Raad Je Plaatje # 162

quote:

Op woensdag 5 april 2006 22:51 schreef OllieA het volgende:
Is het niet veel te koud voor die lieve cavia, zo zonder mutsje? Brr... 't is nog maar april hoor.

quote:

Op woensdag 5 april 2006 23:00 schreef OllieA het volgende:
Maar toch vraag ik me echt af of het niet te koud is voor die lieve cavia, Tokay.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 11:23 schreef pyl het volgende:


Hypnotherapeuten of fysiotherapeuten lopen doorgaans niet in toga, lijkt me.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 16:11 schreef pyl het volgende:
[afbeelding]

quote:

Op donderdag 6 april 2006 16:23 schreef pyl het volgende:
Ja, en dan moet je weten dat al zijn tanden waren getrokken. Van die leeuw dan, hè.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 16:26 schreef pyl het volgende:
Nee, door de baas van de leeuw dan wel door de dierenarts. Of zo. Meneer stond in een andere relatie tot de leeuw.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 16:35 schreef pyl het volgende:
Niet eens, en da's wel zo bizar.

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 13:49 schreef Z het volgende:
Tokay, het is hier in maanden niet zo druk geweest.

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 14:36 schreef Gellius het volgende:
Jij belt ons of moeten wij jou bellen?

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 15:23 schreef pyl het volgende:
Xenophon?

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 16:05 schreef Johan_de_With het volgende:
[afbeelding]

quote:

Op donderdag 27 april 2006 13:01 schreef laforest het volgende:
Next

quote:

Op vrijdag 28 april 2006 10:39 schreef laforest het volgende:
anyone?

quote:

Op donderdag 18 mei 2006 14:50 schreef Parabola het volgende:
Uw volstrekt tekortschietende geheugen kan alleen wijzen op een medische omstandigheid, m'vrouw Tokay. Ik twijfel tussen Korsakov, Alzheimer en zwangerschap.

quote:

Alois Alzheimer (Marktbreit, 14 juni 1864 – Breslau, 19 december 1915) was een Duits neuropatholoog en psychiater.

Hij werd geboren in het Beierse stadje Marktbreit in Duitsland. Hij doorliep de universiteiten van Aschaffenburg, Tübingen, Berlijn, en Würzburg, waar hij een medische graad haalde in 1887. In datzelfde jaar verdedigde hij zijn proefschrift (slechts 17 pagina's) over oorsmeerklieren. Het was gebaseerd op experimenteel onderzoek, uitgevoerd in het laboratorium van de bekende Zwitserse fysioloog en histoloog Rudolf Albert von Kölkinger (1817 - 1905).

In het volgende jaar, 1888, bracht Alzheimer, gedurende een reis van 5 maanden, door met een geesteszieke vrouw. Hierna voegde hij zich bij de staf van het stedelijk geestelijk verpleeghuis in Frankfurt am Main - de Städtische Irrenanstalt - dat aangevoerd werd door Emil Sioli. Hier begon hij zijn studie in de psychiatrie en stortte zich volledig op zijn grote interesse, de neuropathologie. Reeds een jaar later kwam de bekende neuroloog Franz Nissl in hetzelfde verpleeghuis werken.

Nissl en Alzheimer
Nissl en Alzheimer deden uitgebreid onderzoek naar de pathologie van het zenuwstelsel, in het bijzonder de normale en pathologische anatomie van de hersenschors. Dit onderzoek resulteerde in het 6 delen tellende werk Histologische und histopathologische Arbeiten über die Grosshirnrinde (Histologische en Histopathologische Studie van de Hersenschors), dat werd gepubliceerd tussen 1906 en 1918.

Er ontstond een hechte vriendschap tussen de twee doctoren die overdag met patiënten werkten en 's avonds en 's nachts achter de microscoop zaten. In 1895 ging Nissl voor de vooraanstaande Duitse psychiater Emil Kraepelin in Heidelberg werken waar hij hem later opvolgde als hoofd van het ziekenhuis. Alzheimer werd in 1895 aangesteld als directeur van het psychiatrisch instituut (Irrenanstalt), waar hij doorging met onderzoek naar een verscheidenheid aan onderwerpen met inbegrip van klinisch onderzoek naar de bipolaire stoornis en schizofrenie.

