De Kunst van het loslaten van een ex (# 34)

quote:

Op zondag 22 januari 2006 00:58 schreef VD het volgende:
Morgen met mijn ex sociaal doen. Bios/drinken. Leuk. .

Was inderdaad leuk. Gezellig leuk. Geen spanningen, zowel positief als negatief.

Ook weer een update gehad. Geen vriend aanwezig maar neukt wel een getrouwde vent. . Afknapper. . Kon die info wel aan zonder emotioneel te worden. Niet fijn, maar ik blijf stabiel. Teken dat het beter gaat. .

Maar het beeld van lief/onschuldig meisje is wel weg. .

quote:

Op maandag 23 januari 2006 00:54 schreef VD het volgende:

[..]

Was inderdaad leuk. Gezellig leuk. Geen spanningen, zowel positief als negatief.

Ook weer een update gehad. Geen vriend aanwezig maar neukt wel een getrouwde vent. . Afknapper. . Kon die info wel aan zonder emotioneel te worden. Niet fijn, maar ik blijf stabiel. Teken dat het beter gaat. .

Maar het beeld van lief/onschuldig meisje is wel weg. .

Rlext dat je er cool onder bleef.
tis nu wel duidelijk dat die **** je niet waard is!!!

ok; komt een heel verhaal hoor, dus ik waarschuw jullie maar even


Ik en mijn ex kennen elkaar sinds 2002; relatie aangegaan en dat 2.5 jr volgehouden. In het kort heb ik hem nooit zo heel erg netjes behandeld en wat dingen gedaan die niet zo door de beugel kunnen.
Spijt van natuurlijk en ondanks dat ik in beginsel niet verliefd op hem was, met de jaren zo vreselijk gek van hem geworden dat ik zowat brak toen hij er een punt achter zette, 1.5 jr terug

Ondanks dat het uit was, zagen en spraken we elkaar nog elke dag. Waarom vraag je je af, nou simpelweg om de reden dat we ondanks onze stormachtige relaties en botsende persoonlijkheden helemaal gek van elkaar zijn.
Afgelopen 1.5 jr, sinds het uit is, gingeb we nog wel met elkaar naar bed en deelden nog steeds alle emoties, ups & highs ( dom ja , I know )
Daar wij allebei in de naieve veronderstelling waren dat vrienden zijn met je ex werkt
Alleen is dat geen vriendschap...met je vrienden neuk je immers niet .

Ik voel nog steeds veel voor hem en wilde ook steeds weer een nieuwe kans, maar omdat ik hem zovaak heb gekwetst in het verleden, durfde en durft hij het nog steeds niet aan. Hij heeft er geen vertrouwen in.
Aan de andere kant, belemmert hij me wel met een ander verder te gaan. Als ik een date heb, mailt hij me plat of belt met beschuldigingen en gezeik...snap ik dus niets van.
1.5 jr nog zo aan elkaar vast zitten en niet los laten, leek mij ongezond...en dus gisteren eindelijk verstandig geweest en hem gezegd dat we voorlopig het contact moeten verbreken.
Ik kan er niet meer tegen, een soort halve relatie te hebben, met alleen maar lasten weinig lusten ( op sex na ) Immers, hij wil zich niet comitten !

En ik leen me daar dus niet voor..

Uiteraard ging hij over de zeik en mailen we sinds gisteravond non stop; omdat hij pissig is en mij verwijt te zwart/wit te zijn. Hij kan niet geloven dat ik een "vriendschap" weggooi...en ik kan niet begrijpen waarom hij niet begrijpt dat een vriendschap voor mij te moeilijk is nog steeds en ik hem sowieso teveel als belemmering ervaar en de vriendschap niet gezond vind.

Om een lang verhaal nog langer te maken...Hier kunnen we het nog dagen over hebben, maar ik heb deze keuze al eens eerder gemaakt en me steeds door hem laten omlullen...met het gevoel dat ik nu 1.5 jr na dato nog steeds single ben en geen reet verder kom


Ik doe hier toch wel goed aan?

