Hoogbegaafd en depressief: wie nog meer?

tt gefatsoeneerd.
mooie op, omnifacer.
ik herken me echter noch in het hoogebegaafde, noch in het depressieve .
heb je professionele bijstand?

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:08 schreef copycat het volgende:

heb je professionele bijstand?

dat is ook mijn vraag inderdaad.

heb je ook problemen met je overgeven aan je psycholoog? kijk, als je zelf niet open staat voor hulp is het voor de hulpverlener ook moeilijk om echt tot je door te dringen...

ik kan me voorstellen dat je problemen hebt met je hoogbegaafdheid, maar is dat juist niet iets waar je trots op mag zijn en wat je moet koesteren? of zeg ik nu iets geks...

ik las hoogbejaard

ik herken wel iets in het topic, want in de bovenbouw middelbare school was ik aardig depressief, en blowde en spijbelde. omdat ik als ik wel aanwezig was in de les uit het raam staarde en toch negens haalde, dacht de schoolpsycholoog dat mijn problemen voortkwamen uit hoogbegaafdheid, hij hing dat hele verhaal op dat jij hierboven ook hebt opgehangen, over de ellende van voortdurend omringd worden door middelmatige mensen en al het andere dat je hierboven hebt ingetypt. na niet al te lange tijd hing ik datzelfde verhaal op.

inmiddels ben ik een heleboel jaren verder, en weet dat iedereen, hoe middelmatig of laagbegaafd ook, in de problemen kan komen door perfectionisme of "zich niet op zijn plek voelen". tevens weet ik dat mijn depressiviteit van toen voor het overgrote deel werd veroorzaakt door 1) puberen (hoe oud ben jij momenteel?) en 2) moeilijke thuissituatie. als hoogbegaafdheid er al een rol in heeft gespeeld, dan een minimale.
daarnaast ken ik inmiddels een heleboel mensen die oneindig veel slimmer zijn dan ik, niet depressief zijn en het ook nooit zijn geweest.

conclusie, wat mij betreft: als er al een link bestaat tussen hoogbegaafdheid en depressiviteit is dat een heel minieme, en wie zich op die relatie focust zakt alleen maar verder in zijn depressiviteit. wil je je beter gaan voelen, dan raad ik je aan niet meer te focussen op de automatische link die jij legt tussen de twee verschijnselen, en je te richten op strategieen om uit je depressiviteit te komen. want hoe hoogbegaafd iemand ook mag zijn, een simpel iets als sporten in de frisse lucht helpt voor iedereen.

het klinkt dus meer alsof je iemand anders wil zijn dan je nu bent.

waarom? vraag ik me dan af. ben je liever zo'n grijze duif, zo'n schaap die mooi in de rest van de kudde past? ik denk dat je nog niet eens zoveel anders bent, misschien is een oplossing je te gaan bevinden tussen ook dezelfde soort intelligente/intuitieve personen waarbij je opeens merkt dat je juist perfect in die groep thuishoort. dit komt wel goed als je afgestudeerd bent en gaat werken...

ik weet niet hoe oud je bent, maar in het begin van je leven begeef je je automatisch meer tussen mensen die niet zo als jij zijn.

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:15 schreef ikiskoel het volgende:
ik kan me voorstellen dat je problemen hebt met je hoogbegaafdheid, maar is dat juist niet iets waar je trots op mag zijn en wat je moet koesteren? of zeg ik nu iets geks...

je moet het koesteren wanneer je er goed mee om kunt gaan. zonder die controle heb je er eigenlijk helemaal niets aan. ik ben zelf ook hoger begaafd dan de gemiddelde mens (ik gebruik liever deze term), maar ik kan niet met mijn hoger begaafdheid omgaan. ik leid al 3 jaar aan onderpresteren en dat ben ik echt beu. liever gemiddeld van verstand dan weten dat je het moet kunnen en het niet waar kunnen maken...

hoe oud ben je trouwens, omnifacer

ik wil niet zeggen dat ik hoogbegaafd ben maar ik herken hier wel wat van mezelf in.
bijv. het buiten de groep vallen. ik ben iemand die ook te veel en te diep over alles nadenkt waardoor alles vanzelf iets farce-achtigs krijgt.
ik vind mensen over het algemeen ook zo ontzettend basic.
ik neig er altijd naar het grotere plaatje te bekijken ,ook al is dat grotere plaatje niet van toepassing.
ik kijk op bepaalde vlakken ook dwars door mensen heen dwz. ik zie meteen de motivatie van iemands gedrag (eigenbelang ,territoriumdrift etc.)
ik vergelijk de meeste mensen ook gewoon met dieren
ik speel het spelletje wel mee zolang het leuk is ,daarna trek ik me terug.
en depressief is iedereen wel eens denk ik ,ik neig er toch naar om altijd met zware onderwerpen bezig te zijn dus misschien is het een vorm van zelfkastijding.

ik ben niet hoogbegaafd maar depressief vraag ik me steeds vaker af. ik ben me bewust dat sommige mensen het aangrijpen omdat het een 'trend' is, als ik dat zo mag noemen - net als bijv. rsi bijv - maar ik probeer het toch objectief te bekijken.

ik weet dat het hier over ts gaat, maar ik herken zó veel dingen onder het kopje depressief.

depressieve stemming, anergie, concentratieverlies en ik onthoud steeds minder, besluiteloos, zelfverwijt en afwezigheid zelfrespect, sociaal terugtrekgedrag, verlies van interesse in de omgeving (het boeit me idd heel weinig meer) , verlies van het vermogen plezier te beleven, verminderde productiviteit (op m'n werk steeds meer aan het prutsen..) en huilbuien.

de hamvraag ... wat te doen? afspreken met vrienden heb ik onlangs weer gedaan maar het nam niet het slechte gevoel weg, terwijl het wel gezellig was.

je geeft zelf al aan waar het hem in zit:
-je voelt je anders
-je bent te kritisch naar jezelf
-je legt de lat te hoog
-je doet je anders voor dan je bent

dus, oplossing:
leer jezelf accepteren en van jezelf houden zoals je bent en leg de lat minder hoog.

en met mijn niet-officieel-hoogbegaafde geest zal ik eea vast erg simplificeren, maar ik denk wel dat het hem daar in zit.

dus,

ik herken een heleboel in je verhaal. vooral op school datgene moeten leren wat je al kan, lezen schrijven en rekenen kon ik al voor groep drie. ik heb vaak moeite om contact te leggen met mensen, juist omdat het niveau zo verschilt. ik heb een aantal goede vrienden waarmee ik op niveau kan praten maar deze mensen ken ik stuk voor stuk al heel lang.

op lagere en middelbare school werd ik amper tot niet gestimuleerd, en haalde net de havo omdat de onderwerpen me echt niet interesseerden, en zo werd het ook erg moeilijk voor me om een vervolgopleiding te gaan doen, ik wist niet wat ik leuk vond.
inmiddels ben ik al bijna 4 jaar van de middelbare school af, en ik ben elk jaar een nieuwe opleiding begonnen. soms interesseerde me het niet, maar meestal kon ik geen connectie vinden in de klas en zat ik na een half jaar nog alleen in de aula mijn bammetjes te veroberen.

nu zit ik op een particuliere opleiding, waar ik niet gewoon een nummer ben maar waar goed op me gelet wordt, omdat ik maar havo heb gedaan is het hbo, en theoretisch kan ik het niveau goed aan, maar ik heb vaak last van 'angsten'. er zijn dagen dat ik bijvoorbeeld, zonder overigens duidelijk aanwijsbare reden, mijn bed niet uitdurf.

je mooie op heeft voor mij een paar dingen zeker duidelijker gemaakt, het is altijd fijn om te lezen dat je niet de enige ben.

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:34 schreef jehovaguerilla het volgende:
bijv. het buiten de groep vallen. ik ben iemand die ook te veel en te diep over alles nadenkt waardoor alles vanzelf iets farce-achtigs krijgt.
ik vind mensen over het algemeen ook zo ontzettend basic.

dat heb ik dus ook. niet dat ik mezelf zo goed vind, maar ik zou graag mensen willen ontmoeten met wie ik meer op 1 lijn zit i.p.v. me aan ze te ergeren ... (omdat het bijv. oppervlakkig gedoe is)

wel hb, maar niet depressief meer. wel een hele tijd geweest maar toen was ik het zo ongeveer zat en heb ik wat dingen in mijn leven omgedraait. ik vond dat ik de dingen maar wat positiever moest bekijken, ik heb een nieuwe uitdaging gezocht en mijn vrienden een beetje ingeruild...

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:40 schreef kloontje_ het volgende:

[..]

dat heb ik dus ook. niet dat ik mezelf zo goed vind, maar ik zou graag mensen willen ontmoeten met wie ik meer op 1 lijn zit i.p.v. me aan ze te ergeren ... (omdat het bijv. oppervlakkig gedoe is)

mensa al geprobeerd?

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:42 schreef misscleo het volgende:
[..]
mensa al geprobeerd?

www.mensa.nl bedoel je?
audiofielen-sig spreekt me wel aan.

maar ik ben niet hoogbegaafd, wel een piekeraar.

even een tvp

oh, en wat voor bijstand krijg je dan van ggz?

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:49 schreef omnifacer het volgende:
helaas heb ik de neiging om altijd alles te analyseren,

sta je wel in contact met je gevoel?

ik vraag me regelmatig af hoe ik het moet koesteren hoor. het gevoel da je nergens bijhoort, het moeilijk contact vinden met anderen, het buitengesloten worden omdat je andere interesses hebt... of inderdaad arrogant gevonden worden omdat je ergens iets van weet. nee sorry, daar zit ik niet op te wachten. ik zou dan ook veel liever normaal geweest zijn. al zou ik dan ook weer enorm veel gemist hebben in het leven. de nieuwsgierigheid en leergierigheid naar alles is gewoon grandioos. soms teveel overig....

ik weet hoe ontzettend rot je je kan voelen dus sterkte in ieder geval...

