Avondetenleed met eigenwijze kinderen...

quote:

Op dinsdag 17 januari 2006 22:10 schreef DenSuperieurenVlaeminck het volgende:

[..]

Ik heb 'm gelezen en ik geloof er niks van. Als je een kind systematisch voor de keuze stelt "dit of niks", en dus een paar weken aan een stuk, zal hij eten. Een kind probeert enkel dingen te veranderen waarop hij denkt invloed te hebben. Als jij duidelijk maakt dat zijn gedrag geen invloed heeft op de dingen die jij bereidt en hem geeft, zal hij daar vrede mee kunnen nemen.

Ik heb op kostschool gezeten, daar werd op deze manier "gevoederd".
Het heeft maar 6 jaar geduurd voordat ik mijn bord leeg at.
En dan nog steeds maar de helft van een normaal portie.


Zelf doe ik niet zo moeilijk. Ik overleg met man en kinderen over wat we eten.
Ik kook twee groentes per maaltijd en afwisselend rijst/couscous/aardappelen/pasta voor daarbij.
Ik zorg voor een lekkere saus of jus. Iedereen schept zelf op. En wat je niet opkan gaat naar de kippen.

Zelf eet ik nooit een toetje, man en zonen wel.
Ik heb één kind dat een grote eter is.
Eén kind dat een matige eter is. En één kind die slecht eet.
En dat dit iets met mijn "makkelijke" opvoeding te maken heeft geloof ik absoluut niet.

Als klein kind at ik altijd heel veel; nog meer avondeten dan mijn vader. Vaak groenten zoals venkel en rabarber. Of spinazie. Twee grote borden vol. De rest van de dag at ik dan maar 1 boterham.
Maar ook wel de apartere smaken zoals camembert, cashewnoten, tuinkers, postelein, artisjok en pompoen.
Ik kreeg op latere leeftijd ook een groot stuk broccoli in de hand en daarvan at ik gewoon.
Nu ben ik iemand geworden die veel lust en ook van eten houdt.

Coolbabe het ligt echt niet aan jouw, je wilt enkel het beste voor Tom. Het doet zeer om hem zo te zien en ze begrijpen gewoon niet dat het goed voor hun is. Ik heb overigens mening avond aan jullie gedacht, als Jadey weer eens d'r groente uit kokhalst.

Maar als ik het eens goed lees en overpeins mag ik nog lang niet klagen. Ze eet 2 boterhammen 's ochtends, een bord bambix in de middag en lust iedere dag wel de hele fruitschaal op. Ze drinkt genoeg. Alleen het avondeten is een drama. Ergens is er een omslagpunt gekomen hier, ik wil gewoon niet meer die strijd, kon het ook niet opbrengen als ik alleen met haar moest eten. Ze eet nu beter, het lijkt wel of ze er zelf ook meer schik in heeft. Groente is verschrikkelijk, behalve de worteltjes uit de wort/dopppot van de Lidl. Die ronde worteltjes zijn helemaal het einde, ze eet ze zelfs koud. Aardappel eet ze wel (al dan niet met appelmoes, een keertje ketchup), spaghetti en macaroni eet ze d'r hele bord bij leeg, gek genoeg eet ze hier gewoon de groentes mee op.

Soep is ook erg handig, gooi er een hand extra groente bij, pasta erin en je hebt een goed maaltijd. Ik doe soms de staafmixer gebruiken om te zorgen dat ze het zo op kan drinken en geen "vieze" stukjes aantreft.

Ik ben op een gegeven moment gestopt met alles lezen, maar om jullie gerust te stellen:

Ik heb vroeger ook nooit groente gegeten, alles wat groen, rood, oranje was, kwam er niet in! (ik zat te kokhalzen als ik er een hap van moest nemen, geen fijn gezicht voor een ouder lijkt mij)
Nu, zo'n 29 jaar later, ben ik een flinke meid, 1,73, tussen de 70 en 74 kilo (dat schommelt nogal eens), ben geen "straatsletje"(zoals eerder genoemd) en ook geen crimineel! (waar dat figuur het vandaan haalde, snap ik geen bal van, alsof dat te maken heeft met het wel of niet eten van groentes??!!)

