Avondetenleed met eigenwijze kinderen...

Dingen die ik niet lust (is niet echt veel, maar peulvruchten komen er niet in hier ) krijgt ie bij mij dus niet Maar gelukkig zijn er dan wel weer oma's waar ie de meest uiteenlopende zaken op zijn bord krijgt.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:08 schreef DenSuperieurenVlaeminck het volgende:

[..]

Ik heb er geen, en dat is een bewuste keuze. Dus roep maar "haha dan kan jij niet meespreken", lekker kortzichtig.

Ik kan het niet laten. 21 jaar en voedingstips geven aan ouders met kleine kinderen.

Met 21 heb je de wijsheid in pacht, toch?

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 11:14 schreef bixister het volgende:

[..]

piet wil soms echt niet proeven, tot mijn grote ergernis. maar als ik hem er toch toe dwing is hier echt wel sprake van enorm drama, en hij spuugt het ook allemaal weer uit. dus tja, waar begint 'er geen drama van maken'?

Tja, gelukkig is het proeven meestal niet zo'n probleem...

quote:

ik vind jullie wel streng trouwens, over dat niks anders geven als ze 't niet lust, heb je zelf geen eten dat je echt niet lust? ik ben blij dat mijn moeder niet zo was, ik lustte ook van alles niet, moest ook altijd wel even proeven, maar ze maakte ook altijd een groente die ik wel lustte erbij. tegenwoordig lust ik (ongeveer) alles.

Ze eet gewoon wat wij eten. En het is niet zo dat we helemaal geen rekening met haar houden hoor. We eten toch meestal wel de dingen die ze zelf ook (weleens) lekker vindt. Streng? nee, valt wel mee. We zijn consequent, zodat Elise niet probeert om het eten te gebruiken als machtsmiddel.
Ok, we zijn misschien wel wat minder modern, waarbij je tegenwoordig al aan een baby moet vragen of mevrouw iets belieft of niet; de kinderen hebben gewoon te luisteren. Als ze ouder zijn wordt er ook door ons naar hen geluisterd.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:10 schreef DenSuperieurenVlaeminck het volgende:

[..]

Ik heb 'm gelezen en ik geloof er niks van. Als je een kind systematisch voor de keuze stelt "dit of niks", en dus een paar weken aan een stuk, zal hij eten. Een kind probeert enkel dingen te veranderen waarop hij denkt invloed te hebben. Als jij duidelijk maakt dat zijn gedrag geen invloed heeft op de dingen die jij bereidt en hem geeft, zal hij daar vrede mee kunnen nemen.

Eensch!

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 11:08 schreef Bright het volgende:
Hoe doen wij het? Wel, Elise moet proeven ('lust ik niet' nog voordat ze het geproefd heeft lukt niet) en dat weet ze en doet ze ook. Meestal vindt ze het dan helemaal niet zo vies en komen er nog wat hapjes achteraan.
Soms eet ze dan niet verder - ok, dan toch niet? Ze krijgt niets anders. Na afloop gewoon een toetje, niet meer dan gebruikelijk. Krijgt ze halverwege de dag honger of zo, dan wordt nogmaals uitgelegd dat ze dan meer moet eten, maar ze krijgt niets.

Dat snapt een kind van krap 2 jaar toch helemaal niet

Hier is eigenlijk altijd wel sla in huis voor René, Cas lust dat niet, maar die eet heel graag koude bonen uit blik

Inderdaad Rewimo.
Maar even inhaken; ik kan me helemaal inleven in Yvonnes woorden. Zo doen wij het dus nu ook met Léon. Vaak denk je, krijgt hij wel genoeg. Maar als je er van een afstandje gaat kijken dan valt het eigenlijk best mee.
En af en toe proppen we er toch nog een potje in, dat gaat altijd goed. Maar hij is niet van de hollandse pot, dus dan geven we hem wel een potje. Wil hij dan alsnog mee-eten mag dat. Maar we pushen niet meer.
Het is voor die kinderen ook een machtsmiddel dat niet-eten.

