Huisje boompje beestje en vrienden, hoe werkt dat bij jullie

Gisteren concludeerden een vriend en ik dat de versuffing vaak het eerste toeslaat bij de vrouwelijke helft van een stel. De man gaat nog weleens op vakantie met z'n vriendengroep, gaat op vrijdag of zaterdag 'zuipen met de mannen', heeft nog dingen (sportclub, vrijwilliger bij een theater) waar hij echt actief in is terwijl de vrouw hooguit 1 avond in de week een cursusje doet van acht tot negen, en verder wacht ze thuis op de bank, of gaat even mee naar het cafe maar gaat dan al vroeg weer naar huis (en dan is het voor de man te hopen dat ie niet zo'n exemplaar treft dat per se wil dat hij met 'r meegaat), en als ze af en toe nog iets met haar eigen vrienden doet dan is het hooguit samen eten en voor half elf weer naar huis.

Herkenbaar, of werkt dit alleen in onze vriendenkring zo?

ik heb het zelf ook wel gemerkt dat ik minder contact met vrienden heb nu ik een relatie heb, maar daar komt nog eens bij dat ik nu ook geen student meer ben en sinds september dus full-time werk.

ik merk dat ik dan al snel niet veel vrije tijd meer overhou. doordeweeks enkele avonden sporten, 1 avond voor onderhoud van mijn aquaria en dan vaak maar 1 avond echt voor mezelf.
weekenden worden natuurlijk merendeel gedeeld met mn vriendin dus dan blijft er weinig over voor vrienden.

maar gelukkig begrijpt mijn beste vriend mij en denkt hij er hetzelfde over: als we elkaar ff een tijd niet zien boeit dat niet, als we dan weer afspreken is het net alsof we verder gaan waar we gebleven waren alsof het gisteren was dat we elkaar voor het laatst zagen

quote:

Op donderdag 6 april 2006 18:24 schreef thaleia het volgende:
Gisteren concludeerden een vriend en ik dat de versuffing vaak het eerste toeslaat bij de vrouwelijke helft van een stel. De man gaat nog weleens op vakantie met z'n vriendengroep, gaat op vrijdag of zaterdag 'zuipen met de mannen', heeft nog dingen (sportclub, vrijwilliger bij een theater) waar hij echt actief in is terwijl de vrouw hooguit 1 avond in de week een cursusje doet van acht tot negen, en verder wacht ze thuis op de bank, of gaat even mee naar het cafe maar gaat dan al vroeg weer naar huis (en dan is het voor de man te hopen dat ie niet zo'n exemplaar treft dat per se wil dat hij met 'r meegaat), en als ze af en toe nog iets met haar eigen vrienden doet dan is het hooguit samen eten en voor half elf weer naar huis.

Herkenbaar, of werkt dit alleen in onze vriendenkring zo?

Vrouwen hebben ook vaak een iets oudere man als vriend, dus logisch dat bij de vrouwen de versuffing eerder toeslaat
Mooi gesproken trouwens

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 11:05 schreef Ingridh007 het volgende:
Vrouwen hebben ook vaak een iets oudere man als vriend, dus logisch dat bij de vrouwen de versuffing eerder toeslaat
Mooi gesproken trouwens

Juist niet dan toch? Als je er vanuit gaat dat iedereen op een bepaalde leeftijd 'bankhangeriger' wordt, dan zou dat bij het oudere vriendje eerder moeten toeslaan dan bij het jongere vriendinnetje.

Maar ik denk dus idd niet dat het leeftijdsgebonden is, kennelijk is het -vaak- geslachtsgebonden: vrouwen gaan over het algemeen meer op in de relatie, oid. OOK als ze nog piepjong zijn.

Ik heb de indruk dat vrouwen over het algemeen ook minder eigen bezigheden/hobby's hebben dan mannen, dat zou ook een rol kunnen spelen. Dus vrije tijd wordt dan of opgeslokt door vriendinnen, of wanneer ze een relatie hebben door die relatie.

Hmmmja, maar die eigen bezigheden van de mannen zijn vaak toch ook met vrienden?