Anyway, ik kreeg van mijn moeder wel altijd een fruithapje (geperste sinasappel, geraspte appel en schijfjes banaan, met een liga). Heerlijk vond ik dat altijd als ik uit school kwam.

Volgens mij doen jullie het allemaal wel goed hoor, kinderen horen in mijn ogen toch altijd lastig te eten? Anders zou het allemaal veel te makkelijk gaan! Ik heb ze (nog) niet, ben er ook niet bezig, maar ooit zal ik die strijd ook krijgen en dat zien we dan wel weer!

Oh en nog iets.... ik heb vanavond boerekool gegeten! En lust al veeeel meer groentes dan 10 jaar terug, komt vanzelf dus allemaal. (Bij de meeste kinderen wel wat eerder, maar goed)

Ik denk dat we ook wel een beetje verwend zijn met Jasper. We aten vanavond iets wat hij eigenlijk niet zo lekker vond en hij mocht van mij zelf een oplosing verzinnen hoe het dan wel lekkerder zou zijn. Zijn oplosing was dat hij alles dan maar gewoon snel opat zodat hij het niet zo proefde
Tom hebben we een pan met diverse groentes op zijn blad gezet en hem lekker laten grutten. Hij had uiteindelijk wel aardig wat gegeten. De muur en de grond ook, maar daar zeuren we dan maar niet over

Ik moest thuis alles eten. Ik lustte ook veel, maar ik hoefde ook geen grote hopen vieze dingen te eten.
De enige uitzondering was karnemelkse pap, dat moest ik elke keer proeven.....
Afgezien daarvan, ik MOCHT van alles proeven, zoals olijven en franse kaas.
Ik denk dat ik door het verplichte en vrijwillige proeven, nu alles lust.

Ik heb ook meegemaakt dat me ex en ik voor kinderen van een vriendin gingen koken. Die kids waren argwanend en vroegen: MOETEN we dat eten? Ja je moet een opscheplepel eten en als je het niet wegkrijgt, krijg je een boterham.
De kids vroegen om veel meer.
Als je kind iets niet lust, vind ik dat je kan zeggen dat hij en klein beetje moet eten. Want afgezien van het feit of je kids genoeg binnenkrijgen, gaat het er ook om dat je kind went aan groente of wat dan ook.
Dat je kind went aan verschillende smaken.

Als de mensen in CUL niks hoefden te eten of overal appelmoes door hun eten geprakt kregen, waren ze vast niet zo geinteresseerd in eten........

Ook nog een tip: Iets grotere kinderen hun eigen bordje laten opscheppen.
Heeft een tijd wel gewerkt hier...

oja, wat bij piet momenteel wel werkt is als hij zelf een mes mag, vindt ie ontzettend stoer en interessant, om dan zelf wat op z'n vork te schuiven met dat mes. of om zelf wat kruidenboter op een stokbroodje te smeren. tussendoor voer ik 'm dan af en toe nog wat happen, anders duurt 't wel erg lang. en inderdaad, wat iemand anders ook al zei: héle kleine porties opscheppen. en geen aandacht besteden aan nukkig gedrag, maar vooral zorgen dat je zelf in ieder geval een beetje geniet van je eten (en gesprek!). vaak gaat hij dan ineens toch ook maar een hapje proeven.

Mee eens Obli....
Dan kan je afspraken maken!

