De Kunst van het loslaten van een ex #39

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 14:07 schreef Gi1337 het volgende:

[..]

Paar dingen:

1. Ik zou zoiezo niet een relatie hebben met iemand waar ik misselijk van word als ik sex met haar heb.. (Of in jouw geval Hem)
2. No offence, maar ik kan er ook niet tegen als een vrouwtje een afspraak maakt in kleinere stappen dan een half uur. Komop, je spreekt toch niet met iemand af om 10 over 9?
3. Over dat je eenzaam bent: Heb je geen familie waar je met je problemen terrecht kan? waar ej je ei bij kwijt kan? En anders neem Kabeltv en neem je internet? Spreek weer af met je vage halve kenissen, en vertel je verhaal zoals je hier doet.
4. Als het wel wilt dat het goed komt: Denk dan na of hij het wel waard is. Weeg de leuke dingen op tegen die vervelende dingen (zijn leugens over vriendinnen/Drugs)

Klinkt "Klishjé" , maar er zijn meer mannen op de wereld...

1. Dat is het nou, ik stoor me er gewoon niet aan dat we geen seks hebben, seks is voor mij niet zo super belangerijk.
2. Van die 10 over 9 was de bedoeling dat hij dus om 9 uur naar mijn toe zou komen. Het is 5 minuten rijden. Vandaar de 10 over 9 ik weet het, beetje raar..
3. Nee ik heb geen familie, ik ben pleegkind en toen ik 17 was geworden werd ik 'te veel' voor mijn pleegouders en toen ben ik maar in een internaat gestopt omdat de staat me nergens anders kwijt kon. Maar vanaf je 18 ben je niet meer de staat zijn probleem en mocht ik dus niet in het internaat blijven. Dus nu woon ik op kamers bij de ouders van een vriend van me in een boerderij. En wat is het geval, we wonen dus in de boerderij in de middle of nowhere, kabeltv en internet is geen optie.

En punt 4. Ik wet dat het niet goed komt en dat de minpunten zwaarder wegen, maar ik weet niet wat ik zonder hem moet, met al die eenzaamheid. Zat mannen op de wereld, ik weet het. Maar het duurt zolang voor dat je ten eerste een geschikte kandidaat hebt gevonden en ten tweede dat je zo'n band op hebt gebouwd.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 14:25 schreef BubblegumBarbie het volgende:

[..]

1. Dat is het nou, ik stoor me er gewoon niet aan dat we geen seks hebben, seks is voor mij niet zo super belangerijk.

Raar mens

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 14:25 schreef BubblegumBarbie het volgende:
3. Nee ik heb geen familie, ik ben pleegkind en toen ik 17 was geworden werd ik 'te veel' voor mijn pleegouders en toen ben ik maar in een internaat gestopt omdat de staat me nergens anders kwijt kon. Maar vanaf je 18 ben je niet meer de staat zijn probleem en mocht ik dus niet in het internaat blijven. Dus nu woon ik op kamers bij de ouders van een vriend van me in een boerderij. En wat is het geval, we wonen dus in de boerderij in de middle of nowhere, kabeltv en internet is geen optie.

Dat veranderd de zaak... Ga dan in een leuke stad wonen. met een paar leuke huisgenootjes waar je lekker 3 keer per week mee kunt gaan stappen. En dan kom je vanzelf wel weer een keer de ware tegen... geloof mij.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 14:42 schreef Gi1337 het volgende:

[..]

Raar mens
[..]

Dat veranderd de zaak... Ga dan in een leuke stad wonen. met een paar leuke huisgenootjes waar je lekker 3 keer per week mee kunt gaan stappen. En dan kom je vanzelf wel weer een keer de ware tegen... geloof mij.

Ik ben bezig met een huis zoeken in Alkmaar, maar het wil niet echt vlotten. En 3 keer per week stappen zit er niet in, fulltime baan..
Maar hoe dan ook, ik ben opzoek naar een oplossing op korte termijn, niet een jarenplan.

Mijn advies: maak het definief uit met die gozer. Je geeft zelf al heel duidelijk toe dat je eigenlijk alleen bent teruggekomen omdat je eenzaam was. En dat is dus niet de goede reden, dat heb je nu zelf ook wel door misschien. Je bent nu 20 (profiel?) en dat betekend dat je nog werkelijk met alles kan beginnen! Ik ben zelf 21 en vorig jaar begonnen met een compleet nieuwe studie. Verhuist naar de "grote stad" en dus alles en iedereen achtergelaten, dat merk je wel even en ik zat dus in een vergelijkbare situatie als jij nu zit. Ondertussen heb ik vrienden (klasgenoten) gemaakt en woon ik met steeds meer plezier toch 100 km van mn familie en vrienden vandaan.

2 the point: Je bent jong genoeg om nieuwe vrienden te maken, zoeken, of oude vrienden een belletje geven. Verder kun je erover nadenken met een studie te beginnen, ander werk (andere collega's misschien) of op een sportclub gaan, legio mogelijkheden!

Ga iig weg bij die gozer, want die maakt meer stuk dan je lief is in mijn ogen. Succes ermee en praat erover met mensen waar je wel contact mee heb of had!

succes!

Slaande ruzie? getver.. dumpen die gast en zorg dat je in een betere omgeving terecht komt. dit moet je niet willen Bubble!!!!

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 16:17 schreef Mickeys het volgende:
Slaande ruzie? getver.. dumpen die gast en zorg dat je in een betere omgeving terecht komt. dit moet je niet willen Bubble!!!!