Mannen lijken meer behoefte hebben die dingen (bandje, sportclub, vriendenclub) vast te houden, terwijl vrouwen meer dingen opzij zetten voor de relatie....en later voor het verzorgen van het kind, want dat zie je ook (ook anno 2006): dat de vrouw veel eerder dan de man geneigd is een vergadering op het werk te skippen omdat het kind opgehaald moet worden van de creche, e.d: vrouwen gaan kennelijk verder in het opgeven van dingen ten faveure van het 'huiselijk leven'....en beginnen daar ook al mee als ze nog piepjong zijn en er nog lang geen kind in zicht is.

Dat zou inderdaat goed de achterliggende evolutionaire oorzaak kunnen zijn .

Ik denk dat die analyse wel aardig klopt thaleia, maar wat vooral meespeelt is dat een groot deel van de mensen zich daar (een tijdje) ook nog eens heel fijn bij voelt. Volgens mij is het eerder zo dat er na het 'wilde vrijgezellen' een tijd komt dat dat samen op de bankhangen enzo heel fijn is. Maar als je voor die tijd al een uitgebreide interesse had, blijft dat wel/ komt dat wel terug. Tenminste, dat herken ik ook wel in mijn omgeving. Stelletjes die niet perse elke avond samen moeten eten, waar de vriend altijd vooraf moet bellen hoe laat ie thuis is, lekker toastjes bij goede tijden slechte tijden eten etc.

Het komt in je reacties wel een beetje over alsof die man een willoos slachtoffer van zijn vrouw en haar nesteldrang is. Vaak wil een man zelf ook niet meer stappen en is hij een beetje uitgekeken op de levensstijl van zijn vrijgezelle vrienden, maar durft het gewoon niet zo uit te spreken.

Het zou een voorwaarde zijn mocht ik gaan samenwonen.
Geen van beiden moeten hun identiteit opgeven.... en vooral stukjes voor jezelf reserveren.

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 10:55 schreef Leipo666 het volgende:


maar gelukkig begrijpt mijn beste vriend mij en denkt hij er hetzelfde over: als we elkaar ff een tijd niet zien boeit dat niet, als we dan weer afspreken is het net alsof we verder gaan waar we gebleven waren alsof het gisteren was dat we elkaar voor het laatst zagen

Daar heb ik er ook een paar van en dat zijn echte vrienden !

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 17:45 schreef Étoile het volgende:
Het komt in je reacties wel een beetje over alsof die man een willoos slachtoffer van zijn vrouw en haar nesteldrang is. Vaak wil een man zelf ook niet meer stappen en is hij een beetje uitgekeken op de levensstijl van zijn vrijgezelle vrienden, maar durft het gewoon niet zo uit te spreken.

Waar je dat leest weet ik niet, want in mijn omgeving laten de mannen zich bepaald geen slachtoffer worden van de nesteldrang van hun vrouw Het zijn eerder de vrouwen die er zelf slachtoffer van worden, op het moment dat de relatie uitgaat.

Ik heb mijn eigen dingen en zal die altijd houden - dat betekend tijd met mijn vrienden, tijd voor mezelf om mijn hobbies te doen en gewoonweg vrijheid wat betreft afspraken. Ik ben best bereid vaste dagen af te spreken waarop er iig iets samen gedaan wordt, maar alleen als we elkaar niet vaak kunnen zien.

Ik ben zelf ook van mening dat een relatie geen ruk waard is als je een unit wordt. Beide personen moeten hun eigen leven hebben, anders heb je elkaar toch geen bal meer te vertellen na een tijdje?

quote:

Op maandag 27 maart 2006 13:08 schreef Ingridh007 het volgende:
Nee, maar spontaan wat vrienden uitnodigen/die langskomen is er niet meer bij. Je moet rekening houden met elkaar enzo

Reken houden met elkaar kan toch ook zijn dat je accepteert dat de je vriend soms met andere mannen lekker de beest uit gaat hangen.

Mijn vriendengroep gaat al jaren iedere zondag naar dezelfde kroeg. Die kroeg is door omstandigheden al een stuk of 5 keer veranderd, maar de groep blijft toch wel iedere zondag komen.

Ik heb een paar jaar in/bij Eindhoven gewoond, omdat ik daar studeerde, en daardoor kwam ik minder vaak op zondag, omdat ik soms 't weekend in Eindhoven bleef, of omdat ik zondagavond al die kant op ging.

Twee jaar geleden kreeg ik wat met mijn vriend. Toen werd het nog minder, omdat ik vaker in Eindhoven bleef, of zondagavond thuis, met mijn vriend. Die vond het niet zo leuk in de kroeg.

