De Kunst van het loslaten van een ex #38

ja idd zo is het eigenlijk ook, bedankt. Echt relaxed dat ik hier zo me ei kwijt kan en dat andere mensen met gezond verstand naar mijn problemen kijken en me adviseren. Dankje mensen

Off-topic:
Madski, waar studeer je Bedrijfskundige Informatica? Ik in Arnhem...

Wat doet bij jullie nou het meeste pijn als je aan je ex denkt?

Ik heb sterk het vermoeden dat mijn ex al een tijdje een nieuwe liefde heeft. Mijn moeder sprak laatst met mijn schoonmoeder welke een beetje schrikachtig vroeg of mijn moeder mijn ex laatst zag lopen? Mijn moeder zei dat ze haar niet had gezien, maar vroeg wel meteen waarom ze dat wilde weten. Nou toen kwam het erop neer dat mijn ex mijn moeder heeft gezien terwijl ze uit haar werk naar een café ging met een collega. Mijn moeder was daar op dat moment in de buurt maar had ze gezien. Mijn ex was blijkbaar geschrokken en dacht dat mijn moeder ze dus zag lopen. Mijn schoonmoeder had toen nog aan mij ex gevraagd of ze dan arm in arm liepen ofzo... "Nee dat niet hoor" had ze gezegd. Anyway mijn schoonmoeder er gelijk achteraan: "Maaruh.. hij is al 32 hoor.....*grinnik* " (ex is 22). Daarmee wilde ze dus zeggen dat het slechts om een vriendschap gaat.

Zou dus kunnen, maar aan de andere kant zet het mij wel weer aan het denken. De manier waarop ze mijn e-mailtjes genegeerd heeft, haar laatste ijskoude en botte mailtje met de boodschap dat het echt over is voor haar, het niet willen praten, het ineens heel erg vaak op stap zijn. Allemaal dingen die het er niet gemakkelijker op hebben gemaakt. Ze laat me in de twijfel zitten. Eigenlijk maakt het natuurlijk ook geen kont meer uit wat ze doet. Ze is mijn vriendin tenslotte niet meer. Alleen het idee dat ze haar liefde aan iemand anders geeft. Dat er misschien iemand anders met zijn snufferd tussen haar benen ligt... aargh... dat is zoooo fucked up. Als ik zou weten dat ze niemand heeft en ook voorlopig niet van plan is om te klooien met iemand, had ik het toch echt wel makkelijker.

Kortom... ik flip van het idee dat er misschien iemand anders is. Een gast van 32 notabene. Hoeft natuurlijk niet.... maar het lijkt er wel op.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 11:06 schreef Madski het volgende:
Anders zeg je je moeder even dat je totaal geen informatie meer wilt over je vriendin en ex-schoonmoeder. Anders blijf je info krijgen en blijf je doordenken. Wat niet de bedoeling is.

Tja..ze had het al een tijdje voor me achter gehouden. Ze zei het van de week pas. Aan de ene kant heb je gelijk, maar aan de andere kant wil je het toch weten. En bovendien... Ik blijf toch wel doordenken en scenario's verzinnen.

Eigenlijk zou het me niet meer moeten boeien allemaal, maar ja... m'n ego heeft een flinke deuk opgelopen na dit alles. Het verbreken van de relatie, het verdelen van de spullen, het verbreken van alle contact, de ruzie's, het genegeerd worden en dan nu het idee dat ik gewoon ben ingeruild en dat ik niet leuk genoeg voor haar ben. Pfff.... houdt dit gevoel nou nooit op.

Sorry hoor luitjes... ben weer ff in een dipje beland (zoals iedere dag). Ik moet gewoon blij zijn dat ik van dat teringwijf verlost ben.... alleen het lukt me gewoon niet.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 10:59 schreef jagermeister1 het volgende:

Alleen het idee dat ze haar liefde aan iemand anders geeft. Dat er misschien iemand anders met zijn snufferd tussen haar benen ligt... aargh... dat is zoooo fucked up.

Dat is idd vervelend... Het gevoel dat ze je niet meer wil. Dat ze je niet leuk genoeg vindt. En dat ze andere jongens wel vindt of gaat vinden. Dan ga je echt aan jezelf twijfelen. Dat is echt slecht voor je ego.
Ik wordt ook echt misselijk bij de gedachte dat iemand anders dan ik haar heerlijk neemt en dat ze daar van geniet..

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 11:48 schreef Gi1337 het volgende:

[..]

Dat is idd vervelend... Het gevoel dat ze je niet meer wil. Dat ze je niet leuk genoeg vindt. En dat ze andere jongens wel vindt of gaat vinden. Dan ga je echt aan jezelf twijfelen. Dat is echt slecht voor je ego.
Ik wordt ook echt misselijk bij de gedachte dat iemand anders dan ik haar heerlijk neemt en dat ze daar van geniet..

voor jij der was ging dat net zo...

hoort er allemaal bij.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 11:48 schreef Gi1337 het volgende:

[..]

