Verslaafd aan plastische-chirurgie door BDD

Over die plastische chirurg. Deze mensen zullen alles doen om hun uiterlijk te veranderen, is het niet bij een goede chirurg, dan wel bij een beunhaas. Dus als die chriurg het zou weigeren, gaat die vrouw naareen andere(slechtere) arts. Dan kan hij het beter zelf doen. Daarom was die reactie van die kut-Oprah zo dom.

Ik vond die reactie wel terecht. bij michael jackson zijn ze toch ook veels te ver gegaan.

die mensen moeten nodig in therapie. ook al weet ik dat dat heel zwaar voor ze is.

het beste wat ik vond is dat het met anorexia vergelijkbaar, maar dat is toch ook te genezen.

was idd een vage aflevering, wel interessant en ook goed dat oprah dit behandelt

wat was er mis met jenny lee voor die operaties?

Ik heb t ook gekeken toen ik gisteravond in bed lag...
Schrok me wezenloos toen ik die Jenny zag zitten Dat je zo'n vertekend beeld kan hebben van jezelf!
Ik vind het gewoon erg, dat iemand zo meegesleurd wordt door een stoornis... triets hoor

het is een extreme vorm van onzekerheid en inderdaad te vergelijken met anorexia in zoverre dat anorectische mensen ook aan BDD lijden. Ik vond het wel frappant dat het bovengemiddeld knappe mensen waren die daar zaten (nouja voor de plastische chirurgie dan), alsof ze daarom nooit geleerd hebben om 'schoonheidsfoutjes' te accepteren.

Ik kan het trouwens wel enigszins begrijpen: als je onzeker bent dan lijkt het soms alsof iedereen mooier is dan jij bent. Je ziet dan je mooie punten ook niet meer in de spiegel, en trekt je zelf in een neerwaardse spiraal van negativiteit. Deze mensen zijn niet meer uit die spiraal gekomen en hebben een stoornis ontwikkeld.

Die jongen heeft wel een pokerface hoor Michael Jackson zal ook wel BDD hebben dan. Er is zo obsessief aan zijn neus gesleuteld

Ik vond dat die Jenny Lee wel erg sip ging kijken (voor zover mogelijk) toen er zo vriendelijk brieven werden voorgelezen van mensen die zich 'kapotgeschrokken' waren van haar. Dat vond ik wel weer sneu.

Ze ging er nog wel redelijk 'normaal' mee om vond ik. Op een rare manier wel realistisch. Die jongen daarentegen.. die zat echt als een peentje voor zich uit te staren.

Ik denk dat dat was omdat ze zichzelf zien in een scherm bij de camera's. Je ziet jezelf praten enzo. Denk dat hij daarom zou houterig was.

Ik las pas ook een verhaal in de Yes of Vriendin ofzo van een man die persé z'n linkeronderbeen eraf wou, en dat ie echt jaloers was op gehandicapten mensen dat zij wel een been eraf hadden en hij niet. En dat er dan ook nog echt chirurgen zijn die nog gaan opereren ook :s Hij heeft btw ook BDD maar dat was al duidelijk denk ik?

Geen medelijden mee.

Helaas moet het soms zover komen voordat ze inzien hoe erg hun gezichten nu verkloot zijn.

Ik heb zelf niks tegen plastische chirurgie. Uiteindelijk zal het mij ook helpen (over een tijdje). Alleen soms vraag ik me weleens af of ze niet doorschieten.

Het zou volgens mij niet misstaan als er eerst een psychologische screening zou plaatsvinden. Bovenstaande foto's doen me denken aan die commercials van Holland Casino. Werken aan je pokerface.

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 16:02 schreef schatje het volgende:

[..]

Die stoornis heet BIID oftewel Body Integrity Identity Disorder. Daar heb ik ook een documentaire van gezien op RTL4. Iemand die aan deze stoornis lijdt heeft de wens om een bepaald lichaamsdeel geamputeerd te krijgen. Zo'n iemand voelt zich gehandicapt in een normaal lichaam en zal zich pas goed voelen wanneer de gewenste amputatie is uitgevoerd.

