Tegenwoordig hoor je steeds vaker over het fenomeen "nieuwetijdskinderen". Wie heeft hier ervaring mee.
Het schijnt dat er mogelijk een verband zou zijn met autisme. Zijn autistische kinderen ook gevoeliger voor het paranormale?
quote:Ik denk dat dat rechtstreeks gerelateerd is aan de mate waarin de ouders willen accepteren of hun kind een psychische of sociale dysfunctie heeft of niet.Zijn autistische kinderen ook gevoeliger voor het paranormale?
Hoe minder ze dat accepteren, hoe paranormaler hun kind.
Niet dat het normale zo belangrijk is omdat iedereen anders is. Maar als je het als mooie term aanduidt dan ga je niets doen aan je negatieve dingen die je meesleept. En je kunt denk ik beter bezig zijn met tevens het negatieve inplaats van je alleen te focussen op het positieve.
Noem je een kind nieuwetijdskind, dan leg je je neer bij een situatie en laat je het kind maar aanhobbelen.
Ik ben voorstander van mensen gewoon mens te noemen, zonder al die poes pas eromheen. Als je jezelf als mens ziet met alle kansen en tekortkomingen dan kijk je tenminste nuchter naar jezelf. En kun je ook beter aan jezelf werken.
Indigo / nieuwetijds kinderen / HSP
quote:Het is natuurlijk een kwestie van levensvisie of je waarde hecht aan de huidige 'reguliere' kennis van de menselijke psyche en het (dys)functioneren daarvan. Heb je een 'alternatieve' levensbeschouwing dan leg je dat wellicht naast je neer.Noem je een kind nieuwetijdskind, dan leg je je neer bij een situatie en laat je het kind maar aanhobbelen.
Of dat verstandig is laat ik in het midden.
quote:Yep. Maar zo zijn er zoveel invalshoeken hoe je mensen kunt rangschikken. En misschien is er geen enkele die de juiste is. Ik twijfel zelfs aan de manier waarop de psychiatrie te werk gaat vaker. Maar die labellen uit gemakszucht, omdat ze anders teveel werk krijgen en misschien hebben ze niet eens de tijd om ieder mens afzonderlijk te behandelen. Dan is het daar eerder van. " Volgende patient, volgende patient, volgende patient" Een soort van massa-productie dusOp dinsdag 17 januari 2006 15:31 schreef Prst_ het volgende:
[..]
Het is natuurlijk een kwestie van levensvisie of je waarde hecht aan de huidige 'reguliere' kennis van de menselijke psyche en het (dys)functioneren daarvan. Heb je een 'alternatieve' levensbeschouwing dan leg je dat wellicht naast je neer.
Of dat verstandig is laat ik in het midden.
Nogmaals ben ik voorstander laat mensen gewoon mens zijn. Laat mensen gewoon zelf ervaren wat ze ervaren. Laat ze in contact komen met de negatieve en positieve kanten van hun persoonlijkheid. En laat ze zelf proberen vooruit te komen in het leven. Als ze niet vooruit willen komen, tja, dan is dat misschien ook wel een karaktereigenschap.
Zelf ben ik gediagnogtiseerd met manisch depressiviteit. Ik vind ook dat label gewoon fout. Ze hadden me beter kunnen zeggen. Je hebt wat meegemaakt dat komt door het niet kunnen laten stromen van gevoelens en gedachtes. Je hebt last gehad van opgepropte emoties en die zijn uitgebarsten. Het is aan jou wat je ermee doet. Geven ze me een label dan kan het zijn dat je al snel met de pakken gaat neerzitten.
Vandaar weiger ik ook met een label rond te lopen. Ik ga eruit dat je als mens zijnde alles kunt opheffen dat niet klopt.
