Samenwonen gaat steeds minder goed

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 12:49 schreef _Nouky_ het volgende:

[..]

Dat hield ik me ook steeds voor. Totdat ik zo van hem vervreemd was dat ik niet eens meer van hem hield. Als je je relatie wilt redden zul je zo snel mogelijk in moeten grijpen. Anders blijft het zo door kabbelen en daar zijn jullie allebei niet bij gebaat. Er moet een uitbarsting komen van wat jou dwarszit en wat hem dwarszit.
Maak een afspraak dat hij bijvoorbeeld aanstaande vrijdag een hele avond niet voor die computer gaat zitten omdat je iets belangrijks met hem wil bespreken. Laat hem ook echt merken dat het belangrijk is maar zeg niet waar je het over wilt hebben. Dan kan hij zich nog een paar dagen afvragen wat je met hem wilt bespreken. (Laat hem maar even zweten)
Wacht tot die tijd niet meer op hem om te gaan slapen en probeer hem zo veel mogelijk bezig te laten. Neem even een beetje afstand van hem. Misschien werkt dat ook wel. Dat doet hij ook bij jou.
Laat hem maar goed merken dat je ergens mee zit. (Je hebt natuurlijk wel kans dat hij dit niet eens door heeft.)
Als jullie dan echt met elkaar gaan praten, durf dan dingen te zeggen. Laat hem niet over je heen lopen. Maak echt duidelijk dat je bij hem weg zult gaan als dit zo door gaat.

Ik snap werkelijk niet dat vrouwen daar altijd een jaar (of langer!) over moeten doen. Als het niet meer werkt, maak het dan uit en hou je partner en ook jezelf niet langer voor de gek. Heeft niemand wat aan, zeker de partner niet. Ik lees dit trouwens altijd van vrouwen, mannen zijn wat dat betreft lekker duidelijk: werkt de relatie niet meer? Oke, dan is het afgelopen. Sim-pel. Zouden vrouwen ook eens moeten doen.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 12:58 schreef dawg het volgende:

Ik snap werkelijk niet dat vrouwen daar altijd een jaar (of langer!) over moeten doen.

Omdat je iemand waar je van houdt niet zomaar opgeeft.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 11:54 schreef Fokker200 het volgende:
Elastagirl, hoewel ik begrijp dat er meer aan de hand is dan een meningsverschil over het huishouden, kan dit issue veel druk van de ketel halen door 1x per week een huishoudster in huis te halen. Je zegt dat je vriend erg goed verdient, dus dit moet kunnen.

Een huishoudster doet weliswaar het grote werk, dat neemt niet weg dat er nog steeds dagelijks was in de wasmand hoort te vallen, dat je nog steeds elke dag even het aanrecht af moet nemen, de afwas moet doen, het gasfornuis even afnemen na 't koken etc...

Ik denk dat 't zelfs 't probleem kan vergroten: hij denkt, zeur niet, we hebben toch een poetsmuts? Waarom moet ik dan nog wat doen? Nergens voor nodig, wordt een keer per week schoongemaakt, dus waarom zou ík dan nog moeten wassen of het aanrecht af moeten nemen etc...

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 10:22 schreef ElastaGirl het volgende:


Op Zich is dat wel een idee, alleen heb ik gewoon de moed opgegeven. We praten steeds over hetzelfde. Het loopt steeds uit op een ruzie en het veranderd niet. Hij vind dat hij genoeg doet en veranderd dus niet. Daarbij komt dat ik dan wel moet afleren om minder te zeuren. Dat mij het gevoel geeft dat weer alles van mijn kant komt. Ik heb ook het idee dat hij het moeilijk vind om met mij te praten, terwijl hij soms de psycholoog is bij vriendinnen van ons. Dat maakt het voor mij nog onbegrijpelijker.

Jammer dat je de moed op hebt gegeven. Al begrijp ik wel hoe frustrerend het voor je moet zijn.
Zou het lukken om dingen naar elkaar te schrijven en op die manier te communiceren? Ik noem ook maar wat. Ik weet van mezelf dat ik sommige dingen makkelijker kan opschrijven dan uitspreken.

Kan je hem eens vragen of hij het praten moeilijk vind?

quote:

Begrijp me niet helemaal verkeerd. Hij heeft echt zijn goeie kanten. Die jongen heeft een hard van Goud en zou me nooit kwaadmoedig pijn willen doen. Ik hou me steeds vast aan de mooie momenten van onze relatie...

