OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nog even spammen dan.
In het nieuwe topic Autistische stoornissen en erfelijkheid zouden ze wel graag de mening horen van ouders en ervaringsdeskundigen.
Dus als er mensen hier zijn die die mening zouden willen geven...
In het nieuwe topic Autistische stoornissen en erfelijkheid zouden ze wel graag de mening horen van ouders en ervaringsdeskundigen.
Dus als er mensen hier zijn die die mening zouden willen geven...
***
je het het overigens ook de andere kant op hoor jessie (al maak je dat tegenwoordig niet vaak meer mee)
ik deed vroeger kinderopvang bij de kerk (ja je moet wat voor je studiepunten ) en daar was ook een vrouw met down bij, die heel vrolijk met de kinderen meeging. had het reuze naar haar zin, zong mee, knipte en plakte mee, zat geestelijk ook op hetzelfde niveau als de kinderen.
ik heb ook geen flauw idee hoe oud ze nou eigenlijk was (ik denk zeker een jaar of 30).
tot op een gegeven moment ze van haar moeder niet meer mocht. die vond het genant dat ze als (toch) volwassene tussen de kinderen zat. dat ze het naar haar zin had en iedereen haar accepteerde zoals ze was deed er niet toe.
zoiets vind ik dan ook diep-triest.
ik schaam me er overigens niet voor om te zeggen dat ik het heerlijk vind als luca een weekend naar zijn vader is. mensen die me daarop willen aanspreken zouden eens een maandje met luca moeten dealen. dan komen ze erachter hoe intensief en hoe druk luca is. echt, ik ben gesloopt na 2 weken.
lois, laat ze lekker kletsen, je doet het gewoon helemaal goed.
ik deed vroeger kinderopvang bij de kerk (ja je moet wat voor je studiepunten ) en daar was ook een vrouw met down bij, die heel vrolijk met de kinderen meeging. had het reuze naar haar zin, zong mee, knipte en plakte mee, zat geestelijk ook op hetzelfde niveau als de kinderen.
) en daar was ook een vrouw met down bij, die heel vrolijk met de kinderen meeging. had het reuze naar haar zin, zong mee, knipte en plakte mee, zat geestelijk ook op hetzelfde niveau als de kinderen.ik heb ook geen flauw idee hoe oud ze nou eigenlijk was (ik denk zeker een jaar of 30).
tot op een gegeven moment ze van haar moeder niet meer mocht. die vond het genant dat ze als (toch) volwassene tussen de kinderen zat. dat ze het naar haar zin had en iedereen haar accepteerde zoals ze was deed er niet toe.
zoiets vind ik dan ook diep-triest.
ik schaam me er overigens niet voor om te zeggen dat ik het heerlijk vind als luca een weekend naar zijn vader is. mensen die me daarop willen aanspreken zouden eens een maandje met luca moeten dealen. dan komen ze erachter hoe intensief en hoe druk luca is. echt, ik ben gesloopt na 2 weken.
lois, laat ze lekker kletsen, je doet het gewoon helemaal goed.
Klopt, wordt alsjeblieft maar niet boos, houdt je maar in, speel het spel maar mee.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:13 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Nog erger, als je boos wordt bevestig je hun idiote ideeën of breng je ze weer op nieuwe idiote ideeën.
Bij de diagnose van mijn broertje werd zelfs mijn seksuele misbruik erbij gehaalt
Ik zing het hopelijk wel uit, hij zit eindelijk, eindelijk op een goede school, en daar houd ik me maar aan vast.
Maar vaak speelt de film van Jessica Lang door mn hoofd, Frances, een actrice die tegendraads was, ze kreeg een lobotomie..
Het is gewoonweg eng dit soort dingen.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Lief dat jullie het zeggen maar ik weet gewoon niet of ik het wel zo goed doe. Ja qua liefde en aandacht enzo, dat zit wel snor. Qua straffen en gedrag aan- en afleren ben ik echter niet zo zeker. Wat ik echt mis, is een opvoedboek voor de gemiddelde autist. Dat alleen al is een onmogelijkheid begrijp ik want er zijn geen gemiddelden.
Ik vind het heel moeilijk om met Eva's stemmingswisselingen om te gaan en nog moeilijker om met haar driftbuien om te gaan. Ik weet niet of ik haar moet straffen en zo ja hoe. Beetje moeilijk uit te leggen maar Eva kan zo'n 4-10 keer per dag echt exploderen. Gillen, krijsen, smijten, slaan, schoppen, bijten en alles wat daar nog bijkomt. We hebben volgens mij alles al een keer geprobeerd en deze week heb ik maar weer besloten om het strenger aan te pakken. Dus de gang maar weer op als ik vind dat ze gevaarlijk bezig is. Het is alleen zo jammer dat je niet vooraf weet hoe lang je dit moet gaan doen en of het uberhaupt wel resultaat gaat geven.
Elke dag, echt elke dag neem ik me voor om vandaag eens niet te gaan schreeuwen tegen haar, en elke dag ben ik na een paar uur alweer door mijn goede moed heen.
Ze is ook onwijs lief hoor maar haar negatieve gedrag overheerst teveel op dit moment en dat willen we een beetje indammen.
Ik vind het heel moeilijk om met Eva's stemmingswisselingen om te gaan en nog moeilijker om met haar driftbuien om te gaan. Ik weet niet of ik haar moet straffen en zo ja hoe. Beetje moeilijk uit te leggen maar Eva kan zo'n 4-10 keer per dag echt exploderen. Gillen, krijsen, smijten, slaan, schoppen, bijten en alles wat daar nog bijkomt. We hebben volgens mij alles al een keer geprobeerd en deze week heb ik maar weer besloten om het strenger aan te pakken. Dus de gang maar weer op als ik vind dat ze gevaarlijk bezig is. Het is alleen zo jammer dat je niet vooraf weet hoe lang je dit moet gaan doen en of het uberhaupt wel resultaat gaat geven.
Elke dag, echt elke dag neem ik me voor om vandaag eens niet te gaan schreeuwen tegen haar, en elke dag ben ik na een paar uur alweer door mijn goede moed heen.
Ze is ook onwijs lief hoor maar haar negatieve gedrag overheerst teveel op dit moment en dat willen we een beetje indammen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Mijn broertje zit nu ook eindelijk op de goede school. We hebben wel een hele leuke hulpverlener gehad die ook gewoon down to earth was. Wil hij niet douchen, zet hem maar met kleding en al onder de douche. Hij was maatschappelijkwerker en heeft echt wel geholpen.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:19 schreef yvonne het volgende:
[..]
Klopt, wordt alsjeblieft maar niet boos, houdt je maar in, speel het spel maar mee.
Ik zing het hopelijk wel uit, hij zit eindelijk, eindelijk op een goede school, en daar houd ik me maar aan vast.
Maar vaak speelt de film van Jessica Lang door mn hoofd, Frances, een actrice die tegendraads was, ze kreeg een lobotomie..
Het is gewoonweg eng dit soort dingen.
Maar ondertussen is hij tig keer van school gewisseld, enorm gepest, weer gewisseld, weer gepest, etc etc. En mijn moeder maar weer langs de hulpverlening. En die dossiers zijn gewoon te gek voor woorden. Het was niet alleen frustrerend voor haar, maar voor het hele gezin.
