Wij gaan weer terug verhuizen naar Nederland...

Er bestaan al vele (succes)verhalen over mensen die geemigreerd zijn of mensen die het idee hebben om naar het buitenland verhuizen. Nu zitten wij in precies in de omgekeerde situatie. Vol met dromen zijn wij ruim een jaar geleden verhuisd naar Nieuw-Zeeland, om het hier te gaan proberen. Helaas is het totaal niet uitgepakt zoals wij dat wilden en wij gaan weer terug verhuizen naar Nederland

Dit zal wel een hele omschakeling en uitdaging zijn en vandaar mijn idee een topic over te openenen. Je hoort namelijk weinig van mensen wiens emigratie mislukt is, vooral uit schaamte (denk ik). Wij schamen ons niet, want we hebben echt alles geprobeerd om het te laten werken hier. En het is gewoon niet voor ons weggelegd, helaas.

Ik zal het een en ander over onze situatie even wat duidelijker uitleggen. Het is behoorlijk negatief en lang verhaal maar we zijn dan ook nogal gefrustreerd En het is fijn om even mijn hart te luchten

Voorgeschiedenis
Eind 2001 hebben mijn vriend (hij is Engels) en ik elkaar ontmoet in Nieuw-Zeeland Hij was daar al aan het werk en had het plan om er voorgoed te blijven wonen. Allebei waren we helemaal weg van het land en we voelden ons er enorm thuis. De mensen waren enorm vriendelijk, alles ging relaxed aan toe en de natuur is hier prachtig Na een maand of negen had ik genoeg van het rusteloze reis- en werk bestaan en mijn geld was dan ook meer dan op. Ik ging terug naar Nederland en mijn vriend volgde een paar maanden later. We hadden allebei het idee om zo snel mogelijk terug te gaan. Door persoonlijke omstandigheden duurde dit langer dan gepland, maar drie jaar later gingen we dan toch echt terug naar Nieuw-Zeeland Niet voorgoed, maar wel in ieder geval voor minimal vijf jaar. Beiden hebben/hadden we geen hekel aan Nederland maar NZ had gewoon ons hart gestolen.
Daarbij zou het voor ons relatief makkelijk zijn om een permanent visum te krijgen. Mijn vriend heeft namelijk een beroep waar in Nieuw-Zeeland een schreeuwend tekort aan is. En zijn droom was dan ook om hier een eigen bedrijfje op te starten.

Van te voren wisten we van de ‘nadelen’: het ultra-lage salaris, arbeidsvoorwaarden (bijv.15 vakantiedagen per jaar), slecht zorgstelsel. Maar dit viel bij ons in het niet omdat we voor de lifestyle gingen, dan zijn de andere dingen niet zo belangrijk.

Maar goed, alles achtergelaten in Nederland (huurhuis en banen opgezegd, vierdehands meubels op de vuilnisbelt), huilend afscheid genomen op Schiphol en hup daar gingen we dan met ons spaargeld en onze dromen

Hoe het ging
Niet zo goed. Mijn vriend had werkelijk waar de grootste moeite om een baan te vinden Die had hij nodig om het visum voor ons te kunnen te bemachtigen. Hij is ambachtelijk meubelmaker (cabinetmaker) en heeft hiervoor een universitaire opleiding in Engeland gedaan (BA Hon’s). Meubels maken is echt een passie voor hem. Dus je zou zeggen dat het dan makkelijk moet zijn om een baan te vinden. Niets is minder waar. Ze vinden het hier helemaal niet belangrijk dat je in het buitenland een goede opleiding hebt gehad. Het gaat er hier vooral om dat je nieuwzeelandse opleiding hebt gedaan (zijn opleiding bestaat hier alleen op MBO niveau maar dat maakt niet uit ) en het liefst ook nieuwzeelandse werkervaring hebt! Een andere werkgever zei tegen hem dat zijn talenten hier pas worden geaccepteerd als hij een nieuwzeelandse opleiding zou volgen

