Jenny kan door de ingrepen ook niet meer normaal ademen. Ze moet een paar keer per dag haar neus met een wattenstaafje grondigen.
Ik vind het ook niet normaal dat haar plastische-chirurg door blijft gaan met het uitvoeren van dergelijke ingrepen terwijl je duidelijk ziet dat het een onnatuurlijk gezicht oplevert.
Ik heb zo het idee dat mensen die van zichzelf heel mooi zijn, een heel groot drama maken van de kleinste oneffenheid. Als je je hele leven te horen krijgt dat je zo mooi bent en iemand zegt op een dag dat je neus wat scheef staat of zo, dan heb je de neiging om daar wat aan te laten doen. Er volgt een streven naar perfectie. Iets wat niet bestaat.
Aan de andere kant kreeg ik bij die andere jongen en meisje wel het gevoel dat er ook wat ijdelheid bij zat, ook al werd beweerd dat dit niet het geval was. Als je heel vaak zegt dat je jezelf lelijk vindt, om mensen uit te lokken te zeggen dat je juist heel mooi bent, ga je op een dag geloven dat je inderdaad lelijk bent. Ook dat constant in de spiegel kijken om je te verzekeren dat je nog steeds zo lelijk bent als jezelf denkt is eigenlijk een hunkering naar aandacht van anderen die je moeten vertellen hoe mooi je bent.
Rare aandoening eigenlijk. Ben zelf verre van perfect maar vind mezelf mooi genoeg. Zou nooit plastische chirurgie laten doen.
quote:Daar is ook niets mis mee. Neemt niet weg dat hij ook een bepaalde verantwoordelijkheid heeft.Op donderdag 24 november 2005 14:16 schreef DarkElf het volgende:
die plastisch chirurg is imho helemaal fout maar hee hij verdient zijn geld hiermee dus het is maar net hoe je het bekijkt.
Die jongen was inderdaad allesbehalve lelijk:
Als ze ouders en zijn zusje er niet waren geweest had ie allang zelfmoord gepleegd
.
quote:Maar ja het zijn mensen die aan een ziekte lijden dus die moeten dan toch tegen zich zelf worden beschermd!?Op donderdag 24 november 2005 14:16 schreef DarkElf het volgende:
die plastisch chirurg is imho helemaal fout maar hee hij verdient zijn geld hiermee dus het is maar net hoe je het bekijkt.
quote:Had hij ook al aan plastische chirurgie gedaan vroeg ik me af? Heb alleen de laatste helft gezien en dus het stuk over hem gemist. Maar hij zat daar zo wezenloos voor zich uit te staren, zonder ook maar iets van z'n gezicht te bewegen. 't zag er allemaal een beetje te strak uit imo.Op donderdag 24 november 2005 14:24 schreef schatje het volgende:
[..]
Die jongen was inderdaad allesbehalve lelijk:
En van Jenny, da's gewoon zielig. Ze zag er eerst zo mooi uit...
quote:wat is fc?
. En ik vond het heel indrukwekkend om te zien, hoe iemand er zulke waanideëen erop na kan houden. Het is net als een hypochonder, die kan je ook niet wijsmaken dat er niks aan de hand is en zal altijd blijven zoeken naar iets wat mis is. Ik hoop dat die jongen hulp vindt in die therapeute die erbij zat, het lijkt me verschrikkelijk om zo'n beeld van jezelf te hebben en je hele leven met zo'n 'last' te moeten leven.
>>>
@ Gia, forum crew
Vooral die vrouw die op een gegeven moment in beeld kwam, er kwam eerst een soort intro filmpje over hoe ze leeft en dat ze zich héél lelijk vind echt afstotelijk, en telkens hield ze haar hand voor dr gezich, dus ik dacht nou dalijk krijgen we wat te zien hoor.
