Dagboek van een kindermeisje. Deel zeven.

quote:

Op maandag 9 januari 2006 09:00 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Schrijf jij eens wat wereldliteratuur dan .

_{Ik dacht in eerste instantie dat je schreef: "Dat er nog 7 mensen gekluisterd blijven aan Nadines gezwam.' Gemiste kans, hoor .}

geen behoefte aan...

dat laat ik aan anderen over..

ik uit mij liever verder muzikaal

Ik probeer me Nadine voor te stellen als een meisje dat zich semi-verongelijkt opstelt - een rol die haar vast en zeker bevalt - omdat Daniel misschien wel dacht dat ze precies naar zijn pijpen zou gaan dansen.

Een prachtige scene zou dat worden: "Denk je zo over mij?! Denk je werkelijk zo over mij?! Nou ja zeg!"

quote:

Op zondag 8 januari 2006 22:51 schreef Nadine26 het volgende:
Ja , we zijn het eens.

Veel mensen vinden mij arrogant, dat slaat nergens op, ik weet niet eens wat dat is, maar mensen die mij goed kennen, zeggen: "Jij hebt niemand nodig." Dat is iets anders dan arrogant. Dat is niemand nodig hebben. Ik neem eigenlijk nooit de telefoon op. Ik heb geen zin in mensen. Daarom vind ik schrijven ook zo leuk. Ik heb er niemand bij nodig .

De gedachte niemand nodig te hebben, is volgens mij juist heel arrogant en vooral: trots. En misschien zelfs: heel dom.

Dus toch. Madame onderhoudt nauwe betrekkingen met haar yogaleraar. Volgens Ute rolt ze haar yogamatje bijna dagelijks uit in de sportschool. Het is een teken aan de wand. Bovendien is hij al een keer 'aan huis' geweest, zoals Ute het uitdrukte, omdat hij een portret van Madame wil gaan maken. Het gaat namelijk om een schilderende yogaleraar, of een lenige schilder, het ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Een zogenaamd dubbeltalent. En dan zijn uiterlijk! Hij ziet eruit wie ein junger Gott, tenminste als we Ute mogen geloven. Ze was helemaal van de kaart, die arme Ute. Ik heb haar wel drie keer moeten beloven om er met niemand over te praten, zéker niet met Madame, en al helemáál niet met D., en... en... ze begon ervan te stotteren, zo hevig had het bezoekje van schilder/yogaleraar haar aangegrepen. Toen deed ik iets stoms. Ik vroeg: "Waarom mag D. het eigenlijk niet weten? Hij zal alleen maar opgelucht zijn. Dan is hij tenminste niet meer de enige die..."
"Nadine!" riep ze geschokt. "Ben jij nog stééds..?"
"Oh, nee," zei ik snel. "Nee, joh. Dat was één keer, dat moet je vergeten."
"Vergeten?" Ze zette grote ogen op.
"Ja. Wat is het probleem, zit je ermee?"
"Ja, ik zit ermee!" schreeuwde ze. "Natuurlijk zit ik ermee! Jij hebt mij medeplichtig gemaakt aan die dreckliche Affäre."
"Nou, medeplichtig..."
"Ik woon bij Madame in huis. Onder haar dak. Ze is als een moeder voor mij!"
"Wat probeer je precies te zeggen, Ute?"
"Niks," zei ze nukkig.
"Jawel," drong ik aan. "Zeg het maar. Ze is als een moeder voor jou. Dus?"
Ute had het er zwaar mee, dat was duidelijk. "Het voelt niet goed, Nadine," zuchtte ze toen. "Het voelt niet goed om te liegen tegen de vrouw aan wie ik zo veel te danken heb, en die zo goed voor mij is geweest. Toen ik ziek was..." Ze kreeg het even te kwaad. "... ze heeft me zo goed behandeld," fluisterde ze. "En jou! Jou heeft ze ook altijd goed behandeld. Ze vertrouwt jou haar kinderen toe! Ze laat jou in de nabijheid van haar man! Ze houdt van hem! Ik begrijp het niet, Nadine. Hoe heb je dat kunnen doen?"
Het was een goede vraag. Ik overwoog haar de waarheid te vertellen, namelijk dat ik het zelf ook niet begreep, maar dat leek me geen goed idee. Ute was boos, of nee: ziedend. Haar wangen waren vuurrood van de spanning; ze had lang op dit moment gewacht. De geest was uit de fles. Ze kon zich niet langer inhouden; ze eiste een verklaring. Een excuus. Ik moest op mijn knieën, daar kwam het op neer.
Goed. Geen probleem.
"Ute, het spijt me verschrikkelijk."
"Na und?"
Zo gemakkelijk kwam ik er niet mee weg. Ik moest haar iets geven - een worst, iets lekkers om een tijdje op te kluiven.
Ik keek haar strak aan. Toen zei ik: "Je moet weten... ik ben ervoor in therapie."
Het klonk wel geloofwaardig, vond ik zelf.
"Jij?" Ute kon het maar moeilijk geloven.
"Ja. Luister... dit blijft tussen ons, okay?"
Ze knikte heftig van ja. Ik was op de goede weg; ze luisterde aandachtig. Nu moest ik doorzetten.
"Ik loop er niet mee te koop," ging ik door, "maar het gaat helemaal niet goed met mij. Het gaat slecht. Ik ben de instorting nabij. Volgens mijn therapeut..."
"Het verbaast mij niets," mompelde ze.
"Nee," zei ik. "Volgens mijn therapeut moet ik het achter me te laten. Proberen het te vergeten. Voor het genezingsproces."
"Genezingsproces?" Daar keek Ute van op. "Slik je ook medicijnen?"
"Ja." Ik sloeg mijn ogen neer. "Ik moet wel."
Toegegeven, het medicijngebruik was over het randje. Even was ik bang dat ze om bewijzen zou vragen; doktersrecepten, bijsluiters, maar ze knikte zwijgend. "Mein Gott," zei ze toen. "Mein Gott, Nah-di-ne."
Ze durfde niet door te vragen. Ze keek me alleen maar hoofdschuddend aan, maar haar ogen stonden zacht, vol medeleven. Hier had ze niet op gerekend. Eerlijk gezegd had ik er zelf ook niet op gerekend; het verhaal over de therapie en de medicijnen was zo maar uit mijn mond gerold, ik had er geen seconde over nagedacht.