Maar vaak werd hij ook niet aangenomen vanwege de reden dat hij overopgeleid schijnt te zijn.
Uiteindelijk heeft hij drie keer een tijdelijke baan gehad. De eerste keer was het tafels schuren. De tweede baan was keukens in elkaar zetten en zou permanent zijn maar wel na een proefperiode van drie maanden. Dit werd niet verlengd omdat hij een gaatje op een verkeerde plek had geboord De uiteindelijk enige positieve ervaring die hij had was notabene bij een bij een nederlands bedrijf
.
Hij heeft ook de gekste dingen meegemaakt bij het zoeken naar een baan. Zo werd er bij een sollicitatiegsprek hem uit de bijbel voorgelezen. En het is niet na te tellen hoe vaak hem een baan is beloofd en dat het uiteindelijk niet doorging. Deze onbeschoftheid is hier meer regel dan uitzondering. We hebben allebei dit echt nog nooit meegemaakt. De mensen blijken dus helemaal niet zo vriendelijk te zijn
Om een lang verhaal kort te maken: we hebben een telling gedaan, mijn vriend heeft in Nieuw-Zeeland 150 bedrijven benaderd en niemand wil hem hebben

Bij mij ging het niet veel beter. Zelf heb ik ook tijdelijk gewerkt (we wisselden elkaar elke keer af) en dat ging ook met de meest mogelijke moeite. Van advertenties in kranten hoorde ik sowieso niets en was dus afhankelijk van uitzendbureaus. En de dames die daar werken bepalen wel even wat voor werk ik kon gaan doen. Ze maakten mij wijs dat ik alleen voor een minimumsalaris kon werken om dat ik geen ervaring had. De enige kans op een baan was als het meisje van het uitzendbureau mij aardig vond. Dit is tot drie keer toe gelukt

Doordat we allebei geen vaste baan konden vinden hebben we er best een armoedige en sloeberige periode opzitten. En daardoor kan je niet fatsoenlijks iets opbouwen. Eigenlijk hadden we altijd enorme zorgen over geld en werk. Ik werd er ziek van om elke keer ons geld na te tellen voor boodschappen. Gelukkig had meestal 1 van ons tweeen wel een baan. Woonruimte was ook moeilijk omdat we op een gegeven moment niet genoeg geld hadden om iets voor onszelf te huren. Een woning delen was dan de oplossing, maar dan moet je niet bij een drugsverslaafde eindigen. Op een avond werd onze medebewoner een beetje aggressief en daar sta je dan met je spullen op straat. (ook een beetje onze eigen schuld). In totaal zijn we zeven keer verhuisd in Nieuw-Zeeland en dat helpt ook niet echt om te settelen

Dit is het verhaal heel erg in het kort.

En nu
Nu zijn we ruim een jaar verder en nog steeds geen stap vooruit. We wonen nu in Wellington, in een 1-persoons beschimmeld huisje en elkaar weer afwisselen met het hebben van werk. Tsja en dan moet je echt een keuze maken. Gaan we nog zo door of zetten we er een punt achter? Naar mijn idee konden we er wel mee ophouden, als je na een jaar nog niets hebt bereikt dan zegt dat genoeg. Mijn vriend wilde het dolgraag nog proberen, hij wilde niet opgeven. Maar na zijn laatste ontslag kwam hij weer in het zo bekende baan-beloofd-maar-niet-krijgen cirkeltje dat hij ook moest toegeven dat het gewoon niet gaat. Het is blijkbaar niet voor ons weggelegd, hoe graag we het ook willen.
Dus ja dan maar weer terug naar Nederland. We kunnen weer helemaal opnieuw beginnen, wat ook wel weer een uitdaging is. We hebben helemaal niks meer, behalve 500 euro op onze rekening

Gelukkig hebben we nu wel allebei werk, mijn vriend heeft namelijk een baantje gevonden voor een maand zodat we weer geld in het potje kunnen doen. De vliegtickets zijn namelijk al gekocht en 14 augustus vliegen we terug naar Nederland Mijn ouders gaan een paar dagen later voor vier weken op vakantie dus dan kunnen we even rustig bijkomen van alles. We zijn nu al druk bezig met het zoeken naar werk en woonruimte. Hopen dat het nu allemaal wat makkelijker gaat en dat we in Nederland een toekomst op kunnen bouwen

Heimwee hebben we nooit echt gehad, maar je merkt wel hoe sterk je aan je thuisland bent verbonden. Hoe diep dat in je zit (althans bij mij ). Ik moet trouwens wel toegeven dat toen ik er echt, echt genoeg van had, kleine dingetjes opborrelden die ik miste. Zoals lekker op de fiets stappen naar de winkels, of donderdagavond koopavond (heel slap ik weet het), het hebben van centrale verwarming en isolatie. Ik had nooit verwacht dat ik dit nog eens zou zeggen maar ik mis ook de hollandse gezelligheid
En natuurlijk mijn vrienden en familie

Conclusie van dit avontuur
Dit is in ieder geval iets om nooit spijt van te krijgen. Ik heb hier dingen geleerd die ik nooit geleerd zou hebben in Nederland. Ik sta een stuk steviger in mijn schoenen, heb nu een grote dosiszelvertrouwen, ik ben zelfbewuster enzovoort. Vrienden en familie herkennen mij amper aan de telefoon, ik ben echt super blij met hoe ik nu in mijn vel zit We hebben er dan ook totaal geen spijt van onze keuze. En anders blijf je alleen maar dromen en wordt het gras steeds groener aan de andere kant.