Ik had me voorgenomen om vooral geen strijd aan te gaan met stijfkoppige peuters die niet willen eten en daar hou ik me doorgaans ook aan. Pascalle is ook zo ontzettend moeilijk met avondeten, ze wil ook absoluut niet gevoerd worden en houdt haar kaken stijf op elkaar als ik het toch probeer. Ik was vroeger ook een slechte eter en de drama's _{zeg maar gewoon mishandeling} die ik heb moeten ondergaan staan mij nog vers in het geheugen en hebben mij doen besluiten om het op een geheel andere en vooral kindvriendelijke manier aan te pakken. De ene keer gaat er 's avonds wel wat in en de andere keer weer haast niks, maar zo over de hele dag genomen krijgt ze toch voldoende binnen. Jillian heeft ook zo'n slecht-eten-periode gehad als peuter en eet nu goed haar avondeten en is verzot op fruit, dus de passieve aanpak heeft hier zeker effect. Alleen brood gaat er nog slecht in, ze vindt het gewoon (nog) niks aan en een goed alternatief heb ik nog niet kunnen vinden. Verder zijn hier de vitamine beertjes ook nog steeds vaste prik 's avonds voor beide meiden en dat blijft voorlopig ook zo. Ik zie best veel door de vingers aan de eettafel en dat kan voor sommigen als makkelijk of mss zelfs als onverantwoord overkomen, maar ik weet dat het de uiteindelijke sfeer in huis en de onderlinge band tussen mij en de kinderen ten goede komt. En dat is mij veel meer waard dan die strijd aan te gaan die uiteindelijk mij noch mijn kind ook maar iets positiefs oplevert. Samen eten hoort vooral een gezellige bezigheid te zijn en niet een dagelijks terugkerend drama zoals bij mij thuis vroeger. En nee, een slecht etende peuter aan tafel is niet altijd even makkelijk, maar ik ben er van overtuigd dat ook dit slechts, ja ja.. een fase(!!) is en het uiteindelijk toch goed komt.

Oh ja, ik heb ooit een arts horen zeggen dat een peuter in principe genoeg heeft aan een krentenbol en een glas melk op een dag. Volgens hem hebben ze op die leeftijd eigenlijk helemaal niet zoveel nodig nog en is het een misvatting van veel ouders om te denken dat een peuter maar de hele dag door goed moet eten om aan de benodigde voedingsstoffen te komen. Deze uitspraak herhaal ik dan maar weer voor mezelf iedere keer als m'n peuterpuber weer eens geen zin heeft in haar avondmaal.

_{Trouwens, ik heb ooit op tv gezien dat er in een bepaald ziekenhuis een speciaal programma was voor kinderen die om allerlei redenen pertinent weigerden om te eten. Zo waren er kinderen bij die, omdat zij een tijdje alleen sondevoeding kregen, het eng vonden om iets in hun mond te hebben. Maar er waren ook kinderen bij die om onverklaarbare redenen een aversie tegen eten hadden ontwikkeld. Zo zie je maar dat er soms veel meer aan de hand kan zijn dan alleen dwars liggen en een machtstrijd tussen ouder en kind. Een harde aanpak zou bij zo'n kind helemaal veel schade aanrichten.}

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 11:23 schreef Bright het volgende:
We zijn consequent, zodat Elise niet probeert om het eten te gebruiken als machtsmiddel.

toch denk ik dat het juist een machtsmiddel kan worden als je laat merken dat je er zoveel waarde aan hecht dat ze iets opeet.

Wij waren niet zo lastig mete ten vroeger, maar mijn nichtjes die vaak bij ons aten (want woonden 1 straat verder) wel.

Mijn moeder gebruikt toen ze klein waren altijd de truc om de gerechten andere, leukere namen te geven.

Mijn nichtjes lusten boontjes bijvoorbeeld niet, maar wel "blote mannetjes in het gras".

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 11:50 schreef Ripley het volgende:
Wij waren niet zo lastig mete ten vroeger, maar mijn nichtjes die vaak bij ons aten (want woonden 1 straat verder) wel.

Mijn moeder gebruikt toen ze klein waren altijd de truc om de gerechten andere, leukere namen te geven.

Mijn nichtjes lusten boontjes bijvoorbeeld niet, maar wel "blote mannetjes in het gras".

witte boontjes met sperciebonen "blonte kindjes in het gras'"

De wijkverpleegkundige zei hier "Kinderen tussen de 1,5 en 6 jaar worden groot op lucht en liefde" (dat was ook nadat ik zei dat Saskia niet elke dag warm eten at).

Die uitspraak staat echt in mijn geheugen gegrift!

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 00:12 schreef coolbabe het volgende:
Een peuter met ondergewicht is ook niet echt een reden om wat relaxter te zijn met eten.
Anirta..ik voel met je mee!

Elke maaltijd weer probeer je relaxed te doen en elke keer gaat het toch weer fout
Coolbabe

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 12:53 schreef Anitra het volgende:

[..]

