De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... (2)

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 18:25 schreef snoopy het volgende:
Bedenk ik inene dat als babietjes heel klein zijn ze precies 'ruiken' wanneer jij wil eten.Ze gaan standaard bleren Maakt niet uit of je nou om 6 uur of om 9 uur 's avonds gaat eten. Ze hebben er gewoon een antenne voor
Zie helemaal weer voor me hoe een van ons snel zijn eten wegpropte zodat de ander kon eten zonder huilend kind op de arm.

Ja, bolbuikigen onder ons: je zult tot een jaar na het feit (minstens) geen hap van je eten proeven!

Sugar wil je even een werkbeschrijving geven hoe je dat voor elkaar hebt gekregen met een 'helpend' kind ? Ik moet nodig weer eens wat 'doen' overdag in plaats van alleen maar achter Myrthe aanrennen

oh oh wat een verhalen!

Ik lig hier echt het ene moment dubbel van het lachen en het andere moment denk ik echt "Neeeeee ik wil geen kinderen als het zo moet!!!"

Geweldig topic

Oh, en nog even over dat plassen onder de douche. Helemaal niemand heeft mij dus verteld dat je jaren later nog elke keer dat je onder de douche gaat de aandrang krijgt om te gaan plassen

Hahahahaha wat is dit toch een heerlijk topic *tranen uit ogen veegt*

Hoesten na een KS is echt vreselijk, longontsteking een week na een ks is dus ook echt geen aanrader
Warm eten met een baby is dus echt gewoon niet te doen, bij de 2e was ik wel veel makkelijker. Bleren als ik net wil eten? Mooi kom maar aan de borst, bord op schoot en we eten allebei warm.

Ik heb nooit geplast onder de douche maar ik had wel die maatkan van mvm gevuld met lauw water klaarstaan. Had dat ding ook nog een bestemming.

En dat van die weerstand is zo verschrikkelijk waar!! Ik wou alleen dat mijn baas dat soort dingen ook wist, die vind het allemaal onvoorstelbaar en vreselijk lastig.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:02 schreef Lois het volgende:


En dat van die weerstand is zo verschrikkelijk waar!! Ik wou alleen dat mijn baas dat soort dingen ook wist, die vind het allemaal onvoorstelbaar en vreselijk lastig.

Ja dat ik in de 1e 2 maanden die ik na mijn verlof weer aan het werk was, al 2 keer ziek ben geweest werd ook niet zo goed opgevat.

Als je dan zegt dat het misschien wel iets te maken heeft met dat je een ziek kindje thuis hebt, waardoor je minimaal 4 keer per nacht met een huilend, kwijlend, hoestend en proestend kindje op schoot 300x 'klap es in je handjes' zit te zingen (waar volgens mij je weerstand stante pede beneden het nulpunt zakt) dan word je nog raar aangekeken ook.

Het is niet alleen een kwestie van een lagere weerstand, het heeft volgens mij vooral te maken met het feit dat je via de crèche in direct speekselcontact staat met de hele buurt. Het eerste jaar toen Isa niet naar de crèche ging was ik nauwelijks ziek (en zij ook niet), maar vanaf het moment dat ze er wel heen ging sloeg het bij ons allebei enorm toe.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:10 schreef phileine het volgende:direct speekselcontact staat met de hele buurt.

Over zulke dingen moet je niet te veel nadenken...

Ik ben dus gelukkig bijna nooit ziek, maar ik merk wel aan mezelf dat ik me sinds ik kinderen heb op mijn werk echt voortdurend ben aan het bewijzen om te laten zien dat mijn werk niet hoeft te lijden onder het feit dat ik kinderen heb. Wat dat betreft heb ik nog altijd moeite met de combinatie werken/kinderen.