Labellen. Doet meer slecht dan goed. Mensen rangschikken in groepen
Tis maar waar je voorkeur voor uitgaat natuurlijk. En misschien zoeken mensen wel elkaar op zodat ze samen speciaal willen zijn. Herkenning zoeken ook wel. Ze ze in hun eentje speciaal dan zijn ze meteen wereldvreemd of misschien zelfs gestoord, zijn ze samen speciaal dan zijn ze ineens wel speciaal.Maar bij nieuwetijdskinderen is er nog altijd een persoon die gekomen is met die term. Vervolgens komt de rest vrijwillig in aanmerking ermee en labellen ze zichzelf of de ouders doen dat bij hun kinderen.
quote:Elk nadeel heb ze voordeel. Een label (een diagnose) kan ook helpen bij het grip krijgen op de 'klachten' of problemen die iemand heeft. Het beestje heeft een naam en dan kun je gestructureerd zoeken naar een oplossing of acceptatie. Maar zoals in alle aspecten in het leven bestaan er grijsgebieden, zodat je niet per definitie gebaat bent bij zo'n label.Labellen. Doet meer slecht dan goed. Mensen rangschikken in groepen Tis maar waar je voorkeur voor uitgaat natuurlijk. En misschien zoeken mensen wel elkaar op zodat ze samen speciaal zijn. Herkenning zoeken ook wel.
quote:Klopt, maar het is natuurlijk ook zo dat als iemand voor iets een naam verzint, of de naam nou passend is of niet, het makkelijk is om die naam doro te gebruiken als jij het over dat bepaalde iets wilt hebben zodat de andere partij weet waar je het over hebt.Op dinsdag 17 januari 2006 15:37 schreef Sight_key het volgende:
[..]
heel lang en interessant verhaal
Maar bij nieuwetijdskinderen is er nog altijd een persoon die gekomen is met die term. Vervolgens komt de rest vrijwillig in aanmerking ermee en labellen ze zichzelf of de ouders doen dat bij hun kinderen.
quote:Dat denk ik ook.... het hebben van een label is niet altijd prettig, maar kan heel verlichtend werken als je ergens "last" van hebt en het opeens gedefineerd kan worden.Op dinsdag 17 januari 2006 15:41 schreef Prst_ het volgende:
[..]
Elk nadeel heb ze voordeel. Een label (een diagnose) kan ook helpen bij het grip krijgen op de 'klachten' of problemen die iemand heeft. Het beestje heeft een naam en dan kun je gestructureerd zoeken naar een oplossing of acceptatie. Maar zoals in alle aspecten in het leven bestaan er grijsgebieden, zodat je niet per definitie gebaat bent bij zo'n label.
Het heeft een naam ! Je weet opeens dat het niet zomaar iets of van alles wat..iets ongrijpbaars is.. je kan het nu vastpakken en ermee aan de slag.
quote:Door het probleem samen te vatten is het duidelijker inderdaad, maar dan nog is het maar een naam. Het probleem samen vatten is nodig om bepaalde structuur aan te brengen in het probleem. Maar wil je het volledige probleem oplossen, dan zul je toch echt het probleem bij de wortel moeten aanpakken.Op dinsdag 17 januari 2006 15:41 schreef Prst_ het volgende:
[..]
Elk nadeel heb ze voordeel. Een label (een diagnose) kan ook helpen bij het grip krijgen op de 'klachten' of problemen die iemand heeft. Het beestje heeft een naam en dan kun je gestructureerd zoeken naar een oplossing of acceptatie. Maar zoals in alle aspecten in het leven bestaan er grijsgebieden, zodat je niet per definitie gebaat bent bij zo'n label.
Ik bedoel een probleem moet volledig worden aangepakt voordat het opgelost kan worden en niet maar voor de helft. Zelfs wanneer je 99 procent van het probleem aanpakt is het probleem nog in leven.