Dat is idd vervelend... Het gevoel dat ze je niet meer wil. Dat ze je niet leuk genoeg vindt. En dat ze andere jongens wel vindt of gaat vinden. Dan ga je echt aan jezelf twijfelen. Dat is echt slecht voor je ego.
Ik wordt ook echt misselijk bij de gedachte dat iemand anders dan ik haar heerlijk neemt en dat ze daar van geniet..

Vervelend? Ronduit tergend is die gedachte.

Ja.. je wordt in een klap een stuk minder zeker. Ik weet niet of dat voor meerdere mensen geldt of dat dit nu ligt aan de kutperiode waarin ik nu zit, maar mét vriendin voelde ik me een stuk zekerder. Neem aan dat dat opzich normaal is. Er is tenslotte iemand die jou wil...

Nu is er dus iemand die je niet wil, maar wel een ander....

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 13:43 schreef jagermeister1 het volgende:

[..]

Vervelend? Ronduit tergend is die gedachte.

Ja.. je wordt in een klap een stuk minder zeker. Ik weet niet of dat voor meerdere mensen geldt of dat dit nu ligt aan de kutperiode waarin ik nu zit, maar mét vriendin voelde ik me een stuk zekerder. Neem aan dat dat opzich normaal is. Er is tenslotte iemand die jou wil...

Nu is er dus iemand die je niet wil, maar wel een ander....

Zo werkt dat bij iedereen wel een beetje denk ik...

Ik heb soms nog wel het gevoel dat ik 'ingewisseld' word..
Normaal op woensdagavond was mijn ex vaak bij mij.
Nu hoopte ik gisteren stiekem dat ik een telefoontje van hem zou krijgen met de vraag of hij langs mocht komen. Maar dat gebeurde dus niet..
Ik sprak hem even later op msn, hij was bij een vriend.
Opzich stelt het me gerust dat hij bij zijn vrienden is.. want ik weet dat hij het gewoon razend druk heeft met alles en tuurlijk moet er ook tijd over zijn om met je andere vrienden wat af te spreken.
Daar kan ik mee leven.

Vorige week zaterdagavond stuurde ik hem een sms of hij mee uit ging met mij en mijn vriendengroep. Hij kon dan bij mij op de bank wel slapen (liever bij mij in bed maja... dat heb ik er maar niet in gezet maar die hint begreep hij zelf waarschijnlijk ook wel).
Ik kreeg een sms van hem terug dat hij met een andere vriend uit ging (die een paar straten bij mij vandaan woont) en dat hij daar zou blijven slapen.
Allemaal logisch natuurlijk .. maar je voelt je echt zo 'vervangen'.
Later heb ik hem nog wel gesproken, kweet dat hij het niet kwaad bedoelde.. maar zulke dingen komen gewoon hard aan. Je komt niet meer op de eerste (of tweede..) plaats. Je bent 'gewoon' een van die personen die hij kent.

Dat je er maanden mee hebt geknuffeld, gezoend en gesekst is dan bijzaak.
En al dit soort zaken stapelen zich alleen maar meer op en ik krijg er echt steeds meer een schijthekel aan. Er komt gewoon een dag dat ik hem niet meer hoef te zien omdat ie me zoveel pijn heeft gedaan.

Het lukt me gelukkig steeds beter om mijn eigen dingen te doen en ik heb minder tranen om hem. Maar dat neemt niet weg dat ik hem niet mis.. of dat ik niet meer van hem houd.. Want dat doe ik nog iedere dag.

Jah ik lees gewoon met dit topic mee ne lees jouw posts dus ook.
Soms komen ze bot op me over .. maar ik weet dat je het goed bedoelt.
Vanbinnen weet ik ook dat je heel erg gelijk hebt. Soms wil ik dat inzien. Soms niet.

Ben nu thuis.. ik voel me opzich goed. Vanochtend naar school geweest, gelachen met medestudenten. Daar voel ik me fijn, daar word ik gewaardeerd, daar kan ik lachen maar ook praten over dingen waarmee ik zit. Daar krijg ik weer vertrouwen in mijzelf, net als wanneer ik bij mijn vrienden ben.

Ik vind mezelf weer terug
En weet weer wat ik echt belangrijk vind en waar ik voor sta.
Hij was een mooi persoon die helemaal bij het plaatje pastte, maar hij heeft er zelf voor gekozen om uit dat plaatje weg te sluipen

Misschien leer ik ooit wel weer van iemand anders te houden.. nu nog even niet want daar ben ik nu gewoon nog even niet aan toe. Ik wil nog even niemand anders..
Maar het moeilijke vind ik gewoon dat we echt een hele goede relatie. En na 4 weken durf ik dat nog steeds te beweren. Hij beaamt dit ook als ik met hem praat.
En dan vraag ik nog steeds af waarom hij dan in godsnaam weg gaat. Was het gevoel weg/minder? Nee.. dat was het niet.. en hij zegt ook heel vaak dat het niet aan mij ligt, dat het probleem bij hem ligt.

Dan moet ik er maar mee leren leven. Maar het gaat beter met me

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:24 schreef Madski het volgende:

[..]

Mja niet dit topic, maar de vorige bedoel ik dan. Daar zette ik mijn gedachten gangen toen neer. En zal wel kloppen dat ik bot overkom. Ben ik ook wel bewust van. Maar ben het gewoon zat om zielig te doen voor mezelf bijv weer. Het is stukken prettiger om met een dikke vuist op tafel te slaan van: basta.