De gebroken nachten
Ja, je beseft wel dat dat kindje 's nachts wel eens wakker zou kunnen worden. Maar je beseft niet hoe gesloopt je daar uit komt.
Een week... Een maand. 3 Maanden.... allemaal nog te overzien.
Maar na een maandje of 6 wordt het toch vervelend en na 9 maanden moest ze maar verrekken van de honger. Pa en Ma MOETEN nu slapen.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:10 schreef phileine het volgende:
in direct speekselcontact staat met de hele buurt

Nou, lekker dan Phileine Heb jij ook zo'n last van hoest op het moment?

Nou ik moet eerlijk bekennen dat ik die gebroken nachten en het niet meer kunnen uitslapen veer erger verwacht had dan het werkelijk is.

Onze dochter slaapt over het algemeen gewoon heel de nacht, behalve als ze ziek is, dan kan ze soms wel 6 keer per nacht wakker worden. En uitslapen doet ze eigenlijk ook graag, ze wordt uit zichzelf meestal niet voor 8 uur (soms zelfs veel later) wakker en na een fles slaapt ze rustig nog tot een uur of 10 a 11.

Ja hebben we die van jou snoopy?

Swets, die nachtrust viel mij nou juist onzettend mee. Maar ja, ik ben zo iemand die binnen een minuut weer slaapt als ie wordt wakker gemaakt. Dus hoewel Isa vaak wakker werd het eerste jaar, was ze in tien minuutjes gesust en dan sliep ik gelijk weer verder. Vaak wist ik het niet eens meer de volgende dag. Arme Max wel, want die lag dan de rest van de nacht wakker...

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:18 schreef phileine het volgende:
Ja hebben we die van jou snoopy?

Dat zou zomaar kunnen

Ik vond die gebroken nachten ook wel meevallen eigenlijk. Morris is gelukkig nooit lang wakker, ook niet als hij ziek is
Uitslapen daarentegen doet hij helaas niet

Het ergste is dat áls ik een keertje kan uitslapen, ik gewoon om uiterlijk 8 uur klaarwakker ben en met geen mogelijkheid meer kan slapen

Mensen wat een herkenning!
Ow en voor de bolle buikjes, 'volgend jaar lach je er om'

En ik heb er nog een, de eerste dagen na de bevalling moest ik Mike vraqgen om mij af te drogen als ik onder de douche uit kwam, het lukte mij echt niet door de spierpijn.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:18 schreef phileine het volgende:
Ja hebben we die van jou snoopy?

Swets, die nachtrust viel mij nou juist onzettend mee. Maar ja, ik ben zo iemand die binnen een minuut weer slaapt als ie wordt wakker gemaakt. Dus hoewel Isa vaak wakker werd het eerste jaar, was ze in tien minuutjes gesust en dan sliep ik gelijk weer verder. Vaak wist ik het niet eens meer de volgende dag. Arme Max wel, want die lag dan de rest van de nacht wakker...

Ow, ik sliep ook weer snel in, maar toch slaap je minder vast, sneller wakker, etc.
Daar komt bij dat Saskia 's morgens aardig door sliep... maar IK moest gaan werken om 7 uur .

Ow ja spierpijn helemaal vergeten!! Net als die ontiegelijke kramp in mijn kuiten tijdens het persen. Die gyn. maar schreeuwen "persen dan, toe dan!!" en ik "dat kan ik niet klootz.... ik heb kramp" waarop hij met bruut geweld mijn been rechtboog en ik zowat zijn strot afbeet.

ik ben er dus juist zo een die uit mezelf niet meer in slaap valt. Zo'n neurootje dat dan gaat liggen malen en hyperen. Al ben ik mezelf daar inmiddels behoorlijk in aan het trainen....en met redelijk succes moet ik zeggen. Het slapen van mams gaat steeds beter. Heeft vooral te maken met leren 'loslaten'. Er vooral GEEN probleem van maken (zoals mannen dat zo irritant goed kunnen.... binnen 2 minuten weer liggen snurken). Dus ondanks het feit dat Juul een goede slaper is, viel en valt dat nachtwerk me soms toch tegen. Wat ik er vooral lastig aan vind, is dat die levende wekker in de kamer naast je ELKE dag af gaat. Nooit wekend met een baby in huis. Dat mis ik soms echt. _{We hebben dus nu besloten dat juul 2 keer per maand uit logeren gaat, zodat papa en mama kunnen stappen en uitslapen, mooi geregeld!}

