De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... (2)

Topics met heel veel plezier (+ tikje jaloezie + opluchting) doorgelezen

quote:

Op zondag 12 februari 2006 13:30 schreef Ireth het volgende:
Stolsels horen er dus gewoon bij.. maar is niet bij iedereen bekend

Over die stolsels gesproken: mijn zus is na een miskraam meteen aangeteld en dat werd gelukkig een voldragen zwangerschap. Toen ze na de geboorte van mijn nichtje stolsels en bloed verloor heeft ze ontzettend gehuild om de miskraam die ze 10 maanden ervoor kreeg. Ze zegt dat het net was alsof ze die miskraam opnieuw doormaakte en dat dat echt verwerking is geweest.

quote:

Op maandag 13 februari 2006 12:02 schreef Mammietje het volgende:
Dezelfde kraamvrouw (zéér sjieke tante!) wilde na een paar dagen dat ik toch 'gewoon' naar de wc zou gaan i.p.v. onder de douche want; "Je zal toch ook een keer moeten poepen". Je had haar gezicht moeten zien toen ik zei: "Dan prak ik het wel door het putje heen!"

geweldig!
Mijn zus heeft het er, een week na de bevalling, uit moeten p-e-u-t-e-r-e-n

En uit het AD Magazine van afgelopen zaterdag Rob Urgert over ouderschapsdementie:
"Vroeger dacht ik bij Beethoven aan de componist. Tegenwoordig zie ik een grote hond voor me. Picasso is geen schilder meer maar een gezinswagen"

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:55 schreef Lois het volgende:
Hahaha Phil ook al zo herkenbaar. Echt gezellig eindelijk eens samen uit eten, eindelijk eens samen een goed gesprek voeren. "weet je wat Iris vandaag deed?" "Ik vond Eva zo schattig toen ze aan het dansen was" etc.. Verder als dat kwamen we haast niet. *

hihi wij hadden die eerste keer samen uit eten sinds Piets geboorte ook slechts 1 gespreksonderwerp, en we zaten echt op de klok te kijken of we al met goed fatsoen weer naar huis konden.

Babsjuh; mooie verhalen! _{Mama mag geen autorijden...}

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 22:24 schreef renzell het volgende:
_{Mama mag geen autorijden...}

Ja begin jij ook nog eens...

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 13:43 schreef Rewimo het volgende:
Dan hier nog maar een keer

Hoesten na een KS ook En lachen...

en dan mensen die de slappe lach hebben terwijl je krimpeert van de pijn en gilt hou op en daardoor nog harder gaan l;achen

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 22:28 schreef babsjuh het volgende:
Ja begin jij ook nog eens...

Christan informeert bij alles wat ik eet of er wel "eiwitters" in zitten, want die moet ik eten

Ik wist het! Er móest een reden zijn waarom je zoveel dingen vergeet na je bevalling. Zaken als spoelen na het plassen, poepen na een bevalling, bloedstolsels, hechtingen, netbroekjes, enz, enz horen niet opgerakeld/gelezen te worden als je ooit nog een kind wil

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 21:55 schreef babsjuh het volgende:
Ook nooit geweten tot het zover was: een ruggeprik kan een zegen zijn (mijn ukkie had een ietwat groot hoofd dat hij ook nog gedraaid had, in combinatie met bekkeninstabiliteit geen feest). Maar dat ding wordt UITGEZET als je (bijna) aan persen toe bent!! Dan heb je dus niet meegemaakt dat de pijn opgebouwd wordt, dus als de ruggeprik uitgezet wordt heb je echt het idee dat je dwars doormidden breekt/scheurt en dat je laatste uur heeft geslagen…

Mijn ruggeprik zat er net een half uur in (ach misschien iets langer maar ik was alle besef van tijd kwijt) toenhij alweer uit werd gezet.

quote:

Dat heb ik trouwens ook gedaan met de slimmerd die de ruggeprik ging zetten: of ik even rechtop wilde gaan zitten… Knurft (en dat was nog het liefste wat hij naar z’n hoofd geslingerd kreeg).

