Huisje boompje beestje en vrienden, hoe werkt dat bij jullie

de bjorn

Vind dit topic echt heel erg herkenbaar. Ik ben inmiddels al weer 29 en zelf niet echt vlot met het krijgen van een relatie. Ik kan voor mezelf inmiddels praten over een 1e en 2e generatie vrienden. De vrienden waar ik vroeger vaak mee ging stappen hebben inmiddels allemaal een vriendin en zitten elke zaterdagavond op de bank met andere stelletjes. Ik zie ze nauwelijks en hooguit 2 keer per jaar op een verjaardag ofzo.

Ik zelf ga nog steeds stappen met een nieuwe 'jongere' vriendengroep. Dit is voornamelijk omdat ik geen zin heb om alleen thuis te gaan zitten in het weekend. Maar goed, het is eigenlijk meer een uitweg dan dat ik het echt heel erg leuk vind. Ik verlang er best wel naar om zaterdagavond lekker thuis te gaan zitten en niet altijd op stap te 'moeten' tot laat in de nacht. Maar voor mezelf is dat geen oplossing. Ik ben dan ook wel bang dat mn huidige vriendengroep ook allemaal relaties krijgen en ik weer een paar vrienden 'kwijt raak'. Zodra iemand een vriendin/vriend krijgt wordt het gelijk allemaal zo burgerlijk en komen ze bijna niet meer buiten de deur.

Zijn er meer 'oudere' vrijgezellen die deze ervaring hebben?

quote:

Op maandag 27 maart 2006 22:25 schreef fakenick het volgende:
Vind dit topic echt heel erg herkenbaar. Ik ben inmiddels al weer 29 en zelf niet echt vlot met het krijgen van een relatie. Ik kan voor mezelf inmiddels praten over een 1e en 2e generatie vrienden. De vrienden waar ik vroeger vaak mee ging stappen hebben inmiddels allemaal een vriendin en zitten elke zaterdagavond op de bank met andere stelletjes. Ik zie ze nauwelijks en hooguit 2 keer per jaar op een verjaardag ofzo.

Ik zelf ga nog steeds stappen met een nieuwe 'jongere' vriendengroep. Dit is voornamelijk omdat ik geen zin heb om alleen thuis te gaan zitten in het weekend. Maar goed, het is eigenlijk meer een uitweg dan dat ik het echt heel erg leuk vind. Ik verlang er best wel naar om zaterdagavond lekker thuis te gaan zitten en niet altijd op stap te 'moeten' tot laat in de nacht. Maar voor mezelf is dat geen oplossing. Ik ben dan ook wel bang dat mn huidige vriendengroep ook allemaal relaties krijgen en ik weer een paar vrienden 'kwijt raak'. Zodra iemand een vriendin/vriend krijgt wordt het gelijk allemaal zo burgerlijk en komen ze bijna niet meer buiten de deur.

Zijn er meer 'oudere' vrijgezellen die deze ervaring hebben?

waarom blijf je uitgaan als ja dat niet leuk vindt, en daar in al die jaren toch geen partner tegenkomt ???
er zijn toch andere dingen die je kan doen om meer sociale contacten op te doen?

onbegrijpelijk vind ik het

quote:

Op maandag 27 maart 2006 22:31 schreef maaike78 het volgende:

[..]

waarom blijf je uitgaan als ja dat niet leuk vindt, en daar in al die jaren toch geen partner tegenkomt ???
er zijn toch andere dingen die je kan doen om meer sociale contacten op te doen?

onbegrijpelijk vind ik het

Ja, ik weet het, uitgaan is niet echt de beste manier om nieuwe contacten op te doen. Maar goed, alleen thuis zitten voor de tv al helemaal niet. En ik heb verder ook wel een druk sociaal leven, dus ik ontmoet ook wel genoeg nieuwe mensen. Het stappen is ook meer een uitweg om niet alleen thuis te hoeven zitten. Voor mn gevoel is dat zoo confronterend, wetend dat anderen wel gezellig met zn 2 op de bank zitten. Maar na 15 jaar lang 2 avonden in de week op stap gaan, ben ik inmiddels wel aardig gesloopt .

quote:

Op maandag 27 maart 2006 22:31 schreef maaike78 het volgende:
waarom blijf je uitgaan als ja dat niet leuk vindt, en daar in al die jaren toch geen partner tegenkomt ???
er zijn toch andere dingen die je kan doen om meer sociale contacten op te doen?

onbegrijpelijk vind ik het

Nouja, de sport- en hobbyclubjes zijn op allerlei avonden, maar nooit op zaterdagavond omdat er dan geen mens naar de training komt vanwege andere verplichtingen. Op zaterdagavond zijn de opties de kroeg of de bank (tenzij er een verjaardagsfeestje is van deze of gene). Misschien vindt hij uitgaan niet meer zo leuk, maar in je eentje op de bank zitten nog minder leuk. Een avondje voor jezelf is zo nu en dan heerlijk, maar teveel avondjes voor jezelf is ook weer niet prettig, en als je daar net op zaterdag van baalt wordt het dus toch weer die kroeg. Dat herken ik wel.