En je bent nog altijd meer dan het label. Nog altijd staat het mens voorop. Dat zegt mijn arts ook wel. Je bent niet ziek. Een suikerpatient bestaat ook niet uit suiker. Het is ook de mate waarop je waarde hecht aan je label. En op een gegeven moment vergeet je dat hele label gewoon. Tenzij mensen eens vragen naar je verleden. En dan zou ik zelfs zeggen. " Ik heb last gehad van mds stoornis". Dus gehad, ik ben genezen zou ik zeggen. Omdat ik geen symptomen meer ervaar ervan. Alleen af en toe rekening houden met zaken, maar dat zelfs geldt voor ieder persoon. De zaken waar ik rekening mee moet houden zijn algemene zaken.
In het begin was het label bij mij misschien zelfs nuttig. Omdat ik toen nog geen overzicht had
Maar dat weet ik niet. Ze hadden me ook op een hele andere manier zaken duidelijk kunnen maken maar nogmaals was er niet genoeg tijd.Je komt daar aan, je bent 30 minuten binnen en moet weer gaan omdat in de kamer de telefoon gaat voor de volgende "patient".
Het woord patient is ook fout, het moet client zijn. Je bent klant die zoekt naar levensgeluk en gezondheid.
En inderdaad, er zijn veel grijze gebieden en ook functioneert de wereld in vele opzichten niet zoals het moet. Waarom zou ik van de psychiatrie of psychologie verwachten dat ze alles goed doen in 1 keer? En daarom twijfel ik dus ook altijd aan bepaalde wijzes van aanpak. Ik ben niet snel tevreden en denk altijd of het niet beter kan.
Maar het gaat nu niet over nieuwetijdskinderen, hoewel het er toch ook mee te maken heeft. Stuur je kinderen of mensen met problemen naar een dokter die gestudeerd heeft of zeg je van, mijn kind of ik ben speciaal. Ik heb geen dokter nodig door mijn speciale gaves.
[ Bericht 9% gewijzigd door Sight_key op 17-01-2006 16:01:57 ]
quote:Dan is het eerder dus zo dat je mensen sneller duidelijk kunt maken waar het over gaat. Dan is het dus in geval van de psychiatrie zo dat psychiaters onderling beter kunnen praten over oplossingen en dergelijke. Dat je het probleem of de problemen meer samenvat als het ware.Op dinsdag 17 januari 2006 15:50 schreef Mirage het volgende:
[..]
Klopt, maar het is natuurlijk ook zo dat als iemand voor iets een naam verzint, of de naam nou passend is of niet, het makkelijk is om die naam doro te gebruiken als jij het over dat bepaalde iets wilt hebben zodat de andere partij weet waar je het over hebt.
Termen gebruiken is dan inderdaad belangrijk. Je moet toch een naam verzinnen voor een probleem dat niet goed samen te vatten valt. Wederom in geval van manisch depressiviteit is het zo dat die "ziekte" bij ieder mens anders is. Omdat ieder mens anders is, is ook die ziekte bij ieder mens anders. Dus daarom geven ze het misschien een naampje.
En wat maakt het naampje nou uit, eigenlijk niets. Als je jezelf minder gaat beschouwen als mens zijnde is het pas niet goed in orde. Als je het naampje gewoon vergeet is het geen probleem.
Bij nieuwetijdskinderen is het dus ook een samenvatting van symptomen? Inplaats van dat het bedoeld is om mensen omhoog te prijzen?
Soms noemen ze kinderen met problemen ook hoog-begaafd. Zelfde is dan het geval. Of niet?
Kind die geboren is in een nieuwe wereld?
Kinderen die nu geboren worden zijn misschien gewoon verder ontwikkeld omdat de ouders verder ontwikkeld zijn. De ouders geven hun kennis misschien al in zekere mate over nu.
Of zie ik dat fout?
Kinderen van 20 jaar geleden zijn geen kinderen van nu. Is niet ieder kind dat nu geboren wordt een nieuwetijdskind? En is de overgedragen intelligentie misschien wat problemen zorgt voor die kinderen? Niet in alle gevallen dus. Maar ik kan me wel voorstellen dat intelligentie wordt overgedragen en hoe verder we ontwikkelen des te slimmer die kinderen op vroege leeftijd zijn. Maar dan gaat het niet om het paranormale, maar om het slimme. Misschien zorgt het slimme wel dat ze meer ervaren en open staan voor de wereld.