Keerzijde van die medaille..... sinds ik Juul heb kan ik zoooooooooooo genieten van die (steeds minder) incidentele avondjes uit! Echt weer zoals toen ik 16 was. Ik kan me er ook de hele week al op verheugen. Bovendien heb ik altijd als ik ga het gevoel dat ik het ook echt heel erg verdiend heb.
Hebben jullie dat ook?

De eerste keer dat ik zonder Isa uit eten ging voelde ik me hardstikke rot, ik wou de hele tijd naar mijn ouders bellen hoe het ging. Max zat ook niet zo lekker. "Leuk he, gezellig samen uit!" riepen we eens per kwartier dapper tegen elkaar, maar we vonden er vrij weinig aan...

Ha ha, dat ha dik de eerste keer ook hoor, maar inmiddels vertrouw ik Juultje wel een nachtje toe aan opa en oma (dan nog bel ik meestal wel 3 keer hoe het gaat ). Maar als ik eenmaal uit ben, dan ben ik ook uit. Dan is het beest los!

Hoor mij stoer zijn..... Julius is pas 3 keer echt uit logeren geweest! Maar..... dat waren wel een hele leuke drie keer uit.

Hahaha Phil ook al zo herkenbaar. Echt gezellig eindelijk eens samen uit eten, eindelijk eens samen een goed gesprek voeren. "weet je wat Iris vandaag deed?" "Ik vond Eva zo schattig toen ze aan het dansen was" etc.. Verder als dat kwamen we haast niet. *

Ik lig helemaal in een deuk om dit topic! Zó herkenbaar!

Mijn kleine lettertjes:
Ik geloofde ‘t nooit dat je eerst jaren bezig bent om je kind te leren lopen en praten en vervolgens een veelvoud van dat aantal jaren bezig bent om ze stil te laten zitten/staan en hun mond te houden... Moest daar erg om lachen.
Nou dat lachen is me vergaan... Nick (bijna 4, yay! basisschool! rust voor mams!) is nu in de fase dat ik hem de hele tijd moet roepen en dreigen met een time-out als we de tuin uit zijn... Hij is bijna 4 en dus stoer want hij mag bijna naar school en hij regelt 't wel zelf... uhuh..
En de presentielijst... Die wordt regelmatig afgeroepen hier momenteel. Zo voelt het tenminste. 'tig keer op een dag zegt hij ineens:"mama!" en als ik dan reageer (ja jongen, zeg 't 's) blijft het stil. Al die tijd is hij gewoon aan het spelen en ben ik een metertje verderop. 5 minuten later weer:"mama!" gevolgd door een oorverdovend zwijgen van zijn kant...

Ook nooit geweten tot het zover was: een ruggeprik kan een zegen zijn (mijn ukkie had een ietwat groot hoofd dat hij ook nog gedraaid had, in combinatie met bekkeninstabiliteit geen feest). Maar dat ding wordt UITGEZET als je (bijna) aan persen toe bent!! Dan heb je dus niet meegemaakt dat de pijn opgebouwd wordt, dus als de ruggeprik uitgezet wordt heb je echt het idee dat je dwars doormidden breekt/scheurt en dat je laatste uur heeft geslagen…
Ook handig: bij mij werd eerst de ruggeprik uitgezet en daarna ging de verpleegkundige nog even op haar gemak op zoek naar een cylinder met lachgas… Toen ze eindelijk met dat ding binnen kwam rijden wilde ze me nog eerst uitleggen hoe ik dat mondkapje moest gebruiken… Heb dat ding uit haar handen gerukt en haar helemaal stijf gescholden…
Dat heb ik trouwens ook gedaan met de slimmerd die de ruggeprik ging zetten: of ik even rechtop wilde gaan zitten… Knurft (en dat was nog het liefste wat hij naar z’n hoofd geslingerd kreeg).