"mevrouw wilt u uw rug nog wat meer bollen?' Nee l*l ik heb een joekel van een buik, of was je dat nog niet opgevallen, naja dat dacht ik...

quote:

De eerste nacht in het kraamhotel bleef Nick maar slapen. Ik wist echt niet wat ik moest doen, wakker maken om te drinken? Laten slapen? Krijgt hij geen enorme honger? Is hij misschien ziek? Moet hij geen schone luier? Ben de gang opgewaggeld, durfde de kraamverzorgster niet te bellen vanaf de kamer omdat ik bang was dat Nick wakker zou worden terwijl hij misschien juist moest slapen. De kraamverzorgster moest zó lachen toen ik het aan haar vroeg… En ze drukte me op het hart om deze nacht niet te vergeten, er zouden er nog genoeg komen dat ik er om zou bidden dat hij eindelijk eens in slaap zou vallen…

Ik heb samen met manlief zo'n 3 uur aangemodderd met Emma die honger had, tot we ineens op het idee kwamen om even op het belletje te drukken

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 14:51 schreef sjak het volgende:
Zijn we niet weer toe aan de leuke verhalen, ik moet nog hoor

Dat jouw kindje jou echt het aller aller liefste vindt! Al merk je dat op zich vooral pas later met verlatingsangst enzow. En tuurlijk wéét je het van tevoren want kindjes vinden hun moeders altijd het aller aller liefste. Maar mijn zus is al haar hele leven gek op kindjes en kindjes vinden haar dan ook altijd het aller aller leukste en dus ook leuker dan mij. Maar Noah vindt toch echt mij het aller aller leukste

En ik vind het ook zooo leuk om mezelf in hem te herkennen Hij lijkt best wel op mij. Maartoch zie ik ook andere familieleden erin, m'n zus, mijn vader, en soms toch ook Micha

En dat ze zo'n enorme lol kunnen hebben om de vreemdste en meest simpele dingen Heerlijk!

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 18:29 schreef Rewimo het volgende:
Is zwangerschapsdementie eigenlijk al voorbij gekomen?

Pakje boter aantreffen in de keukenla en bij god niet weten dat je dat daar hebt neergelegd

En dat duurt laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang!!!

Vraag me zelfs af of dat ooit weer over gaat? En hoe dat in godsnaam moet als er ooit een 2e komt, of zelfs een 3e...

Ik ben echt een zeef geworden. Echt verstrooid enzow. Maar misschien heeft dat ook te maken met dat je gewoon drukker bent, minder tijd hebt enzow, en meer dinge aan je hoofd.

Toen ik beviel van Freek werd het op een gegeven moment een KS, en idd die ruggeprik.. En ik wilde het allemaal niet meer weten . Dus ik zeg tegen de eerste de beste, "je moet wel tegen me praten hoor".
Ik kijk eens even goed om me heen, er staan twee pubers (in mijn ogen!) me vast te houden, en de ene met de pukkels zegt "Euh..... nou..... het is best wel lekker weer buiten" .

_{Ik had trouwens nog nooit gehoord van trombose in je aambeien, ik hoop voor jullie dat dat ook zo blijft.}

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 18:25 schreef snoopy het volgende:
Bedenk ik inene dat als babietjes heel klein zijn ze precies 'ruiken' wanneer jij wil eten.Ze gaan standaard bleren Maakt niet uit of je nou om 6 uur of om 9 uur 's avonds gaat eten. Ze hebben er gewoon een antenne voor
Zie helemaal weer voor me hoe een van ons snel zijn eten wegpropte zodat de ander kon eten zonder huilend kind op de arm.

