TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
Good Night, and Good Luck. (2005)
George Clooney levert weer een zeer goede film af, met een boodschap die zo duidelijk is als.... iets dat heel duidelijk is. En omdat de film maar een schamele 90 minuten duurt was die voorbij, voordat ik door had dat die begonnen was. En daardoor wordt de boodschap ook niet al te veel je de strot door geduwd.
Maar ik ben het wel met Sokolsky eens dat de film weinig emotionele impact heeft. Je leeft niet echt met de karakters mee, maar meer met de hele situatie ansich.
cijfer: 8
Brokeback Mountain (2005)
Het is misschien al tig keer gezegd, maar alle credits gaan naar Ang Lee (en de scriptschrijvers) voor het het aanpakken van zo'n (nog steeds) gevoelig onderwerp op zo'n realistische en serieuze wijze. De homo's worden echt realistisch geportreteerd als twee geliefden, zoals dat met een hetero relatie ook zou gebeuren, en niet als stereotypetjes. En natuurlijk gaat de film ook voor een groot gedeelte over homofobie e.d., maar soms vergat ik gewoon dat het hier ging om een homosexuele relatie i.p.v een heterosexuele. Zo realitisch wordt het onderwerp behandeld. Deze manier om de hoofdrolspelers neer te zetten als geliefden en niet als lustgierige homo's kan ik alleen maar met al mijn hart toejuichen.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de geweldige acteerprestaties van Heath Ledger, Jake Gyllenhaal en Michelle Williams.
Het grootste minpunt van de fim is echter dat die iets te lang duurt. En daardoor enkele overbodige scené's bevat waardoor de film soms teveel in herhaling valt.
Net zoals vorig jaar bij Million Dollar Baby, is het niet mijn persoonlijke favoriete film van het jaar was, maar kan ik heel goed begrijpen waarom Brokeback Mountain al zoveel prijzen binnen heeft gehaald en de grootste kanshebben op de oscar is.
cijfer: 8.5
[ Bericht 3% gewijzigd door Lonewolf2003 op 29-01-2006 17:05:40 ]
George Clooney levert weer een zeer goede film af, met een boodschap die zo duidelijk is als.... iets dat heel duidelijk is. En omdat de film maar een schamele 90 minuten duurt was die voorbij, voordat ik door had dat die begonnen was. En daardoor wordt de boodschap ook niet al te veel je de strot door geduwd.
Maar ik ben het wel met Sokolsky eens dat de film weinig emotionele impact heeft. Je leeft niet echt met de karakters mee, maar meer met de hele situatie ansich.
cijfer: 8
Brokeback Mountain (2005)
Het is misschien al tig keer gezegd, maar alle credits gaan naar Ang Lee (en de scriptschrijvers) voor het het aanpakken van zo'n (nog steeds) gevoelig onderwerp op zo'n realistische en serieuze wijze. De homo's worden echt realistisch geportreteerd als twee geliefden, zoals dat met een hetero relatie ook zou gebeuren, en niet als stereotypetjes. En natuurlijk gaat de film ook voor een groot gedeelte over homofobie e.d., maar soms vergat ik gewoon dat het hier ging om een homosexuele relatie i.p.v een heterosexuele. Zo realitisch wordt het onderwerp behandeld. Deze manier om de hoofdrolspelers neer te zetten als geliefden en niet als lustgierige homo's kan ik alleen maar met al mijn hart toejuichen.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de geweldige acteerprestaties van Heath Ledger, Jake Gyllenhaal en Michelle Williams.
Het grootste minpunt van de fim is echter dat die iets te lang duurt. En daardoor enkele overbodige scené's bevat waardoor de film soms teveel in herhaling valt.
Net zoals vorig jaar bij Million Dollar Baby, is het niet mijn persoonlijke favoriete film van het jaar was, maar kan ik heel goed begrijpen waarom Brokeback Mountain al zoveel prijzen binnen heeft gehaald en de grootste kanshebben op de oscar is.
cijfer: 8.5
[ Bericht 3% gewijzigd door Lonewolf2003 op 29-01-2006 17:05:40 ]
Kind Hearts and Coronets (1949)
Heerlijke komedie, mooie dialogen.Alec Guiness vertolkt maar liefst 8 verschillende personen, fantastisch acteur zeg.
Heerlijke komedie, mooie dialogen.Alec Guiness vertolkt maar liefst 8 verschillende personen, fantastisch acteur zeg.
Solyaris
Moeilijk, het verhaal is erg boeiend en het gestage tempo en filosofische dialogen maken het een beschouwelijke kijkervaring.
Toch miste ik de visuele pracht van de andere Tarkovsky's en vond ik 'em bij vlagen wat saai.
Op een of andere manier had ik er meer van verwacht.
Ivan's Childhood
Debuutfilm van Tarkovsky, die opvalt door de duidelijke, lineaire verhaallijn, dat een scherp, bijtend commentaar levert op de waanzin van oorlog.
Het mist een beetje de visuele flair van zijn latere films, maar ik was onder indruk van de rauwe (natuur)beelden, de impact van de eindscene en de spanning bij de scenes waarin Ivan voorbij de Russische grenzen treed om de Duitsers te spioneren (film speelt zich af tijden WOII).
Sterk.
Moeilijk, het verhaal is erg boeiend en het gestage tempo en filosofische dialogen maken het een beschouwelijke kijkervaring.
Toch miste ik de visuele pracht van de andere Tarkovsky's en vond ik 'em bij vlagen wat saai.
Op een of andere manier had ik er meer van verwacht.
Ivan's Childhood
Debuutfilm van Tarkovsky, die opvalt door de duidelijke, lineaire verhaallijn, dat een scherp, bijtend commentaar levert op de waanzin van oorlog.
Het mist een beetje de visuele flair van zijn latere films, maar ik was onder indruk van de rauwe (natuur)beelden, de impact van de eindscene en de spanning bij de scenes waarin Ivan voorbij de Russische grenzen treed om de Duitsers te spioneren (film speelt zich af tijden WOII).
Sterk.
quote:Op zondag 29 januari 2006 18:19 schreef pascalheister het volgende:
Heerlijke komedie, mooie dialogen.Alec Guiness vertolkt maar liefst 8 verschillende personen, fantastisch acteur zeg.
't was destijds een van de laatste films die ik nog moest uit de IMDB250, ik had er totaal geen verwachtingen van maar heb met volle teugen zitten genieten. Fantastische humor.
DVD is overigens ergens goedkoop verkrijgbaar.
Sheridana +1
Mughal-E-Azam
Grootste Indiase filmhit aller tijden keert terug in gerestaureerde en volledig ingekleurde versie! Aan het origineel (1960) was negen jaar gewerkt, en de romantische vertelling boogt op adembenemde decors, historische kostuums, duizenden figuranten, kamelen en paarden.
Een van de grootste hits in de Indiase filmwereld is de fantastische avonturenfilm Mughal-e-Azam (De grote mogol). Dit romantische, epische verhaal gaat terug naar de tijd van de grote Jalaluddin Mohammed Akbar, de Mogol-keizer die vurig verlangt naar een erfgenaam om zijn rijkdommen en zijn enorme keizerrijk aan na te laten. Zijn zoon, prins Salim, wordt echter verliefd op Anarkali, een mooie courtisane. Kan liefde alle hindernissen overwinnen? Of zal ze moeten buigen voor de macht van het koningschap? Deze prachtige film werd voor het eerst in 1960 uitgebracht, na een zeer intensieve productieperiode van negen jaar, met maar liefst 500 draaidagen. De regisseur wilde alles perfect hebben, van een indrukwekkende lijst legendarische acteurs (Prithviraj Kapoor, Dilip Kumar en Madhubala) tot aan de verzorging van de kleinste details - zo moesten er glas-in-loodramen uit België geïmporteerd worden. Drie miljoen dollar voor het budget was toen, en nu nog steeds, een adembenemend bedrag in de Indiase filmgeschiedenis. Zoals in die tijd gebruikelijk is de film grotendeels in zwart-wit gedraaid; alleen de delen waarin gezongen en gedanst werd zijn in kleur. De film was een enorm succes, maar regisseur en productieleider K. Asif was geheel blut. Hij verkocht de rechten aan Sterling Investment Corporation, dat veertig jaar later besloot om een herziene versie uit te brengen, gedigitaliseerd, geheel in kleur, geschikt voor breedbeeld en met dolby-geluid. Zo wordt deze klassieker, in een nieuw jasje gestoken, nog één keer een hit. (RS)
Geweldige indiase film die bijna 3 uur duurde en geen seconde verveelt 9-/10
The Great Yokai War
Virtuoze en fantastische kinderfilm van de meest volwassen filmmaker van Japan. De meester van de harde cultfilm houdt zich in, behalve op het vlak van de verbeelding. Voor jong en oud zegt men dan. En dat is nu geen loze kreet.
Miike Takashi heeft een solide reputatie als shock-Meister van de Japanse cinema. Die reputatie bouwde hij op met snel en virtuoos gedraaide films vol hoeren, gangsters en manische moordenaars. Ze vallen op door achteloos en excessief geweld en terloopse seks. Niet bepaald een regisseur voor een kinderfilm zou je zeggen - en dat is maar één van de vele verrassingen van deze film. De film speelt zich af in een bizarre en fantastische wereld en wordt bevolkt door de meest vreemde wezens die de Japanse sagen en legenden hebben voortgebracht. Daarnaast leende de filmmaker links en rechts fantastische elementen uit bijna alle denkbare bronnen. Hij baseerde de film losjes op een film uit 1968 van regisseur Kuroda Yoshiyuki met dezelfde titel. De yokai's uit de titel zijn ongrijpbare wezens uit de Japanse volksverhalen. Ze kunnen verschillende vormen aannemen en zijn maar voor een enkeling zichtbaar. Hoofdpersoon is de tienjarige Tadashi, die na de scheiding van zijn ouders met zijn moeder bij zijn opa op het platteland moet gaan wonen. De stadsjongen uit Tokio ontwikkelt in zijn nieuwe natuurlijke omgeving een grote fantasie en beleeft, echt of niet, weergaloze avonturen. Op een lokaal festival krijgt de schuchtere Tadashi onverwacht een speciaal zwaard en dan kan het grote avontuur beginnen. (GjZ)
8/10
[ Bericht 0% gewijzigd door dvdfreak op 29-01-2006 20:33:25 ]
Grootste Indiase filmhit aller tijden keert terug in gerestaureerde en volledig ingekleurde versie! Aan het origineel (1960) was negen jaar gewerkt, en de romantische vertelling boogt op adembenemde decors, historische kostuums, duizenden figuranten, kamelen en paarden.