Nu wonen we sinds januari samen, en wel vlak bij mijn vrienden en de stamkroeg, maar ik ga toch niet meer iedere week. Ten eerste omdat dat er een beetje uit is bij mij en ten tweede omdat ik vaak meer zin heb om samen op de bank te hangen of andere dingen te doen.

Wat niet veranderd is, zijn verjaardagen en andere activiteiten. Als een vriend van ons jarig is of 'de groep' gaat met z'n allen uit eten, gaan wij meestal wel mee. Wat ook wel scheelt is dat ze ons blijven bellen. Ook al zien ze me niet meer iedere week, ze denken wel aan me als er iets georganiseerd is, en dat scheelt veel!

Nu even een ander point-of-view: Een van de jongens heeft een kleine. Zijn vriendin ook. In het weekend gaan de kids vaak naar hun andere ouder, zodat mijn vriend en zijn vriendin wel mee kunnen als we iets gaan doen. Zij heeft overigens ook een grote vriendengroep waarvan er al veel koters hebben. Van wat ik zo hoor zijn die nog heel close en actief, hoor Maar zondags komen ze niet, want dan zijn de kids thuis. Hij komt af en toe nog wel eens geloof ik, maar nooit zo lang.

Goed, om een lang verhaal kort te maken: het ligt helemaal aan de personen. Ten eerste aan je zelf, want je hebt het zelf in de hand, of je uit elkaar groeit. Maar ook aan je vrienden, want als je die je nadat je een paar keer niet mee bent gegaan ook niet meer bellen, dan schiet het natuurlijk ook niet op. Don't blame it on the kids, want een oppas is zo gevonden. Vrienden zijn belangrijk en je moet ervoor zorgen dat je die houd.

Ook al denk je dat je relatie voor altijd zal blijven bestaan, dat weet je nooit zeker. En als het ooit ophoud is het fijn om nog wat vrienden te hebben. En dan bedoel ik niet alleen om bij uit te huilen, maar ook om je leven weer mee op te pikken, want als je je complete sociale leven af laat hangen van je partner, dan heb je een probleem als die wegvalt.

Oh wacht... ik zou een lang verhaal kort houden, hè? Sorry, ben ik nooit goed in geweest

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 00:02 schreef thaleia het volgende:

[..]

Waar je dat leest weet ik niet, want in mijn omgeving laten de mannen zich bepaald geen slachtoffer worden van de nesteldrang van hun vrouw Het zijn eerder de vrouwen die er zelf slachtoffer van worden, op het moment dat de relatie uitgaat.

Ik leidde het een beetje af van je verhaal dat de dufheid het eerst bij een vrouw toeslaat, terwijl de man nog wel andere dingen doet. En leidde daar een beetje uit af dat je bedoelde dat dat daarna ook 'oversloeg' op die mannen. Maar dat heb ik niet helemaal goed begrepen dus

Ben het wel met je eens dat dat een groot risico is. Vroeger was dat natuurlijk prima, want je bleef toch bij elkaar en je had nog een groot familienetwerk. Tegenwoordig is het verstandig als vrouwen meer aandacht besteden aan een leven naast hun gezinnetje.

Een maat van mij gaat binnenkort trouwen en z'n vriendin zegt op vrij/zat gewoon tegen hem: "Ik ben je even zat, ga maar naar je vrienden in de kroeg".

quote:

Op zondag 9 april 2006 21:08 schreef Roellio het volgende:
Een maat van mij gaat binnenkort trouwen en z'n vriendin zegt op vrij/zat gewoon tegen hem: "Ik ben je even zat, ga maar naar je vrienden in de kroeg".

Da's humor

Ik heb dus een huisje, twee katten en een lieve echtgenoot. Ben zelf 22 en heb een heel druk sociaal leven. Er komen hier regelmatig vrienden en vriendinnen over de vloer, we gaan zeker 3 weekenden per maand stappen, gaan naar het theather, avondje café, avonden alleen met mijn vriendinnen of hij met zijn vrienden. Vaak blijven we op school ook nog even hangen in het café met klasgenoten en daarna met z'n allen stappen. Ik vind het echt heerlijk allemaal!