Constante veranderingen is niet okay voor iemand in het autistische spectrum, maar ook niet voor de mensen om hen heen. Als ik al kwaad werd is het toch nauwelijk voor te stellen hoe mijn moeder zich voelde.
Ik zeg vaak moeder, omdat zij overal aan ging. Niet omdat mijn vader niet mee wil helpen, maar datvlot gewoon minder. Dat zien de hulpverleners ook meteen als een slecht teken.
Ik had soms het idee dat ze een boek opengooide en de eerste de beste stoornis eruit pakte die een beetje paste. Ja hij is weleens druk, ja weleens agressief, ja weleens bang, etc etc, daar passen veel dingen een beetje bij. Om gek van te worden.
Stuk weghalen van de frontale hersenen waardoor je een zombie wordt.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:19 schreef lady-wrb het volgende:
wat is een lobotomie?
Lobotomie is een chirurgische procedure waarbij de verbindende zenuwen tussen de twee hersenhelften worden doorgesneden. Met lobotomie werd geprobeerd psychiatrische storingen zoals schizofrenie te verhelpen, maar de effecten bleken onvoorspelbaar en hadden veel meer gevolgen dan het verhelpen van de schizofrenie. De periode dat lobotomie uitgevoerd werd, wordt nu gezien als een barbaarse periode in de geschiedenis van de psychiatrie. Lobotomie wordt na ca 1960 als een ineffectieve en voornamelijk destructieve behandelwijze beoordeeld.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:19 schreef lady-wrb het volgende:
wat is een lobotomie?
Er werd een niet meer tegenstribbelend plantje van je gemaakt.
Maar goed haske offtopic
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Maar het is heel gek. Soms helpt straffen, soms niet. Ze zien vaak de gevolgen niet in van de daden die ze doen of vergeten de hele straf. Soms weten ze ook echt niet dat ze iets doen wat niet kan. Het straffen en belonen werkt veel trager dan bij het gemiddelde kind. Consequentie is een van de weinige dingen die je kunt doen. En conflicten proberen te vermijden, maar dat is ook geen leven. Een handboek voor dummies is wel een uitkomst jaquote:Op woensdag 18 januari 2006 21:22 schreef Lois het volgende:
Lief dat jullie het zeggen maar ik weet gewoon niet of ik het wel zo goed doe. Ja qua liefde en aandacht enzo, dat zit wel snor. Qua straffen en gedrag aan- en afleren ben ik echter niet zo zeker. Wat ik echt mis, is een opvoedboek voor de gemiddelde autist. Dat alleen al is een onmogelijkheid begrijp ik want er zijn geen gemiddelden.
Dit herken ik van mijn broertje. Als je iets verkeerd zei, deed of wat dan ook dan ontplofte hij. Mijn ouders hebben alels wel geprobeerd maar niets hielp echt. Het is wel minder geworden.quote:Ik vind het heel moeilijk om met Eva's stemmingswisselingen om te gaan en nog moeilijker om met haar driftbuien om te gaan. Ik weet niet of ik haar moet straffen en zo ja hoe. Beetje moeilijk uit te leggen maar Eva kan zo'n 4-10 keer per dag echt exploderen. Gillen, krijsen, smijten, slaan, schoppen, bijten en alles wat daar nog bijkomt. We hebben volgens mij alles al een keer geprobeerd en deze week heb ik maar weer besloten om het strenger aan te pakken. Dus de gang maar weer op als ik vind dat ze gevaarlijk bezig is. Het is alleen zo jammer dat je niet vooraf weet hoe lang je dit moet gaan doen en of het uberhaupt wel resultaat gaat geven.
Elke dag, echt elke dag neem ik me voor om vandaag eens niet te gaan schreeuwen tegen haar, en elke dag ben ik na een paar uur alweer door mijn goede moed heen.
Ze is ook onwijs lief hoor maar haar negatieve gedrag overheerst teveel op dit moment en dat willen we een beetje indammen.
Je krijgt altijd tips als rust regelmaat (en nog een r) soms hielp dat wel, maar je kunt niet al het onverwachte weghalen of alle triggers. Je kunt haar moeilijk opsluiten in een lief schattig kamertje waar alles perfect is.
Het is gewoon vallen en opstaan ben ik bang.
wat ik altijd van mijn broer en zijn vriendin hoor (die werken met autisten) is dat je het beste emotieloos kunt reageren. In de gang, geen discussie en weg gaan. Bij hun in de instelling gaan de mensen nog wel eens de isoleer in als ze zo aggressief worden, maar ja, hoe je dat thuis moet doen weet ik ook niet. En emotieloos reageren is moeilijk als het je eigen kind is, die afstand nemen is dan bijna onmogelijk. Maar het werkt schijnbaar toch het beste.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:22 schreef Lois het volgende:
Lief dat jullie het zeggen maar ik weet gewoon niet of ik het wel zo goed doe. Ja qua liefde en aandacht enzo, dat zit wel snor. Qua straffen en gedrag aan- en afleren ben ik echter niet zo zeker. Wat ik echt mis, is een opvoedboek voor de gemiddelde autist. Dat alleen al is een onmogelijkheid begrijp ik want er zijn geen gemiddelden.
Ik vind het heel moeilijk om met Eva's stemmingswisselingen om te gaan en nog moeilijker om met haar driftbuien om te gaan. Ik weet niet of ik haar moet straffen en zo ja hoe. Beetje moeilijk uit te leggen maar Eva kan zo'n 4-10 keer per dag echt exploderen. Gillen, krijsen, smijten, slaan, schoppen, bijten en alles wat daar nog bijkomt. We hebben volgens mij alles al een keer geprobeerd en deze week heb ik maar weer besloten om het strenger aan te pakken. Dus de gang maar weer op als ik vind dat ze gevaarlijk bezig is. Het is alleen zo jammer dat je niet vooraf weet hoe lang je dit moet gaan doen en of het uberhaupt wel resultaat gaat geven.
Elke dag, echt elke dag neem ik me voor om vandaag eens niet te gaan schreeuwen tegen haar, en elke dag ben ik na een paar uur alweer door mijn goede moed heen.
Ze is ook onwijs lief hoor maar haar negatieve gedrag overheerst teveel op dit moment en dat willen we een beetje indammen.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Lois, zit Eva niet inmiddels lang genoeg op school dat de begeleiders daar jullie niet een paar handvatten kunnen geven? Ik bedoel, zij kennen Eva inmiddels ook een beetje. Lijkt me dat ze toch inmiddels mss wel iets meer kunnen zeggen erover.
Of werkt dat niet zo? Is school er meer voor Eva en niet per se voor jullie?
Oh, en ik bedoel dit uiteraard niet zo dat ik denk dat jullie het niet goed doen Lois, maar meer of er niet vanuit de hulpverlening wat tips kunnen komen voor thuis. En dan door de mensen die nu een tijdje met Eva werken.
Of werkt dat niet zo? Is school er meer voor Eva en niet per se voor jullie?