Ja...dat zegt mijn verstand ook. Dit geklooi heeft namelijk ook bewezen sinds anderhalf jaar niets substantieels op te leveren. Dus zelfs met een Dr. Phil-verstand kun je concluderen dat het niet voor je werkt. Maar ik ben een sucker 4 romance en houd mezelf voor dat er een reden moet zijn dat we elkaar niet kunnen loslaten en misschien wel bij elkaar horen...terwijl mijn verstand schreeuwt dat hij een machtspelletje speelt en zich aan de ene kant niet wil comitten, maar aan de andere kant ook niet toelaat dat ik met iemand anders verder ga.


Mannen

Zo herkenbaar dit she,..
Zelfde als tussen mij en ex.
Is nu weer me vriendin.
Als hij zich permanent niet wil binden kan je indd beter afstand nemen.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 11:10 schreef Copycat het volgende:
maar als jullie écht voor elkaar gemaakt zijn, waarom zijn jullie dan niet samen?

Als je echt voor elkaar gemaakt bent, dan kom je tóch wel weer bij elkaar. Dan maakt het ook niet uit als je met je ratio een besluit tot afstand neemt. Dat wordt dan toch wel weer 'overruled' als het meant to be is.
Míj heeft deze manier van denken er altijd doorheen geholpen. En dan bleek dus uiteindelijk dat we kennelijk toch niet zo voor elkaar gemaakt waren als ik dacht.

Wat Moonah en Cc zeggen: als je gemaakt bent voor elkaar, kom je toch wel weer bij elkaar terug. Dat overleeft ook een radio stilte. Dat heb ik ook ontdekt met mijn ex: we bleken toch niet helemaal erg voor elkaar gemaakt te zijn...

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 11:00 schreef SHE het volgende:
ok; komt een heel verhaal hoor, dus ik waarschuw jullie maar even


Ik en mijn ex kennen elkaar sinds 2002; relatie aangegaan en dat 2.5 jr volgehouden. In het kort heb ik hem nooit zo heel erg netjes behandeld en wat dingen gedaan die niet zo door de beugel kunnen.
Spijt van natuurlijk en ondanks dat ik in beginsel niet verliefd op hem was, met de jaren zo vreselijk gek van hem geworden dat ik zowat brak toen hij er een punt achter zette, 1.5 jr terug

Ondanks dat het uit was, zagen en spraken we elkaar nog elke dag. Waarom vraag je je af, nou simpelweg om de reden dat we ondanks onze stormachtige relaties en botsende persoonlijkheden helemaal gek van elkaar zijn.
Afgelopen 1.5 jr, sinds het uit is, gingeb we nog wel met elkaar naar bed en deelden nog steeds alle emoties, ups & highs ( dom ja , I know )
Daar wij allebei in de naieve veronderstelling waren dat vrienden zijn met je ex werkt
Alleen is dat geen vriendschap...met je vrienden neuk je immers niet .

Ik voel nog steeds veel voor hem en wilde ook steeds weer een nieuwe kans, maar omdat ik hem zovaak heb gekwetst in het verleden, durfde en durft hij het nog steeds niet aan. Hij heeft er geen vertrouwen in.
Aan de andere kant, belemmert hij me wel met een ander verder te gaan. Als ik een date heb, mailt hij me plat of belt met beschuldigingen en gezeik...snap ik dus niets van.
1.5 jr nog zo aan elkaar vast zitten en niet los laten, leek mij ongezond...en dus gisteren eindelijk verstandig geweest en hem gezegd dat we voorlopig het contact moeten verbreken.
Ik kan er niet meer tegen, een soort halve relatie te hebben, met alleen maar lasten weinig lusten ( op sex na ) Immers, hij wil zich niet comitten !

En ik leen me daar dus niet voor..