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:55 schreef omnifacer het volgende:

[..]

volledig mee eens. ik durf het nooit te koesteren, want in nederland heerst echt die cultuur van dat maaiveld, enzo. ik heb wel eens het idee dat anderen het makkelijker accepteren wanneer je faalt dan wanneer je succes hebt.

een samenleving die zijn hoogbegaafden op een juiste manier behandelt kan daar zo veel profijt van hebben, zo veel creativiteit terugverwachten waar problemen mee opgelost kunnen worden vanuit een heel ander perspectief... nu staat hoogbegaafdheid bijna synoniem voor onderpresteren, waarmee een kennispotentieel onbenut blijft, en, heb ik het idee, soms zelfs genegeerd door instituties als het onderwijs...

bij ons op school kennen ze het traject-op-maat project en daarmee willen ze de slimmere leerlingen regulieren lessen laten missen door ze iets aan te bieden wat wel hun interesse wekt. ik heb 1 jaar mogen meedoen, vervolgens vonden ze mijn cijfers te slecht om me door te laten gaan en het jaar erop blijf ik zitten. ik zou dat als een teken aan de wand zien, maar wat doet mijn school:
je bent blijven zitten, je bent dus niet slim genoeg, dus je mag ook dit jaar niet meedoen aan het project. ik voel me nu ook genegeerd door school. het feit dat ik bleef zitten kwam juist doordat ik te weinig interesse voor de stof had. ik heb dan ook gevraagd waarom ze dat project nu eigenlijk hebben en ik wacht nog steeds op antwoord...

wat ik ook vrij hatelijk vind dat er soms in de te maken opgaven van die domme redeneringen gebruikt worden. als ik daar dan naar vraag, omdat die redenering echt niet klopt (als je verder denkt) dan zuchten ze, halen de schouders op en gaan verder met de les, omdat je anders de de rest van de klas ophoudt in hun vorderingen. vraag je het dan na de les nog een keer, dan antwoorden dat ze naar de volgende les moeten en ze er wel eens over zullen nadenken.
moedeloos word ik ervan...

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:02 schreef omnifacer het volgende:

[..]

zo fucking herkenbaar is dit he... ben ook aan mijn 4e opleiding bezig... boom-roos-vis moeten leren in groep 3 terwijl je al een jaar kunt lezen, en dan nog op je flikker krijgen ook want je moet niet denken dat je beter bent dan een ander...

op mijn basisschool stimuleerden ze juist het vooruitwerken in de lagere klassen. ze stelden ook aan mijn ouders voor om mij een klas over te laten slaan, maar mijn ouders dachten dat dat niet goed voor mijn ontwikkeling als kind zou zijn. het gevolg was dat ik in groep 3 al bezig was met stof die in groep 5 behandeld werd. vervolgens heb ik dat tot eind groep 5 volgehouden en was ik toen halfverwege de stof van groep 8. in groep 6, 7 en 8 heb ik uit mijn neus lopen eten, omdat ik gewoon niet verder kon. nooit ook maar 1 boek hoeven open doen, ook niet in de 1e en 2e van de middelbare school, maar dat veranderde in de 3e. en juist op dat moment, als je het nodig hebt om in de boeken te kijken, dan kom je jezelf tegen. je weet niet hoe je moet beginnen, waar je moet beginnen. en op die resultaten word je veroordeeld.
school...

misschien een verkeerde vraag in het goede topic.
maar voor de mensen die depressief zijn.
vooral dan de gene die hulp krijgen voor hun depressie.
vinden jullie dat er genoeg hulp is, en dat die hulp daadwerkelijk echt helpt.
zo ja waarom en zo nee ook waarom?
hier probeer ik al een tijdje achter te komen.

ik ben dus van mening dat er te weinig goede hulp is voor depressieve mensen.
en heb van verschillende mensen gehoord, dat ze er met een psych niet over willen/ kunnen praten.
maar met wie dan wel, en wat helpt jou uit je depressie?
of beter nog wat heeft jou uit je depressie geholpen?

veel mensen zeggen dat het een ziekte is, maar ik geloof dat het vooral bij je zelf ligt (ook dat je, je zelf zwaar depressief kan maken als jij je zo voelt)

en ik ben het met de ts eens.
je kan heel erg depressief worden, van iets wat je dacht dat je kon (of je had het anders verwacht) en het lukt niet (komt anders uit)
maar hoe los je het op?

de lat lager leggen??? hoe dan als je al zo veel van je zelf verwacht.
je zelf leren respecteren? hoe dan als dat juist het probleem is. en je daarom de lat zo hoog legt.
je denkt dat je meer aan kan, het lukt niet. waardoor je iets nieuws probeerd wat nog moeilijker is.
zo blijf je door gaan.
waarom halen mensen het onmogelijke uit zich zelf, en zijn ze niet tevreden met wat ze hebben en kunnen.

daar komt het "probleem" hoogbegaafd om de hoek kijken, mensen die hoogbegaafd zijn vinden dat zij met alles hoger moeten presteren, van zich zelf.
maar dat je hoogbegaafd bent zegt nog niet dat je in alles beter bent, en dat je alles beter kan.
je bent goed in het een, en wat slechter in het andere. waarom moet je dan het onmogelijke proberen, als je meer kan uitblinken in het andere?.

hoe anders ben jij, nu je zelf er achter bent gekomen dat je depressief bent?

_{misschien dat jullie dit maar raar gelul vinden, maar reageer er dan maar niet op. als ik het over dit onderwerp heb, komt alles in me op. zodat ik alles door elkaar lul.
dus sorry als het niet te begrijpen is.}

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:02 schreef misscleo het volgende:
ik vraag me regelmatig af hoe ik het moet koesteren hoor. het gevoel da je nergens bijhoort, het moeilijk contact vinden met anderen, het buitengesloten worden omdat je andere interesses hebt... of inderdaad arrogant gevonden worden omdat je ergens iets van weet. nee sorry, daar zit ik niet op te wachten. ik zou dan ook veel liever normaal geweest zijn. al zou ik dan ook weer enorm veel gemist hebben in het leven. de nieuwsgierigheid en leergierigheid naar alles is gewoon grandioos. soms teveel overig....

* joupee sluit zich hier volledig bij aan

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:17 schreef omnifacer het volgende:

[..]

zo dom is dat he, ah man toch, ik kan me daar echt woest om maken. je zit in een dalende lijn, en school verergert het alleen maar. die sukkels hebben hun sociaal-emotionele omgangsvormen uit een boekje gehaald, en elke afwijking wordt genegeerd, onder het tapijt geschoven, je kent het wel.

bovendien, is blijven zitten een oplossing? nee! je hebt uitdaging nodig, om goed te presteren. denken ze dat je die haalt uit alles opnieuw doen, ofzo? tuurlijk niet! hadden ze je geen taak kunnen geven voor in de zomer, om die vakken die je niet gehaald had alsnog een keer te doen?sukkels. je moet dit echt niet pikken hoor, actie! ga een gesprek aan met het schoolhoofd! je moet het er echt niet bij laten zitten!

ik heb er op school ook activiteiten bijgenomen, ik doe heel veel voor de leerlingenvereniging en we hebben sinds dit jaar ook een debat-team opgericht. ik verveel me nu niet meer op school en de lessen.. ja de lessen, die blijven hetzelfde.. leraren zijn zelfs zo dom om dezelfde toetsen te geven. ik heb juist de behoefte aan afwisseling. ik heb het geluk gehad dat in de klas waar ik nu in zit 2 jongens zitten, die dezelfde problemen hebben. daar heb ik wel veel aan. wel lastig voor de leraren, omdat we elkaars denkwijzen aanvullen en combineren, waardoor we vaak te diep gaan voor de docent. vervelend voor ons, omdat we geen antwoord krijgen op de vragen die we hebben...

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:02 schreef omnifacer het volgende:

[..]

zo fucking herkenbaar is dit he... ben ook aan mijn 4e opleiding bezig... boom-roos-vis moeten leren in groep 3 terwijl je al een jaar kunt lezen, en dan nog op je flikker krijgen ook want je moet niet denken dat je beter bent dan een ander...

he maar die angsten joh, dat niet uit bed durven, dat heb ik ook man, en ik weet van mezelf hoe diep ik zat toen ik deze ontwikkelde. daarom vraag ik me af of t geen tijd wordt voor jou om actie te ondernemen?

ja, op school is er veel begrip voor mijn situatie, en ik heb daar ook (net als de rest van de school overigens) een persoonlijke coach, die je studievoortgang in de gaten houdt en waarmee ik om de zoveel tijd (meestal een maandje ofzo) eens even bijpraat.
ook ben ik met mijn ouders op zoek naar een goede psychiator of -loog.
ik weet zelf ook wel dat het de verkeerde kant op gaat, maar ik ben zo vaak tegen de muur opgerent dat ik heel voorzichtig ben gaan lopen,om het zo maar te zeggen.

het zit hem toch heel erg in hoe je zelf met dingen omgaat hoor...kijk je kunt niet verwachten dat alle mensen en instanties even vaardig en kundig met je hoogbegaafdheid omgaan....iedereen heeft zijn beperkingen en bovendien ben jij niet het centrum van de wereld. het lijkt me bepaald geen positief effect hebben op je depressies om nu nog met heel veel frustratie terug te kijken op je schooltijd. als ik terugdenk aan dat basisschooltje waar ik zat....hoe het er daar aan toe ging is zo triest dat het bijna lachwekkend is. maar ik denk er weinig aan terug, want ik leef nu.

het voordeel van geen kind meer zijn is dat je alle vrijheid hebt om jezelf te ontwikkelen in elke richting die je wilt en zo ver als je wilt. als jij je door denigrerende opmerkingen ervan laat weerhouden je kop boven het maaiveld uit te steken doe je dat helemaal zelf, en dat is goed nieuws, want dat betekent dat je het kunt veranderen. "de maatschappij" kun je niet veranderen, maar dat hoeft ook helemaal niet: er zijn genoeg uitblinkers te vinden op allerlei terreinen die zich door een eventuele maaiveldcultuur totaal niet laten weerhouden. dat hoef jij dus ook niet. hoera!

ah, vooralsnog verloopt dit topic zoals ik had gedacht!
klagen, anderen de schuld geven (school) en elkaar bevestigen in de herkenning. niets mis met lotgenotencontact hoor. maar mag ik eea even relativeren?

iedereen in het leven krijgt te maken met tegenslag en nare dingen. de een omdat hij rood haar heeft, de ander omdat hij verkracht is op al dan niet jonge leeftijd. een volgende kan de dood van een geliefde niet goed verwerken en nummer 4 is hoogbegaafd en voelt zich anders. weer een ander raakt depressief omdat hij geen geliefde kan vinden en 'een slechte jeugd' staat zo'n beetje nummer één. kortom: ieder krijgt zijn/ haar portie ellende in het leven.

de kunst is te leren omgaan met tegenslag en trouw te blijven aan jezelf. depressies worden in het algemeen veroorzaakt door niet (adequaat) uiten van emoties. ik laat de puur klinische depressies even buiten beschouwing. wijzen naar anderen en naar de buitenwereld heeft weinig zin. de wereld draait gewoon door hoor, ondanks jouw ellendige gevoelens. go with the flow en vind je eigen draai. steek de hand in eigen boezem en kijk wat jíj aan je gedrag/ omgaan met je gevoelens kunt veranderen. wil je niet veranderen? dan voel je je kennelijk nog niet ellendig genoeg.