Overigens zie ik in mijn vriendenkring dat het juist als je samenwoont heel goed mogelijk is om er allebei je eigen vrienden en bezigheden op na te houden. Ik zie beide uitersten in mijn omgeving: samenwonenden die tot een eenheid versmolten zijn, en samenwonenden die naast alle leuke momenten met elkaar ook veel dingen voor zichzelf en met anderen doen. Ik heb het idee dat mensen vaak in hun eerste serieuze relatie in de eerste categorie vallen, en in latere relaties meer hun eigen ding blijven doen. Zelf heb ik in mijn eerste relatie ook mijn vrienden aardig verwaarloosd en was bijna met hem gaan samenwonen in zijn stad, waardoor ik dan m'n eigen vrienden vermoedelijk vrijwel allemaal uit het oog verloren zou zijn en ik was sowieso al aardig bezig ze flink uit het oog te verliezen. Dat gaat me niet opnieuw gebeuren.

quote:

Op maandag 27 maart 2006 22:25 schreef fakenick het volgende:
Vind dit topic echt heel erg herkenbaar. Ik ben inmiddels al weer 29 en zelf niet echt vlot met het krijgen van een relatie. Ik kan voor mezelf inmiddels praten over een 1e en 2e generatie vrienden. De vrienden waar ik vroeger vaak mee ging stappen hebben inmiddels allemaal een vriendin en zitten elke zaterdagavond op de bank met andere stelletjes. Ik zie ze nauwelijks en hooguit 2 keer per jaar op een verjaardag ofzo.

Zijn er meer 'oudere' vrijgezellen die deze ervaring hebben?

Ik heb het eigenlijk precies andersom. Alle "nieuwe" vrienden die ik gemaakt heb gaan gezellig samenwonen of elke avond op de bank zitten met hun vriend(in) en de "oude" vrienden zijn net zoals ik niet bijzonder happig op het hele huisje boompje beestje gebeuren.

Ik vind het niet erg. Er komt vast wel een dag dat ik mezelf weer in het relatiegebeuren stort en tot die tijd heb ik altijd mensen over om leuke dingen mee te doen zonder dat ik een relatie heb. Wellicht komt het ook doordat ik 4 jaar heb samengewoond en zelf de deur bijna niet meer uitkwam. Dat wil ik nooit meer .

quote:

Op maandag 27 maart 2006 23:26 schreef thaleia het volgende:

[..]
Ik heb het idee dat mensen vaak in hun eerste serieuze relatie in de eerste categorie vallen, en in latere relaties meer hun eigen ding blijven doen.

Of anders lees ik gewoon even wat jij al gepost had . .

quote:

Op maandag 27 maart 2006 14:27 schreef HassieBassie het volgende:

[..]

Hoe oud is je vriend?

29.

Ik was al heel vroeg huisje boompje beestje omdat ik al heel jong een serieuze relatie had, waarbij we eigenlijk nooit gingen stappen (brrrr denk ik nu haha). Na 8 jaar is die relatie voorbij en ben ik weer fijn gaan feesten enzo. Ik moet zeggen dat alle vrienden die ik na die relatie heb gemaakt allemaal wel jonger dan mij zijn, omdat degene van mijn leeftijd allemaal een beetje "saai " zijn... Huis kopen, kinderen krijgen (of proberen te krijgen) dat soort onzin.. Moet er niet aan denken... Laat mij nog maar even genieten hoor !!

Terwijl dat helemaal niet hoft. Als ik kijk naar mijn moeder, die is48. Heeft veel vrienden, gaat naar veel feesten, of blijft thuis en zit dat tot 6 uur sochtends met vrienden gezellig te zuipen en gitaar te spelen of zo...

Nu is het wel zo, ik heb weer een vriend en tuurlijk wil je daarmee tijd doorbrengen, waardoor je minder tijd hebt voor je vrienden. Ik heb na 3 maanden of zo ook echt tegen mezelf moeten zeggen, ej je hebt ook nog vrienden, je kan nu wel weer iets minder kleffen met je vriendje Gelukkig was hij het daar ook wel mee eens. Het is heel makkelijk om dan alles te laten verwateren, maar als het dan opeens uit is heb je niemand meer. Plus dat ik vind dat als je nog steeds met je eigen vrienden optrekt je tenminste weer wat nieuws te vertellen hebt tegen je vriend als je thuis komt, toch?

Dertig en single vind ik zelf niet zo'n geweldige combinatie eigenlijk, al m'n vriendinnen zijn druk met hun gezinnetjes en een afspraak wordt vaak wéken van tevoren gepland. Voor mij werkt dat niet zo, ik spreek liever spontaan iets af. Maar ben geen uitgaanstype en even snel van vriendenkring wisselen is natuurlijk geen optie. Ik vind 't jammer want ik zou ze best vaker willen zien, maar ik merk dat de meesten zich toch vooral op hun relatie storten. Niet onbegrijpelijk natuurlijk, weet alleen niet of ik 't ook op die manier zou willen doen.

Voorheen toen ik een langdurige relatie had ging dat wel prima, iedereen zat nog zonder kids, we zagen elkaar heel vaak. Bijna altijd sprak ik met vriendinnen af zonder mijn partner erbij en hij deed hetzelfde met zijn vrienden zonder mij. We zagen elkaars vriendenkring wel op allerlei verjaardagen, maar buiten die verplichtingen niet, voor ons werkte dat wel goed zo.

Het valt me op dat het contact tussen bevriende stelletjes onderling over het algemeen intensiever is als tussen stelletje en een single. Een beetje alsof stelletjes alleen met andere stelletjes om kunnen gaan, en singles alleen met andere singles. Angst voor een derde (of vijfde) wiel situatie?