In 1902 nodigde Kraepelin, "de Linnaeus van de psychiatrie", Alzheimer uit om met hem te gaan samenwerken in de universiteitskliniek van Heidelberg, waar hij dus opnieuw werkte met Nissl. In 1903 vergezelde Alzheimer Kraepelin naar de universiteitskliniek van München, waar hij vertrouwd werd met de differentiële diagnose bij progressieve verlammingen. In 1908 voegde hij zich bij de staf van het Psychiatrisch Instituut als buitengewoon hoogleraar en volgde Robert Gaupp op als directeur van het klinisch anatomisch laboratorium. Hierdoor verwierf het laboratorium zich al snel een internationale reputatie en werd een ontmoetingsplaats voor vele belangrijke onderzoekers, waaronder Ugo Cerletti (1877-1963), Hans Gerhard Creutzfeldt (1885-1964), Alfons Maria Jakob (1884-1931) (naar de beide voorgaande is de ziekte van Creutzfeldt-Jakob genoemd), Fritz H. Lewy (1885-1950), F. Lotmar, en Gaetano Perusini (1879-1915).

Vruchtbare jaren
Gedurende zijn jaren in München beschreef Alzheimer de ziekte die naar hem vernoemd is, maar hij deed eveneens microscopisch onderzoek naar andere ziekten van het zenuwstelsel. Hij beschreef onder andere de veranderingen in de hersenen bij arteriosclerose en het verlies van zenuwcellen bij de Ziekte van Huntington - dat Alzheimer het meest aantrof in een inwendig deel van de grote hersenen, in het corpus striatum. Alzheimer onderzocht ook veranderingen in de hersenen bij epilepsie. Hij beschreef onder andere een uitgebreid verlies van zenuwcellen in de hippocampus, de zogenoemde Ammonshoornsclerose, bij een groot aantal patiënten met epilepsie. Al in 1907 suggereerde hij tijdens een lezing dat het verlies van zenuwcellen de ziekte niet veroorzaakte, die hij "de aanvallen" noemde, maar door de aanvallen zelf werd veroorzaakt. Dit is door latere onderzoeken bevestigd.

De man met de sigaar
De 10 jaar in München als hoofd van het anatomisch laboratorium waren Alzheimers beste jaren. Studenten van verscheidene landen bezetten constant de twintig plaatsen in zijn laboratorium. Alzheimer wisselde tussen de diverse microscopische werkplekken, waar hij uitvoerig tijd nam voor elke student om uit te leggen wat er onder de microscoop te zien was. Diegenen die er geweest zijn omschreven het als een onvergetelijk iets om te zien hoe Alzheimer met zijn grote hoofd zich over de microscoop boog met zijn knijpbril aan een koord om zijn nek en altijd met een sigaar, die hij aan de kant legde als hij begon aan zijn verklaringen. Er wordt beweerd dat aan het eind van de dag bij elke werkplek waar een microscoop stond, een sigarenstompje lag, aldus zijn rondgang door het laboratorium markerend.

De laatste jaren
Op 16 juli 1912 tekende Koning Wilhelm II van Pruisen een akte van benoeming als professor in de psychiatrie aan de universiteit van Breslau (nu Wroclaw, Polen). Alzheimer nam de uitnodiging aan en verliet Frankfurt, maar in de trein voelde hij zich al ziek en moest direct na aankomst opgenomen worden in het ziekenhuis. Hoewel zijn gezondheid snel achteruitging, wijdde hij zijn laatste drie jaar aan onderzoek en klinisch werk, maar hij was nooit in staat datgene te doen waarvoor hij naar Breslau was gekomen. Zijn dood op 19 december 1915 op 51-jarige leeftijd was het resultaat van hartfalen na endocarditis.

Nawoord
De diagnose van de Ziekte van Alzheimer is tegenwoordig nog steeds gebaseerd op de onderzoeksmethoden die gebruikt werden in 1906. Dit is opmerkelijk in het licht van de ontwikkeling van onderzoeksmethoden bij andere ziekten en zegt veel over de kwaliteit van de ontdekkingen van Alzheimer.

Alzheimer schreef zelf nooit een boek, maar werkte wel aan een groot manuscript, Die Anatomie der Geisteskrankheiten (De anatomie van geestesziekten) voor een leerboek over psychiatrie, maar het boek werd nooit voltooid.

Samen met Max Lewandowsky (1876-1918) was Alzheimer medeoprichter en mede-uitgever van het tijdschrift Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie.

quote:

Op donderdag 18 mei 2006 15:46 schreef pyl het volgende:


Ik heb hem nota bene ooit zelf geplaatst ...

quote:

Op donderdag 18 mei 2006 15:57 schreef Parabola het volgende:
Moet je eens kijken hoe verdacht vaak ik lucky shots weet te plaatsen dan.

edit: ws dacht je dan ook dat het toeval was dat Tokay steeds vergat dat ze het plaatje geplaatst had.

quote:

Evariste Galois (25 oktober 1811 – 31 mei 1832) was een Frans wiskundige
Weinig wiskundigen zijn zó legendarisch geworden als Evariste Galois. Zowel zijn levensloop als zijn wiskundige ontdekkingen hebben daar sterk aan bijgedragen. Op slechts twintigjarige leeftijd overleed hij aan de gevolgen van een duel. Hij had toen al een wiskundige theorie ontwikkeld, die nu zeer algemeen wordt toegepast en die de geschiedenis is ingegaan als Galoistheorie. Over het leven van Galois zijn vele boeken geschreven, in veel daarvan worden de gebeurtenissen enigszins overdreven en geromantiseerd. Desondanks is het leven van Galois een interessante maar tragische episode uit de geschiedenis van de wiskunde.