Uiteraard ging hij over de zeik en mailen we sinds gisteravond non stop; omdat hij pissig is en mij verwijt te zwart/wit te zijn. Hij kan niet geloven dat ik een "vriendschap" weggooi...en ik kan niet begrijpen waarom hij niet begrijpt dat een vriendschap voor mij te moeilijk is nog steeds en ik hem sowieso teveel als belemmering ervaar en de vriendschap niet gezond vind.

Om een lang verhaal nog langer te maken...Hier kunnen we het nog dagen over hebben, maar ik heb deze keuze al eens eerder gemaakt en me steeds door hem laten omlullen...met het gevoel dat ik nu 1.5 jr na dato nog steeds single ben en geen reet verder kom


Ik doe hier toch wel goed aan?

Je doet er goed aan, als je daarmee 'kappen' bedoelt, ja.
En wat hij doet is puur een egoistisch machtsspel idd, met de nadruk op ego.
Man, ik heb een ex gehad die smeekt mij om hem nog een kans te geven, puur om het vervolgens zelf uit te kunnen maken.
Hoe erg komen ze? Nou, zou erg dus

Ik ken zo'n figuur ook dus (wie niet ), iedere keer het weer zo weten te draaien, dat het uiteindelijk vooral aan jou ligt, jij doet te moeilijk, jij zeurt,voor jou is het nooit genoeg, terwijl 'we het toch leuk hebben zo dus wat wil je nog meer dan? maak het niet zo moeilijk allemaal, je wil gewoon te veel'.
En al die praatjes, al die spijt, al het geouwehoer over hoeveel je betekent, hoeveel wat "we" hebben toch waard is, komt pas als het er niet meer is of dreigt te zijn en dan enkel als JIJ degene bent die er een punt achter zet of wil zetten.

Flikker op, voor hem tien anderen, jammer alleen dat je dat zelf soms niet wil of kan zien.
Zelfs dat houden van van jouw kant hoeft niet eens echt houden van te zijn, al voelt dat wel zo.
Het is meer angst en verlangen naar dat ene iets, en dan maakt je niets maar tot iets wat het niet is, want een hele sterke lichamelijke aantrekkingskracht is niet persé liefde, al verwarren we dat maar al te graag ermee
Soms is het alleen maar dat, extreem fysieke compatibiliteit.

Als het ook daarnaast liefde zou zijn, had je al deze shit niet.
Althans, dat lijkt mij zo.

is houden van dan meer dan angst, verlangen, fysicke aantrekkingskracht, iemand missen, willen dat iemand naar jou verlangt ?

en liefde zorgt juist voor al die shit, volgens mij. Als er geen liefde in het spel is, dan was het wel al lang voorbij ...

Vooral je laatste alinea is heel treffend Milagro, dat geloof ik ook...als het liefde was, dan was die pijn er niet bij..en zeker die spelletjes niet...dat geloof ik gewoon niet !

Je repliek is heel helder en idd, je kan het bijna niet geloven, maar mannen en hun ego's zijn ongelofelijk.
Thnx ladies, ik weet in elk geval dat ik er goed aan doe er niet weer in te trappen.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 15:05 schreef petitlapin2 het volgende:
is houden van dan meer dan angst, verlangen, fysicke aantrekkingskracht, iemand missen, willen dat iemand naar jou verlangt ?

en liefde zorgt juist voor al die shit, volgens mij. Als er geen liefde in het spel is, dan was het wel al lang voorbij ...

ik zeg niet dat het dan dus niet liefde kan zijn, maar dat die wanhoop en dat hevig verlangen dat je je voelt, niet perse een bewijs van liefde is.

ik stond er zelf versteld van hoe snel die wanhoop weg is, als eenmaal het lef daar is om die stap te zetten, en het ook door te zetten.

je hikt meer aan tegen het "ik kom er nooit overheen, die pijn die wil ik niet weer voelen" dan dat het werkelijk liefde was, zoals je dacht dat het was.

als de hartstocht weg is, het fysieke verlangen , het missen van dat lijf, zijn lijf, en er blijft niets over, dan was het denk ik toch vooral het fysieke wat bond, en maakte je er toen meer van., omdat je zo verlangt naar liefde.
je kan echt jezelf doen geloven dat wat je voelt liefde is, puur omdat je het zo nodig hebt.