Pijnlijk onderwerp! Ik ben zelf zo'n moeilike eter, altijd al geweest en ik vrees dat het altijd zal blijven
Waar het bij mij door komt? Ik weet het niet, maar veel dingen lust ik gewoon echt niet en ik probeer het nu toch serieus.
Langzaamaan verandert mijn smaak toch wel een beetje, dus ik leef iig al iets gezonder.
Bij andere mensen eten doe ik niet, want het staat zo lullig als je het eten niet lust.
mijn moeder heeft me ook een paar maanden meteen weggestuurd en verder niks te eten gegeven, moest ik op de bank gaan zitten zonder de tv aan en ik kreeg de hele avond niks meer, behalve water.
Ik gaf er niks om, at nog steeds niet, maar na een paar maanden ging ik steeds snoepjes en koekjes enzo pikken uit de gangkast.
Dus ik denk ook niet dat dat de manier is om je kind te laten eten, of je moet verder niks in huis hebben..maar dat is wat moeilijk als je meer kinderen hebt.

Echte tips heb ik helaas niet, maar echt drama's ervan maakt het alleen maar ongezelliger in huis en geeft slechte jeugdherinneringen
Probeer alle speelse manieren die er zijn, wacht ook gewoon af, want bij veel kinderen is het echt gewoon een fase, probeer creatief te koken en te ontdekken wat ze wel en hoe ze het dan wel opeten en hoop dat ze dan een keer goed gaan eten..

Want ik baal er nog altijd van dat ik zó weinig lust.

Die fase duurt wel al drie jaar hier Ik zit nog steeds te wachten op het moment dat hij zegt: hè dat was lekker mam, heb je nog meer?

dat heb ik hier met gehaktballetjes. daar istie echt gek op. dat is steevast: mag ik er nog meer?
dat kan hij dan krijgen, maar dan moet hij wel eerst zijn verplichte hapjes van zijn prakkie eten

Bij een flink aantal mensen denk ik dat het misschien wel mee valt, zoals bij lois idd, als ik dat zo lees dan eten de meiden prima
Bij coolbabe en Tom snap ik dat er echt wel een probleem kan zijn. Ik zei al eerder, ik zou echt niet weten hoe je dat moet oplossen. Alles wat naar binnen gaat is goed, je laatste post geeft dan weer hoop coolbabe
Liam heeft altijd goed gegeten, met soms een periode dat het minder gaat. Ik heb er nooit over wakker gelegen. Hij eet en drinkt en heeft blijkbaar genoeg. Hij is bepaald niet dik, sterker nog, hij is bijna mager, maar toch maak ik me er niet druk om. Hij eet over het algemeen 2 boterhammen op een dag en flink wat fruit en avondetn gaat ook lekker, dus tja, hij verbruikt gewoon veel energie ofzo. Hij mag het ook allemaal zelf weten. Als ie niet wil eten, eet ie niet.

Het verschilt per kind ook wel wat hij/zij op kan... vaker kleinere porties kan ook werken. Bij Noa heb ik nu eindelijk door dat ze na de papfles 's ochtends én om elf uur én om 1 uur nog wel een halve boterham lust. Daarnaast krijgt ze karnemelk met roosvicee en 's middags ga ik lekker fruit schillen en dat eet ze zelf op (partjes sinaasappel, stukken banaan uit het vuistje en stukjes appel, hoewel ze appel niet zo lekker vindt). Het avondeten gaat vaak heel goed, maar ik merk wel dat het niet te grof moet zijn. Ook te sterk gekruid vindt ze niet lekker.

Overigens kan ik me nog herinneren dat ik best een goede eter was als kind, maar af en toe iets echt vies vond (bijvoorbeeld andijvie en witlof en spruitjes) en die wilde ik dan ECHT niet opeten en ik weet nog precies HOE vies ik het vond. Dat wil ik mijn kinderen dus ook niet aandoen, denk ik. Maar ik kan wel anders gaan piepen als Noa op een gegeven moment niets meer zou lusten... dat weet ik niet!

Ik lust nu trouwens alles behalve andijvie, vind ik nog steeds smerig.