Elke maaltijd weer probeer je relaxed te doen en elke keer gaat het toch weer fout
Coolbabe

Zie dan eerst de rust in jezelf te vinden, heus, nu wordt iedere maaltijd iets waar ook jij tegenop ziet.

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 23:17 schreef Anitra het volgende:

[..]

Ook dat heb ik gedaan, maar als je kind zegt zwarte vlekken te zien en ze blijkt daarna gevallen te zijn dan is je reactie (na het bellen van de HA) om toch weer te gaan hameren op dat eten.

Hier zijn we echt ten einde raad en ik hoop dat de huisarts van de week nog een idee heeft.

Anitra, heb je wel eens floradix voor haar gebruikt? Bij mij werkt het als een trein om mijn HB omhoog te krijgen, het geeft een vitaminestoot en het pept ook de eetlust goed op. Salus (de fabrikant) heeft ook nog een vergelijkbaar iets voor kinderen, wat er speciaal op is gericht om de eetlust op te peppen, maar ik weet niet of dat ook zo'n vitamine/ijzer-bommetje is als Floradix.

Linkje naar de site van Salus

Ik heb in het normale leven al snel last van duizelingen, zwarte vlekken zien en flauwvallen. Vaak gekoppeld aan dagen dat ik gewoon weinig tot niets naar binnen krijg, en nu ik zwanger ben is dat helemaal erg. Elke dag floradix werkte als een wondertje hier, zo goed dat ik het een dag of twee vergeten was en prompt van mijn zus te horen kreeg "neem jij je floradix nog wel???" Blijkbaar zag ze het aan mijn bleekheid en wallen

En nee, ik heb geen aandelen. Ben er alleen behoorlijk lyrisch over en heb er als vroeg ongesteld, chronisch vermoeid prepubermeisje een hoop aan gehad.

Ow en een extra ding dat mijn moeder deed - overleggen en compromisen sluiten.

We aten nooit allerlei dingen die ik vies vond. Als er iets bij zat wat ik vies/minder vond (karbonade) dan mocht ik er zelf een lekkere groente er bij kiezen) Zo kon ik me zelf na elke vieze hap belonen met een lekkere hap

dubbel

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 12:54 schreef yvonne het volgende:

[..]

Zie dan eerst de rust in jezelf te vinden, heus, nu wordt iedere maaltijd iets waar ook jij tegenop ziet.

Dat is waar. Ik moet ook niet op elke hap letten en dat is wel wat gebeurt ondertussen

Ripley dat is idd een idee!

Owlet het probleem met Djen is dat ze veel last van verstoppingen heeft en als ze die flaxo drinkt word dat erger. Ze heeft hier voor toen ze 4 was al laxeermiddelen voor gehad 3 jaar lang. Was een speciaalpoeder wat ze door haar yoghurt moest doen. Het is dus op een gegeven moment: de middel zijn erger dan de kwaal geworden.

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 13:15 schreef Anitra het volgende:

[..]

Dat is waar. Ik moet ook niet op elke hap letten en dat is wel wat gebeurt ondertussen

Ripley dat is idd een idee!

Owlet het probleem met Djen is dat ze veel last van verstoppingen heeft en als ze die flaxo drinkt word dat erger. Ze heeft hier voor toen ze 4 was al laxeermiddelen voor gehad 3 jaar lang. Was een speciaalpoeder wat ze door haar yoghurt moest doen. Het is dus op een gegeven moment: de middel zijn erger dan de kwaal geworden.

Dat met die verstopping had ik ook als ukkie. De dokter heeft mijn moeder toen ook een lijst van natuurlijkdingen meegegevn die je kunt doen en die iig al voor een groot deel helpen. Denken kun je dan aan gedroogde pruimen en yoghurt met zemelen.

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 13:15 schreef Anitra het volgende:
Owlet het probleem met Djen is dat ze veel last van verstoppingen heeft en als ze die flaxo drinkt word dat erger. Ze heeft hier voor toen ze 4 was al laxeermiddelen voor gehad 3 jaar lang. Was een speciaalpoeder wat ze door haar yoghurt moest doen. Het is dus op een gegeven moment: de middel zijn erger dan de kwaal geworden.

Ai, dan kan ik me voorstellen dat het niet zo'n goed idee is. Ik ben juist naar de floradix gegaan omdat ik obstipatie kreeg van de reguliere ijzermedicatie en niet van de floradix, maar een ieder reageert er natuurlijk anders op.

