09 schreef Moonah het volgende:
Viev, jij bent imo zo iemand die er toch wel komt, ondanks de drama's in haar leven.
Angela komt op mij nog zo jong, pril bijna over. Die moet nog meer 'rijpen' voor ze een kind echt wat te bieden heeft.
_{Oeh, dat klinkt echt erg!}

Nou, zeg, kom kom, op basis van 1 paniekerig topic kunnen we niet zoveel zeggen toch nog?

ik denk dat ze zich enkel goed moet realiseren waarom ze dit kind wil houden eventueel, het niet om oneigenlijke redenen moet doen, niet omdat er een ander is, die dadelijk vriendje afpikt én nog een kind krijgt ook van hem, niet om maar iets van hem te hebben nog, niet om maar niet alleen te blijven, niet om vriendlief aan zich te binden.

een ongeplande zwangerschap is nooit handig, je bent nooit echt klaar voor een kind, en ook in de meest onhandige omstandigheden kun je een prima moeder zijn, hoor.

het zou mij iig vooral gaan om het waarom, niet om het hoe.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:06 schreef milagro het volgende:
Het verschil is denk ik, dat de TS helemaal niet van zins was om zwanger te worden, en met deze extra obstakels het totaal niet meer ziet zitten, en jij, Vivi, deze zwangerschap ms niet gepland had, ms stiekem wel, maar dat jij hoe dan ook al tijden een kind wil, en nu het dan eindelijk zover is, niets of niemand het meer van je afneemt, geen vent niet geen omstandigheden niet.
Bovendien zit deze dame al 4 jaar met deze meneer in een relatie, al die tijd geen plannen blijkbaar om zwanger te raken , want nog studerende beiden en dan flikt hij haar dit ineens, hij gaat vreemd en krijgt een kind bij een ander.
Jij kende de man koud een half jaar, hetgeen toch wel iets zegt over het risico dat iig jij genomen hebt, of je bent 1 van de 2% bij wie de pil niet werkt, omdat je het ergens gewoon heel graag wilde, zwanger raken, een kind, hoe dan ook, met of zonder vent to keep and stay.


Schat ik zo in, hè.

_{Ik kende hem 2 mnd}

Ik ben idd wel een keer zwanger geworden door de pil heen, toen was ik 20 en lag de keuze voor de hand.
Ik schijn erg vruchtbaar te zijn en moest op een gegeven moment zelfs meerdere pillen op een dag slikken

Aangezien ik door dingen die ik meemaakte besloot niet meer al die hormonen in mijn lijf te willen ben ik gestopt met de pil en gebruikte ik condooms, en ja, daar is 1 keer wat minder voorzichtig mee omgesprongen.

Hoewel ik de meneer in kwestie nog wel gewaarschuwd heb..
" pas op, je moet hem er niet pas op het laatste moment om doen want dat is (in mijn geval en in ieder ander geval wrs ook) veel te gevaarlijk" !

Ik ben tot op de dag van vandaag blij dat ik dit heb gezegd, al had het pas na 5 minuten het gewenste effect..en ja, dat was "fataal" en wrs had ik hem toen van me af moeten duwen maar dat heb ik dus duidelijk niet gedaan.

Niet dat het wat uitmaakt nu, want hij wil alsnog de verantwoordelijkheid niet nemen wegens allerlei redenen. Maar ik heb iig een redelijk schoon geweten en al had ik het nu natuurlijk ook nog niet gepland, en liever een stabielere basis gehad zodat ik nu echt in blijde verwachting kon zijn ipv in ietwat angstige afwachting (hoewel dat misschien te passief klinkt want ik ben vast bezig en al van plan om alles te regelen zodat mijn kleintje alles kan krijgen waar hij of zij recht op heeft) ben ik op zich heel erg blij met mijn toekomstige kindje

Dat wil niet zeggen dat ook ik niet mijn twijfels heb gehad want hoe dan ook ben ik iemand kwijt met wie ik wat hoopte op te bouwen. Maar toen ik besloot om het kindje te houden kwam er ook een soort rust over me, het is voor mij de juiste keuze al heb ik best verdriet om iets wat me heel waardevol was.