Biografie
Evariste Galois werd geboren op 25 oktober 1811 in Bourg-la-Reine, een dorpje enkele kilometers ten zuiden van Parijs, als kind van Nicolas-Gabriel Galois en Adelaide Marie Demante. Evariste had één oudere zus, Nathalie-Théodore en een jongere broer, Alfred. Zijn ouders kwamen beiden uit welgestelde families en waren ook hoog opgeleid. De eerste twaalf jaar van zijn leven kreeg Evariste thuis les van zijn moeder - er was toen nog geen schoolplicht - die hem voornamelijk Grieks, Latijn en godsdienst leerde.

De ouders van Evariste Galois waren verwoede republikeinen en grote aanhangers van de ideeën van de Franse Revolutie en van Napoleon. Napoleon werd echter verslagen en na de machtsovername van Lodewijk XVII, die zich in zeer korte tijd impopulair maakte, werd Nicolas Galois gekozen tot burgemeester van Bourg-la-Reine, wat hij gedurende veertien jaar zou blijven.

Naar school
Toen Evariste 12 jaar oud was, stuurden zijn ouders hem naar het prestigieuze Lycée Louis-le-Grand in Parijs. De school, genoemd naar koning Lodewijk XIV, had een goede naam op onderwijskundig gebied, maar de school stond ook bekend als een kweekvijver voor rebellie. Dit ondanks het strenge regime: overtreding van de schoolregels werd meestal bestraft met een verblijf van enkele dagen in de cellen, waarvan de school er twaalf bezat. Zelfs op de meest simpele vergrijpen stond een celstraf, zoals het breken van een bord of teveel draaien in bed.

Galois was een goede leerling en was nog niet zo geïnteresseerd in politiek, hij deed dan ook niet mee aan de opstandjes binnen school, zoals die regelmatig uitbraken. Hij won tijdens zijn eerste jaren op school diverse eerste prijzen; het was gebruikelijk om aan de beste leerling een prijs toe te kennen. Desondanks moest hij op een gegeven moment een jaar overdoen, wegens een onvoldoende voor retoriek.

Hierdoor begon Galois zich op school erg te vervelen, maar daar kwam verandering in toen hij wiskunde kreeg. Hij bleek een opmerkelijk talent voor wiskunde te bezitten: zijn schoolwiskundeboeken las hij alsof het leesboeken waren en al op zijn vijftiende las hij werken, bedoeld voor professionele wiskundigen. Zijn talenten werden echter door het grootste deel van zijn leraren niet onderkend. Galois was slechts in wiskunde geïnteresseerd en Thillaye, zijn natuurkundeleraar, vatte zijn houding ooit kort maar veelzeggend samen met 'studeert nooit'.

In juni 1828 deed Galois (toen 16 jaar) toelatingsexamen voor de École Polytechnique. Deze school, opgericht in 1794, was de meest prestigieuze instelling voor wetenschappelijk onderzoek van Frankrijk en waarschijnlijk zelfs van heel Europa. Galois zakte echter voor dit examen.

In 1829 publiceerde Galois (17) een eerste artikel over kettingbreuken in Annales de Mathématiques. De auteur werd hier omschreven als `leerling van het Lycée Louis-le-Grand', zeer uitzonderlijk voor een wetenschappelijk tijdschrift.

In het begin van de negentiende eeuw werden er grote vorderingen gemaakt in het onderzoek naar polynomiale vergelijkingen. Sinds de Babyloniërs was bekend dat een tweedegraads vergelijking met de wortelformule opgelost kan worden. Galois deed veel onderzoek naar het bepalen van de oplosbaarheid van de hogeregraadsvergelijkingen. Hij was waarschijnlijk wel bekend met Abels stelling over de onoplosbaarheid van de algemene vijfdegraadsvergelijking, maar niet met het meeste van diens overige werk. Hun beider resultaten vertonen dan ook veel overlappende studies.