Ik weet het, maar dan is er dat stukje in me dat hoop houd en van hem houd en het zo graag wil. En het alleen achter bljiven houd me zo onwijs tegen..

nogmaals! Je houd van hem dat snap ik! Maar bij hem blijven omdat je anders alleen achter blijft is echt niet de goede reden! Je vind weer iemand anders, no shit! (sherlock)

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 16:30 schreef BubblegumBarbie het volgende:

[..]

Ik weet het, maar dan is er dat stukje in me dat hoop houd en van hem houd en het zo graag wil. En het alleen achter bljiven houd me zo onwijs tegen..

Rare vraag misschien maar hoe kan je nu houden van iemand die je slaat? Heb je weinig zelfrespect? Kom op meis... opkomen voor jezelf en je niet verlagen tot zijn soort!!!

Alleen achter blijven doe je niet. Kies echte vrienden die respect voor jou hebben en omgekeerd. Je bent nooit alleen op deze wereld. Jouw tijd komt nog wel.

_{Ben op mijn 38e aan een supergozer gekomen dus er is nog altijd hoop!}

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 16:30 schreef BubblegumBarbie het volgende:

[..]

Ik weet het, maar dan is er dat stukje in me dat hoop houd en van hem houd en het zo graag wil. En het alleen achter bljiven houd me zo onwijs tegen..

Natuurlijk blijf je niet alleen achter. Zijn er niet genoeg mensen waarmee jij je tijd door kan brengen? Afleiding te zoeken, je weer op andere, nieuwe dingen te richten. Je weet waarschijnlijk zelf ook wel dat je relatie ooit op zal houden te bestaan.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2006 13:31 schreef BubblegumBarbie het volgende:
verhaal

Wauw, de ene cliché na de andere
- verliefd worden op iemand 'omdat' ie populair is bij het andere geslacht.
- vrienden in de steek laten tijdens een relatie
- uit eenzaamheid elke minuut van je partner in de gaten houden
- boos worden op iemand als hij flikflooit met een ander terwijl het uit is.
- na het uitmaken pas beseffen dat je bang bent om alleen te zijn

Ik zou eigenlijk willen adviseren... denk eens (wat langer) na voordat je een beslissing maakt.

Wat je kunt doen?
- Ga iets nieuws doen waar je nieuwe mensen ontmoet, maar doet omdat je het leuk vindt (niet persé om die mensen te ontmoeten)
- Lees een boek over filosofie als je thuis bent... ipv internet of tv.
- Zeg dat je een maand zonder contact met hem wil om uit deze negatieve spiraal te komen.

Succes, over een maand hoor ik wel hoe het gegaan is.

Nou laat ik hier ook maar eens mijn verhaal doen. Misschien dat de verwerking sneller en beter gaat.

2 mnd geleden is mijn vriendin out of the blue bij me weggegaan. We hadden 8 jaar een relatie en ze woonden de laatste 5 jaar bij mij en mijn ouders in. Gedurende deze 8 jaar hebben we veel dingen meegemaakt die sommige mensen hun hele leven nog niet meemaken. Ik heb het dan o.a over zelfmoord, buro jeugdzorg etc etc...

Dat de relatie over is daar heb ik min of meer wel vrede mee maar de wijze waarop en wat er na die 2 mnd allemaal is gebeurd kan ik gewoonweg niet begrijpen.

4 dgn voordat ze tot haar besluit kwam om ff tijd voor haar zelf te nemen zijn we nog wezen kijken om een Koopwoning te kopen. En 4 dgn later zag ze geen toekomst meer voor ons en wilden ze bij haar nicht slapen.. Ze heeft toen een sporttas gepakt en is zonder afscheid van mij / mijn ouders weggegaan

Nadat ze bij haar nicht is gaan slapen heb ik geprobeerd om me toch van de beste kant te laten zien omdat ik gehoopt had dat we als vrienden verder konden gaan. Echter de gesprekken die we voerden via de telefoon waren meer geschreeuw tegenover elkaar dan dat er normaal met elkaar gesproken werd. Ik werd afgeschilderd als Boeman terwijl ik nog zo stom ben geweest om netjes alle spullen te verdelen en nog 2 wkn hier in huis te bewaren.

Ik heb nog gedurende de eerste 2 wkn 2x met haar een gesprek gevoerd maar hier werd duidelijk dat het haar helemaal niks deed en dat ze me na de 1e dag al in een hoekje ver weg had geduwd. Ze is namelijk iemand die heel koud en hard kan zijn als een steen. Dit komt door de gehele geschiedenis en zo is ze nu eenmaal.

Op het moment dat ze de spullen kwam ophalen (wat ook nog een hele rel is geweest met wie ze het mocht ophalen) kreeg ik geen blik of woord van haar....Ze had een heel klein bosje bloemen bij zich voor mijn ouders die ze zelf niet wou geven. En op het moment dat ze wegging kreeg ik geen knuffel of een hand om het voor me zelf af te sluiten. “we waren die stap al voorbij volgens haar”. Nou ik heb me nog nooit zo vernederd gevoeld door iemand waar ik 8 jaar alles voor op zij heb gezet en die het centrale punt was van mijn leven.