Dat was hier zelden tot nooit een probleem

Als je om half 6 het kdv binnenstapt, je kind heeft nog niet door dat je binnenkwam en gaat op in z'n spel. Opeens ziet ze jou staan, laat alles vallen en komt op je af rennen "MAMA!!!!!" (en vervolgens heeft ze nog een half uur nodig om te demonstreren wat ze daar allemaal kan en (niet) mag)

Rotdag gehad op je werk? Aanvaring met je baas? Boze klant aan de telefoon gehad?
Zodra ik de metro uit stap en richting kdv loop, zie ik alvast dat smoeltje voor me en m'n hele dag is weer goed

Owjah nog iets heel tegenstrijdigs....
Sinds ik zwanger was van Noah ben ik veel hechter met mijn ouders en zus. Echt hartstikke super allemaal! Met mijn schoonouders gaat het juist alleen maar slechter. Dus dat is juist weer balen...

Niemand heeft mij ooit verteld dat als je na een dag werken op de fiets zit richting thuishaven, dat je dan in je hoofd alleen maar filmpjes van je kindje aan het afspelen bent. Dat ie lacht.... dat ie naar je toe kruipt.... dat ie op zijn lieve knietjes voor de tv zit, dat ie Russisch lijkt te brabbelen.... en ja, zelfs dat ie heel trots "Prrrrrr" zegt als je z'n dikke strontluier opent..... allemaal even lief vind ik het! Zo snel mogelijk fietsen doe ik dan, om hem zo snel mogelijk in mijn armen te kunnen nemen om hem 100.000 zoentjes te geven. Hoe is het mogelijk dat je zo verliefd kan zijn op een mensje? Ja, over onvoorwaardelijke liefde had ik wel het een en ander gehoord, maar dat dat DIT zou zijn?! Nee, daar waren geen woorden voor.

Ben ik helemaal met Renzell eens!

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 23:17 schreef renzell het volgende:
Niemand heeft mij ooit verteld dat als je na een dag werken op de fiets zit richting thuishaven, dat je dan in je hoofd alleen maar filmpjes van je kindje aan het afspelen bent. Dat ie lacht.... dat ie naar je toe kruipt.... dat ie op zijn lieve knietjes voor de tv zit, dat ie Russisch lijkt te brabbelen.... en ja, zelfs dat ie heel trots "Prrrrrr" zegt als je z'n dikke strontluier opent..... allemaal even lief vind ik het! Zo snel mogelijk fietsen doe ik dan, om hem zo snel mogelijk in mijn armen te kunnen nemen om hem 100.000 zoentjes te geven. Hoe is het mogelijk dat je zo verliefd kan zijn op een mensje? Ja, over onvoorwaardelijke liefde had ik wel het een en ander gehoord, maar dat dat DIT zou zijn?! Nee, daar waren geen woorden voor.

Dat had ik vanmiddag nog toen ik naar de trein liep vanuit m'n werk.
Mijn man en dochter (wat klinkt dat enorm volwassen) komen mij altijd van het station halen, heerlijk als ik dat lachende smoeltje achterin in de maxicosi zie zitten...

Wat E.T. zegt, alle sh*t van je werk ben je gelijk vergeten...

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 23:08 schreef E.T. het volgende:
...

Rotdag gehad op je werk? Aanvaring met je baas? Boze klant aan de telefoon gehad?
...

Oh ja, ze hebben echt een radar lijkt het soms. Kom je gesloopt thuis, staan ze al met de neusjes tegen het glas van de deur gedrukt te wachten en kroelen.

Wat ik echt het ergste vond (en nog niet voorbij heb zien komen) is dat mijn kraamverzorgster elke dag mijn kraamverband ging controleren Ik vond dat zo vreselijk genant. Dan stonden er 2 kraamverzorgsters boven mijn bed (stagaire en begeleidster) en dan was het "doe maar even je broekje naar beneden" en gingen ze dat kraamverband helemaal uit staan pluizen qua kleur enzo, brrrrr. En daarna een rondje ks-wond ruiken, brrrrrr. Mijn wond was ontstoken en erg viezig en dat gingen ze dan ruiken, gatverdegatver. Kwam de verloskundige langs "de wond ruikt niet zo goed" ja dat weten we nu wel hoor! Dan denk je dat alles al gehad hebt qua benen wijd maar dit vond ik echt zo erg.
Gelukkig is dat helemaal goed gekomen met een zalfje en veel spoelen en gaasjes enz. Je ziet wel nog steeds waar het onstoken en open geweest is.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 23:10 schreef texelonia het volgende:
Owjah nog iets heel tegenstrijdigs....
Sinds ik zwanger was van Noah ben ik veel hechter met mijn ouders en zus. Echt hartstikke super allemaal! ...