De eerste nacht in het kraamhotel bleef Nick maar slapen. Ik wist echt niet wat ik moest doen, wakker maken om te drinken? Laten slapen? Krijgt hij geen enorme honger? Is hij misschien ziek? Moet hij geen schone luier? Ben de gang opgewaggeld, durfde de kraamverzorgster niet te bellen vanaf de kamer omdat ik bang was dat Nick wakker zou worden terwijl hij misschien juist moest slapen. De kraamverzorgster moest zó lachen toen ik het aan haar vroeg… En ze drukte me op het hart om deze nacht niet te vergeten, er zouden er nog genoeg komen dat ik er om zou bidden dat hij eindelijk eens in slaap zou vallen…

Kinderen kunnen de meest rare dingen aan vreemden maar ook aan jou BLIJVEN vertellen. Vanwege epilepsie mag ik sinds een paar maanden geen autorijden. En daar word ik continue aan herinnerd en daar baal ik nog meer van als van het niet auto mogen rijden. Als we naar de metro lopen:”Mama, we gaan met de metro want jij mag geen autorijden!”. In de metro tegen wildvreemde meneer:”Mama mag geen autorijden!”. In de supermarkt tegen de caissière:”Wij zijn met de metro want mama mag geen autorijden!”. Afijn, de hele wijk let op of ik inderdaad niet achter het stuur kruip want Nick heeft het nieuws wereldkundig gemaakt. Dááág privacy!

Nooit geweten dat je zó blij kunt zijn met een luiertaart als kraamkado … Heb tranen met tuiten gehuild en vond het zó attent!

De rit naar huis na de bevalling in het ziekenhuis. Eerst proberen in de auto te stappen zonder dat je hechtingen scheuren (of je dat gevoel hebt). Dan de gordel om, tussen je pijnlijke borsten door. En die geasfalteerde weg heeft dan ineens zoveel hobbels! Was een stukje van nog geen kilometer, maar voor m’n gevoel de langste autorit van m’n leven!

Als je (schoon-)ouders dicht bij het ziekenhuis wonen kun je 100 keer zeggen dat je tijden de bevalling GEEN bezoek wil en wel zult bellen als ’t achter de rug is, ze komen toch! Dus kwam om ’t uur een verpleegkundige melden dat ze er weer waren en dat ze wilden weten of ’t goed ging. Overigens wisselden mijn ouders en schoonouders elkaar mooi af…

Iets dat je al 100 keer hebt gezien wordt ineens weer nieuw en nòg mooier als je meekijkt met je peutertje. Ik was al 8 keer in Eurodisney geweest, maar toen we deze zomer voor het eerst met Nick gingen vond ik het mooier dan ooit. En ik begreep ineens waarom al die mensen soms een uur in de rij gaan staan voor een handtekening van Pluto.

Parttime gaan werken na je bevalling betekent eigenlijk alleen maar dat je dezelfde hoeveelheid werk in véél minder tijd en voor véél minder geld moet doen.

Ja, die godverdommense ruggeprik die uitgezet wordt tijdens het persen!

Vervloekt heb ik alle witte jassen, in alle toonaarden. HEL!