Een van de grootste hits in de Indiase filmwereld is de fantastische avonturenfilm Mughal-e-Azam (De grote mogol). Dit romantische, epische verhaal gaat terug naar de tijd van de grote Jalaluddin Mohammed Akbar, de Mogol-keizer die vurig verlangt naar een erfgenaam om zijn rijkdommen en zijn enorme keizerrijk aan na te laten. Zijn zoon, prins Salim, wordt echter verliefd op Anarkali, een mooie courtisane. Kan liefde alle hindernissen overwinnen? Of zal ze moeten buigen voor de macht van het koningschap? Deze prachtige film werd voor het eerst in 1960 uitgebracht, na een zeer intensieve productieperiode van negen jaar, met maar liefst 500 draaidagen. De regisseur wilde alles perfect hebben, van een indrukwekkende lijst legendarische acteurs (Prithviraj Kapoor, Dilip Kumar en Madhubala) tot aan de verzorging van de kleinste details - zo moesten er glas-in-loodramen uit België geïmporteerd worden. Drie miljoen dollar voor het budget was toen, en nu nog steeds, een adembenemend bedrag in de Indiase filmgeschiedenis. Zoals in die tijd gebruikelijk is de film grotendeels in zwart-wit gedraaid; alleen de delen waarin gezongen en gedanst werd zijn in kleur. De film was een enorm succes, maar regisseur en productieleider K. Asif was geheel blut. Hij verkocht de rechten aan Sterling Investment Corporation, dat veertig jaar later besloot om een herziene versie uit te brengen, gedigitaliseerd, geheel in kleur, geschikt voor breedbeeld en met dolby-geluid. Zo wordt deze klassieker, in een nieuw jasje gestoken, nog één keer een hit. (RS)
Geweldige indiase film die bijna 3 uur duurde en geen seconde verveelt 9-/10
The Great Yokai War
Virtuoze en fantastische kinderfilm van de meest volwassen filmmaker van Japan. De meester van de harde cultfilm houdt zich in, behalve op het vlak van de verbeelding. Voor jong en oud zegt men dan. En dat is nu geen loze kreet.
Miike Takashi heeft een solide reputatie als shock-Meister van de Japanse cinema. Die reputatie bouwde hij op met snel en virtuoos gedraaide films vol hoeren, gangsters en manische moordenaars. Ze vallen op door achteloos en excessief geweld en terloopse seks. Niet bepaald een regisseur voor een kinderfilm zou je zeggen - en dat is maar één van de vele verrassingen van deze film. De film speelt zich af in een bizarre en fantastische wereld en wordt bevolkt door de meest vreemde wezens die de Japanse sagen en legenden hebben voortgebracht. Daarnaast leende de filmmaker links en rechts fantastische elementen uit bijna alle denkbare bronnen. Hij baseerde de film losjes op een film uit 1968 van regisseur Kuroda Yoshiyuki met dezelfde titel. De yokai's uit de titel zijn ongrijpbare wezens uit de Japanse volksverhalen. Ze kunnen verschillende vormen aannemen en zijn maar voor een enkeling zichtbaar. Hoofdpersoon is de tienjarige Tadashi, die na de scheiding van zijn ouders met zijn moeder bij zijn opa op het platteland moet gaan wonen. De stadsjongen uit Tokio ontwikkelt in zijn nieuwe natuurlijke omgeving een grote fantasie en beleeft, echt of niet, weergaloze avonturen. Op een lokaal festival krijgt de schuchtere Tadashi onverwacht een speciaal zwaard en dan kan het grote avontuur beginnen. (GjZ)
8/10
[ Bericht 0% gewijzigd door dvdfreak op 29-01-2006 20:33:25 ]
Highlander II: The Quickening (Renegade Version)
Highlander 2 heb ik vroeger best wel veel gezien evenals de eerste film omdat ik ook flink fan was van de serie. Toen vond ik 2 al een vreemde film in het Highlander universum en nu vind ik dat zeker. Ik had expres de renegade version geregeld omdat die wat beter in elkaar zat volgens imdb. Toch vind ik nog steeds de film maar een slap iets. er gebeuren random wat dingen, alles is veel te donker. Personages die vage dingen doen en uiteraard het feit dat inmortals opeens uit de ruimte komen. Hoe maffer kan je het maken. Nah, echt een misbaksel. Ze moesten zich schamen voor deze film. Een 4.
Highlander 2 heb ik vroeger best wel veel gezien evenals de eerste film omdat ik ook flink fan was van de serie. Toen vond ik 2 al een vreemde film in het Highlander universum en nu vind ik dat zeker. Ik had expres de renegade version geregeld omdat die wat beter in elkaar zat volgens imdb. Toch vind ik nog steeds de film maar een slap iets. er gebeuren random wat dingen, alles is veel te donker. Personages die vage dingen doen en uiteraard het feit dat inmortals opeens uit de ruimte komen. Hoe maffer kan je het maken. Nah, echt een misbaksel. Ze moesten zich schamen voor deze film. Een 4.
Test je filmkennis! Speel mee met FOK! Movie Trivia en win prijzen!
Fallen met Denzel Washington
Zeer goeie film, en ook echt een zeer interessant onderwerp. Deze film past een beetje in het rijtje van "End Of Days" en "Stigmata", ik ben dol op dat soort mysterieuze films.
Zeer goeie film, en ook echt een zeer interessant onderwerp. Deze film past een beetje in het rijtje van "End Of Days" en "Stigmata", ik ben dol op dat soort mysterieuze films.
Be kind, be polite, be nice, be helpful, be normal, be yourself. Then everything will be ok.
Ruang Rak Noi Nid Mahasan (Last Life in the Universe) (2003)
prachtige dromerige film van Pen-Ek Ratanaruang, verveelt geen moment, de muziek en mooie shots slepen je er doorheen. Het draait niet om het verhaal maar om het gevoel in de film.
prachtige dromerige film van Pen-Ek Ratanaruang, verveelt geen moment, de muziek en mooie shots slepen je er doorheen. Het draait niet om het verhaal maar om het gevoel in de film.
WAITING...
Prettige verassing deze comedy die zich het beste laat plaatsen als een mix van CLERKS en MALLRATS slappe dialogen net als in de 2 genoemde films maar dan op hun beurt best sterk.
Ahem. Jullie vatten hem wel.
Jammer genoeg zakt hij tegen het einde wat in
Prettige verassing deze comedy die zich het beste laat plaatsen als een mix van CLERKS en MALLRATS slappe dialogen net als in de 2 genoemde films maar dan op hun beurt best sterk.
Ahem. Jullie vatten hem wel.
Jammer genoeg zakt hij tegen het einde wat in
Legend of 1900
Net eindelijk gezien.
Sind het Italië tournament ligt hij hier om te kijken. Ben niet dol op films met instrumenten/muziekanten in de hoofdrol, maar deze viel meestal mee, en kende prima momenten. Ik zal er nog wel eens aan denken.
Net eindelijk gezien.
Sind het Italië tournament ligt hij hier om te kijken. Ben niet dol op films met instrumenten/muziekanten in de hoofdrol, maar deze viel meestal mee, en kende prima momenten. Ik zal er nog wel eens aan denken.
Helpt waar hij kan!
Dein Herz in Meinem Hirn is héél losjes gabaseerd op de twee Duitse penis-etende kannibalen. Opvallend was de publieksreactie bij het penisafsnij-shot: alle mannen keken kreunend weg, alle vrouwen moesten keihard lachen. Freud was right after all. Afgezien van dat ene shot is dit eigenlijk een best leuke zwarte komedie, die er alleen goed aan had gedaan om zijn hoofdpersonage íets minder Norman Bates te laten zijn. 6,5.
T-h-e S-u-n i-s e-e-n-g-o-e-d g-e-a-c-t-e-e-r-d-e, m-o-o-i g-e-s-c-h-o-t-e-n J-a-p-a-n-s-e v-a-r-i-a-t-i-e o-p D-e-r U-n-t-e-r-g-a-n-g d-i-e u-i-t-s-t-e-k-e-n-d z-o-u z-i-j-n a-l-s h-e-t n-i-e-t z-o o-n-t-z-e-t-t-e-n-d t-r-a-a-g w-a-s. M-i-s-s-c-h-i-e-n w-a-s i-k e-r n-i-e-t v-o-o-r i-n d-e s-t-e-m-m-i-n-g o-f-z-o m-a-a-r J-e-z-u-s, w-a-t g-i-n-g d-i-t l-a-n-g-z-a-a-m. 5.
Het mag eigenlijk niet, want het is een short, maar My Father is 100 Years Old vind ik tot nu toe de leukste film die ik op het festival heb gezien. Erg grappig, leuk en zelfs een beetje leerzaam. Daarachter kwam nog een verrassings-Rosselini: India. Een zéér vreemde mix tussen een soort tijdsbeeld van India en een Indiër die daar een gezinnetje sticht. Niet helemaal geslaagd, wel interessant, en de olifantjes waren kei-schattig. 7 (voor India, shorts wieger ik cijfers te geven).
T-h-e S-u-n i-s e-e-n-g-o-e-d g-e-a-c-t-e-e-r-d-e, m-o-o-i g-e-s-c-h-o-t-e-n J-a-p-a-n-s-e v-a-r-i-a-t-i-e o-p D-e-r U-n-t-e-r-g-a-n-g d-i-e u-i-t-s-t-e-k-e-n-d z-o-u z-i-j-n a-l-s h-e-t n-i-e-t z-o o-n-t-z-e-t-t-e-n-d t-r-a-a-g w-a-s. M-i-s-s-c-h-i-e-n w-a-s i-k e-r n-i-e-t v-o-o-r i-n d-e s-t-e-m-m-i-n-g o-f-z-o m-a-a-r J-e-z-u-s, w-a-t g-i-n-g d-i-t l-a-n-g-z-a-a-m. 5.
