Hardlopen van het begin tot vandaag de dag!
Het begon ooit nadat ik mijn bloed eigen pa had uitgelachen toen hij thuis kwam met de mededeling dat de tijd voor hem op de halve marathon bij de finish werd stop gezet op 02:00:07. Lachen kon ik wel maar waar was ik terwijl hij liep? Ik lag lekker te maffen en te ontspannen van de avond ervoor. Toch had ik later die middag spijt, zoiets had ik ook wel willen doen, want voor een sportieve uitdaging ben ik altijd wel te prikkelen.
Hij stelde voor om ons beide voor het jaar erop in te schrijven voor hetzelfde evenement als waar hij die middag aan had meegedaan. Vluchtig klonk er een “Ja” uit mijn mond en vol van enthousiasme was ik.
De tijd vloog voorbij dagen, weken & maanden gingen voorbij het was alweer half april en het eerste weekend van juni was het al zover, mijn eerste hardloopervaring zat er aan te komen. Maar wat had ik in die tussentijd gedaan? Weinig of zeg maar gerust niks, geen enkele training of wat dan ook. Ik had zelfs geen fatsoenlijk schoeisel om op te lopen. Eigenlijk dacht ik er veels te makkelijk over, ik loop dat wel even was mijn eerste gedachte nadat ik er weer aan herinnerd werd. “Goed, dan loop jij hem toch lekker ongetraind”, flapte mijn pa eruit. Met veel minder enthousiasme dan driekwart jaar geleden knikte ik wederom ja.
De tijd vloog weer voorbij en voor ik het wist was het al de tweede week van mei. Ik had nog steeds niet getraind en “het” weekend waarin het moest gebeuren kwam al dichterbij. Ik besloot fatsoenlijke hardloopschoenen te kopen om toch een beetje “professioneel” voor de dag te komen. Vol trots liet ik ze zien aan degene die dat wilde zien, van verschillende kanten werd er geroepen: “Heb je ze al ingelopen”?
“Oef” ik schrok ervan, helemaal vergeten om ze in te lopen. Gelukkig was ik nog lid van de plaatselijke fitnessvereniging waar ik overigens vrij weinig meer te vinden was. Ik deed er langer over om er te komen dan dat ik daadwerkelijk bezig was. De afstand was ook maar een lousy 3 KM. Een prima afstand om mijn schoenen in te lopen zonder het onder de noemer “training” te laten vallen want dat had ik immers afgezworen tegenover een ieder!
Het was de bewuste vrijdag 3 juni 2005 twee dagen voor de zondag waarop het zou moeten gebeuren. Maar wat moest er gebeuren? Uitlopen was één ding wat zeker was voor mij, maar hoe snel of hoe langzaam zou ik moeten lopen? Ik had geen flauw idee! Ik wilde sowieso geen flater slaan tegenover mijn eigen pa die ik het jaar ervoor had uitgelachen met voor hem een uitstekende tijd! Er schoten allemaal eindtijden door mijn hoofd op een gegeven moment riep ik maar 01:50:00 maar was dit reëel? Ik had immers geen training gehad & schoenen die amper ingelopen waren. Door een ervaren loper werd deze tijd al gauw weggewuifd. “Onmogelijk, als je dat wil lopen zonder training” zei hij. Zelfs mijn vrienden maakte er nog wat grappen over en er werden verscheidene weddenschappen afgesloten. Zij zouden immers niet meelopen en konden dus net zo hard lachen als het jaar dat ik ervoor deed, het deerde me allemaal niet.
Toen brak de bewuste zondag aan en na een goed ontbijt vol met voedingstoffen die goed schijnen te zijn voor je als je wat van je lichaam wilt verlangen. We stonden ergens achteraan tussen allemaal hardlopers, van jong naar oud, erg dik of uiterst dun, man of vrouw het stond er allemaal tussen. Niet echt de ideale plek om te starten in zo’n massa, maar het was mijn eigen schuld aangezien ik die ochtend ergens onderop in de kledingkast mijn schoenen nauwelijks nog kon vinden.