Komt ze in beeld is het gewoon een FUCKING MOOIE VROUW, mooi gezicht mooie uitstraling echt gewoon een knappe vrouw! ik zat echt met mijn mond open van verbazing dat die mensen zichzelf niet zien echt heel raar. Ik vind deze "ziekte" ook een beetje kwetsend tegenover bv brandwonden slachtoffers die geen gezicht meer hebben bij wijze van en dan hun zo op tv zien doen...
Van die site:
quote:Neem Miranda. Een mooie vrouw van 32 die denkt dat haar gezichtshuid te bleek is en vol walgelijke vlekken zit. Elke dag is zij urenlang bezig haar huid zorgvuldig te camoufleren met make-up. Ze controleert zichzelf voortdurend in de spiegel. Soms neemt ze drastische maatregelen om er goed uit te zien. Ze wast haar gezicht met chloor om de vlekken te bleken en schuurt de huid met schuursponsjes om meer kleur te krijgen. Maar wat ze ook doet, niets kan de stem in haar hoofd die zegt dat ze foeilelijk is, tot zwijgen brengen. Ook geruststellingen door de omgeving halen niets uit.
.Verder kan ik me wel vinden in het verhaal van Gia, ik denk dat het inderdaad vaak op die manier in iemands leven sluipt.
Ik vind het, net als de rest hier, moeilijk te begrijpen wat ze dan in de spiegel zien...
Ik krijg trouwens een inlogscherm in dit topic van BSCW Shared Workspace Server.
Geen idee hoe dat komt, maar ik ga eens op onderzoek uit...
die mensen moeten nodig in therapie. ook al weet ik dat dat heel zwaar voor ze is.
het beste wat ik vond is dat het met anorexia vergelijkbaar, maar dat is toch ook te genezen.
was idd een vage aflevering, wel interessant en ook goed dat oprah dit behandelt
Schrok me wezenloos toen ik die Jenny zag zitten
Dat je zo'n vertekend beeld kan hebben van jezelf!Ik vind het gewoon erg, dat iemand zo meegesleurd wordt door een stoornis... triets hoor
Ik kan het trouwens wel enigszins begrijpen: als je onzeker bent dan lijkt het soms alsof iedereen mooier is dan jij bent. Je ziet dan je mooie punten ook niet meer in de spiegel, en trekt je zelf in een neerwaardse spiraal van negativiteit. Deze mensen zijn niet meer uit die spiraal gekomen en hebben een stoornis ontwikkeld.
Michael Jackson zal ook wel BDD hebben dan. Er is zo obsessief aan zijn neus gesleuteld Ze ging er nog wel redelijk 'normaal' mee om vond ik. Op een rare manier wel realistisch. Die jongen daarentegen.. die zat echt als een peentje voor zich uit te staren.
Helaas moet het soms zover komen voordat ze inzien hoe erg hun gezichten nu verkloot zijn.
quote:Die stoornis heet BIID oftewel Body Integrity Identity Disorder. Daar heb ik ook een documentaire van gezien op RTL4. Iemand die aan deze stoornis lijdt heeft de wens om een bepaald lichaamsdeel geamputeerd te krijgen. Zo'n iemand voelt zich gehandicapt in een normaal lichaam en zal zich pas goed voelen wanneer de gewenste amputatie is uitgevoerd.Op zaterdag 26 november 2005 15:16 schreef deadfucked het volgende:
Ik las pas ook een verhaal in de Yes of Vriendin ofzo van een man die persé z'n linkeronderbeen eraf wou, en dat ie echt jaloers was op gehandicapten mensen dat zij wel een been eraf hadden en hij niet. En dat er dan ook nog echt chirurgen zijn die nog gaan opereren ook :s Hij heeft btw ook BDD maar dat was al duidelijk denk ik?