Ik zal de komende tijd bijhouden hoe het ons zal vergaan, want er zijn natuurlijk ook dingen aan Nieuw-Zeeland die ik ga missen. Zoals de natuur, de relaxedheid, de ruimte. Ja, ruimte zal ik heel erg gaan missen. Als ik aan Nederland denk krijg ik meteen een benauwd gevoel. Sommige mensen zijn bang dat we nu een droombeeld hebben van Nederland, maar dat is absoluut niet zo. Heb er tenslotte 27 jaar gewoond en dromen doen we voorlopig niet meer

Wordt vervolgd

Dank je ondeugend en rival

De grootste test van onze relatie hebben we trouwens al in Nederland gehad, omdat er toen iets ingrijpends is gebeurd. Maar ik moet toegeven dat deze situatie niet echt bevorderlijk is voor je relatie. Het ruzie-gehalte lag ook iets hoger het afgelopen jaar

quote:

Op zondag 25 juni 2006 12:39 schreef yahtzeehooligan het volgende:
Dus uiteindelijk was een lange vakantie daar goedkoper/beter geweest?

Inderdaad Maar zo voelde het soms ook, heb het afgelopen jaar heel veel vrij gehad

quote:

Op zondag 25 juni 2006 12:41 schreef Mirre het volgende:

Kan je vriend hier met zijn engelse diploma's wel een baan vinden,denk je?

Ja, toen hij in Nederland was had hij binnen drie weken een baan. En daarbij is de meubelindustrie hier heel anders dan in Nieuw-Zeeland. In NZ heb je vrijwel alleen maar import uit China.

Hij moet alleen wel weer zijn Nederlands ophalen

Nou de eerste keer dat mijn vriend in Nieuw-Zeeland werkte, was er van dat opleidingsverhaal geen sprake. Toen verliep alles op rolletjes Hij had daar namelijk heel makkelijk een baan gevonden.

Vanuit Nederland is hij begonnen met solliciteren en dat zag er allemaal zonnig uit

Ik verdien nu omgerekend 8 euro per uur bruto. En ik ben Personal Assistent .
Ze hebben er hier een hele mooie titel voor: PA to the Manager

Mijn vriend verdiende over het algemeen 12 euro bruto per uur. Om even een beetje te vergelijken. De boodschappen kosten hier hetzelfde als in Nederland en aan huur betalen we voor dit hok 320 euro per maand.

quote:

Op zondag 25 juni 2006 12:52 schreef Godlike02 het volgende:

[..]

Ik dacht hetzelfde
Maar suc6 hier.

Zie mijn reactie hier boven

Bedankt allemaal voor de leuke reacties
Het leek mij ook een goed idee om dit allemaal op te schrijven door mensen die met hetzelfde idee rondlopen. En dat het niet altijd goed hoeft te gaan.

quote:

Op zondag 25 juni 2006 13:14 schreef veldmuis het volgende:
Ik zou de OP inbinden .

Geen zin in
Als mensen er hierdoor geen zin hebben om het te lezen, jammer dan.

Het doet mij echt goed om alle positieve reacties te lezen

@Rewimo: We willen weer in Haarlem gaan wonen.

@brooklynzoo: Wij vinden Wellington heel erg gezellig. Het voelt wel dorps aan ondanks dat het een stad is. Maar het heeft hier een meer europesere sfeer dan in Auckland (is veel massaler) en het is hier veel gezelliger. We hebben de eerste periode in Auckland gewoond omdat het daar het makkelijkst is om een baan te vinden. Toen mijn vriend daar alle bedrijven had gehad, zijn we verhuisd naar Wellington. Ons volgende plan was inderdaad om naar Christchurch te verhuizen, maar de tijd en geld raakte op

We hebben een ziektekostenverzekering via Southern Cross genomen. Kost per persoon omgerekend 700 euro per jaar, tandarts is niet meeverzekerd. Je betaalt altijd de eerste 25 euro zelf en de rest wordt dan vergoed. Als je naar het ziekenhuis moet , voor wat dan ook, dan heb je altijd een wachtlijst.

