Lijkt wel of we allemaal wat aan het rommelen zijn met de zwangerschap.
Ik ben net weer terug van het ziekenhuis... pff.. mocht ff duren en was als de dood dat ik daar moest blijven!
Ze wilden niet opnieuw een inwendige echo doen i.v.m. de placentaligging omdat ik die vorige week al had gehad en ze bang waren de baarmoedermond te irriteren. Ze hebben wel uitwendig naar het één en ander gekeken met een echo en dat zag er goed uit. Als ik 36 weken ben moet ik opnieuw een inwendige echo, waarbij ze gaan kijken hoe de placenta dan ligt. Tot die tijd blijf ik onder begeleiding van het ziekenhuis en als ik ook maar één druppel vers bloed verlies, moet ik meteen rechtstreeks naar hen toebellen. Ik word dan meteen voor minimaal 24 uur opgenomen.
Daarna hebben ze nog een CTGscan gemaakt om te kijken hoe de conditie van de kleine was... brrr... was al bijna vergeten hoe beangstigend dat is om die pieken en dalen in het hartslagje te horen; ik kon er zowat bij aan de hartbewaking!
![]()
Na 20 minuten aan dat ding was de gyn niet tevreden en moest ik nog een keer, maar omdat er geen ruimte was, moest ik naar een verloskamer!!! Stomtoevallig ook nog de kamer waar ik Randy gekregen had! Raar idee was dat! Dus daar nog eens meer dan een half uur zenuwen lijden (zou er iets mis zijn?!) en ze kwamen op een gegeven moment binnen rennen om te vragen hoeveel weken ik zwanger was omdat ik wel erg harde buiken leek te hebben! Gehgeh... dachten ze zeker dat ie er al uit kwam rollen!
![]()
(Volgens mij was het meer van de spanning!) Uiteindelijk mocht ik daarna toch naar huis.
Ben erg blij dat ze het zo serieus namen en het zo uitvoerig onderzocht hebben. Voel me toch aardig gerust gesteld nu.