[doe maar niet]

[ Bericht 98% gewijzigd door BE op 18-01-2006 15:03:33 ]

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 13:37 schreef potterejandosie het volgende:

[leeg]

[reactie op ge-editte post]

[ Bericht 20% gewijzigd door BE op 18-01-2006 15:03:57 ]

hier bij de oppaskindjes lusten ze ook niet veel ....
ja macaroni ... gelukkig kan je daarmee vele kanten op
sperciebonen heten hier ook groene frietjes
verder prakken wij veel zodat ze niet echt zien wat er in zit, want soms zien dingen er gewoon niet lekker uit.

Sausjes doen hier wonderen... vooral kaassausjes of wat kruidenkaas of feta
ketchup werkt ook goed alleen smaakt dat niet bij alles.


hier werkt ook heel goed, weing opscheppen en dat moeten ze dan ook opeten. daarna mogen ze wat ze lekker vinden van het avondeten extra pakken. soms is dat de groente, soms het vlees en soms een gebakken aardappeltje. Zolang ze het maar zelf in de hand houden.

Wanneer het echt niet lukt, lukt het me nof altijd wat afgesproken hapjes op schoot naar binnen te werken. Bijvoorbeeldnog 5 happen op schoot (natuurlijk schep ik de hap op dus het word geen miezerig rot-hapje)

1 x naar bed zonder eten heeft hier ook een indruk achterlgelaten van 2 weken braaf eten... (overigens deden de ouders datzelf hoor, maar t ging daarna wel heel goed met eten)

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 13:37 schreef potterejandosie het volgende:
[leeg]

[reactie op ge-editte post]

[ Bericht 34% gewijzigd door BE op 18-01-2006 15:04:27 ]

quote:

Op woensdag 18 januari 2006 11:25 schreef moussy het volgende:

[..]

Dat snapt een kind van krap 2 jaar toch helemaal niet

Hier is eigenlijk altijd wel sla in huis voor René, Cas lust dat niet, maar die eet heel graag koude bonen uit blik

Kinderen snappen wel veel, hoor. Ze kunnen het misschien niet zo lang onthouden, maar snappen is echt geen enkel probleem, dat hebben we al lang gemerkt.

voorbeeld? Als mevrouw aandacht wilt als ze in bed ligt, dan gooit ze haar speentje weg en gaat vervolgens mekkeren om haar speen. We brengen die terug, maar het blijft feest. Na een duidelijke mondelinge waarschuwing heeft ze het die avond niet meer gedaan.
De volgende nacht weer fout, weer waarschuwen en dat werkt weer. De volgende avond bij het naar bed brengen al gewaarschuwd dat ze zo snel haar speentje kwijt is als ze die weggooit. En ze doet het niet meer. Hoe bedoel je 'niet snappen'! Ze snapt het allemaal best

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:10 schreef DenSuperieurenVlaeminck het volgende:

[..]

Ik heb 'm gelezen en ik geloof er niks van. Als je een kind systematisch voor de keuze stelt "dit of niks", en dus een paar weken aan een stuk, zal hij eten. Een kind probeert enkel dingen te veranderen waarop hij denkt invloed te hebben. Als jij duidelijk maakt dat zijn gedrag geen invloed heeft op de dingen die jij bereidt en hem geeft, zal hij daar vrede mee kunnen nemen.

Ik heb op kostschool gezeten, daar werd op deze manier "gevoederd".
Het heeft maar 6 jaar geduurd voordat ik mijn bord leeg at.
En dan nog steeds maar de helft van een normaal portie.


Zelf doe ik niet zo moeilijk. Ik overleg met man en kinderen over wat we eten.
Ik kook twee groentes per maaltijd en afwisselend rijst/couscous/aardappelen/pasta voor daarbij.
Ik zorg voor een lekkere saus of jus. Iedereen schept zelf op. En wat je niet opkan gaat naar de kippen.

Zelf eet ik nooit een toetje, man en zonen wel.
Ik heb één kind dat een grote eter is.
Eén kind dat een matige eter is. En één kind die slecht eet.
En dat dit iets met mijn "makkelijke" opvoeding te maken heeft geloof ik absoluut niet.

Als klein kind at ik altijd heel veel; nog meer avondeten dan mijn vader. Vaak groenten zoals venkel en rabarber. Of spinazie. Twee grote borden vol. De rest van de dag at ik dan maar 1 boterham.
Maar ook wel de apartere smaken zoals camembert, cashewnoten, tuinkers, postelein, artisjok en pompoen.
Ik kreeg op latere leeftijd ook een groot stuk broccoli in de hand en daarvan at ik gewoon.
Nu ben ik iemand geworden die veel lust en ook van eten houdt.