Opeens was het zover, met een pistoolschot werd de menigte weg geschoten en zo jong en onbevangen ging ik ervandoor en toch weg op de 01:50:00 waarmee iedereen me uitgelachen had. Al rap haalde ik tientallen mensen in, verschillende vragen schoten door mijn hoofd: “Ga ik te snel of gaan zij te langzaam”? Na een aantal kilometer had ik een aantal mensen met het zelfde looptempo te pakken en ondertussen keek ik op de klok en ik schrok ervan want na enkele kilometers had ik al heel wat minuten van mijn verwachte eindtijd afgesnoept. Na 10 kilometer zat ik nog steeds behoorlijk fris en dat met die onbevangen start. Ik besloot om het groepje te verlaten en door naar voren te lopen om vervolgens een groepje op te zoeken met naar mijn idee een goed tempo maar dat kwam ik nergens tegen. Bordjes van de 15 & 16 kilometer was inmiddels al gepasseerd en het ging nog redelijk. Bij de 18 kilometer kreeg ik het opeens erg zwaar, de man met de hamer kwam voorbij. Hijgend en sjokkend liep ik verder de laatste 3 waren bijna alleen maar rechtdoor en ik zag nog nauwelijks mensen lopen. Opeens zag ik daar in de berm een groepje vrienden van me staan, wat een timing dacht ik dat had ik echt even nodig om mezelf over een dood punt heen te helpen, het lukte en kon doorgaan. De laatste 1000M heb ik samen met een andere hardloper afgemaakt al kon ik mezelf niet bedwingen toen ik op mijn klokje keek en zag dat ik ver onder de 01:50:00 zou duiken, er kwam zelfs nog een eindsprint uit waar menig hardloper jaloers op zou zijn. Helemaal leeg kwam ik over de streep waar dezelfde groep vrienden mij stond op te wachten. Voldaan ging ik een plekje langs de kant opzoeken om mijn pa door de laatste kilometer heen te sleuren. Een half uur later nadat ik over de streep kwam finishte hij, “Godver” was het enige wat hij kon uitbrengen. Een glimlach kwam op mijn gezicht, niet omdat hij een belabberde tijd had gelopen, nee omdat hij net zo’n winnaresmentaliteit bezit als ik, zou hij dat van mij hebben?
Mijn eindtijd was uiteindelijk 1:38:06 het zou me een 30e plek opleveren. Ik was erg voldaan & tevreden en ik wist zeker dat ik het jaar erop weer zou meedoen en dan wel met training!!
Weken & maanden vlogen voorbij de herfst brak aan en ik had weer niks gedaan aan training. Nadat ik in de plaatselijke krant had opengeslagen zag ik dat er een wintercompetitie werd gehouden verdeeld over 6 wedstrijden verspreid over 6 maanden. Ik besloot mee te doen met de 5KM. Er was al twee keer zo’n wedstrijd geweest en om de competitie te winnen gelden je beste 4 eindtijden. Ik kon dus nog meedingen voor de eerste plek maar was dat wel zo verstandig om direct weer zo hoog in het touw te springen? Ik hoorde eindtijden die ik met 300M voorsprong nog niet zou lopen. Helaas heb ik de 3e loop niet meekunnen doen zodat er geen prijs meer inzat enkel de eer.
De 4e wedstrijd ging ik meelopen al was de nummer 1 in het klassement niet aanwezig, ik ging ook onbevangen van start. Haastig als ik was probeerde ik met de nummer 1 mee te spurten, dit liep beter dan ik dacht en kon hem zowaar op de laatste 500M “geparkeerd achterlaten” en daar was mijn eerste overwinning op hardloop gebied een kleine 5KM wedstrijd ging in 19:03 en toch vrijwel zonder enige training. In de plaatselijke krant stond een stuk over de wedstrijd, woorden als looptalent werden niet geschuwd en het liet mij niet koud.
De hoogst genoteerde van het klassement had hetzelfde stuk gelezen en hij was weer gemotiveerd om te gaan lopen, ik had immers zijn beste tijd geëvenaard die hij deze competitie gelopen had.