Oh, en ik bedoel dit uiteraard niet zo dat ik denk dat jullie het niet goed doen Lois, maar meer of er niet vanuit de hulpverlening wat tips kunnen komen voor thuis. En dan door de mensen die nu een tijdje met Eva werken.
***
Dat van die emoties wilde ik inderdaad ook zeggen. Daarom is het juist voor ouders zo ontzettend moeilijk. Maar emoties is het nu net iets waar een autist niet mee uit de voeten kan. En dit zijn ook positieve emoties.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Even over wat in het vorige deel geopperd werd: het boekje 'Sociaal onhandig' vind ik persoonlijk een mooie handleiding voor het omgaan met kinderen met (ADHD) PDD-NOS, en aanverwante stoornissen.
NOS staat overigens voor Not Otherwise Specified.
En dat typ ik even vet om aan te geven dat het hele hokjesdenken (autist, Asperger, PDD) idd behoorlijke waanzin is, een kind is niet het etiket, maar wie hij/zij is en de bijkomende beperkingen.
Wij zijn momenteel bezig met een oudercursus waarin 'Sociaal onhandig' min of meer het lesboek is.
Ik heb nog geen idee of ik de cursus zelf zinnig vind, maar de tips zijn dat wel degelijk.
Ik moet wel zeggen dat het in de praktijk brengen ervan bijna bovenmenselijke inspanning vergt en dus regelmatig hopeloos misgaat hier.
NOS staat overigens voor Not Otherwise Specified.
En dat typ ik even vet om aan te geven dat het hele hokjesdenken (autist, Asperger, PDD) idd behoorlijke waanzin is, een kind is niet het etiket, maar wie hij/zij is en de bijkomende beperkingen.
Wij zijn momenteel bezig met een oudercursus waarin 'Sociaal onhandig' min of meer het lesboek is.
Ik heb nog geen idee of ik de cursus zelf zinnig vind, maar de tips zijn dat wel degelijk.
Ik moet wel zeggen dat het in de praktijk brengen ervan bijna bovenmenselijke inspanning vergt en dus regelmatig hopeloos misgaat hier.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
precies jessie. Komt voor mij bij in het geval van Ian, ik heb dus bijzonder weinig geduld, iets wat al dwars kan zitten bij Liam, maar naar Ian helemaal. Ik vind dat zooooo moeilijk.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:33 schreef jessie het volgende:
Dat van die emoties wilde ik inderdaad ook zeggen. Daarom is het juist voor ouders zo ontzettend moeilijk. Maar emoties is het nu net iets waar een autist niet mee uit de voeten kan. En dit zijn ook positieve emoties.
Dus ik zeg dat net wel zo lekker makkelijk tegen Lois, maar ik besef me enorm hoe moeilijk dat is hoor
stormy waters...
sailin'
sailin'
Maar wat me nou zo moeilijk lijkt is hoe je er dan wel mee om moet gaan.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:33 schreef jessie het volgende:
Dat van die emoties wilde ik inderdaad ook zeggen. Daarom is het juist voor ouders zo ontzettend moeilijk. Maar emoties is het nu net iets waar een autist niet mee uit de voeten kan. En dit zijn ook positieve emoties.
Neem het voorbeeld van Luca uit het vorige topic. Helemaal over de rooie omdat er een paar jassen niet hangen zoals 'het hoort'. Dan kan je dus best heel stoicijns zeggen 'Klopt, maar dat is niet erg.' en dan alsnog proberen hem de klas in te krijgen, maar iets zegt me dat het niet zo simpel werkt.
Ik kan me dus ook voorstellen dat je toch wel even die jassen omhangt, gewoon om het op dat moment even makkelijker te maken.
Er werd ook ergens in dit of het vorige topic gezegd dat je het helemaal niet makkelijker maakt voor mensen met een autistische stoornis als je altijd maar alle hindernissen glad gaat lopen strijken.
Ook dat snap ik. Maar hoe ga je dan om met een enorme drifbui op het moment dat dat gebeurd? Een isoleer heb je thuis niet, daar zou je de gang of slaapkamer nog kunnen gebruiken, maar wat doe je dan als je buiten bent?
Ik kan me voorstellen dat je dan, meer nog dan bij een 'gewoon vervelend kind' geneigd bent maar even toe te geven omdat je weet dat de reactie of uitbarsting lang kan duren en mss wel behoorlijke gevolgen kan geven voor bijvoorbeeld de rest van de dag...
Of trap ik nu een open deur in, en zijn dit nou juist de vragen die iedereen zichzelf stelt? Maar wat zegt 'de hulpverlening' dan over dat soort situaties?
***
Dit is zo herkenbaar Lois. Nou is Storm dus een stuk minder driftig dan Eva en zitten zijn stemmingen is een soort van golfbeweging. Zo heeft hij een goede periode waarin hij goed eet, goed luistert, behulpzaam is en het een lief ventje is. Daarna krijg je een periode dat hij wat meer afwezig is, een stukje depressiever oogt, slechter gaat eten en daarna schiet hij naar de rotste periode van de cyclus. Dan is er vaak geen land mee te bezeilen, hij ligt overal bij dwars, gaat overal tegenin, is brutaal, driftig en luistert nergens naar, eet heel slecht. En vooral die periodes zijn hier heel zwaar, ook wij twijfelen aan onze straf. We weten niet meer hoe met hem om te gaan en contact krijg je in zo'n periode maar heel moeilijk met hem. En dan schreeuw ik ook hoor. En helaas niet alleen tegen hem, maar ook tegen Sverre en Lune. En groeit alles je even boven het hoofd. De laatste keer hebben we tegen elkaar gezegd dat we dan toch maar eens het maatschappelijk werk via school erbij moeten halen. Maar steeds weer hik ik er ook tegen aan, het voelt als zo'n falen van jezelf dat je er niet mee om kunt gaan. Gelukkig merken ze in de groep op school dit gedrag ook op en er daar over praten met zijn mentor luchtte ook wel op. En door die golfbeweging gaat het na twee weken ook weer beter, maar dan ben ik wel even gesloopt.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:22 schreef Lois het volgende:
Lief dat jullie het zeggen maar ik weet gewoon niet of ik het wel zo goed doe. Ja qua liefde en aandacht enzo, dat zit wel snor. Qua straffen en gedrag aan- en afleren ben ik echter niet zo zeker.
Ik vind het heel moeilijk om met Eva's stemmingswisselingen om te gaan en nog moeilijker om met haar driftbuien om te gaan. Ik weet niet of ik haar moet straffen en zo ja hoe. Beetje moeilijk uit te leggen ....
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Lois, kunnen jullie geen (thuis)begeleiding krijgen?
Wij hebben voor beide kinders PGB (gecombineerd met zorg in natura) en daarmee gaan we o.a. thuisbegeleiding krijgen vanuit de stichting van Max' odc. Juist omdat ze hem daar al vrij goed kennen en al flink wat vorderingen hebben bereikt met Max. Is zoiets voor jullie ook niet mogelijk dan?
Ik loop idd ook juist tegen die stemmingswisselingen aan.... Vooral omdat ik dan werkelijk geen idee heb wat Max dan triggert....
