Het medium Robbert van den Broeke (deel 19)

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 14:45 schreef pikki het volgende:
Hopelijk weigert de vogelbescherming dit" aangebrand geld "te aanvaarden, vanzulke onfrisse praktijken , .....ik zeg in elk geval mijn lidgeld af als ze dit vuile geld aanvaarden ....

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 14:49 schreef pikki het volgende:

[..]

Wat is normaal .....?
OP basis van "valse "beschuldigingen , geld innen en namen uitmelken ...enz ...is dat normaal ?

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 14:54 schreef Bboy het volgende:

[..]

Heb je eigenlijk al een bod binnen?

quote:

Vader laat medium Robbert voorlopig zwijgen

Vrijdag 6 januari 2006 - Zijn opkomst was fenomenaal. Zijn val lijkt nu ook nauwelijks te stuiten. Robbert van den Broeke pretendeerde een medium te zijn dat zijn gelijke niet kent. Van alle kanten regent het nu echter kritiek op de paranormale gaven van de 25-jarige Hoevenaar. Robbert zelf doet er voorlopig het zwijgen toe, op aanraden van zijn vader en zijn ‘adviseurs’.

In het bijzijn van persfotograaf Dolph Cantrijn maakter Robbert van den Broeke in augustus 2004 deze foto met de camera van Cantrijn.
‘Van zorgenkind tot medium.’ Het is de titel van het boek over de eerste 25 jaar van het leven van Robbert van den Broeke. ‘En weer terug’, zou je er dezer dagen bijna aan toevoegen. Want het is niet niks wat Robbert en zijn familie voor de kiezen krijgen. Na een problematische jeugd kreeg de jonge Hoevenaar het afgelopen jaar in behoorlijk brede kring erkenning voor zijn paranormale gaven. Het leverde hem zelfs een televisieprogramma op bij RTL4: Er is zoveel Meer, van de productiemaatschappij van Irene Moors.

En daar, in de derde aflevering van dat programma, ging het fout. Robbert kreeg informatie door van hogerhand, compleet met een typefout die zo op internet was terug te vinden. Stichting Skepsis legde de misser bloot, het balletje begon te rollen en meer gaven van Robbert werden openlijk in twijfel getrokken. Kranten, tv-programma’s en tijdschriften sprongen gretig op de affaire in. De foto’s die Robbert maakte van (voor andere onzichtbare) lichtbollen en buitenaardse wezens werden afgedaan als ‘trucage’.

Dergelijk zware beschuldigingen vragen natuurlijk om een reactie van Robbert zelf. Maar paranormaal begaafd of niet, zo gemakkelijk blijkt het niet om contact te leggen met het bekende Hoevense medium. Telefonisch lukt het niet en via het House of Talent van Irene Moors gaat het ook al niet.

Dan maar naar huize Van den Broeke in Hoeven gereden. En verdomd, een druk op de deurbel en zijn moeder doet open. Een aardige, zachtmoedige vrouw. „Nee, Robbert heeft geen tijd om de krant te woord te staan. Hij is aan het werk.“

In de praktijkruimte naast zijn ouderlijke woning dus, waar Robbert als paragnost patiënten ontvangt. Mensen met klachten van allerlei aard, zowel fysiek als psychisch. „Robbert ziet vaak wat ze mankeren en verwijst ze dan door naar de dokter. Zo heeft hij al mensen geholpen die overal al waren geweest, maar nergens geholpen konden worden. Totdat ze bij Robbert kwamen.“

Het hele gezin lijdt enorm onder de twijfel aan Robberts gaven, zegt zijn moeder. „Maar het is allemaal echt waar, meneer. Ik zou het vroeger ook niet geloofd hebben. Ik ben van huis uit katholiek. Maar ik heb het zelf gezien, hoe hij foto’s maakte van wezens en overleden mensen, die wij niet zagen. En hij krijgt echt alles door van hogerhand. Hij leest nooit een boek en zit nooit achter de computer.“ Hoe kan het dan dat een typefout die op internet stond, van hogerhand bij Robbert terecht kwam? „Ik wou dat ik het wist, meneer. Het is een akelig toeval, dat is alles wat ik ervan kan zeggen.“