_{en fyi ik heb dus ook mijn portie gehad die zich heeft geuit in o.a. depressies.}

wat thaleia zegt dus.

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:10 schreef omnifacer het volgende:

[..]

vind jij dat gevoel ook zo verschrikkelijk? ik heb dat zo vaak gevoeld he, was ik maar normaal, dan had ik dat gezeik niet.

zo kut he... als klasgenootje een 4 haalde had hij er in ieder geval zijn best voor gedaan, maar ik moest me schamen, want je bent toch hoogbegaafd?. als dat maar vaak genoeg gezegd wordt en public in de klas, op feestjes door ooms die je eigenlijk toch al niet moet, door klasgenoten, etc., ga je erin geloven.

ik ben dus presteren als noodzaak voor persoonlijke waardering vergaren gaan zien, op elk vlak. voetballen, studie, maar ook op de meest belachelijke manieren. het meeste kunnen zuipen bijvoorbeeld... op een gegeven moment wordt presteren ook een vereiste voor zelfwaardering. en als dat presteren dan niet lukt, voel je je een mislukkeling.

ziehier de link tussen depressie en hoogbegaafdheid

ja dat ken ik. falen is extra erg want mensen verwachten meer van je. ik hed dus ook faalangst. en doordat ik faalangst heb durf ik eigenlijk nergens aan te beginnen en voel ik me vaak erg nutteloos omdat je dan bij voorbaat al gefaald hebt!

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:17 schreef baloetjuh het volgende:
misschien een verkeerde vraag in het goede topic.
maar voor de mensen die depressief zijn.
vooral dan de gene die hulp krijgen voor hun depressie.
vinden jullie dat er genoeg hulp is, en dat die hulp daadwerkelijk echt helpt.
zo ja waarom en zo nee ook waarom?
hier probeer ik al een tijdje achter te komen.

voor depressieve hbers is er nog minder hulp. want psychologen begrijpen ze niet.
dus dan moet je op zoek naar een (liefst zelf hb) psycholoog die ervaring heeft met hbers.
en die zijn erg moeilijk te vinden en daarnaast ook nog erg duur!!

het valt me in het algemeen op dat hoogbegaafden eigenlijk alleen problemen ondervinden omdat er een miscommunicatie met de omgeving is. (het onbegrip van je omgeving zie ik hier indirect ook als communicatie) in mijn optiek is dit onderdeel ook te leren. communiceren is niets anders dan een gegeven set van gebaren en teksten waar je zeker positief invloed op kan uitoefenen.

zelf heb ik mijn vwo afgerond met het 3e hoogste gemiddelde van de school. ik waande een beetje hoogbegaafd, tot ik in delft ging studeren en kwam ik er achter dat er altijd mensen zijn die nog beter presteren. opvallend was de verenigingscultuur waar al die hoogbegaafde (naja, toch zeker de top 3% intelligentia van nederland) mensen zich eigenlijk volledig vestigen op communicatie. (debating, borrels, sponsoring, bestuurtjes, etc etc)

skills die een hoog begaafd iemand volgensmij moet ontwikkellen is het kunnen inschatten van zijn omgeving en zijn ideeën op dat niveau presenteren. als ik in een bar of bij dansles tegen een vmbo meisje loop te ouwehoeren moet ik me aanpassen naar haar woordenschat, taalgebruik, denkwereld, maar eenmaal gedaan kan je ondanks het verschil hele leuke gesprekken hebben. je zal ipv op de achtergrond te blijven hangen discussies moeten leiden. iemand die leidt zal automatisch geaccepteerd, uitgedaagd en gerespecteerd worden.

als ik het zo terug lees heb ik een redelijke zwart wit blik op je situatie, sorry

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:41 schreef 50 het volgende:

skills die een hoog begaafd iemand volgensmij moet ontwikkellen is het kunnen inschatten van zijn omgeving en zijn ideeën op dat niveau presenteren. als ik in een bar of bij dansles tegen een vmbo meisje loop te ouwehoeren moet ik me aanpassen naar haar woordenschat, taalgebruik, denkwereld, maar eenmaal gedaan kan je ondanks het verschil hele leuke gesprekken hebben. je zal ipv op de achtergrond te blijven hangen discussies moeten leiden. iemand die leidt zal automatisch geaccepteerd, uitgedaagd en gerespecteerd worden.

communiceren lukt de laatste tijd steeds beter en ik ervaar dat ook als een punt waardoor ik het een stukje beter naar mijn zin heb op school nu. maar hoe moet ik dan de discussie met mijn docent inschatten? ik verwacht eigenlijk van een docent dat hij bekwaam is in zijn vak, anders hoor je toch niet voor een vwo 5 klas te staan? zelfde geldt voor de schoolleiding..
heeft iemand daar misschien tips voor, zodat ik daarmee aan de slag kan gaan..?

ts, jij onderscheidt jezelf van andere mensen. andere mensen zijn normaal en jij niet, dus jij bent een buitenbeentje.

maar zo is het niet. ieder mens is uniek en onderscheidt zich op minimaal een paar fronten van de definitie 'normaal'. iedereen probeert bij de groep te horen en te voldoen aan de (hoge) normen en waarden die in de betreffende groep gesteld worden. de één gaat 't wat makkelijker af. dat houdt dus in dat hij/zij weet hoe je de schijn bij anderen op kunt wekken dat het volgen van de normen en waarden hem/haar makkelijk afgaat. met de nadruk op 'schijn', want niet zelden moeten ze er veel meer moeite voor doen dan ze voor anderen (en zichzelf) willen toegeven.

wat ik al zei, ieder mens is uniek. zodoende gaat ieder mens een uniek leven leiden. met zijn/haar sterke punten én zwakheden. maar wat alle mensen hebben is een onuitputtelijke verbeteringsdrang, oftewel ambitie. en zodoende kunnen zwakheden opeens sterke punten worden. een mens ontwikkelt zich en verandert gedurende zijn/haar leven.

ik kan me voorstellen dat je last hebt van het stempel 'hoogbegaafdheid'. mensen begrijpen je niet en nemen daarom vaak gewoon aan dat jij een soort van 'superhuman' bent. dat alles je gemakkelijk afgaat. misschien zijn ze wel jaloers op je en nemen ze wraak op jou bij elke fout die jij maakt. maar jij bent veel meer dan alleen maar hoogbegaafd. ooit zullen ze daar achterkomen, omdat ze er tevens achterkomen dat het leven complexer is dan ze altijd hadden aangenomen.

iedereen worstelt met zijn leven. iedereen gaat weleens door diepe dalen, maar ook hoge pieken zullen komen. en die pieken maken het leven leuk.

ik geef je nog één tip. wees altijd eerlijk tegen jezelf. helemaal als je bijvoorbeeld hulp zoekt bij een psycholoog, therapeut of een ander iemand waar je bij aanklopt. zie je zwakheden onder ogen - hoe moeilijk dat ook is. wat ik al reeds zei, je kan je zwakheden veranderen in je sterke punten, maar dat lukt alleen als je ze eerst als zwakheden erkent.

^{ik ben weer 's 'übervaag'. ik kan niet altijd uit mijn woorden komen zoals ik zou willen. maar ik hoop toch dat je 't één en ander begrijpt.}

ironisch dat een hoogbegaafde zich niet kan aanpassen en juist depressief wordt. hier zit een andere gedragstoornis achter dan hoogbegaafdheid. ik heb in ieder geval nergens last van.

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:33 schreef moonah het volgende:
ah, vooralsnog verloopt dit topic zoals ik had gedacht!
klagen, anderen de schuld geven (school) en elkaar bevestigen in de herkenning. niets mis met lotgenotencontact hoor. maar mag ik eea even relativeren?

iedereen in het leven krijgt te maken met tegenslag en nare dingen. de een omdat hij rood haar heeft, de ander omdat hij verkracht is op al dan niet jonge leeftijd. een volgende kan de dood van een geliefde niet goed verwerken en nummer 4 is hoogbegaafd en voelt zich anders. weer een ander raakt depressief omdat hij geen geliefde kan vinden en 'een slechte jeugd' staat zo'n beetje nummer één. kortom: ieder krijgt zijn/ haar portie ellende in het leven.

de kunst is te leren omgaan met tegenslag en trouw te blijven aan jezelf. depressies worden in het algemeen veroorzaakt door niet (adequaat) uiten van emoties. ik laat de puur klinische depressies even buiten beschouwing. wijzen naar anderen en naar de buitenwereld heeft weinig zin. de wereld draait gewoon door hoor, ondanks jouw ellendige gevoelens. go with the flow en vind je eigen draai. steek de hand in eigen boezem en kijk wat jíj aan je gedrag/ omgaan met je gevoelens kunt veranderen. wil je niet veranderen? dan voel je je kennelijk nog niet ellendig genoeg.