In zijn persoonlijk leven kreeg Galois die zomer een grote tegenslag te verwerken. Begin 1829 werd er in Bourg-la-Reine een conservatieve priester aangesteld. Deze sloot een verbond met een conservatief lid van het plaatselijk bestuur, die ook niet gelukkig was met een liberale burgemeester. Ze lieten kwaadwillige brieven circuleren en ondertekenden deze met Nicolas-Gabriel Galois. Er brak een schandaal uit en de burgemeester moest zijn ambt neerleggen. Hij vertrok naar Parijs, maar kon de situatie niet verdragen en pleegde op 2 juli van dat jaar zelfmoord.

Nog diezelfde maand deed Evariste voor de tweede en laatste keer toelatingsexamen voor de École Polytechnique. Dit examen is legendarisch geworden: Galois zakte, deels omdat hij nog niet over zijn vaders dood heen was, deels ook omdat hij zijn wiskundige ideeën niet onder woorden kon brengen. Hierdoor kon hij niet naar de École Polytechnique, waarmee een kans op een wetenschappelijke carrière zeer klein werd.

Galois besloot naar de École Préparatoire te gaan. Na twee jaar École Préparatoire kon je les gaan geven aan een middelbare school. Galois moest om toegelaten te worden eerst examen doen aan het Lycée Louis-le-Grand, wat hem slechts met zeer veel moeite en met dank aan zijn wiskundige talenten lukte. In februari 1830 (18 j oud) begon hij dan maar zijn studie aan de École Préparatoire. Hier raakte hij bevriend met Auguste Chevalier, die net als zijn broer Michèl een aanhanger was van het Saint-Simonisme. Beide broers hadden een grote politieke invloed op Galois.

In 1830 herschreef en verbeterde Galois zijn artikel, dat hij eerder aan Cauchy gestuurd had. De Franse wetenschappelijke academie had dat jaar namelijk een prijs uitgeloofd voor de beste wiskundige publicatie. Het artikel werd ter beoordeling meegenomen door Fourier, maar deze overleed plotseling op 16 mei van dat jaar. Na zijn dood werd het artikel niet meer teruggevonden, waardoor Galois de eerste prijs misliep. De prijs werd uiteindelijk toegekend aan Jacobi en postuum aan Abel.

In 1830 brak er in juli een revolutie uit in Parijs. Karel X werd tot aftreden gedwongen, zijn plaats werd overgenomen door de liberalere hertog van Orleans, die onder de naam Lodewijk Filips koning van Frankrijk werd.

In tegenstelling tot de studenten van de École Polytechnique, die fanatiek aan de revolutie deelnamen, werden de studenten van de École Préparatoire door hun directeur Guigniault in de school opgesloten. Galois, die geïnspireerd door de broer Chevalier en door de laffe manier waarop zijn vader de dood in was gedreven, behoorlijk politiek geëngageerd was geworden, was woedend op Guigniault, zeker omdat deze later toch de kant van de revolutie koos toen dat in zijn voordeel bleek te zijn. Galois werd lid van de Nationale Garde, een militante republikeinse beweging, opgericht tijdens de Franse Revolutie. In december 1830 viel Galois (juist 19) in een open brief in de schoolkrant Guigniault aan en werd van school gestuurd.

Om aan de kost te komen organiseerde Galois lessen in hogere algebra. Deze waren een redelijk succes, hoewel het publiek in de loop van de tijd drastisch afnam. Ook publiceerde hij nog twee artikels, de laatste die hij tijdens zijn leven zou publiceren: een wiskundig artikel in Annales de Mathématiques en een artikel over wetenschapsonderwijs in Gazette des Écoles. Tevens stuurde hij, op verzoek van Poisson, voor de derde keer zijn verhandeling over de oplosbaarheid van vergelijkingen naar de Franse Academie.

Begin 1831 werd de Nationale Garde verboden door Lodewijk Filips, die haar als bedreiging voor zijn regering zag. Negentien voorname leden van de Nationale Garde werden hierop gearresteerd. Galois was hier niet bij, maar wel enkele van zijn vrienden. Toen de negentien in april werden vrijgelaten, werd ter gelegenheid daarvan een groot banket georganiseerd, waar zo'n 200 republikeinen, waaronder Galois, aanwezig waren. Op een gegeven moment hief Galois, met een mes in zijn hand, het glas en riep: voor Lodewijk Filips!. De volgende dag werd hij gearresteerd wegens het uiten van dreigementen aan het adres van de koning en op 15 juni werd hij voor de rechtbank voorgeleid. Hier beweerde hij in werkelijkheid gezegd te hebben: Voor Lodewijk Filips, als hij ons bedriegt!. Mede tot zijn eigen verbazing, want uit brieven is gebleken dat niet waar was, werd Galois vrijgesproken.