Goede tips zijn er trouwens voorbijgekomen, goed om dit topic 'in de gaten' te houden voor als het toch 'mis' zou gaan, want daar is nog genoeg tijd voor...

kwm ik toevallig tegen omdat ik op zoek was naar een soort gelijk boek met name ideeen hoe je bepaalde gerechten kunt noemen zodat kinderen het ineens eten (zoals groene frietjes ... spercieboontjes)

maar goed hier een ander leuk boek http://www.specialkids.nl(...)n_smullen#lustikniet

Och, je kan er nog zo'n mooie bij het kind passende naam geven, maar Als ze echt niet willen eten ze het toch niet. Zelfs K3 en prinsessenbonen worden hier (letterlijk) uitgekotst.

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 07:16 schreef lady-wrb het volgende:
maar dan moet hij wel eerst zijn verplichte hapjes van zijn prakkie eten

Als ik het woord prakkie hoor dan hoef ik al niet meer

Ik zelf moest vroeger alles eten en opeten. Drama's, drama's, drama's dat ging van met zuur gezicht bord leegeten, neus dicht, kokhalzen, op latere leeftijd de klok terugzetten (om half 8 moet het op zijn en dan zelf die klok een kwartier terugzetten om een kwartier extra te gruwelen) tot aan met niks te eten op naar bed en s morgens bij het ontbijt je bord weer zien staan
Resultaat: ik lust bijna niks en heb een hekel aan eten met andere mensen erbij in het bijzonder.

Dat gaat hier dus niet gebeuren. Toetjes hebben we bijna nooit maar als we het hebben, krijgt Jolie dat meestal pas een uur na het eten ofzo. Even samen op de bank, dit krijgt ze ook gewoon als ze geen eten op heeft. Meestal eet ze wel goed, soms moet ik het net even leuker maken, groenten aan een stokje. Zo zie ik dat ze dingen wel lust. Als Jolie slecht gegeten heeft, krijgt ze vaak s nachts honger. Dat vind ik zielig, als ze iets niet zo graag lust bijvoorbeeld spinazie dan doe ik het meestal in een bladerdeegje met aardappel erbij. Dan als een appelflapje even in de oven, opeten doet ze dan altijd. Maar als ze ergens echt van moet kokhalzen, tja dan maar niet. Ook als ze echt niet wil eten dan hoeft het niet. Haalt ze wel ergens mee in denk ik dan.

Over dat peuters groeien op lucht en liefde, het klinkt zo dom maar ik heb het bij een paar kinderen om mee heen gezien. Vanaf 1,5 jaar tot een jaar of 4 echt heel slecht eten maar eigenlijk als je ze nu ziet, zijn het hele gewone eters en vooral gezonde kinderen

haha.. moussy, dat doet me denken aan het feit dat ik weleens tegen m'n moeder zei: ik moet naar de wc (terwijl ik andijvie o.i.d. aan het eten was) en dan heel snel een mond eten wegmoffelde en in de wc uitspuugde... en 's avonds jatte ik dan wel wat koekjes uit de kast dus honger had ik nie... (ik heb het m'n moeder wel verteld later...

Wat ik overigens bij andere ouders eens heb gezien, is hoe ze de neus van het kind dichtknepen en het eten in de mond stopten. Vreselijk was dat om te zien. Dat is me altijd bijgebleven, echt mishandeling vond ik dat.

Ja die namen. Ik zei een keer zonder dat ik me ergens van bewust was waar de peuter van mijn vriendin bij was; wil je nog meer groente? Het hele gezin keek me spontaan geschrokken aan, bleek dat ze niets meer de naam groente gaven omdat de kinderen het dan niet meer wilden eten. Alles was dus tomaat, paprika, bloemkool enzovoorts

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 12:14 schreef Suzanna het volgende:
Wat ik overigens bij andere ouders eens heb gezien, is hoe ze de neus van het kind dichtknepen en het eten in de mond stopten. Vreselijk was dat om te zien. Dat is me altijd bijgebleven, echt mishandeling vond ik dat.

dat vind ik ook erg ver gaan. Je kind moet wel iets proberen, maar als ouder te dwangmatig doen zoals je hier beschreven hebt... nee dat gaat me te ver.