Bij de oudste is het vooral een kwestie van veel geduld, een lange adem en dat soort dingen....maar ik weet dan meestal wel wat ik moet doen....
Bij Max is het zó vaak zó onduidelijk....
Wij hebben voor beide kinders PGB (gecombineerd met zorg in natura) en daarmee gaan we o.a. thuisbegeleiding krijgen vanuit de stichting van Max' odc. Juist omdat ze hem daar al vrij goed kennen en al flink wat vorderingen hebben bereikt met Max. Is zoiets voor jullie ook niet mogelijk dan?
Ik loop idd ook juist tegen die stemmingswisselingen aan.... Vooral omdat ik dan werkelijk geen idee heb wat Max dan triggert....
Bij de oudste is het vooral een kwestie van veel geduld, een lange adem en dat soort dingen....maar ik weet dan meestal wel wat ik moet doen....
Bij Max is het zó vaak zó onduidelijk....
Zo werkt het inderdaad hoor, het is een school met ook mogelijkheden tot begeleiding van de ouders. Het grote probleem is gewoon dat zij zich Eva zo niet kunnen voorstellen. Dit soort buien heeft ze echt nergens anders, alleen bij ons. Logisch want bij ons is ze veilig.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:28 schreef Brighteyes het volgende:
Lois, zit Eva niet inmiddels lang genoeg op school dat de begeleiders daar jullie niet een paar handvatten kunnen geven? Ik bedoel, zij kennen Eva inmiddels ook een beetje. Lijkt me dat ze toch inmiddels mss wel iets meer kunnen zeggen erover.
Of werkt dat niet zo? Is school er meer voor Eva en niet per se voor jullie?
Oh, en ik bedoel dit uiteraard niet zo dat ik denk dat jullie het niet goed doen Lois, maar meer of er niet vanuit de hulpverlening wat tips kunnen komen voor thuis. En dan door de mensen die nu een tijdje met Eva werken.
Ze zijn daar net zover dat ze af en toe haar handje mogen aanraken als ze getroost moet worden dus de dag dat ze daar dit soort gedrag gaat laten zien is nog ver weg.
Ik weet ook dat wat we ook doen, we het consequent en heel erg langdurig moeten doen voor het kwartje bij Eva valt. Het negatieve loopt alleen zo de spuigaten uit dat we nu maar weer voor streng hebben gekozen, de langdurige benadering van begripvol en liefdevol heeft een tegengesteld effect gehad.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ik heb het boekje van shmoops meteen besteld, bedankt voor de tips!
Verder hebben we in februari een zorggesprek op Eva's school, en daar gaan we dit ook allemaal even aankaarten. Eens kijken of er nog meer oplossingen zijn inderdaad.
Genevuire, alleen al lezen dat iemand het herkent en ook zo machteloos is is al zo heerlijk! Dank je wel
Verder hebben we in februari een zorggesprek op Eva's school, en daar gaan we dit ook allemaal even aankaarten. Eens kijken of er nog meer oplossingen zijn inderdaad.
Genevuire, alleen al lezen dat iemand het herkent en ook zo machteloos is is al zo heerlijk! Dank je wel
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
frustrerend is dat he? zo gaat het ook als luca gaat logeren. daar gebeurt niets byzonders, maar o jee als hij weer thuis is. dan komt alles er in een keer weer uit.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:42 schreef Lois het volgende:
[..]
Zo werkt het inderdaad hoor, het is een school met ook mogelijkheden tot begeleiding van de ouders. Het grote probleem is gewoon dat zij zich Eva zo niet kunnen voorstellen. Dit soort buien heeft ze echt nergens anders, alleen bij ons. Logisch want bij ons is ze veilig.
en andere kunnen zich daar helemaal niets bij voorstellen.
Belana, fijn dat er nu adequate begeleiding kan komen. Zou heerlijk zijn natuurlijk, als hij op z'n huidige school kan blijven!
Ah ok... ja, dan heeft dat dus nog totaal geen nut, als zij dit soort dingen niet zien gebeuren nee.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:42 schreef Lois het volgende:
Zo werkt het inderdaad hoor, het is een school met ook mogelijkheden tot begeleiding van de ouders. Het grote probleem is gewoon dat zij zich Eva zo niet kunnen voorstellen. Dit soort buien heeft ze echt nergens anders, alleen bij ons. Logisch want bij ons is ze veilig.
Oef... balen lijkt me dat, omdat je het toch eigenlijk het liefst op die laatste manier wil doen, hoopt dat dat toch ook z'n vruchten af werpt...quote:Ze zijn daar net zover dat ze af en toe haar handje mogen aanraken als ze getroost moet worden dus de dag dat ze daar dit soort gedrag gaat laten zien is nog ver weg.
Ik weet ook dat wat we ook doen, we het consequent en heel erg langdurig moeten doen voor het kwartje bij Eva valt. Het negatieve loopt alleen zo de spuigaten uit dat we nu maar weer voor streng hebben gekozen, de langdurige benadering van begripvol en liefdevol heeft een tegengesteld effect gehad.
***
en dan zeggen "Oh bij ons is hij zo lief!"quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:45 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
frustrerend is dat he? zo gaat het ook als luca gaat logeren. daar gebeurt niets byzonders, maar o jee als hij weer thuis is. dan komt alles er in een keer weer uit.
en andere kunnen zich daar helemaal niets bij voorstellen.
Volgens mij is het vreselijk zwaar voor die kinderen, je de hele dag in moeten houden en dan ben je thuis en kan het er eindelijk uit. Mijn broertje voelt zich veiliger op school en hangt daar nu ook wel de beest uit, het is dan meer uitgebalanceerd. Thuis en op school gekke buien ipv op school niets en thuis heel erg.
inderdaad, zo heeft hij 1 keer bij oma een dwarse bui gekregen tijdens het logeren. oma belde zonder pardon op om hem op te laten halen, want dit wilde ze niet.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:47 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
en dan zeggen "Oh bij ons is hij zo lief!"
Volgens mij is het vreselijk zwaar voor die kinderen, je de hele dag in moeten houden en dan ben je thuis en kan het er eindelijk uit. Mijn broertje voelt zich veiliger op school en hangt daar nu ook wel de beest uit, het is dan meer uitgebalanceerd. Thuis en op school gekke buien ipv op school niets en thuis heel erg.
die middag zat ik met een boos en ontredderd kind. oma had hem weggestuurd, oma vond hem niet meer lief...
probeer het dan maar weer eens recht te breien.
Achgus! Was je niet boos op omaquote:Op woensdag 18 januari 2006 21:49 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
inderdaad, zo heeft hij 1 keer bij oma een dwarse bui gekregen tijdens het logeren. oma belde zonder pardon op om hem op te laten halen, want dit wilde ze niet.
die middag zat ik met een boos en ontredderd kind. oma had hem weggestuurd, oma vond hem niet meer lief...
probeer het dan maar weer eens recht te breien.
Mijn opa is (denken we) ook autist, ze zijn wel wat gewend
Tja, dat weet ik dus niet of dat wel zo prettig is. Ik twijfel daar dus aan. Hij heeft geen vriendjes, loopt achter met zijn werk, wordt gepest om zijn gedrag. Is dat zo goed?quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:46 schreef Eska het volgende:
Belana, fijn dat er nu adequate begeleiding kan komen. Zou heerlijk zijn natuurlijk, als hij op z'n huidige school kan blijven!