[ Bericht 4% gewijzigd door renzell op 14-02-2006 22:31:16 ]

Topics met heel veel plezier (+ tikje jaloezie + opluchting) doorgelezen

quote:

Op zondag 12 februari 2006 13:30 schreef Ireth het volgende:
Stolsels horen er dus gewoon bij.. maar is niet bij iedereen bekend

Over die stolsels gesproken: mijn zus is na een miskraam meteen aangeteld en dat werd gelukkig een voldragen zwangerschap. Toen ze na de geboorte van mijn nichtje stolsels en bloed verloor heeft ze ontzettend gehuild om de miskraam die ze 10 maanden ervoor kreeg. Ze zegt dat het net was alsof ze die miskraam opnieuw doormaakte en dat dat echt verwerking is geweest.

quote:

Op maandag 13 februari 2006 12:02 schreef Mammietje het volgende:
Dezelfde kraamvrouw (zéér sjieke tante!) wilde na een paar dagen dat ik toch 'gewoon' naar de wc zou gaan i.p.v. onder de douche want; "Je zal toch ook een keer moeten poepen". Je had haar gezicht moeten zien toen ik zei: "Dan prak ik het wel door het putje heen!"

geweldig!
Mijn zus heeft het er, een week na de bevalling, uit moeten p-e-u-t-e-r-e-n

En uit het AD Magazine van afgelopen zaterdag Rob Urgert over ouderschapsdementie:
"Vroeger dacht ik bij Beethoven aan de componist. Tegenwoordig zie ik een grote hond voor me. Picasso is geen schilder meer maar een gezinswagen"

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:55 schreef Lois het volgende:
Hahaha Phil ook al zo herkenbaar. Echt gezellig eindelijk eens samen uit eten, eindelijk eens samen een goed gesprek voeren. "weet je wat Iris vandaag deed?" "Ik vond Eva zo schattig toen ze aan het dansen was" etc.. Verder als dat kwamen we haast niet. *

hihi wij hadden die eerste keer samen uit eten sinds Piets geboorte ook slechts 1 gespreksonderwerp, en we zaten echt op de klok te kijken of we al met goed fatsoen weer naar huis konden.

Babsjuh; mooie verhalen! _{Mama mag geen autorijden...}

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 22:24 schreef renzell het volgende:
_{Mama mag geen autorijden...}

Ja begin jij ook nog eens...

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 13:43 schreef Rewimo het volgende:
Dan hier nog maar een keer

Hoesten na een KS ook En lachen...

en dan mensen die de slappe lach hebben terwijl je krimpeert van de pijn en gilt hou op en daardoor nog harder gaan l;achen

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 22:28 schreef babsjuh het volgende:
Ja begin jij ook nog eens...

Christan informeert bij alles wat ik eet of er wel "eiwitters" in zitten, want die moet ik eten

Ik wist het! Er móest een reden zijn waarom je zoveel dingen vergeet na je bevalling. Zaken als spoelen na het plassen, poepen na een bevalling, bloedstolsels, hechtingen, netbroekjes, enz, enz horen niet opgerakeld/gelezen te worden als je ooit nog een kind wil

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:55 schreef babsjuh het volgende:
Ook nooit geweten tot het zover was: een ruggeprik kan een zegen zijn (mijn ukkie had een ietwat groot hoofd dat hij ook nog gedraaid had, in combinatie met bekkeninstabiliteit geen feest). Maar dat ding wordt UITGEZET als je (bijna) aan persen toe bent!! Dan heb je dus niet meegemaakt dat de pijn opgebouwd wordt, dus als de ruggeprik uitgezet wordt heb je echt het idee dat je dwars doormidden breekt/scheurt en dat je laatste uur heeft geslagen…

Mijn ruggeprik zat er net een half uur in (ach misschien iets langer maar ik was alle besef van tijd kwijt) toenhij alweer uit werd gezet.

quote:

Dat heb ik trouwens ook gedaan met de slimmerd die de ruggeprik ging zetten: of ik even rechtop wilde gaan zitten… Knurft (en dat was nog het liefste wat hij naar z’n hoofd geslingerd kreeg).