Van je afschrijven over iemands mindere kanten betekent niet gelijk dat hij geen goede kanten heeft. Maar de relatie zou een stuk prettiger kunnen zijn als jullie wel met elkaar zouden kunnen spreken over zulke dingen. En dan vooral als hij ervoor open zou staan, want zo komt hij niet zo erg over.

Probeer er toch over in gesprek te blijven, want het binnenhouden om de lieve vrede te behouden is voor jou ook niet fijn. Daar krijg je alleen nog maar meer last van!

En mocht hij nou weer zeggen: Ik heb nu geen zin om erover te praten...
Vraag dan: wanneer wel? En probeer een afspraak te maken, wie weet helpt het... Niet geschoten is altijd mis.

Sterkte!!!

Klinkt heel erg bekend.

Ik heb toen ik begon met mijn studie ook samengewoond.
Mijn (toenmalige) vriend ging ook studeren, maar hij koos een studie waarvan ik al bij voorbaat wist dat het niks voor hem zou zijn. (Hij had altijd al een hekel aan leren en wilde nu notabene rechten gaan doen, terwijl het veel beter bij hem zou passen..)
In het begin ging het nog redelijk, maar al snel had hij geen zin meer om nog naar z'n colleges te gaan. Omdat elke poging van mij om hem er toch heen te sturen uitliep op een ruzie, liet ik het op den duur maar doen. Ook hij bleef hele dagen thuis achter z'n computer hangen.
Ik ging nog wel gewoon naar school, maar als ik terug kwam kon ik nog boodschappen doen, de afwas wegruimen en alles schoonmaken.
Ik heb hem vaak duidelijk gemaakt dat ik niet alles alleen kon doen omdat dat veel te veel voor mij was. Hij zei dan ook dat hij ook echt z'n steentje wel bijdroeg, en dat ie zou proberen om op te letten dat ie wat meer deed. Dat gebeurde echter nooit en om te compenseren ging ik maar later naar bed en stond vroeger op, zodat ik nog wel aan mijn schoolwerk toekwam.
Uiteindelijk sliep ik amper meer (om 1 uur bed in, om 6 uur weer op) en dat is voor mij gewoon te weinig nachtrust, omdat ik astma heb en dan volledig uit mijn ritme raak. Het ging dan ook fout en ik belandde uiteindelijk zelfs 2 weken in het ziekenhuis.
En toen kwam eigenlijk wel de druppel: ik lag daar aan het infuus en alemaal ellende en voelde me echt ziek. belt mijn (toen nog dus) vriend op. Hij klonk geirriteerd, later in het gesprek werd ie gewoon boos en begon te schreeuwen dat alles zo vies was en dat ik maar heel snel weer moest komen schoonmaken.
Toen drong eigenlijk pas door dat hij wel heel erg makkelijk gebruik had gemaakt van de situatie en inderdaad helemaal niks van mij begreep. De relatie is uiteindelijk stukgelopen, en niet alleen omdat hij geen begrip wilde opbrengen,maar dat is een ander verhaal.

Je zult vroeg of laat voor jezelf moeten kiezen, want niemand kan eeuwig ongelukkig doorleven. Ik hoop dat het bij jou anders loopt. Veel sterkte!

Vooral dat: "Maak echt duidelijk dat je bij hem weg zult gaan als dit zo door gaat." moet je goed benadrukken en misschien zelfs als hij weeer niet wil praten, gewoon even regelen dat je die avond ergens anders kan slapen. Dan weet ie echt dat het menens is.

Je wil een gesprek aan ten goede voor je relatie, omdat je hém leuk vindt en je je leven met hem wil delen. Maar op de manier waarop het nu gaat, werkt dat niet en kun je beter nokken.

Inderdaad, door steeds te zeggen dat hij geen zin heeft om te praten schuift hij het probleem steeds maar voor zich uit. Dat is natuurlijk lekker makkelijk voor hem op de korte termijn. Je hebt het zo te lezen al meerdere malen geprobeerd, dus de harde confrontatie is het enige wat nog werkt. Laat je niet afschepen! Want die bom barst op een gegeven moment toch wel.

Wat voor spel is het?