Het mag eigenlijk niet, want het is een short, maar My Father is 100 Years Old vind ik tot nu toe de leukste film die ik op het festival heb gezien. Erg grappig, leuk en zelfs een beetje leerzaam. Daarachter kwam nog een verrassings-Rosselini: India. Een zéér vreemde mix tussen een soort tijdsbeeld van India en een Indiër die daar een gezinnetje sticht. Niet helemaal geslaagd, wel interessant, en de olifantjes waren kei-schattig. 7 (voor India, shorts wieger ik cijfers te geven).
O+ Audrey O+ (en, in iets mindere mate, O+ Gene Tierney O+)
Nee ik vond de film ook niet veel en gaf hem iets van een 6 of 5.5. Vond het echt zo'n film die mensen alleen interessant en goed vinden omdat die zogenaamd intellectueel is.quote:Op maandag 30 januari 2006 00:13 schreef Sokolsky het volgende:
Ik heb zojuist I Heart Huckabees gezien en vond het maar niks. Ben ik nu raar?
Just like heaven
Heerlijk film met Reese Witherspoon en Mark Ruffalo in sterke hoofdrollen. Deed me denken aan 'Ghost' en misschien is deze zelfs beter. In ieder geval heerlijk vermaak voor 90 minuten.
Cijfer: 8.0
Saw 2
Opnieuw zeer gruwelijk en super spannend. Saw 1 was zeer verrassend omdat het allemaal nieuw was. Ditkeer weet je wat je kunt verwachten en dat maakt het wel iets minder. Toch nog steeds een paar verrassende plotwendingen, die alleen in sommige gevallen wel wat ongeloofwaardig zijn.
Cijfer: 7.5
The Island
Scarlett en Ewan in sterke hoofdrollen. De film kwam wat langzaam op gang, maar als de vaart er eenmaal in zit, houdt het nooit meer op. Heerlijk entertainment en ook een boeiend onderwerp.
Cijfer: 8.0
Heerlijk film met Reese Witherspoon en Mark Ruffalo in sterke hoofdrollen. Deed me denken aan 'Ghost' en misschien is deze zelfs beter. In ieder geval heerlijk vermaak voor 90 minuten.
Cijfer: 8.0
Saw 2
Opnieuw zeer gruwelijk en super spannend. Saw 1 was zeer verrassend omdat het allemaal nieuw was. Ditkeer weet je wat je kunt verwachten en dat maakt het wel iets minder. Toch nog steeds een paar verrassende plotwendingen, die alleen in sommige gevallen wel wat ongeloofwaardig zijn.
Cijfer: 7.5
The Island
Scarlett en Ewan in sterke hoofdrollen. De film kwam wat langzaam op gang, maar als de vaart er eenmaal in zit, houdt het nooit meer op. Heerlijk entertainment en ook een boeiend onderwerp.
Cijfer: 8.0
My soul is painted like the wings of butterflies
een 9 op imdb overigens 
Stromboli, terra di Dio
Eind jaren 40 schreef Bergman een brief aan Rossellini met het verzoek in één van zijn films te mogen spelen 'for the sheer pleasure of the experience'. Het werd Stromboli, een intrigerend werkje over de moeizame relatie tussen een vluchtelinge uit Litouwen en een Italiaanse eilandbewoner. Plezierig werd het achteraf toen de twee hoofdrolspelers een publiek schandaal ontketenden door hun echtelieden te verlaten en binnen een jaar te trouwen
7 1/2 /10
Eind jaren 40 schreef Bergman een brief aan Rossellini met het verzoek in één van zijn films te mogen spelen 'for the sheer pleasure of the experience'. Het werd Stromboli, een intrigerend werkje over de moeizame relatie tussen een vluchtelinge uit Litouwen en een Italiaanse eilandbewoner. Plezierig werd het achteraf toen de twee hoofdrolspelers een publiek schandaal ontketenden door hun echtelieden te verlaten en binnen een jaar te trouwen
7 1/2 /10
Weekendje Filmfestival Rotterdam. De oogst van dit jaar:
Zaterdag:
Doggusu (Dogs) (Shunichi Nagasaki, 1998)
Het best aardige verhaal wordt enigzins de nek om gedraaid door het ultra-lage budget. De zwart-witte digitale video-beelden zien er nog best mooi uit, maar het is vooral het geluid wat veel te wensen over laat. De voice-over werd al enkele seconden van te voren aangekondigt door een geruis wat instartte en de geluideffecten waren ook niet overtuigend. Het film-noir verhaaltje is verder best leuk. **½
Seven Invisible Men (Sharunas Bartas, 2005)
Het begin is best goed. Mooie cinematografie; met name de mooie lichtinval in het begin en de mooie beelden van de prairie van het schiereiland Krim waar de film gesitueerd is. De film weigert echter op gang te komen. Dan komt er een feestje waarin alle hoofdpersonen dronken worden en door elkaar gaan schreeuwen. Dat duurt en dat duurt, zonder dat er interessante gesprekken volgen en uiteindelijk wordt het zelfs irritant. Slechtste film die ik op het festival gezien heb. **½
Old Joy (Kelly Reichardt, 2005)
Best leuke film over twee oude schoolvrienden die elkaar weer eens ontmoeten. Vrij pretentieloze film, met leuke momenten en een lekker ongedwongen sfeertje. Bij beide vrienden voel je dat ze meer problemen hebben dan ze laten merken, maar ze hebben beide besloten er een goede tijd van te maken en dit niet te willen verpesten door het daar over te hebben. De mooie muziek is de bijzonderste eigenschap van de film. ***¼
Mayonaka no Yaji-san Kita-san (Yaji and Kita - The Midnight Pilgrims) (Kankurô Kudô, 2005)
De leukste film van het festival tot nu toe. Een absurdistische comedy zoals die alleen gemaakt kan worden in Japan. In de eerste drie kwartier volgen de absurdistische twists, grappen en grollen elkaar in een hoog tempo op. Daarna komt er wat meer lijn in het geheel en wordt de kijker wat meer tijd gegund om te ademen tussen het lachen door. De film is misschien wat aan de lange kant, maar voor fans van films als Survive Style 5+, die vorig jaar op het festival draaide, is het zeker een aanrader. Dikke ****.
Zondag:
Fekete kefe (Black Brush) (Roland Vranik, 2005)
Leuke slacker-comedy in de stijl van Clerks., 25 Watts en Temporada de patos. Zo leuk als die films is deze Hongaarse film niet, maar er zijn genoeg leuke scenes aanwezig om de aandacht vast te houden op de vroege zondagochtend. ***½
Cinema, asperinas e urubus (Cinema, Aspirine and Vultures) (Marcelo Gomes, 2005)
Heerlijke slome Braziliaanse roadmovie. De bleke cinematografie sleept je mee in de hete slome sfeer waarin de film zich afspeelt. De twee protagonisten zijn tegenpolen van elkaar die langzaam naar elkaar toe groeien. Leuke scenes levert het op. Terloops wordt ook nog eens duidelijk hoe globaal de Tweede Wereldoorlog was. ****
Hiervoor zat ook de hele sterke short La guerre. Kort, maar erg krachtig.
Solntse (The Sun) (Aleksandr Sokurov, 2005)
Mooi film toch weer van Aleksandr Sokurov. Op zijn typische trage manier en droomachtige cinematografie weet hij een mooi portret te schetsen van Hirohito. Issei Ogata zet deze bijzondere dictator prachtig neer als iemand die er langzaam achterkomt dat hij een man is en geen God zoals hij wel gezien wordt door een groot deel van de Japanse bevolking. Vooral het einde vond ik heel ontroerend. ****
My Dad Is 100 Years Old (Guy Maddin, 2005)
Grappige en mooi gemaakt surrealistische ode van Isabella Rossellini aan haar vader, Roberto. De eeuwen oude discussie of film kunst is of entertainment wordt gevoerd door Fellini, Hitchcock, Sedgwick en Rossellini, allemaal gespeeld door Isabella. Erg geinig. ****
India (Roberto Rossellini, 1959)
Niet geheel geslaagde mix van documentaire en drama. Het is van beide filmvormen net niets en ik begrijp ook niet precies wat Rossellini's bedoeling was met deze film. Voor een realistische schets van India kwamen de verhaaltjes te gekunsteld over, met name het laatste met het aapje, en als indringend drama gesitueerd in het India van toentertijd zijn de verhaaltjes te kort om echt meegesleept te worden. Sowieso ben ik niet zo'n fan van een verzameling shorts als film. Neemt niet weg dat er een aantal mooie scenes in zitten. Krappe ***.
Over het algemeen een best geslaagd eerste weekend dus. Volgende week zaterdag nog even op en neer om nog 3 films te kijken
Zaterdag:
Doggusu (Dogs) (Shunichi Nagasaki, 1998)
Het best aardige verhaal wordt enigzins de nek om gedraaid door het ultra-lage budget. De zwart-witte digitale video-beelden zien er nog best mooi uit, maar het is vooral het geluid wat veel te wensen over laat. De voice-over werd al enkele seconden van te voren aangekondigt door een geruis wat instartte en de geluideffecten waren ook niet overtuigend. Het film-noir verhaaltje is verder best leuk. **½
Seven Invisible Men (Sharunas Bartas, 2005)
Het begin is best goed. Mooie cinematografie; met name de mooie lichtinval in het begin en de mooie beelden van de prairie van het schiereiland Krim waar de film gesitueerd is. De film weigert echter op gang te komen. Dan komt er een feestje waarin alle hoofdpersonen dronken worden en door elkaar gaan schreeuwen. Dat duurt en dat duurt, zonder dat er interessante gesprekken volgen en uiteindelijk wordt het zelfs irritant. Slechtste film die ik op het festival gezien heb. **½
Old Joy (Kelly Reichardt, 2005)
Best leuke film over twee oude schoolvrienden die elkaar weer eens ontmoeten. Vrij pretentieloze film, met leuke momenten en een lekker ongedwongen sfeertje. Bij beide vrienden voel je dat ze meer problemen hebben dan ze laten merken, maar ze hebben beide besloten er een goede tijd van te maken en dit niet te willen verpesten door het daar over te hebben. De mooie muziek is de bijzonderste eigenschap van de film. ***¼
Mayonaka no Yaji-san Kita-san (Yaji and Kita - The Midnight Pilgrims) (Kankurô Kudô, 2005)
De leukste film van het festival tot nu toe. Een absurdistische comedy zoals die alleen gemaakt kan worden in Japan. In de eerste drie kwartier volgen de absurdistische twists, grappen en grollen elkaar in een hoog tempo op. Daarna komt er wat meer lijn in het geheel en wordt de kijker wat meer tijd gegund om te ademen tussen het lachen door. De film is misschien wat aan de lange kant, maar voor fans van films als Survive Style 5+, die vorig jaar op het festival draaide, is het zeker een aanrader. Dikke ****.
