Ik ben heel erg moe van een leuk kerstfeest gisteren.
Een week geleden zat ik met een vage kennis van me aan de bar. Al pratend kwamen we erachter dat we eigenlijk allebei heel veel van boeken, musea en Londen houden. Waarop hij semi-serieus voorstelde om samen naar Londen te gaan in onze kerstvakantie. Doorgaans komen er weinig van dat soort plannen terecht, maar wij waren meteen zo enthousiast en serieus dat we het gewoon gaan doen ! Omdat het kan.
De afgelopen week hebben we elkaar nog een paar keer gezien om samen de reis en een hostel te boeken. We raken maar niet uitgekletst. De anderhalf uur wachten bij de Internationale Balie op het station hebben we doorgebracht met het uitwisselen van reisverhalen. Vrouwenemancipatie, Plato en relaties vlogen over en weer bij een kop koffie, en zo gaat het maar door.
Het is zo ontzettend tof om een nieuw iemand te leren kennen met wie het goed klikt. Ik verheug me dan ook ontzettend op ons reisje naar Londen. G. is slim en interessant, en het is een verademing om met hem dingen samen te doen, en ik geniet er met volle teugen van. We hebben gisteren tot 5 uur 's ochtends aan de bar gezeten en een cd samengesteld met allemaal nummers over London, als soundtrack bij onze reis.
--
Op datzelfde kerstfeest was het exvriendinnetje van een goeie vriend van me. Hij is absoluut niet over haar heen, en zijn hart zou breken als ze een ander kreeg. En dat is nou precies wat er gisteren gebeurde. Het meisje heeft op dat kerstfeest de hele avond staan zoenen met een jongen op wie ze overduidelijk verliefd is. Mijn hart bloedt voor hem. Hij weet het nog niet, omdat hij ergens anders de kerstdagen doorbrengt, maar ik hou mijn hart vast voor het moment dat ie het te weten komt. Ik ben al de hele dag aan het duimen dat dat pas na de kerstdagen is, kerst brengt van zichzelf al genoeg stress mee. Arm joch, ik maak me echt een beetje zorgen.
Kortom: ik ben moe, ontzettend gelukkig en een beetje bezorgd.
It's my party and I'll cry if I want to.