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 13:51 schreef Thisbe het volgende:
Inderdaad, door steeds te zeggen dat hij geen zin heeft om te praten schuift hij het probleem steeds maar voor zich uit. Dat is natuurlijk lekker makkelijk voor hem op de korte termijn. Je hebt het zo te lezen al meerdere malen geprobeerd, dus de harde confrontatie is het enige wat nog werkt. Laat je niet afschepen! Want die bom barst op een gegeven moment toch wel.

Helemaal mee eens. Zorg dat je zo snel mogelijk een keer de kans krijgt om goed met hem te praten. Als hij dit blijft ontlopen maak je een afspraak voor bijvoorbeeld dit weekend ofzo. (Eigenlijk ook onzin dat je een afspraak moet maken om te praten terwijl je in het zelfde huis woont..) Als hij het nog steeds van zich af schuift moet je hem voor het blok zetten. Óf hij gaat praten, óf je bent weg.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 13:00 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Omdat je iemand waar je van houdt niet zomaar opgeeft.

En daar doet een vrouw een jaar of langer over om tot dat besef te komen? Sorry, maar dat gaat er bij mij echt niet in.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 13:32 schreef GoudEngeltjuh het volgende:
En toen kwam eigenlijk wel de druppel: ik lag daar aan het infuus en alemaal ellende en voelde me echt ziek. belt mijn (toen nog dus) vriend op. Hij klonk geirriteerd, later in het gesprek werd ie gewoon boos en begon te schreeuwen dat alles zo vies was en dat ik maar heel snel weer moest komen schoonmaken.

Vind je het erg als ik er geen flikker van geloof?

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:00 schreef dawg het volgende:

[..]

En daar doet een vrouw een jaar of langer over om tot dat besef te komen? Sorry, maar dat gaat er bij mij echt niet in.

Vrouwen willen graag nog aan een relatie proberen te werken omdat het mischien helemaal de verkeerde keuze kan blijken te zijn om het uit te maken. Een jaar was inderdaad wel wat lang ja. Maar om nou meteen ermee te stoppen als het even tegen zit vind ik ook weer wat drastisch hoor. Weet niet meer precies wanneer ik echt de keuze heb gemaakt om het daadwerkelijk uit te maken. Het liep gewoon al een hele tijd niet goed.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 13:59 schreef ElastaGirl het volgende:

[..]

en mod op half life maar dat doet verder niet terzake dacht ik zo...

Ik wil het nog graag proberen en ga hem dan ook echt vragen om te praten. Wil hij dat niet dan gaan we een afspraak plannen en als het allemaal niet meer werkt, dan moet ik idd eens proberen die harde keuze te maken.

Doe dat alsjeblieft voordat het te laat is. Zorg wel dat je zelf sterk blijft. Laat niet over je heen lopen. Dan verandert er weer helemaal niks en schiet je niks met de relatie op.
Hou ons op de hoogte en heel veel sterkte!

Een van de belangrijkste dingen in een relatie is toch wel het over alles kunnen praten, als dat niet kan houd het toch echt snel op. Daarom is het eigenlijk ook enorm belangrijk dat je een vriendschap samen hebt, ik krijg uit jou verhaal sterk het idee dat er alleen liefde is tussen jullie, maar dat jullie het verder niet zo super kunnen vinden. Is er vroeger wel veel gepraat, dus meer aan het begin van de relatie? En kwam hij toen ook met van die non-argumenten als ik-heb-nu-geen-zin?

Overigens zouden jullie alle twee zijn werk misschien meer als werk moeten gaan zien. Jij in de zin van dat ookal werkt hij vanuit huis, hij wel aan het werk is en dus niet dingen in het huishouden kan doen op dat moment omdat hij aan het werken is. Hij zou zijn werk meer als werk moeten gaan zien in de zin van tijden en het loslaten als de 'dag erop zit'. Als je samen tv of een film aan het kijken bent en hij loopt constant naar de tv, dan zit er echt iets mis op dat vlak. Maar dat hij thuis werkt betekent dus allerminst dat hij het minder 'zwaar' heeft dan jij met je opleiding.

Misschien dat je je relatie nog kunt redden, maar dat zal op dit kritieke punt echt van twee kanten moeten gaan komen. Als hij niet in gaat zien dat jullie beiden aan de relatie moeten gaan werken en ook aan de band tussen jullie twee, dan zul je toch een keuze moeten gaan maken.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:06 schreef _Nouky_ het volgende:

[..]

