Ik denk dat Ajax (lees: Blind) geen interesse gaat tonen in Boussoufa. Check:
quote:
(Telegraaf) 8 April
In het verleden waren er in het Belgische voetbal steevast hoofdrollen weggelegd voor Nederlanders, maar de toestroom van ’Ollanders’ stagneerde de laatste jaren. Decennia na de hoogtijdagen van Jan Mulder, Rob Rensenbrink, Johnny Bosman en Erwin Koeman heeft de Jupiler League echter weer een Nederlandse oogappel. De 21jarige M’bark Boussoufa, zijn voornaam is voluit Moubarak, speelt de sterren van de hemel bij AA Gent en is een voorname kandidaat bij onze zuiderburen om de Gouden Schoen voor de Voetballer van het Jaar te pakken.
De technisch zeer vaardige Boussoufa reed afgelopen weekeinde de Belgische voetballegende Jan Ceulemans lelijk in de wielen. Met drie treffers stond Boussoufa aan de basis van de 4-1 overwinning van AA Gent op Club Brugge, waarna de Brugse trainer de laan uit werd gestuurd.
„Dat was pijnlijk voor Ceulemans”, beseft Boussoufa, „Maar hij was na afloop toch lovend over mijn spel. Ceulemans zei, dat ik had laten zien dat ik een van de beste spelers in de Belgische competitie ben. Eigenlijk heb ik wel betere wedstrijden gespeeld. Maar omdat ik drie goals heb gemaakt, vindt iedereen alles ineens superfantastisch.”
Boussoufa kreeg zijn opleiding bij Ajax, maar ontwikkelde zijn verfijnde techniek vooral met straatvoetbal op de pleintjes en trapveldjes van Amsterdam-Oost. „Daar speelde ik samen met jongens als Quincy Owusu-Abeyie, Etinne Esajas en Dwight Tiendalli. Hier in Belgi noemen ze me een pocketvoetballer, omdat ik klein, technisch en sterk aan de bal ben”, aldus de jonge Marokkaan.
Toenmalig jeugdtrainer Danny Blind was verantwoordelijk voor het vertrek van Boussoufa bij Ajax. „Ik had een goed seizoen in de A2, maar Blind wilde me niet met mijn teamgenoten naar de A1 laten gaan. Dat heeft hij dus niet goed gezien”, aldus een zelfverzekerde Boussoufa. „Blind mocht me gewoon niet. De reden om me in de A2 te houden was dat ik een slecht rapport had op school”, vertelt hij lachend.
Boussoufa nam zijn lot in eigen hand en vertrok naar Chelsea, waar hij tijdens een proeftraining trainer Claudio Ranieri overtuigde. Samen met de ook bij Ajax uitgerangeerde Quincy, die bij Arsenal terecht was gekomen, betrok hij een flatje in Londen. „Dat is best een grote stap geweest, want ik was toen pas 17. Ik heb ook moeilijke tijden gekend, maar achteraf is het heel goed geweest voor mij. Ik ben er volwassen door geworden.”
Ondanks zijn vroege vertrek bij Ajax kende Boussoufa toch zijn moment van roem in de ArenA. Het balletje hooghouden, nog altijd in het voorprogramma bij duels van Ajax, was een kolfje naar zijn hand. „Na negenhonderd keer ben ik uiteindelijk maar zelf gestopt. Ik had het record al gebroken en de muziek was opgehouden. De spelers en scheidsrechter stonden te wachten in de tunnel om aan de wedstrijd te beginnen, dus het leek me beter om te stoppen. Ik kreeg een staande ovatie. Zoiets vergeet je niet.”