Het argument was dat op een bijzondere school het dan weer allemaal TE zou zijn...
stormy waters...
sailin'
sailin'
Jeutje.... Da's ook wel heel erg moeilijk uitleggen, zoiets....quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:49 schreef lady-wrb het volgende:
inderdaad, zo heeft hij 1 keer bij oma een dwarse bui gekregen tijdens het logeren. oma belde zonder pardon op om hem op te laten halen, want dit wilde ze niet.
die middag zat ik met een boos en ontredderd kind. oma had hem weggestuurd, oma vond hem niet meer lief...
probeer het dan maar weer eens recht te breien.
BE
Ik denk dat je zeker niet alle situaties kan voorkomen, maar een gestructureerde omgeving doet al veel. Zoveel mogelijk duidelijkheid. en inderdaad, ik geloof dat Eska dat ergens zei dat als je het teveel doet het ook niet altijd goed is. Wat mijn ervaring is, is dat je moet uitkijken met nieuwe dingen die je aanbied, hoe je die aanbied, voordat dat weer deel uitmaakt van een ritueel.
Zo was A gek op een bepaald beertje. En had moeite met uit bed komen. Haar pa dacht heel lief een wekker te kopen met dat beertje erop. 10 minutjes eerder de wekker af laten gaan zodat ze wakker kon worden. Echt super goed bedoeld. Maar dat werd dus alweer een ritueel in de ochtend en avond die vaak uit de hand liep. Wekker moest elke avond precies gezet/gecontroleerd worden. De wekker moest elke avond en ochtend op dezelfde plek gezet worden. En wat je er eenmaal bij had, ging er met geen mogelijkheid weer af. Misschien een extreem voorbeeld. Maar structuur vaste dingen enzo zijn belangrijk. Maar je moet dus ook heel erg uitkijken met wat je aanbied.
En een voorbeeld van de emoties.
B. iemand waar ik een zwak voor had paktte op een dag mijn hand en trok me mee. Ik vond dit zo leuk dat "contact" wat hij met me maakte. En vervolgens kreeg hij me toch een driftbui. Een aantal weken erna kwam ik erachter (doordat ik het eens bij een ander had gezien) dat hij mijn hand enkel wilde pakken om mee te lopen en zodra hij in de hangmat lag hem kon duwen. Zijn driftbui kwam hoogswaarschijnlijk door mijn gedrag wat uit al mijn porien kwam zetten. (ik liep in die tijd nog stage ) Ik dacht echt dat hij contact met me wilde maken, en daar was ik blij om. Hij wist daar geen raad mee. Ik was alleen zijn hulpmiddel. En juist dat, het ervaren van een hulpmiddel zijn, lijkt me voor ouders dus vreselijk.
Ik denk dat je zeker niet alle situaties kan voorkomen, maar een gestructureerde omgeving doet al veel. Zoveel mogelijk duidelijkheid. en inderdaad, ik geloof dat Eska dat ergens zei dat als je het teveel doet het ook niet altijd goed is. Wat mijn ervaring is, is dat je moet uitkijken met nieuwe dingen die je aanbied, hoe je die aanbied, voordat dat weer deel uitmaakt van een ritueel.
Zo was A gek op een bepaald beertje. En had moeite met uit bed komen. Haar pa dacht heel lief een wekker te kopen met dat beertje erop. 10 minutjes eerder de wekker af laten gaan zodat ze wakker kon worden. Echt super goed bedoeld. Maar dat werd dus alweer een ritueel in de ochtend en avond die vaak uit de hand liep. Wekker moest elke avond precies gezet/gecontroleerd worden. De wekker moest elke avond en ochtend op dezelfde plek gezet worden. En wat je er eenmaal bij had, ging er met geen mogelijkheid weer af. Misschien een extreem voorbeeld. Maar structuur vaste dingen enzo zijn belangrijk. Maar je moet dus ook heel erg uitkijken met wat je aanbied.
En een voorbeeld van de emoties.
B. iemand waar ik een zwak voor had paktte op een dag mijn hand en trok me mee. Ik vond dit zo leuk dat "contact" wat hij met me maakte. En vervolgens kreeg hij me toch een driftbui. Een aantal weken erna kwam ik erachter (doordat ik het eens bij een ander had gezien) dat hij mijn hand enkel wilde pakken om mee te lopen en zodra hij in de hangmat lag hem kon duwen. Zijn driftbui kwam hoogswaarschijnlijk door mijn gedrag wat uit al mijn porien kwam zetten. (ik liep in die tijd nog stage ) Ik dacht echt dat hij contact met me wilde maken, en daar was ik blij om. Hij wist daar geen raad mee. Ik was alleen zijn hulpmiddel. En juist dat, het ervaren van een hulpmiddel zijn, lijkt me voor ouders dus vreselijk.
gedrag wat uit al mijn porien kwam zetten. (ik liep in die tijd nog stage
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
ach, ik heb gezegd dat oma al oud was en een beetje moe van hem was geworden.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:50 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Achgus! Was je niet boos op oma
Mijn opa is (denken we) ook autist, ze zijn wel wat gewend
en dat ik het fijn vond dat hij weer thuis was, omdat we hem toch wel erg misten.
voor de rest heb ik het gelaten voor wat het was.
hij wilde overigens later weer wel logeren, waar ik verder geen punt van heb gemaakt.
maar sinds die keer zit ik niet lekker in mijn vel als hij weer bij oma logeert.
en ja, ikzelf was niet eens boos, maar diep beledigd. ze had namelijk ook nog tegen mij gezegd dat de dingen die luca had gezegd hij die vast van mij had moeten zeggen.
je kan me niet kwaaier krijgen.
en toch.... er zijn momenten dat ik het doorbreek bij Storm met 'knuffelstraf'...
Als hij zo boos en driftig reageert pak ik hem als een kleine baby op de arm, druk hem strak tegen me aan en geef knuffelstraf ;-) Ook dat lichamelijke is iets waar hij grote moeite mee heeft, maar toch breekt het even het stramien waar hij dan in vast zit. Soms zelf een lach, voordat hij me bestraffend vertelt dat ik van hem af moet blijven.
En wat straffen, handvaten en/of maatregelen betreft. De PDD-er groeit net zo hard als het gewone kind, dus net wanneer je denkt iets te hebben wat werkt, zijn ze eroverheen gegroeid.
Wat op de zorginstellingen werkt zijn vaak de visuele ondersteuning, pictogrammen. Ik doe vaak mijn best om een visuele uitleg te vinden.