Coolbabe het ligt echt niet aan jouw, je wilt enkel het beste voor Tom. Het doet zeer om hem zo te zien en ze begrijpen gewoon niet dat het goed voor hun is. Ik heb overigens mening avond aan jullie gedacht, als Jadey weer eens d'r groente uit kokhalst.

Maar als ik het eens goed lees en overpeins mag ik nog lang niet klagen. Ze eet 2 boterhammen 's ochtends, een bord bambix in de middag en lust iedere dag wel de hele fruitschaal op. Ze drinkt genoeg. Alleen het avondeten is een drama. Ergens is er een omslagpunt gekomen hier, ik wil gewoon niet meer die strijd, kon het ook niet opbrengen als ik alleen met haar moest eten. Ze eet nu beter, het lijkt wel of ze er zelf ook meer schik in heeft. Groente is verschrikkelijk, behalve de worteltjes uit de wort/dopppot van de Lidl. Die ronde worteltjes zijn helemaal het einde, ze eet ze zelfs koud. Aardappel eet ze wel (al dan niet met appelmoes, een keertje ketchup), spaghetti en macaroni eet ze d'r hele bord bij leeg, gek genoeg eet ze hier gewoon de groentes mee op.

Soep is ook erg handig, gooi er een hand extra groente bij, pasta erin en je hebt een goed maaltijd. Ik doe soms de staafmixer gebruiken om te zorgen dat ze het zo op kan drinken en geen "vieze" stukjes aantreft.

Ik ben op een gegeven moment gestopt met alles lezen, maar om jullie gerust te stellen:

Ik heb vroeger ook nooit groente gegeten, alles wat groen, rood, oranje was, kwam er niet in! (ik zat te kokhalzen als ik er een hap van moest nemen, geen fijn gezicht voor een ouder lijkt mij)
Nu, zo'n 29 jaar later, ben ik een flinke meid, 1,73, tussen de 70 en 74 kilo (dat schommelt nogal eens), ben geen "straatsletje"(zoals eerder genoemd) en ook geen crimineel! (waar dat figuur het vandaan haalde, snap ik geen bal van, alsof dat te maken heeft met het wel of niet eten van groentes??!!)

Anyway, ik kreeg van mijn moeder wel altijd een fruithapje (geperste sinasappel, geraspte appel en schijfjes banaan, met een liga). Heerlijk vond ik dat altijd als ik uit school kwam.

Volgens mij doen jullie het allemaal wel goed hoor, kinderen horen in mijn ogen toch altijd lastig te eten? Anders zou het allemaal veel te makkelijk gaan! Ik heb ze (nog) niet, ben er ook niet bezig, maar ooit zal ik die strijd ook krijgen en dat zien we dan wel weer!

Oh en nog iets.... ik heb vanavond boerekool gegeten! En lust al veeeel meer groentes dan 10 jaar terug, komt vanzelf dus allemaal. (Bij de meeste kinderen wel wat eerder, maar goed)

Ik denk dat we ook wel een beetje verwend zijn met Jasper. We aten vanavond iets wat hij eigenlijk niet zo lekker vond en hij mocht van mij zelf een oplosing verzinnen hoe het dan wel lekkerder zou zijn. Zijn oplosing was dat hij alles dan maar gewoon snel opat zodat hij het niet zo proefde
Tom hebben we een pan met diverse groentes op zijn blad gezet en hem lekker laten grutten. Hij had uiteindelijk wel aardig wat gegeten. De muur en de grond ook, maar daar zeuren we dan maar niet over

Ik moest thuis alles eten. Ik lustte ook veel, maar ik hoefde ook geen grote hopen vieze dingen te eten.
De enige uitzondering was karnemelkse pap, dat moest ik elke keer proeven.....
Afgezien daarvan, ik MOCHT van alles proeven, zoals olijven en franse kaas.
Ik denk dat ik door het verplichte en vrijwillige proeven, nu alles lust.

Ik heb ook meegemaakt dat me ex en ik voor kinderen van een vriendin gingen koken. Die kids waren argwanend en vroegen: MOETEN we dat eten? Ja je moet een opscheplepel eten en als je het niet wegkrijgt, krijg je een boterham.
De kids vroegen om veel meer.
Als je kind iets niet lust, vind ik dat je kan zeggen dat hij en klein beetje moet eten. Want afgezien van het feit of je kids genoeg binnenkrijgen, gaat het er ook om dat je kind went aan groente of wat dan ook.
Dat je kind went aan verschillende smaken.

