[Pol 808] 2005 :W

quote:

Prijzen 32"-lcd-tv's zakken onder 800 dollar grens in Amerika

Volgens Taiwanese producenten van consumentenelektronica is er door Noord-Amerikaanse lcd-tv-verkopers enorm gesneden in prijzen gedurende de nu bijna afgelopen feestmaand. Een aantal winkels heeft deze maand 32"- en 26"-modellen verkocht voor respectievelijk 899 dollar en 599 dollar, terwijl deze prijs eerder nog meerdere procenten hoger lag. Sommige bedrijven hebben het zelfs aangedurfd om 32"-modellen tegen betaling van slechts 799 dollar van eigenaar te laten verwisselen. Onderzoeksbureau DisplaySearch heeft becijferd dat de verkoop van lcd-tv's in Noord-Amerika met 30 procent is gestegen ten opzichte van november. Verder is duidelijk geworden dat modellen met een schermgrootte van 32" dit jaar een marktaandeel hadden van 27 procent van de complete markt voor lcd-tv's.

quote:

'Dit is een renteniersland, daar moeten we vanaf'

CDA-econoom Lans Bovenberg over de noodzaak om verandering te omarmen

De grote stelselwijzigingen van het kabinet treden over twee dagen in werking. Ze moeten de economie uit het slop trekken. Volgens econoom Lans Bovenberg is er meer voor nodig. 'We zijn te risicomijdend.'

Hij is een van de belangrijkste economische denkers van het CDA, en de geestelijk vader van de levensloopregeling die volgend jaar wordt ingevoerd: Lans Bovenberg, hoogleraar in Tilburg en spil in een netwerk tussen Den Haag en de academische wereld. Bovenbergs voornaamste these: de grens tussen de beschermde werknemer en de risico’s nemende werkgever moet vervagen. In de economie van morgen moet de mens als een ondernemer omgaan met zijn eigen vaardigheden en talent. Maar dan moet de burger wel de mogelijkheden krijgen, en blijvend kunnen rekenen op een vangnet als het leven even tegenzit.

De levensloopregeling is bedoeld om werk en zorg te kunnen combineren. Maar door de meeste Nederlanders wordt zij vooral gezien als mogelijkheid om eerder te kunnen stoppen met werken. Tevreden?

„Ik ben blij dat de regeling gestart is, en het is ook een goed begin. Maar het is natuurlijk geen eindpunt. De regeling hoort bij de volgende fase van de emancipatie van de werknemer. De werknemer die zich minder afhankelijk weet van één werkgever. Vroeger was het de werkgever die zorgde voor de werknemer. Een levenslange lotsverbondenheid met de baas, die goed zorgde voor zijn werknemers. Zoals Frits Philips bijvoorbeeld, die bouwde zelfs een voetbalclub voor ze. Die tijd ligt achter ons. We zijn op weg naar een samenleving waar de werknemer zelf meer weerbaar moet zijn. Er komen faciliteiten die niet zijn gebonden aan de werkgever, maar aan de werknemer zelf. Daar is de levensloopregeling een voorbeeld van. Het is een voorzichtig begin. Dat is misschien maar goed ook. Want als er opeens heel veel mensen aan mee zouden doen, zou de regeling ook al gauw te duur worden voor de politiek.”

U zegt: het is een begin. Hoe ziet het eindpunt eruit?

„Het is nu nog een pure verlofregeling. Maar het moet uitgroeien tot een faciliteit die mensen helpt om de mee- en tegenvallers in het leven op te vangen. De regeling moet niet alleen worden gebruikt voor zorg, maar ook om over te kunnen stappen van het werknemerschap naar het ondernemerschap. We gaan naar een transitionele arbeidsmarkt, waarin mensen in hun leven veel meer overgangen meemaken. Van de ene baas naar de andere, maar ook van werknemerschap naar ondernemerschap, of van fulltime naar parttime.