quote:

Op maandag 9 januari 2006 11:00 schreef Francesca het volgende:
Inderdaad. D. zégt dat hij opnieuw wil beginnen, zowel zakelijk als privé en dat hij samen met jou verder wil, maar diep in je hart weet jij allang hoe de vork in de steel, Nadine. Zodra jij aangeeft dat jij hem wilt binden, om wat voor reden dan ook, geld, liefde, lust, whatever, zal hij ook met jou breken.

Ik ben hem voor geweest; ik heb tien minuten geleden met hem gebroken. Nou ja: ik heb zijn telefoonnummer uit mijn mobiel gewist. Vanavond gaat hij uit eten met Kim.

quote:

Op maandag 9 januari 2006 11:09 schreef Mudman het volgende:
[quote]Op maandag 9 januari 2006 00:22 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Hahaha, vanuit het perspecties van D. geschreven. Nu is het helemaal een een-dimensionale flapdrol

Welk perspectief? Er staan aanhalingstekens: "Blablabla."

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:21 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik ben hem voor geweest; ik heb tien minuten geleden met hem gebroken. Nou ja: ik heb zijn telefoonnummer uit mijn mobiel gewist. Vanavond gaat hij uit eten met Kim.

De eerstvolgende keer dat hij belt kun je het toch gewoon weer opslaan ?

quote:

Op maandag 9 januari 2006 17:15 schreef Revolverheld het volgende:
En daarna dumpt hij Kim..? Think again, Nadine...

I'm in the process...

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:24 schreef Hihat het volgende:
De eerstvolgende keer dat hij belt kun je het toch gewoon weer opslaan ?

Na wat ik heb gezegd, denk ik niet dat hij weer belt

_{Ik zal het hier niet herhalen, met het oog op de jeugdige kijkertjes}

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:21 schreef Nadine26 het volgende:

Ik ben hem voor geweest; ik heb tien minuten geleden met hem gebroken. Nou ja: ik heb zijn telefoonnummer uit mijn mobiel gewist. Vanavond gaat hij uit eten met Kim.