Als de mensen in CUL niks hoefden te eten of overal appelmoes door hun eten geprakt kregen, waren ze vast niet zo geinteresseerd in eten........

Ook nog een tip: Iets grotere kinderen hun eigen bordje laten opscheppen.
Heeft een tijd wel gewerkt hier...

oja, wat bij piet momenteel wel werkt is als hij zelf een mes mag, vindt ie ontzettend stoer en interessant, om dan zelf wat op z'n vork te schuiven met dat mes. of om zelf wat kruidenboter op een stokbroodje te smeren. tussendoor voer ik 'm dan af en toe nog wat happen, anders duurt 't wel erg lang. en inderdaad, wat iemand anders ook al zei: héle kleine porties opscheppen. en geen aandacht besteden aan nukkig gedrag, maar vooral zorgen dat je zelf in ieder geval een beetje geniet van je eten (en gesprek!). vaak gaat hij dan ineens toch ook maar een hapje proeven.

Mee eens Obli....
Dan kan je afspraken maken!

Pijnlijk onderwerp! Ik ben zelf zo'n moeilike eter, altijd al geweest en ik vrees dat het altijd zal blijven
Waar het bij mij door komt? Ik weet het niet, maar veel dingen lust ik gewoon echt niet en ik probeer het nu toch serieus.
Langzaamaan verandert mijn smaak toch wel een beetje, dus ik leef iig al iets gezonder.
Bij andere mensen eten doe ik niet, want het staat zo lullig als je het eten niet lust.
mijn moeder heeft me ook een paar maanden meteen weggestuurd en verder niks te eten gegeven, moest ik op de bank gaan zitten zonder de tv aan en ik kreeg de hele avond niks meer, behalve water.
Ik gaf er niks om, at nog steeds niet, maar na een paar maanden ging ik steeds snoepjes en koekjes enzo pikken uit de gangkast.
Dus ik denk ook niet dat dat de manier is om je kind te laten eten, of je moet verder niks in huis hebben..maar dat is wat moeilijk als je meer kinderen hebt.

Echte tips heb ik helaas niet, maar echt drama's ervan maakt het alleen maar ongezelliger in huis en geeft slechte jeugdherinneringen
Probeer alle speelse manieren die er zijn, wacht ook gewoon af, want bij veel kinderen is het echt gewoon een fase, probeer creatief te koken en te ontdekken wat ze wel en hoe ze het dan wel opeten en hoop dat ze dan een keer goed gaan eten..

Want ik baal er nog altijd van dat ik zó weinig lust.

Die fase duurt wel al drie jaar hier Ik zit nog steeds te wachten op het moment dat hij zegt: hč dat was lekker mam, heb je nog meer?

dat heb ik hier met gehaktballetjes. daar istie echt gek op. dat is steevast: mag ik er nog meer?
dat kan hij dan krijgen, maar dan moet hij wel eerst zijn verplichte hapjes van zijn prakkie eten

Bij een flink aantal mensen denk ik dat het misschien wel mee valt, zoals bij lois idd, als ik dat zo lees dan eten de meiden prima
Bij coolbabe en Tom snap ik dat er echt wel een probleem kan zijn. Ik zei al eerder, ik zou echt niet weten hoe je dat moet oplossen. Alles wat naar binnen gaat is goed, je laatste post geeft dan weer hoop coolbabe
Liam heeft altijd goed gegeten, met soms een periode dat het minder gaat. Ik heb er nooit over wakker gelegen. Hij eet en drinkt en heeft blijkbaar genoeg. Hij is bepaald niet dik, sterker nog, hij is bijna mager, maar toch maak ik me er niet druk om. Hij eet over het algemeen 2 boterhammen op een dag en flink wat fruit en avondetn gaat ook lekker, dus tja, hij verbruikt gewoon veel energie ofzo. Hij mag het ook allemaal zelf weten. Als ie niet wil eten, eet ie niet.

Het verschilt per kind ook wel wat hij/zij op kan... vaker kleinere porties kan ook werken. Bij Noa heb ik nu eindelijk door dat ze na de papfles 's ochtends én om elf uur én om 1 uur nog wel een halve boterham lust. Daarnaast krijgt ze karnemelk met roosvicee en 's middags ga ik lekker fruit schillen en dat eet ze zelf op (partjes sinaasappel, stukken banaan uit het vuistje en stukjes appel, hoewel ze appel niet zo lekker vindt). Het avondeten gaat vaak heel goed, maar ik merk wel dat het niet te grof moet zijn. Ook te sterk gekruid vindt ze niet lekker.

