De Tweede Kamer kan wel inpakken

Toevallig ken ik één van die hoge ambtenaren die Verdonk heeft laten sneuvelen. Het is naar mijn mening een verkeerde consequentie die wordt verbonden aan het (reeds langdurig) slecht functioneren van de IND. Verdonk slaagt er zelf niet goed in orde op zaken te stellen; het maken van fouten wordt nu afgeschoven op een paar ambtenaren die tot nu toe enorm hebben gebikkeld om van de IND nog iets te maken en die tot dusver altijd goed hun werk hebben gedaan. Uiteraard zijn die ambtenaren niet zelf, persoonlijk, verantwoordelijk voor het maken van de fouten. Toch wordt de verantwoordelijkheid nu bij hen neergelegd, terwijl het hier managers betreft die helemaal niet heel hoog in de organisatie zaten. Het is zwak en laf om een dergelijke verantwoordelijkheid wel neer te leggen bij zulke ambtenaren, maar zelf geen consequentie te willen dragen, als minister zijnde.

Dat er bij het uitzetten van asielzoekers fouten worden gemaakt is een gevolg van een ongelukkige samenwerking tussen verschillende instanties/organen, en het heeft zeer zeker te maken met de hoge (werk)druk bij de betreffende afdeling die is belast met dit werk.

Er moesten koppen rollen, maar Verdonk had allang moeten aanvoelen (zélf) dat het keer op keer verkeerd voorlichten van de Tweede Kamer niet straffeloos kan blijven. Zij heeft zelf gefaald daar goed gerichte actie op te ondernemen: dat nu een paar ambtenaren zijn weggezet is niet meer dan een symbolisch gebaar waar niemand baat bij heeft, en waar niemand mee is geholpen. Bovendien wordt de verantwoordelijkheid door Verdonk op die wijze onterecht afgeschoven. Zij laten mensen boeten voor iets waar zij ook verantwoordelijkheid voor draagt. Echter, deze vrouw is (al ben ik het niet met alle kritiek op haar eens) gespeend van zelfkritiek en heeft zelf een groot gebrek een politieke sensitiviteit. Dat kun je haar verwijten, en je kunt het haar eigen partij verwijten die haar blijft steunen, en de andere coalitiepartijen (met name D'66).

[ Bericht 18% gewijzigd door RaisinGirl op 11-04-2006 10:10:57 ]

quote:

Op dinsdag 11 april 2006 08:25 schreef Sidekick het volgende:

De partij met de (relatief) meeste stemmen, krijgt een absolute meerderheid in het parlement. De grootste partij kan in zijn eentje regeren dus, ongeacht of die een meerderheid heeft. Dit werkt een tweepartijenstelsel in de hand omdat de oppositie wel nauw moeten samenwerken/fuseren om een machtsblok te vormen met enige kans op de macht.

Meestal wordt zo'n meerderheidsstelsel gecombineerd met een districtenstelsel, hoewel het natuurlijk ook met het hele land als 1 disctrict.

Ik vind het persoonlijk geen goed plan, en zeker om dualisme te stimuleren gaat het niet werken.

Het is ook mogelijk om een twee-stemmen systeem te introduceren, een districtenstelsel met meerderheidsstem, te combineren met de mogelijkheid een tweede stem uit te brengen op een gelijkwaardig stelsel...

De kiezer heeft dan een 'eerste stem' op een eigen regionale kandidaat, en kan daarnaast een tweede stem uitbrengen, op de partij an sich.... kandidaten kunnen een zetel winnen door een 'direkt-mandaat', of een partij kan extra zetels winnen door een goede score bij de tweede stemmen en daarmee extra zetels krijgen

Dat systeem kent Duitsland... overigens, juist door dat districtenstelsel kwamen er PDS'ers in het parlement, die overall te weinig stemmen haalden omde kiesdrempel te halen, maar wel in specifieke regio's (oost-duitsland) een direct mandaat konden halen...
Lijstbindingen (CDU/CSU) of fusies (Bündnis'90/Grünen en nu de Linkspartei) zijn idd nodig, maar gaan meestal ook gepaard met het behoud van een sterke eigen, regionale identiteit.