En nog een vraag. Wordt het onderwijssysteem wel goed ingedeeld? Ik twijfel dus vaak aan alle manieren van aanpak.
Toevallig ken ik een kind dat hoogbegaafd is, die naam heeft hij gekregen. Die wilt niet naar school. Tevens is hij wat slimmer. Maar door die slimheid laat hij zich misschien niet opsluiten tussen 4 muren. Misschien denkt hij wel van, ik leer zelf wel alles. Ik heb geen juffrouw nodig
Maar dan kunnen ook problemen ontstaan tussen het contact van kinderen onderling. Hoeft niet alleen met kennis te maken te hebben. Op school leer je ook sociaal te worden. Al dan niet in een geforceerde "werkomgeving".
Of hebben de hersens geest en ziel gewoon 2000 jaar nodig om zich te ontwikkelen helemaal zoals het hoort. Moeilijk, ik filsofeer maar wat in de ruimte dus.
Dat het kind speciaal hoort te zijn twijfel ik ook over, gezondheid zou bij mij voorop staan. Speciaal zou ik mijn kind vanzelf wel vinden omdat het mijn kind is.
Maar ik weet niet hoe andere ouders denken. Kan me wel voorstellen dat je wanneer je kind "afwijkingen" heeft, een naam zoekt die niet meteen in verband wordt gebracht met het ergste.
Maar dan loop je weg voor het probleem. En dat is nooit goed.
Never walk away from problems.
quote:Mja, maar de dingen die jij noemt (ADHD, autisme, etc) zijn allemaal dingen waar mensen last van kunnen hebben.Op dinsdag 17 januari 2006 16:33 schreef Quarks het volgende:
Ik krijg bij dit soort dingen altijd een beeld van ouders die kinderen, wegens het ontbreken van ADHD, autisme of een andere trendy ziekte kinderen dingen aanpraten, zodat ze nu toch hun recht verkrijgen uitzonderlijk, speciaal en gezegend te zijn.
Nieuwetijdskinderen/Indigo/HSP (ik vat ze maar even ruwgezegt samen) is geen ziekte. Het is meer een verzameling van eigenschappen. Eigenschappen die bij jezelf horen, en waar je dus mee om moet gaan. Soms gaat dit niet goed, en dan kun je er wel last van hebben. Maar over het algemeen is het dus gewoon een stukje van jezelf.
Daar is in de loop van de tijd een verzamelnaam voor gekomen en die is er opgeplakt. Dat die verzamelnamen meteen door een groot deel van de bevolking als ziekte beschouwd moeten worden, dat vind ik dan wel weer een beetje raar.
Zelf vind ik dat ze het nogal snel op een kind stempelen.
Kortom: niet teveel in hokjes denken lijkt me.
[ Bericht 25% gewijzigd door Mirage op 02-02-2006 15:56:54 ]
En als je kind dan afwijkt van de 'normaal' zoek je als ouder al heel gauw naar de verklaring daarvoor. De een zoekt het in ADHD en autisme, de ander zoekt het in begaafdheid en 'indigo' zijn.
Kinderen zijn gewoon personen en zouden, als ze het zich konden realiseren, het vast niet fijn vinden allemaal onder een paar labeltjes geschoven te worden.
quote:Vertel dat de ouders maar die op moeten boksen tegen een maatschappij waarin iedereen bijzonder moet zijn. Ik sta dagelijks in een klaslokaal met ouders die hun kind vreselijk bijzonder vinden (nee, ik ben geen leerkracht, gewoon een mamma). Er zijn er maar enkele die hun kind GEWOON op komen halen, meestal is het een hoop gezever over wat hun kindje al dan niet heeft gedaan of gelaten die dag.Op donderdag 2 februari 2006 04:07 schreef paladin het volgende:
Kom op zeg, iedereen is anders. Elk kind is ook anders, in gedrag, persoonlijkheid en aanleg.