Maar voelt zo iemand zich na de operatie dan ook daadwerkelijk goed? Is daarmee echt zijn probleem verholpen?

quote:

Op dinsdag 29 november 2005 21:17 schreef schatje het volgende:

[..]

Ja, in de zin dat zo'n iemand zich veel gelukkiger voelt. Je kunt het vergelijken met iemand die een geslachtsoperatie heeft ondergaan.

Nou dat betwijfel ik... Veel mensen wel, maar de echte ""verslaafde"" eraan zullen zodra ze de spiegel zien direct een nieuw, in hun ogen, oncorrect punt in hun gezicht/lichaam ontdekken wat volgens hun spoedig verholpen moet worden.

quote:

Op dinsdag 29 november 2005 21:44 schreef schatje het volgende:

[..]

In het geval van BDD heb je wellicht gelijk. De poster waarop ik reageerde ging echter om de stoornis BIID.

Ik kan die betekenissen danwel allemaal niet (afkortingen..) maar blijf het onbegrijpelijk vinden hoe iemand zichzelf dat aandoen kan. Maargoed, dat vraagt een normaal mens zich ook af bij een alcoholist of drugsverslaafde. Het is gewoon een stoornis, wat ik wel vind is dat de chirurgen er op een bepaald punt een stokje voor steken moesten..

ivp

Ik heb BDD gehad. Ben ongeveer anderhalf jaar terug begonnen met therapie en SSRI (medicatie) en het gaat nu erg goed. Als iemand vragen heeft kan ik misschien wel het een en ander antwoorden, ik denk dat ik hier nog wel een uurtje zit.

Er is hier al eens eerder een topic geweest over BDD geloof ik. Maar ik kan het niet meer vinden.

Zou ik dan mogen vragen wat je dan precies denkt of voelt?
Ik bedoel, velen, waaronder ik, zullen zich het niet kunnen voorstellen wat het precies inhoud om BDD te hebben.

Het is een ernstige OCD (Obsessive Compulsive Disorder) stoornis. Compulsieve handelingen nemen je hele dag in de greep. Je bent soms uren in de weer bij de spiegel. Een normaal mens ziet zichzelf om zijn haar te kammen, eventueel make up op te doen, dat soort dingen. Zorgen dat je toonbaar voor de dag komt.

Iemand met BDD wil dat wel, maar kan dat niet. Die MOET van zichzelf piekeren over de probleemzones (verschilt per persoon). Vaak hebben mensen met BDD problemen met kenmerken van het gezicht (mond, neus, kin, kaak, jukbeenderen, wenkbrauwen, ogen, etc.).

Er zijn verschillende categorieën van BDD. Officiëel is het BDD als het echt een belemmering vormt voor je dagelijkse leven. In de ernstige gevallen ontloopt het slachtoffer een sociaal leven, wordt de persoon ernstig depressief of nog erger, suicidaal. Iets wat bij mensen met BDD vaak voorkomt. Er zijn tests gedaan met patienten waaruit bleek dat mensen met BDD nog zwaarder leden dan normaal' depressieven (bron: The broken mirror, een boek over BDD geschreven door Dr. Katharine Phillips).

Om een voorbeeld te geven van een gemiddelde BDD dag:

- Je staat op en denkt meteen aan je probleemgebieden ("ik hoop dat het meevalt als ik zo in de spiegel kijk").
- Er wordt veel te lang gedaan over de spiegelroutine waarbij er zelden wordt gelet op gebieden waar men tevreden mee is. Simpelweg omdat die niet gezien worden of worden vermeden uit angst om daar ook iets lelijks aan te ontdekken. Op het laatst keek ik alleen in het schemerdonker in de spiegel en vermeed ik etalageruiten, dat soort dingen. Ook het checken van jezelf in andere reflecterende oppervlaktes is erg gewoon (lepels, potten, pannen, autospiegels).
- Vrienden bellen of je die avond ergens mee naartoe gaat. Iemand met BDD zegt waarschijnlijk nee. Ze willen wel, maar doen het niet, uit angst uitgelachen te worden. Het engste voor een BDD patient is om gezien te worden in het openbaar. Geen wonder dat die jongen op Oprah's show zo catatonisch voor zich uitkeek. Ook de tv's waarop je zelf te zien kan zijn zullen voor hem een erg moeilijke en gevaarlijke factor zijn geweest.
- Veelal wordt er op internet gekeken naar 'reddingsmiddelen'. Denk daarbij aan plastische chirurgie, middelen om zelfmoord te plegen. Alles wat het probleem maar uit de weg zou kunnen helpen. Eigenlijk ben je er de hele dag mee bezig. Het vreet energie.
- Je bent absoluut niet in staat relaties te onderhouden. Vriendschappen, liefde, alles lijdt eronder. Bijna alles gaat kapot. Waardoor je je uiterlijk waarschijnlijk nog alleen maar meer de schuld zult geven ("Zie je wel.. het ligt aan mijn uiterlijk..", etc.).

Voor de rest kan ik niet zo veel bedenken. Maar hier is nog een samenvattend lijstje van de kenmerken van BDD in het Engels met wat aanvullende tekst erbij:

quote:

- Mirrors: Checking and Avoidance (in het begin het veelvuldig checken van de vermeende aandoening, in een ernstigere fase worden spiegels vermeden om paniekaanvallen te voorkomen die tot zelfmoord kunnen leiden).

- Cameras
Familiekiekjes, foto's met vrienden, pasfoto's. Een marteling voor de BDD patient.

- Public Situations
Zoals ik al eerder zei vrezen BDD patienten uitgelachen te worden, aangestaard te worden, dat soort dingen. Ik kan me nog herinnerne dat ik, elke keer als ik iemand op straat hoorde lachen, er meteen op ging focussen en vermoedde dat het met mij te maken moest hebben.

- Disguise: Makeup, Hair, and Clothes
Een BDD patient doet er van alles aan om de vermeende aandoening te maskeren. Haar langer laten groeien om oren te verbergen, dat soort dingen. Ik was niet tevreden over mijn kaaklijn en zat zelfs als het niet koud was meestal met een das om tot aan mijn lippen in de trein, als ik gedwongen was op drukke plekken te zitten.

- Need for Reassurance
Veel BDD patienten moeten 10 keer op een dag verteld worden dat 'het echt niet zo erg is'. Dit helpt absoluut niet. De zorgen komen na 10 minuten weer terug. Een aardig voorbeeld vond ik op deze site:

Daughter: "Do my lips look ugly?"
Mother: "No, they don't look ugly."
Daughter: "Are you sure they don't look ugly?"
Mother: "Yes, they look fine."
Daughter: "So, they don't look great, because if they did, they wouldn't look fine. So, they could look better?"
Mother: "No, they look good."
Daughter: "You're just saying that because you are my mother and you have to."

Het is een vretende obsessie die je hele leven overhoop gooit. Het komt overal in de wereld voor, al lijkt het erop dat het westen er het meest onder lijdt. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het bombardement van commercials en andere reclamecampagnes die met ons uiterlijk hebben te maken. Dit is meerdere keren aangetoond. Ik kan er zo geen bron voor vinden helaas.

BDD komt in ongeveer gelijke getalen voor bij mannen als vrouwen. Het is dus niet zo als bij anorexia dat voornamelijk vrouwen er onder lijden. Bij BDD gaat het gelijkop.

BDD is naar mijn mening niet het probleem, maar een uiting van het werkelijke probleem. Alle mensen met BDD hebben, naar mijn mening, gemeen dat ze onzeker zijn over hun uiterlijk. Waar komt dit vandaan? Pesten, treiterijen, troetelnamen die verkeerd kunnen vallen, de media, etc. Het is vaak een combinatie van verschillende factoren.

BDD is voornamelijk zo hardnekkig en gevaarlijk omdat de patient zich niet alleen ernstig zorgen maakt om het uiterlijk, maar BDD is meer een totaalpakket van ziektebeelden. BDD gaat altijd gepaard met depressie en vervolgens vaak ook kluizenaarsgedrag.