Het zou volgens mij niet misstaan als er eerst een psychologische screening zou plaatsvinden. Bovenstaande foto's doen me denken aan die commercials van Holland Casino. Werken aan je pokerface.
quote:Maar voelt zo iemand zich na de operatie dan ook daadwerkelijk goed? Is daarmee echt zijn probleem verholpen?Op zaterdag 26 november 2005 16:02 schreef schatje het volgende:
[..]
Die stoornis heet BIID oftewel Body Integrity Identity Disorder. Daar heb ik ook een documentaire van gezien op RTL4. Iemand die aan deze stoornis lijdt heeft de wens om een bepaald lichaamsdeel geamputeerd te krijgen. Zo'n iemand voelt zich gehandicapt in een normaal lichaam en zal zich pas goed voelen wanneer de gewenste amputatie is uitgevoerd.
quote:Ja, in de zin dat zo'n iemand zich veel gelukkiger voelt. Je kunt het vergelijken met iemand die een geslachtsoperatie heeft ondergaan.Op dinsdag 29 november 2005 21:08 schreef Lllaura het volgende:
[..]
Maar voelt zo iemand zich na de operatie dan ook daadwerkelijk goed? Is daarmee echt zijn probleem verholpen?
quote:Nou dat betwijfel ik... Veel mensen wel, maar de echte ""verslaafde"" eraan zullen zodra ze de spiegel zien direct een nieuw, in hun ogen, oncorrect punt in hun gezicht/lichaam ontdekken wat volgens hun spoedig verholpen moet worden.Op dinsdag 29 november 2005 21:17 schreef schatje het volgende:
[..]
Ja, in de zin dat zo'n iemand zich veel gelukkiger voelt. Je kunt het vergelijken met iemand die een geslachtsoperatie heeft ondergaan.
quote:In het geval van BDD heb je wellicht gelijk. De poster waarop ik reageerde ging echter om de stoornis BIID.Op dinsdag 29 november 2005 21:32 schreef Kippetje3 het volgende:
[..]
Nou dat betwijfel ik... Veel mensen wel, maar de echte ""verslaafde"" eraan zullen zodra ze de spiegel zien direct een nieuw, in hun ogen, oncorrect punt in hun gezicht/lichaam ontdekken wat volgens hun spoedig verholpen moet worden.
quote:Ik kan die betekenissen danwel allemaal niet (afkortingen..) maar blijf het onbegrijpelijk vinden hoe iemand zichzelf dat aandoen kan. Maargoed, dat vraagt een normaal mens zich ook af bij een alcoholist of drugsverslaafde. Het is gewoon een stoornis, wat ik wel vind is dat de chirurgen er op een bepaald punt een stokje voor steken moesten..Op dinsdag 29 november 2005 21:44 schreef schatje het volgende:
[..]
In het geval van BDD heb je wellicht gelijk. De poster waarop ik reageerde ging echter om de stoornis BIID.
Er is hier al eens eerder een topic geweest over BDD geloof ik. Maar ik kan het niet meer vinden.
Ik bedoel, velen, waaronder ik, zullen zich het niet kunnen voorstellen wat het precies inhoud om BDD te hebben.
Iemand met BDD wil dat wel, maar kan dat niet. Die MOET van zichzelf piekeren over de probleemzones (verschilt per persoon). Vaak hebben mensen met BDD problemen met kenmerken van het gezicht (mond, neus, kin, kaak, jukbeenderen, wenkbrauwen, ogen, etc.).
Er zijn verschillende categorieën van BDD. Officiëel is het BDD als het echt een belemmering vormt voor je dagelijkse leven. In de ernstige gevallen ontloopt het slachtoffer een sociaal leven, wordt de persoon ernstig depressief of nog erger, suicidaal. Iets wat bij mensen met BDD vaak voorkomt. Er zijn tests gedaan met patienten waaruit bleek dat mensen met BDD nog zwaarder leden dan normaal' depressieven (bron: The broken mirror, een boek over BDD geschreven door Dr. Katharine Phillips).