Op 14 juli, precies 42 jaar na de Franse Revolutie, deden de leden van de Nationale Garde mee aan een demonstratie, waar ze verschenen in hun verboden uniformen. Galois werd, net als zijn vriend Vincent Duchâtelet, gearresteerd en tot negen maanden gevangenisstraf veroordeeld. Deze bracht hij door in de gevangenis Sainte Pélagie, in het zuiden van Parijs. Tijdens zijn gevangenschap ontving hij van Poisson de afwijzing van zijn artikel. Poisson schreef dat Galois zijn beweringen niet goed kon beargumenteren, maar stimuleerde hem meer werk op te sturen.

In maart 1832 werd Galois (20) overgeplaatst naar het ziekenhuis Sieur Faultier, wegens een cholera-epidemie die in Sainte Pélagie was uitgebroken. Hier ontmoette hij Stéphanie Poterin-Dumotel, de dochter van de plaatstelijke arts. Hij werd verliefd op Stéphanie en begon fanatiek met haar te schrijven. Het is niet bekend of Stéphanie ooit verliefd op Galois is geweest, later was ze dat in ieder geval niet meer, zo bleek uit Galois' brieven.

Kort na zijn vrijlating op 29 april, woonde Galois een bijeenkomst van zijn republikeinse vrienden bij. Hier opperde Galois het idee om een duel in scène te zetten met L.D., zodat het leek alsof hij door zijn politieke tegenstanders de dood in was gedreven. Hoewel zijn vrienden het geen goed idee vonden, vond het duel uiteindelijk toch plaats. Galois werd op diverse plaatsen met kogels doorboord en een dag na het duel, op 31 mei 1832 overleed hij in een Parijs' ziekenhuis op slechts 20-jarige leeftijd. Op zijn sterfbed weigerde hij nog zich door een priester bij te laten staan. De dagen na zijn begrafenis, op 2 juni, braken er diverse republikeinse opstandjes uit.

Er zijn ook twee andere versies van het verhaal bekend, namelijk dat Galois een duel uitvocht om Stéphanie of dat hij zich inderdaad gedwongen voelde tot een duel met een politiek tegenstander. Dit is echter onwaarschijnlijk: in brieven aan vrienden, die hij in de week voor zijn dood schreef, sprak hij over een zekere dood, bij een echt duel zou dit lang niet zeker geweest zijn.

Hoe dan ook, de avond voor het duel schreef hij een lange brief aan Auguste Chevalier. Hierin vatte hij kort zijn wiskundige resultaten samen en sloot ze af met de woorden: vraag Jacobi en Gauss hun mening, niet over de waarheid, maar naar de waarde van deze stellingen. Deze brief is legendarisch geworden, mede door de woorden Dit voorbeeld is nog niet volledig. Ik heb echter geen tijd., die aanleiding hebben gegeven tot de legende als zou Galois het duel verloren hebben, omdat hij de gehele nacht ervoor bezig is geweest met het opschrijven van zijn wiskundige resultaten, waardoor hij tijdens het duel te moe was.

Na Galois' dood duurde het nog jaren voor hij erkend werd als een groot wiskundige. Pas in 1846 publiceerde Liouville Galois' beroemde verhandeling over de oplosbaarheid van vergelijkingen. Alhoewel Chevalier en Galois' broer Alfred zijn verhandeling naar Gauss en Jacobi gestuurd hebben, is er nergens enige commentaar in hun publicaties terug te vinden.

quote:

Op vrijdag 19 mei 2006 10:04 schreef Z het volgende:
Wat een verhaal he.

quote:

Op zondag 21 mei 2006 01:51 schreef Alecks het volgende:
Dit lijkt me een muziekmeneer, eind 19e, begin 20e eeuw.

quote:

Op zondag 21 mei 2006 10:54 schreef Treinhomo het volgende:
Meneer Fox ?
_{Van '20th century fox'.}

quote:

Op zondag 21 mei 2006 10:55 schreef Modus het volgende:
Huey Lewis?

quote:

Op zondag 21 mei 2006 11:37 schreef Gellius het volgende:
Als naam of als naam-gever, Tokay?

quote:

Op zondag 21 mei 2006 13:52 schreef Gellius het volgende:
't is een Fransman pyl, dat zie jij toch ook wel?

quote:

Op zondag 21 mei 2006 14:15 schreef Gellius het volgende:
Ach ja, ik heb nu eenmaal dat je ne sais quoi hè?

quote:

_{'t is Gellius, overigens.}

quote:

Op dinsdag 16 mei 2006 07:52 schreef Lord_Vetinari het volgende:
For the record: IK heb niks tegen reeksen, indien ze iets bijdragen aan een forum. Ik heb wel iets tegen reeksen die verkapte post-opkrik manieren zijn. Dat was reden voor ons om het personenassociatie-topic te sluiten. Het is ook de reden, dat we RJPvD zsm kwijt willen, hetzij richting Belgisch archief, hetzij richting het te beginnen spelletjes-forum. De gewone RJP daarentegen draagt bij aan C&H omdat er naar aanleiding van de plaatjes regelmatig informatie gegeven wordt.