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 16:43 schreef Disorder het volgende:

BDD is voornamelijk zo hardnekkig en gevaarlijk omdat de patient zich niet alleen ernstig zorgen maakt om het uiterlijk, maar BDD is meer een totaalpakket van ziektebeelden. BDD gaat altijd gepaard met depressie en vervolgens vaak ook kluizenaarsgedrag.

Veel stoornissen gaan samen met andere verschijnselen, en soms is het zelfs een kunst om de juiste oorzaak-gevolg-keten vast te stellen.

Hoe ben je er eigenlijk van af gekomen? Op welk moment zocht je hulp en/of heb je bepaald dat je een probleem hebt? Heb je nu nog wel eens last van de verschijnselen (Bijv. in onevenwichtige periodes), of is het echt volledig weg?

_{Sorry als ik erg veel vraag.}

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 19:06 schreef Alicey het volgende:

[..]Hoe ben je er eigenlijk van af gekomen? Op welk moment zocht je hulp en/of heb je bepaald dat je een probleem hebt? Heb je nu nog wel eens last van de verschijnselen (Bijv. in onevenwichtige periodes), of is het echt volledig weg?

Ik ben er vanaf gekomen doordat mijn moeder op een dag een artikel in de krant las over BDD. Ze herkende me in het artikel en liet het aan me zien. Vanaf dat moment kreeg het beest(je) een naam. Toen heb ik hulp gezocht, als een soort laatste poging iets van m'n leven te maken. En dat is gelukt door middel van therapie en SSRI (Prozac).

Helaas komen er nog wel eens 'naschokken' zoals ik ze zelf noem. Voornamelijk in stressvolle situaties. Bij presentaties maak ik me nog wel eens zorgen om mijn uiterlijk bijvoorbeeld.

quote:

_{Sorry als ik erg veel vraag.}

Valt wel mee

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 21:23 schreef Disorder het volgende:

[..]

Ik ben er vanaf gekomen doordat mijn moeder op een dag een artikel in de krant las over BDD. Ze herkende me in het artikel en liet het aan me zien. Vanaf dat moment kreeg het beest(je) een naam. Toen heb ik hulp gezocht, als een soort laatste poging iets van m'n leven te maken. En dat is gelukt door middel van therapie en SSRI (Prozac).

Ok. Het geldt denk ik wel vaker dat hte opeens sneller gaat wanneer blijkt dat iets een naampje heeft en bekend is.

quote:

Helaas komen er nog wel eens 'naschokken' zoals ik ze zelf noem. Voornamelijk in stressvolle situaties. Bij presentaties maak ik me nog wel eens zorgen om mijn uiterlijk bijvoorbeeld.

Kun je er op dat moment ookmee omgaan (weet je bijv. dat je je onnodig zorgen maakt)? Zijn er dingen die je dan doet om dat gevoel te onderdrukken?

quote:

Valt wel mee

Ah, mooi zo! Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk als ik een heel vragensalvo afvuur.

quote:

Op vrijdag 30 december 2005 21:25 schreef Alicey het volgende:

[..]

Ok. Het geldt denk ik wel vaker dat hte opeens sneller gaat wanneer blijkt dat iets een naampje heeft en bekend is.
[..]

Kun je er op dat moment ookmee omgaan (weet je bijv. dat je je onnodig zorgen maakt)? Zijn er dingen die je dan doet om dat gevoel te onderdrukken?
[..]

Ah, mooi zo! Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk als ik een heel vragensalvo afvuur.

Wat ik dan probeer te doen is me te herinneren dat mijn gedachten op dat moment vals zijn. Dat soort situaties zijn al erg vaak voorgekomen, waardoor ik me er beter op in kan stellen. Ervaring helpt me daar doorheen te slaan. Nu vallen dat soort situaties wel mee. Al ben ik soms toch nog een beetje bang ooit weer in die situatie terecht te komen dat ik de controle weer volledig verlies.