Om een voorbeeld te geven van een gemiddelde BDD dag:
- Je staat op en denkt meteen aan je probleemgebieden ("ik hoop dat het meevalt als ik zo in de spiegel kijk").
- Er wordt veel te lang gedaan over de spiegelroutine waarbij er zelden wordt gelet op gebieden waar men tevreden mee is. Simpelweg omdat die niet gezien worden of worden vermeden uit angst om daar ook iets lelijks aan te ontdekken. Op het laatst keek ik alleen in het schemerdonker in de spiegel en vermeed ik etalageruiten, dat soort dingen. Ook het checken van jezelf in andere reflecterende oppervlaktes is erg gewoon (lepels, potten, pannen, autospiegels).
- Vrienden bellen of je die avond ergens mee naartoe gaat. Iemand met BDD zegt waarschijnlijk nee. Ze willen wel, maar doen het niet, uit angst uitgelachen te worden. Het engste voor een BDD patient is om gezien te worden in het openbaar. Geen wonder dat die jongen op Oprah's show zo catatonisch voor zich uitkeek. Ook de tv's waarop je zelf te zien kan zijn zullen voor hem een erg moeilijke en gevaarlijke factor zijn geweest.
- Veelal wordt er op internet gekeken naar 'reddingsmiddelen'. Denk daarbij aan plastische chirurgie, middelen om zelfmoord te plegen. Alles wat het probleem maar uit de weg zou kunnen helpen. Eigenlijk ben je er de hele dag mee bezig. Het vreet energie.
- Je bent absoluut niet in staat relaties te onderhouden. Vriendschappen, liefde, alles lijdt eronder. Bijna alles gaat kapot. Waardoor je je uiterlijk waarschijnlijk nog alleen maar meer de schuld zult geven ("Zie je wel.. het ligt aan mijn uiterlijk..", etc.).
Voor de rest kan ik niet zo veel bedenken. Maar hier is nog een samenvattend lijstje van de kenmerken van BDD in het Engels met wat aanvullende tekst erbij:
quote:Het is een vretende obsessie die je hele leven overhoop gooit. Het komt overal in de wereld voor, al lijkt het erop dat het westen er het meest onder lijdt. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het bombardement van commercials en andere reclamecampagnes die met ons uiterlijk hebben te maken. Dit is meerdere keren aangetoond. Ik kan er zo geen bron voor vinden helaas.- Mirrors: Checking and Avoidance (in het begin het veelvuldig checken van de vermeende aandoening, in een ernstigere fase worden spiegels vermeden om paniekaanvallen te voorkomen die tot zelfmoord kunnen leiden).
- Cameras
Familiekiekjes, foto's met vrienden, pasfoto's. Een marteling voor de BDD patient.
- Public Situations
Zoals ik al eerder zei vrezen BDD patienten uitgelachen te worden, aangestaard te worden, dat soort dingen. Ik kan me nog herinnerne dat ik, elke keer als ik iemand op straat hoorde lachen, er meteen op ging focussen en vermoedde dat het met mij te maken moest hebben.
- Disguise: Makeup, Hair, and Clothes
Een BDD patient doet er van alles aan om de vermeende aandoening te maskeren. Haar langer laten groeien om oren te verbergen, dat soort dingen. Ik was niet tevreden over mijn kaaklijn en zat zelfs als het niet koud was meestal met een das om tot aan mijn lippen in de trein, als ik gedwongen was op drukke plekken te zitten.
- Need for Reassurance
Veel BDD patienten moeten 10 keer op een dag verteld worden dat 'het echt niet zo erg is'. Dit helpt absoluut niet. De zorgen komen na 10 minuten weer terug. Een aardig voorbeeld vond ik op deze site:
Daughter: "Do my lips look ugly?"
Mother: "No, they don't look ugly."
Daughter: "Are you sure they don't look ugly?"
Mother: "Yes, they look fine."
Daughter: "So, they don't look great, because if they did, they wouldn't look fine. So, they could look better?"
