Marmar ook nog niet bevallen? Jouw beebje houdt je ook wel in spanning hè.
En wij zijn dus weer thuis uit het ziekenhuis. Eindresultaat: morgen om 7.15 melden om ingeleid te worden.
En ik heb wel gelachen daar, al dat gewacht en een Russische co-assistente was meer dan we allebei konden hebben, dus we waren bloedmelig.
Toen we binnenkwamen, werd ik eerst aan de CTG gelegd, 30 minuten daar gelegen en toen moest het nog langer omdat beebje sliep en dus niet zo actief was. Uiteindelijk was dat OK en mochten we wachten op de gyneacoloog. Die kwam niet, maar wel kwam er een Russische co-assistente die niet zo heel super Nederlands sprak. Die stelde tig vragen (terwijl de meeste info ook al op de kaart van de vlos stond), vergat elke keer wat ik ook alweer had geantwoord en voelde wat aan m'n buik. Verder vond ze me erg jong en dacht ze dat hubbie m'n oudere broer was
![]()
Na nog wat spraakverwarringen ("Bent u zelf zwanger geworden?"
![]()
Ze bedoelde vanzelf, maar dat kwartje viel niet meteen bij mij) zei ze dat ze het zou gaan overleggen met de gyn en mochten we weer wachten. Tijdje later zagen we de gyn langskomen en konden we half meeluisteren met het overleg. Ze had ook een echo moeten laten doen vond hij, dus toen mochten we in de wacht voor de echo. Daar hadden we mazzel want degene voor ons moest op het moment dat ze geroepen werd haar dochtertje verschonen, dus mochten wij voor.
Echo zag er ook goed uit, beebje zat nog op dezelfde groeilijnen als bij 35 weken, alleen het vruchtwater was wat krap. Toen weer in de wacht, terwijl de co en de gyn gingen overleggen en uiteindelijk nog geen 3 minuten bij de gyn geweest. Die was heel duidelijk, baby doet het prima, maar hoeveelheid vruchtwater is toch wel krap, dus u wordt morgen ingeleid. Co kreeg nog even op d'r lazer ("dat is dus waarom je altijd een echo moet laten maken bij serotiniteit") en toen was het alweer klaar.
Toen weer naar de balie, zij alles regelen met verloskamer en met wat folders en zooi mochten we weer naar huis.