Het Duitse systeem leidt tot twee grote partijen, geflankeerd door een, twee of nu drie kleinere partijen ... een coalitie is meestal noodzakelijk, al zijn er enkele bondslanden waar één partij een absolute meerderheid heeft (Rheinland-Pfalz SPD, Baden-Wurtemberg CDU, Bayern CSU; op regionaal vlak geld hetzelfde twee-stemmen-systeem).

Verder leid het wel degelijk tot ook zeer regionale campagnes en lokale 'binding' ...
In 2005 wist de minister van Financieeen Hans Eichel, die door velen al werd gezien als 'afgeserveerd' en 'mislukt' door een goede campagne in zijn eigen district, wat als een CDU-district gold, een direkt mandaat te winnen....
Hiermee won Hans Eichel veel extra aanzien terug, en redde zijn positie .....

het idee dat politici juist lokaal campagne gaan voeren, specifiek gericht op mensen in _hun_ district is juist een teken van 'een dichtbijzijnde politiek' ...
je ziet te veel in nederland dat landelijke politici enkel voor de fotografen en pers voor de show wat foldertjes uitdelen en handen schudden, maar ze hebben verder niks te winnen op zo'n 'klein' niveau, en voor een politicus is het ook weinig interssant om een interview aan één regionale krant of andere media te geven, omdat dat toch weinig bereik geeft....

Persoonlijk zou ik er erg voor zijn om dat 'lokale' aspect van de politiek te versterken, door het ook in het bestuurssysteem een grotere waarde toe te dichten ....

quote:

Op maandag 10 april 2006 21:05 schreef Argento het volgende:
En jegens wie moet een individueel Kamerlid tussentijds verantwoording afleggen? En hoe? Een referendum? Binnen vier jaar 150 referenda als je een beetje pech hebt?

Een referendum houden om 1 Kamerlid weg te stemmen lijkt me dan ook weinig zinvol. Als er een referendum in dit kader wordt gehouden, dan zou het betrekking moeten hebben op het functioneren van hele Tweede Kamer.

quote:

Niet in vier jaar. Een regeerperiode kenmerkt zich door wat kernproblemen en als dat niet naar behoren wordt opgelost, is de tijd mooi daar om een nieuwe volksvertegenwoordiging te kiezen en een nieuw kabinet te formeren.

Met een nieuwe volksvertegenwoordiging is het imago van de politiek nog niet veranderd. De schade die nu wordt aangericht doordat ministers ondanks een aantal moties van wantrouwen gewoon kunnen aanblijven alsof er niets aan de hand is kan niet zomaar ongedaan worden gemaakt. De kritiek van Kahlberg en Kortmann komt niet uit de lucht vallen, het is een teken dat er iets hand is en de Tweede Kamer zou er goed aan doen om zich die kritiek aan te trekken.

quote:

De kiezer is niet in staat de volksvertegenwoordiging te kiezen. Krachtens het democratisch systeem en meer specifiek de Kieswet, is hij bevoegd te kiezen, maar dat maakt hem nog niet terzake kundig voor wat betreft de capaciteiten van aspirant Kamerleden.

Jij hebt het over een technische voorwaarde waaraan een Kamerlid zou moeten voldoen. Ik heb het over het nakomen van een belofte aan de kiezer. Dat is een wezenlijk verschil.

quote:

En wie zou dan het initiatief tot het uitschrijven van zon referendum moeten hebben?

Burgerinitiatief.

quote:

En mogen Kamerleden niet over enige autonomie ten opzichte van de kiezer beschikken, zodat zij niet naar de waan van de dag hoeven te handelen? We hebben het hier over een samenleving waar de Groep Wilders in de ene week in de peiling op 20 zetels staat om een paar maanden later vrij stabiel op een zetel of 3 rond te hobbelen.