ik ben nog steeds heel erg van mening dat je kinderen niet kunt dwingen om te eten, dat werkt alleen maar averechts.

maar dat is mijn ervaring met de oppaskindjes

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 12:13 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Als ik het woord prakkie hoor dan hoef ik al niet meer

Ik zelf moest vroeger alles eten en opeten. Drama's, drama's, drama's dat ging van met zuur gezicht bord leegeten, neus dicht, kokhalzen, op latere leeftijd de klok terugzetten (om half 8 moet het op zijn en dan zelf die klok een kwartier terugzetten om een kwartier extra te gruwelen) tot aan met niks te eten op naar bed en s morgens bij het ontbijt je bord weer zien staan
Resultaat: ik lust bijna niks en heb een hekel aan eten met andere mensen erbij in het bijzonder.

Hier zelfde methode ondergaan, maar ik eet dus alles. Leuks was anders, echter...
Toch ben ik omtrent mijn eigen kinderen hetzelfde als jij hieronder beschrijft.

quote:

Dat gaat hier dus niet gebeuren. Toetjes hebben we bijna nooit maar als we het hebben, krijgt Jolie dat meestal pas een uur na het eten ofzo. Even samen op de bank, dit krijgt ze ook gewoon als ze geen eten op heeft. Meestal eet ze wel goed, soms moet ik het net even leuker maken, groenten aan een stokje. Zo zie ik dat ze dingen wel lust. Als Jolie slecht gegeten heeft, krijgt ze vaak s nachts honger. Dat vind ik zielig, als ze iets niet zo graag lust bijvoorbeeld spinazie dan doe ik het meestal in een bladerdeegje met aardappel erbij. Dan als een appelflapje even in de oven, opeten doet ze dan altijd. Maar als ze ergens echt van moet kokhalzen, tja dan maar niet. Ook als ze echt niet wil eten dan hoeft het niet. Haalt ze wel ergens mee in denk ik dan.

Over dat peuters groeien op lucht en liefde, het klinkt zo dom maar ik heb het bij een paar kinderen om mee heen gezien. Vanaf 1,5 jaar tot een jaar of 4 echt heel slecht eten maar eigenlijk als je ze nu ziet, zijn het hele gewone eters en vooral gezonde kinderen

Precies: behalve in extreme gevallen komt het allemaal weer goed. Hier is dus de stelregel: geen dwang, wel aanbod. En na bijna 5 jaar zie ik dat de oudste meer en meer begint te eten.
Daar ben ik ook door schade en schande in wijs geworden, want toen hij op zn ergst was met zijn eten heb ik ook wel eens dwang geprobeerd, maar dat werkt gewoon niet. En sindsdien gaat het beter

Dwang lukt niet, nee. Die kinderen winnen het echt altijd, tenzij je ze volledig mishandelt, wat natuurlijk niet de bedoeling is (neus dicht en volproppen, bijvoorbeeld)
Als ze niet willen, dan maar niet - haalt ze de volgende dag wel in. En anders de dag erop. Wij hebben ook weleens een tijdje dat we weinig trek hebben en weinig eten. We worden daar toch ook niet slechter van, zo'n kind dus ook niet.

quote:

Op donderdag 19 januari 2006 13:02 schreef Bright het volgende:
Dwang lukt niet, nee. Die kinderen winnen het echt altijd, tenzij je ze volledig mishandelt, wat natuurlijk niet de bedoeling is (neus dicht en volproppen, bijvoorbeeld)
Als ze niet willen, dan maar niet - haalt ze de volgende dag wel in. En anders de dag erop. Wij hebben ook weleens een tijdje dat we weinig trek hebben en weinig eten. We worden daar toch ook niet slechter van, zo'n kind dus ook niet.

Je spreekt jezelf een beetje tegen, jullie dwingen in mijn ogen ook.

Ik ook hoor, maar op mijn eigen manier. Niet van te voren brullen dat het blergh is, maar eerst een paar happen proeven.