Zondag:
Fekete kefe (Black Brush) (Roland Vranik, 2005)
Leuke slacker-comedy in de stijl van Clerks., 25 Watts en Temporada de patos. Zo leuk als die films is deze Hongaarse film niet, maar er zijn genoeg leuke scenes aanwezig om de aandacht vast te houden op de vroege zondagochtend. ***½
Cinema, asperinas e urubus (Cinema, Aspirine and Vultures) (Marcelo Gomes, 2005)
Heerlijke slome Braziliaanse roadmovie. De bleke cinematografie sleept je mee in de hete slome sfeer waarin de film zich afspeelt. De twee protagonisten zijn tegenpolen van elkaar die langzaam naar elkaar toe groeien. Leuke scenes levert het op. Terloops wordt ook nog eens duidelijk hoe globaal de Tweede Wereldoorlog was. ****
Hiervoor zat ook de hele sterke short La guerre. Kort, maar erg krachtig.
Solntse (The Sun) (Aleksandr Sokurov, 2005)
Mooi film toch weer van Aleksandr Sokurov. Op zijn typische trage manier en droomachtige cinematografie weet hij een mooi portret te schetsen van Hirohito. Issei Ogata zet deze bijzondere dictator prachtig neer als iemand die er langzaam achterkomt dat hij een man is en geen God zoals hij wel gezien wordt door een groot deel van de Japanse bevolking. Vooral het einde vond ik heel ontroerend. ****
My Dad Is 100 Years Old (Guy Maddin, 2005)
Grappige en mooi gemaakt surrealistische ode van Isabella Rossellini aan haar vader, Roberto. De eeuwen oude discussie of film kunst is of entertainment wordt gevoerd door Fellini, Hitchcock, Sedgwick en Rossellini, allemaal gespeeld door Isabella. Erg geinig. ****
India (Roberto Rossellini, 1959)
Niet geheel geslaagde mix van documentaire en drama. Het is van beide filmvormen net niets en ik begrijp ook niet precies wat Rossellini's bedoeling was met deze film. Voor een realistische schets van India kwamen de verhaaltjes te gekunsteld over, met name het laatste met het aapje, en als indringend drama gesitueerd in het India van toentertijd zijn de verhaaltjes te kort om echt meegesleept te worden. Sowieso ben ik niet zo'n fan van een verzameling shorts als film. Neemt niet weg dat er een aantal mooie scenes in zitten. Krappe ***.
Over het algemeen een best geslaagd eerste weekend dus. Volgende week zaterdag nog even op en neer om nog 3 films te kijken
Zojuist The Exorcism of Emily Rose gekeken.
Niet onaardig, maar ook niet verschrikkelijk boeiend om te volgen. Mooi, maar standaard acteerwerk, de thrillercliché's worden weer uit de kast getrokken en de recommendation voor "The Exorcist" op imdb vind ik wel wat erg overrated.
Niet onaardig, maar ook niet verschrikkelijk boeiend om te volgen. Mooi, maar standaard acteerwerk, de thrillercliché's worden weer uit de kast getrokken en de recommendation voor "The Exorcist" op imdb vind ik wel wat erg overrated.
Mine is the last voice you'll ever hear. Don't be alarmed.
The Constant Gardener
ik veronderstel dat het wel bekend is dat deze film gaat over de exploitatie van afrikanen door medicijn-fabrikanten en dat RW een vrouw speelt die daar tegen strijdt en dat RF haar man speelt, die tevens een diplomaatje is.
beetje een tegenvallende film. vooral omdat de film eigenlijk op twee gedachten hinkt. enerzijds een mooie vertelling over afrika, met vele kleurrijke scenes. anderzijds een politieke thriller, met een bittere smaak.
tevens is die scene van de terugkeer van justin bij t huis van tessa met de flashbacks echt een afknapper wegens overbodigheid.
juist het aspect van de thriller sprak me het meest aan, maar RW vond ik niet zo sterk. RF is beter op dreef, maar vooral BN was weer s sterk.
al met al een zesje, of zo.
ik veronderstel dat het wel bekend is dat deze film gaat over de exploitatie van afrikanen door medicijn-fabrikanten en dat RW een vrouw speelt die daar tegen strijdt en dat RF haar man speelt, die tevens een diplomaatje is.
beetje een tegenvallende film. vooral omdat de film eigenlijk op twee gedachten hinkt. enerzijds een mooie vertelling over afrika, met vele kleurrijke scenes. anderzijds een politieke thriller, met een bittere smaak.
tevens is die scene van de terugkeer van justin bij t huis van tessa met de flashbacks echt een afknapper wegens overbodigheid.
juist het aspect van de thriller sprak me het meest aan, maar RW vond ik niet zo sterk. RF is beter op dreef, maar vooral BN was weer s sterk.
al met al een zesje, of zo.
kq, je photobucket bandwith is messed up
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Deze heb ik toevallig net ook gekeken, maar ik ben een stuk positiever. Ik vind dat de balans tussen het liefdesverhaal (en de mooie beelden van afrika) en de politieke boodschap erg goed gevonden is. Ik heb me geen moment verveeld en vond dat Weisz en Fiennes allebei hun rol echt steengoed vertolkten. Vooral het accentueren van hun ogen (bij allebei een v/d sterkste punten) was gewoon goed gedaan. Mooi, indrukwekkend, interessant, stof tot nadenken. 8,5.quote:Op maandag 30 januari 2006 20:58 schreef dolle_hond het volgende:
The Constant Gardener
ik veronderstel dat het wel bekend is dat deze film gaat over de exploitatie van afrikanen door medicijn-fabrikanten en dat RW een vrouw speelt die daar tegen strijdt en dat RF haar man speelt, die tevens een diplomaatje is.
beetje een tegenvallende film. vooral omdat de film eigenlijk op twee gedachten hinkt. enerzijds een mooie vertelling over afrika, met vele kleurrijke scenes. anderzijds een politieke thriller, met een bittere smaak.
tevens is die scene van de terugkeer van justin bij t huis van tessa met de flashbacks echt een afknapper wegens overbodigheid.
juist het aspect van de thriller sprak me het meest aan, maar RW vond ik niet zo sterk. RF is beter op dreef, maar vooral BN was weer s sterk.
al met al een zesje, of zo.
Eens.quote:Op maandag 30 januari 2006 22:19 schreef BlaatschaaP het volgende:
interessant, stof tot nadenken
The Constant Gardener dus.
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
Bill & Ted's Excellent Adventure (1989)
Bill en Ted zijn twee nietsnutten die nog maar één dag hebben om hun belangrijke geschiedenispresentatie voor te bereiden. Gelukkig krijgen ze onverwachts hulp uit de toekomst van een man met een als telefooncel vermomde tijdmachine. Wat volgt is een reis door de tijd waarbij ze allerlei historische figuren kidnappen om mee naar school te nemen.
Best grappig om Keanu Reeves eens als opgeschoten, 'dude'-roepende hangjongere te zien, maar het grootste gedeelte van de film vond ik toch wel een beetje flauw. Tegen het einde werd het gelukkig toch nog enigszins leuk met Napoleon in het zwembad en de rest van de historisch figuren loslopend in het winkelcentrum.
cijfer: 6, IMDB: 6.6
Bill en Ted zijn twee nietsnutten die nog maar één dag hebben om hun belangrijke geschiedenispresentatie voor te bereiden. Gelukkig krijgen ze onverwachts hulp uit de toekomst van een man met een als telefooncel vermomde tijdmachine. Wat volgt is een reis door de tijd waarbij ze allerlei historische figuren kidnappen om mee naar school te nemen.
Best grappig om Keanu Reeves eens als opgeschoten, 'dude'-roepende hangjongere te zien, maar het grootste gedeelte van de film vond ik toch wel een beetje flauw. Tegen het einde werd het gelukkig toch nog enigszins leuk met Napoleon in het zwembad en de rest van de historisch figuren loslopend in het winkelcentrum.
cijfer: 6, IMDB: 6.6
My life without me
Verrassend mooi gemaakte film met Sarah Polley en Mark Ruffalo. Sarah speelt Ann, een 23 jarige getrouwde moeder van twee kinderen. Op een dag gaat ze voor een zwangerschapsonderzoek naar het ziekenhuis en blijkt kanker te hebben in een vergevorderd stadium. Ze heeft nog 3 maanden te leven. Ann vertelt het aan niemand. Ze heeft in haar leven maar met 1 man sex gehad en wil dat ook een keer met iemand anders dan haar man meemaken. Ze maakt cassettebandjes voor haar twee dochters voor iedere verjaardag tot ze 18 zijn.... en vindt een vrouw waarvan ze hoopt dat die de nieuwe moeder voor haar kinderen zal worden en vrouw voor haar man.
De film is zo sterk omdat de standaard emotionele scenes door de regisseur zijn vermeden.
Een trieste, mooie, warme, eerlijke en soms zelfs grappige film over een zeer dramatisch onderwerp.