Dus nee, geen last van 'alleen maar bankzitten' Had wel zo'n vriendin. Inderdaad, had. Ze wilde alleen nog maar uit als haar vriend mee kon, áls ze al uitgingen. Maar ze bleven het liefste thuiszitten met een filmpje op de bank. Gingen ook nergens meer heen, je moest daar maar heen gaan. Tjsa, je blijft niet bezig natuurlijk

Ik word dit jaar 30 en al mijn "vrienden" zijn gesetteld,ook al zijn ze aardig wat jonger.
En iets ondernemen in het weekend gaat bij hun niet verder dan het bezoekje bij familie.

En als je er iets van zegt dan is het:"Wacht maar tot jij een vriendin hebt."
Ja,stelletje burgertrutten,dan zal ik jullie wel even laten zien hoe het ook kan.

Of het argument is dat ze hun geld voor de hypotheek nodig hebben.Nee,dat is handig gepland,werken voor je huis.

En het erge is :als de relatie voorbij is bellen en smsen ze weer alsof er nooit wat is gebeurd.
Helaas ben ik er nu klaar mee en heb ik voor dat soort mensen niet echt meer een plek in mijn leven.
En dat vinden ze nog raar ook.

burgerlijke vrienden

quote:

Op maandag 27 maart 2006 14:11 schreef sadisticembrace het volgende:

[..]

Nee hoor. Ik ken zat mensen die niet nooit niet naar de IKEA gaan.

En, om je irrelevante opmerking maar even in acht te nemen; ik ben een 22 jarig nog nét niet zwanger meisje, samenwonend en ik ga op zaterdagmiddag met mijn vriend, hand in hand naar de IKEA. En soms ook naar de Praxis. Dan bind ik mijn haar bij elkaar en hij trekt z'n verfhemd aan, en dan bellen soms mensen om 23.00 en dan hoor ik hem zeggen; 'nee, vanavond komen we niet, de traf is nog niet af'.

Walgelijk gelukigzalig.

Ik kan de aversie tegenover dit soort verhalen niet eens uitdrukken in tekst.

quote:

Op maandag 27 maart 2006 22:25 schreef fakenick het volgende:
Zijn er meer 'oudere' vrijgezellen die deze ervaring hebben?

Ik ben nu 33 en het ligt er maar net aan in welke fase je zit en of je de boot gemist hebt. Ik ben nu een klein jaar single maar heb tevoren 2 relaties van een goeie 4,5 jaar elk gehad.

Tijdens zo'n relatie was het zo dat je automatisch dat stelletje in de IKEA werd maar daar vind ik niks mis mee. Tevoren kun je wel heel stoer denken van, niet je identiteit opgeven en je dingen blijven doen, maar gaandeweg ontstaat er gewoon een nieuwe realiteit en geloof me, die vind je best.

Achteraf kun je dan wel analyseren waar de sleur heeft toegeslagen of waar het mis is gegaan. Maar tis heus niet zo dat je verstoft, nee, maar automatisch groei je meer naar elkaar toe, word je wat meer naar binnen gekeerd en hoeft het naar buiten toe gaan niet meer zo nodig als eerst.

Maar goed, nu is mijn werkelijkheid dus radicaal anders. Ik ben nu de vrijgezel en inderdaad heb ik een hele nieuwe social circle uit de grond moeten stampen, veelal mensen die jonger zijn, dat is de praktijk. Mijn 'soortgenoten' zitten namelijk nu thuis met koters of zijn alleen maar bezig met werk en het bijkomen ervan.

Je valt er ook echt uit de toon bij gesettelde vrienden, dat loopt stroef in de praktijk, conflict of interests denk ik... Vriendinnen die vinden dat vriendlief altijd thuis bij haar moet zijn, argusogen die je aankijken met een blik van: "jij valt uit de toon!"

Tsjah ik kan nu wel gaan denken dat ik nu de verloren schade ietsje inhaal van 8 jaar redelijk cocoonen in relaties, maar op zich is het toch weer het doel, om dat stel bij de IKEA te worden. Alleen natuurlijk weer met de ambitie, om het dit keer helemaal anders te doen

[ Bericht 0% gewijzigd door Perico op 10-04-2006 02:28:50 ]

Heel herkenbaar allemaal.
Wij hadden een stapgroepje van ongeveer 10 mensen, vrijdag avond elkaar altijd opzoeken om dingen af te spreken voor zaterdag. Een aantal kregen toen een vaste vriendin en woonden binnen 1-2 jaar samen. Sindsdien zijn ze een enkele keer nog meegeweest met stappen en zie ik ze alleen nog maar op verjaardagen. Zo af en toe bel ik op om te vragen of ze mee gaan stappen, kunnen ze niet omdat ze de volgende ochtend beukenootjes gaan zoeken in het bos met hun schoonouders ofzo.