quote:

Op zondag 21 mei 2006 19:47 schreef Gellius het volgende:
MEN?

quote:

Op zondag 21 mei 2006 19:50 schreef Gellius het volgende:
Men heeft het niet nodig gevonden om daar even over te communiceren?

quote:

Op zondag 21 mei 2006 21:44 schreef Johan_de_With het volgende:
Verplaatsingen van obelisken?

quote:

Op zondag 21 mei 2006 21:52 schreef Gellius het volgende:
Ik dacht even aan MENheer Fulgence Marie Auguste Bienvenüe, maar die had niet zo'n lekker doorvoed postuur als deze MENheer.

quote:

Op zondag 21 mei 2006 21:53 schreef Gellius het volgende:
Oh wacht, we zijn weer C&H. Ik hou het niet meer bij.

quote:

Op zondag 21 mei 2006 22:00 schreef Gellius het volgende:
Bienvenüe had met de metro te maken . In de zin van: verplaatsen.

quote:

Zijn die bengels van RJPvD nu alweer verplaatst?

quote:

Op maandag 22 mei 2006 13:53 schreef Z het volgende:
Die Fransman van jou, gaf die z'n naam aan één of andere aandoening?

quote:

Op maandag 22 mei 2006 14:03 schreef Z het volgende:
Meneer Michelin?

quote:

Op maandag 22 mei 2006 14:08 schreef Scrutinizer het volgende:
Is die Fransoos één van de heren Peugeot?

quote:

Op maandag 22 mei 2006 14:13 schreef Scrutinizer het volgende:
Louis Vuitton?

quote:

Louis Vuitton (August 4, 1821-February 27, 1892) was a luggage-maker and luggage-designer in Paris in the mid-late 1800's. More than a century later, Vuitton's handbags and luggage are now a status symbol around the world and are often looked to in the world of fashion. The Louis Vuitton "LV" Monogram design can be considered the very first "designer label" on a product (first in the contemporary sense), as it was created in 1896 with the intent of preventing counterfeiting. Unfortunately, Louis Vuitton is the most counterfeited brand in fashion history: just over 1% of all "Louis Vuitton"-branded items are not counterfeit.

Vuitton was born in Anchay, Jura, France (now part of the commune of Lavans-sur-Valouse). He moved from his hometown of Anchay in 1835 at the age of fourteen. Two years later, he arrived in Paris and started working as an apprentice for trunk-maker and packing-case-maker Monsieur Marechal.

The Louis Vuitton Company:

Early Days (1854-1892)
Louis Vuitton was founded by Louis Vuitton. When Vuitton opened his first store in Paris in 1854, he began by selling flat-topped trunks that were lightweight and airtight, and were bought by France's Empress Eugénie in its first year of sale. His first piece was the gray Trianon canvas flat trunk. Vuitton was the first trunk-maker to create a flat-topped trunk or an airtight trunk. (All trunks before this had rounded tops for water to run off, and thus could not be stacked.) Surprisingly, the Monogram Canvas design was not created until after Louis Vuitton's death; it was created by his son, Georges.

Georges Vuitton is also credited with developing Vuitton's unique five-combination lock... In 1936, after Georges died, his son, Gaston-Louis, took the helm of the company... In 1983 the Louis Vuitton company joined with America's Cup to form the Vuitton Cup, a preliminary competition -- called an eliminatory regatta -- for the world's most prestigious yacht race.

1854 - Vuitton opened his first store in Paris on Rue Nueve des Capucines, founding Louis Vuitton Malletier ("Louis Vuitton Trunk-Maker").

1860 - Vuitton opened a larger factory in Asnières-sur-Seine to accommodate increased demand.

1867 - Vuitton entered the Universal Exhibition at the World's Fair in Paris, winning the bronze medal.

1872 - Creation of the red and beige striped canvas

1876 - Creation of the wardrobe trunk, which contained a rail and small drawers for storing clothing.

1880 - Georges gets married and (on the same day) is given control of the business.

1883 - Georges' son Gaston-Louis is born.

1885 - The first Louis Vuitton store in London opens.

1888 - The Damier Canvas pattern is created by Louis Vuitton in collaboration with Georges, and bears a logo that reads "marque L. Vuitton déposée" (which literally means "mark L. Vuitton deposited" or roughly "L. Vuitton trademark").

1889 - Vuitton wins the gold medal at the World's Fair in Paris.

1892 - Vuitton dies;the Vuitton company begins selling handbags.