Maar goed, terug OT voordat ik dit hele topic naar me toe trek en weer voor aandachtshoer wordt uitgemaakt

[ Bericht 3% gewijzigd door Vivi op 12-07-2006 20:21:16 ]

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:13 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Tis dat je het zelf zegt.

Je haalt me de woorden uit de mond LB.
*weer op handen zitten gaat*

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:14 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik ben idd wel een keer zwanger geworden door de pil heen, toen was ik 20 en lag de keuze voor de hand. Ik schijn erg vruchtbaar te zijn en moest op een gegeven moment zelfs meerdere pillen op een dag slikken

Aangezien ik door dingen die ik meemaakte besloot niet meer al die hormonen in mijn lijf te willen ben ik gestopt met de pil en gebruikte ik condooms, en ja, daar is 1 keer wat minder voorzichtig mee omgesprongen, hoewel ik de meneer in kwestie nog wel gewaaarschuwd heb.." pas op, je moet hem er niet pas op het laatste moment om doen want dat is (in mijn geval en in ieder ander geval wrs ook) veel te gevaarlijk. Ik ben tot op de dag van vandaag blij dat ik dit heb gezegd, al had het pas na 5 minuten het gewenste effect..en ja, dat was "fataal" en wrs had ik hem toen van me af moeten duwen maar dat heb ik dus duidelijk niet gedaan.

Niet dat het wat uitmaakt nu, want hij wil alsnog de verantwoordelijkheid niet nemen wegens allerlei redenen. Maar ik heb iig een redelijk schoon geweten en al had ik het nu natuurlijk ook nog niet gepland, en liever een stabielere basis gehad zodat ik nu echt in blijde verwachting kon zijn ipv in ietwat angstige afwachting (hoewel dat misschien te passief klinkt want ik ben vast bezig en al van plan om alles te regelen zodat mijn kleintje alles kan krijgen waar hij of zij recht op heeft) ben ik op zich heel erg blij met mijn toekomstige kindje

Maar goed, terug OT voordat ik dit hele topic naar me toe trek en weer voor aandachtshoer wordt uitgemaakt

een schoon geweten is fijn, maar je dringt natuurlijk wel iemand een zwangerschap , het vaderschap op, maar goed, het is zoals het is, jij wil het hoe dan ook houden, de man heeft zelden tot nooit enige inspraak in deze, zo leert de ervaring ons.

als een vrouw het wil houden, dan houdt ze het, desnoods dan zonder die vent.

maar het verschil met jouw en haar situatie is dus, dat voor jou dit geen ongewenst situatie is, je wil al sinds tijden een kind, nog niet zo lang geleden immers plande je er een met HIJ die NIET genoemd mag worden.

deze dame is het, tenminste zo lees ik het, koud op het dak komen vallen, en dan is er ook nog eens sprake van een ander, die OOK zwanger is, ms wel opzettelijk om zo haar vriend aan zich te binden.
ik kan me voorstellen dat er dan onbewust toch een soort van "concurentie" mee speelt, al sje moet wedijveren met die andere vrouw, en jullie zijn beide zwanger van dezelfde man, die je allebei niet kwijt wil, tja..... dan haal jij het weg omdat het praktisch gezien allemaal te lastig is, en ZIJ krijgt wél zijn kind, en heeft zo voor het leven een band met JOUW vriend.

kortom, ik denk dat je een kind op de wereld moet zetten met de juiste intenties, dat dat belangrijker is dan de praktische tegenvallers.
als dit kind, met of zonder aanwezige vader, door jou gewenst is, zou ik het niet laten weghalen.

ik vind dat een man die het vaderschap opgedrongen krijgt, niet verplicht is blij te zijn met de zwangerschap, en zelfs niet verplicht is er financieel voor op te draaien, als het een kwestie is van valse voorwendselen van de dame, oeps sorry, kijk nu eens, ik ben zwanger en ik slikte toch écht de pil (not!) ik begrijp er niets van...... waag het niet nu je snor te drukken , het is ook JOUW kind.

als je als vrouw die risico's neemt, pak dan ook de gevolgen in alle variaties.

dit geldt in dit geval dus denk ik zo voor de minnares van deze meneer, lijkt me een geval van per ongeluk expres zwanger om hem zo aan zich te binden of gewoon om zo coute que coute de kinderwens in vervulling te laten gaan.

ja en soms pakt dat dan verkeerd uit, shit happens, luiers vol.