Begin daar zo langzamerhand ook achter te komen, al komt het met vlagen.

Zo van: "GENOEG NU!! Wat zit je nou zielig te doen man. Het leven gaat door en houdt niet op bij een of ander dom wijf dat je niet meer ziet staan. Ze laat je schieten... dom van haar, maar daar komt ze zeker nog wel achter. Ze is dit alles gewoon niet waard! Over een tijdje ben je gewoon blij dat ze is opgedonderd en zie je gewoon in dat het niet werkte tussen ons. Wil je je hele leven met iemand doorbrengen waarbij je diep in je hart altijd al twijfels hebt gehad??"

Dit soort shit zit ik mezelf nu af en toe aan te praten. En tot nu toe lijkt het wel opbeurend te werken.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:34 schreef jagermeister1 het volgende:

Ze laat je schieten... dom van haar, maar daar komt ze zeker nog wel achter. Ze is dit alles gewoon niet waard!

waarom is het dom van haar dat je ze laat schieten ? wat een ego heb jij zeg .

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:41 schreef maaike78 het volgende:

[..]

waarom is het dom van haar dat je ze laat schieten ? wat een ego heb jij zeg .

Tsja, goed punt! Jullie pasten gewoon niet bij elkaar, that's it. 'T is gewoon effe 'passen en meten' voordat je de ware tegenkomt. Life is a journey, not a destination!

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:41 schreef maaike78 het volgende:

[..]

waarom is het dom van haar dat je ze laat schieten ? wat een ego heb jij zeg .

Omdat ik de beste ben

Nee... omdat we 2.5 jaar hebben samengewoond (5.5 jaar relatie) en we al een boel hadden opgebouwd en ik gewoon weet dat ik een goede kerel voor haar ben. Dat vond zij ook altijd, op enkele incidentjes na natuurlijk, totdat ik niet lekker in mijn vel kwam te zitten en ging twijfelen aan onze toekomst. Toen zijn we uitelkaar gegaan en ben ik dom geweest de boel te verzieken... zodanig dat ze nu zoiets heeft van..."Voorgoed over, geen contact meer". Spijtbetuigingen van mijn kant mochten niet baten en werden compleet genegeerd.... ik denk... dat als haar woede voorbij is en ze er achter komt dat ze weer helemaal opnieuw moet beginnen..(misschien nu nog spannend enzo dat stappen) ze nog weleens terug denkt aan wat we hadden. Ook omdat ik weet dat ze absoluut geen makkelijk persoontje is waar wellicht veel mannen op een gegeven moment van zullen afschrikken. Zo slecht was ik niet voor haar.. daar ben ik van overtuigd! Ook al heb ik haar soms ook niet correct behandeld.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:46 schreef Developersrus het volgende:

Tsja, goed punt! Jullie pasten gewoon niet bij elkaar, that's it. 'T is gewoon effe 'passen en meten' voordat je de ware tegenkomt. Life is a journey, not a destination!

Whaha... je hebt ook gelijk. Ik probeer mezelf gewoon een beetje moed in te lullen en mijn ego op te krikken en dan gaan mensen het weer af zitten zeiken. Het is ook nooit goed he.

Maaruh.. je hebt gelijk.... rationeel bekeken passen we niet bij elkaar.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:54 schreef jagermeister1 het volgende:

ik denk... dat als haar woede voorbij is en ze er achter komt dat ze weer helemaal opnieuw moet beginnen..(misschien nu nog spannend enzo dat stappen) ze nog weleens terug denkt aan wat we hadden.

waarom zeg je eigenlijk duizenden keren in dit topic dat jullie niet bij elkaar passen, om dan TOCH steeds te zeggen dat je de beste bent, dat ze spijt zal hebben, en dat het toch zo erg is dat het over is.

ik begrijp er geen bal van . Je past niet bij elkaar, wat wil je eigenlijk in godsnaam ?

[ Bericht 0% gewijzigd door maaike78 op 30-03-2006 17:15:23 ]

Wijve...

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 16:24 schreef Madski het volgende:

[..]

Mja niet dit topic, maar de vorige bedoel ik dan. Daar zette ik mijn gedachten gangen toen neer. En zal wel kloppen dat ik bot overkom. Ben ik ook wel bewust van. Maar ben het gewoon zat om zielig te doen voor mezelf bijv weer. Het is stukken prettiger om met een dikke vuist op tafel te slaan van: basta.
[..]

Goed bezig
Heb zelf ook dat het stukken beter gaat. Mede door mezelf meer te kietelen en lak aan bepaalde dingen te krijgen.

Ik zal het vorige topic ookn og eens doorlezen.. kan ik ook meteen kijken naar de gedachtegangen die ik toen had .. toen alles nog vers was.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 17:07 schreef maaike78 het volgende:

[..]

waarom zeg je eigenlijk duizenden keren in dit topic dat jullie niet bij elkaar passen, om dan TOCH steeds te zeggen dat je de beste bent, dat ze spijt zal hebben, en dat het toch zo erg is dat het over is.

ik begrijp er geen bal van . Je past niet bij elkaar, wat wil je eigenlijk in godsnaam ?