Precies! Hier net zo. Fijn is dat!

Wat dacht je van de keuze-maffia? (Ik betrap me er soms alleen op ook best wel een mening te hebben. Maar wil die zo graag niet al te hard laten klinken )

Borstvoeding-flesvoeding
oppas/creche-thuisblijven
werkmama-huismama
luiers - katoen
Wanneer zindelijk?

Iedereen heeft wel een mening, alleen de een wat meer dan de ander.
Ik weet nog dat ik zwanger was en we gingen naar een voorlichtingsavond in het ziekenhuis. Borstvoeding. Dat was het. Borstvoeding, borstvoeding, borstvoeding.
Nu heb ik in het verleden een borstverkleining ondergaan. Dus het zou heel lastig gaan worden.
Ik wachtte op een extra zinnetje in het verhaal. Gewoon een nuance. "Maar als het niet gaat, is flesvoeding een goed alternatief". Niet gehoord. Hoezo een schuldgevoel aanpraten. (let wel! Ik weet heel goed wat ik het beste zou vinden wanneer het allemaal mogelijk was. Maar het moet mogelijk ZIJN!. Het gaat me dus niet om de discussie, maar wel om de gezellige stellingname)

Waaat! Ga je xxx uur werken? Oh.. ik zou....
of
Waaat! Blijf je voorlopig thuis. Een ... werkt toch ook heel goed?

Het maakt niet uit. Je bent gemeengoed geworden.

En dan nog zo'n leukig dingetje. Weet niet of het al genoemd is. Het publieke bezit dat je buik en lijf gaan worden.
Och.. kijk het nou groeien -hand alvast richting buik gebracht-
of eh...
Ik ben maar 10 kg aangekomen. Zit er echt geen tweeling? Ben je nog maar ... maanden!! Je zou toch minstens zweren dat je al bijna uitgerekend bent!

Enne... ik liep over de 42 weken dus ziekenhuis here I come. Honderdduizend co-assistenten here I come. Leek het soms wel. Vond ik ook niet altijd even plezierig. Vooral de horken die de communicatieles overgeslagen leken te hebben.

quote:

Op woensdag 15 februari 2006 22:22 schreef kozakken het volgende:
Ik wachtte op een extra zinnetje in het verhaal. Gewoon een nuance. "Maar als het niet gaat, is flesvoeding een goed alternatief". Niet gehoord. Hoezo een schuldgevoel aanpraten.

Heb je dat nog aangekaart? Ik kan er nl wel redenen voor bedenken (voor een groep praten is anders dan met een individu, voorkomen dat de fabel in stand blijft dat vrijwel niemand borstvoeding kan geven, enz) en ik denk echt niet dat het aanpraten van een schuldgevoel de bedoeling is geweest.

En dat gemeengoed is heel herkenbaar maar de eerste tijd na de bevalling vond ik dat 't ergst.. dan zit je zelf ook nog vol hormonen en ben je erg moe natuurlijk.

O en Karin, die kraamverzorgster van mij deed dat niet.. en natuurlijk krijg je dan als ze weg is ineens hoge koorts en wil de huisarts weten wat de kvz van de vloeiingen vond omdat hij bang is voor kraamvrouwenkoorts. Jij kon tenminste uitgebreid verslag doen.

Dat je met een bloemkool tussen je benen naar huis gaat...
Haaks! (Kon dus niet meer overeind komen... )
Je inderdaad bloedstolsels zo groot als een mannenvuist nog dagen/weken erna kan verliezen.
En dat je onder de douche zit (op je gebutste muts) en dan naar beneden kijkt en daar een zakje wat ooit je buik was te moet aanzien...
"Komt nooit meer goed", denk je dan.

Oh wat me wel verteld is van te voren: Ruik aan je kindje als hij/zij net op je buik ligt!
Zo lekker zoet...