Overigens kan ik me nog herinneren dat ik best een goede eter was als kind, maar af en toe iets echt vies vond (bijvoorbeeld andijvie en witlof en spruitjes) en die wilde ik dan ECHT niet opeten en ik weet nog precies HOE vies ik het vond. Dat wil ik mijn kinderen dus ook niet aandoen, denk ik. Maar ik kan wel anders gaan piepen als Noa op een gegeven moment niets meer zou lusten... dat weet ik niet!

Ik lust nu trouwens alles behalve andijvie, vind ik nog steeds smerig.

Goede tips zijn er trouwens voorbijgekomen, goed om dit topic 'in de gaten' te houden voor als het toch 'mis' zou gaan, want daar is nog genoeg tijd voor...

kwm ik toevallig tegen omdat ik op zoek was naar een soort gelijk boek met name ideeen hoe je bepaalde gerechten kunt noemen zodat kinderen het ineens eten (zoals groene frietjes ... spercieboontjes)

maar goed hier een ander leuk boek http://www.specialkids.nl(...)n_smullen#lustikniet

Och, je kan er nog zo'n mooie bij het kind passende naam geven, maar Als ze echt niet willen eten ze het toch niet. Zelfs K3 en prinsessenbonen worden hier (letterlijk) uitgekotst.

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 07:16 schreef lady-wrb het volgende:
maar dan moet hij wel eerst zijn verplichte hapjes van zijn prakkie eten

Als ik het woord prakkie hoor dan hoef ik al niet meer

Ik zelf moest vroeger alles eten en opeten. Drama's, drama's, drama's dat ging van met zuur gezicht bord leegeten, neus dicht, kokhalzen, op latere leeftijd de klok terugzetten (om half 8 moet het op zijn en dan zelf die klok een kwartier terugzetten om een kwartier extra te gruwelen) tot aan met niks te eten op naar bed en s morgens bij het ontbijt je bord weer zien staan
Resultaat: ik lust bijna niks en heb een hekel aan eten met andere mensen erbij in het bijzonder.

Dat gaat hier dus niet gebeuren. Toetjes hebben we bijna nooit maar als we het hebben, krijgt Jolie dat meestal pas een uur na het eten ofzo. Even samen op de bank, dit krijgt ze ook gewoon als ze geen eten op heeft. Meestal eet ze wel goed, soms moet ik het net even leuker maken, groenten aan een stokje. Zo zie ik dat ze dingen wel lust. Als Jolie slecht gegeten heeft, krijgt ze vaak s nachts honger. Dat vind ik zielig, als ze iets niet zo graag lust bijvoorbeeld spinazie dan doe ik het meestal in een bladerdeegje met aardappel erbij. Dan als een appelflapje even in de oven, opeten doet ze dan altijd. Maar als ze ergens echt van moet kokhalzen, tja dan maar niet. Ook als ze echt niet wil eten dan hoeft het niet. Haalt ze wel ergens mee in denk ik dan.

Over dat peuters groeien op lucht en liefde, het klinkt zo dom maar ik heb het bij een paar kinderen om mee heen gezien. Vanaf 1,5 jaar tot een jaar of 4 echt heel slecht eten maar eigenlijk als je ze nu ziet, zijn het hele gewone eters en vooral gezonde kinderen

haha.. moussy, dat doet me denken aan het feit dat ik weleens tegen m'n moeder zei: ik moet naar de wc (terwijl ik andijvie o.i.d. aan het eten was) en dan heel snel een mond eten wegmoffelde en in de wc uitspuugde... en 's avonds jatte ik dan wel wat koekjes uit de kast dus honger had ik nie... (ik heb het m'n moeder wel verteld later...

Wat ik overigens bij andere ouders eens heb gezien, is hoe ze de neus van het kind dichtknepen en het eten in de mond stopten. Vreselijk was dat om te zien. Dat is me altijd bijgebleven, echt mishandeling vond ik dat.