Als ik iets afspreek met een vriend(in) dan is dat 9 van de 10 keer zonder de partner van die gene er bij.

quote:

Op maandag 27 maart 2006 05:01 schreef PLAE@ het volgende:
Je ziet het vaak al bij jonge stelletjes. Ze zonderen zich heel erg af en hun verder sociale leven
blijft maar weinig van over.

Maar hoe ging dat bij jou toen je je eigen huisje boompje beestje had. Zien jullie de vrienden nog waarmee je vroeger elk weekend uit ging. Zien jullie elkaar alleen bij verjaardagen of gaan jullie ook nog gewoon avondjes gezellig naar elkaar toe. Of misschien zelfs nog op stap?

M'n vrouw en ik hadden het voordeel dat we voor een groot deel dezelfde vriendengroep hadden, dus het uitgaan werd wat makkelijker voor ons. Niet dat we elke week uitgingen, de ene week ging ik met een groep, een andere week zij met een ander groepje en de derde keer gingen we samen weg. Moet er ook niet aan denken om elke week met haar wat moeten doen . . .

quote:

_{ts zelf is 21 dus heeft niks nuttigs bij te dragen}

_{Broekkie, kom maar terug als je 30 bent of zo ...}

quote:

oja en wat als je nou vrijgezel bent met je 30+ en om je heen is iedereen zo'n beetje gesetteld. Dan zitten je vrienden met die kleine kinderen drukke baan etc vast niet er op te wachten om nog veel te ondernemen in de weekenden.

Herkenbaar. De meeste van het grut hebben al guppen of ze zijn nog onderweg en het komt wel eens voor dat ik op een zaterdagavond in m'n ééntje op de bank zit . . .
_{Niet dat ik zo'n uitgaanstype ben, hou er niet zo van en zeker met die belachelijke prijzen voor een biertje ...}

quote:

Op maandag 27 maart 2006 05:01 schreef PLAE@ het volgende:

Je ziet het vaak al bij jonge stelletjes. Ze zonderen zich heel erg af en hun verder sociale leven
blijft maar weinig van over.

Maar hoe ging dat bij jou toen je je eigen huisje boompje beestje had. Zien jullie de vrienden nog waarmee je vroeger elk weekend uit ging. Zien jullie elkaar alleen bij verjaardagen of gaan jullie ook nog gewoon avondjes gezellig naar elkaar toe. Of misschien zelfs nog op stap?

Het is toch apart zoals dat contact veranderd

_{ts zelf is 21 dus heeft niks nuttigs bij te dragen}


oja en wat als je nou vrijgezel bent met je 30+ en om je heen is iedereen zo'n beetje gesetteld. Dan zitten je vrienden met die kleine kinderen drukke baan etc vast niet er op te wachten om nog veel te ondernemen in de weekenden.

Ik heb iets meer dan een jaar samengewoond... toen speelde er het een en ander waardoor ik sowieso een beetje probeerde te breken met het overgrote deel van mijn toenmalige vrienden en kennissen.

Was een rustig jaartje dus wat dat betreft.

Aan mensen die per se willen settellen + koter heb ik persoonlijk een broertje dood. Het spreekt mij persoonlijk totaal niet aan en bovendien is er natuurlijk gewoon tijd zat om nog leuke dingen te ondernemen. Heb ondertussen het e.e.a. aan vaders rondlopen in de kliek en die zie ik nog vrij vaak.

Mijn vader nam mij vroeger gewoon mee naar de kroeg en dan lag ik in m'n mandje te slapen onder het biljart. Feestje bij iemand thuis? Ging ik gewoon mee.

Dat burgerlijke terugtrekken en samen de gelukkigerd uithangen en voor niets of niemand meer tijd hebben... Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand daar gelukkiger van wordt, uitzonderingen daargelaten.

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 22:55 schreef Frezer het volgende:
Het valt me op dat het contact tussen bevriende stelletjes onderling over het algemeen intensiever is als tussen stelletje en een single. Een beetje alsof stelletjes alleen met andere stelletjes om kunnen gaan, en singles alleen met andere singles. Angst voor een derde (of vijfde) wiel situatie?

Als ik iets afspreek met een vriend(in) dan is dat 9 van de 10 keer zonder de partner van die gene er bij.

Dat komt denk ik omdat als je beide een relatie hebt of juist niet meer op het zelfde level zit. Als jij een serieuze relatie hebt, zit je misschien niet te wachten op alle wilde verhalen van de single, en als single wordt je het geleuter over het huisje enz misschien ook wel na een tijdje zat...?

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 09:42 schreef Rhoona het volgende:

[..]

Dat komt denk ik omdat als je beide een relatie hebt of juist niet meer op het zelfde level zit. Als jij een serieuze relatie hebt, zit je misschien niet te wachten op alle wilde verhalen van de single, en als single wordt je het geleuter over het huisje enz misschien ook wel na een tijdje zat...?

Precies. Zo gaat dat meestal. Ik denk dat het voor vrouwen nog erger is als voor de mannen, want een vrouw die net bevallen is, of een jong kind heeft, heeft vaak maar 1 gespreksonderwerp. Dat is uiteraard het kind. Voor de single vriendin is dat niet leuk en andersom natuurlijk ook.

quote:

Op woensdag 29 maart 2006 09:42 schreef Rhoona het volgende:

[..]

