Stel...

Hooooooo trekt teugels weer ff aan.
Flamen doen we hier niet. TS er worden je verschillende mogelijkheden geboden en voorgesteld en die deponeer je een voor een in de prullenbak.
Voor mij gevoel wil je zelf niet eens weg bij je man.

Normaal reageren en niet elkaar lopen afzeiken, anders is het snel afgelopen met dit topic.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 10:23 schreef Sc0rPi0n het volgende:
[afbeelding]

Hooooooo trekt teugels weer ff aan.
Flamen doen we hier niet. TS er worden je verschillende mogelijkheden geboden en voorgesteld en die deponeer je een voor een in de prullenbak.
Voor mij gevoel wil je zelf niet eens weg bij je man.

Normaal reageren en niet elkaar lopen afzeiken, anders is het snel afgelopen met dit topic.

Jammer, ik vond het wel een mooie soap worden.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 10:33 schreef Mr_Belvedere het volgende:

[..]

Jammer, ik vond het wel een mooie soap worden.

www.gtst.nl

Als je nu eens zou beseffen dat vrijwel alle bovenstaande commentaren steuntjes in de rug ZIJN. Iedereen hier had kunnen roepen dat je man inderdaad een zak is en dat je vooral je biezen had moeten pakken met die zwembadmeneer. Had je dat beter geholpen dan?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 13:33 schreef Lil_Blonde_Lady het volgende:
Ik zou niet weten wat ik nou nog zou moeten zeggen. Ik had heus geen steuntje in de rug verwacht ofzo en aangezien ik al een tijdje meelees (voor ik een topic opende)had ik ook kunnen weten dat er hier op de man wordt gespeeld.
Ik weet dat jullie gelijk hebben en dat ik mijn leven zelf in de hand heb. Er zijn al diverse stappen ondernomen, maar er zal waarschijnlijk best wat tijd overheen gaan voor ik daadwerkelijk op mijn eigen benen sta.
In ieder geval bedankt voor de reacties en tabee.

Ik hoop echt dat je de kracht en moed vindt om weg te gaan bij je man en je leven te leiden zoals jij dat wilt.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 10:23 schreef Sc0rPi0n het volgende:
[afbeelding]

Hooooooo trekt teugels weer ff aan.
Flamen doen we hier niet. TS er worden je verschillende mogelijkheden geboden en voorgesteld en die deponeer je een voor een in de prullenbak.
Voor mij gevoel wil je zelf niet eens weg bij je man.

Normaal reageren en niet elkaar lopen afzeiken, anders is het snel afgelopen met dit topic.

Hoi

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 13:58 schreef Vivi het volgende:

[..]

Hoi

Sorry ik hou mijn Fok! werk en privé gescheiden

Volgens mij geniet de TS van de uitzichtloosheid van haar eigen situatie .....

zo'n beetje als iemand die in de modder ligt, maar de modder toch als warmer ervaart en er niet uit wil opstaan, omdat je dan in de nog koudere lucht terecht komt ....

Het enige lolletjes dat je dan hebt is vooral jezelf veel beklagen en soms wat dromen over 'aardige mannen' die je tegenkomt bij zwemlessen en dromen dat die je 'aantrekkelijk' vinden., maar er nooit werkelijk op reageren, nooit zelf durf tonen....

Enkel voor de drie kinderen vind ik het een beetje zielig, hun vader voelt kennelijk niks voor hen, maar ook hun moeder leeft haar leven enkel 'om te wachten totdat ze uit huis gaan ...'

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 14:14 schreef Sc0rPi0n het volgende:

[..]

Sorry ik hou mijn Fok! werk en privé gescheiden

Hahaha o ja joh?

Lekker streng

Hoi

Ik had uit een boek over een geestelijk mishandelde vrouw nog een truck van haar gelezen om geld over te houden voor een ontsnapping: Elke keer bij het boodschappen doen wat geld achterover drukken. Niet te veel zodat het niet opvalt.
Met wat tijd hark je zo wel wat geld bij elkaar. Klinkt misschien zielig...maar aan de andere kant...zo klinkt dit verhaal ook.

en trouwens, als je verhaal indd klopt, dan is je man een lul. Wat de anderen ook zeggen, als ouder ga je niet een kind gewoon negeren.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 15:46 schreef Girlysprite het volgende:
Wat de anderen ook zeggen, als ouder ga je niet een kind gewoon negeren.