Vrouwen willen graag nog aan een relatie proberen te werken omdat het mischien helemaal de verkeerde keuze kan blijken te zijn om het uit te maken. Een jaar was inderdaad wel wat lang ja. Maar om nou meteen ermee te stoppen als het even tegen zit vind ik ook weer wat drastisch hoor. Weet niet meer precies wanneer ik echt de keuze heb gemaakt om het daadwerkelijk uit te maken. Het liep gewoon al een hele tijd niet goed.

Daarbij is het vaak een glijdende schaal. Beetje bij beetje wordt het erger, en baal je van meer dingen. Het is moeilijk om dan ineens een drastisch besluit te nemen. Want je blijft natuurlijk hopen dat het beter gaat, desnoods beetje bij beetje.
Zo'n besluit zou heel wat makkelijker te nemen zijn als je wederhelft van het een op het andere moment rare dingen gaat doen. Maar zo werkt het vaak niet in het leven

Mijn tip: zet dit topic open op zijn pc als hij even naar de wc (oid) is. Ga er dan naast staan tot hij begint met lezen, wijs hem erop en zorg echt dat hij het echt leest, en ga dan buiten wandelen, boodschappen doen of naar school. Neem je telefoon niet mee en kom na een uur of twee, drie weer terug thuis. Met een beetje mazzel heeft hij in ieder geval afgewassen en kunnen jullie een keer goed praten.

Waarschijnlijk weet hij heel goed wat er aan de hand is, dat merk je ook aan het feit dat hij het steeds voor zich uit schuift om erover te praten. Hij moet alleen echt een keer met z'n neus op de feiten gedrukt worden. Door jou.

Stel voor jezelf een deadline en schrijf dit op. Houdt jezelf hieraan. Als je het niet durft om een rigoreuze stap te nemen zoals een tijdje uit huis of wat ik hierboven heb beschreven, probeer hem dan eerst elke dag erop aan te spreken. De deadline is dan een week, en na een week trek je de stekker er uit of ga je een dagje weg. Dan kom je weer terug en komt er een nieuwe deadline.

In ieder geval moet je echt iets gaan DOEN. Dit maakt jouw kant van jullie relatie kapot. En ook jezelf. Succes ermee.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:19 schreef Twinky het volgende:


Stel voor jezelf een deadline en schrijf dit op. Houdt jezelf hieraan.

Dit vind ik een hele goede tip! Doe niet hetzelfde als hij: het probleem voor je uit schuiven.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:22 schreef Thisbe het volgende:

[..]

Dit vind ik een hele goede tip! Doe niet hetzelfde als hij: het probleem voor je uit schuiven.

Juist! Wij helpen je wel om je aan de deadline te houden. Als je dat niet doet gaan we je stalken!
Het liefst nog vandaag, maar jij moet je ook nog voor kunnen bereiden natuurlijk.

Dit topic openzetten lijkt me trouwens niet echt een goed idee. Weet niet of hij de moeite zal doen om dit te lezen. Het valt wel te proberen natuurlijk. Als aanloop naar jullie gesprek.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:02 schreef kikoooooo het volgende:

[..]

Vind je het erg als ik er geen flikker van geloof?

Je mag het m'n dokter wel vragen hoor

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:22 schreef Thisbe het volgende:

[..]

Dit vind ik een hele goede tip! Doe niet hetzelfde als hij: het probleem voor je uit schuiven.

Eens..

quote:

En toen kwam eigenlijk wel de druppel: ik lag daar aan het infuus en alemaal ellende en voelde me echt ziek. belt mijn (toen nog dus) vriend op. Hij klonk geirriteerd, later in het gesprek werd ie gewoon boos en begon te schreeuwen dat alles zo vies was en dat ik maar heel snel weer moest komen schoonmaken.

... Als dat waar is, hoop ik dat uitglijd over die tyfuszooi van hem..

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 14:12 schreef GeneralWong het volgende:
Overigens zouden jullie alle twee zijn werk misschien meer als werk moeten gaan zien. Jij in de zin van dat ookal werkt hij vanuit huis, hij wel aan het werk is en dus niet dingen in het huishouden kan doen op dat moment omdat hij aan het werken is. Hij zou zijn werk meer als werk moeten gaan zien in de zin van tijden en het loslaten als de 'dag erop zit'. Als je samen tv of een film aan het kijken bent en hij loopt constant naar de tv, dan zit er echt iets mis op dat vlak. Maar dat hij thuis werkt betekent dus allerminst dat hij het minder 'zwaar' heeft dan jij met je opleiding.