Dat komt denk ik omdat als je beide een relatie hebt of juist niet meer op het zelfde level zit. Als jij een serieuze relatie hebt, zit je misschien niet te wachten op alle wilde verhalen van de single, en als single wordt je het geleuter over het huisje enz misschien ook wel na een tijdje zat...?

Ja idd, heb dat ook wel. Ik spreek ook maar weinig meer af met vrienden die eenmaal een vaste relatie hebben en samenwonen. Ik heb altijd zo'n gevoel dat ik in de 'minderheid' ben. Zoals al eerder gezegd, het 3e wiel aan de...uhm fiets, zeg maar...

En je hebt inderdaad heel andere gespreksonderwerpen. Ik zat laatst ook, als enigste vrijgezel, op een verjaardag met allemaal stelletjes. Het ging alleen maar over kinderen, trouwen, samenwonen en nog meer van die dingen, waar je als vrijgezel niet aan herinnert wilt worden.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 19:03 schreef fakenick het volgende:

En je hebt inderdaad heel andere gespreksonderwerpen. Ik zat laatst ook, als enigste vrijgezel, op een verjaardag met allemaal stelletjes. Het ging alleen maar over kinderen, trouwen, samenwonen en nog meer van die dingen, waar je als vrijgezel niet aan herinnert wilt worden.

Maar effe serieus... als het echt zo erg is... hebben die mensen uberhaupt een leven? Ogen, oren, neus?

Ik walg daar zo van he? Van dat 13 in een dozijn samenwoon en trouw geneuzel. Hou dat lekker voor jezelf.

Maar ik zal wel weer een infantiel ventje zijn dan

Dat hoeft allemaal helemaal niet te gebeuren, dat gebeurt alleen bij de suffe stellen Ik ken er genoeg die inderdaad hevig aan elkaar klitten en alleen nog over meubels, hypotheek en kinderen praten, maar godzijdank ook genoeg die gewoon hun eigen persoonlijkheid en interesses hebben behouden los van de partner. Mijn theorie is dat de echt leuke mensen ook in een relatie leuk blijven, en degenen die achter de geraniums verdwijnen, die waren stiekem altijd al suf maar kregen voorheen nog niet de kans om dat te cultiveren.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 19:10 schreef thaleia het volgende:
Dat hoeft allemaal helemaal niet te gebeuren, dat gebeurt alleen bij de suffe stellen Ik ken er genoeg die inderdaad hevig aan elkaar klitten en alleen nog over meubels, hypotheek en kinderen praten

Van een (suffe, dat wel) vrouw kan ik me er nog iets bij voorstellen... maar een man?!?!?

De mannen die ik ken die onderdeel zijn van een suf stel praten daar inderdaad niet over, die praten gewoon nauwelijks. En als ze praten, dan praten ze wel gewoon over muziek en film enzo, maar ze gaan nooit meer mee naar een bandje of naar de bioscoop, want ze zijn steeds moe en willen vroeg gaan slapen, en kijken films liever thuis op de bank, op zaterdagavond van negen tot half elf en dan naar bed.

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 19:17 schreef thaleia het volgende:
De mannen die ik ken die onderdeel zijn van een suf stel praten daar inderdaad niet over, die praten gewoon nauwelijks. En als ze praten, dan praten ze wel gewoon over muziek en film enzo, maar ze gaan nooit meer mee naar een bandje of naar de bioscoop, want ze zijn steeds moe en willen vroeg gaan slapen, en kijken films liever thuis op de bank, op zaterdagavond van negen tot half elf en dan naar bed.

kan je beter dood zijn...

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 19:17 schreef thaleia het volgende:
De mannen die ik ken die onderdeel zijn van een suf stel praten daar inderdaad niet over, die praten gewoon nauwelijks. En als ze praten, dan praten ze wel gewoon over muziek en film enzo, maar ze gaan nooit meer mee naar een bandje of naar de bioscoop, want ze zijn steeds moe en willen vroeg gaan slapen, en kijken films liever thuis op de bank, op zaterdagavond van negen tot half elf en dan naar bed.

Moet bekennen dat ik me daar ook wel eens schuldig aan maak, zelfs als single zijnde . . .

Ja hallo, ik ook, maar toch niet continu?

Ik kan het je nog sterker vertellen trouwens: ik ken een stel, nu een jaar of drie bij elkaar, dat mij ruimschoots overtreft als we een avondje naar het cafe gaan of bij elkaar komen eten. Die vinden het heerlijk om over vanalles en nog wat (geen hypotheek of kinderen) te praten en nog een drankje te nemen en nog even bij een ander cafeetje te gaan kijken, en ik (single) word op een gegeven moment zelf moe en ga naar huis, of schop ze eruit als ze bij mij zijn.

Het kan dus wel: een actief stel met veel interesses, en een suffe single die moe is van het werk

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 19:48 schreef thaleia het volgende:
Ja hallo, ik ook, maar toch niet continu?

Nee, gelukkig niet

quote:

Op donderdag 30 maart 2006 19:32 schreef Pappie_Culo het volgende:

[..]

kan je beter dood zijn...

Och, op zich is het natuurlijk precies het zelfde als een vrijgezel die alleen maar over van die typische vrijgezelle zaken kan praten. Dat de hoofdmoot van het gesprek bestaat uit onderwerpen als stappen/zuipen/sletten ofzo.