_{en fyi ik heb dus ook mijn portie gehad die zich heeft geuit in o.a. depressies.}

in principe ben ik het eens met wat je zegt, ware het niet dat één van de kenmerken (volgens mij, aangezien ik zo snel even geen onderzoek ernaar kan vinden) van hoogbegaafdheid de neiging om als zelfverdedigingsmechanisme te gaan rationaliseren is.
wat, zo moge duidelijk zijn, een adequate wijze van het uiten van emoties in de weg staat. zelf heb ik ook last van beide zaken die ts stelt in openingspost, met uitzondering dat ik absoluut niet anders zou willen zijn dan dat ik nu ben, elk klein onderdeel van ontwikkeling en externe factoren maken immers wie je bent en wie je hebt leren kennen als jezelf, maar ik voel niet de drang om dit verder uit te werken en/of uit te leggen op een openbaar forum.

nog even over het rationaliseren, je hebt het over willen veranderen en ik begrijp dat jouw reactie algemener moet worden bekeken dan dat ik nu doe, maar wanneer er bewustwording is van hoe alles bij jou werkt, van overmatig analyseren tot mogelijke gedragsstructuren, is een logische gevolgstap om dit te willen veranderen (niemand houdt van nare gevoelens (met opzet overdreven subjectief).
maar hoe groot is de afstand tussen iets willen en kunnen veranderen? denk dat dat interessant is om te kijken, wat zijn de barrieres in jezelf of in omgeving die verandering in de weg staan.

hmm anyway, de angst voor de grote boze wereld is mij niet onbekend, maar kan zo 1, 2, 3, de samenhang tussen hoogbegaafdheid en die angst niet zien.

tevens tvp.

[ Bericht 0% gewijzigd door raistlin6 op 26-02-2006 17:05:42 ]

quote:

exactly. het is belangrijk om te leren je niks aan te trekken van wat mensen verwachten, en bij te stellen wat je van jezelf verwacht. je moet doen waar je happy van wordt, niet waar anderen happy van worden.

wat dat betrefd is een personalcoach geen gek idee. iemand die bij alles wat je doet vraagt wat je er nu eigenlijk mee wil bereiken en met jouw persoonlijke doelen voor de week/maand defineert.

quote:

communiceren lukt de laatste tijd steeds beter en ik ervaar dat ook als een punt waardoor ik het een stukje beter naar mijn zin heb op school nu. maar hoe moet ik dan de discussie met mijn docent inschatten? ik verwacht eigenlijk van een docent dat hij bekwaam is in zijn vak, anders hoor je toch niet voor een vwo 5 klas te staan? zelfde geldt voor de schoolleiding..
heeft iemand daar misschien tips voor, zodat ik daarmee aan de slag kan gaan..?

je geeft hier niet echt een probleem aan. een docent kan je op zijn of haar vakgebied zoveel en gedetailleerd vragen als je wil. mijn ervaring met docenten is dat ze altijd tijd hebben/maken voor een geïnteresseerde student/scholier en mochten ze iets niet weten, dan weten ze iig waar je het antwoord vandaan kan halen.
op persoonlijk vlak zijn het verder gewoon mensen

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:59 schreef 50 het volgende:

[..]

je geeft hier niet echt een probleem aan. een docent kan je op zijn of haar vakgebied zoveel en gedetailleerd vragen als je wil. mijn ervaring met docenten is dat ze altijd tijd hebben/maken voor een geïnteresseerde student/scholier en mochten ze iets niet weten, dan weten ze iig waar je het antwoord vandaan kan halen.
op persoonlijk vlak zijn het verder gewoon mensen

dat probleem werd al eerder in dit topic aangekaart
ze negeren mijn interesse op sommige gebieden.. en dat vind ik niet prettig, ik voel me genegeerd.
en dus vroeg ik naar tips omtrent deze problemen. omdat die deels ook in de communicatieve vaardigheden zouden kunnen liggen..

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:51 schreef toeps het volgende:

[..]

exactly. het is belangrijk om te leren je niks aan te trekken van wat mensen verwachten, en bij te stellen wat je van jezelf verwacht. je moet doen waar je happy van wordt, niet waar anderen happy van worden.

daar ben ik ook mee opgehouden inderdaad. maar toch heb je verwachtingen aan jezelf. je wilt iets doen, je wilt iets kunnen!! voor mijzelf heb ik gefaald, dat gevoel heb ik de laatste tijd steeds meer, omdat ik vmbo gedaan heb. ik weet dat ik daar redenen voor had, maar zijn die redenen wel juist geweest? eigenlijk is het gewoon enorm dom geweest. ik had nu hbo of universiteit kunnen doen! maar nee, ik ben aan het werk....

om dit gevoel weg te nemen ga ik binnenkort wel weer aan een studie(tje) beginnen. naast mijn werk dus. ik kan niet stoppen aangezien ik op mezelf woon en studiefinanciering niet genoeg is...

quote:

dat probleem werd al eerder in dit topic aangekaart
ze negeren mijn interesse op sommige gebieden.. en dat vind ik niet prettig, ik voel me genegeerd.
en dus vroeg ik naar tips omtrent deze problemen. omdat die deels ook in de communicatieve vaardigheden zouden kunnen liggen..

tja, geen idee, vond docenten op persoonlijk vlak niet echt interessant, genoeg leuke meiden in de klas namelijk

maar serieus, je kan niet verwachten dat iedereen jouw interesses deelt. vaak zijn mensen pas ook geïnteresseerd in jouw als jij interesse in hun getoond hebt. als ik tegen iemand vanuit het niets mijn bezigheden ga vertellen zal die persoon niet luisteren. vraag ik daarentegen wat hem of haar bezighoudt is er de kans dat ik de vraag teruggespeeld krijgt.
interesse in je eigen verhaal is afhankelijk van de manier waarop je jezelf presenteerd. humor, begrijpelijkheid, kom je vlot over, lichaamstaal. kijk voor de grap is in de klas naar het gedrag van mensen met een hoog sociaal aanzien en vraag je af hoe ze de grootste onzin weten te verkopen.

[ Bericht 36% gewijzigd door 50 op 26-02-2006 17:16:30 ]

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:55 schreef omnifacer het volgende:

[..]

volledig mee eens. ik durf het nooit te koesteren, want in nederland heerst echt die cultuur van dat maaiveld, enzo. ik heb wel eens het idee dat anderen het makkelijker accepteren wanneer je faalt dan wanneer je succes hebt.

een samenleving die zijn hoogbegaafden op een juiste manier behandelt kan daar zo veel profijt van hebben, zo veel creativiteit terugverwachten waar problemen mee opgelost kunnen worden vanuit een heel ander perspectief... nu staat hoogbegaafdheid bijna synoniem voor onderpresteren, waarmee een kennispotentieel onbenut blijft, en, heb ik het idee, soms zelfs genegeerd door instituties als het onderwijs...

hoe zou de samenleving de hoogbegaafden moeten behandelen volgens jou dan? vaak is het probleem dat het wederzijds respect ontbreekt. de hoogbegaafde denkt vaak dat ie meer is dan de middelmaat, voelt dat ie zich moet confirmeren, en de middelbegaafde kijkt teveel op naar de hoogbegaafde, voelt zich minderwaardig etc. in dat soort gevallen moet vooral de hoogbegaafde zich soms een beetje confirmeren, want in werk en studiesituaties komt het nou eenmaal vaak voor dat er verschillen in intelligentie zijn, ook als er niemand hoogbegaafd is. dus er zal van beide kanten een handreiking moeten komen zodat je met elkaar kunt samenwerken, en je niet jezelf buiten gaat sluiten van de groep.

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:53 schreef raistlin6 het volgende:
in principe ben ik het eens met wat je zegt, ware het niet dat één van de kenmerken (volgens mij, aangezien ik zo snel even geen onderzoek ernaar kan vinden) van hoogbegaafdheid de neiging om als zelfverdedigingsmechanisme te gaan rationaliseren is.
wat, zo moge duidelijk zijn, een adequate wijze van het uiten van emoties in de weg staat.

heel veel mensen, ook niet "hb'ers " gebruiken rationalisaties om hun gevoel te onderdrukken. en in contact raken met je gevoel valt heel goed te leren.

quote:

maar hoe groot is de afstand tussen iets willen en kunnen veranderen?

willen ligt imo aan de basis van kunnen. jezelf bewust zijn van je gedragspatronen is een eerste stap op weg naar verandering.

en nogmaals, als je je maar kut genoeg voelt, komt de drang tot verandering vanzelf.
ik heb het al vaker op dit forum geschreven, maar omdat dat al lang geleden is zal ik het nog maar eens herhalen :

soms moet je zo diep in de put geraken, dat je op de bodem belandt en weer vaste grond onder je voeten hebt om je af te zetten op weg naar boven.

en omnifacer, ik vind het onzin om de schuld bij school te leggen. ik ben even op zoek naar een discussie in nws die gaat over het verzwaren van het basisonderwijs.

ik ben een beetje bang dat je een nogal monsterlijke visie op je eigen kunnen heb gekregen. bijvoorbeeld creativiteit en hoogbegaafdheid hangen niet erg samen. tegelijkertijd is het potentiaal van hoogbegaafden niet zozeer hoger. dit riekt naar zelfmedelijden veroorzaakt door het eigen falen, waarbij tegelijkertijd de maatschappij, de opleidingen en de middelmatige groep de schuld krijgt. een echte hoogbegaafde zonder andere geestelijke problemen zou hier zo door moeten kunnen kijken en een eigen pad kunnen uitstippelen. een dwingende vorm van perfectionisme kan hierbij alleen maar gebruikt worden. zoals je zei weet je wat je er aande hand is maar kan je niet handelen.

staar je vooral niet kapot aan al die punten die in de lijst van hoogbegaafden staan. die zijn nogal geflatteerd en jezelf eraan spiegelen en voorhouden dat je deze eigenschappen hebt is dom. want wat heb jezelf allemaal bereikt?