@reviewz: Mijn vriend vind Nederland erg leuk. Hij heeft altijd in Engeland gewoond en wil daar nooit meer naar toe. Hij voelde zich daar nooit veilig, had altijd het gevoel dat hij op moest letten voor anderen. Zo dat hij bijvoorbeeld een keer in de bus en werden er zomaar uit het niets stenen naar hem gegooid. Of hij werd in het gezicht gespuugd, of mensen probeerden hem altijd te pakken te nemen. Dat gevoel heeft hij nooit in Nederland gehad en hij voelt zich er vrij en op zijn gemak. Heeft het idee dat mensen in Nederland meer om elkaar en om hun leefomgeving geven. En ik moet toegeven, als ik zelf in Engeland zou moeten wonen dan kan ik alleen overleven met een kilo anti-depressivia

Maar goed, het ligt er ook een beetje aan waar je gaat wonen

En dan heb ik het nog niet gehad over alle schoolkindertjes die uit het niets hun middelvinger naar je opsteken

Wij gingen naar Nieuw-Zeeland vanwege het land zelf en niet omdat we echt perse in het buitenland wilden gaan wonen. Het is eigenlijk het enige land waar we ons thuisvoelen. We zouden (of ik, mijn vriend kan overal aarden) zullen dit nooit in landen zoals Australie en Amerika hebben. En daarbij kom je in die landen er niet niet zomaar in

@woniya: Dat is inderdaad waar. Men maakt hier hele lange dagen voor ontzettend weinig geld. Het is hier naar mijn idee ook een cultuur waar men echt werkt voor het geld, carriere maken is hier minder belangrijk. En er zijn ook zoveel mensen hier die niets van hun eigen land hebben gezien. Dat komt door het lage salaris en de weinige vakantie dagen die men heeft.

@femmechantal: Ik denk dat in het zuiden van Engeland wel een stuk beter vertoeven is De plaats waar mijn vriend is geboren is wel het ergst. De manier van leven daar is werken, dronken worden in het weekend, meisje zwanger maken, die met het kind laten zitten enzovoort. Vrouwen weten niet beter dan dat ze het liefst op zo'n jong mogelijke leeftijd kinderen willen hebben. Zo is het nichtje van mijn vriend vijftien en zwanger van haar tweede Maar goed, nu heb ik het over Manchester en omstreken. Mijn vriend is zo'n 12 keer verhuisd door heel Engeland en eigenlijk heeft hij er over het algemeen nergens goed gevoeld. Hij is blij dat hij er weg is.

@ Rewimo: Gezellig

quote:

Op maandag 26 juni 2006 09:10 schreef brooklynzoo het volgende:

[..]

Je hebt gewoon een goede keuze gemaakt. Mensen hebben vaak de neiging om het leven in NZ op te hemelen. Het is naar mijn mening HET mooiste land ter wereld qua natuur, maar verder?

- slechte huizen
- klimaat is hetzelfde als hier in NL
- zorg is duur
- criminaliteit is redelijk hoog, met name in Auckland
- Het ligt vrij geisoleerd (twee eilanden, waarvan de meeste mensen er maar op een zijn geweest)
- Weinig vakantiedagen
- lage lonen (maw lastig om NZ weer te verlaten om een bestaan in Europa of elders op te bouwen)

Inderdaad, hele slechte huizen. Wij hebben hier enkel glas wat nog geen enkel glas te noemen is en verder geen isolatie. Het is hier gewoon niet te harden van de kou Zojuist heb ik alle schimmel van de muren afgehaald
Maar het grappige is dat ik van dit en het bovenstaande lijstje geen last zou hebben als we nu in een betere situatie hadden gezeten. Want ja, we wisten van te voren dat we veel luxe in zouden leveren.

@brooklynzoo: Nee, we hebben geen contact met jongeren gehad. Tsja armoede.. Wat versta je onder armoede? Er hangen hier en daar wel wat zwervers rond. Denk wel dat hier heel veel gezinnen arm zijn hoor. Laatst hebben ze hier ingesteld dat de gezinnen met de laagste inkomens kinderbijslag kunnen krijgen. Maar liefst tweederde van de gezinnen kwam hier voor in aanmerking. En ook studeren is hier trouwens echt ontzettend duur.