Haha...ja, daar ben ik zelf nog niet uit joh. Gevoel vecht tegen verstand. Zoiets.

Ennuh.. steeds te zeggen dat ik de beste ben? 1 keer gezegd en dat was sarcastisch bedoeld lieverd. Ik ben juist de bescheidenheid zelve en vaak zo onzeker als de neten.

Maar goed.. ik ben het met je eens dat ik soms naar links neig en dan weer naar rechts. Kijk... ik hou van die meid. Best lang mee omgegaan en veel leuke en minder leuke dingen mee meegemaakt. Toch werkt het niet tussen ons. We konden best goed samen, maar het was het toch net niet zeg maar. Niet zo heel raar toch? Je moest eens weten hoeveel mensen er bij elkaar blijven ondanks dat ze zelf weten dat ze niet bij elkaar passen.

En dat ik haar dan toch kan missen, ondanks dat we niet helemaal bij elkaar passen.... vind ik ook niet vreemd hoor. Toch 2.5 jaar in 1 huis gewoond en van de een op de andere dag is ze er niet meer. Ik wilde haar op een gegeven moment terug... nog steeds weet ik niet of ik haar nu terug wil, of dat ik juist die genegenheid mis. Iemand om je heen. Ik denk een mix van beiden. Het is een tweestrijd.

Hij belde me zojuist op.. of hij langs kon komen..

*denkt: Ik blijf van hem af .. ik blijf van hem af .. ik blijf van hem af .. ik blijf van hem af ... *

Aaaaaaarhgh die fucking verliefdheid

Twinkle sterkte,

Jagermeister Je doet het prima hoor! Verwerken gaat met ups en downs en met gemixte gevoelens.

Ik heb ze ook en ik heb niks te twijfelen. Nu weet ik eigelijk niet of het zo slecht is om uit elkaar te zijn en dan toch nog even bij elkaar te wonen. Je woede zakt maar de situatie blijft het zelfde dus ik kan niet idialiseren. En dan wordt het wel duidelijk waarom je uit elkaar gaat.
Maar het gemis van een relatie dat denk ik dat je laat twijfelen.

Volgende week heb ik m'n nieuwe huisje...hierperdepiep

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 21:18 schreef kopvoltwijfels het volgende:
Twinkle sterkte,

Jagermeister Je doet het prima hoor! Verwerken gaat met ups en downs en met gemixte gevoelens.

Ik heb ze ook en ik heb niks te twijfelen. Nu weet ik eigelijk niet of het zo slecht is om uit elkaar te zijn en dan toch nog even bij elkaar te wonen. Je woede zakt maar de situatie blijft het zelfde dus ik kan niet idialiseren. En dan wordt het wel duidelijk waarom je uit elkaar gaat.
Maar het gemis van een relatie dat denk ik dat je laat twijfelen.

Volgende week heb ik m'n nieuwe huisje...hierperdepiep

Ik hoop het. Iedereen doet het weer op zijn eigen manier denk ik.

Tja.. wat jij zegt daar zit ook wat in. Er valt dan weinig te idealiseren omdat je hem nog iedere dag ziet en meemaakt. Ik denk inderdaad dat het bij mij een groot gedeelte gemis is. Gewoon afkicken van een jaren durende relatie.

Leuk!! Een nieuw huisje en een nieuw begin! Dat je maar snel happy mag worden

Heb een andere kamer voor m'n ex gevonden. Ze zit nu op een kilometer of twee in plaats van 150 meter. Lucht toch wel op. .

Jagermeister: je moet ECHT kappen met nadenken gozer, je bent jezelf echt een gat aan het indenken dat wil je niet weten. En ja ik weet dat dat zo werkt, maar serieus.... kom onder de andere vrouwen, want dit soort shit heb je echt niet meer nodig nu...

Twinkle: niet doen... oh wacht.. te laat.....

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 20:58 schreef Twinkle20 het volgende:
Hij belde me zojuist op.. of hij langs kon komen..

*denkt: Ik blijf van hem af .. ik blijf van hem af .. ik blijf van hem af .. ik blijf van hem af ... *

Aaaaaaarhgh die fucking verliefdheid

Het is nu ook net uit met mn vriend en ik kan hem niet eens meer knuffelen of vasthouden, ja het kan wel maar dan staat hij er als een hark bij . Het is zo pijnlijk en moeilijk om die knop om te zetten .

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 00:59 schreef Xtinction het volgende:
Jagermeister: je moet ECHT kappen met nadenken gozer, je bent jezelf echt een gat aan het indenken dat wil je niet weten. En ja ik weet dat dat zo werkt, maar serieus.... kom onder de andere vrouwen, want dit soort shit heb je echt niet meer nodig nu...

Twinkle: niet doen... oh wacht.. te laat.....

Het gaat alweer wat beter. Ben weer wat sterker geworden in het relativeren. Natuurlijk denk ik nog veel aan haar, maar zodra de gedachten komen probeer ik ze om te buigen. Ik ga dan de negatieve dingen van haar naar voren halen. De dingen waaraan ik me vaak heb gestoord en waardoor uiteindelijk blijkt dat we niet bij elkaar horen.