Cijfer: 7.5
IMDB cijfer: 7.6
Verrassend mooi gemaakte film met Sarah Polley en Mark Ruffalo. Sarah speelt Ann, een 23 jarige getrouwde moeder van twee kinderen. Op een dag gaat ze voor een zwangerschapsonderzoek naar het ziekenhuis en blijkt kanker te hebben in een vergevorderd stadium. Ze heeft nog 3 maanden te leven. Ann vertelt het aan niemand. Ze heeft in haar leven maar met 1 man sex gehad en wil dat ook een keer met iemand anders dan haar man meemaken. Ze maakt cassettebandjes voor haar twee dochters voor iedere verjaardag tot ze 18 zijn.... en vindt een vrouw waarvan ze hoopt dat die de nieuwe moeder voor haar kinderen zal worden en vrouw voor haar man.
De film is zo sterk omdat de standaard emotionele scenes door de regisseur zijn vermeden.
Een trieste, mooie, warme, eerlijke en soms zelfs grappige film over een zeer dramatisch onderwerp.
Cijfer: 7.5
IMDB cijfer: 7.6
My soul is painted like the wings of butterflies
Sarah Polley.
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
Lorenzo's oil 1992 - George Miller
Until about the age of 7, Lorenzo Odone was a normal child. After then, strange things began to happen to him: he would have blackouts, memory lapses, and other strange mental phemonenons. He is eventually diagnosed as suffering from ALD: an extremely rare incurable degenerative brain disorder. Frustrated at the failings of doctors and medicine in this area, the Odones begin to educate themselves in the hope of discovering something which can halt the progress of the disease.
IMDB cijfer: 6.9/10 (3,138 votes)
Mijn cijfer: 7.5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door mien-moeke op 31-01-2006 09:11:12 ]
Until about the age of 7, Lorenzo Odone was a normal child. After then, strange things began to happen to him: he would have blackouts, memory lapses, and other strange mental phemonenons. He is eventually diagnosed as suffering from ALD: an extremely rare incurable degenerative brain disorder. Frustrated at the failings of doctors and medicine in this area, the Odones begin to educate themselves in the hope of discovering something which can halt the progress of the disease.
IMDB cijfer: 6.9/10 (3,138 votes)
Mijn cijfer: 7.5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door mien-moeke op 31-01-2006 09:11:12 ]
*kuch*
[ Bericht 95% gewijzigd door SaintOfKillers op 31-01-2006 09:03:08 ]
[ Bericht 95% gewijzigd door SaintOfKillers op 31-01-2006 09:03:08 ]
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Verkeerde topic?quote:Op dinsdag 31 januari 2006 08:53 schreef SaintOfKillers het volgende:
[afbeelding]
Naam of 2 films of zo.
Mine is the last voice you'll ever hear. Don't be alarmed.
Takeshis
Kitano doet wat hij wil. Na het succes van Zatoïchi, komt hij met een subversieve exercitie die het midden houdt - als er een midden is - tussen zijn eigen kogelregencinema à la Sonatine, sublieme banaliteiten à la Getting Any? en Fellini's Otto e mezzo. Dus een spottende, haast surrealistische film over de ster Kitano, diens oeuvre en zijn mislukte alter ego.
Kitano 'Beat' Takeshi, wereldbefaamd ster van film en televisie, ontmoet zijn geblondeerde dubbelganger die eveneens Kitano heet. Deze Kitano is supermarktmedewerker en een dodelijk onzekere aspirant-acteur die zich voortdurend de kaas van het brood laat eten. Hoewel hij de ster Kitano niet eens zelf om een handtekening durft te vragen, sluipen er na hun ontmoeting kogelregens à la Sonatine zijn dromen(?) binnen. Een reeks van bij tijd en wijle hersenbrekende verwisselingen dient zich aan: welke Kitano moeten we serieus nemen, wat is droom en wat is werkelijkheid, wie is wie en wie speelt wie? En hoe uit dit doolhof weg te komen? Takeshis' is een wat omstreden film. Maar kritiek als 'narcistisch' kan gezien het onderwerp eigenlijk geen verwijt zijn, en ook de term 'deconstructie' kan hier gezien de formele speelsheid geen vies woord zijn. De vergelijking met Otto e mezzo ligt voor de hand. Kitano neemt in Takeshis' zijn eigen oeuvre immers met veel solipsistische zelfspot onder de loep en lijkt - op zoek naar de uitgang - niet aan zijn geserreerde geweldsexplosies, tedere doodsfantasieën, amusante choreografieën en andere eigenzinnigheden te kunnen ontsnappen. Hoe het ook zij, het resultaat nodigt uit tot herzien: een surrealistische, hilarische, soms uitdagende en vernieuwende film, die soms - zoals dat vaker geldt voor subversieve exercities van eigenzinnige regisseurs - ook irritant en vermoeiend is. (GT)
8/10
Kitano doet wat hij wil. Na het succes van Zatoïchi, komt hij met een subversieve exercitie die het midden houdt - als er een midden is - tussen zijn eigen kogelregencinema à la Sonatine, sublieme banaliteiten à la Getting Any? en Fellini's Otto e mezzo. Dus een spottende, haast surrealistische film over de ster Kitano, diens oeuvre en zijn mislukte alter ego.
Kitano 'Beat' Takeshi, wereldbefaamd ster van film en televisie, ontmoet zijn geblondeerde dubbelganger die eveneens Kitano heet. Deze Kitano is supermarktmedewerker en een dodelijk onzekere aspirant-acteur die zich voortdurend de kaas van het brood laat eten. Hoewel hij de ster Kitano niet eens zelf om een handtekening durft te vragen, sluipen er na hun ontmoeting kogelregens à la Sonatine zijn dromen(?) binnen. Een reeks van bij tijd en wijle hersenbrekende verwisselingen dient zich aan: welke Kitano moeten we serieus nemen, wat is droom en wat is werkelijkheid, wie is wie en wie speelt wie? En hoe uit dit doolhof weg te komen? Takeshis' is een wat omstreden film. Maar kritiek als 'narcistisch' kan gezien het onderwerp eigenlijk geen verwijt zijn, en ook de term 'deconstructie' kan hier gezien de formele speelsheid geen vies woord zijn. De vergelijking met Otto e mezzo ligt voor de hand. Kitano neemt in Takeshis' zijn eigen oeuvre immers met veel solipsistische zelfspot onder de loep en lijkt - op zoek naar de uitgang - niet aan zijn geserreerde geweldsexplosies, tedere doodsfantasieën, amusante choreografieën en andere eigenzinnigheden te kunnen ontsnappen. Hoe het ook zij, het resultaat nodigt uit tot herzien: een surrealistische, hilarische, soms uitdagende en vernieuwende film, die soms - zoals dat vaker geldt voor subversieve exercities van eigenzinnige regisseurs - ook irritant en vermoeiend is. (GT)
8/10
Ach, waar bemoei ik me ook mee.
[ Bericht 70% gewijzigd door Durbin op 31-01-2006 13:52:13 ]
[ Bericht 70% gewijzigd door Durbin op 31-01-2006 13:52:13 ]
..what evil lurks in the hearts of man? The shadow knows.
SAW II
Tja, het bekende vervolg op de eerste SAW. Ik dacht meer van hetzelfde, en het was... meer van hetzelfde, maar dan allemaal op 1 lokatie. Leuke plottwist ook en als vermaak wel ok, je moet echter niet te serieus gaan nadenken over t verhaal, want ik zie allemaal kieren...
An Unfinished Life
Overall een redelijke film met een gedeeltelijk sterke cast van Redford en Freeman, maar damn.. ik kan toch niet wennen aan die Lopez. Het zal wel iets persoonlijks zijn, maar door haar vertolking was de hele boodschap meteen minder effectief.
Fantastic Four
Ehhhhhh... Ja, ehh, niet echt heel bijzonder geloof ik
IFFR Voer
Doggusu (Dogs) (Shunichi Nagasaki, 1998)
B/W filmpje met een amateuristisch geluidsbandje. Het verhaal was wel ok en kon de concentratie vasthouden maar het geluid leek wel rechtstreeks van een Casio voor pubers af te komen Zonde, want net dat beetje extra onderhoud had deze film een stuk minder slecht gemaakt.
Seven Invisible Men (Sharunas Bartas, 2005)
Zie ook wat Gorro zegt, en daar was ik het zeker mee eens. En het leek veelbelovend waardoor het alleen maar meer ging irriteren dat er niets van hetzelfde caliber meer kwam verderop in de film
Fekete kefe (Black Brush) (Roland Vranik, 2005)
Wel grappige film met ook weer een erg traag tempo, maar nog wel vermakelijk. Het verhaal is wat absurd en had wat mij betreft beter uitgewerkt kunnen worden in iets nog veel grappigers, maar misschien was dat nou juist niet de bedoeling? Ik vond de film niet echt mooi, dus het kwam goed uit dat t verhaal wel leuk was
Cinema, asperinas e urubus (Cinema, Aspirine and Vultures) (Marcelo Gomes, 2005)
Wat mij betreft de beste film die ik heb gezien op t festival. Een mooi uitgewerkte film die zich afspeelt in 1942 waar een duitser in Brazilie probeert rond te komen met het verkopen van Aspirine. Tijdens zijn reis neemt hij een medereiziger mee en samen maken ze nog wel wat mee. Mooie beelden, ook traag maar totaal niet storend en 2 leuke acteurs die samen voor wat leuke dialogen en situaties zorgen.
De short hiervoor, La Guerre, was erg confronterend en geeft je een beeld hoe hard de oorlog kan zijn, maar dat het niet perse de bezetter of vijand hoeft te zijn die je verwond. De angst die je voor de vijand hebt kan alleen al een gevaar zijn..
Eind IFFR
White Noise
De spanning zat er bij deze film redelijk in, met een redelijke prestatie van Keaton, die ik al een tijd niet meer op t doek gezien had. Halverwege werd het al wat minder toen de technologie ineens een kant liet zien die ik me niet voor kan stellen, en tegen het einde was ik totaal teleurgesteld. Ik weet toch zeker dat ik goed op zat te letten, maar echt duidelijk werd het verhaal niet meer, en ik denk dat een ridicule plottwist die niet helemaal goed uitgevoerd was daar debet aan was.