"mevrouw wilt u uw rug nog wat meer bollen?' Nee l*l ik heb een joekel van een buik, of was je dat nog niet opgevallen, naja dat dacht ik...

quote:

De eerste nacht in het kraamhotel bleef Nick maar slapen. Ik wist echt niet wat ik moest doen, wakker maken om te drinken? Laten slapen? Krijgt hij geen enorme honger? Is hij misschien ziek? Moet hij geen schone luier? Ben de gang opgewaggeld, durfde de kraamverzorgster niet te bellen vanaf de kamer omdat ik bang was dat Nick wakker zou worden terwijl hij misschien juist moest slapen. De kraamverzorgster moest zó lachen toen ik het aan haar vroeg… En ze drukte me op het hart om deze nacht niet te vergeten, er zouden er nog genoeg komen dat ik er om zou bidden dat hij eindelijk eens in slaap zou vallen…

Ik heb samen met manlief zo'n 3 uur aangemodderd met Emma die honger had, tot we ineens op het idee kwamen om even op het belletje te drukken

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 14:51 schreef sjak het volgende:
Zijn we niet weer toe aan de leuke verhalen, ik moet nog hoor

Dat jouw kindje jou echt het aller aller liefste vindt! Al merk je dat op zich vooral pas later met verlatingsangst enzow. En tuurlijk wéét je het van tevoren want kindjes vinden hun moeders altijd het aller aller liefste. Maar mijn zus is al haar hele leven gek op kindjes en kindjes vinden haar dan ook altijd het aller aller leukste en dus ook leuker dan mij. Maar Noah vindt toch echt mij het aller aller leukste

En ik vind het ook zooo leuk om mezelf in hem te herkennen Hij lijkt best wel op mij. Maartoch zie ik ook andere familieleden erin, m'n zus, mijn vader, en soms toch ook Micha

En dat ze zo'n enorme lol kunnen hebben om de vreemdste en meest simpele dingen Heerlijk!

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 18:29 schreef Rewimo het volgende:
Is zwangerschapsdementie eigenlijk al voorbij gekomen?

Pakje boter aantreffen in de keukenla en bij god niet weten dat je dat daar hebt neergelegd

En dat duurt laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang!!!

Vraag me zelfs af of dat ooit weer over gaat? En hoe dat in godsnaam moet als er ooit een 2e komt, of zelfs een 3e...

Ik ben echt een zeef geworden. Echt verstrooid enzow. Maar misschien heeft dat ook te maken met dat je gewoon drukker bent, minder tijd hebt enzow, en meer dinge aan je hoofd.

Toen ik beviel van Freek werd het op een gegeven moment een KS, en idd die ruggeprik.. En ik wilde het allemaal niet meer weten . Dus ik zeg tegen de eerste de beste, "je moet wel tegen me praten hoor".
Ik kijk eens even goed om me heen, er staan twee pubers (in mijn ogen!) me vast te houden, en de ene met de pukkels zegt "Euh..... nou..... het is best wel lekker weer buiten" .

_{Ik had trouwens nog nooit gehoord van trombose in je aambeien, ik hoop voor jullie dat dat ook zo blijft.}

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 18:25 schreef snoopy het volgende:
Bedenk ik inene dat als babietjes heel klein zijn ze precies 'ruiken' wanneer jij wil eten.Ze gaan standaard bleren Maakt niet uit of je nou om 6 uur of om 9 uur 's avonds gaat eten. Ze hebben er gewoon een antenne voor
Zie helemaal weer voor me hoe een van ons snel zijn eten wegpropte zodat de ander kon eten zonder huilend kind op de arm.

Dat was hier zelden tot nooit een probleem

Als je om half 6 het kdv binnenstapt, je kind heeft nog niet door dat je binnenkwam en gaat op in z'n spel. Opeens ziet ze jou staan, laat alles vallen en komt op je af rennen "MAMA!!!!!" (en vervolgens heeft ze nog een half uur nodig om te demonstreren wat ze daar allemaal kan en (niet) mag)

Rotdag gehad op je werk? Aanvaring met je baas? Boze klant aan de telefoon gehad?
Zodra ik de metro uit stap en richting kdv loop, zie ik alvast dat smoeltje voor me en m'n hele dag is weer goed

Owjah nog iets heel tegenstrijdigs....
Sinds ik zwanger was van Noah ben ik veel hechter met mijn ouders en zus. Echt hartstikke super allemaal! Met mijn schoonouders gaat het juist alleen maar slechter. Dus dat is juist weer balen...