Golden Age of Louis Vuitton (1893-1936)
After Vuitton's death, Georges amazingly made Louis Vuitton a worldwide corporation.

1893 - Georges displays Vuitton products at the World's Fair in Chicago.

1894 - Georges publishes his book "Le Voyage".

1896 - Georges designs the 'Monogram Canvas' (shown to the right). It came to be called 'Monogram Canvas;' its graphic symbols were based on the trend for Japanese/Oriental designs in the late Victorian Period. This can be considered the first "designer logo", since Georges was driven to create this pattern to prevent further copying of Vuitton patterns (counterfeiting had already begun by this point). Georges then sailed to the United States, in which he toured various cities such as New York, Philadelphia, and Chicago. He sold Vuitton products during the visit.

1899 - Georges exhibited Vuitton products at the maiden Paris Auto Show.

1900 - Georges Vuitton was given the honor to set up the "Travel Items and Leather Goods" section of the 1900 Paris World Fair.

1901 - the Louis Vuitton Company introduced the 'Steamer Bag', a small handbag to be kept inside Vuitton luggage trunks.

1904 - Georges chaired the jury for the St. Louis World Fair. In the same year, the Louis Vuitton company introduced a new line of trunks that have special compartments for items such as perfumes, clothing, and other goods.

1906 - Georges' son Gaston-Louis married Renee Versille and Louis Vuitton introduces trunks for automobiles.

1914 - The Louis Vuitton Building opens in Champs-Elysees. The building was the largest travel-goods store in the world at that time. Store locations open in New York, Bombay, Washington, London, Alexandria and Buenos Aires as World War I begins.

1924 - Only eight years after the end of World War I, the 'Keepall' is invented. This bag foreran the duffel bag in a travel bag for light travel to keep necessities in.

1929 - The seventy-fifth anniversary of Louis Vuitton, a toiletry case is introduced specifically for opera singer Marthe Chenal. It could fit bottles, brushes, mirrors, powder boxes and more toiletries.

1931 - Louis Vuitton introduced exotic bags such as a handbag of crocodile skin, as well as elephant hide handbags for the Colonial Exhibition.

1932 - Louis Vuitton introduced the Nóe bag. This bag was made for champagne vinter to transport bottles.

1933 - The Louis Vuitton Speedy bag was introduced.

1936 - The golden age of Louis Vuitton ends as Georges Vuitton passes away. Estimates attribute Georges Vuitton with over 700 new Vuitton designs. Gaston-Louis Vuitton assumes control of the company. The secretary trunk is introduced for Leopold Stokowski, a conductor.

Corporate Age of Louis Vuitton (1937 - Present Day)
Louis Vuitton store in Omotesando, TokyoA recent book by Stephanie Bonvincini, Louis Vuitton, A French Saga, has made allegations about Louis Vuitton's links with the Vichy regime and the subsequent Nazi occupation of France in the second world war.

1946 - Louis Vuitton decides to go toward other industries instead of laying off workers in the post-war situation.

1951 - Louis Vuitton supplies all the travel items for President Auriol of France's tour of America after World War II.

1959 - New innovations in the treatment of canvas allow more bags to be made, and Louis Vuitton releases a set of Monogram canvas bags.

1959 to 1965 - 25 new models of travel items were introduced each year; a total of 175 new travel items introduced.

1968 - A Louis Vuitton sales office opens in Tokyo, Japan.

1969 - Gaston-Louis Vuitton dies.

1977 - The Louis Vuitton SA holding company was created.

1978 - Louis Vuitton stores open in Tokyo and Osaka, Japan.

1983 - Louis Vuitton teams up with the America's Cup sailing race to form the Louis Vuitton Cup for Sailing. The Louis Vuitton Cup is an elimination round in which the winner sails against the America's Cup winner from the previous year for the America's Cup.

1984 - The first store in South Korea opens in Seoul.

1985 - The Epi Leather line is introduced.

1987 - Louis Vuitton and Moet-Hennessey merge to form LVMH Moet Hennessey Louis Vuitton. The group continues to own the Louis Vuitton company and brand.

1988 - The Louis Vuitton Classic Annual Automobile Race is launched in Paris, France.

1992 - A Louis Vuitton store opens in Beijing, China.

1993 - LVMH launches the Taiga line, a luggage and briefcase black leather line for men.

1996 - The centennial of the Monogram Canvas occurs and LVMH spotlights various designers.

1997 - LVMH launches a line of pens.

1998 - LVMH adds Marc Jacobs, who designs the Monogram Vernis line, and LVMH launches a line of travel guides to major cities around the world.

2001 - LVMH creates the Graffiti line.

2002 - LVMH releases a Louis Vuitton line of watches.

2003 - Takashi Murakami & Marc Jacobs launch the Cherry Blossom Limited Edition, Multicolore and Eye Love lines.