Sindsdien heb ik haar 3 wkn niet gebeld of wat dan ook en vorige week dinsdag kon ik de onzekerheid en de pijn dat ze geen interesse in mij toont en mij zo na alles wat me mee hebben gemaakt niet meer aan en heb haar gebeld. Nou met haar ging alles goed, koopwoning gekocht en mij totaal vergeten….Ook op de manier waarop ze weg is gegaan had ze vrede mee, althans het boeide haar totaal niet. Ze zag ook geen pluspunten in een vriendschap met mij want ze kan geen vriendschappen behouden.

Het doet me gewoon enorm pijn dat iemand zo kan doen tegen mensen die haar 8 jaar lang alles hebben gegeven. Ze is uit de goot geholpen en nu voelt het als stank voor dank. Het is gewoonweg nog zo onwerkelijk omdat we een paar dgn ervoor eindelijk voor onze toekomst gingen kiezen….Het pijnlijkste vind ik nog dat ik mijn beste vriendin kwijt ben en dat gemis merk ik erg op de momenten dat ik ’s avonds alleen thuis ben. Aan de ene kant besef ik wel dat het misschien voor ons beide beter zo is maar aan de andere kant mis ik haar aanwezigheid erg.

Daarbij ben ik nu haast elke avond weg om maar niet alleen thuis te hoeven zitten. Want op dat moment ga ik alleen maar piekeren en zou haar op willen bellen om te zeggen dat we het nogmaals moeten proberen.

Ik weet ook wel dat ik dingen anders had moeten doen tijdens de relatie maar helaas is dat nu te laat om te veranderen. Al zou ik graag die dingen overdoen om haar niet kwijt te raken…

Zo het is ff een lang verhaal geworden en er zouden vast genoeg onduidelijkheden zijn of vage zinnen maar dat is voor latere zorg

quote:

Op zondag 14 mei 2006 13:28 schreef stevengerrard het volgende:
Verhaal

Wat een enorme **** om zo koud zonder emotie je te verlaten niks te zeggen of waarom ze het zo besloten heeft zeg gatver. nou ja wees in iedergeval blij dat je nog geen koophuis had anders zat je met meer elende denk ik.

quote:

Op zondag 14 mei 2006 13:28 schreef stevengerrard het volgende:
...

Als ik je verhaal zo lees mag je uiteindelijk misschien wel verschrikkelijk blij zijn dat je van d'r af bent. Dat voelt op het moment misschien niet zo, maar ik zou daar mijn kracht uit halen.

Is er geen enkele aanleiding geweest voor dit hele gebeuren? Iets voorgevallen? Kan me slecht voorstellen dat zoiets uit de lucht komt vallen.

Heeft ze veel mensen om zich heen? Vriendinnen, nieuwe relatie misschien?

Er is geen aanleiding geweest ofzo....in de vorm van wekelijkse ruzies of wat dan ook....We hebben wel die avond ervoor ruzie gehad maar die wilde ik 's ochtends uitpraten maar dat wou ze niet. Dus ben ik alleen ff mijn hoofd gaan luchten en toen ik terug kwam was ze weg...Heb haar toen nog wel opgehaald en samen gepraat maar daar kwam niks duidelijks uit...

En idd als ik de woorden van iedereen om me heen moet geloven moet ik ook blij zijn om van haar af te zijn. Het is in elk geval beter voor mijn sociale leven en nu kan ik eindelijk dingen doen die we samen nooit deden... Maar toch zit ik bij elke gelegenheid te denken...Dit was nou leuk geweest als ... erbij was geweest

Het is gewoon zo dat ik 8 jaar lang mijn leven aan haar heb gegeven. Zij was en misschien is altijd het centrale punt in mijn leven geweest en als dat zo van de ene op de andere dag weggaat is het moeilijk om het te verwerken

De enige reden die ik heb gekregen is dat we nooit konden communiceren samen. Dat klopt ook wel maar dat is in mijn ogen iets waar je samen aan kan werken. Al had ik er meer aan moeten werken dan zij. Maar ook daarbij iets wat je voor lief neemt als je daadwerkelijk van iemand houdt.

Ze zegt zelf geen nieuwe relatie te hebben en de enige mensen om haar heen zijn haar collega's en aantal familie leden. Maar ze is wel iemand die het prima alleen kan redden en daarbij is ze allang weer vrolijk en vrij doorgegaan met haar leven.

Wat me opvalt is dat iedereen hier 'haat' heeft tegen de ex? Zijn er ook nog mensen (behalve stevengerrard dan misschien) die het WEL gewoon erg vinden gedumpt te zijn door diegene waarvan je heel veel houdt? Ik kan echt NIET boos worden op mijn ex... Met andere woorden, zijn er ook nog mensen die wel gewoon reageren op een break-up of is het normaal dat je die persoon van het ene op het andere moment haalt zodra ze je dumpt? Onbegrijpelijke reacties hier....

quote:

Op zondag 14 mei 2006 17:12 schreef aleko het volgende:
Wat me opvalt is dat iedereen hier 'haat' heeft tegen de ex? Zijn er ook nog mensen (behalve stevengerrard dan misschien) die het WEL gewoon erg vinden gedumpt te zijn door diegene waarvan je heel veel houdt? Ik kan echt NIET boos worden op mijn ex... Met andere woorden, zijn er ook nog mensen die wel gewoon reageren op een break-up of is het normaal dat je die persoon van het ene op het andere moment haalt zodra ze je dumpt? Onbegrijpelijke reacties hier....