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:11 schreef moonah het volgende:
en omnifacer, ik vind het onzin om de schuld bij school te leggen. ik ben even op zoek naar een discussie in nws die gaat over het verzwaren van het basisonderwijs.

dit topic.
in pol dus.
_{vandaar dat ik hem in eerste instantie niet kon vinden.}

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:15 schreef zyggie het volgende:
dit riekt naar zelfmedelijden veroorzaakt door het eigen falen, waarbij tegelijkertijd de maatschappij, de opleidingen en de middelmatige groep de schuld krijgt.

slachtofferhouding.

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:14 schreef omnifacer het volgende:


@joupee: kijk uit. ik ben vrij rancuneus, dus als ik merkte dat een leraar minder wist dan ik, primitief gezegd dat ik hem kon hebben, en hij zette me een keer voor lul in de klas, dan gingen alle remmen los en zette ik het zo iemand keihard betaald. dat werkt niet, want dan krijg je een machtsstrijd en leer je niks meer. mijn advies is dus: hou je een beetje op de vlakte. zoek inderdaad iemand, een soort coach ofzo, die je adviseert in dit soort dingen. gewoon een keer in de week even een minuut of 15 even overleggen, eventueel stoom afblazen, voor de rest niet te veel van voorstellen...

ik ga sinds 2 jaar 3 keer per week naar een remedial teacher, maar die stimuleert mij alleen in het leren en het omgaan met mijn begaafdheid.. dat helpt wel

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:21 schreef toeps het volgende:

[..]

trouwens, ik woon ook op mezelf en ik heb stufi. basis, aanvullend en lening. verder werk ik een bijbaantje. het is erg druk maar wel te doen. da's dan weer een voordeel van hoogbegaafdheid, dat je minder tijd aan school hoeft te besteden dus kan werken.

ah, ik ben bijna 21! maar goed, lichamelijk kan ik het niet aan om en een fulltime opleiding en een baan te hebben. momenteel werk ik 20 uur per week. dat is haalbaar. werk ik mer, dan ben ik lichamelijk helemaal uitgeput, ook al is het een uurtje per dag. dat is erg frustrerend trouwens. maar ik heb me erbij neergelegd. ik hoop alleen wel dat als ik zometeen met mijn cursus begin ik niet ook uitgeput raak...

nou zou ik mezelf niet hoogbegaafd noemen (maar herken wel veel (alles eigenlijk) dingen uit dat profiel ), en ben zeker bepaald niet depressief.
wel herken ik een paar van je klachten:
je soms net anders voelen, niet de mensen om je heen hebben die over dezelfde dingen nadenken, of die ergens echt diep op in willen gaan.
het gevoel dat mensen je raar aankijken, als je wel een of meer van je gedachten uit.
het heel kritisch zijn, ik dan met name op mezelf. altijd overal het beste in willen zijn, en niet genoegen willen nemen met minder dan perfect.
ook moeilijk om kunnen gaan met teleurstellingen zoals toeps zei. en het denken dat iedereen bepaalde dingen van je verwacht.

daar hoef je dus niet hoogbegaafd voor te zijn.

dus je op lezende, vroeg ik mezelf iets af.

wat me opvalt is dat het zo'n etiketjesplakkerij is. je bent hoogbegaafd... dus.... je bent depressief... dus...
ik weet er niet het fijne vanaf, dus misschien denk ik te makkelijk. maar kun je dat niet gewoon loslaten? je bent wie je bent, en je hoeft je niet anders voor te doen dan dat, namelijk. dat denk jij, maar het is feitelijk niet zo. je kunt juist proberen iets met je mogelijkheden te doen. in plaats van erover te piekeren, en er niet blij mee te zijn, sterker nog, er doodongelukkig van te worden.

wat denk ik ook moeilijk is, is dat mensen die heel rationeel zijn, moeite hebben met gevoelszaken. die gaan ze liever uit de weg. en daarmee begeven ze zich juist op glad ijs. het haalt ze namelijk op een gegeven moment in. en dan komt het in een keer op je bord. en dat is deprimerend!

ik zou dus als ik jou was, de boel een beetje proberen te relativeren. je bent niet hoogbegaafd, je bent omnifacer! je moet van dat etiketje niet je identiteit gaan maken, en dat lijkt er nu wel een beetje op. je hebt een gezond verstand, je bent jong, waarschijnlijk gezond, en je leeft! het leven is leuk, echt waar! daarnaast heb ik het gevoel, dat jij wat meer naar je gevoel moet luisteren, en wat minder naar je ratio. als iets niet goed voelt, dan is het dat ook meestal niet. voel je je ergens niet thuis, dan bevind je je in het verkeerde gezelschap.

kom je mensen tegen die je niet origineel vindt, of niet creatief, laat zien dat het ook anders kan, zonder daarbij jezelf te profileren als de hoogbegaafde die het allemaal wel weet en kan. maar gewoon als omnifacer, die een briljant idee heeft. wees trots op de dingen die je maakt, bedenkt en kunt. en laat je niet weerhouden door mensen die er maar wat graag aan zouden willen tippen. blijf met je beide benen op de grond. ook jij bent maar eens mens, en ook jij maakt fouten. leer ervan, en ga weer lekker verder. stop met piekeren over alles dat beter kan, maar ga oplossingsgericht verder. je hebt geen problemen, je hebt een boel uitdagingen, en ga nu maar eens kijken tot hoever je komt met het oplossen daarvan.

tot zover, djennekes oppep-talk. sterkte!

persoonlijk vind ik creativiteit een zeer sterke eis voor hoogbegaafdheid. creatieviteit is namelijk het uiten van het niet vast zitten in vaste patronen en het kunnen gebruiken van kennis op een hogerniveau.
in die context denk ik dat een hoop mensen die geen universiteit achter de rug hebben best weleens hoogbegaafd kunnen zijn. studeren is een keuze. jezelf ontwikkellen kan op vele manieren.

@topicstarter
het kunnen hebben van een docent is niet erg. ik ken genoeg studenten die dat op het vwo konden. huisgenoot van mij wist over de 2e wereldoorlog meer dan zijn geschiedenisdocent. mijn oom zijn topografische kennis overtrof die van zijn aardrijkskunde docent gigantisch. hoe je dit uit is aan jouw.
je kan hem in de les er persoonlijk op aanvallen en principieel bewijzen bij halen. je kan er na de les even op terugkomen. je kan het in de les zijdelings melden. je kan het negeren. wat je ook doet, je zal iemand in zijn waarde moeten laten wil je in de toekomst nog wat gedaan krijgen bij die persoon.

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:25 schreef djenneke het volgende:
[...]

djennekes oppep-talk.

mooi gesproken.. doet me goed

ik heb alles wat jij hebt, in iets mindere mate ook meegemaakt, een aantal jaar geleden. ik beschouw mezelf nl niet als hoogbegaafd, hebben anderen vroeger wel gedaan, nou en. anyway, ik kan je wel een beetje helpen denk ik.

quote:

op zondag 26 februari 2006 15:02 schreef omnifacer het volgende:
maar wat is nou je probleem man?
door mijn hoogbegaafdheid heb ik een hoop problemen gehad, die uiteindelijk uitgemond zijn in een depressie. de problemen spelen zich op elk gebied af.

overal ben je anders, denk je anders, voel je je niet als een onderdeel van de groep maar als ´anders´, uiteindelijk resulterend in jezelf een buitenbeentje volgen. dit overkomt me overal: op de sportschool, studie, voetbalvereniging, tussen vrienden, etc.

uiteindelijk moet je toch op een plek terecht komen waar mensen zitten 'op jouw niveau'. aangezien je in alles geïnteresseerd bent: ga het moeilijkst mogelijke studeren (ik denk dat dat overeenkomt met wiskunde of theoretische natuurkunde.)

quote:

relaties zijn per definitie problematisch, omdat ik altijd veel kritischer ben op mezelf en de ander als partners. ook bij vriendschappen is dit vaak een probleem.

kritisch zijn op jezelf kan je aan werken. met argumenten als: "ik doe gvd al mn hele leven mn best, ik ga nu een half jaar bier drinken" moet je jezelf overtuigen.

quote:

omdat je perfectionist bent leg je jezelf erg veel druk op. ik moet van mezelf niet afstuderen, maar binnen 4 jaar afstuderen, eigenlijk cum laude. wanneer ik er niet in slaag door mezelf gestelde doelen te halen, ga ik nog hogere doelen stellen om dit te compenseren. dit leidt ertoe dat ik mezelf belachelijke doelen ga stellen, deze niet haal, en mezelf dan een fluim ga vinden, funest voor je zelfbeeld.

eigenlijk hetzelfde als hierboven. je moet voor jezelf rechtvaardigen dat je niet altijd presteert. het belangrijkst is dat je gelukkig bent met jezelf. gun jezelf lol.
door je opstelling tot nu toe ben je depressief geraakt en presteer je helemaal niks meer. je schiet dus jezelf in de voet.

quote:

doordat de maatschappij is gebaseerd op de meerderheid van middelbegaafden moet ik me vaak conformeren aan de wil van de middelbegaafde, die meestal stukken minder doordacht, creatief en origineel is. de middelmaat regeert, waardoor je jezelf altijd anders moet voordoen dan je bent, je moet je hiernaar schikken. dit is funest voor mijn persoonlijke ontwikkeling geweest.

jezelf aanpassen moet tot zekere hoogte. als je gelijk hebt, moet je gewoon je bek open trekken. niet altijd, dan ben je weer bijdehand. je hebt veel interesses, dus ben je geïnteresseerd in bv hobbies van mensen. mensen willen altijd over hun dingen praten, dus praat daarover met hen. zo leer je zelf iets over die hobby (je hang naar kennis wordt bevredigd), heb je sociaal contact (mooi) en ben je veelzijdiger bezig.

herken je iets in dit topic? ben jij hoogbegaafd en depressief? heb je behoefte om te reageren, je eigen verhaal te doen, tips te geven, doe het vooral, zodat dit topic misschien als hulpstuk kan dienen voor velen.
doe er je voordeel mee.

quote:

uiteindelijk moet hoogbegaafdheid net als laagbegaafdheid gezien worden als iets wat bediening op maat vereist. helaas kan dat niet, de hemel is net iets te laag. om hier verandering in te brengen: reageer...

ik ben her hiermee oneens. je moet een juist evenwicht zoeken, dan kan je goed functioneren.

onduidelijkheden of vragen, theoretisch dan wel praktische gevallen: ik kijk hier af en toe.