In beide gevallen is vind ik er al gauw niet meer veel aan. Maar van beide soorten (singles en mensen in een relatie) zijn ook genoeg exemplaren te vinden die wel een leuke gesprekspartner zijn, het is natuurlijk ook niet erg als de hier genoemde onderwerpen dan aan bod komen, als het maar niet het enige onderwerp is.

Gisteren concludeerden een vriend en ik dat de versuffing vaak het eerste toeslaat bij de vrouwelijke helft van een stel. De man gaat nog weleens op vakantie met z'n vriendengroep, gaat op vrijdag of zaterdag 'zuipen met de mannen', heeft nog dingen (sportclub, vrijwilliger bij een theater) waar hij echt actief in is terwijl de vrouw hooguit 1 avond in de week een cursusje doet van acht tot negen, en verder wacht ze thuis op de bank, of gaat even mee naar het cafe maar gaat dan al vroeg weer naar huis (en dan is het voor de man te hopen dat ie niet zo'n exemplaar treft dat per se wil dat hij met 'r meegaat), en als ze af en toe nog iets met haar eigen vrienden doet dan is het hooguit samen eten en voor half elf weer naar huis.

Herkenbaar, of werkt dit alleen in onze vriendenkring zo?

ik heb het zelf ook wel gemerkt dat ik minder contact met vrienden heb nu ik een relatie heb, maar daar komt nog eens bij dat ik nu ook geen student meer ben en sinds september dus full-time werk.

ik merk dat ik dan al snel niet veel vrije tijd meer overhou. doordeweeks enkele avonden sporten, 1 avond voor onderhoud van mijn aquaria en dan vaak maar 1 avond echt voor mezelf.
weekenden worden natuurlijk merendeel gedeeld met mn vriendin dus dan blijft er weinig over voor vrienden.

maar gelukkig begrijpt mijn beste vriend mij en denkt hij er hetzelfde over: als we elkaar ff een tijd niet zien boeit dat niet, als we dan weer afspreken is het net alsof we verder gaan waar we gebleven waren alsof het gisteren was dat we elkaar voor het laatst zagen

quote:

Op donderdag 6 april 2006 18:24 schreef thaleia het volgende:
Gisteren concludeerden een vriend en ik dat de versuffing vaak het eerste toeslaat bij de vrouwelijke helft van een stel. De man gaat nog weleens op vakantie met z'n vriendengroep, gaat op vrijdag of zaterdag 'zuipen met de mannen', heeft nog dingen (sportclub, vrijwilliger bij een theater) waar hij echt actief in is terwijl de vrouw hooguit 1 avond in de week een cursusje doet van acht tot negen, en verder wacht ze thuis op de bank, of gaat even mee naar het cafe maar gaat dan al vroeg weer naar huis (en dan is het voor de man te hopen dat ie niet zo'n exemplaar treft dat per se wil dat hij met 'r meegaat), en als ze af en toe nog iets met haar eigen vrienden doet dan is het hooguit samen eten en voor half elf weer naar huis.

Herkenbaar, of werkt dit alleen in onze vriendenkring zo?

Vrouwen hebben ook vaak een iets oudere man als vriend, dus logisch dat bij de vrouwen de versuffing eerder toeslaat
Mooi gesproken trouwens

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 11:05 schreef Ingridh007 het volgende:
Vrouwen hebben ook vaak een iets oudere man als vriend, dus logisch dat bij de vrouwen de versuffing eerder toeslaat
Mooi gesproken trouwens

Juist niet dan toch? Als je er vanuit gaat dat iedereen op een bepaalde leeftijd 'bankhangeriger' wordt, dan zou dat bij het oudere vriendje eerder moeten toeslaan dan bij het jongere vriendinnetje.

Maar ik denk dus idd niet dat het leeftijdsgebonden is, kennelijk is het -vaak- geslachtsgebonden: vrouwen gaan over het algemeen meer op in de relatie, oid. OOK als ze nog piepjong zijn.

Ik heb de indruk dat vrouwen over het algemeen ook minder eigen bezigheden/hobby's hebben dan mannen, dat zou ook een rol kunnen spelen. Dus vrije tijd wordt dan of opgeslokt door vriendinnen, of wanneer ze een relatie hebben door die relatie.

Hmmmja, maar die eigen bezigheden van de mannen zijn vaak toch ook met vrienden?

Mannen lijken meer behoefte hebben die dingen (bandje, sportclub, vriendenclub) vast te houden, terwijl vrouwen meer dingen opzij zetten voor de relatie....en later voor het verzorgen van het kind, want dat zie je ook (ook anno 2006): dat de vrouw veel eerder dan de man geneigd is een vergadering op het werk te skippen omdat het kind opgehaald moet worden van de creche, e.d: vrouwen gaan kennelijk verder in het opgeven van dingen ten faveure van het 'huiselijk leven'....en beginnen daar ook al mee als ze nog piepjong zijn en er nog lang geen kind in zicht is.

Dat zou inderdaat goed de achterliggende evolutionaire oorzaak kunnen zijn .

Ik denk dat die analyse wel aardig klopt thaleia, maar wat vooral meespeelt is dat een groot deel van de mensen zich daar (een tijdje) ook nog eens heel fijn bij voelt. Volgens mij is het eerder zo dat er na het 'wilde vrijgezellen' een tijd komt dat dat samen op de bankhangen enzo heel fijn is. Maar als je voor die tijd al een uitgebreide interesse had, blijft dat wel/ komt dat wel terug. Tenminste, dat herken ik ook wel in mijn omgeving. Stelletjes die niet perse elke avond samen moeten eten, waar de vriend altijd vooraf moet bellen hoe laat ie thuis is, lekker toastjes bij goede tijden slechte tijden eten etc.