In her Shoes
Een redelijke verrassing was het toen ik deze film gezien heb. Het verhaal volgt 2 zussen, waarvan er 1 echt totaal onuitstaanbaar is (Diaz). Ze krijgen ruzie en ze komen erachter een Oma te hebben waar ze niks van af wisten. De karakters waren erg goed ontwikkeld en de relaties erg duidelijk uitgelegd, en hierdoor leefde je goed mee met het verhaal wat af en toe wat langdradig was.
Tja, het bekende vervolg op de eerste SAW. Ik dacht meer van hetzelfde, en het was... meer van hetzelfde, maar dan allemaal op 1 lokatie. Leuke plottwist ook en als vermaak wel ok, je moet echter niet te serieus gaan nadenken over t verhaal, want ik zie allemaal kieren...
An Unfinished Life
Overall een redelijke film met een gedeeltelijk sterke cast van Redford en Freeman, maar damn.. ik kan toch niet wennen aan die Lopez. Het zal wel iets persoonlijks zijn, maar door haar vertolking was de hele boodschap meteen minder effectief.
Fantastic Four
Ehhhhhh... Ja, ehh, niet echt heel bijzonder geloof ik
IFFR Voer
Doggusu (Dogs) (Shunichi Nagasaki, 1998)
B/W filmpje met een amateuristisch geluidsbandje. Het verhaal was wel ok en kon de concentratie vasthouden maar het geluid leek wel rechtstreeks van een Casio voor pubers af te komen Zonde, want net dat beetje extra onderhoud had deze film een stuk minder slecht gemaakt.
Zonde, want net dat beetje extra onderhoud had deze film een stuk minder slecht gemaakt. Seven Invisible Men (Sharunas Bartas, 2005)
Zie ook wat Gorro zegt, en daar was ik het zeker mee eens. En het leek veelbelovend waardoor het alleen maar meer ging irriteren dat er niets van hetzelfde caliber meer kwam verderop in de film
Fekete kefe (Black Brush) (Roland Vranik, 2005)
Wel grappige film met ook weer een erg traag tempo, maar nog wel vermakelijk. Het verhaal is wat absurd en had wat mij betreft beter uitgewerkt kunnen worden in iets nog veel grappigers, maar misschien was dat nou juist niet de bedoeling? Ik vond de film niet echt mooi, dus het kwam goed uit dat t verhaal wel leuk was
Cinema, asperinas e urubus (Cinema, Aspirine and Vultures) (Marcelo Gomes, 2005)
Wat mij betreft de beste film die ik heb gezien op t festival. Een mooi uitgewerkte film die zich afspeelt in 1942 waar een duitser in Brazilie probeert rond te komen met het verkopen van Aspirine. Tijdens zijn reis neemt hij een medereiziger mee en samen maken ze nog wel wat mee. Mooie beelden, ook traag maar totaal niet storend en 2 leuke acteurs die samen voor wat leuke dialogen en situaties zorgen.
De short hiervoor, La Guerre, was erg confronterend en geeft je een beeld hoe hard de oorlog kan zijn, maar dat het niet perse de bezetter of vijand hoeft te zijn die je verwond. De angst die je voor de vijand hebt kan alleen al een gevaar zijn..
Eind IFFR
White Noise
De spanning zat er bij deze film redelijk in, met een redelijke prestatie van Keaton, die ik al een tijd niet meer op t doek gezien had. Halverwege werd het al wat minder toen de technologie ineens een kant liet zien die ik me niet voor kan stellen, en tegen het einde was ik totaal teleurgesteld. Ik weet toch zeker dat ik goed op zat te letten, maar echt duidelijk werd het verhaal niet meer, en ik denk dat een ridicule plottwist die niet helemaal goed uitgevoerd was daar debet aan was.
In her Shoes
Een redelijke verrassing was het toen ik deze film gezien heb. Het verhaal volgt 2 zussen, waarvan er 1 echt totaal onuitstaanbaar is (Diaz). Ze krijgen ruzie en ze komen erachter een Oma te hebben waar ze niks van af wisten. De karakters waren erg goed ontwikkeld en de relaties erg duidelijk uitgelegd, en hierdoor leefde je goed mee met het verhaal wat af en toe wat langdradig was.
Where facts are few, experts are many.
Contagion
Afpersers infecteren de president van Amerika met het Ebola virus. Slechts voor een aanzienlijk geldbedrag zullen ze het antivirus geven.
Erg slechte en ongeloofwaardige thriller.
Ik kan slechts één pluspunt noemen:
Jeffrey Combs speelt erin mee.
Ruslan i Lyudmila
Ridder Roeslan mag vanwege bewezen diensten trouwen met prinses Ljoedmila.
Helaas voor het bruidspaar wordt de prinses ontvoert door een tovenaar.
Roeslan gaat daarna op weg om Ljoedmila te bevrijden.
Mooi russisch sprookje met prachtige sets en kostuums. De sfx zijn veelal simpele cameratrucs die er vaak aandoenlijk uitzien.
De russische tekst schijnt alleen maar te bestaan uit gedichten, maar helaas krijg je dat niet mee met de ondertitels.
Afpersers infecteren de president van Amerika met het Ebola virus. Slechts voor een aanzienlijk geldbedrag zullen ze het antivirus geven.
Erg slechte en ongeloofwaardige thriller.
Ik kan slechts één pluspunt noemen:
Jeffrey Combs speelt erin mee.
Ruslan i Lyudmila
Ridder Roeslan mag vanwege bewezen diensten trouwen met prinses Ljoedmila.
Helaas voor het bruidspaar wordt de prinses ontvoert door een tovenaar.
Roeslan gaat daarna op weg om Ljoedmila te bevrijden.
Mooi russisch sprookje met prachtige sets en kostuums. De sfx zijn veelal simpele cameratrucs die er vaak aandoenlijk uitzien.
De russische tekst schijnt alleen maar te bestaan uit gedichten, maar helaas krijg je dat niet mee met de ondertitels.
The thoughts of others screech at them like the forced laughs of a billion art house movie patrons.
IMDb Vote History
IMDb Vote History
Cet obscur objet du désir
een man verlaat Sevilla per trein. voordat de trein vertrekt gooit hij een emmer water over een vrouw. zijn medepassagiers in zijn coupe krijgen uitleg en hij vertelt over zijn verleden met deze vrouw. een lange geschiedenis waarbij het vooral er op neerkomt dat zij hem aan het lijntje houdt. hij mag met haar slapen en naar bed en aan haar zitten, maar seks is niet toegestaan.
verder is het aardig om te zien dat er tal van aanslagen plaatsvinden in de marge van de film, dit om aan te geven dat de hoofdpersoon alleen nog maar aan die vrouw denkt en nauwelijks meer oog heeft voor de wereld om hem heen.
redelijke film, die vooral ff wennen is doordat de vrouw in kwestie door 2 verschillende actrices wordt gespeeld. de manier waarop de film seks benadert is wel leuk en interessant. toch grijpt de film me niet, zonder dat ik meteen kan zeggen waarom.
een man verlaat Sevilla per trein. voordat de trein vertrekt gooit hij een emmer water over een vrouw. zijn medepassagiers in zijn coupe krijgen uitleg en hij vertelt over zijn verleden met deze vrouw. een lange geschiedenis waarbij het vooral er op neerkomt dat zij hem aan het lijntje houdt. hij mag met haar slapen en naar bed en aan haar zitten, maar seks is niet toegestaan.
verder is het aardig om te zien dat er tal van aanslagen plaatsvinden in de marge van de film, dit om aan te geven dat de hoofdpersoon alleen nog maar aan die vrouw denkt en nauwelijks meer oog heeft voor de wereld om hem heen.
redelijke film, die vooral ff wennen is doordat de vrouw in kwestie door 2 verschillende actrices wordt gespeeld. de manier waarop de film seks benadert is wel leuk en interessant. toch grijpt de film me niet, zonder dat ik meteen kan zeggen waarom.
Sahara
En toen gisteravond deze opgezet. Ik had hem voornamelijk gedownload omdat de trailer er wel vermakelijk uitzag. De film begint eerst met een "historisch" voorvalletje van een groot pantserschip. Hierna schakelen we over naar het heden waarin de hoofdrolspelers worden geintroduceerd. Al snel blijkt dat dit een lekker vermakelijke film gaat worden waarbij nadenken niet nodig is. Dit klopt ook geheel. Er zitten goede actiescenes in die afgewisseld worden met een aardige verhaallijn. De held van het verhaal wordt lekker onrealistisch neergezet waardoor je bijna niet meer geloofd dat het een mens is. Dirk is een echte filmheld die strijdt voor de goede doelen. Dit alles bij elkaar is het niets meer dan een formulefilm met een goed budget die leuk is om zo weg te kijken. Een 6,5 dus.
En toen gisteravond deze opgezet. Ik had hem voornamelijk gedownload omdat de trailer er wel vermakelijk uitzag. De film begint eerst met een "historisch" voorvalletje van een groot pantserschip. Hierna schakelen we over naar het heden waarin de hoofdrolspelers worden geintroduceerd. Al snel blijkt dat dit een lekker vermakelijke film gaat worden waarbij nadenken niet nodig is. Dit klopt ook geheel. Er zitten goede actiescenes in die afgewisseld worden met een aardige verhaallijn. De held van het verhaal wordt lekker onrealistisch neergezet waardoor je bijna niet meer geloofd dat het een mens is. Dirk is een echte filmheld die strijdt voor de goede doelen. Dit alles bij elkaar is het niets meer dan een formulefilm met een goed budget die leuk is om zo weg te kijken. Een 6,5 dus.
Test je filmkennis! Speel mee met FOK! Movie Trivia en win prijzen!
Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit (2005, UK)
Wallace & Gromit voeren een bedrijf in ongediertebestrijding, waarbij met name groentetuin-verslindende konijnen worden gevangen. Na verloop van tijd begint de opslag te krap te worden voor alle gevangen konijnen en vindt Wallace een machine uit waarmee hij konijnen af kan leren om groenten te eten. Het experiment mislukt echter, waardoor de Were-Rabbit ontstaat. Deze film was voor mij wat Tim Burton's Corpse Bride eigenlijk had moeten worden. Het verhaal is leuk, de animatie vol detail en erg mooi en daarbij zit de film vol genuanceerde grappen en referenties naar andere films. Erg goed.