Nee, je doet je kind een plezier met een ouder die doodongelukkig is omdat hij of zij in een kloterelatie blijft hangen. Buiten het feit dat een kind heus wel voelt of papa en mama gelukkig zijn, zadel je het ook nog met een schuldgevoel op als het oud genoeg is om te beseffen dat de ouders alleen maar bij elkaar bleven om de kinderen en dus hun leven hebben opgeofferd. Erg kortzichtige reactie van je.

Ik persoonlijk vond het natuurlijk ook niet leuk toen mijn moeder vertelde dat zij en mijn vader gingen scheiden, maar welk kind van 7 vind dat wel leuk? Ik kreeg alleen er een 10 keer leukere (want; gelukkige) moeder voor terug, achteraf gezien was die scheiding het beste wat me toen kon overkomen. een kind kan dat alleen nog niet van te voren overzien. En daarbij; dat je kinderen hebt wil niet zeggen dat je zelf dood bent hoor, je hebt zelf ook nog een leven en behoeftes enzo. Je bent het aan jezelf en je kinderen verplicht te zorgen dat je de beste ouder bent die je maar kan zijn, en dat is nooit mogelijk als je wegkwijnt in een slechte relatie. Maslow, enzo. Doh.

[ Bericht 16% gewijzigd door Vivi op 07-03-2006 16:20:23 ]

quote:

Op maandag 6 maart 2006 15:35 schreef Lil_Blonde_Lady het volgende:
Mijn moeder was een overbezorgde moeder en op 16 jarige leeftijd wil je alles behalve op je vingers gekeken te worden door je moeder. Ik weet niet of ik echt verliefd was op mijn man, ik vond hem wel reuze interessant. Ik was 18 toen ik zwanger raakte van mijn oudste, er was iets mis gegaan met het condoom (de pil kon ik niet verdragen) maar ondanks de valse start was ik er toch blij mee.

Begrijp ik nou goed dat je 3 kinderen (bijna 4) hebt gekregen zonder dat dat ook maar één keer een gemeenschappelijk besluit is geweest . Je hebt je laten 'ompraten' tot een abortus .
Je had beter na moeten denken voordat je een kerel nam als uitweg uit een 'overbezorgd' nest. MAP was een betere optie geweest, je wist verdorie niet eens of je verliefd op hem was . Daarna nog een paar keer ( ) hetzelfde geintje uithalen en nu lopen miepen dat je 'voor de kinderen' bij elkaar blijft (kinderen die hij dus niet wenste). Met die nobele instelling doe je niemand een plezier.
Als je maar graag genoeg wilt is overal een oplossing voor te vinden. Als je verwacht een schouderklopje te krijgen voor je 'opoffering' zit je ernaast, je oudste is oud genoeg om in te zien dat je een ruggengraatloze figuur bent, en zal dat naar alle waarschijnlijkheid ook wel een keer voor je voeten gooien .
Als je namelijk wél ruggengraat had gehad had je namelijk bij de tweede zwangerschap je biezen al gepakt en je niet laten ompraten tot een abortus. Waarschijnlijk was iedereen dan gelukkig geweest, jij, de kinderen én je man.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 16:10 schreef Vivi het volgende:
Erg kortzichtige reactie van je.

Nou Vievke, in deze reageer jij denk ik wat kortzichtig. Girlyspirit doelt imo op die man die een lul is omdat hij zijn kind(eren) negeert.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 16:21 schreef es70 het volgende:
verwijtend verhaal

Ik neem het even op voor TS.
Wat heeft het voor zin haar hier alle keuzes die zij in het verleden heeft gemaakt voor de voeten te werpen? Een mens bevindt zich soms in situaties waarin hij/ zij niet altijd even voordelig/ logisch kiest. Je kiest wat je op dat moment het beste lijkt. En bovendien, een kat in het nauw....
Máár, ik vind óók dat TS haar verantwoordelijkheid moet nemen. En als ze het niet doet/ durft voor zichzelf, dan heeft ze het (imo) te doen voor haar kinderen. Want hoe dan ook, die lijden hier vreselijk onder. Vergis je niet Lil-blond-lady, die krijgen daar ws een behoorlijke tik van mee. Immers, jíj bent hun rolmodel samen met je man. Opvoeding is vnl het goede voorbeeld geven. Dát nemen ze van je over. En wat leer jij ze nu? "Als je niet gelukkig bent, moet je maar even doorbijten, je eigen behoeften aan de kant schuiven en jezelf wegcijferen." En van hun vader leren ze dat het oké is je als een hufter te gedragen.

