Tool - An Evening With... - Deel ?

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 12:47 schreef Longmen het volgende:
Ja zeker! Net zoals dat het ineens afgelopen was. Hoort prima bij de show van Tool! En het lijkt mij dat de echte "liefhebbers" cq. fans dit ook vinden en dus ook niet zeiken hierover...

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 13:07 schreef Niet-Bubbel het volgende:
TVP voor November alvast.

quote:

Slechts enkele weken na het spetterende optreden op Pinkpop staat mega-artiest Tool alweer op de planken. Ditmaal niet op een festival, maar in de HMH. Dit komt het publiek alleen ten goede, want zo is iedereen er van verzekerd dat alleen de échte fans er zullen staan. Niet dat de iets mindere fanatieke fans ook een kans hadden om kaarten te bemachtigen. Daar zorgde de grote groep Tool fans wel voor, deze wisten er gezamenlijk voor te zorgen dat alle kaartjes uitverkocht waren in slechts 8(!) minuten.

Eenmaal langs de strenge controle van de HMH waar menig fan werd ontdaan van digicam en mp3 speler, liep ik meteen door de zaal in. Nog net op tijd om nog even snel een mooi plekje te vinden, want de zaal was ondertussen al flink aan het vollopen. De prijs die je ervoor betaald is natuurlijk wel ruim een uur wachten tot het optreden eindelijk begint, maar voor een show als deze was het elke minuut staan waard.

Als na wat een eeuwigheid lijkt te duren, de achtergrond 'muziek' eenmaal uitgaat, en de band stuk voor stuk op komen lopen weet iedereen hoe laat het is. Tool Time! De gitarist begint de track 'Lost Keys' te spelen met een prachtige oneindige sustain die langzaam overgaat in 'Rosetta Stoned'. Op dat moment is het zanger Keenan's beurt om ons weer eens live te laten genieten van zijn stem. Bewapend met een megafoon wist hij precies het vreemde effect dat deze track kenmerkt over te brengen naar een live omgeving.

Na het geweld van 'Rosetta Stoned' worden we verwend met de favoriet en grote hit van Aenema 'stinkfist'. Eindelijk begint het publiek, dat zich vrij rustig bleef tijdens het eerste stuk iets losser te komen. Blijkbaar hebben de meeste fans de tracks van het nieuwe album '10.000 days' nog niet helemaal omarmd. Wat volgt is een grote stroom aan hits en publieks favorieten: ‘Forty-six and two’, ‘Jambi’, ‘Schism’, ‘Right in Two’ en er is zelfs nog even tijd voor een jamsessie.

Vrijwel de hele setlist was gelijk aan die van Pinkpop, maar Keenan wist nog wel even tussen neus en lippen door te vertellen dat we ze 'blijkbaar' weer in november te zien zullen krijgen.

Na ‘Sober’, een van mijn favorieten en de klassieker ‘Lateralus’, worden we na een korte zitpauze van de band nog even verwend met 'Vicarious' en 'Aenima'. Dé tracks waar iedereen op zat te wachten, en het was te merken. Want toen pas ging iedereen echt iedereen los.

Keenan’s performance op het podium zo introvert als altijd. Hij bleef vrijwel het hele optreden alleen te zien als een silhouet voor het doek op het hogere deel van het podium, volledig buiten de spotlights. Iets wat ik persoonlijk wat jammer vind, ik had wat meer interactie met het publiek verwacht. Maar blijkbaar zijn de meeste Tool fans niet anders gewend, Ik hoorde namelijk na afloop er vrijwel niemand over klagen.

Ook opvallend aan de leadzanger was zijn dansje dat enigszins leek op die van een slangenbezweerder. Dat was dan ook het algemene gevoel tijdens de gehele show. Je werd door de combinatie van het prachtige gitaarspel, de achtergrond beelden en Keenan’s bewegingen meegenomen in één grote anderhalf uur durende roes.

Er valt dan ook heel weinig te klagen, dit concert definieert bijna perfectie. Technisch gezien word alles zó strak gespeeld dat je ze bijna zou verdenken van het gebruiken van een instrumentale tape, maar we hebben het hier dan ook wel over 'Tool', en daar verwachten we niks minder van toch?

Verder was het geluid in de HMH werkelijk prachtig afgesteld. Hier was gelukkig de balans tussen de vocalen en de instrumenten hier wél goed. Dit in tegenstelling tot de show op Pinkpop waar de zang soms verloren ging in het muzikale geweld. Dit was vooral te danken aan de zeer goede apparatuur en crew van Tool en de HMH. Een klein puntje was dat het geluid iets aan de hard kant was, maar omdat alles zo verschrikkelijk goed was afgesteld was dat eerder een voordeel dan een nadeel.
Achja lang leve de oordoppen, en niet te vergeten: "See you in november!"

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 14:02 schreef Collaborator het volgende:

[..]

reviewtje

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 14:29 schreef Longmen het volgende:

[..]

van wie?