Niet ieder haat zijn ex hier.
Toch mijn verhaal kwijt; van de week eindelijk een week vrolijk; ik bedoel echt gewoon een loslaat gevoel van alles. Ook met de meid waar ik een tijdje mee omga; ze weet niet wat ze wil; eindelijk loslaat en nu voel ik me toch weer minder... denk aan mijn ex.
het is nu ruim een halfjaar en ik mis haar nogsteeds; wat ik ook doe, elke dag denk ik nog wel eens aan haar en wetende dat ze zelf verder is gegaan. Ik was toch meer verliefd dan ik dacht.
Ik haat mijn ex niet, dat kan niet. Zeker niet voor die tijd die we gehad hebben en wat ze me gegeven heeft. Ze was mijn voorbeeld. Nu moet ik leren met mezelf te zijn dat heb ik klaarblijkelijk te lang uitgesteld. Ik ga voor mezelf en daar past niemand bij.... loslaat.

Hmmm ken het wel. Maarja is wat oneerlijk, want bij mij is het pas een kleine 3 weken voorbij, dus dat is dan weer niet echt vergelijkbaar. MAar toch, dat 'leren' van de ander, dat heb ik ook zoveel gedaan. Leren meer te genieten van dingen vooral. En man wat mis ik haar. Ben zelf een eikel geweest waardoor het zover is gekomen. Hopeloos word ik er soms van. Nahja. Sorry voor het gerammel hehe. Maar goed, 'gelukkig' ook mensen die niet meteen pissed off zijn

Idd ik kan ook niet boos of haatgevoelens opwekken voor mijn ex....Zelfs niet na alles wat ze me heeft aangedaan en waarbij toch 9/10 andere het heel anders hadden aangepakt...

We hebben gewoonweg te veel meegemaakt en daarbij is ze gewoonweg een gedeelte van mijn persoon geworden. Hoe raar dit ook mag klinken. Ze was gewoon Another part of me
Ik mis haar ook elke dag nog gigantisch en steeds wil ik contact met haar opnemen in de hoop dat we toch nog als vrienden overweg kunnen....Ik denk er zelfs nu stellig aan om een paar maanden te backpacken naar een ver land om haar op die manier te kunnen vergeten. Al is dat misschien eerder weglopen en de makkelijkste weg

moet je doen dan pack ik ook en ben ik ook weg. Enige voordeel voor mij is wel dat ze nog steeds heel normaal tegen me doet. Dus het is niet zo dat ze me categorisch negeert ofzo, dus ik hoop haar wel als vriendin te kunnen behouden, gewone vriendin wel te verstaan. Dan maar op die manier hopen nog bij haar te kunnen zijn. Zat zo in mijn hoofd dat wij samen oud zouden worden . Bah ellende! Nou ik ga maar een happie eten. Succes iedereen.

Nou misschien een goed idee om samen dan te packen .....

Tegen mij doet ze ook wel normaal mocht ik haar bellen, maar het pijnlijkste is gewoon dat ik haar steeds moet bellen. Uit haar iniatief of medeleven doet ze helemaal nixs...Krijg alleen maar te horen: " wat heeft het je nu opgeleverd dat je me belt of Wat wil je nu van me horen"
Ik had ook in mijn hoofd samen oud worden en volgens mij zij ook want we hadden al baby namen etc verzonnen. En zo van de een op de andere dag is het weg..

quote:

Op zondag 14 mei 2006 18:17 schreef aleko het volgende:
moet je doen dan pack ik ook en ben ik ook weg. Enige voordeel voor mij is wel dat ze nog steeds heel normaal tegen me doet. Dus het is niet zo dat ze me categorisch negeert ofzo, dus ik hoop haar wel als vriendin te kunnen behouden, gewone vriendin wel te verstaan. Dan maar op die manier hopen nog bij haar te kunnen zijn. Zat zo in mijn hoofd dat wij samen oud zouden worden . Bah ellende! Nou ik ga maar een happie eten. Succes iedereen.

Ik had ook nog veel contact met m'n ex. Ging prima en dacht dat ik dat mooi zo kon houden. Tot de dag dat die ander kwam. Toen was het in 1 klap over, ze heeft me daarna niet meer gebeld en dat is al 2 maanden zo. Af en toe kwam ze op msn en was er een gesprek. Vorige week maar besloten daar helemaal mee te kappen.

Een ex met een nieuwe vriend trek je niet. Ik niet in ieder geval. En die nieuwe vriend zal contact tussen ons ook wel niet zo gewaardeerd hebben. Ik neem het niet persoonlijk.

Stevengerrard ben zo sterk om geen contact meer te zoeken met haar. En dat ze zegt wat heeft het je nu opgeleverd dat je me belt. Zit misschien toch wel een kern van waarheid. In begin denk ik heel moeilijk maar als je haar wilt bellen bel dan 1 van je vrienden of zo of ga helemaal iets anders doen.

Riann: Iedereen zegt tegen me dat ik sterk moet zijn en geen contact meer moet opnemen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik begrijp zelf ook wel dat het beter is maar toch wil ik op een normale manier met elkaar om blijven gaan.. Zoals ik al eerder zei, ze is mijn centrale punt geweest en als er wat geregeld moest worden (voor haar of voor mij) deed ik dat altijd.

En zoveel vrienden heb ik helaas niet meer om op te bellen..Ik heb 1 goede vriend maar die kan ik helaas ook niet continue lastig vallen mede omdat ik vind dat hij ook z'n leven heeft en niet alle energie in mij moet steken

quote:

Op zondag 14 mei 2006 19:43 schreef stevengerrard het volgende:
Riann: Iedereen zegt tegen me dat ik sterk moet zijn en geen contact meer moet opnemen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik begrijp zelf ook wel dat het beter is maar toch wil ik op een normale manier met elkaar om blijven gaan.. Zoals ik al eerder zei, ze is mijn centrale punt geweest en als er wat geregeld moest worden (voor haar of voor mij) deed ik dat altijd.