Think about that.

Laat ik even een ander voorbeeld geven: vader bedriegt moeder, vader en moeder werken allebei fulltime, moeder 'aanvaardt' het jarenlang bedriegen omdat ze toch niet alleen zou willen zijn en schrik heeft om geldtekort te hebben, spelletje blijft maar duren en duren, moeder zegt uiteraard niets uit schrik dat man opeens zou verdwijnen dus zorgt ze ervoor dat de was altijd gedaan is, alles schoongemaakt is, eten op de tafel staat, ...
En opeens... opeens zijn de kinderen oud genoeg, komt moeder thuis van boodschappen te doen en ligt er een briefje op de kast: vader is weg, valiezen gepakt.

Conclusie: hetgeen waar moeder altijd schrik voor had (geldtekort en alleen zijn) is toch uitgekomen ondanks het feit dat ze alles aanvaardt heeft wat vader gedaan heeft.
Denk je dat ze nu gelukkig is? Nee
Ging ze gelukkiger zijn moest ze 15 jaar geleden vertrokken zijn en een nieuw leven opgebouwd hebben: ik denk het wel ja... zeker ben ik het niet.. maar ik denk toch dat ze dan nog iets van haar leven had kunnen maken ipv nu nog steeds te jammeren over hoe unfair het wel niet is dat zij alles 'toegelaten' heeft en ze nu toch alleen achterblijft.

Misschien niet helemaal dezelfde situatie, maar toch handig om even over na te denken...

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 16:38 schreef Moonah het volgende:

[..]

Nou Vievke, in deze reageer jij denk ik wat kortzichtig. Girlyspirit doelt imo op die man die een lul is omdat hij zijn kind(eren) negeert.
[..]

Ik neem het even op voor TS.
Wat heeft het voor zin haar hier alle keuzes die zij in het verleden heeft gemaakt voor de voeten te werpen? Een mens bevindt zich soms in situaties waarin hij/ zij niet altijd even voordelig/ logisch kiest. Je kiest wat je op dat moment het beste lijkt. En bovendien, een kat in het nauw....
Máár, ik vind óók dat TS haar verantwoordelijkheid moet nemen. En als ze het niet doet/ durft voor zichzelf, dan heeft ze het (imo) te doen voor haar kinderen. Want hoe dan ook, die lijden hier vreselijk onder. Vergis je niet Lil-blond-lady, die krijgen daar ws een behoorlijke tik van mee. Immers, jíj bent hun rolmodel samen met je man. Opvoeding is vnl het goede voorbeeld geven. Dát nemen ze van je over. En wat leer jij ze nu? "Als je niet gelukkig bent, moet je maar even doorbijten, je eigen behoeften aan de kant schuiven en jezelf wegcijferen." En van hun vader leren ze dat het oké is je als een hufter te gedragen.

Think about that.

Naruurlijk is het een 'achteraf' verhaal. Toch vind ik het kort door de bocht om te stellen dat haar echtgenoot een lul is, hij is ook (door keuzes in het verleden) in een situatie geplaatst waar hij niet op zat te wachten. Hij heeft van TS een 'keurige vrouw' gemaakt door haar te trouwen (ook al in een tijd dat dat niet echt meer nodig was), en ziet zich vervolgens nog een paar keer vader worden zonder daar een bewuste keuze voor te hebben gemaakt.
Ik had gerust naar de argumenten voor een abortus geluisterd als mijn partner die gehad zou hebben, maar ik zou me niet laten 'ompraten' tot een abortus als dat tegen mijn gevoel zou indruisen. Ik had dan mijn kinderen opgepakt en was vertrokken, al had ik droog brood moeten eten om de touwtjes aan elkaar te knopen. Ik verdom het om een kind op te laten groeien in een omgeving waar het niet gewenst is. Je bent niet aan de kinderen om 'bij elkaar' te blijven, je bent wél aan ze verplicht om ze zo gelukkig mogelijk op te laten groeien in een omgeving waar ze gewenst zijn .

quote:

Op maandag 6 maart 2006 16:17 schreef Lil_Blonde_Lady het volgende:

[..]

