quote:
niemand hier neemt de moeite om dat te lezen, terwijl er wel een goede omschrijving bijtzit:
Het lage inkomen uit zich in financiële beperkingen. Armoede betekent dagelijks rekensommen maken. Uit de laatste Armoedemonitor blijkt dat lage inkomensgroepen bijna twee keer zo vaak schulden hebben en die als een grote last ervaren. De schulden ontstaan door onverwachte hoge uitgaven of een teruggang in het inkomen, hoge vaste lasten of inschattingsfouten wat betreft de eigen bestedingsruimte.
Armoede is niet alleen financiële armoede. Het gaat veel dieper dan dat. Armoede beïnvloedt essentiële zaken als gezondheid, sociale contacten en de opvoeding en ontwikkeling van kinderen. Iedereen loopt zich maar blind te staren op tokkies die wel een breedbeeld TV hebben, roken, drinken, maar ondertussen de kinderen laten stikken. Nee, dat is inderdaad geen armoede en nee, die mensen zijn niet arm, maar
asociaal. Echter, het punt is dat arme mensen vaak in dezelfde wijken wonen, waardoor men ze meteen over 1 kam scheert. Het klopt dat er waarschijnlijk 100 asocialen zijn tegenover 1 echt arm iemand. Die ene moet echter niet vergeten worden en valt dus zeer zeker wel onder de armoede grens. Armoede zoals hierboven beschreven, een definitie die past in de piramide van Maslow. De gezondheid gaat achteruit en de mensen worden ziek en het biedt oneerlijke kansen voor de kinderen.
Asociaal gedrag moet keihard worden afgestraft en tokkiegedrag (wel roken en breedbeeld tv) moet op geen enkele wijze goed worden gepraat. Echter, het gaat er juist om dat er wel mensen zijn die in armoede leven en dus niet per definite asociaal zijn, hoewel dat er wel minder zijn dan 50 jaar geleden. Dat is op zich een goede ontwikkeling, maar het is niet voldoende.
Tevens wordt ik erg moe over het afschuiven van verantwoordelijkheid. Solidariteit (ja, kots maar met z'n allen op dat standaard pvda woordje) ontbreekt het hier velen aan. Het is erg makkelijk om te zeggen dat jij je niet verantwoordelijk voelt voor de kinderen van een ander, maar de solidariteit eist men vervolgens wel bij kanker. Als rokers longkanker krijgen is men opeens wel solidair, terwijl dat net zulke "profiteits" zijn van deze maatschappij als de armen. Waarschijnlijk kost deze groep ons meer dan het verbeteren van het welzijn van armen. En zo kun je verder doorgaan met voorbeelden die allemaal afgeschoven kunnen worden, maar we niet doen vanwege solidariteit.