2004 - Louis Vuitton opens stores in New Delhi, India and Macau.

2005 - Artist Vanessa Beecroft creates performance for new store in Paris.

2006 - Opens a store on the Avenue des Champs Élysées, Paris, France.

quote:

Op maandag 22 mei 2006 14:47 schreef Z het volgende:
Daar zijn de meningen over verdeeld. Meneer had meer een andere pet op.

quote:

Op maandag 22 mei 2006 14:54 schreef pyl het volgende:
Of een wielrennerspetje.

quote:

Op maandag 22 mei 2006 15:12 schreef Z het volgende:
Meneer had een neus voor hele andere dingen. Meneer was artiest overigens.

quote:

Op maandag 22 mei 2006 16:30 schreef Z het volgende:
[..]

quote:

Op maandag 29 mei 2006 17:04 schreef pyl het volgende:
Een grappig uitziend mannetje, inderdaad, die Alexandre Dumas (père).

quote:

Op woensdag 31 mei 2006 14:23 schreef Z het volgende:
Get a room!

quote:

Ik heb eerbied, voor jouw grijze haren...

quote:

Op woensdag 31 mei 2006 14:52 schreef Alecks het volgende:
Eerbied zeker... maar goed. Wat zie ik? Een koppel in de herfst van hun leven. En als ik het goed schat viel die herfst in de jaren zestig, al is dat bij ouderen natuurlijk lastig te zeggen. Bejaarden zouden voor RjP wat modebewuster moeten worden...

Zoeken we de namen van beide personen of slechts van één van hen?
Hun roem, is die in voornoemde herfst aan komen waaien of waren zij al eerder bekend?

quote:

Op donderdag 1 juni 2006 03:17 schreef Apropos het volgende:
M'neer doet denken aan een Cubaans musicus, maar degene die ik in gedachten heb oogstte nog tijdens zijn bestaan lauweren.

quote:

Museum voor letterkundige relieken?

quote:

Op maandag 5 juni 2006 22:26 schreef Z het volgende:
De Kröller-Müller-tjes?

quote:

Op maandag 5 juni 2006 23:24 schreef Z het volgende:
Ha die Tokay. Ik denk dat ik weet wie het zijn, ik heb er laatst iets over gelezen. Maar het wil me niet te binnen schieten nu. Ik kom er morgen nog even op terug.

quote:

Op dinsdag 6 juni 2006 14:34 schreef Z het volgende:
De Singers?

quote:

William Singer (1868-1943) was de zoon van een Amerikaanse staalgigant in Pittsburgh. In plaats van zijn vader op te volgen koos hij voor zijn passie, het kunstenaarschap. Samen met zijn vrouw Anna reisde hij door Europa. Het echtpaar vestigde zich in 1901 in de kunstenaarskolonie Laren. Daar lieten ze in 1911 villa De Wilde Zwanen bouwen, onderdeel van het huidige Singer Laren. Ze waren hartstochtelijke verzamelaars. Na William’s overlijden in 1943 bracht Anna Singer de collectie onder in de Singer Memorial Foundation ter herinnering aan haar echtgenoot. In 1956 werd de villa uitgebreid met een concertzaal en een museumvleugel om de groeiende collectie onderdak te bieden en voor publiek toegankelijk te maken. De kern is de verzameling die de Singers bijeen brachten.

De vaste collectie bevat ondermeer werken van William Singer, Albert Neuhuys, Hein Kever, Evert Pieters, Ferdinand Hart Nibbrig, Lou Loeber, Chris Beekman, Bart van der Leck, Gustave De Smet en Jan Sluijters.

Tentoonstellingen, van Nederlandse en Europese kunstenaars en kunststromingen uit de periode 1880-1950, hebben altijd een link met de eigen collectie.

Singer Laren 50 jaar

Singer Laren bestaat 50 jaar! In 2006 is het een halve eeuw geleden dat de Amerikaanse Anna Singer-Brugh haar Larense villa De Wilde Zwanen inclusief museumzalen en concertzaal en een groot gedeelte van haar kunstcollectie schonk aan de Stichting Singer Memorial Foundation. Deze stichting richtte zij op ter nagedachtenis aan haar echtgenoot William Singer die in 1943 was overleden. Sindsdien worden de prachtige locatie en de collectie geëxploiteerd door middel van een levendig tentoonstellingsprogramma in het museum en een brede programmering van alle podiumkunsten in het gemoderniseerde theater. Al een halve eeuw een hele prestatie mede omdat Singer Laren een particuliere culturele instelling is. Singer Laren viert dit 50-jarig jubileum in 2006 met een heel speciaal tentoonstellings- en evenementenprogramma.