HELP!!!! HEB ECHT ADVIES NODIG......

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 12:55 schreef mhr-zip het volgende:

[..]

Bescherming is wat anders dan behoud.

Het komt er op neer dat het VBOK het ongeboren kind wil bescherming door middel van het te laten behouden van de moeder.

Wat een rare zin heb ik net getypt.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:33 schreef Biancavia het volgende:
weg

[ Bericht 50% gewijzigd door BE op 12-07-2006 13:19:33 ]

Ik heb dat echt anders ervaren maar goed, misschien ligt dat wel aan mij.

Overigens is het ook wel belangrijk om te zien of je nog een toekomst met die vriend voor je ziet. Want ook als je dat niet ziet, kan het wel een probleem worden.

Angela_m, zou je mij een email kunnen sturen ? Ik *denk* dat ik je wel kan helpen

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 12:32 schreef Angela_m het volgende:
Ja vooral, dat ik achteraf gewoon spijt heb...en altijd maar verdrietig ben enzo...

Je moet iig snel een beslissing maken... De hormonen die je lichaam aanmaken maken het
verwerkingsproces niet makkelijker... Dat wordt steeds erger naarmate je langer zwanger
bent...

Even een kleine waarschuwing, polls en andere smakeloze onzinposts worden verwijderd. Verder kan de discussie gewoon verder gaan.

Mijn persoonlijke advies aan Angela is dat ze als de sodemieter met de huisarts moet gaan praten. Je bent 24, niet 14, je was oud en wijs genoeg om te vrijen dus dan moet je nu ook een grote meid zijn en actie ondernemen voor het straks te laat is om actie te kunnen ondernemen.

Ik zeg niet dat je het wel of niet weg moet laten halen, dat moet je helemaal zelf weten, maar ik zou toch echt wel gaan praten met wat mensen/instanties die je evt. bij de keuze kunnen helpen.
De VBOK is genoemd, hoewel ik daar zelf ook een beetje een nare smaak bij in mijn mond krijg en ook het FIOM is genoemd. (http://www.fiom.nl/htm/01000.htm)
de laatste is volgens mij ietsje onafhankelijker.

quote:

(On)bedoelde zwangerschap

Je bent onbedoeld zwanger en in korte tijd moet je, al dan niet samen met je (ex)partner of met andere voor jou belangrijke mensen, een ingrijpende beslissing nemen. Wil je het kind houden, wat betekent het dan om (opnieuw) (jong) moeder/ouders te worden? Besluit je het kind niet te houden, welke mogelijkheden zijn er dan? Kies je ervoor het kind na de geboorte af te staan, het tijdelijk onder te brengen in een pleeggezin of overweeg je een abortus?
De Fiom helpt jou, samen met je eventuele partner en anderen die voor jou belangrijk zijn, om alle mogelijkheden op een rijtje te zetten om zo een verantwoorde beslissing te kunnen nemen. Wat de beslissing ook zal zijn, deze ligt uiteindelijk altijd bij het meisje of de vrouw die zwanger is. Dit is door de jaren heen niet veranderd.

Maar niet alleen bij de besluitvorming kan de Fiom je helpen, ook nadat je een keuze hebt gemaakt, welke dan ook, kun je bij de Fiom terecht voor verdere hulp, informatie en advies.

Maar doe iets iig!

_{Oh, en zorg dat je heel snel een ander huis vind en zeg die lamstraal van een vriend van je gedag! Dat je er uberhaupt nog over nadenkt om bij hem te blijven. Voor hetzelfde geld heeft hij je een of andere soa gegeven of zo!}

Volgens mij was de angst van TS eerst gebaseerd op de leefsituatie die zij dit kind al dan niet te bieden heeft, op dit moment, en laten we wel wezen, die is niet geheel godvergeten. Het meisje heeft Hbo-niveau, zal best ergens een (tijdelijke) parttime job kunnen accepteren en er zijn instanties die een vangnet vormen voor zaken als huisvesting en persoonlijke begeleiding.

Maar toen ze erachter kwam dat haar vriend ook nog iemand anders heeft zwanger gemaakt, en dat dat meisje vol trots haar kindje op de wereld gaat zetten, sloeg de angst over in wanhoop. En dus denk ik dat het issue is verschoven: van angst voor het kindje, naar angst voor zichzelf.

En dat zijn issues waar ze toch echt zelf over moet nadenken, want wat doet het met jou, als de jongen van wie je dacht dat hij je prins was, doorleeft in het kind van een ander? Welke garantie heeft ze dan?

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 13:25 schreef Pune het volgende:
Volgens mij was de angst van TS eerst gebaseerd op de leefsituatie die zij dit kind al dan niet te bieden heeft, op dit moment, en laten we wel wezen, die is niet geheel godvergeten. Het meisje heeft Hbo-niveau, zal best ergens een (tijdelijke) parttime job kunnen accepteren en er zijn instanties die een vangnet vormen voor zaken als huisvesting en persoonlijke begeleiding.