[ Bericht 1% gewijzigd door Durbin op 31-01-2006 23:26:16 ]
Wallace & Gromit voeren een bedrijf in ongediertebestrijding, waarbij met name groentetuin-verslindende konijnen worden gevangen. Na verloop van tijd begint de opslag te krap te worden voor alle gevangen konijnen en vindt Wallace een machine uit waarmee hij konijnen af kan leren om groenten te eten. Het experiment mislukt echter, waardoor de Were-Rabbit ontstaat. Deze film was voor mij wat Tim Burton's Corpse Bride eigenlijk had moeten worden. Het verhaal is leuk, de animatie vol detail en erg mooi en daarbij zit de film vol genuanceerde grappen en referenties naar andere films. Erg goed.
[ Bericht 1% gewijzigd door Durbin op 31-01-2006 23:26:16 ]
..what evil lurks in the hearts of man? The shadow knows.
Speciaal voor Fok! Movie Tournament 2005 II:
Bin-Jip.
Tamelijk bijzonder. In het begin is het een wat ongemakkelijke film, vanwege het compleet ontbreken van dialogen, maar naarmate de film vordert, wordt deze almaar interessanter. Een compleet onverwachte wending maakt dit meesterwerkje tot de verdiende winnaar van het FOK! Movie Tournament 2005.
Bin-Jip.
Tamelijk bijzonder. In het begin is het een wat ongemakkelijke film, vanwege het compleet ontbreken van dialogen, maar naarmate de film vordert, wordt deze almaar interessanter. Een compleet onverwachte wending maakt dit meesterwerkje tot de verdiende winnaar van het FOK! Movie Tournament 2005.
Mine is the last voice you'll ever hear. Don't be alarmed.
Conseguenze dell'amore, Le (2004)
Kwam erg ver in het 2005-tournament, dus toch maar eens gehuurd. Begint wat kalmpjes, maar halverwege begint de film zeer interessant te worden, en vooral heel anders dan ik van tevoren had verwacht. Sterke acteur, mooie vrouw, originele muziekkeuze, geweldig einde. Natuurlijk zie je dat aankomen, maar ik wilde het ook graag zo hebben. Fantastische titel ook. Dikke acht.
Vanmorgen compleet het tegenovergestelde. Mean Creek (2004) was precies wat ik van tevoren verwachtte, inclusief het complete plot. Niet bijster origineel dus, maar wel erg leuk. Zitten enkele zeer mooi geschoten scènes in en ik vond de kids heel overtuigend; met name het lijdend voorwerp wordt knap complex neergezet. Alleen... na een uur had 'ie eigenlijk op moeten houden. Het laatste stuk vond ik enigszins overbodig. Het geheel haalt nog wel een zeven.
Kwam erg ver in het 2005-tournament, dus toch maar eens gehuurd. Begint wat kalmpjes, maar halverwege begint de film zeer interessant te worden, en vooral heel anders dan ik van tevoren had verwacht. Sterke acteur, mooie vrouw, originele muziekkeuze, geweldig einde. Natuurlijk zie je dat aankomen, maar ik wilde het ook graag zo hebben. Fantastische titel ook. Dikke acht.
Vanmorgen compleet het tegenovergestelde. Mean Creek (2004) was precies wat ik van tevoren verwachtte, inclusief het complete plot. Niet bijster origineel dus, maar wel erg leuk. Zitten enkele zeer mooi geschoten scènes in en ik vond de kids heel overtuigend; met name het lijdend voorwerp wordt knap complex neergezet. Alleen... na een uur had 'ie eigenlijk op moeten houden. Het laatste stuk vond ik enigszins overbodig. Het geheel haalt nog wel een zeven.
Sheridana +1
En dan kunnen we weer door naar de maandlijstjes.
In januari heb ik 52 films gezien, waarvan 5½ al eens eerder. De top-15 ziet er als volgt uit, met begrijpelijkerwijs een flinke Franse slag:
1. Quai des Orfèvres (Henri-Georges Clouzot, Fra, 1947)
2. Hwal (Ki-duk Kim, Kor, 2005)
3. Chinjeolhan Geumjassi (Chan-wook Park, Kor, 2005)
4. Mildred Pierce (Michael Curtiz, USA, 1945)
5. L'Âge d'Or (Luis Buñuel, Fra, 1930)
6. Une Femme est une Femme (Jean-Luc Godard, Fra, 1961)
7. Jarhead (Sam Mendes, USA, 2005)
8. La Bête Humaine (Jean Renoir, Fra, 1938)
9. Le Conseguenze dell'Amore (Paolo Sorrentino, Ita, 2004)
10. Un Condamné à Mort s'est échappé ou Le Vent souffle où il veut (Robert Bresson, Fra, 1956)
11. Johnny got his Gun (Dalton Trumbo, USA, 1971)
12. Mrs. Henderson Presents (Stephen Frears, GBr, 2005)
13. Le Dîner de Cons (Francis Veber, Fra, 1998)
14. Grizzly Man (Werner Herzog, USA, 2005)
15. Brokeback Mountain (Ang Lee, USA, 2005)
En een flop-5:
1. Battlestar Galactica (1978)
2. What Women Want (2000)
3. Le Temps du Loup (2003)
4. The Descent (2005)
5. Casshern (2004)
In januari heb ik 52 films gezien, waarvan 5½ al eens eerder. De top-15 ziet er als volgt uit, met begrijpelijkerwijs een flinke Franse slag:
1. Quai des Orfèvres (Henri-Georges Clouzot, Fra, 1947)
2. Hwal (Ki-duk Kim, Kor, 2005)
3. Chinjeolhan Geumjassi (Chan-wook Park, Kor, 2005)
4. Mildred Pierce (Michael Curtiz, USA, 1945)
5. L'Âge d'Or (Luis Buñuel, Fra, 1930)
6. Une Femme est une Femme (Jean-Luc Godard, Fra, 1961)
7. Jarhead (Sam Mendes, USA, 2005)
8. La Bête Humaine (Jean Renoir, Fra, 1938)
9. Le Conseguenze dell'Amore (Paolo Sorrentino, Ita, 2004)
10. Un Condamné à Mort s'est échappé ou Le Vent souffle où il veut (Robert Bresson, Fra, 1956)
11. Johnny got his Gun (Dalton Trumbo, USA, 1971)
12. Mrs. Henderson Presents (Stephen Frears, GBr, 2005)
13. Le Dîner de Cons (Francis Veber, Fra, 1998)
14. Grizzly Man (Werner Herzog, USA, 2005)
15. Brokeback Mountain (Ang Lee, USA, 2005)
En een flop-5:
1. Battlestar Galactica (1978)
2. What Women Want (2000)
3. Le Temps du Loup (2003)
4. The Descent (2005)
5. Casshern (2004)
Sheridana +1
Geinig dat ondanks die enorme Franse slag, twee Koreaanen toch nog op plaats 2 en 3 komen. Dat bewijst toch nog eens de kracht van de (Aziatische) Koreaanse cinema de laatste tijd.quote:Op woensdag 1 februari 2006 00:53 schreef Sokolsky het volgende:
En dan kunnen we weer door naar de maandlijstjes.
In januari heb ik 52 films gezien, waarvan 5½ al eens eerder. De top-15 ziet er als volgt uit, met begrijpelijkerwijs een flinke Franse slag:
1. Quai des Orfèvres (Henri-Georges Clouzot, Fra, 1947)
2. Hwal (Ki-duk Kim, Kor, 2005)
3. Chinjeolhan Geumjassi (Chan-wook Park, Kor, 2005)
4. Mildred Pierce (Michael Curtiz, USA, 1945)
5. L'Âge d'Or (Luis Buñuel, Fra, 1930)
6. Une Femme est une Femme (Jean-Luc Godard, Fra, 1961)
7. Jarhead (Sam Mendes, USA, 2005)
8. La Bête Humaine (Jean Renoir, Fra, 1938)
9. Le Conseguenze dell'Amore (Paolo Sorrentino, Ita, 2004)
10. Un Condamné à Mort s'est échappé ou Le Vent souffle où il veut (Robert Bresson, Fra, 1956)
11. Johnny got his Gun (Dalton Trumbo, USA, 1971)
12. Mrs. Henderson Presents (Stephen Frears, GBr, 2005)
13. Le Dîner de Cons (Francis Veber, Fra, 1998)
14. Grizzly Man (Werner Herzog, USA, 2005)
15. Brokeback Mountain (Ang Lee, USA, 2005)
En een flop-5:
1. Battlestar Galactica (1978)
2. What Women Want (2000)
3. Le Temps du Loup (2003)
4. The Descent (2005)
5. Casshern (2004)
In de categorie Korea heb ik ook nog Nabbeun Namja gezien, die vond ik wel redelijk. Wat voor een Kim Ki-duk dus enigszins tegenviel.
Chinjeolhan Geumjassi wil ik een dezer dagen nog een keer kijken. Heb nog niet alles meegekregen. Wat heeft die film overigens prachtige openingscredits...
Chinjeolhan Geumjassi wil ik een dezer dagen nog een keer kijken. Heb nog niet alles meegekregen. Wat heeft die film overigens prachtige openingscredits...
Sheridana +1
The Final Countdown (Taylor, 1980)
In een aantal gevallen dus blijkbaar jeugdsentiment, maar daar ben ik nog iets te jong voor. Het was niet onaardig en het uitgangspunt is op zich wel leuk... Wat te doen als we in het verleden belanden? Maar de uitwerking had wel wat beter gekund. De reacties blijven wat simpel, waar het een degelijk psychologisch vraagstuk zou kunnen zijn.. Maar nee, gewoon gaan met die banaan blijkbaar. Tevens een vrij nutteloze rol voor Martin Sheen. Desalniettemin was het wel onderhoudend.