Het liefste zou Robbert de mensen met zijn paranormale gaven gratis helpen, weet zijn moeder. „Maar hij is niet in staat om ander werk te doen en hij moet toch leven. Daarom vraagt hij vijftig euro per reading, van zo’n drie kwartier é een uur.“

Zo’n reading, waarin Robbert van alles zegt te kunnen vertellen over de persoon die tegenover hem zit, willen wij als krant ook wel. De verslaggever wil zich graag overtuigen van de paranormale gaven van Robbert. Geen punt, zegt zijn moeder, die de agenda van haar zoon bijhoudt. Nog diezelfde middag wordt er een afspraak gemaakt. Maar dat is gerekend buiten de vader van het gezin, Peter van den Broeke. Die belt ’s avonds op met de mededeling dat afspraak en reading met de krant niet doorgaan.

Waarom niet? „Daarom niet.“

Uiteindelijk wil Van den Broeke senior wel een verklaring geven. „Mijn hele gezin gaat zwaar gebukt onder de negatieve publiciteit van de laatste weken. In verschillende verhalen zijn wij tot de grond toe afgebrand. Dat is verschrikkelijk en dit is voor Robbert niet het juiste moment om te reageren. Eerst laten we de rust weerkeren en daarna zal Robbert laten zien wie hij werkelijk is. Die jongen zal de wereld nog verbazen.“

Hoe Robbert naar buiten gaat treden, zegt Van den Broeke nog niet te weten. „Het is nog maar zeer de vraag of we dat via uw krant doen. Mogelijk beleggen we een persconferentie of doen we het op de één of andere manier via exclusiviteit. U hoort het wel. En uw verzoek om een reading willen we best honoreren. Maar nu nog niet. Dat lijkt mij het beste, en dat is Robbert ook aangeraden door zijn adviseurs.“

Het medium zelf blijft dus nog wel even zwijgen. Op uitdrukkelijk advies. In het bijzijn van persfotograaf Dolph Cantrijn maakte Robbert van den Broeke in augustus 2004 deze foto met de camera van Cantrijn. Midden op de foto is een schim te zien die niet te verklaren is. Het medium fotografeert vaker dingen die door anderen niet te zien zijn.

quote:

Rokers in de hemel

Vrijdag 6 januari 2006 - HOEVEN – Wie Robbert van den Broeke wil geloven, moet bereid zijn om heel diep te gaan. Dat blijkt uit het boek dat – gebaseerd op notities van zijn vader – over hem verschenen is. ‘Van zorgenkind tot medium’ beleefde onlangs zijn tweede druk en vliegt de boekhandels uit. In het eerste hoofdstuk wordt verhaald over de moeilijke jeugd van Robbert en lijkt medelijden wel het minste dat je zou moet hebben met het arme gezin Van den Broeke. Maar in de daaropvolgende hoofdstukken gaat Robbert veel verder. Zo vertelt hij hoe hij al in 1996 in een witte bol een reis maakte naar een andere planeet: Bovisa. „Daar leven wezens op de vierde kosmische graad“, aldus Robbert.

Verderop in het boek schrijft hij ook dat hij in de hemel rokende mensen gezien heeft. Voorts verhaalt hij over alle graancirkels die hij gevonden heeft en hoe hij opdracht kreeg dit nieuws uit te dragen. Dat kostte hem moeite, omdat zijn ouders bevreesd waren voor publiciteit, zo staat in het boek.

Dat is opmerkelijk, omdat Robbert jarenlang de pers zocht met zijn graancirkels. Robbert vertelt in het boek ook niet dat hij in het verleden wel eens geprobeerd heeft zelf een graancirkel na te maken, iets wat hij in 2002 in een interview met deze krant wel toegaf. Dat zou de verhalen in Hoeven kunnen verklaren dat boeren Robbert en zijn vader wel eens ’s nachts uit een veld hebben zien komen, waar later een graancirkel gevonden werd. Of de opmerking van het Hoevense gemeenteraadslid Ad Wijnen – bekend in de agrarische scène van zijn dorp – dat het niet zo vreemd is dat Robbert degene is die de cirkels altijd vindt. „Hij maakt ze zelf“, zei Wijnen, ook al in 2002. Zonder dat te staven overigens. Maar ook Robbert levert nog geen doorslaggevend bewijs voor de gebeurtenissen waar hij in zijn boek over verhaalt.