En zoveel vrienden heb ik helaas niet meer om op te bellen..Ik heb 1 goede vriend maar die kan ik helaas ook niet continue lastig vallen mede omdat ik vind dat hij ook z'n leven heeft en niet alle energie in mij moet steken

Na het bëindigen van een relatie kun je in een groot gat terecht komen omdat je dan met zeëen van tijd zit. Het punt is dan dat je geconfronteerd wordt met emoties die je op dat moment niet wil hebben, dan heb je de keuze om deze rechtstreeks te confronteren of er langer over te doen en eerst uitvluchten te zoeken zoals hobbies, uitgaan, sporten, etc. etc. Met andere woorden gewoon tijdsinvulling, naarmate er meer tijd is verstreken helen de wonden. Hoe cliché het ook klinkt.. Ga een hobby zoeken, iets waar je tijd mee op kunt vullen.
En over dat contact zoeken met je ex? Zo uit je verhaal op te maken heeft zij duidelijk gemaakt daar geen behoefte aan te hebben en het is dan meer voor je eigen gemoedsrust en om onzekerheden voor jezelf weg te nemen. Maar het is eigenlijk zo klaar als een klontje... Hoe realistisch en hard het dan ook is, face the music... het is voorbij. Haal voor jezelf de leringen eruit, rouw en ga verder met je leven.

bij mij is het nu 2 maanden uit van mijn relatie van 1 jaar en 7 maanden. Zelf uitgemaakt overings. Ik heb ook niet zoveel vrienden ik heb maar 1 goede vriendin. Daar kan ik altijd bij terecht. En tja op een normale manier om blijven gaan blijkbaar wil zij dat niet dus dan zal het ook niet gaan werken en dat moet jij proberen in te zien hoe moeilijk dat ook is.

quote:

Op woensdag 10 mei 2006 16:41 schreef jagermeister1 het volgende:

[..]

Nou... denk wel dat dat het meest pijnlijke is. Je ego loopt ook nog eens een dikke deuk op. Uiteindelijk zal het misschien makkelijker zijn om een dikke streep door je relatie te zetten aangezien er meestal veel woede bij komt kijken.

niet zo erg belzart, het was net uit, toen is ze meteen met een andere kerel begonnen, maar heeft mij nog een flinke tijd aan het lijntje gehouden... en daar kan ik goed kwaad om worden, maar jaloezie heeft er GELUKKIG niets mee te maken...

Samen packen! Ik ben voor Wat bij mij wel helpt is overigens goede muziek merk ik. En dan niet de sentimentele rommel hehe. Als je al niet depressief bent zou je het daar wel van worden

Wat anderen ook zeggen over dat bellen. Vanavond ook weer, wilde ZO graag haar bellen maarja, wat moet zij ermee... Als ze me graag zou spreken zou ze het wel niet uitgemaakt hebben denk ik dan maar... Heb haar een week nadien wel bijna elke dag gebeld, omdat ik ZO vurig hoopte dat het toch nog goed zou komen. Dat hoop ik nu ook nog steeds eigenlijk, maar goed. Als ik haar wil spreken over normale dingetjes dan doe ik dat wel (msn). Bellen probeer ik tot 0,0 te reduceren. Is voor haar ook gewoon klote of saai of indifferent nouja in elk geval niet amusant. Wat helpt bij mij is dan maar een stukje te schrijven in een soort dagboekje. Heb nooit geweten dat dat voor mij zou werken hehe, maarja ik wist ook pas hoeveel ik wel niet van haar hield toen ze het uitmaakte. Ik ben maar een slome.

Rottijden en dat terwijl de zomer er nog wel aankomt (mijn hoogetpunt van het jaar heh - dit jaar iets minder vermoed ik)

Aleko: Mocht het samenpacken echt serieus zijn dan staat mijn msn in mijn profiel dat werkt makkelijker dan hier op FOK..

quote:

Op zondag 14 mei 2006 20:20 schreef Panzer het volgende:

[..]

verhaal

Ik heb een grote hobby en dat is voetbal / mountainbiken. Voetbal is nu bijna voorbij met als hoogtepunt een weekend weg met het elftal. Ik ging nooit eerder mee dus dat zou nu wel wennen zijn. En met het mooie weer is fietsen wel lekker maar toch doe je dat ook niet zo gauw alleen.

Qua contact is zij van mening dat ze geen vrienden kan behouden dus ze wil het ook niet met mij proberen..En daarbij ben ik van mening dat ik geen omgangsregeling wil maar dat het van 2 kanten moet komen.

En het gat is nu daadwerkelijk aangebroken. En idd die vul ik in met tijdsvulling en met dingen die ik normaal gesproken nooit had gedaan of behoefte aan had (elke dag terrasje pakken etc etc). Het is gewoonweg het weglopen voor de eenzaamheid....

Hoe waar het ook is dat je verder moet gaan met je leven...De een pakt het nu eenmaal makkelijker op dan de ander

Hoewel ik haar op dit moment nog enorm mis, probeer ik er vooral van te leren. En dan vooral over mezelf. Ik merk nu hoe erg ik mezelf heb verloren en hoe afhankelijk ik van haar ben geweest. Echt een dooddoener voor een relatie! Helaas is dit allemaal achteraf gepraat.