Laatst een mazzeltje gehad voor het eten: Storm is een slechte eter, met zo nu en dan een heuse impasse, dan eet hij nog geen vijf happen op een dag en weigert ook al het andere. Laats in zo'n fase zei hij dat hij gewoon te moe was om te eten. Ik heb een theelichtje gepakt, een lege conservenpot. Verteld dat het vlammetje lucht eet om te kunnen spelen en groeien (vlammetje aan). Toen het 'eten' afgepakt van het vlammetje (pot erover) en het vlammetje wordt steeds kleiner. Aangegeven dat het vlammetje steeds moe-er wordt wanneer het niet meer eet, steeds kleiner, steeds minder speelt... maar zo gauw hij weer eten krijgt (pot eraf), direct weer groeit. Dan is Storm vijf, maar zien wat er gebeurd wekte begrip, en nauwelijks 20minuten later was zijn bord leeg, zonder gemopper :-D Ook de dagen erop weinig problemen met eten.
Nou is het schaars dat je zulke voorbeelden én kunt gebruiken en ook nog eens weet te bedenken...
Als hij zo boos en driftig reageert pak ik hem als een kleine baby op de arm, druk hem strak tegen me aan en geef knuffelstraf ;-) Ook dat lichamelijke is iets waar hij grote moeite mee heeft, maar toch breekt het even het stramien waar hij dan in vast zit. Soms zelf een lach, voordat hij me bestraffend vertelt dat ik van hem af moet blijven.
En wat straffen, handvaten en/of maatregelen betreft. De PDD-er groeit net zo hard als het gewone kind, dus net wanneer je denkt iets te hebben wat werkt, zijn ze eroverheen gegroeid.
Wat op de zorginstellingen werkt zijn vaak de visuele ondersteuning, pictogrammen. Ik doe vaak mijn best om een visuele uitleg te vinden.
Laatst een mazzeltje gehad voor het eten: Storm is een slechte eter, met zo nu en dan een heuse impasse, dan eet hij nog geen vijf happen op een dag en weigert ook al het andere. Laats in zo'n fase zei hij dat hij gewoon te moe was om te eten. Ik heb een theelichtje gepakt, een lege conservenpot. Verteld dat het vlammetje lucht eet om te kunnen spelen en groeien (vlammetje aan). Toen het 'eten' afgepakt van het vlammetje (pot erover) en het vlammetje wordt steeds kleiner. Aangegeven dat het vlammetje steeds moe-er wordt wanneer het niet meer eet, steeds kleiner, steeds minder speelt... maar zo gauw hij weer eten krijgt (pot eraf), direct weer groeit. Dan is Storm vijf, maar zien wat er gebeurd wekte begrip, en nauwelijks 20minuten later was zijn bord leeg, zonder gemopper :-D Ook de dagen erop weinig problemen met eten.
Nou is het schaars dat je zulke voorbeelden én kunt gebruiken en ook nog eens weet te bedenken...
Shaven..... not furred
Bastardhost, wat ontzettend mooi opgelost!
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Nee, da's niet lekker natuurlijk....quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:51 schreef Belana het volgende:
[..]
Tja, dat weet ik dus niet of dat wel zo prettig is. Ik twijfel daar dus aan. Hij heeft geen vriendjes, loopt achter met zijn werk, wordt gepest om zijn gedrag. Is dat zo goed?
Het argument was dat op een bijzondere school het dan weer allemaal TE zou zijn...
Wordt er ook een rugzakje (financiële middelen om hem op school te begeleiden) voor hem aangevraagd? Wellicht dat hij zich daarmee prettiger gaat voelen op zijn huidige school?
Ik kan me namelijk -op zich- wel iets voorstellen bij het gegeven argument.... Maar wanneer hij zich echt ongelukkig blijft voelen bij deze school, dan is dat argument ook niet veel meer waard....lijkt mij?
'Door' Storm heb ik mijn ouders bijna een jaar niet meer willen zien of spreken...quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:55 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
<knipje>
en ja, ikzelf was niet eens boos, maar diep beledigd. ze had namelijk ook nog tegen mij gezegd dat de dingen die luca had gezegd hij die vast van mij had moeten zeggen.
<knipje>
Shaven..... not furred
Heel mooi bastardhost, en onvoorstelbaar inventief!
Als je 1 ding leert van kinderen als de onze is het wel dat je allerlei bijzondere kanten van je persoonlijkheid moet aanspreken om contact met ze te maken/houden.
Ik ken niets wat mijn leven zo bijzonder heeft gemaakt als Eva. Ik leer de grenzen van mijn geduld te verleggen, ik leer creatief te zijn, intuitief en noem het maar op.
Prachtig is dat toch.
Als je 1 ding leert van kinderen als de onze is het wel dat je allerlei bijzondere kanten van je persoonlijkheid moet aanspreken om contact met ze te maken/houden.
Ik ken niets wat mijn leven zo bijzonder heeft gemaakt als Eva. Ik leer de grenzen van mijn geduld te verleggen, ik leer creatief te zijn, intuitief en noem het maar op.
Prachtig is dat toch.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
vanavond hadden we ook weer iets op kickboksen. hij moest met zijn vriendje sparren, maar die liep steeds weg. luca snapte niet dat dat de bedoeling was en barstte gefrustreerd in een driftige huilbui uit. ik heb hem even getroost, maar moest hem toen overdragen aan de leraar, die hem heel goed afleidde, waardoor de driftbui gelukkig snel zakte. (hij mocht even met de leraar sparren en zo kon hij al zijn woede eruit slaan) t was verbazend om te zien hoe fel en hard hij kan meppen als hij driftig is, maar ook hoe rustig hij daarna weer was.
Je voelt je niets gelukkiger met een rugzakje, niet waar het om pesten gaat.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:59 schreef Eska het volgende:
[..]
Nee, da's niet lekker natuurlijk....
Wordt er ook een rugzakje (financiële middelen om hem op school te begeleiden) voor hem aangevraagd? Wellicht dat hij zich daarmee prettiger gaat voelen op zijn huidige school?
Ik kan me namelijk -op zich- wel iets voorstellen bij het gegeven argument.... Maar wanneer hij zich echt ongelukkig blijft voelen bij deze school, dan is dat argument ook niet veel meer waard....lijkt mij?
Met het rugzakje kun je tot 3 uur ondersteuning krijgen per week (dat is inclusief reistijd, verslaggeving, enz en dient voor hulp van leerling en docent). En die extra ondersteuning benadrukt dat je anders bent dan de anderen wat enkel meer aanleiding zal zijn voor pesterijen...
Shaven..... not furred
Dat weet ik eigenlijk niet eska. Hij krijgt dus wel die begeleiding vanuit het mentrum en ik hoop enorm dat ie daar zoveel aan heeft, dat ie zich ook op school beter kan handhaven en zich beter kan voelen. Dus dat wachten we dan eerst maar even af.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:59 schreef Eska het volgende:
[..]
Nee, da's niet lekker natuurlijk....
Wordt er ook een rugzakje (financiële middelen om hem op school te begeleiden) voor hem aangevraagd? Wellicht dat hij zich daarmee prettiger gaat voelen op zijn huidige school?