Ja die namen. Ik zei een keer zonder dat ik me ergens van bewust was waar de peuter van mijn vriendin bij was; wil je nog meer groente? Het hele gezin keek me spontaan geschrokken aan, bleek dat ze niets meer de naam groente gaven omdat de kinderen het dan niet meer wilden eten. Alles was dus tomaat, paprika, bloemkool enzovoorts

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 12:14 schreef Suzanna het volgende:
Wat ik overigens bij andere ouders eens heb gezien, is hoe ze de neus van het kind dichtknepen en het eten in de mond stopten. Vreselijk was dat om te zien. Dat is me altijd bijgebleven, echt mishandeling vond ik dat.

dat vind ik ook erg ver gaan. Je kind moet wel iets proberen, maar als ouder te dwangmatig doen zoals je hier beschreven hebt... nee dat gaat me te ver.

ik ben nog steeds heel erg van mening dat je kinderen niet kunt dwingen om te eten, dat werkt alleen maar averechts.

maar dat is mijn ervaring met de oppaskindjes

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 12:13 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Als ik het woord prakkie hoor dan hoef ik al niet meer

Ik zelf moest vroeger alles eten en opeten. Drama's, drama's, drama's dat ging van met zuur gezicht bord leegeten, neus dicht, kokhalzen, op latere leeftijd de klok terugzetten (om half 8 moet het op zijn en dan zelf die klok een kwartier terugzetten om een kwartier extra te gruwelen) tot aan met niks te eten op naar bed en s morgens bij het ontbijt je bord weer zien staan
Resultaat: ik lust bijna niks en heb een hekel aan eten met andere mensen erbij in het bijzonder.

Hier zelfde methode ondergaan, maar ik eet dus alles. Leuks was anders, echter...
Toch ben ik omtrent mijn eigen kinderen hetzelfde als jij hieronder beschrijft.

quote:

Dat gaat hier dus niet gebeuren. Toetjes hebben we bijna nooit maar als we het hebben, krijgt Jolie dat meestal pas een uur na het eten ofzo. Even samen op de bank, dit krijgt ze ook gewoon als ze geen eten op heeft. Meestal eet ze wel goed, soms moet ik het net even leuker maken, groenten aan een stokje. Zo zie ik dat ze dingen wel lust. Als Jolie slecht gegeten heeft, krijgt ze vaak s nachts honger. Dat vind ik zielig, als ze iets niet zo graag lust bijvoorbeeld spinazie dan doe ik het meestal in een bladerdeegje met aardappel erbij. Dan als een appelflapje even in de oven, opeten doet ze dan altijd. Maar als ze ergens echt van moet kokhalzen, tja dan maar niet. Ook als ze echt niet wil eten dan hoeft het niet. Haalt ze wel ergens mee in denk ik dan.

Over dat peuters groeien op lucht en liefde, het klinkt zo dom maar ik heb het bij een paar kinderen om mee heen gezien. Vanaf 1,5 jaar tot een jaar of 4 echt heel slecht eten maar eigenlijk als je ze nu ziet, zijn het hele gewone eters en vooral gezonde kinderen

Precies: behalve in extreme gevallen komt het allemaal weer goed. Hier is dus de stelregel: geen dwang, wel aanbod. En na bijna 5 jaar zie ik dat de oudste meer en meer begint te eten.
Daar ben ik ook door schade en schande in wijs geworden, want toen hij op zn ergst was met zijn eten heb ik ook wel eens dwang geprobeerd, maar dat werkt gewoon niet. En sindsdien gaat het beter

Dwang lukt niet, nee. Die kinderen winnen het echt altijd, tenzij je ze volledig mishandelt, wat natuurlijk niet de bedoeling is (neus dicht en volproppen, bijvoorbeeld)
Als ze niet willen, dan maar niet - haalt ze de volgende dag wel in. En anders de dag erop. Wij hebben ook weleens een tijdje dat we weinig trek hebben en weinig eten. We worden daar toch ook niet slechter van, zo'n kind dus ook niet.

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 13:02 schreef Bright het volgende:
Dwang lukt niet, nee. Die kinderen winnen het echt altijd, tenzij je ze volledig mishandelt, wat natuurlijk niet de bedoeling is (neus dicht en volproppen, bijvoorbeeld)
Als ze niet willen, dan maar niet - haalt ze de volgende dag wel in. En anders de dag erop. Wij hebben ook weleens een tijdje dat we weinig trek hebben en weinig eten. We worden daar toch ook niet slechter van, zo'n kind dus ook niet.

Je spreekt jezelf een beetje tegen, jullie dwingen in mijn ogen ook.

Ik ook hoor, maar op mijn eigen manier. Niet van te voren brullen dat het blergh is, maar eerst een paar happen proeven.