en het moet over zijn, om te weten dat het niet meer was dan extreme sexuele aantrekkingskracht, vooral als je eens op een rijtje zet wat er nu zo leuk was, naast de sex.
als je zoveel van mening verschilde op zoveel vlakken, zo vaak botste en dat altijd maar met wegneukte, om het eens grof en zwartwit te zeggen, wil het nog weleens verblinden.

ik geloof dus niet dat liefde al dat soort shit oplevert of op moet leveren, als bewijs van, shit is geen liefde, shit is shit en ik schijt zelf meer dan voldoende al

tja, het zal zijn dat ik nogal wat "problematische liefdes" heb gekend en zo

maar ik ben ervan overtuigd dat ik echt wel van die manen hield, al heb ik sommigen wel serieus gekwetst. En dat ging echt wel veel verder dan fysieke aantrekkingskracht ... ik hield gewoon van die venten...

Maar ja, soms moet je gewoon loslaten. Want liefde is niet alleen maar een positief gevoel, het kan destructief zijn.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2006 15:23 schreef petitlapin2 het volgende:
tja, het zal zijn dat ik nogal wat "problematische liefdes" heb gekend en zo

maar ik ben ervan overtuigd dat ik echt wel van die manen hield, al heb ik sommigen wel serieus gekwetst. En dat ging echt wel veel verder dan fysieke aantrekkingskracht ... ik hield gewoon van die venten...

Maar ja, soms moet je gewoon loslaten. Want liefde is niet alleen maar een positief gevoel, het kan destructief zijn.

nou en ik geloof dus, dat als je keer op keer desastreuze problematische liefdes hebt, dat je dan dus zo verlangt naar die ene alles omvattende liefde, dat je bepaalde zaken gaat verwarren met liefde.

van zijn kant, maar ook van je eigen kant.
dat je dus denkt "dit moet wel liefde zijn, want ik lijd zoveel"

als per saldo het lijden de overhand heeft, noem ik het , bij volle verstand nu , geen liefde of ms deels liefde, maar voor het grote deel toch een intens verlangen om dat wat je hebt te zien als liefde en het lijden als bewijs om een en ander maar vast te kunnen houden.

Gadverdamme wat een wazig geblabla

ik vind 'lijden' niet echt het bewijs van liefde ...

ik weet niet; als je zo aan iemand gehecht bent, dagen met elkaar kan lullen, je fysiek aangetrokken voelt tot iemand, jedenkt dat je niet zonder iemand kan, en niet openstaat voor iemand anders ...

tja, dan kan je naar mijn mening alleen maar liefde voelen voor deze persoon , anders zou je er wel onmiddellijk mee kappen.

Natuurlijk is er de angst van eenzaamheid en leegte, waardoor je wel eens te lang aan iemand blijft plakken, maar toch ... moest je geen liefde en emotionele betrokkenheid voelen, zou je er toch wel sneller mee kappen als je er geen toekomst inziet

Mijn verhaal in het kort, mijn ex ging vreemd, kreeg er spijt van, vertelde me het 2 weken nadat ik bij haar weg was in tranen en tuiten.. ze had er zoo spijt van en ze wilde mij en niet hem.. 3 dagen later zat die kerel weer bij haar op de koffie.. dat was de meest kloten week van mijn hele leven tot nu toe...

Gaat nu na heel veel praten erover met anderen wel weer goed.. als ik niet zoveel vrienden nog had dan wist ik het niet meer hoor.. En nu kom ik er ook achter dat je vrienden HEEL belangrijk voor je zijn en je vriendin maar eerst moet bewijzen dat ze heel erg belangrijk is.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 15:21 schreef Carda het volgende:
Mijn verhaal in het kort, mijn ex ging vreemd, kreeg er spijt van, vertelde me het 2 weken nadat ik bij haar weg was in tranen en tuiten.. ze had er zoo spijt van en ze wilde mij en niet hem.. 3 dagen later zat die kerel weer bij haar op de koffie.. dat was de meest kloten week van mijn hele leven tot nu toe...