„We moeten er dus voor zorgen dat de werknemer al die dynamiek beter aankan. Daar hoort een sociale zekerheid bij die meer individueel is ingericht. We zien ontwikkelingen waardoor een aantal zaken moeilijker te verzekeren wordt, zoals arbeidsongeschiktheid en werkloosheid. Vroeger was arbeid meer fysiek, nu meer geestelijk. Als je een gebroken rug hebt, is dat makkelijker te diagnosticeren dan als je een keer wat minder lekker in je vel zit, of burn-outverschijnselen hebt. Dat is dus minder goed verzekerbaar. Hetzelfde geldt voor werkloosheid. Vroeger, als een man thuiszat, wist je dat het onvrijwillig was. Nu hebben mensen in hun leven meer vrijwillige periodes van inactiviteit. Het wordt moeilijker onderscheid te maken tussen wat je eigen verantwoordelijkheid is, en wat je door het noodlot overkomt. Alleen dat laatste is te verzekeren. Omdat dat verschil steeds moeilijker te maken wordt, wordt verzekeren duurder.

„Dat betekent onontkoombaar dat je mensen grotere eigen risico’s moet geven. Helaas, want het zou beter zijn om mensen volledig te verzekeren, maar dat levert veel moreel gevaar op, uitvretersgedrag eigenlijk. In de moderne economie kan je zelf veel doen om werkloosheid of arbeidsongeschiktheid te voorkomen. Bijvoorbeeld door meer training te volgen en door meer in jezelf te investeren. Dat onderhouden van talenten willen we graag aanmoedigen.

„De nieuwe economie gaat eigenlijk over drie dingen. Meer investeren in mensen, grotere flexibiliteit en weerbaarheid, en een cultuur die verandering en innovatie waardeert. Dat betekent onder meer dat we meer naar combinaties moeten van verzekeren en sparen.”

We krijgen concurrentie uit landen met minder dure systemen van sociale zekerheid, zoals de nieuwe EU-lidstaten. Worden we daardoor gedwongen het niveau van de verzorgingsstaat aan te passen?

„Ik denk niet dat de verzorgingsstaat weg moet, integendeel. De dynamiek die de markt biedt vereist juist goede sociale zekerheid, gericht op het behoud van talent. De markt dwingt mensen dingen steeds weer op een andere, slimmere manier te doen. Dat is goed, dat houdt mensen scherp. Maar concurrentie betekent ook dat dingen kapotgaan. Dan heb je een goede sociale zekerheid nodig om te zorgen dat die destructie maatschappelijk acceptabel blijft. Zodat we geen hekken om Europa gaan zetten omdat mensen vrezen dat ze verliezers worden van die concurrentie. Mensen moeten weerbaar zijn, anders is het marktsysteem niet houdbaar. Dan zal de politiek zich tegen dat systeem verzetten. De beste manier om van de economische dynamiek te profiteren, waar Nederland als open handelsland van nature goed in is, is mensen weerbaar te maken. Zodat we de opkomst van India en China niet als een bedreiging zien. Dus ik zie eigenlijk geen tegenstelling tussen een dynamische economie en een goede sociale zekerheid. Maar de sociale zekerheid moet wel anders. Meer gericht op investeren in talent dan op het afschrijven ervan.”

Hoe verkoop je dat? Nu presenteert de politiek veranderingen vooral als bedreigingen waar we op moeten reageren.

„Dynamiek en dingen anders doen kan ook leuk zijn. Hoe mensen daartegen aankijken, heeft met normen en waarden te maken. De hele discussie over pensionering gaat over ‘wanneer kan ik eruit’. Dat is niet een cultuur die hoort bij een kennissamenleving. Verandering is leuk. Die omslag moeten we maken, om het elan terug te krijgen in Nederland.”

Zit dat erin?

„Dat denk ik wel. Nederland zou binnen Europa eigenlijk het meest moeten profiteren van de opkomst van China en India. Wij hebben een rijke traditie in het vreedzaam samenleven met verschillende groepen. We zijn historisch goed in het omgaan met verschil. Daar zijn we vrij uniek in binnen Europa. Wij zijn altijd een toevluchtsoord geweest van andersdenkenden, het Jeruzalem van het Noorden. Vrijheid van godsdienst is bijna onze uitvinding. We hebben de laatste 15 jaar fouten gemaakt op het terrein van integratie, maar we zijn nu bezig met een inhaalslag. Ik ben daar vrij optimistisch over. Dit moeten we beter kunnen dan de Fransen of de Duitsers.

