Zwangerschap en Geboorte deel 176

Volgens mij geven die vlokkentest en vruchtwaterpunctie wel zekerheid... maar daarbij maak je dan ook weer kans op dat het daarom misgaat (maar 1-2 % maar toch).

Goeie uitspraak idd Moonah... klopt als een bus!

Wij hebben hier niets laten testen tijdens de zwangerschap. Ik val niet in risicogroepen voor wat dan ook, dus we hebben er ook niet lang over nagedacht. Wel hebben we van tevoren (al in 2004) laten uitzoeken of mijn vriend drager is van CF (zit bij hem in de familie) en toen hij positief bleek of ik ook drager ben. Dat laatste bleek gelukkig niet het geval te zijn.

* Tamea baalt trouwens ontzettend
We hadden ons ingeschreven voor de kinderopvang van het bedrijf waar mijn vriend voor werkt, meteen al bij 3 maanden zwangerschap. En omdat ze daar toen zeiden dat het zeker zou lukken, hebben we nergens anders ingeschreven. Nu ging ik dus vandaag weer bellen om te vragen hoe het ermee stond en nu kreeg ik doodleuk te horen dat we vrijwel zeker niet vanaf 1 augustus terecht kunnen, er waren allemaal 2e kinderen tussen gekomen o.i.d.
Dat wordt dus hals over kop bij andere creches inschrijven en hopen dat het nog goed komt, al zou ik nu even niet weten hoe dat nog gaat lukken.

Dat is voor mij dus tegenwoordig de reden dat als ze ergens een bevestiging van geven ik altijd alles zwart op wit wil hebben zodat je later niet voor verrassingen komt te staan...
Maar daar heb je nu niets meer aan. Misschien kun je nog eens contact opnemen met het hoofd van die opvang en aangeven dat men toen had gezegd dat het zou gaan lukken... _{niet geschoten is altijd mis}

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 20:10 schreef Tamea het volgende:
Wij hebben hier niets laten testen tijdens de zwangerschap. Ik val niet in risicogroepen voor wat dan ook, dus we hebben er ook niet lang over nagedacht. Wel hebben we van tevoren (al in 2004) laten uitzoeken of mijn vriend drager is van CF (zit bij hem in de familie) en toen hij positief bleek of ik ook drager ben. Dat laatste bleek gelukkig niet het geval te zijn.

* Tamea baalt trouwens ontzettend
We hadden ons ingeschreven voor de kinderopvang van het bedrijf waar mijn vriend voor werkt, meteen al bij 3 maanden zwangerschap. En omdat ze daar toen zeiden dat het zeker zou lukken, hebben we nergens anders ingeschreven. Nu ging ik dus vandaag weer bellen om te vragen hoe het ermee stond en nu kreeg ik doodleuk te horen dat we vrijwel zeker niet vanaf 1 augustus terecht kunnen, er waren allemaal 2e kinderen tussen gekomen o.i.d.
Dat wordt dus hals over kop bij andere creches inschrijven en hopen dat het nog goed komt, al zou ik nu even niet weten hoe dat nog gaat lukken.

Oei , dat is niet zo mooi nieuws, wat een stressgedoe ..
Misschien kun je tot die tijd een ( betaalde) oppas zoeken?

die tripletests zijn een kansberekening, maw betrouwbaarheid ZERO

als je zekerheid wil, dringt een vruchtwaterpunctie zich op ... ik was pas 27 jaar, maar ik heb een punctie geëist... ik kon pas écht genieten van mijn zwangerschap daarna, toen bleek dat alles in orde was ( al heb je zelf met een vruchtwaterpunctie geen volledige zekerheid ...).

Pfff, tamtam hoor! Iemand heeft het nieuws voorbij gepraat waardoor mensen die we nog niet persoonlijk gesproken hadden het nu weten, dus maar meteen even de rest ook gebeld, jammer maar dat houd je niet tegen!
Morgen voor intake naar vk, ben benieuwd!
Tamea balen zeg, wij moeten ook maar eens gaan kijken hoe we het willen gaan doen met oppas enzo.

Moonah, het is niet zozeer dat je na een nekplooimeting moet bepalen of je het kind houdt of niet. Je kunt het ook zien als een voorbereiding op evt. problemen. Als je op voorhand al zou weten dat je een kindje met Down zou krijgen, misschien is dat goed om dat juist in een vroeg stadium te weten. Dan kun je je misschien inlezen, gesprekken aangaan met (ervarings)deskundigen of iets dergelijks. Dan is het nog schrikken, maar je staat dan niet al met het kindje in je handen van 'en wat nu?'. Zo heb ik het altijd gezien.
Als de kans op een kindje met Down hoger ligt tijdens de nekplooimeting, hoef je nog geen beslissingen te nemen. De enige beslissing die je neemt is of je een vlokkentest of vruchtwaterpunctie laat uitvoeren. Daarna wordt er wel van je verwacht een beslissing te nemen.
Ik respecteer je mening, maar ik ben zelf totaal niet van de struisvogelpolitiek.