Niemand heeft mij ooit verteld dat als je na een dag werken op de fiets zit richting thuishaven, dat je dan in je hoofd alleen maar filmpjes van je kindje aan het afspelen bent. Dat ie lacht.... dat ie naar je toe kruipt.... dat ie op zijn lieve knietjes voor de tv zit, dat ie Russisch lijkt te brabbelen.... en ja, zelfs dat ie heel trots "Prrrrrr" zegt als je z'n dikke strontluier opent..... allemaal even lief vind ik het! Zo snel mogelijk fietsen doe ik dan, om hem zo snel mogelijk in mijn armen te kunnen nemen om hem 100.000 zoentjes te geven. Hoe is het mogelijk dat je zo verliefd kan zijn op een mensje? Ja, over onvoorwaardelijke liefde had ik wel het een en ander gehoord, maar dat dat DIT zou zijn?! Nee, daar waren geen woorden voor.

Ben ik helemaal met Renzell eens!

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 23:17 schreef renzell het volgende:
Niemand heeft mij ooit verteld dat als je na een dag werken op de fiets zit richting thuishaven, dat je dan in je hoofd alleen maar filmpjes van je kindje aan het afspelen bent. Dat ie lacht.... dat ie naar je toe kruipt.... dat ie op zijn lieve knietjes voor de tv zit, dat ie Russisch lijkt te brabbelen.... en ja, zelfs dat ie heel trots "Prrrrrr" zegt als je z'n dikke strontluier opent..... allemaal even lief vind ik het! Zo snel mogelijk fietsen doe ik dan, om hem zo snel mogelijk in mijn armen te kunnen nemen om hem 100.000 zoentjes te geven. Hoe is het mogelijk dat je zo verliefd kan zijn op een mensje? Ja, over onvoorwaardelijke liefde had ik wel het een en ander gehoord, maar dat dat DIT zou zijn?! Nee, daar waren geen woorden voor.

Dat had ik vanmiddag nog toen ik naar de trein liep vanuit m'n werk.
Mijn man en dochter (wat klinkt dat enorm volwassen) komen mij altijd van het station halen, heerlijk als ik dat lachende smoeltje achterin in de maxicosi zie zitten...

Wat E.T. zegt, alle sh*t van je werk ben je gelijk vergeten...

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 23:08 schreef E.T. het volgende:
...

Rotdag gehad op je werk? Aanvaring met je baas? Boze klant aan de telefoon gehad?
...

Oh ja, ze hebben echt een radar lijkt het soms. Kom je gesloopt thuis, staan ze al met de neusjes tegen het glas van de deur gedrukt te wachten en kroelen.

Wat ik echt het ergste vond (en nog niet voorbij heb zien komen) is dat mijn kraamverzorgster elke dag mijn kraamverband ging controleren Ik vond dat zo vreselijk genant. Dan stonden er 2 kraamverzorgsters boven mijn bed (stagaire en begeleidster) en dan was het "doe maar even je broekje naar beneden" en gingen ze dat kraamverband helemaal uit staan pluizen qua kleur enzo, brrrrr. En daarna een rondje ks-wond ruiken, brrrrrr. Mijn wond was ontstoken en erg viezig en dat gingen ze dan ruiken, gatverdegatver. Kwam de verloskundige langs "de wond ruikt niet zo goed" ja dat weten we nu wel hoor! Dan denk je dat alles al gehad hebt qua benen wijd maar dit vond ik echt zo erg.
Gelukkig is dat helemaal goed gekomen met een zalfje en veel spoelen en gaasjes enz. Je ziet wel nog steeds waar het onstoken en open geweest is.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 23:10 schreef texelonia het volgende:
Owjah nog iets heel tegenstrijdigs....
Sinds ik zwanger was van Noah ben ik veel hechter met mijn ouders en zus. Echt hartstikke super allemaal! ...