De vraag is hoe betrouwbaar die peilingen zijn. Los daarvan gaat er heel wat tijd over een burgerinitiatief en een eventueel referendum heen.

quote:

De representatieve democratie betekent nu eenmaal dat het volk een weerspiegeling van datzelfde volk (nou, dat moet je dus wat ruim zien, maar het is de bedoeling) in de gelegenheid stelt namens dat volk de machthebbers in de gaten te houden. Dan moet je als volk ook zo fatsoenlijk zijn om die volksvertegenwoordiging in de gelegenheid te stellen haar werk zo goed en zo kwaad als dat gaat te doen en dat betekent dat je dus niet voortdurend over de schouder van de volksvertegenwoordiging meekijkt. Eens in de vier jaar mag het volk zich uitspreken, maar gedurende die vier jaar moet zij het stilletjes doen met de volksvertegenwoordiging die zij naar voren geschoven heeft.

Dat ben ik gedeeltelijk met je eens. Natuurlijk hoeft de burger zich niet tot op het detailniveau te bemoeien met de werkzaamheden van de Tweede Kamer. Maar op het moment dat de Tweede Kamer faalt in de vervulling van haar taken zou de burger bij machte moeten zijn om in te grijpen.

Die 4 jaar is er niet voor niets. In 4 jaar kan er enigszins beleid uitgevoerd worden. En dan kan de kiezer ook echt kiezen: Na een jaar kan een kiezer nooit het effect van het beleid van een regering beoordelen.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 07:41 schreef sigme het volgende:

[..]

Athlon, we hebben het over het parlement. Beleid uitvoeren doet de regering.
We hebben het ook niet over het beoordelen van het regeringsbeleid door de kiezer; dat wordt eenmaal per 4 jaar gedaan, middels verkiezingen, we hebben het over de beoordeling van het parlement door de kiezer, gedurende die 4 jaar.

Dat parlement moet namelijk namens het volk (het hele volk, niet de coalitiemeerderheid) controleren of de regering zich aan de wet, de regels en het fatsoen houdt. Maar wat doen we als de tweede kamer geen zin heeft om te controleren?

Tja, wat kun je eraan doen, behalve wachten tot de (landelijke) verkiezingen? Het parlement lijkt er ook niet veel aan te doen (correct me if I'm wrong).
De coalitiepartijen zijn natuurlijk niet gek, ze weten wel hoe "het volk" ongeveer over zij zelf, evenals het kabinetsbeleid, denkt (zeker na de gemeenteraadsverkiezingen).

quote:

Op woensdag 12 april 2006 07:41 schreef sigme het volgende:

[..]

Athlon, we hebben het over het parlement. Beleid uitvoeren doet de regering.
We hebben het ook niet over het beoordelen van het regeringsbeleid door de kiezer; dat wordt eenmaal per 4 jaar gedaan, middels verkiezingen, we hebben het over de beoordeling van het parlement door de kiezer, gedurende die 4 jaar.

Maar het parlement bepaald het beleid wel als wetgevende macht. Dan krijgen we een regering die constant van richting moet veranderen.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 10:41 schreef sigme het volgende:

[..]

W'rom? Dat volgt er toch helemaal niet uit?

Bovendien, corrigeer me als ik het misheb, bepaalt het parlement ook daarin niet het beleid. Ze bekrachtigt (of niet) wetsvoorstellen van de regering, en heeft daarnaast de bevoegdheid ook zelf wetten op te stellen.

Maar ook bij bekrachtigen van wetsvoorstellen van de regering moet de tweede kamer de controle serieus nemen, en niet als coalitie-blok instemmen met een voorstel omdat het uit de coalitie komt. Als die controle tekort schiet krijgen we ondeugdelijk wetgeving, wat ertoe leidt dat de rechtsprekende macht met extra werk wordt opgezadeld, beleid ondeugdelijk is en de maatschappij met onduidelijke regels wordt opgezadeld. Kosten, energie, tijd die verdwijnen in de bodemloze duizeling van de bureaucratie. En uiteindelijk moet de wetgevende macht herstellen, met reparatiewetgeving.

Even vanaf de basis beginnen: Normaal gesproken vormen partijen een regeringscoalitie om een consistent beleid te kunnen voeren. Dus niet dat er de ene keer een meerderheid is om belastingen te verlagen en de andere keer een andere meerderheid die flink wil investeren en later nog eens een meerderheid met een motie om de staatschuld niet te laten oplopen.