Het komt in je reacties wel een beetje over alsof die man een willoos slachtoffer van zijn vrouw en haar nesteldrang is. Vaak wil een man zelf ook niet meer stappen en is hij een beetje uitgekeken op de levensstijl van zijn vrijgezelle vrienden, maar durft het gewoon niet zo uit te spreken.

Het zou een voorwaarde zijn mocht ik gaan samenwonen.
Geen van beiden moeten hun identiteit opgeven.... en vooral stukjes voor jezelf reserveren.

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 10:55 schreef Leipo666 het volgende:


maar gelukkig begrijpt mijn beste vriend mij en denkt hij er hetzelfde over: als we elkaar ff een tijd niet zien boeit dat niet, als we dan weer afspreken is het net alsof we verder gaan waar we gebleven waren alsof het gisteren was dat we elkaar voor het laatst zagen

Daar heb ik er ook een paar van en dat zijn echte vrienden !

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 17:45 schreef Étoile het volgende:
Het komt in je reacties wel een beetje over alsof die man een willoos slachtoffer van zijn vrouw en haar nesteldrang is. Vaak wil een man zelf ook niet meer stappen en is hij een beetje uitgekeken op de levensstijl van zijn vrijgezelle vrienden, maar durft het gewoon niet zo uit te spreken.

Waar je dat leest weet ik niet, want in mijn omgeving laten de mannen zich bepaald geen slachtoffer worden van de nesteldrang van hun vrouw Het zijn eerder de vrouwen die er zelf slachtoffer van worden, op het moment dat de relatie uitgaat.

Ik heb mijn eigen dingen en zal die altijd houden - dat betekend tijd met mijn vrienden, tijd voor mezelf om mijn hobbies te doen en gewoonweg vrijheid wat betreft afspraken. Ik ben best bereid vaste dagen af te spreken waarop er iig iets samen gedaan wordt, maar alleen als we elkaar niet vaak kunnen zien.

Ik ben zelf ook van mening dat een relatie geen ruk waard is als je een unit wordt. Beide personen moeten hun eigen leven hebben, anders heb je elkaar toch geen bal meer te vertellen na een tijdje?

quote:

Op maandag 27 maart 2006 13:08 schreef Ingridh007 het volgende:
Nee, maar spontaan wat vrienden uitnodigen/die langskomen is er niet meer bij. Je moet rekening houden met elkaar enzo

Reken houden met elkaar kan toch ook zijn dat je accepteert dat de je vriend soms met andere mannen lekker de beest uit gaat hangen.

Mijn vriendengroep gaat al jaren iedere zondag naar dezelfde kroeg. Die kroeg is door omstandigheden al een stuk of 5 keer veranderd, maar de groep blijft toch wel iedere zondag komen.

Ik heb een paar jaar in/bij Eindhoven gewoond, omdat ik daar studeerde, en daardoor kwam ik minder vaak op zondag, omdat ik soms 't weekend in Eindhoven bleef, of omdat ik zondagavond al die kant op ging.

Twee jaar geleden kreeg ik wat met mijn vriend. Toen werd het nog minder, omdat ik vaker in Eindhoven bleef, of zondagavond thuis, met mijn vriend. Die vond het niet zo leuk in de kroeg.

Nu wonen we sinds januari samen, en wel vlak bij mijn vrienden en de stamkroeg, maar ik ga toch niet meer iedere week. Ten eerste omdat dat er een beetje uit is bij mij en ten tweede omdat ik vaak meer zin heb om samen op de bank te hangen of andere dingen te doen.

Wat niet veranderd is, zijn verjaardagen en andere activiteiten. Als een vriend van ons jarig is of 'de groep' gaat met z'n allen uit eten, gaan wij meestal wel mee. Wat ook wel scheelt is dat ze ons blijven bellen. Ook al zien ze me niet meer iedere week, ze denken wel aan me als er iets georganiseerd is, en dat scheelt veel!

Nu even een ander point-of-view: Een van de jongens heeft een kleine. Zijn vriendin ook. In het weekend gaan de kids vaak naar hun andere ouder, zodat mijn vriend en zijn vriendin wel mee kunnen als we iets gaan doen. Zij heeft overigens ook een grote vriendengroep waarvan er al veel koters hebben. Van wat ik zo hoor zijn die nog heel close en actief, hoor Maar zondags komen ze niet, want dan zijn de kids thuis. Hij komt af en toe nog wel eens geloof ik, maar nooit zo lang.

Goed, om een lang verhaal kort te maken: het ligt helemaal aan de personen. Ten eerste aan je zelf, want je hebt het zelf in de hand, of je uit elkaar groeit. Maar ook aan je vrienden, want als je die je nadat je een paar keer niet mee bent gegaan ook niet meer bellen, dan schiet het natuurlijk ook niet op. Don't blame it on the kids, want een oppas is zo gevonden. Vrienden zijn belangrijk en je moet ervoor zorgen dat je die houd.

Ook al denk je dat je relatie voor altijd zal blijven bestaan, dat weet je nooit zeker. En als het ooit ophoud is het fijn om nog wat vrienden te hebben. En dan bedoel ik niet alleen om bij uit te huilen, maar ook om je leven weer mee op te pikken, want als je je complete sociale leven af laat hangen van je partner, dan heb je een probleem als die wegvalt.