Hier ben ik het heel erg mee eens. Qua belasting, gewoon allebei even bijhouden hoeveel tijd je kwijt bent aan "nuttige" dingen, that is, hoeveel tijd jij studeert en hij werkt. Want ik vind studie, ook al levert het momenteel niks op, gelijk aan werk: je investeert immers in je toekomst!

Vervolgens naar gelang -nuttige- tijdsbesteding van beiden eens indelen wie wat doet, en wie meer of minder doet. Bijv, als jij 40 uur studeert en hij 30 uur werkt, doet hij meer. Klaar. Dat hij geld binnen brengt maakt verder niet uit, het is niet alsof jij niks doet. Is hij echter 50 uur bezig en jij 40, dan doe jij meer. Dat wil niet zeggen dat hij helemaal niks hoeft te doen!

Plus dat zijn uren dus wel normaal moeten zijn. Hij kan best wat meer werken dan een normaal persoon, maar tot midden in de nacht, dan is het geen werk meer maar een hobby. En hobby's, die tellen niet op de schaal van inbreng in het huishouden (financieel, investeren in de toekomst, leefbaar houden omgeving).

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 15:12 schreef ElastaGirl het volgende:

[..]

Het is ook meer Hobby dan werk en hij gaat er pas geld voor krijgen als het spel af is. Dus op dit moment verdient hij helemaal niks. Hij heeft zo nog tig andere "hobbyachtige zaken" op zijn pc. Voor hem allemaal even belangrijk.

Ik vind het fijn voor hem dat hij iets heeft waar die wel tijd aan besteed buiten zijn studie. Ik heb er on principe ook vrede mee dat hij dat allemaal doet alleen moet het wel binnen de perken blijven. Hij investeert niet in zijn toekomst, want hij studeert momenteel niet of vrij weinig. Hij plakt werkelijk de hele dag achter dat ding en kan nergens anders tijd voor vrij maken.

Ik vind het ook zo belachelijk om schema's te gaan opstellen, met wei wat doet. Dat slaat op niks immer moet dat allemaal vanzelf gaan. We zijn twee volwassen mensen dus van die kinderachtige schema's begin ik niet aan.

En hij heeft bijvoorbeeld vannacht doorgewerkt, maar gaat dan wel slapen als ik net ben opgestaan. Dat begrijp ik dan niet van hem, hij had dan toch ook vannacht mee kunnen gaan slapen en net zo vroeg opstaan.

Zie ik het nou allemaal zo zwart/wit??

Ik geloof ook wel dat je graag iets af wilt maken als je er mee bezig bent. Maar je vriend overdrijft het een beetje. Hij moet ook tijd en energie steken in jullie relatie. Een relatie moet van twee kanten komen.

Hij ontloopt je heb ik het idee.....
Mijn tip is ook: kaart het aan en als hij weer zo geïrriteerd/afwijzend/voor zic uit schuivend reageert, gooi de deur keihard dicht en ga ff een nachtje elkders slapen....neem de 1e 3 keer dat hij belt niet op, laat het hem maar voelen.....als hij niet reageert dan weet je gelijk hoe het zit en dan moet je zo snel mogelijk weg zijn bij de luie profiteur!

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 15:12 schreef ElastaGirl het volgende:
Ik vind het ook zo belachelijk om schema's te gaan opstellen, met wei wat doet. Dat slaat op niks immer moet dat allemaal vanzelf gaan. We zijn twee volwassen mensen dus van die kinderachtige schema's begin ik niet aan.

Tja, legio volwassen mensen hebben een vaste taakverdeling, dus zo vreemd is het niet. Wellicht niet echt op papier, maar wel vaste afspraken dat Pietje op maandag de boodschappen doet en kookt, marietje de afwas doet op die dag en 's avonds even de wc doet, op dinsdag kookt marietje en zorgt pietje ervoor dat de kliko buiten staat...

Het idee dat het "vanzelf" gaat, is in mijn ogen een illusie. Juist als volwassene , moet je in zien dat je partner jouw gedachten -helaas- niet kan lezen, dat je beiden andere dingen belangrijk vindt en dat je dus vaste afspraken moet maken.