Tot zover lijkt het mij een gewenste situatie. Daarnaast zouden de partijen zich vrij moeten uitspreken over losse gevallen. Jammergenoeg komt het vaak voor dat er ook afspraken worden gemaakt over zaken als een gekozen burgemeester als politiek wisselgeld voor zo'n coalitie. Maar niettemin nog acceptabel om te komen tot een stabiele regering. Zaken die niet in het regeerakkord staan besproken zijn vrij, en bijvoorbeeld D66 laat zien dat ze dan ook hun eigen standpunt innemen. Weinig problemen hier.

Wat ik begrijp is dat je nu 'continu' inspraak van het volk wilt op standpunten die in het regeerakkoord zitten(?), waarbij je dus kan zorgen voor inconsistent beleid. Toch?

quote:

Op woensdag 12 april 2006 10:41 schreef sigme het volgende:

[..]

W'rom? Dat volgt er toch helemaal niet uit?

Bovendien, corrigeer me als ik het misheb, bepaalt het parlement ook daarin niet het beleid. Ze bekrachtigt (of niet) wetsvoorstellen van de regering, en heeft daarnaast de bevoegdheid ook zelf wetten op te stellen.

Nee,

de regering en het parlement vormen tezamen (!!) het hoogste wetgevend orgaan. De formele wetgever.

De regering kan zelfstandig regels stellen in de vorm van een algemene maatregel van bestuur, maar deze bevoegdheid steunt doorgaans op een wet in formele zin (dus een wet die tot stand is gebracht door regering en parlement gezamenlijk).

quote:

Op woensdag 12 april 2006 11:03 schreef sigme het volgende:

[..]

Nee, ik wil helemaal niet continu volksraadpleging (bewaar me [afbeelding]).

Hoe bedoelde je dan het "beoordeling van het parlement door de kiezer, gedurende die 4 jaar"?

Overigens, in deze conflicten, bv verdonk en het functioneren van de IND, Donner en de maatregelen rondom TBS'ers en verlof, en van vroeger, de conflicten tussen Docters-van Leeuwen en Sorgdrager gaat het niet om de wetgevende macht ...
maar in hoeverre het parlement voldoet aan zijn controlerende taken ....

De wetgevende macht wordt gedeeld tussen parlement en regering, maar wat betreft controlerende en uitvoerende machten is er wel degelijk een tweedeling, de regering voert het bestuur, stuurt de ambtenaren aan, zet beleid uit en _eventueel_ stelt het wetten voor die de uitvoering van dat beleid moeten vergemakkelijken, welke dan door het aprlement moeten worden goedgekeurd.....

In dit geval gaat het niet tot nauwelijk som conflicten wegens verkeerde regelgevingen, maar vooral om puur praktische zaken qua bestuur ...
de feitelijke situatie is nu eenmaal dat de politici daar veelal inderdaad grotendeels aan de hand van ambtenaren moeten functioneren ....
een beetje secretaris generaal heeft meestal een direktere invloed dan de minister, en ministers moeten wel degelijk aan het handje van de ambtenaren lopen ....

helaas kan enkel de minister door het parlement ter verantwoording geroepen worden...
In deze zou het mogelijk ook een idee zijn om juist ook de mogelijkheid om ambtenaren zich voor het aprlement te laten verantwoorden te vereenvoudigen ... nu is dat eigenlijk enkel mogelijk bij een 'parlementair onderzoek', daardoor zie je ook de sterke hang van parlementariers om daar steeds sterker naar te grijpen.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 11:23 schreef RM-rf het volgende:
Overigens, in deze conflicten, bv verdonk en het functioneren van de IND, Donner en de maatregelen rondom TBS'ers en verlof, en van vroeger, de conflicten tussen Docters-van Leeuwen en Sorgdrager gaat het niet om de wetgevende macht ...
maar in hoeverre het parlement voldoet aan zijn controlerende taken ....

Het gaat sowieso nooit om de kwaliteit van het werk van de formele wetgever. De formele wet is per definitie superieur aan welke andere (materiele) wet of regel dan ook (want afkomstig van het hoogste regelgevende orgaan), met uitzondering van de grondwet maar het is de rechter op grond van diezelfde grondwet verboden om de wet in formele zin op zijn verenigbaarheid met de grondwet te toetsen.