Ik wil ook werken voor mijn geld, maar zolang ik geen goeie baan (dat wil zeggen een vaste baan) heb en ik wil nog enigszins op mezelf wonen dan zal er toch in eerste instantie een uitkering moeten komen of weet jij een goeie 40 uurs baan voor me??

Nee, er vanuitgaande dat je geen afgestudeerd it'er bent heb ik geen baan voor je.

Maar in de tijd dat je je plannetjes met de zwemvader hier openbaarde had je ook werk kunnen zoeken.
Ik werk sinds m'n 15e en heb 1 WEEK een uitkering gehad sinds die tijd. De rest van de jaren heb ik gewerkt.

Mijn motto: wie WIL werken vindt ook werk.

Ik heb er (vroegah) niet naar gekeken wat ik moest doen (voorbeeldjes: mijn cv zegt oa: schoonmaker, heftruckchauffeur, varkensverzorger (kraamzorg voor varkens), directeur van een IT bedrijf enz enz.) Uiteraard in willekeurige volgorde op de laatste na.

Dat je weg wil bij je vent, fine, maar het moet ook een ander z'n huwelijk kosten en dat vind ik .

Je zou beter af zijn als je met je hoofd nadacht ipv met je *** (geslachtsdeel).
Ga eerst eens weg bij je vent en zoek dan, als je een baan hebt en de kinderopvang hebt geregeld eens een andere vent. Niet andersom!
Ook jouw kinderen zouden het niet anders zien dan "mama gaat weg voor een andere man".
Wel eens aan gedacht hoe in de steek gelaten zij zich zullen voelen dan?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 09:59 schreef Moonah het volgende:

[..]

Je selectieve manier van reageren geeft mij de indruk dat je je eigen gebrek aan lef probeert te camoufleren met het argument dat je 'het de kinderen niet wil aandoen'.

Wat zij zegt

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 16:54 schreef leonieke het volgende:
Laat ik even een ander voorbeeld geven: vader bedriegt moeder, vader en moeder werken allebei fulltime, moeder 'aanvaardt' het jarenlang bedriegen omdat ze toch niet alleen zou willen zijn en schrik heeft om geldtekort te hebben, spelletje blijft maar duren en duren, moeder zegt uiteraard niets uit schrik dat man opeens zou verdwijnen dus zorgt ze ervoor dat de was altijd gedaan is, alles schoongemaakt is, eten op de tafel staat, ...
En opeens... opeens zijn de kinderen oud genoeg, komt moeder thuis van boodschappen te doen en ligt er een briefje op de kast: vader is weg, valiezen gepakt.

Conclusie: hetgeen waar moeder altijd schrik voor had (geldtekort en alleen zijn) is toch uitgekomen ondanks het feit dat ze alles aanvaardt heeft wat vader gedaan heeft.

Goed punt, dan voel je je pas echt genaaid, en je hebt er nog zelf aan bijgedragen ook...

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 18:13 schreef thaleia het volgende:

[..]

Goed punt, dan voel je je pas echt genaaid, en je hebt er nog zelf aan bijgedragen ook...

Inderdaad.
En dan denk je als kind: "ja daar zal ze ooit wel over geraken want hij heeft haar toch veel aangedaan..." maar na meer dan 2 jaar heeft ze nog steeds de draad niet opnieuw opgepakt (oke ze gaat nog werken en ze gaat af en toe eens weg, maar ze is nog geen stap verbeterd in vergelijking met de eerste weg dat hij weg was)

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 18:38 schreef leonieke het volgende:

[..]