De tweede loop ofwel 5e wedstrijd waren er toch wat meer ogen op mij gericht omdat ik toch vanuit het niets gewonnen had. Dit keer was de nummer 1 van het klassement er wel, ik probeerde via dezelfde manier te winnen als de eerste keer, mijn concurrent had mijn tactiek nog niet ondervonden namelijk. We liepen bijna het hele parcours gelijk. Op de laatste 200M zette ik onverwachts een eindsprint in wat hem totaal verraste en hem op 10 seconden van mij bracht, mijn tijd 18:43.
De laatste wedstrijd was het al beslist voor de prijzen, ik deed enkel nog mee voor de eer, ik wilde gewoon weer winnen. Het idee was om met dezelfde tactiek als voorgaande keren de 5km te winnen, dit mislukte want hij wist precies wat er komen ging en ik passeerde één seconde later de streep dan dat de nummer 1 dat deed, ik kwam binnen in 18:52.
Ben daarna een paar nog bij andere wedstrijden geweest maar dat waren onverharde wedstrijden en die bevielen me niet zo goed. Eindige daar geregeld als 5e of 6e.
Ik had nu toch wat getraind en de halve marathon van 2006 kwam eraan, ik had een heus schema van internet gehaald en zou me daar op focussen. De eerste weken was ik aardig fanatiek, maar het weer werd slechter en slechter en ik ging steeds minder lopen. Op een gegeven moment ben ik zelfs helemaal gestopt met training.
Het was zover zondag 4 juni 2006. Ik had me een aantal weken al laten gek maken door een tijd van 01:25:00 te gaan lopen. Dit keer was ik reëel en ik wist gewoon dat dat er niet inzat! Gewoonweg te slechte voorbereiding. Toch ging ik aardig van start en liep ik met een groep mee die er ook wel zin in had. Na 5 kilometer klokte ik 20 minuten wat prima op schema was. Na 10 kilometer klokte ik iets meer dan 40 minuten, en na 16 kilometer was het opeens over. Ik kreeg last van mijn rug en ik werd ontzettend duizelig en kreeg een zwarte waas voor mijn ogen. “STOPPEN” was het enige wat ik nog kon doen om niet onderuit te gaan. Ik baalde er ontzettend van want hier had ik toch naar toegeleefd. Teleurgesteld verliet ik het parcours om vervolgens naar huis te slenteren met verschillende vragen die door mijn hoofd schoten, “Waarom nu? Wat heb ik verkeerd gedaan? Te weinig gedronken, of gegeten?” Het maakte allemaal niet meer uit, achter mijn naam zou “DNF” komen te staan wat staat voor “Did Not Finished” staat.
Na die dag heb ik het hardlopen gedag gezegd omdat ik er toch niks meer aanvond. Sinds afgelopen weekend 09-07-06 heb ik het toch weer opgepakt en heb ik een nieuw schema van internet afgehaald om te trainen voor de bekende Dam tot Damloop in Amsterdam op 17 september met een afstand van 10 Engelse Mijl (16.1KM). Het schema is afgesteld op een tijd tussen de 01.05.00 – 01.15.00, zelf hoop ik tegen de 1.05 aan te hikken. Het zou een enorme revanche zijn op de deceptie van de halve marathon van dit jaar.
Inmiddels heb ik mijn eerste duurloop en rustdagen er alweer op zitten en komt de eerste intervaltraining eraan. De enige drempel die ik zou hebben is de zomervakantie die er tussen valt, maar misschien een “rustweek” zou mij overigens niet verkeerd doen.
Persoonlijke records:
5 KM: 00:18:43
21.1KM: 01:38:06
Doelstellingen:
Verbeteren van bestaande Persoonlijke records en een mooie tijd bij de Dam tot Damloop lopen.
Ik heb ooit iemand met een royal flush van tafel gebluft, dus zo heel slecht ben ik ook weer niet
Als Adam en Eva zo knap waren, waar komen dan al die lelijke mensen vandaan?