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:31 schreef 50 het volgende:
persoonlijk vind ik creativiteit een zeer sterke eis voor hoogbegaafdheid. creatieviteit is namelijk het uiten van het niet vast zitten in vaste patronen en het kunnen gebruiken van kennis op een hogerniveau.
in die context denk ik dat een hoop mensen die geen universiteit achter de rug hebben best weleens hoogbegaafd kunnen zijn. studeren is een keuze. jezelf ontwikkellen kan op vele manieren.

@topicstarter
het kunnen hebben van een docent is niet erg. ik ken genoeg studenten die dat op het vwo konden. huisgenoot van mij wist over de 2e wereldoorlog meer dan zijn geschiedenisdocent. mijn oom zijn topografische kennis overtrof die van zijn aardrijkskunde docent gigantisch. hoe je dit uit is aan jouw.
je kan hem in de les er persoonlijk op aanvallen en principieel bewijzen bij halen. je kan er na de les even op terugkomen. je kan het in de les zijdelings melden. je kan het negeren. wat je ook doet, je zal iemand in zijn waarde moeten laten wil je in de toekomst nog wat gedaan krijgen bij die persoon.

ik denk dat sommige mensen creativiteit zien als mooi kunnen tekenen of beeldhouwen, of een boek schrijven. ze vergeten dan dat je ook iets hebt als creatief denken. het kunnen leggen van bepaalde verbanden, het bedenken van nieuwe mogelijkheden, etc.

o, over relaties. ik zit tegenwoordig in mijn tweede relatie. de eerste heeft vijf jaar geduurd en was redelijk problematisch omdat we elkaar niet altijd even goed begrepen. mijn huidige vriend is zelf ook hber, en dat is echt zoveel makkelijker!! we begrijpen elkaar, we motiveren elkaar en we kunnen gewoon zijn wie we zijn... ik vind het echt heerlijk!!

quote:

op zondag 26 februari 2006 16:33 schreef moonah het volgende:
ah, vooralsnog verloopt dit topic zoals ik had gedacht!
klagen, anderen de schuld geven (school) en elkaar bevestigen in de herkenning. niets mis met lotgenotencontact hoor. maar mag ik eea even relativeren?

iedereen in het leven krijgt te maken met tegenslag en nare dingen. de een omdat hij rood haar heeft, de ander omdat hij verkracht is op al dan niet jonge leeftijd. een volgende kan de dood van een geliefde niet goed verwerken en nummer 4 is hoogbegaafd en voelt zich anders. weer een ander raakt depressief omdat hij geen geliefde kan vinden en 'een slechte jeugd' staat zo'n beetje nummer één. kortom: ieder krijgt zijn/ haar portie ellende in het leven.

er is m.i. wel een klein verschil. als je gepest wordt omdat je ziek, lelijk of dom bent, dan vindt men je zielig. als je slecht presteert omdat je ziek of dom bent, dan vindt men je zielig. als je niet al te snugger bent en je haalt een keer een acht, dan is het 'hee, goed zeg, je hebt een acht'. ik daarentegen ben nooit zielig gevonden, dat kan ik je wel vertellen. nee, als ik een acht haalde, dan was het, je bent toch hoogbegaafd, dan moet je toch alleen tienen halen? je bent toch zo slim, waarom kun je dat dan niet? (bijv. omdat ik totaal geen inzicht heb in wiskunde... als ik een test doe met alleen wiskunde en ruimtelijk inzicht scoor ik maar net boven het gemiddelde, maar dat wordt dan door een aantal mensen weer niet geaccepteerd). verder, als je dom bent gaat je docent echt niet opeens opscheppen dat ie vmbo heeft gedaan terwijl het havo was, in mijn geval had mijn docent zogenaamd opeens gymnasium gedaan.

afgezien daarvan, als je bijv. gepest wordt omdat je lelijk bent heb je veel meer lotgenoten. de kans is groot dat er op z'n minst nog vier lelijkerds in je klas zitten, terwijl de kans dat er nog een hoogbegaafde in je klas zit helemaal niet zo groot is. ook ken ik maar weinig ouders die gepest werden door andere ouders of klasgenoten van hun kind, omdat hun kind een bril droeg of zo, terwijl mijn ouders benaderd werden met opmerkingen als "oh ja, jouw kind gaat naar het eliteklasje". al zal het wel gelden voor mensen met gehandicapte kinderen bijvoorbeeld.

verder is het pas een ontwikkeling van de laatste vijf tot hooguit tien jaar, volgens mij, dat er aparte scholen en lessen komen voor slimmere kinderen. toen ik klein was, was dat er niet, en ik mocht dus gewoon nog gaan leren lezen, terwijl ik dat al kon, en de tafels gaan leren, die ik al kende. en als ik klaar was met m'n werk, dan mocht ik gaan tekenen. wat stimulerend, iedere dag de hele middag tekenen! gek he, dat een kind zich gaat vervelen, als ie acht jaar lang alleen maar mag tekenen en uit het raam staren (gelukkig hebben mijn ouders daar een niet geheel legale oplossing voor gevonden, maar ik heb helaas toch nog wel zo vaak mogen tekenen dat ik in groep 8 geen potlood meer kon zien). kijk, als volwassene moet je daar zelf maar mee om kunnen (leren) gaan, dan vind ik zeker dat je je gedrag zelf moet aanpassen en zelf je leven moet gaan veranderen om gelukkig te kunnen worden, maar als kind wordt je hele leven voor je geregeld en heb je bijna nergens zelf invloed op.

toevallig heb ik wel een klinische depressie gehad, maar dat heeft dus niet echt te maken met mijn hoogbegaafdheid denk ik zo. al moet ik zeggen dat het niet in de groep passen en het niet hebben van vrienden wel een rol hebben in de sociale 'problemen' die ik nu heb. dan hebben we het niet over hele grote problemen en zijn die ook niet alleen ontstaan door het feit dat ik wat slimmer ben, maar het speelt wel een rol. ik kan me voorstellen dat het in sommige gevallen wat heviger is dan in mijn geval. mensen die bijv. echt extreem slim zijn, en dan heb ik het dus niet over mijn eigen niveautje van net boven de grens voor hoogbegaafdheid, zullen ongetwijfeld meer problemen hebben.

wel dacht ik dat er ook echt een biologische 'link' tussen hoogbegaafdheid en klinische depressie was, ooit eens iets over gelezen, maar mss. sloeg dat ook wel nergens op. ik ken wel veel slimme en depressieve mensen, dus ik denk wel dat er meer aan de hand is dan dat mensen depressief worden omdat ze niet in de maatschappij passen (zoals zoveel mensen).

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:46 schreef omnifacer het volgende:
moonah gaat niet in op mijn laatste post, en noemt mijn uitleg voor het gemak slachtofferhouding. dat vind ik dan weer vrij teleurstellend voor iemand die zijn interesses in de richting van gezin, jeugd en pabo achtige dingen zoekt.

nee, dat is geen gemak. dat is zoals jouw posts op mij overkomen.
je weet je problemen perfect te analyseren. zoals ik al eerder zei, dat is de eerste stap naar verandering. maar ja, dan moet je dat natuurlijk wél gaan aanpakken, en niet blijven hangen in zelfbeklag. en vooralsnog mis ik die bereidheid bij je. dus dan ben ik een beetje klaar met reageren.
overigens, dat is vaak een fase, dat klagen. daarna kom je vaak écht tot actie. dus er is hoop voor je.

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:55 schreef maeghan het volgende:
er is m.i. wel een klein verschil. als je gepest wordt omdat je ziek, lelijk of dom bent, dan vindt men je zielig. als je slecht presteert omdat je ziek of dom bent, dan vindt men je zielig. als je niet al te snugger bent en je haalt een keer een acht, dan is het 'hee, goed zeg, je hebt een acht'. ik daarentegen ben nooit zielig gevonden, dat kan ik je wel vertellen.

is 'zielig gevonden worden' een wenselijk iets?

waar zeg ik dat? maar goed, deels vind ik dat wel trouwens, nu je het vraagt. en dan bedoel ik niet alleen maar zielig vinden als in de problemen bevestigen en roepen dat het allemaal kut is, maar er ook nog iets constructiefs mee doen. men zou tegen een hoogbegaafd kind best mogen zeggen, het is heel vervelend dat je je niet zo thuis voelt op school, misschien kunnen we er iets aan doen door je extra werk te geven. zoals je tegen een kind dat gepest wordt op school best kunt zeggen dat het vervelend is, en dat hij/zij voor zichzelf mag opkomen, of dat je misschien eens met de docent of de pester kunt gaan praten. lijkt me niets mis mee.

het is een vraag

en ik heb 'm nu beantwoord, hierboven.

quote:

op zondag 26 februari 2006 17:59 schreef thaleia het volgende:
is 'zielig gevonden worden' een wenselijk iets?

gek misschien, maar als je compassie krijgt van mensen als je zielig bent, dan is dat zeker een voordeel.
maar ehhhm, het ging hier toch over oplossingen?

en erkenning is de eerste stap naar oplossing van een probleem, lijkt me. zie 'zielig gevonden worden' als mijn nogal zwakke verwoording van 'erkenning'.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:09 schreef omnifacer het volgende:
als dat zo op jouw overkomt, prima. ik kan je melden dat ik zeer zeker bereid ben tot verandering. ik heb alleen ook al gezegd dat je daar dan wel de energie voor moet hebben, en die heb ik niet elke dag evenveel. vaak heb ik niet eens energie om uit bed te komen. dat hebben depressieve mensen wel eens.