Inderdaad.
En dan denk je als kind: "ja daar zal ze ooit wel over geraken want hij heeft haar toch veel aangedaan..." maar na meer dan 2 jaar heeft ze nog steeds de draad niet opnieuw opgepakt (oke ze gaat nog werken en ze gaat af en toe eens weg, maar ze is nog geen stap verbeterd in vergelijking met de eerste weg dat hij weg was)

Als je moeder het jarenlang heeft geweten en verkoos om haar hoofd in het zand te steken, heeft ze het dan niet vooral zichzelf aangedaan .
Natuurlijk is je vader ook niet goed bezig geweest, maar je moeder vindt de 'slachtofferrol' kennelijk wel een erg prettige positie... Niet jarenlang iets 'met de mantel der liefde bedekken' en daarna lopen zeuren over wat je is aangedaan .

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 20:56 schreef es70 het volgende:

[..]

Als je moeder het jarenlang heeft geweten en verkoos om haar hoofd in het zand te steken, heeft ze het dan niet vooral zichzelf aangedaan .
Natuurlijk is je vader ook niet goed bezig geweest, maar je moeder vindt de 'slachtofferrol' kennelijk wel een erg prettige positie... Niet jarenlang iets 'met de mantel der liefde bedekken' en daarna lopen zeuren over wat je is aangedaan .

Ik keur haar gedrag zeker en vast niet goed eh
Ik erger me nog steeds aan het feit dat ze maar één man wil terwijl die man eigenlijk nooit echt van haar is geweest (niet in de betekenis van bezit ...)
Ook nu speelt ze nog steeds die slachtofferrol hoor, want zij is toch de grote sukkelaar want hij is terug gelukkig.

Ik wou gewoon maar even duidelijk maken met dit verhaal dat het niet altijd veel zin heeft om bij iemand te blijven voor de financiële kant of omdat je anders toch alleen zit... En ik blijf erbij: moest ze zoveel jaar terug de stap gezet hebben, dan moest ze wel doordoen voor haar kinderen (werken, leven opnieuw opbouwen, ...) en zou ze er nu veel beter uitgekomen zijn.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 10:09 schreef Vivi het volgende:

[..]

Wat ben jij een in en in triest persoon zeg

Daarbij was het imo geen ellende, maar drama, door mijzelf gecreeerd ja. Omdat ik dat leuk vond, spannend. En aangezien ik nog geen kinderen heb waar ik rekening mee behoor te houden kon ik dat lekker doen. Kijk, ellende (of wat het gros van de mensen daar voor aanziet ) over jezelf afroepen omdat je dat zo spannend vind zal ook wel niet zo gezond zijn, maar zo'n willoos weekdier ben ik niet geweest hoor

Je dramaqueen posts in die tijd getuigen anders wel van enig willoos-weekdier-syndroom hoor. Daarnaast is ze om het stukje dat jij quote geen in en in triest persoon. Dat heet relativeren. Als ik diep in de ellende zit en ik hoor dat ik niet de enige op de wereld ben, dan relativeert dat de zaak dus enigzins en dan voel ik me misschien iets minder ellendig. Dat is niet in en in triest, dat is menselijk...

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 14:57 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Je dramaqueen posts in die tijd getuigen anders wel van enig willoos-weekdier-syndroom hoor. Daarnaast is ze om het stukje dat jij quote geen in en in triest persoon. Dat heet relativeren. Als ik diep in de ellende zit en ik hoor dat ik niet de enige op de wereld ben, dan relativeert dat de zaak dus enigzins en dan voel ik me misschien iets minder ellendig. Dat is niet in en in triest, dat is menselijk...

Nou, dan ben ik op zeker een godin Ik voel me nml. niet beter door andermans/vrouws ellende.

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 14:59 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou, dan ben ik op zeker een godin Ik voel me nml. niet beter door andermans/vrouws ellende.

Lul niet, alsof jij jezelf nooit zielig gevonden hebt ( ) en als je dan...ik noem maar wat hoor....beelden op tv zag over van de honger stervende kinderen, dat je dan dacht van "zo erg is het nog niet" ? Dat heet relativeren, maar die gedachte hebben maakt je geen in en in triest persoon. Ik heb zo een beetje het gevoel dat je het niet wil snappen...maar dat heb ik eerder bij je gezien