Mother: "No, they look good."
Daughter: "You're just saying that because you are my mother and you have to."
BDD komt in ongeveer gelijke getalen voor bij mannen als vrouwen. Het is dus niet zo als bij anorexia dat voornamelijk vrouwen er onder lijden. Bij BDD gaat het gelijkop.
BDD is naar mijn mening niet het probleem, maar een uiting van het werkelijke probleem. Alle mensen met BDD hebben, naar mijn mening, gemeen dat ze onzeker zijn over hun uiterlijk. Waar komt dit vandaan? Pesten, treiterijen, troetelnamen die verkeerd kunnen vallen, de media, etc. Het is vaak een combinatie van verschillende factoren.
BDD is voornamelijk zo hardnekkig en gevaarlijk omdat de patient zich niet alleen ernstig zorgen maakt om het uiterlijk, maar BDD is meer een totaalpakket van ziektebeelden. BDD gaat altijd gepaard met depressie en vervolgens vaak ook kluizenaarsgedrag.
quote:Veel stoornissen gaan samen met andere verschijnselen, en soms is het zelfs een kunst om de juiste oorzaak-gevolg-keten vast te stellen.Op vrijdag 30 december 2005 16:43 schreef Disorder het volgende:
BDD is voornamelijk zo hardnekkig en gevaarlijk omdat de patient zich niet alleen ernstig zorgen maakt om het uiterlijk, maar BDD is meer een totaalpakket van ziektebeelden. BDD gaat altijd gepaard met depressie en vervolgens vaak ook kluizenaarsgedrag.
Hoe ben je er eigenlijk van af gekomen? Op welk moment zocht je hulp en/of heb je bepaald dat je een probleem hebt? Heb je nu nog wel eens last van de verschijnselen (Bijv. in onevenwichtige periodes), of is het echt volledig weg?
Sorry als ik erg veel vraag.
quote:Ik ben er vanaf gekomen doordat mijn moeder op een dag een artikel in de krant las over BDD. Ze herkende me in het artikel en liet het aan me zien. Vanaf dat moment kreeg het beest(je) een naam. Toen heb ik hulp gezocht, als een soort laatste poging iets van m'n leven te maken. En dat is gelukt door middel van therapie en SSRI (Prozac).Op vrijdag 30 december 2005 19:06 schreef Alicey het volgende:
[..]Hoe ben je er eigenlijk van af gekomen? Op welk moment zocht je hulp en/of heb je bepaald dat je een probleem hebt? Heb je nu nog wel eens last van de verschijnselen (Bijv. in onevenwichtige periodes), of is het echt volledig weg?
Helaas komen er nog wel eens 'naschokken' zoals ik ze zelf noem. Voornamelijk in stressvolle situaties. Bij presentaties maak ik me nog wel eens zorgen om mijn uiterlijk bijvoorbeeld.
quote:Valt wel meeSorry als ik erg veel vraag.
quote:Ok.Op vrijdag 30 december 2005 21:23 schreef Disorder het volgende:
[..]
Ik ben er vanaf gekomen doordat mijn moeder op een dag een artikel in de krant las over BDD. Ze herkende me in het artikel en liet het aan me zien. Vanaf dat moment kreeg het beest(je) een naam. Toen heb ik hulp gezocht, als een soort laatste poging iets van m'n leven te maken. En dat is gelukt door middel van therapie en SSRI (Prozac).