Maar toen ze erachter kwam dat haar vriend ook nog iemand anders heeft zwanger gemaakt, en dat dat meisje vol trots haar kindje op de wereld gaat zetten, sloeg de angst over in wanhoop. En dus denk ik dat het issue is verschoven: van angst voor het kindje, naar angst voor zichzelf.

En dat zijn issues waar ze toch echt zelf over moet nadenken, want wat doet het met jou, als de jongen van wie je dacht dat hij je prins was, doorleeft in het kind van een ander? Welke garantie heeft ze dan?

Precies.

Hi Angela,

Niemand kan je bij deze keuzen helpen.
Neem even de tijd voor jezelf. Neem even rust want in de hormonale stress toestand waar je nu in zit kan je al niet helder denken.
Ga voor jezelf na of jij het gevoel hebt dat je het wel of niet aankan (als je weer rustig bent)
En ga dat zo af met alle vragen die je hebt, want het is jouw leven en het zijn jouw keuzen.

Heel veel sterkte

Angela, als een goede vriendin bij jou zou komen met dit verhaal, wat voor advies zou je haar geven.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 15:51 schreef silverpearl het volgende:
Angela, als een goede vriendin bij jou zou komen met dit verhaal, wat voor advies zou je haar geven.

goede vraag......heel goed!

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 16:43 schreef chacama het volgende:

[..]

goede vraag......heel goed!

Thanx

Hai Angela,
Ik kan je niet helpen met je keuze, maar ik kan wel mijn ervaring met je delen, misschien heb je er wat aan. Ik was 20 toen ik zwanger werd, en pas 3 maanden samen met mijn vriend. Hij studeerde, ik had een baantje, maar verdiende niet veel. Ik was bij hem ingetrokken (en zijn 3 huisgenoten..), uit nood. Wij hebben het kindje gehouden. Gelukkig konden we snel een flatje voor ons zelf krijgen, maar we hadden het financieel erg moeilijk. Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn keuze. Mijn vriend en ik bleven bij elkaar, zijn nu nog steeds samen, en beide kregen we een betere baan. Onze zoon heeft altijd in ons leven gepast, en we hebben nooit het gevoel gehad dat we een fout hadden gemaakt. We hebben ook nooit het gevoel gehad dat hij iets te kort is gekomen. Wij hadden ook niet veel mensen om op terug te vallen. Inmiddels is hij bijna 12 en heeft hij een zusje van 7. Voor zover ik weet zijn het heel stabiele en gelukkige kinderen (sterker nog, het zijn de leukste kids op gods groene aarde, maar misschien ben ik bevooroordeel). Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar hopelijk kun je hier iets mee. Sterkte.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 13:24 schreef Brighteyes het volgende:
Mijn persoonlijke advies aan Angela is dat ze als de sodemieter met de huisarts moet gaan praten. Je bent 24, niet 14, je was oud en wijs genoeg om te vrijen dus dan moet je nu ook een grote meid zijn en actie ondernemen voor het straks te laat is om actie te kunnen ondernemen.

Maar doe iets iig!

_{Oh, en zorg dat je heel snel een ander huis vind en zeg die lamstraal van een vriend van je gedag! Dat je er uberhaupt nog over nadenkt om bij hem te blijven. Voor hetzelfde geld heeft hij je een of andere soa gegeven of zo!}

Ik sluit me hier bij aan

Heel veel sterkte met je keuze!

Mompel...lamstraal....kindje....mompel

Op mij kom je wat instabiel over (sorry )
Spoed gesprekje met een psych om alles op een rijtje te krijgen lijkt me geen gek plan.

Sterkte!

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 10:53 schreef Angela_m het volgende:
de vader zegt dat hij wel voor het kind wil zijn, maar dat het hem financieel niet gaat lukken omdat hij gaat studeren.

Beetje late reactie op deze post maar wat een lamzak zeg.

Vriendjelief gaat studeren en laat jou met de "zooi" zitten.

Ik zou voor hém een postnatale abortus aanvragen.

Ik raad je aan om eens te gaan praten bij het FIOM. Zij kunnen je heel goed helpen bij het maken van een keuze en hoe nu verder.