En nee, ik vind je niet zwart-wit hoor...

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 15:12 schreef ElastaGirl het volgende:

[..]

Het is ook meer Hobby dan werk en hij gaat er pas geld voor krijgen als het spel af is. Dus op dit moment verdient hij helemaal niks. Hij heeft zo nog tig andere "hobbyachtige zaken" op zijn pc. Voor hem allemaal even belangrijk.

Oh, wacht eens even. Hij verdient dus helemaal niks op dit moment daarmee, wat uit je eerdere stukjes wel zo leek. Dus als ik het goed begrijp ben jij hard bezig met je studie, wordt er ook van je verwacht dat je het huishouden doet en is hij nog te beroerd om met je te praten terwijl dit jou allemaal zo hoog zit? Maar dat doet hij niet want hij is te druk bezig met zijn hobby blijkt nu dus.

Dit soort types zijn er wel meer, maar veel van hen wonen nog bij hun ouders, waarvan de moeder dan vaak degene is die steeds toegeeft en dit allemaal laat begaan. Vooral ook het feit dat jullie weinig met elkaar naar bed gaan, doet mij denken dat dit niet langer een relatie tussen twee volwassenen is, maar dat het een soort moeder-kind relatie is geworden. Je zegt nog veel van hem te houden en het niet meteen op te willen geven. Er moet echter iets gebeuren want dit kan toch niet zo langer? Misschien moet je inderdaad maar eens die deadlines stellen zoals al was voorgesteld. Als je hem geen motivatie geeft om te veranderen wordt het alleen maar erger, want zoals het nu loopt vindt hij het allemaal maar best.
Dit houdt niet op wanneer dit spel af is, nee, dan komt er weer een nieuw spel of iets dergelijks.

Misschien is het ook handig om hem dit topic te laten lezen?
Er worden hier dingen echt goed verwoord

Als hij het vervelend vind, weer een duidelijk signaal: dumpen!

Meis, je gaat hier serieus aan onderdoor, nog even en je gaat het ook nog normaal vinden dat jij zijn 'slaafje' bent....kijk uit alsjeblieft, laat hem je niet kapot maken!

Er zal altijd verschil blijven tussen partners in wat nu echt belangrijk is in het huishouden..
Jij zal hem iets tegemoet moeten komen en hij jou.
Mss begin je over dingen wel precies op het verkeerde moment, terwijl hij er met zijn aandacht niet bij is of zo...

Ook is het handig om geen verwijtende toon aan te slaan : Jij doet dit (niet) of jij moet dat (niet)....
Heb het over jezelf, draag zelf oplossingen aan en vertel wat je graag zou willen en wat jij er tegenover zou stellen

En probeer elkaar niet te veranderen.
Suc6.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 16:19 schreef ElastaGirl het volgende:
I
Zijn ouders zijn gescheiden en zijn moeder is ontzettend betuttelend! Ze doet werkelijk alles, van boterhammen makan als hij opstaat en weet ik veel wat nog allemaal meer. Ik heb haar al vaker gevraagd of ze het iets minder zou willen doen, omdat hij daardoor erg verwend raakt en ik er door de week dan last mee heb.

Ik denk niet dat ze dit doet, want ze geeft bijvoorbeeld van die argumenten: als ik zijn boterham niet maak dan eet hij niet. Nou dan eet hij maar niet, hij krijgt heus wel een keertje honger.

ik heb vaker geprobeerd alles te laten liggen, zodat het zich opstapeld maar ook dat schijnt niet te helpen...

Ja, daar was ik al bang voor dat de situatie een beetje zo was met zijn moeder. Zoals je vriend zich gedraagt is iets wat vaker bij jongens voorkomt waarvan de moeder toch altijd meer voor hem in de bres springt wanneer het erop aan komt. Zulke jongens leven dan met een instelling van het maakt niet uit als ik het niet doe, iemand doet het toch wel voor me.

Denk wat betreft jullie huishouden, het laten liggen van troep niet zoveel helpt. Hij heeft een veel hogere tolerantie voor troep dan jij, denk ik. Wanneer je het dan laat liggen, ben jij met name degene die zich eraan ergert, terwijl hij nog niet eens doorheeft dat het een zooitje is. Alleen door je zelf tijdelijk (?) eraan te ontrekken, kan dit invloed hebben zonder dat je er zelf het meest aan onder door gaat.