En als je kind dan afwijkt van de 'normaal' zoek je als ouder al heel gauw naar de verklaring daarvoor. De een zoekt het in ADHD en autisme, de ander zoekt het in begaafdheid en 'indigo' zijn.
Kinderen zijn gewoon personen en zouden, als ze het zich konden realiseren, het vast niet fijn vinden allemaal onder een paar labeltjes geschoven te worden.
Jezus, elk kind is bijzonder net zoals elk mens maar deze maatschappij heeft gewoon geen ruimte meer voor die aandacht en daarom laden we die verantwoordelijkhied maar op de leerkrachten, opvangmoeders, opa's/oma's.
Nee, ik beschuldig niemand, we naaien onszelf op. Tot grote hoogtes zelfs, meer.....meer.......meer en de kids zitten in de opvang zonder persoonlijke aandacht.
Het is een mallemolen van doorgedraaide mensen en dus ook kinderen. STOP!!!!! zou ik zo dikwijls willen schreeuwen, het is genoeg. Nederland is klaar, we zijn klaar...........terug naar de rust voor iedereen
Zow, ik ben het kwijt
quote:Sorrie hoor, maar wat kom ik veel ..............op zijn zachtst gezegd...................!@^&%&@^%#^@% kinderen tegen. Veeeeeeeeeeeeeellllll rottigheid, klieren en dingen die we vroeger noooooooooooooooooooooooooiiiiiiiiittttttttttt in ons hoofd zouden halen, zijn nu heel gewoon.Op donderdag 2 februari 2006 04:21 schreef Morwen het volgende:
[..]
Vertel dat de ouders maar die op moeten boksen tegen een maatschappij waarin iedereen bijzonder moet zijn. Ik sta dagelijks in een klaslokaal met ouders die hun kind vreselijk bijzonder vinden (nee, ik ben geen leerkracht, gewoon een mamma). Er zijn er maar enkele die hun kind GEWOON op komen halen, meestal is het een hoop gezever over wat hun kindje al dan niet heeft gedaan of gelaten die dag.
Jezus, elk kind is bijzonder net zoals elk mens maar deze maatschappij heeft gewoon geen ruimte meer voor die aandacht en daarom laden we die verantwoordelijkhied maar op de leerkrachten, opvangmoeders, opa's/oma's.
Nee, ik beschuldig niemand, we naaien onszelf op. Tot grote hoogtes zelfs, meer.....meer.......meer en de kids zitten in de opvang zonder persoonlijke aandacht.
Het is een mallemolen van doorgedraaide mensen en dus ook kinderen. STOP!!!!! zou ik zo dikwijls willen schreeuwen, het is genoeg. Nederland is klaar, we zijn klaar...........terug naar de rust voor iedereen
Zow, ik ben het kwijt
Ik denk alleen dat het opvoedverhaal niet uitmaakt of een kind wel of niet een nieuwtijdskind is. Wat die ouders ervan vinden of hoe ze er mee om gaan, dat is een ander verhaal.
[ Bericht 29% gewijzigd door amarena op 02-02-2006 14:29:25 (iets te kort door de bocht net) ]
quote:De maatschappij gaat inderdaad steeds sneller lijkt het wel soms. En misschien komt daardoor wel het drukke gedrag vandaan bij ADHD, dat kinderen geen moment tot rust komen in de maatschappij. Dat ze overal impulsen zien en dat er overal wat te doen is. Dat er altijd beweging valt waar te nemen. Dat de hersens nooit tot rust komen ook.Op donderdag 2 februari 2006 04:21 schreef Morwen het volgende:
[..]
Vertel dat de ouders maar die op moeten boksen tegen een maatschappij waarin iedereen bijzonder moet zijn. Ik sta dagelijks in een klaslokaal met ouders die hun kind vreselijk bijzonder vinden (nee, ik ben geen leerkracht, gewoon een mamma). Er zijn er maar enkele die hun kind GEWOON op komen halen, meestal is het een hoop gezever over wat hun kindje al dan niet heeft gedaan of gelaten die dag.