Ik kan me namelijk -op zich- wel iets voorstellen bij het gegeven argument.... Maar wanneer hij zich echt ongelukkig blijft voelen bij deze school, dan is dat argument ook niet veel meer waard....lijkt mij?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Thanks... dat maakt het idd wel wat duidelijker. Maar godallemachtig wat vreselijk complex.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:53 schreef jessie het volgende:
BE
Ik denk dat je zeker niet alle situaties kan voorkomen, maar een gestructureerde omgeving doet al veel. Zoveel mogelijk duidelijkheid. en inderdaad, ik geloof dat Eska dat ergens zei dat als je het teveel doet het ook niet altijd goed is. Wat mijn ervaring is, is dat je moet uitkijken met nieuwe dingen die je aanbied, hoe je die aanbied, voordat dat weer deel uitmaakt van een ritueel.
Zo was A gek op een bepaald beertje. En had moeite met uit bed komen. Haar pa dacht heel lief een wekker te kopen met dat beertje erop. 10 minutjes eerder de wekker af laten gaan zodat ze wakker kon worden. Echt super goed bedoeld. Maar dat werd dus alweer een ritueel in de ochtend en avond die vaak uit de hand liep. Wekker moest elke avond precies gezet/gecontroleerd worden. De wekker moest elke avond en ochtend op dezelfde plek gezet worden. En wat je er eenmaal bij had, ging er met geen mogelijkheid weer af. Misschien een extreem voorbeeld. Maar structuur vaste dingen enzo zijn belangrijk. Maar je moet dus ook heel erg uitkijken met wat je aanbied.
En een voorbeeld van de emoties.
B. iemand waar ik een zwak voor had paktte op een dag mijn hand en trok me mee. Ik vond dit zo leuk dat "contact" wat hij met me maakte. En vervolgens kreeg hij me toch een driftbui. Een aantal weken erna kwam ik erachter (doordat ik het eens bij een ander had gezien) dat hij mijn hand enkel wilde pakken om mee te lopen en zodra hij in de hangmat lag hem kon duwen. Zijn driftbui kwam hoogswaarschijnlijk door mijn gedrag wat uit al mijn porien kwam zetten. (ik liep in die tijd nog stage ) Ik dacht echt dat hij contact met me wilde maken, en daar was ik blij om. Hij wist daar geen raad mee. Ik was alleen zijn hulpmiddel.
Niet dat ik er nou helemaal niks van weet/wist, maar zoiets als dat wekker verhaal. Heel sneu vind ik dat en daar zou ik idd ook niet bij stil staan.
*slik*quote:En juist dat, het ervaren van een hulpmiddel zijn, lijkt me voor ouders dus vreselijk.
Ja precies.
Mijn overbuurvrouw uit mijn vorige huis vertelde op een gegeven moment dat zij zich op enig moment realiseerde dat ze haar zoon nog wel 100 jaar naar de peuterspeelzaal kon brengen maar dat hij toch echt nooit zo uitbundig op haar af zou rennen als anderen kinderen op hun ouders. En dat ze een van de andere kindjes een keer 'ik hou van je mama' hoorde zeggen en toen wist dat ze dat van haar eigen kind wrsch nooit zou horen.
Niet zo heel erg lang daarna was iedereen er dan toch wel uit dat er iets idd helemaal niet goed ging bij dat jochie en is hij onderzocht met de diagnose Autisme (hoe of wat precies weet ik niet meer) en toen is hij ook naar het speciale onderwijs gegaan.
Ik had vrij snel toen ik daar ging wonen het idee dat er 'iets' niet klopte en snapte niet waarom de ouders dat niet inzagen. Achteraf bleek dat mama het wel zag, maar dat papa er niet aan wilde, heel veel moeite had met het idee.
***
Ik vind dus vooral dat "niet begrijpen" van dingen zo moeilijk bij Ian. Dingen die voor mij volkomen logisch zijn, zijn voor hem een raadsel. Ik kan daar nu rekening mee houden, nu ik weet wat er is, dat dan weer wel, maar ik blijf het heel moeilijk vinden. Komt voor mij bij dat het mijn kind niet is. Dat klinkt hard, maar dat maakt het extra moeilijk.
stormy waters...
sailin'
sailin'
herkenbaar bastardhost.quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:56 schreef bastardhost het volgende:
en toch.... er zijn momenten dat ik het doorbreek bij Storm met 'knuffelstraf'...
Als hij zo boos en driftig reageert pak ik hem als een kleine baby op de arm, druk hem strak tegen me aan en geef knuffelstraf ;-) Ook dat lichamelijke is iets waar hij grote moeite mee heeft, maar toch breekt het even het stramien waar hij dan in vast zit. Soms zelf een lach, voordat hij me bestraffend vertelt dat ik van hem af moet blijven.
En wat straffen, handvaten en/of maatregelen betreft. De PDD-er groeit net zo hard als het gewone kind, dus net wanneer je denkt iets te hebben wat werkt, zijn ze eroverheen gegroeid.
Wat op de zorginstellingen werkt zijn vaak de visuele ondersteuning, pictogrammen. Ik doe vaak mijn best om een visuele uitleg te vinden.
Laatst een mazzeltje gehad voor het eten: Storm is een slechte eter, met zo nu en dan een heuse impasse, dan eet hij nog geen vijf happen op een dag en weigert ook al het andere. Laats in zo'n fase zei hij dat hij gewoon te moe was om te eten. Ik heb een theelichtje gepakt, een lege conservenpot. Verteld dat het vlammetje lucht eet om te kunnen spelen en groeien (vlammetje aan). Toen het 'eten' afgepakt van het vlammetje (pot erover) en het vlammetje wordt steeds kleiner. Aangegeven dat het vlammetje steeds moe-er wordt wanneer het niet meer eet, steeds kleiner, steeds minder speelt... maar zo gauw hij weer eten krijgt (pot eraf), direct weer groeit. Dan is Storm vijf, maar zien wat er gebeurd wekte begrip, en nauwelijks 20minuten later was zijn bord leeg, zonder gemopper :-D Ook de dagen erop weinig problemen met eten.
Nou is het schaars dat je zulke voorbeelden én kunt gebruiken en ook nog eens weet te bedenken...
hier hebben ik de strijd om het wel of niet ontbijten opgelost door te zeggen dat een auto rijdt omdat de motor benzine eet. en als je geen benzine hebt, doet de motor het niet en kan de auto niet rijden.
je lijf is net als die auto. je moet eten anders werkt je lichaam niet.
volgens luca moet je dus ontbijten omdat anders je motortje het niet doet
mij boeit het verder niet of hij het gelooft of niet: hij eet tenminste
Ik heb dan geen autistje, maar ga dit morgen zeker gebruiken!quote:Op woensdag 18 januari 2006 21:56 schreef bastardhost het volgende:
kaarsje
* moussy gaat weer verder lurken
Je zou er haast een boek over schrijven!
dat is toch logisch belana. je kent hem niet zijn hele leven, je bent zijn moeder niet en je ziet hem ook niet elke dag.quote:Op woensdag 18 januari 2006 22:05 schreef Belana het volgende:
Ik vind dus vooral dat "niet begrijpen" van dingen zo moeilijk bij Ian. Dingen die voor mij volkomen logisch zijn, zijn voor hem een raadsel. Ik kan daar nu rekening mee houden, nu ik weet wat er is, dat dan weer wel, maar ik blijf het heel moeilijk vinden. Komt voor mij bij dat het mijn kind niet is. Dat klinkt hard, maar dat maakt het extra moeilijk.