ik open dit topic ook niet in klb, maar in rp. ik doe dit dus niet om te klagen, maar om de situatie uit te leggen zoals die is, zodat ik misschien tips krijg van mensen, of ervaringen van anderen kan lezen waar ik van kan leren, of mensen mijn ervaringen kan laten lezen zodat zij daar iets aan hebben. dat het allemaal wat negatief overkomt kan ik me best voorstellen, ik ben niet echt de grootste positivo van het stel. niet zo heel verwonderlijk als je depressief bent.

ja, heb je nou iets aan mijn tips?

quote:

maar als ik het goed begrijp vind jij het dus onzin als ik stel dat het onderwijssysteem bij kan dragen aan het geestelijk ongemak van hoogbegaafde kinderen?

waarom ga je nou de discussie weer aan? je verneukt je eigen topic.

omnifacer, ik denk zeker dat het onderwijssysteem bij kan dragen aan het geestelijk ongemak van hoogbegaafde kinderen, maar feit blijft dat jij daar nu niet meer zoveel aan hebt. je moet het nu allemaal zelf doen. jij moet weer lekker in je vel gaan zitten. jij moet daar wat aan gaan doen. en alleen jij bent diegene die dat kan, niemand anders.
ik kan me voorstellen dat je niet elke dag de energie hebt om jezelf te willen veranderen, maar je zal toch moeten. niemand anders doet het voor je. natuurlijk heb je je mindere en je goede dagen, dat heeft iedereen die niet lekker in zijn vel zit (en ik weet waar ik over praat). het is ook helemaal niet erg om jezelf af en toe eens even 'zielig' te vinden, maar dan moet je daarna wel weer vol overgave bezig met het veranderen van je denkwijze.
ik heb zelf het boek 'niet morgen, maar nu' van dyer gelezen. misschien een ideetje voor jou. of je nu wel of niet hoogbegaafd bent, dit boekt geeft je een paar handvatten. en dan is het aan jou om wat met die handvatten te gaan doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ikiskoel op 26-02-2006 18:33:37 ]

maeghan, dat er geen erkenning is voor problemen of moeilijkheden is bepaald niet uniek voor hoogbegaafden hoor.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:09 schreef omnifacer het volgende:
maar als ik het goed begrijp vind jij het dus onzin als ik stel dat het onderwijssysteem bij kan dragen aan het geestelijk ongemak van hoogbegaafde kinderen?

ik niet, het onderwijssysteem heeft zeker wel bijgedragen aan mijn geestelijk ongemak, en aan het geestelijk ongemak van een heleboel mensen trouwens, niet alleen hoogbegaafden. zo zijn er in deze wereld heel veel dingen die bijdragen aan mijn geestelijk ongemak, het is aan mij in hoeverre ik die dingen mijn welbevinden laat beinvloeden.

en ik ben er zelf ook nog niet altijd even goed in om niet weg te zakken in zelfmedelijden en de schuld te geven aan de omstandigheden of de boze buitenwereld hoor, laat ik dat er even bij vermelden

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:14 schreef thaleia het volgende:
maeghan, dat er geen erkenning is voor problemen of moeilijkheden is bepaald niet uniek voor hoogbegaafden hoor.

en dat maakt het terecht? moet het uniek zijn?
nu begin ik zel ook weer
stop aub met deze discussie, of open er een apart topic over.

ontopic! ts moet uit zijn depressie.

@ ikiskoel; het zijn handvatten en geen handvaten. vaten zijn namelijk hele andere dingen

(sorry, ik heb een liefde voor nederlandse taal)

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:16 schreef erikt het volgende:
en dat maakt het terecht? moet het uniek zijn?
nu begin ik zel ook weer
stop aub met deze discussie, of open er een apart topic over.

ontopic! ts moet uit zijn depressie.

hallo hee, ik zeg niet dat het terecht is dat iemand geen erkenning voor zijn problemen krijgt, ik zeg dat het in deze wereld heel veel mensen overkomt dat ze geen erkenning krijgen voor wat dan ook, en daar zullen ze mee moeten leren leven.

dat lijkt me ontzettend ontopic, want de manier voor de ts om uit zijn depressie te komen is accepteren dat de wereld is zoals ie is, en dat ie het binnen die omstandigheden zo leuk mogelijk moet zien te maken.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:19 schreef thaleia het volgende:

[..]

hallo hee, ik zeg niet dat het terecht is dat iemand geen erkenning voor zijn problemen krijgt, ik zeg dat het in deze wereld heel veel mensen overkomt dat ze geen erkenning krijgen voor wat dan ook, en daar zullen ze mee moeten leren leven.

dat lijkt me ontzettend ontopic, want de manier voor de ts om uit zijn depressie te komen is accepteren dat de wereld is zoals ie is, en dat ie het binnen die omstandigheden zo leuk mogelijk moet zien te maken.

zo had ik het niet bekeken maar ik ben dan ook niet hoogbegaafd overigens denk ik dat ts ook zichzelf moet accepteren, niet alleen de wereld. beter: zijn relatie met de wereld. maar de wereld kan ook een beetje veranderd worden (hoogbegaafden kunnen op scholen makkelijk anders behandeld worden, dat kan gewoon beter dan nu). maar voor ts is dat mosterd na de maaltijd, het schoolgedeelte dan.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:26 schreef omnifacer het volgende:
ik heb zeker iets aan je tips, ik heb ze uitgeprint joh... sorry, had alleen nog geen tijd gehad om te reageren.

wow, ik ben vereerd.

quote:

het is wel goed om te analyseren, maar het moet niet teveel gebeuren. op een gegeven moment moet je een streep trekken en gaan bouwen. ik probeer al maanden alle energie bij elkaar te schrapen om dat te doen, ik hoop dat het ook eindelijk eens lukt zonder eens terug te vallen.

idd, op een gegeven moment moet je iets gaan doen. al is het maar om het doen. het hoeft niet eens meteen nuttig te zijn op lange termijn (studie). een tijdelijk baantje kan je ook weer op de rails helpen (lekker makkelijk, niet te inspannend, je kan bijna niet falen). daarna, als je weer energie en zelfvertrouwen hebt, verder gaan leren.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:23 schreef erikt het volgende:
maar de wereld kan ook een beetje veranderd worden (hoogbegaafden kunnen op scholen makkelijk anders behandeld worden, dat kan gewoon beter dan nu).

dat is waar. wellicht kan de ts zich daar actief voor gaan inzetten

ik snap trouwens wel dat het af en toe wel prettig is om te horen of jezelf te vertellen dat het inderdaad allemaal heel klote en moeilijk is, alleen moet daar dan wel achteraan komen dat je na de conclusie dat het kut is overgaat naar stap 2: "en wat nu?" in dit topic zitten we voor het merendeel nog in stap 1.

goed even iets heel anders dan. to wat vind je wel leuk in je leven en wat vind je wel interessant om eens te doen en wat is er wel goed? (ipv kijken naar het negatieve gedeelte)

welke studie doe je nu? want je zou niet zomaar mogen coachen natuurlijk.
daar heb je ook weer een opleiding voor nodig.

maar ben je ook blij met de kleine dingetjes? een vriend die je belt om te vragen hoe het gaat, een vogeltje horen fluiten 's ochtends, dat kleine meisje die naar je lacht vanuit haar buggy, de zon die schijnt... klinkt zoetsappig, maar ook dat zijn dingen die er toe doen in het leven, vind ik....

volgens mij is dit hele forum hoogbegaafd als ik die kenmerken zie.

weet je, misschien raar, maar persoonlijk doet het mij erg veel goed om te weten dat er langzamerhand meer aandacht komt voor hoogbegaafde kinderen in het onderwijs. dat kinderen nu meer krijgen wat ze nodig hebben, dat geeft mij persoonlijk ook het gevoel dat het meer erkend en geaccepteerd wordt.

verder even persoonlijk: iemand zei dat je snel gewaardeerd wordt om wat je doet, om je cijfertjes, om hoe snel je leert, en dat herken ik wel. de dag dat ik iets ontdekte waar ik niet goed in was, voelde ik me helemaal niets meer, ik voelde me compleet waardeloos, omdat ik het enige wat ik kon (of althans, het enige wat andere mensen zeiden dat ik kon), blijkbaar ook niet meer kon. het gevoel is wel een stuk verminderd, maar het is moeilijk er vanaf te komen. het enige waarover zo'n beetje iedereen die ik ken het over eens is, is dat ik slim ben. dat is het enige wat ik al van kleuter af aan gehoord heb. verder is slim zijn in enige mate meetbaar. je kunt je iq meten, je kunt goede cijfers halen, en dat zegt dan iets over hoe slim je bent, en dat kun je aanvoeren als 'bewijs' voor jezelf. ik geef eerlijk toe dat het soms een soort houvast biedt, als ik me onzeker voel. alleen op het moment dat ik dan iets niet kan, dan voelt het dus alsof ik niets meer heb. dat is eigenlijk het enige waar ik nog steeds wel mee zit, maar het heeft natuurlijk meer oorzaken dan hb.