Vanavond ga ik weer ff naar de kroeg en ben ik weer onder de vrouwen. Door de weeks hou ik me rustig. Het leven is namelijk duur. Zeker als je ineens alles alleen moet ophoesten.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 08:56 schreef Moja het volgende:

[..]

Het is nu ook net uit met mn vriend en ik kan hem niet eens meer knuffelen of vasthouden, ja het kan wel maar dan staat hij er als een hark bij . Het is zo pijnlijk en moeilijk om die knop om te zetten .

Ik heb dat 'geluk' zoals jij het noemt nog wel. Andere kant van de medaille is dus dat ALS je hem tegen komt, je dan ook bijna zeker weet dat het op knuffelen uitdraait en (Zoals bij mij vorige week) op nog wel iets meer .... Zeker als je beide nog steeds vol zit met gevoelens.

MKaar gisteravond hebben we het beperkt tot knuffelen en ik merk dat ik er wel steeds meer afstand van kan doen. Datgene dat ik gisteren heb gedaan, dat contact, dat heb ik ook met een paar andere hele goede vrienden van me. Dus wat dat betreft ..
En natuurlijk was het weer gezellig als anders...
Fijn bijgekletst enzo. Ik heb echt steeds meer het besef dta hij een gewone vriend van me aan het worden is merk ik. Ik huil er niet meer om dat hij 's avonds naar huis gaat. Ik vind het wel best zo .. omdat ik hem toch nog om me heen heb als vriend. Omdat hij toch degene is die ik het allerallerallermeest vertrouw.. en andersom. Gelukkig is die band niet kapot.

Het gaat goed zo.. en de drang om hem de hele tijd aan te raken en te kussen enzo is een stuk minder. Het gaat goed zo
Ik ben blij dat het zo kon gaan.. beter dan da je mekaar de hersens in slaat en elkaar nooit meer wil zien en hoopt dat diegene zo snel mogelijk uit je leven opdondert.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 20:58 schreef Twinkle20 het volgende:
Hij belde me zojuist op.. of hij langs kon komen..

Wat een eikel. Maar ja, je maakt het hem dan ook wel makkelijk. Wacht nog maar een paar maanden af, dan ben je helemaal kapot, en je hebt er niks mee bereikt. Het enige wat je zou moeten doen is hem blocken op MSN, hem niet bellen of SMSen en wédden dat hij dan niet eens meer langs wilt komen.

Vrienden na een relatie werkt niet. Niet meteen. Dus ook al denk je (momentopname) dat het nu wel goed gaat, je houdt jezelf alleen maar voor de gek. Wacht maar tot hij een nieuwe vriendin krijgt, eens kijken of je het dan nog wel best vindt.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 09:10 schreef Twinkle20 het volgende:
Ik ben blij dat het zo kon gaan.. beter dan da je mekaar de hersens in slaat en elkaar nooit meer wil zien en hoopt dat diegene zo snel mogelijk uit je leven opdondert.

Nu wordt je aan het lijntje gehouden. Ben het eens met meneer (of mevrouw ) hierboven. Het is óf volledig voor elkaar gaan en het nogmaals proberen, of zo min mogelijk contact onderhouden lijkt me.

Natuurlijk is het beter om zonder ruzie uit elkaar te gaan. Stel dat mij dat was gelukt, maar ik toch zeker geweten zou hebben dat het niet meer goed zou komen, dan had ik toch ook wel (zeker in het begin) het contact verbroken . Wel in goede harmonie natuurlijk. Dat we, als we elkaar zouden tegenkomen, elkaar gewoon konden aankijken en misschien wel eens een praatje zouden kunnen maken.

Als ik haar nu tegenkom, dan denk ik dat ik haar niet eens aan wil kijken. Denk dat we gewoon dwars door elkaar heenkijken. Kinderachtig? Ja, inderdaad... maar het is nu eenmaal zo gelopen. Ik heb mijn best gedaan om de vrede te herstellen. Niet gelukt

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 09:53 schreef jagermeister1 het volgende:

[..]

Ben het eens met meneer (of mevrouw ) hierboven.

Gebruikersnaam: sadisticembrace
Geslacht: Vrouw

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 09:38 schreef sadisticembrace het volgende:

[..]

Wat een eikel. Maar ja, je maakt het hem dan ook wel makkelijk. Wacht nog maar een paar maanden af, dan ben je helemaal kapot, en je hebt er niks mee bereikt. Het enige wat je zou moeten doen is hem blocken op MSN, hem niet bellen of SMSen en wédden dat hij dan niet eens meer langs wilt komen.

Vrienden na een relatie werkt niet. Niet meteen. Dus ook al denk je (momentopname) dat het nu wel goed gaat, je houdt jezelf alleen maar voor de gek. Wacht maar tot hij een nieuwe vriendin krijgt, eens kijken of je het dan nog wel best vindt.

Inderdaad zijn er veel mensen bij wie dit niet werkt, of dat ze denken dat het niet werkt.
Dat wil niet zeggen dat het dan NOOIT werkt.
En ik voel me heir goed bij, dus ik denk dat het bij ons wel werkt.
Hij wil geen nieuwe vriendin, en als ie dat al zou willen ... tjah dan meot het maar zo zijn.