Wat een ******slet.
gelijk einde verhaal lijkt me.
je bent beter af zonder als ze je zo bedriegt.

quote:

Gaat nu na heel veel praten erover met anderen wel weer goed.. als ik niet zoveel vrienden nog had dan wist ik het niet meer hoor.. En nu kom ik er ook achter dat je vrienden HEEL belangrijk voor je zijn en je vriendin maar eerst moet bewijzen dat ze heel erg belangrijk is.

Vrienden voor het leven, erg belangrijk. Iets wat je zeker nooit moet opgeven!!

Het lullige is dat het allemaal zo vaag ging... ze kustte met hem, vertelde mij niks maar maakte het uit onder het mom van, "samenwonen gaat niet we moeten uit elkaar maar ik wil je nog wel veel zien"
(aan het lijntje houden dus..terwijl ze zei dat ze dat niet wilde doen)..
Toen hield ik me dus nog goed.. en gingen we als vrienden uit mekaar. Zelfs samen nog op vakantie als vrienden. Een dagen nadat ik uit d'r huis was is ze met hem naar bed geweest..
En het weekend daarna dus verteld aan mij..

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 15:30 schreef Carda het volgende:
Het lullige is dat het allemaal zo vaag ging... ze kustte met hem, vertelde mij niks maar maakte het uit onder het mom van, "samenwonen gaat niet we moeten uit elkaar maar ik wil je nog wel veel zien"
(aan het lijntje houden dus..terwijl ze zei dat ze dat niet wilde doen)..
Toen hield ik me dus nog goed.. en gingen we als vrienden uit mekaar. Zelfs samen nog op vakantie als vrienden. Een dagen nadat ik uit d'r huis was is ze met hem naar bed geweest..
En het weekend daarna dus verteld aan mij..

Das wel een teringstreek indd.

Stilletjes hoop ik dat ze ooit een keer begrijpt of ervaard hoe dat is.. zodat ze het nooit weer iemand aan wil doen. Of we nog normaal vrienden kunnen zijn weet ik niet.. dat zal de tijd wel leren.. bah.. heb nie eens ajuus kunnen zeggen tegen haar ouders na anderhalf jaar en 2 maand samenwonen..

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 15:49 schreef Carda het volgende:
Stilletjes hoop ik dat ze ooit een keer begrijpt of ervaard hoe dat is.. zodat ze het nooit weer iemand aan wil doen. Of we nog normaal vrienden kunnen zijn weet ik niet.. dat zal de tijd wel leren.. bah.. heb nie eens ajuus kunnen zeggen tegen haar ouders na anderhalf jaar en 2 maand samenwonen..

Mensen die het zelf niet is overkomen snappen het inderdaad niet echt. Het klinkt misschien hard, maar het is wel zo dat het eigenlijk goed is als ze zelf ook op der bek gaan.
Of je vrienden kan zijn hangt er ook van af of jij het haar kan vergeven of niet. En of je het kan aanzien dat ze met een ander gaat.
Hoe oud zijn jullie als k vragen mag?

26 allebei... was mijn eerste echte lange relatie. En vergeven kan ik haar denk ik wel maar mijn vertrouwen in haar is wel erg gekrenkt.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 16:03 schreef Carda het volgende:
26 allebei... was mijn eerste echte lange relatie. En vergeven kan ik haar denk ik wel maar mijn vertrouwen in haar is wel erg gekrenkt.

Het is altijd het kutste als het de eerste keer uitgaat met diegenene waarvan je dacht dat het "de ware"was.
En dan cker op zoon manier.
Zoals je zelf al zei, vrienden kunnen een grote steun zijn, ook om je gedachten te verzetten, en alles van je af te zetten. Zodat je weer vrolijk firs en fruitig de jacht kan openen.