Milagro, ik dring niemand het vaderschap op en al helemaal niet financieel.
Maar ik vind wel dat hij er net zo verantwoordelijk voor is (en niet zoals hij later zei: ik ging er vanuit dat je dan wel een abortus zou doen).

Sterker nog, ik heb hem gemeld dat ik niet aan de pil was en super vruchtbaar dus dat wat hij aan het doen was, lekker aan het zingen voordat de kerk uitging, wrs niet zo'n goed plan was.

Mbt: " Hij die niet genoemd mag worden" (heerlijke omschrijving trouwens weer) je denkt toch niet serieus dat ik echt dat risico heb genomen met hem he

Sorry BE, ik zal me er verder buiten houden!

Zullen we het wel over de TS blijven hebben?
Met Vivi's verhaal kunnen we wel een heel ander topic vullen.

Ts: ik vind dat je in dit geval misschien beter wat meer op je ratio kan afgaan. Verder raad ik je ook het Fiom aan, ik heb mijn gesprekken daar als erg prettig ervaren en zelfs als je besluit het kind te houden dan kunnen ze je daarin begeleiden c.q. raden.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:32 schreef Vivi het volgende:
Milagro, ik dring niemand het vaderschap op en al helemaal niet financieel.
Maar ik vind wel dat hij er net zo verantwoordelijk voor is (en niet zoals hij later zei: ik ging er vanuit dat je dan wel een abortus zou doen).

Mbt: " Hij die niet genoemd mag worden" (heerlijke omschrijving trouwens weer) je denkt toch niet serieus dat ik echt dat risico heb genomen met hem he

ik zeg dat jij toen (eind vorig jaar nog) met hem een kind wilde, ik zeg niet dat er ook daadwerkelijk met de pil gestopt is en zo.

en natuurlijk dring je iemand het vaderschap op, als je als vrouw beslist dat je het houdt, als de man het pertinent NIET wil.

of de zwangerschap gepland is , stiekem , of niet, doet er niet toe, als een vrouw zwanger raakt, terwijl de man er van overtuigd was dat de pil geslikt werd, en er is geen discussie mogelijk over abortus, de baby komt omdat de vrouw dat wil, dan dring je iemand iets op, of je dat nu leuk vindt om te horen of niet.

zodra de man zegt "ja minder leuk, maar goed, het is zo, ik moet er even aan wennen nog, maar ik hou van jou, en vader worden stond op de agenda, alleen nu nog niet, maar goed, het zij zo" dan is het een ander verhaal.

bij de TS echter is dat allemaal niet de issue, het probleem is vooral praktisch eigenlijk.
als zij dit kind gevoelsmatig echt echt wil, dan is er aan die praktische obstakels altijd wel een mouw aan te passen.
als je jezelf echter nog niet als moeder ziet, omdat je eerst nog andere dingen wil van het leven EN de praktische obstakels zijn er in overvloed, dán zou ik zeggen doe het niet, niet omdat er een ander is die ook zwanger is, niet om je vent aan je te binden, lukt toch niet, letterlijk ms wel, maar gevoelsmatig zal hij nooit de jouwe zijn, een man die iets opgedrongen krijgt en enkel zijn plicht nakomt, wat heb je eraan als levenspartner, geen drol.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:40 schreef milagro het volgende:

[..] als een vrouw zwanger raakt, terwijl de man er van overtuigd was dat de pil geslikt werd, en er is geen discussie mogelijk over abortus, de baby komt omdat de vrouw dat wil, dan dring je iemand iets op, of je dat nu leuk vindt om te horen of niet.