Gatver PM-girl , wat vervelend!
De hele lol van het vertellen is er meteen vanaf...

xanthe you know me

Ahhh PM girl, wat vervelend, snap niet dat mensen het niet voor zich kunnen houden betreft dit soort dingen.
succes morgen bij de vk

Tamea- wat lekker geregeld weer joh, kunnen ze niks anders voor je verzinnen? want volgens mij zijn er overal wachttijden of niet? vind het echt best raar dat ze er pas mee komen als jij belt.

He wat flauw PM-girl. Dat mensen dat nou niet even voor zich kunnen houden tot je het zelf aan iedereen vertelt hebt

Voor de kinderopvang gaan we nu maar als een speer inschrijven bij andere kdv-en en hopen dat het daar nog wel gaat lukken. En de manier waarop dit ging is ook raar. M'n vriend gaat morgen nog ff bellen. Ik was vanmiddag te kwaad en paniekerig om verhaal te halen. Heb wel gezegd dat ik het heel vreemd vond dat ze toen gezegd hebben dat 2 dagen zeker konden en de 3e waarschijnlijk geen probleem was en dat het nu helemaal niet kan. Maargoed, ik ben benieuwd wat ze m'n vriend gaan vertellen en ondertussen dus maar overal formulieren invullen (en fijn meedoen aan de wachtlijstvervuiling ).

hoe zou het met partychickie gaan?

meiden wat schrijven jullie veel, ik kan dat allemaal niet meer bijhouden hoor

PM girl das lullig zeg! en tamea, ik hoop dat het allemaal lukt met de opvang

Ik heb dus geen nekplooimeting laten doen omdat wij "het wel zien"(zit ook niet in een risico groep), maar het is idd ook best goed als je dat wel graag wil weten al is het alleen maar om je voor te kunnen bereiden.

Hier begint het leven zwaarder te worden. De verweking is begonnen denk ik en mijn liezen gaan zeer doen, dus bv afdrogen moet ik zittend gaan doen, kan niet meer op alleen mijn rechterbeen staan Ik merk het ook met naar mijn werk gaan, ik ga inmiddels al met de tram omdat het te ver lopen is, maar dan nog dat stukje van de tram naar mijn werk heb ik toch wel al wat pijnlijke rug en benen enzo. Ik loop ook als een bejaarde Maar het is allemaal nog wel te doen. Het minder werken is erg prettig Dat kwam net op tijd.
Of ik het red tot aan mijn verlof weet ik niet. Mijn chef doet daar vrij bot over, zo van: dan kan je man je toch weg brengen? Maar dat kan natuurlijk niet en bovendien, wat niet gaat, gaat niet! Ik zal het zo lang mogelijk vol houden, ook omdat de tijd dan sneller gaat, maar ik moet nog 3 maanden werken en ik geloof niet dat dat gaat lukken.
Geen klaagzang hoor, ik voel me verder echt wel goed, maar mijn lijf gaat steeds minder soepel mee, that's all
Nou heel verhaal bladiebladiebla

Wij laten geen nekplooimeting doen, omdat ik zo'n test toch vooral zou doen om wél een beslissing te kunnen nemen over de zwangerschap afbreken of niet. En juist met een downkindje zou ik dat niet doen. Een andere -zware- handicap wellicht wel, als de kansen op een kwalitatief leven voor het kind echt klein zijn. Daarom heb ik dus wel nagedacht over de consequenties van de 20-weken-echo (daar zie je dat soort handicaps eventueel) en hebben we geen echte behoefte aan de wetenschap of het een downkindje is (dus geen combitest voor ons).

Wij hebben geen 'extra onderzoeken' laten doen om de gezondheid van het kindje te controleren. We zitten niet in een risicogroep.
Mijn man en ik hebben er wel over nagedacht.. heel even.. Maar wij zouden gewoon echt niet weten wat we zouden doen als we in het begin van de zwangerschap er achter kwamen dat het kindje niet gezond zou zijn. Voor een besluit 'houden of niet' wilden we niet komen staan. 100% zekerheid dat een kindje gezond is kun je nooit krijgen, zelfs niet met alle mogelijke onderzoeken. Wat in mijn buik groeit is óns kindje, waar we voor willen zorgen..