Precies! Hier net zo. Fijn is dat!

Wat dacht je van de keuze-maffia? (Ik betrap me er soms alleen op ook best wel een mening te hebben. Maar wil die zo graag niet al te hard laten klinken )

Borstvoeding-flesvoeding
oppas/creche-thuisblijven
werkmama-huismama
luiers - katoen
Wanneer zindelijk?

Iedereen heeft wel een mening, alleen de een wat meer dan de ander.
Ik weet nog dat ik zwanger was en we gingen naar een voorlichtingsavond in het ziekenhuis. Borstvoeding. Dat was het. Borstvoeding, borstvoeding, borstvoeding.
Nu heb ik in het verleden een borstverkleining ondergaan. Dus het zou heel lastig gaan worden.
Ik wachtte op een extra zinnetje in het verhaal. Gewoon een nuance. "Maar als het niet gaat, is flesvoeding een goed alternatief". Niet gehoord. Hoezo een schuldgevoel aanpraten. (let wel! Ik weet heel goed wat ik het beste zou vinden wanneer het allemaal mogelijk was. Maar het moet mogelijk ZIJN!. Het gaat me dus niet om de discussie, maar wel om de gezellige stellingname)

Waaat! Ga je xxx uur werken? Oh.. ik zou....
of
Waaat! Blijf je voorlopig thuis. Een ... werkt toch ook heel goed?

Het maakt niet uit. Je bent gemeengoed geworden.

En dan nog zo'n leukig dingetje. Weet niet of het al genoemd is. Het publieke bezit dat je buik en lijf gaan worden.
Och.. kijk het nou groeien -hand alvast richting buik gebracht-
of eh...
Ik ben maar 10 kg aangekomen. Zit er echt geen tweeling? Ben je nog maar ... maanden!! Je zou toch minstens zweren dat je al bijna uitgerekend bent!

Enne... ik liep over de 42 weken dus ziekenhuis here I come. Honderdduizend co-assistenten here I come. Leek het soms wel. Vond ik ook niet altijd even plezierig. Vooral de horken die de communicatieles overgeslagen leken te hebben.

quote:

Op woensdag 15 februari 2006 22:22 schreef kozakken het volgende:
Ik wachtte op een extra zinnetje in het verhaal. Gewoon een nuance. "Maar als het niet gaat, is flesvoeding een goed alternatief". Niet gehoord. Hoezo een schuldgevoel aanpraten.

Heb je dat nog aangekaart? Ik kan er nl wel redenen voor bedenken (voor een groep praten is anders dan met een individu, voorkomen dat de fabel in stand blijft dat vrijwel niemand borstvoeding kan geven, enz) en ik denk echt niet dat het aanpraten van een schuldgevoel de bedoeling is geweest.

En dat gemeengoed is heel herkenbaar maar de eerste tijd na de bevalling vond ik dat 't ergst.. dan zit je zelf ook nog vol hormonen en ben je erg moe natuurlijk.

O en Karin, die kraamverzorgster van mij deed dat niet.. en natuurlijk krijg je dan als ze weg is ineens hoge koorts en wil de huisarts weten wat de kvz van de vloeiingen vond omdat hij bang is voor kraamvrouwenkoorts. Jij kon tenminste uitgebreid verslag doen.

Dat je met een bloemkool tussen je benen naar huis gaat...
Haaks! (Kon dus niet meer overeind komen... )
Je inderdaad bloedstolsels zo groot als een mannenvuist nog dagen/weken erna kan verliezen.
En dat je onder de douche zit (op je gebutste muts) en dan naar beneden kijkt en daar een zakje wat ooit je buik was te moet aanzien...
"Komt nooit meer goed", denk je dan.

Oh wat me wel verteld is van te voren: Ruik aan je kindje als hij/zij net op je buik ligt!
Zo lekker zoet...