*Zucht* Zoals ik nu al 3 keer heb gezegd heb ik hem uitvoerig verteld dat er geen sprake was van een pil en dat hij niet moest doen wat hij wilde doen. Dat ik vervolgens geen grof geweld heb gebruikt om hem van me af te krijgen zou je me kunnen aanrekenen, maar dat is een andere discussie imo.

Kunnen we alsjeblieft weer verder gaan over het verhaal van de TS?

Verder heeft Milagro wel gelijk, het is nogal naief om een kind te laten komen omdat je niet voor een ander wil onderdoen, het is wel een beslissing die je hele leven gaat beinvloeden, en verliefdheid gaat over en dat zie je pas wat voor een flapdrol die gozer is. Misschien ga je het kindje wel kwalijk nemen dat je je oude leventje hebt opgegeven als je roze bril is afgevallen.

Mogelijke toekomstschets:
Papa besluit toch de relatie voort te zetten met de andere vrouw. Mama krijgt een uitkering en hopelijk erkent papa het kind en krijgt ze nog wat geld van hem. Mama kan niet werken want de creche/kinderopvang kost klauwen met geld.
Mama heeft over een paar jaar ook een andere vriend, mama mag kind gaan vertellen dat dit niet zijn/haar echte papa is, maar dat papa niet meer bij mama is en bovendien ook nog een ander kind heeft bij een vrouw waarmee hij mama bedrogen heeft....
Op zondagmiddag in de stad zien kind en moeder papa lopen met de andere vrouw en hun kind. Waarom is papa niet bij ons? En is dat mijn broertje/zusje?etc etc

Pff ik zou al niet meer hoeven (maar ik hoef sowieso geen kinderen), dus de keuze voor een abortus is voor mij zo gemaakt.

Succes, meiske, wat je ook besluit, het zal moeilijk voor je gaan worden.

Ja, dus... laatste keer.
Dit topic gaat NIET gekaapt worden door Vivi en/of Vivi-volgers.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:46 schreef Vivi het volgende:
Verder heeft Milagro wel gelijk, het is nogal naief om een kind te laten komen omdat je niet voor een ander wil onderdoen, het is wel een beslissing die je hele leven gaat beinvloeden, en verliefdheid gaat over en dat zie je pas wat voor een flapdrol die gozer is. Misschien ga je het kindje wel kwalijk nemen dat je je oude leventje hebt opgegeven als je roze bril is afgevallen.

Nou, dát dus.
Dat bedoel ik met die suffe term 'rijpen'. Bewust keuzes maken, ervoor durven gaan en daar dus ook de consequenties voor willen, kunnen en durven nemen.
Vooralsnog lees ik in de berichten van Angela alleen maar dat ze bang is spijt te krijgen, verdriet te gaan hebben en wil ze dáárom het kindje laten komen.
Dat kind mag dus de rekening betalen van de onverantwoordelijkheden van zijn/haar ouders.

Misschien is het voor TS wel beter het risico te lopen spijt te krijgen van een abortus, dan het risico spijt te krijgen van haar kind, wat er imo dik in zit, je moet echt zeker weten dat je een kindje wilt en niet maar afwachten of je het leuk gaat vinden, want het is niet alleen maar leuk he.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 20:57 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, dus... laatste keer.
Dit topic gaat NIET gekaapt worden door Vivi en/of Vivi-volgers.

rustig maar, hoor, het was slechts een zijstap met in iedere post een on topic conclusie.

Het is echt veel fijner om een kind te krijgen met iemand die van je houdt en van wie jij houdt, bij wie het bij beide gewenst is, al dan niet gepland, dan wanneer het je overkomt en alles erom heen ellendig is feitelijk, je relatie blijkt een leugen, je directe toekomstplannen zie je in duigen vallen, je had nog helemaal geen rammelende eierstokken, etc etc.

Zit je dadelijk zonder vent, met een dikke buik, kom je de man van je leven tegen en had je ms gewenst dat dit zijn kind was.