Jezus, elk kind is bijzonder net zoals elk mens maar deze maatschappij heeft gewoon geen ruimte meer voor die aandacht en daarom laden we die verantwoordelijkhied maar op de leerkrachten, opvangmoeders, opa's/oma's.
Nee, ik beschuldig niemand, we naaien onszelf op. Tot grote hoogtes zelfs, meer.....meer.......meer en de kids zitten in de opvang zonder persoonlijke aandacht.
Het is een mallemolen van doorgedraaide mensen en dus ook kinderen. STOP!!!!! zou ik zo dikwijls willen schreeuwen, het is genoeg. Nederland is klaar, we zijn klaar...........terug naar de rust voor iedereen
Zow, ik ben het kwijt
Maar dan zou je moeten zorgen dat je in een rustige omgeving terecht komt. Ik woon gelukkig rustig hier, ik woon niet in de Randstad. Zou ik in de Randstad wonen langs een drukke weg, dan zou ik mijn rust nooit kunnen vinden. Omdat de hele omgeving ook je gevoel bepaald als het ware.
Wat je om je heen ziet gebeuren, heeft vanzelf invloed op de stemming denk ik.
Zow, ik ben het ook kwijt
Alles gaat eruit hier...alles soll empty zijn.
Ik denk dat het normaal is dat je als volwassene geen inzicht meer hebt in het kind-zijn, of het in ieder geval niet zo goed begrijpt als je denkt.
De aloude generatiekloof, of gewoon ouder worden.
Als je al vanaf het begin continu bezig bent, en als je nooit eens de rust wordt gegund, dan gaat het vanzelf leiden tot klachten.
Ik maak me best wel eens zorgen voor de toekomst.
quote:mensen moeten beter voor elkaar zorgenOp maandag 6 februari 2006 14:58 schreef CarDani het volgende:
Tja, je hoort steeds meer van die nare verhalen.
Ik maak me best wel eens zorgen voor de toekomst.
dan komen andere mensen minder snel in de problemen, dan hoeven er dit soort termen ook niet bedacht te worden.
quote:Ben ik met je eens. Ik heb het de laatste maanden ook enorm druk, werk van 's ochtends 8u tot 's avonds 10-11u elke dag door (ook vanwege mijn huis, vriendin ed) maar echt even tijd voor jezelf heb je niet meer. En dat breekt je op een gegeven moment wel op.Op donderdag 2 februari 2006 18:32 schreef Dromenvanger het volgende:
Kinderen worden ook van hop naar haar gesleept. Hebben amper tijd om te beseffen dat ze levend zijn. Ik bedoel met levend, het besef dat ze mens zijn. Omdat ze continu bezig moeten zijn, komen ze nooit eens aan zichzelf toe.
Als je al vanaf het begin continu bezig bent, en als je nooit eens de rust wordt gegund, dan gaat het vanzelf leiden tot klachten.
Jullie drukke leventjes staan los van het begrip nieuwetijdskinderen lijkt me.
Het lijkt me geen toeval, maar dit is slechts een theorie.
Kinderen raken snel gewend aan eventuele drukte en hoeven niet per definitie op deze manier op de drukte te reageren.
http://www.indigokind.com/Nederlands/LezingNL.html
Er is geen enkele reden om al dan niet vermeend ander kindergedrag te herleiden op het jaartal van geboorte, hoewel astrologen zoiets graag menen te kunnen.
Logischer is om te kijken naar omgevingsfactoren, sociale trends, voedingspatronen, vervuiling en simpelweg veranderde levens- en levensstijlen.
Het aantal enige kinderen is bijvoorbeeld behoorlijk gegroeid, wat alleen al een enorme weerslag moet hebben op de psyche van het gemiddelde kind.