Eigenlijk had ik me het ouder worden (20-25) heel anders voorgesteld, ik dacht relax dadelijk heeft iemand een huisje en kunnen we bij hem gaan zitten met z'n allen en keten en films kijken, ipv dat je altijd moet kijken of iemand z'n ouders toevallig een weekendje weg zijn. Ik geloof dat het in die 5 jaar 1 keertje gebeurt is

Momenteel ben ik zelf op zoek naar een huisje voor mij en m'n vriendin, het lijkt me eigenlijk ook wel eens lekker om samen met m'n vriendin op de bank te hangen, maar het uitgaan wil ik voorlopig nog niet opgeven.
Maar van een aantal snap ik nog steeds niet dat ze zo gesetteld zijn, toen we 16-20 waren deden zij de gekste dingen, niets was gek genoeg en het stappen moest altijd extremer. En opeens hebben ze een vriendin gaan nauwelijks nog uit en kopen samen een huisje op hun 21ste.
Gelukkig zitter er tussen mijn huidige vriendengroep nog een aantal verstokte vrijgezellen (niet altijd even vrijwillig ) die voorlopig nog wel even blijven stappen en die ook zeker bij mij welkom zullen zijn om eens flink te keten onder het genot van een paar biertjes.

quote:

Op maandag 10 april 2006 00:44 schreef RealZeus het volgende:
Ik word dit jaar 30 en al mijn "vrienden" zijn gesetteld,ook al zijn ze aardig wat jonger.
En iets ondernemen in het weekend gaat bij hun niet verder dan het bezoekje bij familie.

En als je er iets van zegt dan is het:"Wacht maar tot jij een vriendin hebt."
Ja,stelletje burgertrutten,dan zal ik jullie wel even laten zien hoe het ook kan.

Of het argument is dat ze hun geld voor de hypotheek nodig hebben.Nee,dat is handig gepland,werken voor je huis.

En het erge is :als de relatie voorbij is bellen en smsen ze weer alsof er nooit wat is gebeurd.
Helaas ben ik er nu klaar mee en heb ik voor dat soort mensen niet echt meer een plek in mijn leven.
En dat vinden ze nog raar ook.

burgerlijke vrienden

tja.. dan moet je het niet raar vinden dat mensen geen tijd meer voor je hebben als je je zo opsteld.. het moet van 2 kanten komen he..

quote:

Op maandag 10 april 2006 11:55 schreef kareltje_de_grote het volgende:
Maar van een aantal snap ik nog steeds niet dat ze zo gesetteld zijn, toen we 16-20 waren deden zij de gekste dingen, niets was gek genoeg en het stappen moest altijd extremer. En opeens hebben ze een vriendin gaan nauwelijks nog uit en kopen samen een huisje op hun 21ste.
Gelukkig zitter er tussen mijn huidige vriendengroep nog een aantal verstokte vrijgezellen (niet altijd even vrijwillig ) die voorlopig nog wel even blijven stappen en die ook zeker bij mij welkom zullen zijn om eens flink te keten onder het genot van een paar biertjes.

Veel mensen hebben volgens mij op den duur zoiets van, ik heb dat uitgaan wel weer gezien, been there done that.

Opzich is het ook wel logisch ergens, je moet toch eerst behoefte aan uitgaan en wild doen kwijtraken, voordat er ruimte komt voor kinderen (vaak na een aantal jaren de volgende stap). Aangezien je dan fulltime verantwoordelijk bent voor zo'n hulpeloos kind kan je niet zomaar meer spontaan er vandoor gaan en moet je sochtends om 7 uur sochtends weer klaar staan om te zorgen. Zal vast wel een biologische verklaring zijn denk ik.

Enne, de vraag is natuurlijk: als je eenmaal samenwoont, vindt je vriendin dat wel zo'n goed idee om die vrijgezelle vrienden van je over de vloer te krijgen na een lange week werken en een zondag om 9 uur wandelen met haar ouders voor de boeg