Heart, Beating in the Dark Deze te weinig bekende super8-film is een van de modernistische Japanse klassiekers van de jaren tachtig. Een jong stel leent voor een nacht een appartement van een vriend. Tussen de ruige seks en een voedselvergiftiging door, wordt langzaam duidelijk wat hun gruwelijke geheim is. Met dappere performances van nog piepjonge Muroi en Naito.
Nagasaki's oorspronkelijke outlaw-klassieker is een 'verkeerde kant van de spoorweg'-antwoord op Oshima's Ai no corrida: het is een gewelddadig, smerig en hopeloos liefdesverhaal met een verschrikkelijk einde, maar niettemin is het een verhaal over liefde. Ringo en Inako zijn een jong stel dat ergens voor op de vlucht is. Ze vinden een kamer om de nacht door te brengen bij Shimamoto, een oude schoolvriend van Ringo. Onderbroken door stevige seks en een aanval van voedselvergiftiging spelen ze 's nachts scènes na uit hun geschiedenis, waarbij ze regelmatig van rol verwisselen. We zien ook twee delen van een documentaire-interview met Onda Tetsuji, die op een school voor gehandicapte kinderen werkt. Met andere woorden: de dramatische intensiteit wordt geëvenaard door modernistische innovatie. Met onbevreesd spel van Muroi Shigeru en Naito Takeshi en een esthetische benadering die Super8-filmmaken tot het uiterste verkent, is dit een van de grootste Japanse films van zijn tijd. (TR)
7/10
London Callin
Nagasaki is in Londen voor de vertoning van Heart, Beating in de Dark. Hij blijft er rondhangen en zwerft door de straten, op zoek naar een oude vriendin.
Nagasaki nam London Calling op terwijl hij in Londen was voor de vertoning van Heart, Beating in the Dark (de originele versie uit 1982) tijdens het London Film Festival. Het is een met galgenhumor doorspekt verslag van een zoektocht naar een uit het oog verloren vriendin, die uitmondt in een geestige beschouwing over het geheugen. (TR) Wordt vertoond na Heart, Beating in the Dark (1982)
7+/10