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 08:49 schreef Belana het volgende:

Of ik het red tot aan mijn verlof weet ik niet. Mijn chef doet daar vrij bot over, zo van: dan kan je man je toch weg brengen? Maar dat kan natuurlijk niet en bovendien, wat niet gaat, gaat niet! Ik zal het zo lang mogelijk vol houden, ook omdat de tijd dan sneller gaat, maar ik moet nog 3 maanden werken en ik geloof niet dat dat gaat lukken.
Geen klaagzang hoor, ik voel me verder echt wel goed, maar mijn lijf gaat steeds minder soepel mee, that's all
Nou heel verhaal bladiebladiebla

oooh is echt vervelend voor je.Je hebt wel een lastige chef hoor, sterkte ( goed voor jezelf opkomen, hoor! alleen jij weet wat je voelt , en aankan!)

in navolging van mijn bericht van gisteren over zere buik (dat ik dacht dat beeb ergens tegenaan lag) ben ik gisterenavond nog naar de hap geweest, pijn was niet te harden, rillerig, kortademig, dieper in en uit ademen doet pijn aan mijn buik, liggen kon ik niet, zitten weer wel. en tillen kon ik ook niet en soort van verstopt gevoel terwijl ik niet verstopt ben.
de huisarts kon horen dat er rechtsboven in mijn buik iets met mijn darmen was, rest niks ontdekken, was verder ook niks, niet braken misselijk of wat dan ook, beebje schopte ook nog.
eerste instantie wou hij mij eigenlijk doorsturen gelijk naar dijkzicht naar de dienstdoende gyn om ff te onderzoeken,maar hij twijfelde, juist omdat ik ook veel positieve dingen had. compromis gesloten met hem, kreeg 2 zetpillen mee om darmen te ontspannen zodat de pijn weg trok, en als het erger werd of het werd niet minder moest ik alsnog naar dijkzicht.

zetpillen hebben niet geholpen saridon daarentegen wel slapen was een straf, kan niet fatsoenlijk liggen, kan alleen op mijn linkerzij.
gisteren na de hap nog 39,3 koorts ineens.
deze morgen gaat het weer een stuk beter, en nu denk ik dat ik een griepje onder de leden heb die zich in eerste instantie heeft ge-uit op mijn buik. zweet me lens, warmteaanvallen, stijve nek.

Oh jee, Martineke, sterkte!

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 09:08 schreef lcicle het volgende:
Wij hebben geen 'extra onderzoeken' laten doen om de gezondheid van het kindje te controleren. We zitten niet in een risicogroep.
Mijn man en ik hebben er wel over nagedacht.. heel even.. Maar wij zouden gewoon echt niet weten wat we zouden doen als we in het begin van de zwangerschap er achter kwamen dat het kindje niet gezond zou zijn. Voor een besluit 'houden of niet' wilden we niet komen staan. 100% zekerheid dat een kindje gezond is kun je nooit krijgen, zelfs niet met alle mogelijke onderzoeken. Wat in mijn buik groeit is óns kindje, waar we voor willen zorgen..

Wij wilden een nekplooimeting laten doen, ook al zitten/zaten we niet in een risicogroep. Door raar gedrag van de (volgens mij zwaar gelovige) echoscopiste ging dat uiteindelijk niet door. Later hebben we nog wel een uitgebreide echo gehad waar ze wel diverse zaken bekeken heben op mijn verzoek.

Wij hadden van tevoren al besproken en besloten hoe wij met ernstige afwijkingen of down-syndroom om zouden gaan. Al voor ik uiteindelijk zwanger was.

Bij een evt volgende zou ik het zeker wel laten doen, ook omdat ik zelf toch ook steeds ouder wordt.

Sterkte, Martineke...

Hier is gister de gehuurde bellytalk aangekomen en ik ben verslaafd Heerlijk om zo af en toe dat ding tegen je buik te zetten en beeb te horen.

Wij hebben overigens er ook voor gekozen om geen testen te laten doen. De uitslag zou toch geen verschil maken en we zien wel hoe het loopt.

Voor dat ik zwanger werd vond ik het altijd het leukste idee om het geslacht van de baby niet te weten en al helemaal niet te vertellen.
Nu het eenmaal zo ver is kan ik niet wachten tot de echo volgende week en ik zou ook geen reden voor mezelf kunnen bedenken om het niet te zeggen tegen andere mensen. Ik ben veels te nieuwsgierig en kan al helemaal geen geheimpjes bewaren dus heb ik me er bij neergelegd dat ik het gewoon ga delen

Vannacht de schrik van mijn leven gehad. Ik ging naar de wc om te plassen en begin ineens te bloeden! Gecheckt waar het vandaan kwam en kwam idd uit mijn vagina, zat te shaken van angst en schrik. Man wakker gemaakt, die wilde eerst op het internet checken wat het zou kunnen zijn, maar daar kom je alleen info tegen over bloedingen tijdens de 1e 3 maanden. En ik ben dus 31 weken! Toch de VK gebeld, was toch echt niet van plan om zo de nacht in te gaan. Gelukkig stelde zij me gerust (inmiddels was het bloeden ook minder geworden), het was waarschijnlijk een geknapt bloedvaatje. (Ik had daarvoor wat zitten persen om mijn ontlasting eruit te krijgen; dat doe ik dus echt niet meer!!!) Inmiddels ben ik zo goed als gestopt met bloeden, maar de schrik zit er goed in! Durf nog nauwelijks te bukken, strekken en mijn jochie te tillen! Brrr...
Zijn er meer vrouwen die dit mee hebben gemaakt in het laatste trimester van de zwangerschap?