Het zijn in ieder geval 2 aparte vragen.
1. Wil je nog bij je vriendje blijven
2. Wil je een baby gaan krijgen.
Je zult die vragen los van elkaar moeten beantwoorden. Ik kan je er geen advies in geven. Wat ik om me heen zie is dat mensen (ongeacht welke keuze ze maken) vaak wel zo flexibel zijn om er het beste van te maken.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 16:56 schreef Jurk het volgende:
Hai Angela,
Ik kan je niet helpen met je keuze, maar ik kan wel mijn ervaring met je delen, misschien heb je er wat aan. Ik was 20 toen ik zwanger werd, en pas 3 maanden samen met mijn vriend. Hij studeerde, ik had een baantje, maar verdiende niet veel. Ik was bij hem ingetrokken (en zijn 3 huisgenoten..), uit nood. Wij hebben het kindje gehouden. Gelukkig konden we snel een flatje voor ons zelf krijgen, maar we hadden het financieel erg moeilijk. Toch heb ik nooit spijt gehad van mijn keuze. Mijn vriend en ik bleven bij elkaar, zijn nu nog steeds samen, en beide kregen we een betere baan. Onze zoon heeft altijd in ons leven gepast, en we hebben nooit het gevoel gehad dat we een fout hadden gemaakt. We hebben ook nooit het gevoel gehad dat hij iets te kort is gekomen. Wij hadden ook niet veel mensen om op terug te vallen. Inmiddels is hij bijna 12 en heeft hij een zusje van 7. Voor zover ik weet zijn het heel stabiele en gelukkige kinderen (sterker nog, het zijn de leukste kids op gods groene aarde, maar misschien ben ik bevooroordeel). Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar hopelijk kun je hier iets mee. Sterkte.

Met alle respect, maar ik kan hier ook het sprookje van Doornroosje gaan quoten. Net zo'n onvergelijkbare situatie.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 18:53 schreef Moonah het volgende:

[..]

Met alle respect, maar ik kan hier ook het sprookje van Doornroosje gaan quoten. Net zo'n onvergelijkbare situatie.
Ik wil alleen maar zeggen dat ondanks de slechte vooruitzichten het ook goed kan gaan. Misschien kan ze dat gebruiken?

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 19:06 schreef Jurk het volgende:
Ik wil alleen maar zeggen dat ondanks de slechte vooruitzichten het ook goed kan gaan. Misschien kan ze dat gebruiken?

Jawel, ik begrijp best dat je Angela een hart onder de riem wil steken.
Maar de situatie is toch absoluut niet vergelijkbaar?
Jullie hielden blijkbaar wél van elkaar, tenminste, er was geen reden de relatie te verbreken. Je vriend/ man wilde wél voor het kindje zorgen.
Bij TS is dat dus gewoon níet zo. Ze is verliefd op een egoïstische klootzak (die term zal ze me vast niet in dank afnemen..) die ook nog eens een ander zwanger heeft gemaakt en bovendien geen verantwoordelijkheid voor zijn gedrag (en dus voor het evt. kind) wil nemen. Daar was bij jullie toch geen sprake van? Jouw verhaal is mooi hoor, ook fijn dat het bij jullie zo heeft uitgepakt. Maar de ingrediënten voor het sprookje van Angela zijn een tikkie anders....
Vandaar mijn sceptische reactie.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 10:34 schreef Scorpie het volgende:
meer een R&P iets.

Mijn mening: weghalen. Je bent in geen positie om dat kind ook maar enige stabiliteit te bieden. Je hebt geen werk, geen huis, geen vader die hem kan onderhouden...

Altijd fijn, die mensen die denken dat een kind krijgen een soort zakelijke transactie is die je stop moet zetten als je er zelf geen gewin uit denkt te kunnen halen.

Het gaat hier niet over een optie tot koop van een cavia hoor.

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 11:03 schreef Moonah het volgende:

[..]

Nah, hier nog zo iemand dus.
Uiteindelijk ben ik goed terecht gekomen hoor, na 32 jaar bloed, zweet en vooral tranen.

Nou Moonah, en waarom ben je dan zo blij dat ik wel voor mijn kindje heb gekozen?
Aangezien mijn praktische situatie nu niet echt veel rooskleuriger is dan die van TS. Het enige verschil is dat ik er gevoelsmatig wel heel blij mee ben en er alles voor wil doen.

Ik heb dan wel uitzicht op een leuk (goedkoper dan waar ik nu woon) huisje, binnenkort, maar ik heb het nog niet.
Ik heb wel werk, maar dat is niet vast en ik verdien ook niet veel,, ben financieel dus niet zo stabiel als ik zou willen met een kindje op komst, en een vaste baan zal er voorlopig wel niet inzitten.
En ik heb ook te maken met een vader die z'n snor drukt, wat de omstandigheden daarvan dan ook mogen zijn, de realiteit is gewoon zo.

Dus praktisch gezien zie ik niet zo gek veel verschil eigenlijk, alleen emotioneel

[ Bericht 16% gewijzigd door Vivi op 12-07-2006 20:00:59 ]

quote:

Op woensdag 12 juli 2006 19:49 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou Moonah, en waarom ben je dan zo blij dat ik wel voor mijn kindje heb gekozen?

Omdat ik jouw situatie anders inschat. Jij bent ouder, hebt meer levenservaring en op een of andere manier straal je (weliswaar virtueel) meer 'guts' uit.
En onderschat het 'heel erg blij zijn' met je zwangerschap niet. Wézenlijk verschil met TS.