De formele wet kan (of moet) overigens wel aan internationale verdragen worden getoetst.

De Tweede Kamer heeft als volksvertegenwoordiging 2 belangrijke rollen:
1. Het mede vormen van de wetgevende macht: alle wetten moeten de goedkeuring van de volksvertegenwoordiging krijgen.
2. Controle op de uitvoerende macht, die primair door de regering wordt uitgeoefend. In die rol geeft de Tweede Kamer wel of geen steun aan het kabinet of de afzonderlijke bewindslieden.

Dit Topic gaat over de Tweede Kamer in de controlerende rol, dacht ik.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 12:11 schreef sigme het volgende:

[..]

Ok . Maar daarmee is het toch niet zo dat het parlement het (wetgevend) beleid bepaalt (zoals sidekick stelde)?

Niet als Sidekick daarmee bedoelt dat het parlement in haar eentje de wetgevende macht vormt.

De geschiedenis leert overigens dat vrijwel nooit expliciet het vertrouwen in een lid van het kabinet wordt opgezegd, maar dat bewindslieden meestal zelf (na ernstige kritiek) aanleiding zien om op te stappen.

http://www.parlement.com/

Van volksvertegenwoordiging is imo in ieder geval al heel lang geen sprake meer.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 13:14 schreef -scorpione- het volgende:
Van volksvertegenwoordiging is imo in ieder geval al heel lang geen sprake meer.

Want?

Als je loepzuivere representatieve vertegenwoordiging zoekt, dan moet je gewoon 150 mensen uit allerlei lagen van de bevolking plukken en deze in zon blauwe zetel drukken met al hun afwezigheid van welke dossierkennis dan ook.

Dat van een professioneel Kamerlid zekere capaciteiten worden verlangd (zodat dat lidmaatschap naar behoren kan worden vervuld), betekent al dat er geen sprake KAN zijn van loepzuivere representativiteit. Persoonlijk vind ik het wel een geruststellende gedachte dat een gemiddeld Kamerlid of meer capaciteiten beschikt dan een gemiddeld burger.

Het is overigens volgens mij geheel onjuist om de betere effectiviteit te zoeken in het aftreden...
het punt is nu juist dat de ambtenaren, doordat ze ongebonden zijn aan populariteitspolls en niet na een vaste termijn gedwongen worden te vertrekken, een dusdanige grotere macht hebben over het bestuur, dat de politici die dat wel zijn, afhankelijk van hen worden ....

Wat dat betreft is een grotere democratisering, mogelijk juist een aanleiding voor ambtenaren om meer beleid 'achter de schermen' te houden en juist minder inspraak te wensen, omdat dat ophoud en de zaak traineert ...

Op het moment dat er referenda gehouden worden over 4 oude wilgen die geveld moeten worden in de een of andere wijk, dan is de democratie zeker niet 'sterker'..... eerder zwakker geworden...

Natuurlijk, de media is steeds dichtbijzijnder geworden, de burgers weten nu bijna realtime welke issue's _nu_ spelen (en vergeten even snel welke issue's twee weken terug gespeeld hebben) en dat vereist ook een direktere invloed op politiek ...
maar het zou onjuist om die wens tot meer invloed van burgers ook plat te vertalen naar _nog_ meer mogelijkheden om het bestuursproces te 'dwarsbomen':
dat is enorm contra-productief .....

Je ziet juist momenteel al dat iemand die zo ongeveer het slechts functionerende ministerie heeft, de meeste bureaucratie en inefficientie onder zich heeft ... ook de populairste politica is.... Verdonk heeft haar roem niet te danken aan enige werkelijke 'prestatie'...
hooguit een nogal 'item-georienteerde' media-presentatie, zoals rondom die ontmoeting met de Imam die geen hand wilde geven, Taida of Kalou.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 13:17 schreef Argento het volgende:

[..]

Want?

Ik zie praktisch geen parlementarier meer die eerst zijn oor te luister legt bij de bevolking, een behoefte vaststeld en hier een beleid op maakt zodat hij de mensen met die behoefte kan vertegenwoordigen. Ze zitten daar allemaal met hun eigen ideeen en willen die doordrukken en gebruiken zo nu en dan een anecdote die zou moeten laten zien dat wat zij willen leeft in de samenleving.