Vanwaar dit opeens?
Dat etentje met Kim is de druppel? Of krijg je last van een opspelend geweten?

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:07 schreef Nadine26 het volgende:
Dus toch. Madame onderhoudt nauwe betrekkingen met haar yogaleraar. Volgens Ute rolt ze haar yogamatje bijna dagelijks uit in de sportschool. Het is een teken aan de wand. Bovendien is hij al een keer 'aan huis' geweest, zoals Ute het uitdrukte, omdat hij een portret van Madame wil gaan maken. Het gaat namelijk om een schilderende yogaleraar, of een lenige schilder, het ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Een zogenaamd dubbeltalent. En dan zijn uiterlijk! Hij ziet eruit wie ein junger Gott, tenminste als we Ute mogen geloven.

Nou, zat ik er toch niet zo ver naast:

quote:

Op vrijdag 23 december 2005 16:45 schreef Hihat het volgende:

[..]

En Anne-Sophie, alias Mevr. Rothschildenbach....die heeft ook nog een eigen verhaal verwacht ik. Welke vrouw pikt het nu dat haar man haar twee feestdagen op rij alleen laat zitten? Die vrouw krijgt haar portie aandacht vast al lang ergens anders. Is het de onvermijdelijke tuinman of melkboer ....

Oké, oké, het was de yoga-leraar. Daar had ik niet aan gedacht...

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 02:50 schreef Godshand het volgende:
ik uit mij liever verder muzikaal

Nou, wat zit je daar nog te doen? Maak dan wat wereldmuziek.

Misschien tuiniert of melkt die yogaleraar wel in zijn vrije tijd, Hihat ( )

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:30 schreef Nadine26 het volgende:

Na wat ik heb gezegd, denk ik niet dat hij weer belt

_{Ik zal het hier niet herhalen, met het oog op de jeugdige kijkertjes}

Ohjee, D. vindt je vast onweerstaanbaar als je zo doet. .

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:30 schreef Copycat het volgende:
Vanwaar dit opeens?
Dat etentje met Kim is de druppel? Of krijg je last van een opspelend geweten?

Nee, hij zou eigenlijk met mij uit eten gaan. Dat ging niet door, want Kim schoot opeens tevoorschijn uit de coulissen. Daar kon ik wel mee leven, aangezien ik zelf ook een andere afspraak heb (plan B, zogezegd). Toen zei hij: "Kom dan van tevoren even langs om iets te drinken."
Iets drinken, ha! (Eufemisme van de eeuw)
Dus ik zei: "Het minste wat je zou kunnen doen, als je me belt met zo'n slecht verhaal, is naar mij komen om iets te drinken."
Maar dat was teveel moeite. Druk, werk, auto parkeren op de gracht - hij werd al overspannen bij de gedachte.
Toen zei ik: "Dan zak je er maar in."
En nog een paar andere dingen, dus.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:31 schreef Hihat het volgende:
Nou, zat ik er toch niet zo ver naast:

Oké, oké, het was de yoga-leraar. Daar had ik niet aan gedacht...

Ja, ik dacht ook aan jou toen ik schreef: 'Dus toch.'

_{Wel voorspelbaar allemaal, hè? De treurnis... de treurnis... dat mensen onder álle omstandigheden het handboek volgen.}

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 10:40 schreef R_ON het volgende:
Ik probeer me Nadine voor te stellen als een meisje dat zich semi-verongelijkt opstelt - een rol die haar vast en zeker bevalt - omdat Daniel misschien wel dacht dat ze precies naar zijn pijpen zou gaan dansen.

De rol bevalt matig. _{Maar na een paar glazen wijn voelt het waarschijnlijk al beter}.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 17:37 schreef RaisinGirl het volgende:
De gedachte niemand nodig te hebben, is volgens mij juist heel arrogant en vooral: trots. En misschien zelfs: heel dom.

Ja, ja, ik begrijp wel wat je bedoelt. Maar uiteindelijk sta je er alleen voor; als het allemaal afgelopen is, heb je alleen jezelf om op terug te vallen. Alle mooie verhalen over 'intense, prachtige laatste maanden' ten spijt: alleen ga je het doen, alleen.