[edit]
Ik lees net even de 10 belangrijkste eigenschappen van indigo kinderen volgens die site en een aantal wil ik er toch even uitlichten.
quote:Ligt het aan mij of zie ik hier gewoon de eigenschappen van een eigenwijs kind wat een eigen mening ontwikkeld heeft?* Ze hebben problemen met absolute autoriteit (autoriteit zonder verklaring of keuze);
* Ze weigeren bepaalde dingen te doen; bijvoorbeeld het wachten in een rij;
* Ze reageren niet op "schuld" discipline (wacht maar tot je vader thuis komt);
* Ze schamen zich er niet voor je te laten weten wat ze willen.
En dan citeer ik nog het meest on-zweverige deel van de site, waar geen stellingen staan zoals : "De Indigos worden geboren om ons te helpen met de transformatie naar de nieuwe tijd. Ergens diep in ons weten we dat er veranderingen komen." Of "Ruim voor deze verandering worden er al kinderen geboren die het nieuwe bewustzijn al meegekregen hebben. Dit voorkomt o.a. dat de veranderingen te sterk zouden gaan verlopen."
Dat riekt mij teveel naar metafysica betrekken op de fysieke wereld.
[ Bericht 48% gewijzigd door paladin op 28-02-2006 17:57:21 ]
Maar er staan zeker wel aanneembare zaken in.
Dan kunnen we het kaf van het koren op die site scheiden.
echt niet. Geen zin ook. Normaal wel, maar ik heb allerlei excuses momenteel: moe, niet lekker, geen energie...dat krijg je al je het druk hebt met een kleintje van 9 mnd en ook nog eens weer zwanger......http://www10.antenna.nl/h(...)gswijzen.html#Jagers
quote:Hey, ben je op die graancirkelcode site geweest? (je avatarOp woensdag 1 maart 2006 00:07 schreef Oo-blackgirl-oO het volgende:
nieuwetijdskinderen - DIENAREN VAN HET GODDELIJK PLAN
)quote:yep,Op woensdag 1 maart 2006 09:02 schreef Analyzing_Barb het volgende:
[..]
Hey, ben je op die graancirkelcode site geweest? (je avatar
ze hebben dan ook zulke mooie plaatjes..
je hebt kristalkinderen, indigos regenboogkinderen ?
waarom zijn zielen nu juist in deze tijd nieuw? als ze bijv hier al 100 incarnaties hebben gehad. ik denk dus niet dat het speciale kinderen zijn want wat zijn normale kinderen dan?
ik denk wel dat zielen meer bewuster en gevoeliger worden maar dat dit een natuurlijke proces is. en dat elke generatie kinderen dat wat hun ouders hebben geleerd met zich mee nemen. (nouja kan het niet echt onder woorden brengen)
quote:Heb ik nooit gedacht.Op zaterdag 7 januari 2006 20:12 schreef Sneakie het volgende:
precies!
dus je denkt nu niet meer dat we aandacht zoeken?
Maar dat is wél een denkwijze die andere mensen erop na kunnen houden, weet ik uit eigen ervaring.
Het hindert me dat er zo over gedacht wordt, want 't merendeel van de mensen die HSP oid zijn, die willen juist 't liefst normaal zijn zoals ieder ander en ervaren hun sensitiviteit vaak als een last. En als omstanders je dan zeggen dat 't 'aandachtvragers' zijn, dan kan ik daar best boos om worden.
Denk dus dat je m'n stukje verkeerd geïnterpreteerd hebt. Hierin zeg ik dat sensitief zijn iets heel normaals is. En dat mensen die er geen kennis van hebben en lukraak beweren dat HSPers het alleen maar aanwenden als excuus of omdat ze speciaal gevonden willen worden, ongelijk hebben.
Kortom: ik kom juist voor de sensitiveren onder ons op.
quote:Op zaterdag 7 januari 2006 13:21 schreef Natalie het volgende:
[..]