Doet het niet altidj pijn als je hoort dat diegene waar je altijd zo van gehouden hebt ineens een nieuwe vriend/vriendin heef? Voel je je dan niet altijd vervangen?
Of je dan geen contact meer met je ex hebt of wel, zoals in mijn geval.. dat zal toch pijn doen en daar ontkom je bijna niet aan.

Maar kweet niet .. ik voel me hier goed bij en ik vertrouw hem nog altijd. Tis moeilijk om voor jullie een goed beeld te scheppen van hem en van zijn karakter. Maar, ik geloof nog altijd in zijn eerlijkheid, want ik heb noiot aan hem hoeven twijfelen.
Hij heeft geen zin in een nieuw iemand, hij vond alles bij mij wat hij wilde. Hij had even behoefte aan tidj voor zichzelf.. Om weer even aan zichzelf te denken. Dan houdt het op.
En we kwamen samen tot de conclusie, dat als ik hem nog vrijer zou laten dan dat ik al deed, dat er dan geen sprake meer zou zijn van een relatie. Dan zou het toch op datgene eindigen wat het momenteel is.

Ik denk dat het wel degelijk mogelijk is om na een stukgelopen relatie daarna al vrij snel in de 'friendzone' te belanden. Zoals hier nu het geval is.

Dus bedankt voor de waarschuwing. Mocht het toch zo zijn dat jullie geiljk hebben, dan zal ik dat te zijner tijd ook wel laten weten .. Maar nu gaat het goed. Dus ik heb er een goed gevoel over dat het toch kan. Misschien ben ik dan wel een uitzondering daarin.. maja..

Uiteindelijk moet je gewoon altijd zelf doen wat je hart je ingeeft. Adviezen op dit gebied zijn goed bedoeld, maar zelf weet je eigenlijk wel het beste wat je wilt.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 13:20 schreef jagermeister1 het volgende:
Uiteindelijk moet je gewoon altijd zelf doen wat je hart je ingeeft. Adviezen op dit gebied zijn goed bedoeld, maar zelf weet je eigenlijk wel het beste wat je wilt.

Nou ja, ik heb wel eens van die situaties dat ik niet weet ik wil.

Maar volgens mij wil ik in die gevallen gewoon sex en verder rust aan m'n hoofd.

Natuurlijk, maar een ander kan toch niet voor je bepalen wat jij wilt. Een ander zou je kunnen helpen erachter te komen wat jij wilt... dat wel natuurlijk.

En sex... tja... haha wie niet? Dat wil ik ook wel als ik wel weet wat ik wil

ja das waar... maar er zijn er zoveel die in aanmerking komen voor sex maar waar je verder behalve een soort vriendschap achtig iets echt niets mee zou willen. Zo kom ik soms toch in vreemde situaties terecht.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 13:38 schreef Pappie_Culo het volgende:
ja das waar... maar er zijn er zoveel die in aanmerking komen voor sex maar waar je verder behalve een soort vriendschap achtig iets echt niets mee zou willen. Zo kom ik soms toch in vreemde situaties terecht.

Klopt. Ik ken eigenlijk geen meiden waar ik wel iets serieus mee zou willen beginnen.

Mwah, weet er nog wel één waar ik wat mee gehad heb. Maar ik krijg een beetje de indruk dat de dame in kwestie er vooral plezier in schept me kwaad te krijgen.

En ergens waardeer ik dat ook nog wel. Raar maar waar.

Ik moet even mijn verhaal kwijt, ik heb me in mn hele leven echt nog nooit zo ongelukkig gevoeld..

Zoals ik al eerder had gepost is het na 2.5 jaar uit met mijn vriend (2 dagen geleden) we woonden nog geen 3 maanden samen. Hij heeft er een eind aan gemaakt omdat hij voor zichzelf heeft besloten dat hij op zijn eigen benen wil staan en alleen wil zijn om zichzelf te leren kennen en dat daardoor zijn gevoel voor mij ook minder is geworden. Ik weet gewoon niet wat ik hier van moet geloven hoe kan je gevoel zo snel weg zijn, 4 dagen geleden deed hij nog iets waardoor ik duidelijk kon merken dat hij nog gek op me was. Ik blijf piekeren en probeer het te begrijpen maar het lukt me niet. Hij handelt en reageert nu heel rationeel en zakelijk net alsof het een totaal ander persoon is.

ik heb ook de hele tijd de neiging om te bellen, waarom weet ik niet...het antwoord veranderd niet, jezus wat is dit ontzettend kut

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 14:03 schreef Moja het volgende:
Ik moet even mijn verhaal kwijt, ik heb me in mn hele leven echt nog nooit zo ongelukkig gevoeld..