Jammer dat je pas vaak achteraf, wanneer er definitief een knop is door gehakt, rustig kunt gaan nadenken. Maarja, het zij zo.

Ik kwam net een aantal regeltjes ergens tegen, en moet zeggen dat ik er wel het een en ander in herken.

quote:

‘Loslaten’ betekent niet dat het niet meer uitmaakt, het betekend dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

‘Loslaten’ betekent niet dat ik hem smeer, het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.

‘Loslaten’ is niet het onmogelijk maken, maar het toestaan om te leren van consequenties.

‘Loslaten’ is machteloosheid toegeven, wat betekend dat ik het resultaat niet in de hand heb.

‘Loslaten’ is niet proberen een ander te veranderen of de schuld te geven, het is jezelf zo goed mogelijk maken.

‘Loslaten’ is niet zorgen voor, maar geven om.

‘Loslaten’ is niet even regelen, maar ondersteunend zijn.

‘Loslaten’ is niet anderen tegen zichzelf te beschermen, het is anderen toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

‘Loslaten’ is niet treiteren, schelden of ruzie maken, maar juist zoeken naar je eigen tekortkomingen en die verbeteren.

‘Loslaten’ is niet alles naar eigen hand willen zetten, maar elke dag nemen hoe hij komt en jezelf er gelukkig mee prijzen.

‘Loslaten’ is niet anderen kritiseren of reguleren, maar proberen te worden wat ik droom te zijn.

‘Loslaten’ is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien naar de toekomst.

‘Loslaten’ is minder vrezen en meer beminnen…

Wat mij fascineert is waarom alle singles toch weer die drang krijgen naar een vaste relatie.
Is de wereld eng in je eentje?

Vrouwen zijn in principe op zoek naar de best mogelijke partner om een gezin mee te stichten.
Maar mannen? Waarom per se een vaste relatie?

quote:

Op maandag 15 mei 2006 10:49 schreef Kapt.Ruigbaard het volgende:
Hoewel ik haar op dit moment nog enorm mis, probeer ik er vooral van te leren. En dan vooral over mezelf. Ik merk nu hoe erg ik mezelf heb verloren en hoe afhankelijk ik van haar ben geweest. Echt een dooddoener voor een relatie! Helaas is dit allemaal achteraf gepraat.

Jammer dat je pas vaak achteraf, wanneer er definitief een knop is door gehakt, rustig kunt gaan nadenken. Maarja, het zij zo.

Ik kwam net een aantal regeltjes ergens tegen, en moet zeggen dat ik er wel het een en ander in herken.

En een goeie tekst trouwens

-OT-
Ik zit in de "welke kant gaat dit op"-fase
Begint m'n strot een beetje uit te komen, dat ik met iemand samen ben, die het gewoon vertikt om zo nu en dan rekening met me te houden.
En dan ineens lijkt de relatie over te zijn, en de dag erna is alles weer koek en ei

Ik denk dat het misschien komt dat als je een lange relatie gehad hebt die ineens over is, je erg moet wennen aan het begrip dat je de wereld weer alleen aan moet kunnen.

Dit i.p.v. dat je het gevoel had dat je samen de wereld aankon. Dus ik denk niet de wereld eng is voor als je alleen bent maar meer het gemis van iemand die je steunt in je beslissingen.

Maar waarom zou een man niet op zoek zijn naar een best mogelijke partner om een toekomst mee op te bouwen? En waarom perse een vriendin?? Ik denk niet dat daar 1 antwoord op te geven valt.

quote:

Op maandag 15 mei 2006 15:34 schreef Noisekick het volgende:



En een goeie tekst trouwens

Kitty
_{Het was kort maar krachtig zullen we maar zeggen.}

quote:

Op maandag 15 mei 2006 15:41 schreef stevengerrard het volgende:
Ik denk dat het misschien komt dat als je een lange relatie gehad hebt die ineens over is, je erg moet wennen aan het begrip dat je de wereld weer alleen aan moet kunnen.

Dit i.p.v. dat je het gevoel had dat je samen de wereld aankon. Dus ik denk niet de wereld eng is voor als je alleen bent maar meer het gemis van iemand die je steunt in je beslissingen.

Je zou de wereld altijd alleen aan moeten kunnen, imho.
En dat heeft voor mijn gevoel alles te betekenen met elkaar vrijheid geven in een relatie en zorgen dat je niet te afhankelijk van elkaar bent.

true true....Maar toch denk ik dat er situaties voordoen dat je juist heel erg dicht na elkaar toe bent gegroeid waardoor het ik + jij vooral een wij geworden is. En wanneer dit dan wegvalt kan het heel moeilijk worden voor de een om alleen verder te gaan.

Dat zal altijd een lastig punt blijven ja.

_{En dat is precies waar heb bij mij ook is misgegaan}

nou dan kunnen we elkaar de hand schudden

quote:

Op maandag 15 mei 2006 16:23 schreef stevengerrard het volgende:
En wanneer dit dan wegvalt kan het heel moeilijk worden voor de een om alleen verder te gaan.