Ja klopt. Iedereen heeft gevoel. De een is wat gevoeliger dan de ander
Denk dat een grote vergissing die gemaakt wordt is dat mensen die gevoeliger zijn (wat niet meteen betekent dat andere dan meteen ongevoelig zijn, want zo wil niemand genoemd worden en ìs ook niemand) dit leuk vinden.
in dit topic lees ik geregeld dat ze 'speciaal' willen zijn. Wat in 9 van de 10 gevallen niet opgaat. De meeste mensen die wat sensitiever zijn dan wat je meestal ziet, balen hier juist van en ondervinden er hinder van.
Dat maakt ze geen mietjes, noch neurotisch of zielig en al helemaal niet speciaal. Het zijn juist vaak anderen die dit beweren.
Ieder mens is anders. Niemand is gelijk. Ook op die gebied is. En da's menselijk. Godzijdank zijn we niet allemaal hetzelfde.
Dankje Mirage en pfieuww, ik begon gewoon aan mezelf te twijfelen na de reacties die op mijn post kreeg. Het leek opgegevat te worden alsof ik erop aan 't afgeven was, terwijl dat juist niet mijn bedoeling was.
Ouders die niks op hebben met spirituele dingen doen dat al snel af als zijnde onzin ed.
Ouders die spiritueler zijn hebben al snel zoiets van: Mijn kind is bijzonder.
Nu hebben ze een naam ervoor bedacht om het nog specialer te maken!
Ik vind het onzinnig, vaak verliest een kind deze vaardigheden bij het ouder worden, daarnaast leren kinderen al veel sneller hoe de wereld in elkaar zit tegenwoordig en zijn ze ook sneller wijs.
Modeverschijnsel is het denk ik.
Kijk als er groepen zielen incarneren vanuit een bepaalde tijdsperiode dan kan men ze een naam geven?
Dat is de redenering achter het NT kind.
Anderzijds denk ik dat men graag een stempeltje krijgt om ergens bij te horen.
Ik vind ieder uniek an sich.
Ik hou niet van stempels nml, maar goed als een ander zich hier beter bij voelt? Van mij mogen ze gerust!
quote:Bij je eerste regel keek ik al even verbaasd op. Wat men noemt HSP op nieuwtijdskinderen, heeft niets te maken met paranomaliteit.Op woensdag 15 maart 2006 23:45 schreef zhe-devilll het volgende:
Heel veel kinderen zijn gevoelig op paranormaal gebied!
Ouders die niks op hebben met spirituele dingen doen dat al snel af als zijnde onzin ed.
Ouders die spiritueler zijn hebben al snel zoiets van: Mijn kind is bijzonder.
Nu hebben ze een naam ervoor bedacht om het nog specialer te maken!
Ik vind het onzinnig, vaak verliest een kind deze vaardigheden bij het ouder worden, daarnaast leren kinderen al veel sneller hoe de wereld in elkaar zit tegenwoordig en zijn ze ook sneller wijs.
Modeverschijnsel is het denk ik.
Daarnaast wil ik graag nogmaals benadrukken dat men een naam heeft verkozen te geven aan iets wat als sinds mensenheugenis voorkomt. Kleine verschillen. De ene mens ziet beter, de ander hoort beter en nog weer anderen zijn gevoeliger.
Waarom het per se een naam moet hebben, snap ik niet precies. Maar waarom het niet zou mogen, en waarom het in het negatieve wordt getrokken, daar kan ik niet helemaal bij.
quote:Lees de topics over dit onderwerp eens door. De mensen die aangeven idd gevoeliger te zijn voor sommige dingen, reageren die blij? Opgelucht omdat ze een stempel hebben, of anderzijds gelukkig met de negatieve reacties?Anderzijds denk ik dat men graag een stempeltje krijgt om ergens bij te horen.
Ik vind ieder uniek an sich.
Ik hou niet van stempels nml, maar goed als een ander zich hier beter bij voelt? Van mij mogen ze gerust!
Denk dat je dan beter geen etiketje kunt hebben.
Ook al zou 't geen naam hebben, het feit dat de ene mens de andere mens niet is, da's iets normaals. Iets wat niet negatief benaderd hoeft te worden, vind ik.