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 15:07 schreef Collaborator het volgende:

[..]

van mij
_{opmerkingen / suggesties?}

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 15:15 schreef klez het volgende:

[..]

Geluid was helemaal niet zo goed. Maar dat is ook maar een mening waar lang niet iedereen het mee is, zo te lezen.

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 15:23 schreef BloodRayne het volgende:
Even nog over de duur van het concert in HMH.

Eén van de bandleden was dus ziek (ik geloof de drummer) daarom hebben ze de setlist dus (iets) ingekort. Uiteindelijk hebben ze toch 1.45 uur gespeeld. Lang genoeg!

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 15:25 schreef Pink_Floyd het volgende:
Was het in Dusseldorf dan wel 2 uur? Want dat was precies dezelfde setlist, of was ie toen ook ziek?

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 16:01 schreef Mark het volgende:

[..]

In Dusseldorf was het idd ook geen 2 uur, maar rond de 1:45. Die vlieger gaat dus niet op.

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 16:02 schreef ruud.nl het volgende:


In november hopelijk langer anders!

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 16:25 schreef ruud.nl het volgende:

Mezelf kennende ga ik toch wel weer...

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 15:07 schreef Collaborator het volgende:

[..]

van mij
_{opmerkingen / suggesties?}

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 15:23 schreef BloodRayne het volgende:
Even nog over de duur van het concert in HMH.

Eén van de bandleden was dus ziek (ik geloof de drummer) daarom hebben ze de setlist dus (iets) ingekort. Uiteindelijk hebben ze toch 1.45 uur gespeeld. Lang genoeg!

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 19:07 schreef klez het volgende:

[..]

Het viel me op dat er de nieuwe visuals (hoewel zeer effectief) niet zo kunstzinnig/arbeidsintensief waren als het aenima/laeteralus werk.

quote:

De shows van buitencaterogie-progmetalband Tool hebben de naam toonbeelden van gecalculeerde regie- en repetitiesessies te zijn. Niet helemaal terecht, want naarmate de Lateralus-tournee vordert, tonen de vier uit Noord-Hollywood allengs een menselijker gezicht. Zo zorgen improvisatie, nieuwe gezichtspunten op bekend stramien en extra passie in de Oosterpoort voor dikke stippen op de i’s en vette uitroeptekens achter het bandunieke idioom. Hoofd en hart, oog en oor zijn in Groningen twee uur lang perfect in balans. Om die synergie te bereiken, gebruikt Tool graag de relatief veilige luwte van festivals en her en der wat (niet te grote) zalen. De huidige inspeel- en opwarmronde leidt van Pinkpop naar de Heineken Music Hall.

Anderhalf uur spelen Adam Jones, Justin Chancellor en Danny Carrey ieder op hun eigen manier (de één stoïcijns, de ander zwiepend met de lange manen, de derde volledig opgaand in zijn octopus-drumact) vrijwel foutloos hun brute, polyritmische en ingewanden schuddende metalvariant. Het trio houdt ratio en emotie netjes in balans en als het gevoel de vrije hand krijgt – zoals in een paar spannende interludes, intro’s en veranderde arrangementen van oude nummers – schitteren ze nog een tandje meer. Vooral Carrey’s meedogenloze drumexercitie als inleiding tot ‘Sober’ spreekt boekdelen.

Maynard James Keenan maakt het kwartet compleet. Deze enigmatische tekstdichter, gezegend met een unieke stem, blijkt Tools achilleshiel. Hij vertoont in hier de Bijlmer 'Nederlands elftal'-trekken. De eerste twintig minuten is zijn bijdrage gepassioneerd en fel, om vervolgens - tijdens ‘Jambi’ en vooral ‘Schism’ - in te zakken als een geleipudding. Zijn voordracht lijkt bij vlagen routineus verveeld. De herpakking komt voor Tool gelukkig wél op tijd, want in de tweede helft en de extra tijd spuwt de voorganger, met name tijdens ‘Lateralus’ en ‘Vicarious’, als vanouds vuur.

Ondanks een paar mindere momenten van Keenan en visuals die nog niet echt spetterend zijn, vertoont het viertal een stijgende lijn ten opzichte van Pinkpop. Met driekwart van de band nu al in bloedvorm is Tool zonder meer één van de meest onaantastbaar overweldigende en onnavolgbaar hypnotiserende harde bands van dit moment. In de wetenschap dat het emotionele meesterwerk en titelnummer van de laatste plaat dagelijks gebruikt wordt als soundcheck, lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat Tool, als een student die (in november in Ahoy, Rotterdam) herexamen doet om summa cum laude te slagen, opnieuw zal laten zien dat zelfs de buitencategorie een overtreffende trap kent.

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 20:18 schreef politrix het volgende:
De review van Kindamusik

quote:

Op vrijdag 30 juni 2006 20:18 schreef politrix het volgende:
De review van Kindamusik
[..]

Waar ze de kennis vandaan halen dat het Ahoy wordt in november is mij onduidelijk.