Wat misschien ook meespeelt is dat hij nu nog het gevoel heeft dat hij min of meer een normaal leven lijdt omdat hij nog samenwoont. Wanneer zijn vriendin dan weggaat, zit hij dan opeens in zijn eentje en is dat gevoel van veiligheid misschien ook weg, waardoor hij wakker geschudt kan worden. Jouw aanwezigheid is denk ik iets wat hij nu nog als een argument voor zichzelf aanvoert dat het allemaal nog wel meevalt met hoe zijn leven nu gaat.

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 15:12 schreef ElastaGirl het volgende:

Ik vind het ook zo belachelijk om schema's te gaan opstellen, met wei wat doet. Dat slaat op niks immer moet dat allemaal vanzelf gaan. We zijn twee volwassen mensen dus van die kinderachtige schema's begin ik niet aan.

En hij heeft bijvoorbeeld vannacht doorgewerkt, maar gaat dan wel slapen als ik net ben opgestaan. Dat begrijp ik dan niet van hem, hij had dan toch ook vannacht mee kunnen gaan slapen en net zo vroeg opstaan.

Zie ik het nou allemaal zo zwart/wit??

Wij hebben geen schema's, maar wel de grote taken verdeeld. Het geeft duidelijkheid en je kan elkaar erop aanspreken als het niet gedaan wordt. Dat het vanzelf zou gaan daar geloof ik niet zo in. Mannen en vrouwen zijn 2 heel verschillende wezens (beetje krom omschreven), ik heb het idee dat vrouwen eerder zien of zich eerder storen aan dingen die nog moeten gebeuren, dan mannen... Ik zou het niet zo op zn beloop laten. Dat is voor je vriend wel lekker makkelijk, want er zijn geen afspraken.

Ik vind jou kijk erop helemaal niet zo zwart/wit en ik vind het hardstikke normaal dat je zo denkt van: goh als hij nou met mij mee was gaan slapen hadden we ook weer samen op kunnen staan.
Dat is toch ook gezelliger...

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 16:19 schreef ElastaGirl het volgende:

Ik denk niet dat ze dit doet, want ze geeft bijvoorbeeld van die argumenten: als ik zijn boterham niet maak dan eet hij niet. Nou dan eet hij maar niet, hij krijgt heus wel een keertje honger.

Mijn schoonvader heeft daar ook een handje van. Als het niet voor hem gemaakt wordt dan eet hij niet. Ik heb ook zoiets van: ze krijgen toch vanzelf honger... of ze eten maar niet. Ze zijn volwassen hoor!

quote:

ik heb vaker geprobeerd alles te laten liggen, zodat het zich opstapeld maar ook dat schijnt niet te helpen...

Waarschijnlijk ga jij je alleen maar meer en meer storen aan wat er blijft liggen en ziet hij het niet... (dat is hier zo tenminste)

Verschrikkelijk zeg, ik kan er triest om worden. Ik zet even wat van mijn gedachten in dit topic:

Persoonlijk denk ik niet dat de situatie zal verbeteren de komende 1 a 2 jaar. De jongen in kwestie zal eerst zelf volwassen moeten worden. Als het niet uit zichzelf gebeurt helpt het niks als je zijn handje blijft vasthouden. Zijn argument dat hij werkt is onzin. Zolang hij niet periodiek euro's op zijn rekening bijgeschreven krijgt blijft het aanhobby'en met misschien later een eenmalig inkomen. Hoewel ik die kans zeer miniem acht in dit geval. (Hoeveel mensen denken niet dat ze de killer-app aan het ontwikkelen zijn...)

Als hij een tijd (jaartje of wat) alleen woont dan komt hij er zelf wel achter. De huur moet betaald worden dus uitkering met sollicitatieplicht of baan. De was moet gedaan worden. Vrienden (die ook volwassener worden) komen niet graag op bezoek in de stinkende rotzooi die zijn huisje kan worden en waar geen biertje met worst klaar staat. Vanzelf realiseert meneer zich dan wel hoe het wel moet en hoe hij jou eventueel terug kan veroveren.

Je hoeft hem niet te laten vallen, maar ik zou het besluit om samen te gaan wonen eens goed heroverwegen.