Oh wacht... ik zou een lang verhaal kort houden, hè? Sorry, ben ik nooit goed in geweest

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 00:02 schreef thaleia het volgende:

[..]

Waar je dat leest weet ik niet, want in mijn omgeving laten de mannen zich bepaald geen slachtoffer worden van de nesteldrang van hun vrouw Het zijn eerder de vrouwen die er zelf slachtoffer van worden, op het moment dat de relatie uitgaat.

Ik leidde het een beetje af van je verhaal dat de dufheid het eerst bij een vrouw toeslaat, terwijl de man nog wel andere dingen doet. En leidde daar een beetje uit af dat je bedoelde dat dat daarna ook 'oversloeg' op die mannen. Maar dat heb ik niet helemaal goed begrepen dus

Ben het wel met je eens dat dat een groot risico is. Vroeger was dat natuurlijk prima, want je bleef toch bij elkaar en je had nog een groot familienetwerk. Tegenwoordig is het verstandig als vrouwen meer aandacht besteden aan een leven naast hun gezinnetje.

Een maat van mij gaat binnenkort trouwen en z'n vriendin zegt op vrij/zat gewoon tegen hem: "Ik ben je even zat, ga maar naar je vrienden in de kroeg".

quote:

Op zondag 9 april 2006 21:08 schreef Roellio het volgende:
Een maat van mij gaat binnenkort trouwen en z'n vriendin zegt op vrij/zat gewoon tegen hem: "Ik ben je even zat, ga maar naar je vrienden in de kroeg".

Da's humor

Ik heb dus een huisje, twee katten en een lieve echtgenoot. Ben zelf 22 en heb een heel druk sociaal leven. Er komen hier regelmatig vrienden en vriendinnen over de vloer, we gaan zeker 3 weekenden per maand stappen, gaan naar het theather, avondje café, avonden alleen met mijn vriendinnen of hij met zijn vrienden. Vaak blijven we op school ook nog even hangen in het café met klasgenoten en daarna met z'n allen stappen. Ik vind het echt heerlijk allemaal!

Dus nee, geen last van 'alleen maar bankzitten' Had wel zo'n vriendin. Inderdaad, had. Ze wilde alleen nog maar uit als haar vriend mee kon, áls ze al uitgingen. Maar ze bleven het liefste thuiszitten met een filmpje op de bank. Gingen ook nergens meer heen, je moest daar maar heen gaan. Tjsa, je blijft niet bezig natuurlijk

Ik word dit jaar 30 en al mijn "vrienden" zijn gesetteld,ook al zijn ze aardig wat jonger.
En iets ondernemen in het weekend gaat bij hun niet verder dan het bezoekje bij familie.

En als je er iets van zegt dan is het:"Wacht maar tot jij een vriendin hebt."
Ja,stelletje burgertrutten,dan zal ik jullie wel even laten zien hoe het ook kan.

Of het argument is dat ze hun geld voor de hypotheek nodig hebben.Nee,dat is handig gepland,werken voor je huis.

En het erge is :als de relatie voorbij is bellen en smsen ze weer alsof er nooit wat is gebeurd.
Helaas ben ik er nu klaar mee en heb ik voor dat soort mensen niet echt meer een plek in mijn leven.
En dat vinden ze nog raar ook.

burgerlijke vrienden

quote:

Op maandag 27 maart 2006 14:11 schreef sadisticembrace het volgende:

[..]

Nee hoor. Ik ken zat mensen die niet nooit niet naar de IKEA gaan.

En, om je irrelevante opmerking maar even in acht te nemen; ik ben een 22 jarig nog nét niet zwanger meisje, samenwonend en ik ga op zaterdagmiddag met mijn vriend, hand in hand naar de IKEA. En soms ook naar de Praxis. Dan bind ik mijn haar bij elkaar en hij trekt z'n verfhemd aan, en dan bellen soms mensen om 23.00 en dan hoor ik hem zeggen; 'nee, vanavond komen we niet, de traf is nog niet af'.

Walgelijk gelukigzalig.

Ik kan de aversie tegenover dit soort verhalen niet eens uitdrukken in tekst.

quote:

Op maandag 27 maart 2006 22:25 schreef fakenick het volgende:
Zijn er meer 'oudere' vrijgezellen die deze ervaring hebben?

Ik ben nu 33 en het ligt er maar net aan in welke fase je zit en of je de boot gemist hebt. Ik ben nu een klein jaar single maar heb tevoren 2 relaties van een goeie 4,5 jaar elk gehad.

Tijdens zo'n relatie was het zo dat je automatisch dat stelletje in de IKEA werd maar daar vind ik niks mis mee. Tevoren kun je wel heel stoer denken van, niet je identiteit opgeven en je dingen blijven doen, maar gaandeweg ontstaat er gewoon een nieuwe realiteit en geloof me, die vind je best.

Achteraf kun je dan wel analyseren waar de sleur heeft toegeslagen of waar het mis is gegaan. Maar tis heus niet zo dat je verstoft, nee, maar automatisch groei je meer naar elkaar toe, word je wat meer naar binnen gekeerd en hoeft het naar buiten toe gaan niet meer zo nodig als eerst.

Maar goed, nu is mijn werkelijkheid dus radicaal anders. Ik ben nu de vrijgezel en inderdaad heb ik een hele nieuwe social circle uit de grond moeten stampen, veelal mensen die jonger zijn, dat is de praktijk. Mijn 'soortgenoten' zitten namelijk nu thuis met koters of zijn alleen maar bezig met werk en het bijkomen ervan.