Vandaar dat ook heel veel studenten na hun studie naar het buitenland gaan (overseas experience noemen ze dat, is hier heel belangrijk) om hun studieschuld af te betalen. Dit wordt trouwens ook gedaan als mensen hun huis sneller af willen betalen. En als je dan naar de UK gaat, dan tikt het lekker aan met de pond.

@buachaille: Wij hebben geen (slechte) ervaringen met Christelijke werkgevers maar vooral ik vind het hier behoorlijk conservatief. Mijn vriend heeft daar natuurlijk minder last van omdat hij Engels is. Ik moet echt oppassen wat ik zeg over abortussen, homosexualiteit, euthenasie, omdat ze daarmee nog een beetje in de jaren 60 hangen. Tenminste, dat idee krijg ik bij de meeste mensen.

Ik ben net weer terug van mijn werk en ik heb weer een leuke dag achter de rug Ik moet zeggen dat als ik eenmaal een baan had, dat ik het dan ook erg naar mijn zin had. Ik heb ook nog nooit zulke goede refernties gehad als hier, ze vinden me hier echt fantastisch Nu ben ik er nog niet achter of dat komt doordat het niveau hier nu eenmaal een stuk lager is, of omdat ik zelf erg ben veranderd In Nederland liep het namelijk nooit zo lekker met werken

En gisteravond mijn ouders aan de telefoon gehad en de eerste spulletjes zijn binnen Door dat mijn oma naar een verzorgingstehuis is gegaan (dat is dan wel weer heel jammer natuurlijk) heeft ze ons een koelkast en magnetron kunnen doneren

Mijn vader is zo lief om intussen uit te zoeken welke ziektenkostenverzekering het beste voor ons is, want dat is natuurlijk ook veranderd.

@reviewz: We praten hier allebei Engels tegen elkaar. Maar zodra we weer in Nederland zijn gaat mijn vriend meteen op cursus om de boel op te halen en te verbeteren Hij praat nog lang niet vloeiend Nederlands, maar hij probeert het in ieder geval

@StefanP: Ja op het gebied van hightech is het hier wel modern. Met de materialistische kant is hier dan ook weinig mis, al zullen heel veel mensen de modernste spullen niet kunnen betalen. Alleen op het gebied van wonen is het hier behoorlijk armoedig, of je moet goed in het geld zitten Het is meer qua opvattingen e.d. dat Nieuw-Zeeland nogal achterloopt.

Mijn vriend wilde graag bij mij zijn Maar je hebt wel gelijk trouwens... Helaas is dat achteraf gepraat.

Even een salarisvergelijking, mijn vriend verdiende in Engeland 40 euro per uur. Okee nu zijn de levenskosten daar een stuk hoger maar toch...

Nee hoor, absoluut niet. De vaste lasten komen vrijwel overeen met die in Nederland. Behalve dat je niet die gekke belastingen hebt zoals rioolbelasting en dat soort geintjes.

Op mijn werk heb ik papieren onder ogen gehad van de salarissen van mijn collega's. Een business analyst verdient hier omgerekend zo'n 35.000 euro per jaar. En dat zijn wel mensen die een universitaire opleiding hebben gedaan. Mijn vriend heeft dat ook, maar ja die is weer een immigrant dus dat telt dan weer niet.

Kortom: de salarissen liggen hier echt een stuk lager dan in NL terwijl je ongeveer dezelfde vaste lasten hebt.

Dat is inderdaad zo ja

Volgens mij kan ik gewoon weer naar de afdeling burgerzaken zodra we weer in Nederland zijn. Ik heb wel even op de website van de IND gekeken maar dat heeft alleen te maken als je niet in het bezit ben van een EU paspoort.

Normaal gesproken had ik nog geen eens de moeite genomen om mij uit te schrijven (hoewel dat verplicht is als je langer dan zes maanden uit Nederland bent). Maar vanwege de nieuwe ziektenkostenverzekering moesten we wel.

quote:

Op woensdag 28 juni 2006 11:12 schreef Individual het volgende:

[..]


Geleerd: Dat als ik ga emigreren ik goed voorbereid moet zijn; bv het al hebben van een baan.

Onze ervaring is dat het juist heel moeilijk is om naar een baan te solliciteren. Mijn vriend is een aantal toezeggingen gedaan, maar die is niemand nagekomen. En daarbij willen ze je uiteraard eerst zien voordat ze verder met je gaan.