Hij is duidelijk verslaafd geraakt aan ze spel als hij echt niks anders doet dan gamen de hele dag. en er ook nog geld mee verdient. Het enige wat je kan doen, is het er met hem over hebben. Ook al kan ik je op voorhand al vertellen dat hij bij hoog en laag zweert dat hij niet verslaafd is.
* het.ismij kan t weten

En hoe oud zijn jullie beiden?

Idd een behoorlijk vervelende situatie en ik denk dat het zeker ook te maken heeft met het verschil tussen mannen en vrouwen. Wat het huishouden enzo betreft heb ik ook sterk de indruk dat mannen het gewoon niet 'zien'. De mannen hier in huis stappen gerust over de troep heen en de afwas kan ook zonder problemen blijven staan. Ik snap dat niet, maar als ik het hier post, krijg ik ook altijd de Fok!-mannen hier over me heen, dus ik denk dat die wens om het schoon te houden typisch vrouwelijk is.
Maar los daarvan is het geen gezonde situatie waarin je je bevindt en zou je inderdaad een goed gesprek met hem moeten aangaan. Succes en sterkte

Je zeurt. Je hebt gewoon veel teveel aandacht nodig. Je moet begrippen dat dit niet bij alle mannen ook zo werkt. Misschien kun je beter een kerel zoeken die wel constant aan je kleeft?

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 18:10 schreef benchMarc het volgende:
Je zeurt. Je hebt gewoon veel teveel aandacht nodig. Je moet begrippen dat dit niet bij alle mannen ook zo werkt. Misschien kun je beter een kerel zoeken die wel constant aan je kleeft?

Gut, blij dat me nu duidelijk wordt dat er niks zit tussen nooit aandacht krijgen en continu samen zijn...

<Reactie op verwijderde post>


K geef ts wel een beetje gelijk als hij toch geen flikker uitvoerd kan hij best wat doen.

[ Bericht 76% gewijzigd door Copycat op 22-06-2006 09:01:36 ]

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 18:33 schreef amaranta het volgende:

[..]

ts is een zeur..... het probleem ligt net zo goed bij haar..
"ik ben een huillie want mn studie is zo zwaar en ik moet stage lopen. oho ho wat heb ik het zwaar"
"Ik ben een huillie want ik moet opruimen thuis"

Whaha neej dus
Wat zou jij ervan vinden als je studeerd en thuis alles moet opruimen terwijl "manlief" de heel dag zit te gamen? (even of de opleiding al dan niet zwaar is daar gelaten).
Dan zou ik er ook de P ik krijgen na een tijdje.

_{k ga niks zeggen over de zwaarte van de studie aangezien k zie dat je leerkracht bent}

@tobbes. 3 is zo goed als altijd waar (mits je een nimfo treft, waar niks mis mee is overgens )

Sja, maar als de ander niet wil praten, wordt het wel erg lastig. Tenminste, we kennen maar 1 kant van het verhaal...

quote:

Op woensdag 21 juni 2006 18:45 schreef ElastaGirl het volgende:
1. Dat zijn nooit mijn verwachtingen geweest. We zijn allebei student en hebben dus nog lang geen huisje boompje beestje!
2. Dat heb ik geprobeerd maar het veranderd niet!
3. Je hebt eerdere dingen niet gelezen, want dan zou je zien dat dat probleem niet bij mij ligt!

Laat ze maar lullen, niet op ingaan. De problemen liggen zeker niet bij jou. Die liggen dus 100% bij hem. Hij wil niets meer doen voor de relatie, doet alleen wat hijzelf wil en schenkt amper aandacht aan jou. Voor jou drijft de relatie volgens mij nu vooral op nostalgie en wat ooit was. Het wordt lijkt mij tijd om naar het nu en de toekomst te kijken. Jij verdient beter dan zo'n lamzak. Hij mag ook wel wat tijd in jou steken en een huishouden run je samen.

Trek je conclusie, hij maakt je niet meer gelukkig, hij stelt je alleen maar voor irritaties en problemen. jullie prioriteiten liggen niet meer gelijk. Ik denk dat het zo langzaamaan toch tijd voor je wordt om vooruit te gaan, hoe moeilijk dat ook is. En de relatie te beeindigen.

Ik weet dat het niet echt positief is, maar het is wel de feitelijke voorstelling van de zaken. Sterkte ermee!