Je valt er ook echt uit de toon bij gesettelde vrienden, dat loopt stroef in de praktijk, conflict of interests denk ik... Vriendinnen die vinden dat vriendlief altijd thuis bij haar moet zijn, argusogen die je aankijken met een blik van: "jij valt uit de toon!"

Tsjah ik kan nu wel gaan denken dat ik nu de verloren schade ietsje inhaal van 8 jaar redelijk cocoonen in relaties, maar op zich is het toch weer het doel, om dat stel bij de IKEA te worden. Alleen natuurlijk weer met de ambitie, om het dit keer helemaal anders te doen

[ Bericht 0% gewijzigd door Perico op 10-04-2006 02:28:50 ]

Heel herkenbaar allemaal.
Wij hadden een stapgroepje van ongeveer 10 mensen, vrijdag avond elkaar altijd opzoeken om dingen af te spreken voor zaterdag. Een aantal kregen toen een vaste vriendin en woonden binnen 1-2 jaar samen. Sindsdien zijn ze een enkele keer nog meegeweest met stappen en zie ik ze alleen nog maar op verjaardagen. Zo af en toe bel ik op om te vragen of ze mee gaan stappen, kunnen ze niet omdat ze de volgende ochtend beukenootjes gaan zoeken in het bos met hun schoonouders ofzo.

Eigenlijk had ik me het ouder worden (20-25) heel anders voorgesteld, ik dacht relax dadelijk heeft iemand een huisje en kunnen we bij hem gaan zitten met z'n allen en keten en films kijken, ipv dat je altijd moet kijken of iemand z'n ouders toevallig een weekendje weg zijn. Ik geloof dat het in die 5 jaar 1 keertje gebeurt is

Momenteel ben ik zelf op zoek naar een huisje voor mij en m'n vriendin, het lijkt me eigenlijk ook wel eens lekker om samen met m'n vriendin op de bank te hangen, maar het uitgaan wil ik voorlopig nog niet opgeven.
Maar van een aantal snap ik nog steeds niet dat ze zo gesetteld zijn, toen we 16-20 waren deden zij de gekste dingen, niets was gek genoeg en het stappen moest altijd extremer. En opeens hebben ze een vriendin gaan nauwelijks nog uit en kopen samen een huisje op hun 21ste.
Gelukkig zitter er tussen mijn huidige vriendengroep nog een aantal verstokte vrijgezellen (niet altijd even vrijwillig ) die voorlopig nog wel even blijven stappen en die ook zeker bij mij welkom zullen zijn om eens flink te keten onder het genot van een paar biertjes.

quote:

Op maandag 10 april 2006 00:44 schreef RealZeus het volgende:
Ik word dit jaar 30 en al mijn "vrienden" zijn gesetteld,ook al zijn ze aardig wat jonger.
En iets ondernemen in het weekend gaat bij hun niet verder dan het bezoekje bij familie.

En als je er iets van zegt dan is het:"Wacht maar tot jij een vriendin hebt."
Ja,stelletje burgertrutten,dan zal ik jullie wel even laten zien hoe het ook kan.

Of het argument is dat ze hun geld voor de hypotheek nodig hebben.Nee,dat is handig gepland,werken voor je huis.

En het erge is :als de relatie voorbij is bellen en smsen ze weer alsof er nooit wat is gebeurd.
Helaas ben ik er nu klaar mee en heb ik voor dat soort mensen niet echt meer een plek in mijn leven.
En dat vinden ze nog raar ook.

burgerlijke vrienden

tja.. dan moet je het niet raar vinden dat mensen geen tijd meer voor je hebben als je je zo opsteld.. het moet van 2 kanten komen he..

quote:

Op maandag 10 april 2006 11:55 schreef kareltje_de_grote het volgende:
Maar van een aantal snap ik nog steeds niet dat ze zo gesetteld zijn, toen we 16-20 waren deden zij de gekste dingen, niets was gek genoeg en het stappen moest altijd extremer. En opeens hebben ze een vriendin gaan nauwelijks nog uit en kopen samen een huisje op hun 21ste.
Gelukkig zitter er tussen mijn huidige vriendengroep nog een aantal verstokte vrijgezellen (niet altijd even vrijwillig ) die voorlopig nog wel even blijven stappen en die ook zeker bij mij welkom zullen zijn om eens flink te keten onder het genot van een paar biertjes.

Veel mensen hebben volgens mij op den duur zoiets van, ik heb dat uitgaan wel weer gezien, been there done that.

Opzich is het ook wel logisch ergens, je moet toch eerst behoefte aan uitgaan en wild doen kwijtraken, voordat er ruimte komt voor kinderen (vaak na een aantal jaren de volgende stap). Aangezien je dan fulltime verantwoordelijk bent voor zo'n hulpeloos kind kan je niet zomaar meer spontaan er vandoor gaan en moet je sochtends om 7 uur sochtends weer klaar staan om te zorgen. Zal vast wel een biologische verklaring zijn denk ik.

Enne, de vraag is natuurlijk: als je eenmaal samenwoont, vindt je vriendin dat wel zo'n goed idee om die vrijgezelle vrienden van je over de vloer te krijgen na een lange week werken en een zondag om 9 uur wandelen met haar ouders voor de boeg