Sorry, heb misschien een beetje voor mij beurt gesproken dan....quote:Op woensdag 18 januari 2006 22:03 schreef bastardhost het volgende:
Je voelt je niets gelukkiger met een rugzakje, niet waar het om pesten gaat.
Met het rugzakje kun je tot 3 uur ondersteuning krijgen per week (dat is inclusief reistijd, verslaggeving, enz en dient voor hulp van leerling en docent). En die extra ondersteuning benadrukt dat je anders bent dan de anderen wat enkel meer aanleiding zal zijn voor pesterijen...
Wij maken (nog) geen gebruik van een rugzakje, ik wist alleen van de mogelijkheid.... Ik had alleen geen idee dat 't zo minimaal (en w.s. dus ook stigmatiserend) is....
Ja, maar ik voel me wel eens schuldig vanwege mijn ongeduld snap je.quote:Op woensdag 18 januari 2006 22:08 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
dat is toch logisch belana. je kent hem niet zijn hele leven, je bent zijn moeder niet en je ziet hem ook niet elke dag.
Mooi trouwens idd, die beeldende voorbeelden geven aan ze, dat doe ik bij Ian ook wel om dingen uit te leggen idd. Ik praat sowieso veel met hem.
stormy waters...
sailin'
sailin'
ik heb ook niet altijd evenveel geduld en daarover voel ik me ook wel eens schuldig.
maar aan de andere kant moet hij ook leren dat hij je niet helemaal kan claimen.
maar hoe bedoel je ongeduldig? zoals 10 x moeten zeggen dat hij zijn schoenen aan moet doen?
die hebben we hier ook gehad. was heel simpel op te lossen met een kookwekker.
ik zei dan: luca je mag best nog even spelen, maar als het piepertje gaat moet je je schoenen aan doen. geloof het, of geloof het niet: het werkte en werkt nog steeds.
ik moet er ook niet aan denken dat ik mijn kookwekker (het piepertje ) kwijt zou zijn. dan moet ik alles weer 10 x vragen.
maar aan de andere kant moet hij ook leren dat hij je niet helemaal kan claimen.
maar hoe bedoel je ongeduldig? zoals 10 x moeten zeggen dat hij zijn schoenen aan moet doen?
die hebben we hier ook gehad. was heel simpel op te lossen met een kookwekker.
ik zei dan: luca je mag best nog even spelen, maar als het piepertje gaat moet je je schoenen aan doen. geloof het, of geloof het niet: het werkte en werkt nog steeds.
ik moet er ook niet aan denken dat ik mijn kookwekker (het piepertje ) kwijt zou zijn. dan moet ik alles weer 10 x vragen.
Heel herkenbaar. En ik moet eerlijk bekennen dat ik juist met die "over the top" mongolen vaak het meeste moeite had. In de organisatie waar ik werkte was het uitgangspunt "iedereen is een mens, iedereen heeft beperkingen en mogelijkheden (ook medewerkers) en daar gaan we van uit". Gelukkig zie je dat standpunt steeds meer in de zorg van verstandelijk gehandicapten.quote:Toen ik nog met mensen met een verstandelijke handicap werkte waren de vooroordelen echt heel erg. Als ik dan aan iemand vertelde wat ik deed, moest ik echt altijd horen dat mongolen zo gezellig waren, het dankbaar werk was autistische mensen echt wel minimaal 1 specialisme hadden enz enz
Lois, het is misschien een hele zure troost, maar om het maar even hard te zeggen denk ik niet dat het er zo heel veel toe doet hoe je Eva opvoedt. Het is zó ontzettend moeilijk om door te dringen en gedrag te veranderen. Het enige wat doordringt is wat je over de grote lijn uitstraalt, zoals liefde en veiligheid. Een eenmalige uitbarsting van frustratie van jou zal op dat moment een reactie uitlokken, maar is waarschijnlijk niet lang daarna weer vergeten en weggestopt bij wat andere storende invloeden van buitenaf. Zolang je haar het overheersende gevoel kan geven dat ze op een veilige en liefdevolle plek is, doe je het volgens mij hardstikke goed. De rest moet je jezelf blijven vergeven. Jij zit er op de lange duur waarschijnlijk meer mee dan zij.
mooi he, alles
Ik heb rustig alle mails gelezen en ik heb gehuild.
Alle frustraties, alle muren waar we tegen aanlopen, alle comentaren zowel van hulpverlening als van mensen die denken zich met ons te moeten bemoeien.
Ondanks dat alles nu redelijk gaat, voel ik wel dat ik veel van partner heb moeten missen, de bekende schouder om op uit te huilen.
Ik ben nu sterk en moet dat ook zijn, want inderdaad emoties tonen is niet voor mijn heren begrijpelijk, het geeft hun eerder het gevoel van onbehaaglijkheid.
Hoe kan een hulpverlener nu zeggen dat je de boel onderschat??? Ik heb zelf maatschappelijk werk gedaan en ben blij dat ik een carriere switch heb gemaakt voor mijn zoon geboren werd, ik schaam mij soms diep voor mijn ex vakgenoten.
Ik ben zo trots op mijn kinderen, beide zijn ver gekomen en de relatie tussen beide is fantastisch ( en dat had ik nooit kunnen denken), maar ik weet dat dochter het in de maatschappij wel gaat redden, maar hoe het met zoon gaat??? Het is de maatschappij die het voor hem bijna onmogleijk maakt om tel even hoe hij het wil, jammer want hij heeft de maatschappij zoveel te bieden.
Alle frustraties, alle muren waar we tegen aanlopen, alle comentaren zowel van hulpverlening als van mensen die denken zich met ons te moeten bemoeien.
Ondanks dat alles nu redelijk gaat, voel ik wel dat ik veel van partner heb moeten missen, de bekende schouder om op uit te huilen.
Ik ben nu sterk en moet dat ook zijn, want inderdaad emoties tonen is niet voor mijn heren begrijpelijk, het geeft hun eerder het gevoel van onbehaaglijkheid.
Hoe kan een hulpverlener nu zeggen dat je de boel onderschat??? Ik heb zelf maatschappelijk werk gedaan en ben blij dat ik een carriere switch heb gemaakt voor mijn zoon geboren werd, ik schaam mij soms diep voor mijn ex vakgenoten.
Ik ben zo trots op mijn kinderen, beide zijn ver gekomen en de relatie tussen beide is fantastisch ( en dat had ik nooit kunnen denken), maar ik weet dat dochter het in de maatschappij wel gaat redden, maar hoe het met zoon gaat??? Het is de maatschappij die het voor hem bijna onmogleijk maakt om tel even hoe hij het wil, jammer want hij heeft de maatschappij zoveel te bieden.
Mutter Mutter Muuuuuuttttttttttttttteeerrrrrrrrr
Het is ook eng om aan de toekomst te denken, Mutter, en heel verdrietig om te weten hoe moeilijk ze het nog zullen krijgen misschien.
Veel meer dan voorlopig nog even m'n kop in het zand te houden durf ik nog even niet aan.
Veel meer dan voorlopig nog even m'n kop in het zand te houden durf ik nog even niet aan.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