Ik had na 6,5 jaar samenwonen echt moeite om weer alleen verder te gaan (wie niet na zoveel jaar...), maar ben altijd door gegaan en heb mezelf continu een harde schop onder m'n kont gegeven.
Na een tijdje voelde ik me "on top of the world", voelde me helemaal thuis in m'n nieuwe huis, kon doen en laten wat ik wilde. Had ook het gevoel dat niemand aan me kon komen, mentaal was ik haast onbreekbaar.
En toen ontmoette ik een gozer en vond ik het onwijs moeilijk om me open te stellen, bang dat het dan toch weer mis zou gaan, etc etc... Maar er toch voor gegaan en nu weet ik niet welke kant het uitgaat.
En het erge vind ik, dat ik me zo ontiegelijk klote voel, dóór iemand anders.
Ik kan er met m'n kop niet bij hoe het nu gaat, in alle relaties die ik heb gehad heb ik nog nooit meegemaakt, dat iemand zo weinig moeite voor je wilt doen...
Maar ja, we shall see, voor zolang het nog duurt

Sterkte Noisekick maar als ik zo vrij mag zijn?? Als je merkt dat jij wel wil vechten voor de relatie en de ander niet, is dat dan niet een teken dat er iets fouts zit? Of dat die ander het als de normale zaak van de wereld ziet dat hij jou heeft?

Als ik het fout heb moet je het zeggen!

quote:

k zit in de "welke kant gaat dit op"-fase
Begint m'n strot een beetje uit te komen, dat ik met iemand samen ben, die het gewoon vertikt om zo nu en dan rekening met me te houden.
En dan ineens lijkt de relatie over te zijn, en de dag erna is alles weer koek en ei

GEEF DIT AAN! Gewoon een keer samen gaan zitten en dat echt zeggen. Wat je allemaal dwars zit. Dit is bij mij pas telaat gekomen. Ofja helemaal niet, behalve toen me gezegd werd dat het niet meer hoefde. Dus gewoon zeggen wat je dwarszit! Die kerel van je klinkt net als ik: niet echt in de gaten hebben wat er misloopt.... Als je hem in topvorm wel leuk vindt, dan zeg het dat het anders moet en hopen dat het gaat lukken!

[ Bericht 33% gewijzigd door aleko op 15-05-2006 20:03:12 (quote ipv prog-code. eens een it'er altijd een ...) ]

quote:

Op zondag 14 mei 2006 17:12 schreef aleko het volgende:
Wat me opvalt is dat iedereen hier 'haat' heeft tegen de ex? Zijn er ook nog mensen (behalve stevengerrard dan misschien) die het WEL gewoon erg vinden gedumpt te zijn door diegene waarvan je heel veel houdt? Ik kan echt NIET boos worden op mijn ex... Met andere woorden, zijn er ook nog mensen die wel gewoon reageren op een break-up of is het normaal dat je die persoon van het ene op het andere moment haalt zodra ze je dumpt? Onbegrijpelijke reacties hier....

Dat komt door de acties van exen nadat het uit is
Ik vond het eerst gewoon heel erg en was helemaal niet kwaad op hem. Hebben ook geen ruzie gehad toen het uit ging (of daarvoor).
Ik koester een gezonde portie haat!

quote:

Op maandag 15 mei 2006 19:25 schreef stevengerrard het volgende:
Sterkte Noisekick maar als ik zo vrij mag zijn?? Als je merkt dat jij wel wil vechten voor de relatie en de ander niet, is dat dan niet een teken dat er iets fouts zit? Of dat die ander het als de normale zaak van de wereld ziet dat hij jou heeft?

Als ik het fout heb moet je het zeggen!

Ik weet het niet, hij heeft het onwijs druk, is best overwerkt en overspannen, dus ergens begrijp ik het allemaal wel.
En elke relatie is natuurlijk anders, ik ben gewoon gewend dat iemand graag dingen voor me doet. (Net als ik andersom).
Maar hij is naar iedereen toe zo "kortaf", dus ik zie ook wel dat het niet aan mij ligt en dat hij gewoon niet lekker in z'n vel zit.
Vrienden van me vinden het ook allemaal raar, ook gezamelijke vrienden van ons.
Maar ja, kan er weinig aan doen, weet niet welke kant het uit gaat, weet zelf nauwelijks meer wat ik wil.

quote:

Op maandag 15 mei 2006 19:44 schreef aleko het volgende:

GEEF DIT AAN! Gewoon een keer samen gaan zitten en dat echt zeggen. Wat je allemaal dwars zit. Dit is bij mij pas telaat gekomen. Ofja helemaal niet, behalve toen me gezegd werd dat het niet meer hoefde. Dus gewoon zeggen wat je dwarszit! Die kerel van je klinkt net als ik: niet echt in de gaten hebben wat er misloopt.... Als je hem in topvorm wel leuk vindt, dan zeg het dat het anders moet en hopen dat het gaat lukken!

Believe me, ik ben een prater eersteklas, ik doe dit al weken...
En hij is psychisch gewoon een stapje minder ver, voelt dingen niet zo goed aan en is niet bepaald een prater, dus ja...
Heb gister dan het een en ander besproken, maar de minuut erna hangt ie om m'n nek, alsof alles koek en ei is.
T'is maar goed dat ik engelen-geduld heb...

quote:

Op zondag 14 mei 2006 11:26 schreef Tarot het volgende:

[..]

Wauw, de ene cliché na de andere
- verliefd worden op iemand 'omdat' ie populair is bij het andere geslacht.
- vrienden in de steek laten tijdens een relatie
- uit eenzaamheid elke minuut van je partner in de gaten houden
- boos worden op iemand als hij flikflooit met een ander terwijl het uit is.
- na het uitmaken pas beseffen dat je bang bent om alleen te zijn

Ik zou eigenlijk willen adviseren... denk eens (wat langer) na voordat je een beslissing maakt.