„Diversiteit stimuleert innovatie want dat drijft op het leren van mensen die anders denken. Dat is een van de redenen waarom Amerika het meest innovatieve land ter wereld is. Het is een melting pot met veel verschillende culturen. Binnen Europa heeft Nederland historisch gezien het meeste dat karakter.”

Maar het Amerikaanse systeem is ook vrij hard. Als het niet goed gaat, val je al snel buiten de boot. In Europa bestaat de traditie van het werkelijk incorporeren van buitenstaanders, dat maakt het ook lastiger.

„Daarom houd ik ook van Europa, meer dan van Amerika. Dat is het Europese experiment: het verzoenen van ondernemerschap met sociale cohesie. Nederland kan daarin een belangrijke rol vervullen, want wij zitten als het ware tussen het Europese continent en het Angelsaksische systeem in. Wij zijn de brug tussen Europa en de Engelsen en Amerikanen, omdat we gemeenschapszin combineren met individualiteit. We begrijpen dat deze twee niet zonder elkaar kunnen. Net zoals dat geldt voor solidariteit en eigen verantwoordelijkheid. Of voor sociale cohesie en dynamiek.”

Maar die sociale cohesie verandert wel?

„Ja, als het fout gaat, vangen we je op, maar op een andere manier. Tegenover rechten staan ook plichten. Zo hoort tegenover het recht op een uitkering de verplichting te staan je vrije tijd in te leveren. Als mensen voor 40 uur een WW-uitkering hebben, moeten ze die 40 uur ook bezig zijn met scholing. De tweede verandering is de al eerder genoemde combinatie tussen sparen en verzekeren. En de derde is meer decentralisatie in de sociale zekerheid. Een van de meest succesvolle maatregelen van dit kabinet is de Wet Werk en Bijstand. Je ziet dat als gemeenten zelf financieel verantwoordelijk worden gemaakt voor de bijstand, ze heel creatief worden. Zo kan het op andere terreinen ook. En tot slot moet de sociale zekerheid minder aan de werkgever worden gehecht. Minder ontslagbescherming dus. Van baanzekerheid naar werkzekerheid, zodat werknemers minder afhankelijk worden van hun werkgevers.”

Is vermindering van de ontslagbescherming onontkoombaar? De vakbeweging kan het niet verkopen aan de achterban.

„Dat is begrijpelijk, zolang de werknemers niet het vertrouwen hebben dat er voldoende andere faciliteiten zijn om de vaardigheden van mensen op peil te houden, dat werkgevers mensen blijven scholen bijvoorbeeld. Want de prikkel voor de werkgever om te scholen vermindert als de ontslagbescherming minder wordt. Het is een complex proces. De werknemersorganisaties zijn er gelukkig al hard mee bezig, bijvoorbeeld met werk-naar-werktrajecten. Als het niet goed gaat met een onderneming moeten al in een vroeg stadium maatregelen worden genomen. Daar zijn nieuwe instituties voor nodig. Daarom begrijp ik wel dat de vakbeweging niet staat te springen om de ontslagbescherming af te bouwen. Je kunt mensen niet buitenboord gooien als er geen reddingsboei is.”

U had het eerder over normen en waarden die belangrijk zijn voor de economie. Kunt u dat uitleggen?

„De recente literatuur heeft nagedacht over welke normen en waarden belangrijk zijn om het als kenniseconomie goed te doen. Eén is of jij denkt dat het noodlot je situatie bepaalt, of dat je zelf invloed hebt op wat je overkomt. Het idee dat je niets kunt doen aan je eigen situatie is slecht voor economische groei.

„De tweede is de manier waarop mensen met verschillen omgaan. Respect hebben voor anderen, ook al denken ze anders, en dat als een belangrijke waarde zien. De moraal die verder gaat dan je eigen familie, of je eigen club. In Italië beperkt de moraal zich bijvoorbeeld tot het gezin, de eigen groep. Dat is niet goed voor de economie, want die moet het hebben van ruil, en innovatie. Dat betekent juist het gebruikmaken van verschillen. Wij, als Nederland, hebben op dat punt een historisch voordeel boven Duitsland en Frankrijk, en zelfs de Scandinavische landen. We zijn gewoon hét land. Maar we moeten ook van een paar dingen af.”

Zoals?