Zoals ik al eerder had gepost is het na 2.5 jaar uit met mijn vriend (2 dagen geleden) we woonden nog geen 3 maanden samen. Hij heeft er een eind aan gemaakt omdat hij voor zichzelf heeft besloten dat hij op zijn eigen benen wil staan en alleen wil zijn om zichzelf te leren kennen en dat daardoor zijn gevoel voor mij ook minder is geworden. Ik weet gewoon niet wat ik hier van moet geloven hoe kan je gevoel zo snel weg zijn, 4 dagen geleden deed hij nog iets waardoor ik duidelijk kon merken dat hij nog gek op me was. Ik blijf piekeren en probeer het te begrijpen maar het lukt me niet. Hij handelt en reageert nu heel rationeel en zakelijk net alsof het een totaal ander persoon is.

ik heb ook de hele tijd de neiging om te bellen, waarom weet ik niet...het antwoord veranderd niet, jezus wat is dit ontzettend kut

Mjah... dat is een apart verhaal. Maar zo gaan die dingen soms.

Tijd, tijd en nog eens tijd.

Tja het zal wel normaal zijn, maar voor mijn gevoel klopt het gewoon niet. Alles in een keer weg, waar komt dat vandaan, het op je eigen benen willen staan en van iemand houden staat in mijn ogen los van elkaar.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 14:03 schreef Moja het volgende:
Ik moet even mijn verhaal kwijt, ik heb me in mn hele leven echt nog nooit zo ongelukkig gevoeld..

Zoals ik al eerder had gepost is het na 2.5 jaar uit met mijn vriend (2 dagen geleden) we woonden nog geen 3 maanden samen. Hij heeft er een eind aan gemaakt omdat hij voor zichzelf heeft besloten dat hij op zijn eigen benen wil staan en alleen wil zijn om zichzelf te leren kennen en dat daardoor zijn gevoel voor mij ook minder is geworden. Ik weet gewoon niet wat ik hier van moet geloven hoe kan je gevoel zo snel weg zijn, 4 dagen geleden deed hij nog iets waardoor ik duidelijk kon merken dat hij nog gek op me was. Ik blijf piekeren en probeer het te begrijpen maar het lukt me niet. Hij handelt en reageert nu heel rationeel en zakelijk net alsof het een totaal ander persoon is.

ik heb ook de hele tijd de neiging om te bellen, waarom weet ik niet...het antwoord veranderd niet, jezus wat is dit ontzettend kut

Dat zakelijke ineens he... de persoon waar je jaren mee gedeeld hebt doet ineens heel vreemd en afstandelijk. Alsof je een vreemde voor haar bent. Zelf deed ik dat ook naar haar in het begin. Waarom weet ik eigenlijk niet eens.

Die neiging om contact te zoeken had ik ook. Wilde zelfs langs haar huis gaan en zo. Bijna stalkneigingen. Gelukkig kon ik me inhouden. Nu kan ik het wel aardig weerstaan allemaal. Ik weet nu namelijk waar ik aan toe ben. Eerder had nog altijd die valse hoop.

Zorg gewoon dat je van die valse hoop afkomt ( ik weet het ... het is moeilijk) dan wordt het een stuk makkelijker om geen contact te zoeken. Op een gegeven moment kom je er gewoon achter dat het totaal geen zin meer heeft.

Maaruh, zit jij nu alleen in jullie huisje of ben jij weggegaan?

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 14:03 schreef Moja het volgende:
Ik moet even mijn verhaal kwijt, ik heb me in mn hele leven echt nog nooit zo ongelukkig gevoeld..

Zoals ik al eerder had gepost is het na 2.5 jaar uit met mijn vriend (2 dagen geleden) we woonden nog geen 3 maanden samen. Hij heeft er een eind aan gemaakt omdat hij voor zichzelf heeft besloten dat hij op zijn eigen benen wil staan en alleen wil zijn om zichzelf te leren kennen en dat daardoor zijn gevoel voor mij ook minder is geworden. Ik weet gewoon niet wat ik hier van moet geloven hoe kan je gevoel zo snel weg zijn, 4 dagen geleden deed hij nog iets waardoor ik duidelijk kon merken dat hij nog gek op me was. Ik blijf piekeren en probeer het te begrijpen maar het lukt me niet. Hij handelt en reageert nu heel rationeel en zakelijk net alsof het een totaal ander persoon is.

ik heb ook de hele tijd de neiging om te bellen, waarom weet ik niet...het antwoord veranderd niet, jezus wat is dit ontzettend kut

De drang om te bellen, te smsen en contact te zoeken herken ik. Dat vermindert na een tijdje. Geloof me .. alleen daar ben je nu gewoon nog niet aan toe en ik denk dat het goed is als je nu gewoon even aan je gevoel en verdriet toegeeft.

Bij mij kwam de 'breuk' ook als donderslag bij heldere hemel.
Dag ervoor hebben we 's nachts nog de hele nacht zitten knuffelen, seksen, zoenen .. een en al verlangen naar elkaar.. Ik kon echt niks aan hem merken
Dan kan/wil je ook niet geloven als hij de dag erna zegt dat het uit is.

Tis nu eenmaal zo.. over een tijdje heb jer er vrede mee. Nu niet .. maar dat moment komt nog. Geef het de tijd ..

Heel veel sterkte!!