Succes, over een maand hoor ik wel hoe het gegaan is.

Ik ben niet verliefd op hem geworden omdat hij populair is bij het andere geslacht, 9 van de 10 keer maakte hij niet eens kans bij al die meisjes, maar beschouden ze hem als 'vriendin'.
En ik heb helemaal niet uit eenzaamheid elke minuut van hem in de gaten gehouden, ik heb een baan, het grootste deel van de tijd ben ik daar en krijg ik 1 of 2 smsjes van hem. Daarna zie ik hem thuis. Hoe krijg je in vredesnaam het idee dat ik hem non-stop in de gaten hield?
En al was het bij flikflooien gebleven als het uit was gegaan, okee. Maar ze haden praktisch een relatie, het was dat ik net optijd smsde.
En voor het uitmaken wist ik al dat ik bang ben om alleen te zijn, dat heb ik al sinds kleins af aan.
Dus nog een vraag aan jouw, waar moet ik langer over na denken?

In ieder geval voor de rest die wél met nuttig advies kwam. Het is uit, ik heb het gisteravond uit gemaakt. En tot mijn grote verrassing storte de wereld niet in en vandaag is de zon weer gewoon opgekomen. En weetje, ik voel me blij, vrij, gelukkig. Tuurlijk zit er wel iets in me dat een beetje leeg voelt, een beetje zeurderig, maar het grootste deel is opluchting. Ik ben blij met deze keuze.

Waar ik voornamelijk veel steun aan heb gehad is een mailtje dat een vriendin van me heeft gestuurd en daar kwam dit stukje in voor:

'Je bent zélf de persoon op wie je terug kunt vallen in je leven, verder zijn er tijdelijke factoren waar je het heel goed mee kunt vinden en als je geluk hebt blijven ze wat langer, maar je moet vooral leren in jezelf te geloven en van jezelf te houden. Als je dat kunt kun je ook zonder die persoon, ondanks dat je een tijd niet lijkt te kunnen ademen en alles om je heen zwart is en er een waas in je hoofd hangt. En er zijn áltijd mensen om je heen die je willen bijstaan, ik ken er wel een paar. Maar zorg ervoor dat het definitief is als je het doet. Daarna gaat alles vanzelf, en voor je het weet ben je twee jaar verder en denk je er zo nu en dan aan.'

Ik ben blij dat ik eindelijk mijn uitweg uit die rot situatie heb gevonden en sterk genoeg ben geweest om het te eindigen.

Toppie meis.... heel goed van je.

Je zal je er nog wel even kut over gaan voelen, maar onthoud waarom je het hebt uitgemaakt, welke factoren je tot dit besluit hebben gebracht ed, dat helpt vaak erg om je ervan te weerhouden weer contact te leggen met die persoon. Magoed, geniet nu vooral van je nieuwe vrije leven. En wat zij zei klopt wel, leer weer van jezelf te houden en besef je dat jij de enige bent waar je ALTIJD op kan terugvallen.

quote:

Op maandag 15 mei 2006 21:24 schreef Lips het volgende:

[..]

Dat komt door de acties van exen nadat het uit is
Ik vond het eerst gewoon heel erg en was helemaal niet kwaad op hem. Hebben ook geen ruzie gehad toen het uit ging (of daarvoor).
Ik koester een gezonde portie haat!

Ik zou soms willen dat ik haar kon haten. Lijkt me heerlijk, want volgens mij had ik het dan veel makkelijker los kunnen laten. Ben wel boos... maar haten.. nee dat niet. Overigens is mijn boosheid ook wel redelijk afgenomen. Ik denk dat ik me nu kan beheersen als we met elkaar zouden praten.

Denk nog met grote regelmaat aan haar, maar ik moet zeggen dat ik zo langzaamaan mijn draai begin te vinden. Nog wel wennen zo in je eentje, maar sommigen zeggen dat dat nooit went.

Ik weet precies hoe je je voelt.. Als ik 's avonds alleen in een 2 persoonsbed lig dan wil ik haar ook het liefst haten maar om de een of andere reden kan ik het gewoon niet..

Ik kon echter wel de gehele tijd normaal met haar praten alleen jammer genoeg wil zij niet met mij erover praten.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook nog 24/7 aan haar denk. Het liefste zou ik ook nu haar opbellen, emailen of wat dan ook. Zelfs wetende dat zij er geen behoefte aan heeft en mij helemaal uit haar geheugen heeft gewist.

Als ik voor mezelf spreek denk ik dat ik nooit eraan zou wennen dat ik in mijn eentje rondloop.
@ jager: hoe heb jij ervoor gezorgd dat je je draad weer opgepikt heb en dat je het weer "rooskleurig" inziet?? Ik zoek ook wel afleiding maar toch kan ik me er nog niet geheel aan overgeven.

quote:

Op dinsdag 16 mei 2006 13:27 schreef jagermeister1 het volgende:

Ik zou soms willen dat ik haar kon haten. Lijkt me heerlijk, want volgens mij had ik het dan veel makkelijker los kunnen laten. .

Als je iemand haat, dan blijft het aan je vreten... dat wil je helemaal niet, want dan blijf je ermee bezig.
Ik heb met m'n laatste ex echt vrede hoe het nu is, vrede met hoe het is gegaan en dat het over is.
Dat heeft ook even geduurd, eerst ben je nog geirriteerd en is het allemaal nog zo vers en pijnlijk. Na een tijdje slijt het godzijdank echt.