„Bijvoorbeeld de manier waarop wij met risico omgaan: te risicomijdend. Dat zie je bijvoorbeeld bij de overheid, die allemaal regels maakt om alles af te dekken. Gecodificeerd wantrouwen kan je dat noemen.

„Daarnaast zijn we een renteniersland, daar moeten we vanaf. We moeten meer in mensen investeren. We zijn met al onze pensioenfondsen en spaartegoeden goed in het accommoderen van financieel kapitaal, en we moeten net zo goed worden in opbouwen en onderhouden van menselijk kapitaal. Dat kan veel beter. Als je kijkt hoe vroeg wij mensen van boven de 55 al afschrijven. Dat is heel anders in Amerika. Hier komen regelmatig hoogleraren langs uit de VS van 70, 75 jaar, die nog heel actief zijn. De arbeidsmarkt voor ouderen moet veel flexibeler. Zo moeten we af van verplichte pensionering.

„Nog een belangrijke waarde voor de economie: vertrouwen en betrouwbaarheid. Dat je je houdt aan je afspraken is erg belangrijk voor de economie. Daar zijn we in Nederland redelijk goed in. We zitten daar tussen Noord- en Zuid-Europa in. Protestante landen doen het op dit punt in het algemeen beter dan de katholieke. Ongeschreven regels, normen dus, zijn ongelooflijk belangrijk, juist om regeldruk te kunnen verminderen. Zeker in de kenniseconomie, waar geschreven regels vaak geen recht kunnen doen aan de dynamiek van de samenleving.

„Of we die kenniseconomie bereiken, heeft ook te maken met de normen en waarden in onze samenleving. Daarin hebben we veel dingen mee, maar één ding tegen, die risico-aversie.”

Hoe veranderen we dat?

„Er is nu een heel groot verschil tussen de werknemers- en de werkgeversstatus. We hangen nu heel veel op aan werkgevers. Mensen willen daarom wel ondernemer, maar geen werkgever worden. Dat verschil tussen werkgever en werknemer moet kleiner. Iedereen moet ondernemend zijn, of je nu werkgever of werknemer bent. Dat leidt ertoe dat de werkgever minder regeldruk krijgt, omdat mensen zelf meer verantwoordelijkheid aankunnen. Minder afhankelijkheid van de werkgever is de volgende fase in de emancipatie van de werknemer.”


Veelzijdig topeconoom

Lans Bovenberg (15 juni 1958) studeerde econometrie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, waar hij in 1981 zijn doctoraalexamen aflegde. Hij promoveerde in 1984 aan de Universiteit van Berkeley, Californië.

Tussen 1985 en 1990 was Bovenberg beleidsmedewerker van het IMF. Daarna had hij eenzelfde functie bij het Nederlandse ministerie van Economische Zaken en was hij parttime hoogleraar aan het Tinbergen Instituut. Tussen 1995 en 1998 was hij onderdirecteur bij het Centraal Planbureau en parttime hoogleraar economische politiek bij het onderzoekscentrum voor financieel economisch beleid aan de Erasmus Universiteit. Bovenberg is sinds 1998 hoogleraar algemene economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij richtte vorig jaar Netspar op, een onderzoeksnetwerk op het gebied van vergrijzing, pensioen en levensloop.

In 2003 won hij de Spinozapremie, een prijs van 1,5 miljoen euro voor baanbrekend onderzoek. Bovenberg is getrouwd en heeft twee kinderen.

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 15:09 schreef du_ke het volgende:
kanker is best een klote ziekte... Vanochtend een begravenis gehad van de moeder van een vriend van me, eind augustus de eerste vage klachten...

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 15:11 schreef du_ke het volgende:

[..]

Zie je dat er ook echt van af? Is het beeld zoveel beter?

Ofwel ik ben voorlopig tevreden met mijn veel en veel goedkopere TV .

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 15:16 schreef RichardQuest het volgende:
Ik heb een tv uit de jaren '80. Werkt nog prima...

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 15:17 schreef du_ke het volgende:

[..]

Erica Terpstra op groot formaat in je kamer

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 15:21 schreef du_ke het volgende:

[..]

Erica een meter breed op je af .

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 15:23 schreef du_ke het volgende:

[..]

Bijna net zo fijn als een close-up van Wilders .

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 15:33 schreef Yildiz het volgende:
http://www.aclu.org/pizza/images/screen.swf