De meeste pijn of beter gezegt hetgeen klote gevoel oplevert is het missen van dat sexxen, zoenen etc het lichamelijke, verder de aandacht enzo maar opzich de rest de dingen doen enzo kan me niet zo veel schelen ...daarvoor heb ik denk ik een te druk leven.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 14:41 schreef Kuuke2k5 het volgende:
De meeste pijn of beter gezegt hetgeen klote gevoel oplevert is het missen van dat sexxen, zoenen etc het lichamelijke, verder de aandacht enzo maar opzich de rest de dingen doen enzo kan me niet zo veel schelen ...daarvoor heb ik denk ik een te druk leven.

Whahaha... Daar is onze Kuuk weer.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 12:46 schreef Twinkle20 het volgende:

[..]
Doet het niet altidj pijn als je hoort dat diegene waar je altijd zo van gehouden hebt ineens een nieuwe vriend/vriendin heef? Voel je je dan niet altijd vervangen?
Of je dan geen contact meer met je ex hebt of wel, zoals in mijn geval.. dat zal toch pijn doen en daar ontkom je bijna niet aan.

Nee hoor. Het zal mij worst wezen of mijn exen (met wie ik overigens allemaal hetzelfde geprobeerd heb als jij, mij daar tijdelijk goed bij voelde, om daarna in een héél groot gat te vallen) een vriendin/vriend krijgen. Hopelijk wel voor ze. Maar vervangen voelen? Nee. Dat betekent dat je het verwerkt hebt.

En geloof me maar; als je dusdanig intensief contact met hem (en hij met jou) blijft houden wordt er op dit moment niemand beter van. Zo wen je nooit eraan dat het uit is. En inderdaad; dan blijft het pijn doen.

Maar ik weet precies hoe het gaat. Je blijft dit (ondanks je eerdere "dikke grote punt" verhaal) voorlopig toch wel zo doen. Net als tig andere mensen. Moet je ook zeker doen. Je ontdekt zelf wel hoe je het het beste kunt doen, straks. Alleen: dit is niet de makkelijkste manier. Wel de manier van de minste weerstand.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 14:35 schreef jagermeister1 het volgende:

[..]

Dat zakelijke ineens he... de persoon waar je jaren mee gedeeld hebt doet ineens heel vreemd en afstandelijk. Alsof je een vreemde voor haar bent. Zelf deed ik dat ook naar haar in het begin. Waarom weet ik eigenlijk niet eens.

Die neiging om contact te zoeken had ik ook. Wilde zelfs langs haar huis gaan en zo. Bijna stalkneigingen. Gelukkig kon ik me inhouden. Nu kan ik het wel aardig weerstaan allemaal. Ik weet nu namelijk waar ik aan toe ben. Eerder had nog altijd die valse hoop.

Zorg gewoon dat je van die valse hoop afkomt ( ik weet het ... het is moeilijk) dan wordt het een stuk makkelijker om geen contact te zoeken. Op een gegeven moment kom je er gewoon achter dat het totaal geen zin meer heeft.

Maaruh, zit jij nu alleen in jullie huisje of ben jij weggegaan?

Valse hoop heb ik niet meer, iedereen zegt wel dat hij er spijt van krijgt..en het is ook wel goed bedoelt maar dat geloof ik niet. En dan nog, hij heeft nu gewoon te veel stuk gemaakt. Ik kon daar wel blijven maar dan ging hij weg. Ik ben dus weggegaan kan daar toch niet in mijn eentje zitten.

quote:

De drang om te bellen, te smsen en contact te zoeken herken ik. Dat vermindert na een tijdje. Geloof me .. alleen daar ben je nu gewoon nog niet aan toe en ik denk dat het goed is als je nu gewoon even aan je gevoel en verdriet toegeeft.

Bij mij kwam de 'breuk' ook als donderslag bij heldere hemel.
Dag ervoor hebben we 's nachts nog de hele nacht zitten knuffelen, seksen, zoenen .. een en al verlangen naar elkaar.. Ik kon echt niks aan hem merken
Dan kan/wil je ook niet geloven als hij de dag erna zegt dat het uit is.

Tis nu eenmaal zo.. over een tijdje heb jer er vrede mee. Nu niet .. maar dat moment komt nog. Geef het de tijd ..

Heel veel sterkte

Bij mij kwam het ook uit het niets, niet verwacht. Klinkt suf maar ik had zelfs ideen over de toekomst van ons samen hij ook maar dat is dus in een maand veranderd. Ik kan er nog steeds niet bij hoe je gevoel zo ontzettend snel kan verdwijnen. Voelt onbegrijpelijk, letterlijk van alles naar niets..

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 14:12 schreef Moja het volgende:
Tja het zal wel normaal zijn, maar voor mijn gevoel klopt het gewoon niet. Alles in een keer weg, waar komt dat vandaan, het op je eigen benen willen staan en van iemand houden staat in mijn ogen los van elkaar.

Iemand anders leren kennen?

quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 15:37 schreef Moja het volgende:

Ik kan er nog steeds niet bij hoe je gevoel zo ontzettend snel kan verdwijnen. Voelt onbegrijpelijk, letterlijk van alles naar niets..

Ik wil niet vervelend doen - maar ws. speelde het bij hem al langer gezien zijn "reden". Alleen heeft hij het nooit met je besproken, en kwam het voor jou uit het niets.