Verder is de partijpolitiek in dit land compleet doorgeslagen. Men is niet bezig met zoeken naar oplossingen voor problemen, maar met een bepaalde mening of ideologie vast te leggen in beleid. Echter, vaak zijn er voor bepaalde problemen juist meer rechtse en voor andere links georienteerde oplossingen nodig. Er is geen partij die in die behoefte voorziet. Als mensen een partij kiezen is dit omdat bepaalde punten aanspreken, maar de gekozen partij interpreteert het als de kiezer wil dat wij ons volledige program er doordrukken en hebben specifiek gekozen voor al onze standpunten. Er wordt totaal niet meer gecommuniceerd met de kiezers of dit wel zo is.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 13:38 schreef -scorpione- het volgende:

[..]

Ik zie praktisch geen parlementarier meer die eerst zijn oor te luister legt bij de bevolking, een behoefte vaststeld en hier een beleid op maakt zodat hij de mensen met die behoefte kan vertegenwoordigen. Ze zitten daar allemaal met hun eigen ideeen en willen die doordrukken en gebruiken zo nu en dan een anecdote die zou moeten laten zien dat wat zij willen leeft in de samenleving.

De Tweede Kamer gaat niet over de pietepeuterige belangetjes op microniveau. Die mensen moeten maar gaan zeiken bij de raadsleden binnen hun gemeente.

Het gaat niet om wat ´leeft´ in de samenleving, het gaat om wat goed is voor de samenleving. En het komt meer dan eens voor dat de gemiddelde burger te achterlijk is om vast te stellen wat goed is voor een samenleving.

Wat is je oplossing -Scorpione-?
En waaraan denk je dat het ligt dat parlementariers, volgens jou, niet meer luisteren naar wat het volk denkt? Wat 'denkt' het volk eigenlijk?

Het afschaffen van alle partijen? Het scheppen van enkel één kieslijsten met personen die verkiesbaar zijn en het stemmen op één persoon? een districtenstelsel?

quote:

Op woensdag 12 april 2006 13:47 schreef RM-rf het volgende:
Wat is je oplossing -Scorpione-?
En waaraan denk je dat het ligt dat parlementariers, volgens jou, niet meer luisteren naar wat het volk denkt? Wat 'denkt' het volk eigenlijk?

Nouja, dat is natuurlijk al een eerste punt.

Het volk is een abstractie, maar dat wordt nogal ns vergeten. Bovendien wordt er nogal laagdrempelig geklaagd waarbij wat mij betreft ook nog wel ns onderzocht mag worden welke klachten nou echt inhoud hebben en welke klachten met inhoud ook echt terecht zijn.

Kloof tussen politiek en burger? Vast wel, maar ik weet wel wiens schuld dat is.

Ik zou graag zien dat partijen niet zo star vasthouden aan ideologieën maar zich meer richten op de behoeftes van de samenleving die zij voor 4 jaar moeten begeleiden in haar ontwikkeling. Het is van de zotte om je door een ideologie te laten leiden voor een mandaat van slechts een paar jaar waarin vaak veel nijpende problemen vragen om een goede, pragmatische aanpak die het land verder moeten helpen. Ideologieën en meningen kunnen dan soms helpen in het zoeken naar oplossingen, maar mogen niet heilig worden verklaard.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 13:43 schreef Argento het volgende:
Het gaat niet om wat ´leeft´ in de samenleving, het gaat om wat goed is voor de samenleving. En het komt meer dan eens voor dat de gemiddelde burger te achterlijk is om vast te stellen wat goed is voor een samenleving.

Helemaal mee eens. Nog meer een reden waarom we kritisch moeten zijn naar het populistische gedrag dat politici meer en meer aan het daglicht stellen.


Wiens schuld het is? Je moet de kat niet op het spek binden. De kiezers geven de mogelijkheid, de politici nemen deze...

ik geloof niet dat er werkelijk partijen zijn die enorm 'vasthouden' aan oude ideologieen ... hooguit SGP, mogelijk SP en misschien deels de Christenunie.... maar die laatste is wmb een voorbeeld van op het bestuurlijk vlak een duidelijke en rechtlijnige partij ...