6+
Raising Arizona (Coen Brothers, 1987)
Wel een leuke comedie hoor, nergens echt super echter... De vaart zit er goed in, wat het kijkplezier ten goede komt en de dialogen zijn best leuk. Gewoon een leuke kijkervaring, maar komt nergens in de buurt van bijv. The Big Lebowski. Die motorvent vond ik niet een aanwinst trouwens. Het deed toentertijd mee in het filmmomenten toernooi, maar wat er precies goed/leuk aan was Muziekkeuze was prima en er wordt leuk overdreven geacteerd enzo, wat hierbij wel past..
7-
The General (Keaton, 1927)
Dit was na Our Hospitality de tweede Buster Keaton film die ik gezien heb. Een aangenaam filmpje wel, die niks te lang duurde, ook al duurt-ie maar 5 kwartier ongeveer. Net als bovenstaande gewoon een leuke kijkervaring, die ik niet als super bijzonder ervaar. De grapjes hadden wat mij betreft wel achterwege gelaten kunnen worden, maar dat is nou eenmaal zijn stijl. Hij beschikte niet over de mimiek die Chaplin had, maar had toch zeker een pakkende blik, waardoor hij je wel bij de film wist blijven te betrekken. Ach ja, ik vind het dan wel geen 8.3 waard, maar het is al met al toch een film, die ik niet snel zal vergeten.
7
The Big Parade (Vidor, 1925)
Omdat deze film bovenaan staat in het jaren '20 decennium bij IMDb, leek het me wel interessant deze film op te nemen, toen hij op tv kwam een tijdje terug. Zo gezegd, zo gedaan. En wat een prachtige film is dit De karakterontwikkeling, het ontstaan van een vriendschap/eenheid, dan wel een ongemakkelijk relatie, ik heb het niet vaak zo goed in beeld gezien. De scènes op het slagveld zijn onvergetelijk, evenals het acteerwerk van Gilbert. Een groot pluspunt voor de cinematografie ook! Niets dan lof hierover..
9+
In een aantal gevallen dus blijkbaar jeugdsentiment, maar daar ben ik nog iets te jong voor. Het was niet onaardig en het uitgangspunt is op zich wel leuk... Wat te doen als we in het verleden belanden? Maar de uitwerking had wel wat beter gekund. De reacties blijven wat simpel, waar het een degelijk psychologisch vraagstuk zou kunnen zijn.. Maar nee, gewoon gaan met die banaan blijkbaar. Tevens een vrij nutteloze rol voor Martin Sheen. Desalniettemin was het wel onderhoudend.
6+
Raising Arizona (Coen Brothers, 1987)
Wel een leuke comedie hoor, nergens echt super echter... De vaart zit er goed in, wat het kijkplezier ten goede komt en de dialogen zijn best leuk. Gewoon een leuke kijkervaring, maar komt nergens in de buurt van bijv. The Big Lebowski. Die motorvent vond ik niet een aanwinst trouwens. Het deed toentertijd mee in het filmmomenten toernooi, maar wat er precies goed/leuk aan was Muziekkeuze was prima en er wordt leuk overdreven geacteerd enzo, wat hierbij wel past..
Muziekkeuze was prima en er wordt leuk overdreven geacteerd enzo, wat hierbij wel past..7-
The General (Keaton, 1927)
Dit was na Our Hospitality de tweede Buster Keaton film die ik gezien heb. Een aangenaam filmpje wel, die niks te lang duurde, ook al duurt-ie maar 5 kwartier ongeveer. Net als bovenstaande gewoon een leuke kijkervaring, die ik niet als super bijzonder ervaar. De grapjes hadden wat mij betreft wel achterwege gelaten kunnen worden, maar dat is nou eenmaal zijn stijl. Hij beschikte niet over de mimiek die Chaplin had, maar had toch zeker een pakkende blik, waardoor hij je wel bij de film wist blijven te betrekken. Ach ja, ik vind het dan wel geen 8.3 waard, maar het is al met al toch een film, die ik niet snel zal vergeten.
7
The Big Parade (Vidor, 1925)
Omdat deze film bovenaan staat in het jaren '20 decennium bij IMDb, leek het me wel interessant deze film op te nemen, toen hij op tv kwam een tijdje terug. Zo gezegd, zo gedaan. En wat een prachtige film is dit De karakterontwikkeling, het ontstaan van een vriendschap/eenheid, dan wel een ongemakkelijk relatie, ik heb het niet vaak zo goed in beeld gezien. De scènes op het slagveld zijn onvergetelijk, evenals het acteerwerk van Gilbert. Een groot pluspunt voor de cinematografie ook! Niets dan lof hierover..
9+
Eens even kijken voor een maandlijstje, ik houd niet alles zo netjes bij enzo, maar ik denk zoiets:
1. The Big Parade
2. The Station Agent
3. La Cité des enfants perdus
4. Les Enfants du paradis
5. Ordinary People
6. The Lodger
7. Shi mian mai fu
8. 11:14
9. Falling Down
10. Dressed to Kill
1. The Big Parade
2. The Station Agent
3. La Cité des enfants perdus
4. Les Enfants du paradis
5. Ordinary People
6. The Lodger
7. Shi mian mai fu
8. 11:14
9. Falling Down
10. Dressed to Kill
Euhm.... zoiets
1. Fury
2. Jarhead
3. Cinderella Man
4. Me and You and Everyone We Know
5. Good Night, and Good Luck
6. The Constant Gardener
7. Le Couperet
8. The Innocents
9. La Petite Chartreuse
10. The Great Ziegfeld
Hollywood
.
1. Fury
2. Jarhead
3. Cinderella Man
4. Me and You and Everyone We Know
5. Good Night, and Good Luck
6. The Constant Gardener
7. Le Couperet
8. The Innocents
9. La Petite Chartreuse
10. The Great Ziegfeld
Hollywood
.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Niet genoeg films gezien (slechts acht voor de eerste keer gezien) in januari voor een top 10, dus een top 5:
1 Corpse Bride
2 Hawaii, Oslo
3 The Exorcism of Emily Rose
4 Lord of War
5 Palindromes
1 Corpse Bride
2 Hawaii, Oslo
3 The Exorcism of Emily Rose
4 Lord of War
5 Palindromes
Mine is the last voice you'll ever hear. Don't be alarmed.
Our Fathers
Een erg netjes uitgevoerde film over het schandaal van kindermisbruik binnen de rooms katholieke kerk in America, waarbij de kardinaal ipv ingrijpen altijd maar de betreffende priesters verhuiste waardoor het aantal slachtoffers enorm is. Hoewel het makkelijk zou zijn, en misschien zelfs begrijpelijk, om in deze film de kerk volledig af te slachten wordt er toch een goeie balans gevonden. Dit is natuurlijk vooral door de manier waarop de screenplay is gemaakt maar ook mede dankzij erg goede vertolkingen van Plummer en Dennehy die zo voor priester doorkunnen, maar ook de acteurs die de nu volwassen slachtoffers spelen komen erg sterk over. Toch ben ik bang dat de film geen hoge ogen zal gooien, het verloop is redelijk traag en misschien soms wel saai en buiten het netjes vertelde verhaal heeft de film verder geen punten waarop hij uitblinkt.
Een erg netjes uitgevoerde film over het schandaal van kindermisbruik binnen de rooms katholieke kerk in America, waarbij de kardinaal ipv ingrijpen altijd maar de betreffende priesters verhuiste waardoor het aantal slachtoffers enorm is. Hoewel het makkelijk zou zijn, en misschien zelfs begrijpelijk, om in deze film de kerk volledig af te slachten wordt er toch een goeie balans gevonden. Dit is natuurlijk vooral door de manier waarop de screenplay is gemaakt maar ook mede dankzij erg goede vertolkingen van Plummer en Dennehy die zo voor priester doorkunnen, maar ook de acteurs die de nu volwassen slachtoffers spelen komen erg sterk over. Toch ben ik bang dat de film geen hoge ogen zal gooien, het verloop is redelijk traag en misschien soms wel saai en buiten het netjes vertelde verhaal heeft de film verder geen punten waarop hij uitblinkt.
Where facts are few, experts are many.
Pokolenie (A Generation) (Andrzej Wajda, 1955)
Best goed debuut van Andrzej Wajda, tevens het eerste deel in z'n oorlogs-trilogie, samen met Kanal en Popiol i diamenti. Zo goed als die twee films is hij niet. Daarvoor zitten er te weinig echt memorabele scenes in. Toch is het een prima film. Een mooi compact verhaal waarin de drift van een generatie eerlijk en oprecht uitgedragen wordt. Let ook een bijrol van een nog jonge Roman Polanski. ***½
Transamerica (Duncan Tucker, 2005)
Leuke roadmovie die vooral memorabel is door de erg sterke acteerprestatie van Felicity Huffman. Terecht dat zij getipt wordt als één van de grootste kanshebbers op een Oscar. Verder is de film ook een leuke twist op roadmovie met twee tegengestelde karakters. ***½
Fun with Dick and Jane (Dean Parisot, 2005)
Waarschijnlijk was No Fun with Dick and Jane een betere titel geweest, want afgezien van een paar momenten valt er niet zo heel veel plezier te beleven. Carrey doet Carrey en dat was maar op enkele momenten leuk. Voor de rest is het nogal flauw. **
Best goed debuut van Andrzej Wajda, tevens het eerste deel in z'n oorlogs-trilogie, samen met Kanal en Popiol i diamenti. Zo goed als die twee films is hij niet. Daarvoor zitten er te weinig echt memorabele scenes in. Toch is het een prima film. Een mooi compact verhaal waarin de drift van een generatie eerlijk en oprecht uitgedragen wordt. Let ook een bijrol van een nog jonge Roman Polanski. ***½
Transamerica (Duncan Tucker, 2005)
Leuke roadmovie die vooral memorabel is door de erg sterke acteerprestatie van Felicity Huffman. Terecht dat zij getipt wordt als één van de grootste kanshebbers op een Oscar. Verder is de film ook een leuke twist op roadmovie met twee tegengestelde karakters. ***½
Fun with Dick and Jane (Dean Parisot, 2005)
Waarschijnlijk was No Fun with Dick and Jane een betere titel geweest, want afgezien van een paar momenten valt er niet zo heel veel plezier te beleven. Carrey doet Carrey en dat was maar op enkele momenten leuk. Voor de rest is het nogal flauw. **