verder is het zo dat mensen er soms vanuit gaan dat als je hb bent, je dus alles goed kunt. tenminste, mijn omgeving wist niet dat ik hoogbegaafd was, ik wist het zelf niet eens, maar ik viel uit de toon en al snel was het 'jij weet alles toch zo goed?' en later op het gymnasium iedere keer het commentaar van docenten, die meer van ons hadden verwacht omdat we toch gymnasium deden. in m'n examenjaar had ik in één week vijf mondelingen. op dag vier ben ik in tranen uitgebarsten, omdat ik de vierde dag op rij van de docent te horen kreeg dat hij meer had verwacht (terwijl ik een negen had). ik was toen al heel onzeker, en heb toen ook tegen de docent gezegd dat ik dat dus al de hele week hoorde, en hij heeft toen z'n excuses aangeboden. achteraf vind ik het belachelijk dat een docent zegt dat ie meer had verwacht van je, terwijl je het gewoon heel goed gedaan hebt. goed, dit heeft niet helemaal te maken met hb, maar meer met de sfeer bij ons op het gymnasium denk ik, maar het helpt niet als zelfs je goede resultaten niet goed genoeg zijn. ik ben zelf dus ook een perfectionist, doe heel lang over dingen, lever dingen te laat in omdat ze nog niet af zijn of ik lever niets in omdat wat ik heb niet goed genoeg is. niemand mag mijn werk zien als ik er nog mee bezig ben, want dan is het nog niet goed genoeg. nu stel ik het wat extreem, gelukkig is het erg afgezwakt, maar zo denk ik er eerlijkgezegd nog wel over. ik handel er niet meer naar, maar de gedachten steken zeker de kop nog regelmatig op. pas nu ik ver genoeg ben met mijn studie om in te zien dat de grote namen eigenlijk ook niet zo geweldig zijn, en dat hun theorieën ook gaten vertonen, of dat ze verkeerde conclusies trekken uit hun gegevens, en dat zoveel verschillende grote namen elkaar tegenspreken, begin ik er lol in te krijgen en zie ik dat het niet zo uitmaakt als je een fout maakt. ook van docenten zie ik nu welke fouten ze maken, en hoe zij begonnen zijn, en dat ze nog steeds weleens onzeker zijn als ze een lezing moeten geven. ik begin het nu meer als een spel te zien, jij zegt dit, je tegenstander zegt wat anders, en allemaal probeer je een antwoord te vinden. lekker boeiend dan, als je antwoord fout is. je leert er ook van dat ieder proces, ook als je conclusie fout is, je toch dichter bij het werkelijke antwoord kan brengen. ik ben nog steeds wel een perfectionist, maar ik denk dat het nu wel redelijk in balans is. het heeft allemaal zo z'n nadelen, maar hier is goed mee te leven.

het zijn alleen allemaal geen bewuste processen. geen dingen waarvan ik kan zeggen, dit ging er fout en dit is hoe ik het heb opgelost. het ging allemaal 'vanzelf'. natuurlijk zoek je wel naar een oplossing, maar je moet hem maar toevallig tegenkomen en herkennen. nou ja, zo denk ik erover tenminste. je kan het jezelf gemakkelijker maken om de weg te vinden, maar je kan het niet afdwingen denk ik.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:35 schreef omnifacer het volgende:
misschien ga ik, als ik afgestudeerd ben, wel in de counceling ofzo. ik zou lotgenootjes wel willen coachen. dat lijkt me dankbaar, en leuk.

klinkt goed. maar is sociologie niet te makkelijk voor je? misschien een ideetje om er iets (moeilijkers) naast te doen? dat hoef je dan niet eens te halen, maar gewoon voor erbij. kost niks.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:14 schreef thaleia het volgende:
maeghan, dat er geen erkenning is voor problemen of moeilijkheden is bepaald niet uniek voor hoogbegaafden hoor.

ik zie dat iemand anders dit ook een vreemde opmerking vond, en dat je ermee bedoelt dat je er maar mee zou moeten leren leven. persoonlijk kan ik het daar niet meer mee oneens zijn, ik vind dat men moet vechten voor wat men belangrijk vindt, dus ook erkenning voor problemen rond hoogbegaafdheid. als de zwarten hadden leren leven met een plaatsje achterin de bus, dan hadden ze daar nu nog steeds gezeten.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:41 schreef maeghan het volgende:
als de zwarten hadden leren leven met een plaatsje achterin de bus, dan hadden ze daar nu nog steeds gezeten.

als die zwarten zich hadden beperkt tot ellenlange postings op een internetforum over hoe vreselijk het allemaal wel niet was en dat het oh zo gemeen was en dat ze zich daarom zo ellendig voelden en dat dat logisch was en dat er meer erkenning voor zou moeten zijn, zaten ze er nu ook nog steeds. ik zeg dus ook dat de ts zich er wellicht voor kan gaan inzetten en niet moet blijven hangen in "wat ben ik vroeger toch kut behandeld".

daarom is het mooi dat erikt en misscleo vragen naar wat de ts allemaal graag doet en zou willen doen, en dan kan hij actief worden in de dingen die hij graag wil en belangrijk vindt, en zo weer greep krijgen op zijn leven.

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:35 schreef omnifacer het volgende:
ik vind het vaak wel fijn om mensen ergens mee te kunnen helpen. vrienden van me, mijn ouders. daar haal ik altijd wel voldoening uit. sporten is relaxed, het is gezond voor je en het geeft me ook wel voldoening. _{ik ben alleen nooit tevreden maar ik zou alleen de positieve dingen noemen} studeren idem dito.

ik ben op zich zelfs al blij dat ik eindelijk de moed heb gehad om dit topic te openen. ik zat er al weken tegenaan te hikken.

misschien ga ik, als ik afgestudeerd ben, wel in de counceling ofzo. ik zou lotgenootjes wel willen coachen. dat lijkt me dankbaar, en leuk.

misschien zeg ik nu iets heel geks, en ik hoop niet dat het heel verkeerd overkomt, maar je haalt bijna al je voldoening uit dingen doen voor anderen. waar komt het dingen doen voor jezelf in je leven? waarom haal je voldoening uit dingen doen voor anderen? ik herken dit wel van vroeger, altijd maar met iedereen over z'n problemen praten, altijd maar iedereen helpen, een hart onder de riem steken, etc., maar het moet geen tactiek zijn om je gevoelens voor/over jezelf weg te moffelen. weet je zeker dat je het niet doet om jezelf te 'ontvluchten'?

quote:

op zondag 26 februari 2006 18:45 schreef thaleia het volgende:
daarom is het mooi dat erikt en misscleo vragen naar wat de ts allemaal graag doet en zou willen doen, en dan kan hij actief worden in de dingen die hij graag wil en belangrijk vindt, en zo weer greep krijgen op zijn leven.

dat was dus ook precies mijn punt. toen ik doorhad dat het zo niet langer meer kon ben ik gaan kijken naar de dingen die mij voor mijn gevoel tegenhielden om te zijn wie ik ben. eend aarvan was mijn vriend, maar goed, dat wilde ik niet zomaar opgeven. uiteindelijk heb ik dat wel gedaan omdat ik mijn huidige vriend tegenkwam, een geweldige jongen met wie ik vier jaar geleden al geweldig klikte. en hem wilde ik niet nog een keer laten schieten.

het tweede wat ik moest doen was om weer een eigen leven op te bouwen, ipv met mijn ex mee te liften. dus ik ben gaan kijken naar wat ik leuk vind, en op zoek gegaan naar een nieuwe uitdaging. eerst werd dat een tweede baan, maar dat vond ik te saai, dus daar ben ik mee gestopt. en nu heb ik dus voor een nieuwe 'studie' gekozen. daar ga ik in mei mee beginnen!

een derde punt wat heel belangrijk is geweest om gewoon echt naar de positieve dingen te kijken. ga je 's ochtends naar je werk, heb je je verslapen, struikel je over de kat, ben je bijna te laat en regent het dan ook nog? kom je daar en blijkt dat je brood thuisligt? think positive!!! je was toch nog op tijd en je hebt fijn iets langer gelegen. de poes overleeft het wel en die regen laat je de wereld weer van een hele andere kant zien. en het feit dat je je brood bent vergeten geeft je mooi een goede reden om met die leuke collega de snackbar in te duiken!!

je bent 22 en je bent helemaal op je up. werkelijk geen kind meer, alles moet je nu zelf aanpakken. dit is een heel normale tijd om jezelf tegen te komen en om dat wat je in je jeugd, waar je door veel anderen werd geleefd, zien te integreren in je eigen zelf, dan wel af te schudden en weet ik veel wat. jij moet leren in jezelf te kunnen kijken, kan je het niet op gevoel, dan maar analytisch. je probleem ligt veel dieper dan het "hoogbegaafdzijn", netzoals bij anderen de problemen veel dieper liggen dan "slechte jeugd"
door je hoogdbegaafdheid en de reacties daarvan in de buitenwereld heb je een bepaald gedragspatroon gecreeerd die doorbroken moet worden en waar een ander gedragspatroon voor in de plaats moet komen, want het veranderen van de reactie van mensen op hoogdbegaafdheid kan je toch niet. en die gedragspatronen zitten op hetzelfde niveau als waar bij veel anderen hun gedragspatronen liggen. onzekerheid, niet jezelf kunnen zijn, niet gewaardeerd worden, angst om vormen van confrontatie, dát lees ik in jouw posts, en dat is een universeel menselijk iets.
give it a try. hamer niet zo op je hoogbegaafdheid, want dan zit je aan het verkeerde probleem te sleutelen. jij moet leren jezelf te durven zijn, ongeacht wat andere mensen denken.

quote:

het is wel goed om te analyseren, maar het moet niet teveel gebeuren. op een gegeven moment moet je een streep trekken en gaan bouwen. ik probeer al maanden alle energie bij elkaar te schrapen om dat te doen, ik hoop dat het ook eindelijk eens lukt zonder eens terug te vallen.

het klinkt alsof je denkt dat je een knopje om kan draaien en voila, je functioneert zoals je zou willen functioneren! vergeet niet dat het een proces van jaren wordt, misschien wel van een decennium. onderwijl leer je jezelf steeds meer kennen en leer je oude gedragspatronen, voornamelijk onbewust, te verplaatsen door nieuwe. er is niet zoiets als energie bij elkaar schrapen en er dan voor gaan, je komt jezelf geheid tegen.

als je nu naar jezelf kijkt en jezelf van 4 jaar geleden, in hoeverre is je gedrag dan verandert en je houding? waar is dat door gekomen? bewuste of onbewuste processen? positief en negatief gedrag.
ik vraag je overigens niet om dat hier allemaal op te schrijven, denk er voor jezelf eens over na. alles is deel van je ontwikkeling, en je ontwikkeling gaat gestaag.

hoogbegaafd jongetje hier
wat voor opleiding doe je?

jonge, het is juist goed dat je hoogbefaafd bent.
je leert zonder moeite en je kan alles worden wat je wil.
ik zou wel willen dat ik hoogbegaafd ben. *droomd*

ik zelf doe nu fucking vmbo