Vind je bv dat het 'pragmatische' van D66 hen nu zoveel beter maken, D66 de 'politiek van de toekomst' uitvoert?

quote:

Op woensdag 12 april 2006 13:59 schreef RM-rf het volgende:

Vind je bv dat het 'pragmatische' van D66 hen nu zoveel beter maken, D66 de 'politiek van de toekomst' uitvoert?

d'66 heeft vrij weinig nog met pragmatische oplossingen te vinden voor problemen, het is meer pragmatische politiek die ze berdijven, dat is iets heel anders.

Edit: ik wist al op het moment dat ik het woord pragmatisch intypte dat je me ging confronteren met d'66. Die partij mag dat woord gekaapt hebben, maar dat wil niet zeggen dat pragmatiek nu per definitie gelijk staat aan het falen van d'66.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 14:04 schreef sigme het volgende:

[..]

Waarvoor zouden die 150 dan representatief zijn / wat zouden zij representeren?

Ik vind bijvoorbeeld de gewoonte om te menen dat een vrouw - vrouwen representeert altijd zo mal. Ik voel mij op geen enkele wijze als vrouw gerepresenteerd door iemand die ook vrouw is omdat zij vrouw is.

Doet me denken aan Youp van ´t Hek:

"En altijd als ik de volksvertegenwoordiging op TV zie, kijk ik: zit ik er tussen? Ik zit er dus nooit tussen."

Het gaat mij dan ook om oplossingen voor problemen, wie het brengt is totaal irrelevant, of het nu een man is of een vrouw of een groen ruimtemannetje.

de waarheid stond voor een keer al lang geleden op GeenStijl:

quote:

Draaikont . Windvaan. Zetelklever. Hypocriet

U ziet de typische volksvertegenwoordiger

quote:

Op dinsdag 11 april 2006 08:25 schreef Sidekick het volgende:

[..]

De partij met de (relatief) meeste stemmen, krijgt een absolute meerderheid in het parlement. De grootste partij kan in zijn eentje regeren dus, ongeacht of die een meerderheid heeft. Dit werkt een tweepartijenstelsel in de hand omdat de oppositie wel nauw moeten samenwerken/fuseren om een machtsblok te vormen met enige kans op de macht.

Ik ben voor een systeem waarin elk district één vertegenwoordiger heeft, die met de absolute meerderheid is gekozen. Een tweede ronde kan dus dus nodig zijn.

Ik kon eigenlijk ook wel raden dat dit over Verdonk zou gaan.

quote:

Op woensdag 12 april 2006 13:57 schreef -scorpione- het volgende:

[..]

Helemaal mee eens. Nog meer een reden waarom we kritisch moeten zijn naar het populistische gedrag dat politici meer en meer aan het daglicht stellen.


Wiens schuld het is? Je moet de kat niet op het spek binden. De kiezers geven de mogelijkheid, de politici nemen deze...

Je zegt twee dingen:

1. Partijen moeten zich niet laten leiden door ideologieën
2. Partijen moeten niet populistisch zijn en dus niet zeggen wat "het volk" vindt (wat voor mening dat dan ook is).

Hoe moet het systeem volgens jou werken dan?

Het mooie van een ideologie is dat er geen tegenstrijdigheden zijn. Zo weet je waar je voor staat en weet je ook wat je in de toekomst beoogt. Dan weet je als kiezer dus ook waar je op stemt, en wat je kunt verwachten. Als alle partijen gaat proberen te vinden wat 'het volk' vindt worden ten eerste alle partijen grijs (hetzelfde), waardoor er niets te kiezen valt. Daarbij probeert de partij dan te gokken wat het volk vindt, terwijl een volk altijd gespleten is: er zullen vele meningen zijn. Daarbij als een partij altijd moet gaan vinden wat "het volk" vindt, kan dit ook tegenstrijdig zijn. Zo wilde het volk 4 jaar geleden dat economisch beleid harder moest, nu moet het weer zachter. Stel dat partijen in de Kamer deze meningen allemaal zouden volgen, dan zou er deze vier jaar een complete tegenstrijdigheid gekomen zijn. Dan valt er dus niets meer te kiezen.