Dus ik bedoel niet dat je geen leuke tijd kunt hebben met anderen, of zelfs dat je niet zielsveel van iemand anders zou kunnen houden; ik bedoel dat je er tenslotte gelukkiger van wordt als je weet op wie het écht aankomt in het leven. En op wie je écht moet kunnen leunen. Niet op anderen, in elk geval.

Maar verder: laat iedereen vooral binnenkomen. De deur staat open

* feestmuziek *

Maar een erg overtuigende dumping lijkt het me niet. Hij weet nu dat hij je wat minder 'for granted' moet nemen, maar volgens mij staat hij vanavond laat alweer verwachtingsvol met bloemen, bontjassen en gesteven broek op de stoep.

Of nee... niks voor hem om hieraan toe te geven. Hij laat je vrijdag opdraven voor de kinderen en negeert je straal, tot je met hangende pootjes toenadering zoekt. Maar dat is misschien weer niks voor jou.

Goh, het kan weer alle kanten op. Hier is toch goed over nagedacht.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 19:04 schreef Nadine26 het volgende:

Ja, ja, ik begrijp wel wat je bedoelt. Maar uiteindelijk sta je er alleen voor; als het allemaal afgelopen is, heb je alleen jezelf om op terug te vallen. Alle mooie verhalen over 'intense, prachtige laatste maanden' ten spijt: alleen ga je het doen, alleen.

Dus ik bedoel niet dat je geen leuke tijd kunt hebben met anderen, of zelfs dat je niet zielsveel van iemand anders zou kunnen houden; ik bedoel dat je er tenslotte gelukkiger van wordt als je weet op wie het écht aankomt in het leven. En op wie je écht moet kunnen leunen. Niet op anderen, in elk geval.

Maar verder: laat iedereen vooral binnenkomen. De deur staat open

Het is gelukkig een stuk minder cynisch dan ik even dacht. .

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:21 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik ben hem voor geweest; ik heb tien minuten geleden met hem gebroken. Nou ja: ik heb zijn telefoonnummer uit mijn mobiel gewist. Vanavond gaat hij uit eten met Kim.

En het is ook je intentie dat de breuk definitief is? Dat komt nogal onverwacht

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 22:18 schreef Xennia het volgende:
En het is ook je intentie dat de breuk definitief is? Dat komt nogal onverwacht

Dergelijke intenties komen onverwacht en verdwijnen even onverwacht.
_{onze ervaringsdeskundige Vivi kan dit beter toelichten}

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:07 schreef Nadine26 het volgende:

Eerlijk gezegd had ik er zelf ook niet op gerekend; het verhaal over de therapie en de medicijnen was zo maar uit mijn mond gerold, ik had er geen seconde over nagedacht.

Over het randje, ja. Door je manipulatieve gedrag raak je steeds meer verstrikt in je eigen leugens en verzinsels. Bovendien maak je jezelf daarmee nog meer chantabel. Eén verkeerde move en Ute laat je afvoeren. ("madame vertrouwt je haar kinderen toe, laat je in de nabijheid van haar man")

Ver gezocht misschien?

T.o.v. Kim en haar rijke pappie sta je zwak. Ook het wissen van D.'s telefoonnummer maakt een zwakke indruk. Zoek je eigen weg, blijf onafhankelijk.

Of is het daarvoor al te laat?

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 18:21 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik ben hem voor geweest; ik heb tien minuten geleden met hem gebroken. Nou ja: ik heb zijn telefoonnummer uit mijn mobiel gewist. Vanavond gaat hij uit eten met Kim.

Ik weet zeker dat de breuk definitief is

quote:

Op dinsdag 10 januari 2006 22:40 schreef Gajus het volgende:

[..]

Dergelijke intenties komen onverwacht en verdwijnen even onverwacht.
_{onze ervaringsdeskundige Vivi kan dit beter toelichten}

Ware passie is af te lezen aan de ruzies die je met iemand maakt

<sub>Heb ik al verteld dat mijn Oud & Nieuw werd ingewijd door symbolisch een champagneglas op Henks hoofdje kapot te slaan?

Oke, misschien was het niet echt symbolisch maar meer een vlaag van razernij.</sub>