Het geldt denk ik wel vaker dat hte opeens sneller gaat wanneer blijkt dat iets een naampje heeft en bekend is. quote:Kun je er op dat moment ookmee omgaan (weet je bijv. dat je je onnodig zorgen maakt)? Zijn er dingen die je dan doet om dat gevoel te onderdrukken?Helaas komen er nog wel eens 'naschokken' zoals ik ze zelf noem. Voornamelijk in stressvolle situaties. Bij presentaties maak ik me nog wel eens zorgen om mijn uiterlijk bijvoorbeeld.
quote:Ah, mooi zo! Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk als ik een heel vragensalvo afvuur.Valt wel mee
quote:Wat ik dan probeer te doen is me te herinneren dat mijn gedachten op dat moment vals zijn. Dat soort situaties zijn al erg vaak voorgekomen, waardoor ik me er beter op in kan stellen. Ervaring helpt me daar doorheen te slaan. Nu vallen dat soort situaties wel mee. Al ben ik soms toch nog een beetje bang ooit weer in die situatie terecht te komen dat ik de controle weer volledig verlies.Op vrijdag 30 december 2005 21:25 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ok.
[..]
Kun je er op dat moment ookmee omgaan (weet je bijv. dat je je onnodig zorgen maakt)? Zijn er dingen die je dan doet om dat gevoel te onderdrukken?
[..]
Ah, mooi zo! Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk als ik een heel vragensalvo afvuur.
quote:Zoiets als cognitieve gedragstherapie? Dat je je bewust bent van bepaalde denkfouten en die vervolgens op papier omzet in positieve gedachten? Iemand die bijvoorbeeld denkt dat andere mensen op een afstandje over hem praten en dat dan meteen voor een feit aannemen. Dat is dan altijd negatief. De positieve gedachte is dan dat je geen gedachtes van een ander kunt lezen. Dus waarom zou je je dan überhaupt zo druk maken. En dat je eigenwaarde niet afhankelijk is van wat een ander van je vindt.Op vrijdag 30 december 2005 22:44 schreef Disorder het volgende:
[..]
Wat ik dan probeer te doen is me te herinneren dat mijn gedachten op dat moment vals zijn.
Wel een heftig iets hoor waar je last van hebt. Ik herinner me ook dat je toentertijd bezig was met het willen van een kaakoperatie. Toch? Heeft dat ook te maken met deze stoornis?
quote:Ik heb veel cognitieve gedragstherapie moeten doen van mijn psychotherapeut. Heeft erg geholpen. Op een gegeven moment wordt dat systeem gewoon in je eigen denkpatronen verwerkt. Heeft me enorm geholpen. Als ik nu mensen hoor lachen bijvoorbeeld denk ik er nog nauwelijks over na.Op zaterdag 31 december 2005 12:03 schreef schatje het volgende:
[..]
Zoiets als cognitieve gedragstherapie? Dat je je bewust bent van bepaalde denkfouten en die vervolgens op papier omzet in positieve gedachten? Iemand die bijvoorbeeld denkt dat andere mensen op een afstandje over hem praten en dat dan meteen voor een feit aannemen. Dat is dan altijd negatief. De positieve gedachte is dan dat je geen gedachtes van een ander kunt lezen. Dus waarom zou je je dan überhaupt zo druk maken. En dat je eigenwaarde niet afhankelijk is van wat een ander van je vindt.
quote:Ja, dat heeft er mee te maken. En dat wil ik nog steeds (een kinosteotemie). Ik heb daadwerkelijk een kinafwijking waardoor deze wat naar achteren staat. Niet ernstig, maar ik heb het vaak genoeg te horen gekregen van een jongen van mijn vorige opleiding. Daar is het zo'n beetje mee begonnen. Toen is het in een stroomversnelling terecht gekomen.Wel een heftig iets hoor waar je last van hebt. Ik herinner me ook dat je toentertijd bezig was met het willen van een kaakoperatie. Toch? Heeft dat ook te maken met deze stoornis?
Het probleem gaat 13 Februari aangepakt worden. Ik kan er nu mee leven zoals het nu al is, maar ik wil het toch doen. Ik ben officiëel genezen van mijn ziekte, maar een kinoperatie zie ik toch nog zitten. Ik denk dat het me net wat meer vertrouwen zal geven.
en een gelukkig nieuwjaar
Jij ook een heel fijn 2006! Kus terug..