Geen kind houden omdat je bang bent dat je spijt krijgt van een abortus.
Een kind houden omdat je simpelweg dít kind wil, man of geen man, financiele ongemakken of niet (en die zijn m.i. altijd overkomelijk, maar goed, daar kan je van mening over verschillen)

en oh, 8 weken heen, ik wil niet rot doen, maar de tijd dringt, hè.

Ik zou het weg laten halen, ik ben dan alleen wel een man en een die voor de rest niet gehinderd wordt door religieuze dogma's.
Maar naar mijn idee zouden kinderen in de best mogelijke omstandigheden moeten kunnen opgroeien. Ik vind het een hele verantwoordelijkheid om mensen op de wereld te zetten, en als je dat doet midden in een gebroken gezin en zonder inkomen, dan is dat in mijn ogen misdadig voor die kinderen. Zij verdienen beter. Het is een moeilijke beslissing, dat snap ik. Maar je kunt altijd nog kinderen nemen/krijgen als je in stabieler vaarwater zit met een (andere?) zorgzame vriend.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 10:58 schreef silverpearl het volgende:
De keuze die je moet maken is heel erg moeilijk.
Mijn moeder heeft dezelfde keuze moeten maken toen ze in verwachting was met mij.
Ze heeft dus gekozen voor het kind, ik vind dat ze de verkeerde keuze heeft gemaakt.
Doordat ze geen stabiele ondergrond had kon ze mij geen goed leven bieden en zichzelf ook niet.
Ik hoop dat je goed nadenkt over wat jij het kind te bieden hebt voordat je besluit om het te houden.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:03 schreef Moonah het volgende:
Nah, hier nog zo iemand dus.
Uiteindelijk ben ik goed terecht gekomen hoor, na 32 jaar bloed, zweet en vooral tranen.

Moedig dat jullie dat durven te zeggen.

Aan de andere kant: hoeveel stelletjes besluiten niet samen om een kindje te krijgen waarbij de man na een paar maanden of desnoods 2 jaar besluit het toch niet zo leuk te vinden?
En al die kinderen worden dus ongelukkig?

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 21:24 schreef Vivi het volgende:
Aan de andere kant: hoeveel stelletjes besluiten niet samen om een kindje te krijgen waarbij de man na een paar maanden of desnoods 2 jaar besluit het toch niet zo leuk te vinden?
En al die kinderen worden dus ongelukkig?

Niet per definitie, maar als de vrouw nog met 'r opleiding bezig is, geen echte baan heeft, niemand om op terug te vallen en de man vertrekt dan met de noorderzon, dan vind ik dat wel misdadig van hem.

Daarbij is er natuurlijk geen enkele mogelijkheid dat nog te voorkomen, nu is die er wel.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 21:33 schreef speknek het volgende:

[..]

Niet per definitie, maar als de vrouw nog met 'r opleiding bezig is, geen echte baan heeft, niemand om op terug te vallen en de man vertrekt dan met de noorderzon, dan vind ik dat wel misdadig van hem.

Daarbij is er natuurlijk geen enkele mogelijkheid dat nog te voorkomen, nu is die er wel.

Dat het niet netjes is van de betreffende meneer is een feit, maar nog is dat geen garantie dat het kind ongelukkig wordt hoor. Ook ik ben alleen door mijn moeder opgevoed en ik heb een zeer gezellige jeugd gehad

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 21:34 schreef Vivi het volgende:
Dat het niet netjes is van de betreffende meneer is een feit, maar nog is dat geen garantie dat het kind ongelukkig wordt hoor. Ook ik ben alleen door mijn moeder opgevoed en ik heb een zeer gezellige jeugd gehad

Was je moeder 'gewoon' alleenstaand of zat ze in hetzelfde schuitje als de TS? Zoals Moonah al zei: ik kan ook wel het verhaal van Doornroosje neer gaan typen.
Daarbij: ik ken ook vrouwen die roken tijdens de zwangerschap en gezonde kinderen hebben gekregen, dat wil nog niet zeggen dat ik op internetfora ga promoten dat je best kunt roken tijdens de zwangerschap.