Mag ik vragen wat jullie gedaan hadden, in geval van een ongezond kindje, Igraine?

Mijn vriendin wist ook al voor de zwangerschap dat ze géén kindje met down syndroom konden opvoeden. Zij heeft toen een nekplooi meting laten doen (ze was 34 toen). Daaruit bleek dat ze een verhoogde kans had. Vervolgens nog een punctie.. Gelukkig bleek het kindje gezond te zijn.
Natuulijk respecteerde ik haar keuze, al had ik er wel wat moeite mee.

Ander 'geval':
Een nichtje had al 2 gezonde kinderen. Het derde bleek het downsyndroom te hebben. Die zwangerschap hebben ze afgebroken. Het zou teveel verandering brengen in hun gezinsleven en de andere kinderen zouden hier zeker onder 'lijden'. Moedige beslissing! Ik zou niet weten wat ik in zo'n situatie zou doen. Hoop echt dat ik nóóit voor die keuze kom.

Sorry dat ik het zeg, mammietje, want wil je niet bang maken, maar ik zou er toch meer mee doen. Tenminste, als het bloeden nog niet écht gestopt is. En anders misschien ook. Ik vind het een beetje gek dat de vlos zo aan de telefoon beoordeelt wat het is. Ik zou denk ik echt vragen of je langs mag komen voor een extra controle. Of een echo, maar goed, da's dan het tweede plan.

Sterkte ermee!

Vers uit het mod topic:

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 11:21 schreef Oversight het volgende:
Mirage is bevallen

Aiden Douglas Adams

Gefeliciteerd jullie beiden!

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 11:05 schreef Sugar het volgende:
Sorry dat ik het zeg, mammietje, want wil je niet bang maken, maar ik zou er toch meer mee doen. Tenminste, als het bloeden nog niet écht gestopt is. En anders misschien ook. Ik vind het een beetje gek dat de vlos zo aan de telefoon beoordeelt wat het is. Ik zou denk ik echt vragen of je langs mag komen voor een extra controle. Of een echo, maar goed, da's dan het tweede plan.

Sterkte ermee!

Nou, volgens mij is het bloeden nu toch echt gestopt, en verder is er eigenlijk niets aan de hand. Daarbij komt dat ik afgelopen maandag net een echo gehad heb m.b.t. de ligging van de placenta en dat was ver genoeg bij de uitgang vandaan. Maar wat me het meest gerust stelt is dat ik Ukkie om de haverklap voel, die is lekker actief.
Maar ben wel blij met je reactie... dat bevestigt me in het plan dat als er ook maar iets verandert, dat ik dan wel meteen contact met ze opneem en een extra controle wil. (Dat zei ze overigens ook: dat als het me niet lekker zat dat ik dan vandaag naar de praktijk kon komen.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 11:23 schreef Brighteyes het volgende:
Vers uit het mod topic:
[..]

Gefeliciteerd jullie beiden!

gefeliciteerd met Aiden

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 09:00 schreef Sugar het volgende:
Een andere -zware- handicap wellicht wel, als de kansen op een kwalitatief leven voor het kind echt klein zijn.

Mee eens. Als blijkt uit de overige testen dat er weinig kans is op een kwalitatief leven dan zouden wij ook hebben besloten om het weg te halen.

Mammietje, zou je niet toch nog vandaag even bij de vk langs gaan? Puur om te controleren of het echt alleen maar een geknapt vaatje is?
Het klinkt nl. nu alsof de vk zich er gisteravond wat makkelijk van af wilde maken, snap je. En het is jouw lijf, dus jij beslist toch?

Belana, hier hetzelfde. Gelukkig doen mijn werkgevers niet moeilijk. Ik weet dat hij misschien wel zoiets heeft van 'lastig' en zij misschien ook wel, maar daar merk je helemaal niks van. Kunnen ze toch niets aan doen. En zoals mijn werkgeefster al zei: "Het is jouw lichaam." Dus daar kunnen ze niet inkijken hè.
Ik ben wel de drukke dingen zo langzaam aan aan het afzeggen. De komende maand veel verjaardagen, etentjes, feestjes etc. maar ik moet toch keuzes gaan maken. Het is gewoon te druk. Gister heb ik genoten van mijn verjaardag, maar eigenlijk was het te veel. Dus we zien wel hoe het gaat. Vind het werken nog te leuk, dus dat hoop ik nog even uit te zingen.