Het is een ernstige OCD (Obsessive Compulsive Disorder) stoornis. Compulsieve handelingen nemen je hele dag in de greep. Je bent soms uren in de weer bij de spiegel. Een normaal mens ziet zichzelf om zijn haar te kammen, eventueel make up op te doen, dat soort dingen. Zorgen dat je toonbaar voor de dag komt.
Iemand met BDD wil dat wel, maar kan dat niet. Die MOET van zichzelf piekeren over de probleemzones (verschilt per persoon). Vaak hebben mensen met BDD problemen met kenmerken van het gezicht (mond, neus, kin, kaak, jukbeenderen, wenkbrauwen, ogen, etc.).
Er zijn verschillende categorieën van BDD. Officiëel is het BDD als het echt een belemmering vormt voor je dagelijkse leven. In de ernstige gevallen ontloopt het slachtoffer een sociaal leven, wordt de persoon ernstig depressief of nog erger, suicidaal. Iets wat bij mensen met BDD vaak voorkomt. Er zijn tests gedaan met patienten waaruit bleek dat mensen met BDD nog zwaarder leden dan normaal' depressieven (bron: The broken mirror, een boek over BDD geschreven door Dr. Katharine Phillips).
Om een voorbeeld te geven van een gemiddelde BDD dag:
- Je staat op en denkt meteen aan je probleemgebieden ("ik hoop dat het meevalt als ik zo in de spiegel kijk").
- Er wordt veel te lang gedaan over de spiegelroutine waarbij er zelden wordt gelet op gebieden waar men tevreden mee is. Simpelweg omdat die niet gezien worden of worden vermeden uit angst om daar ook iets lelijks aan te ontdekken. Op het laatst keek ik alleen in het schemerdonker in de spiegel en vermeed ik etalageruiten, dat soort dingen. Ook het checken van jezelf in andere reflecterende oppervlaktes is erg gewoon (lepels, potten, pannen, autospiegels).
- Vrienden bellen of je die avond ergens mee naartoe gaat. Iemand met BDD zegt waarschijnlijk nee. Ze willen wel, maar doen het niet, uit angst uitgelachen te worden. Het engste voor een BDD patient is om gezien te worden in het openbaar. Geen wonder dat die jongen op Oprah's show zo catatonisch voor zich uitkeek. Ook de tv's waarop je zelf te zien kan zijn zullen voor hem een erg moeilijke en gevaarlijke factor zijn geweest.
- Veelal wordt er op internet gekeken naar 'reddingsmiddelen'. Denk daarbij aan plastische chirurgie, middelen om zelfmoord te plegen. Alles wat het probleem maar uit de weg zou kunnen helpen. Eigenlijk ben je er de hele dag mee bezig. Het vreet energie.
- Je bent absoluut niet in staat relaties te onderhouden. Vriendschappen, liefde, alles lijdt eronder. Bijna alles gaat kapot. Waardoor je je uiterlijk waarschijnlijk nog alleen maar meer de schuld zult geven ("Zie je wel.. het ligt aan mijn uiterlijk..", etc.).
Voor de rest kan ik niet zo veel bedenken. Maar hier is nog een samenvattend lijstje van de kenmerken van BDD in het Engels met wat aanvullende tekst erbij:
quote:
- Mirrors: Checking and Avoidance (in het begin het veelvuldig checken van de vermeende aandoening, in een ernstigere fase worden spiegels vermeden om paniekaanvallen te voorkomen die tot zelfmoord kunnen leiden).
- Cameras
Familiekiekjes, foto's met vrienden, pasfoto's. Een marteling voor de BDD patient.
- Public Situations
Zoals ik al eerder zei vrezen BDD patienten uitgelachen te worden, aangestaard te worden, dat soort dingen. Ik kan me nog herinnerne dat ik, elke keer als ik iemand op straat hoorde lachen, er meteen op ging focussen en vermoedde dat het met mij te maken moest hebben.
- Disguise: Makeup, Hair, and Clothes
Een BDD patient doet er van alles aan om de vermeende aandoening te maskeren. Haar langer laten groeien om oren te verbergen, dat soort dingen. Ik was niet tevreden over mijn kaaklijn en zat zelfs als het niet koud was meestal met een das om tot aan mijn lippen in de trein, als ik gedwongen was op drukke plekken te zitten.
- Need for Reassurance
Veel BDD patienten moeten 10 keer op een dag verteld worden dat 'het echt niet zo erg is'. Dit helpt absoluut niet. De zorgen komen na 10 minuten weer terug. Een aardig voorbeeld vond ik op
deze site:
Daughter: "Do my lips look ugly?"
Mother: "No, they don't look ugly."
Daughter: "Are you sure they don't look ugly?"
Mother: "Yes, they look fine."
Daughter: "So, they don't look great, because if they did, they wouldn't look fine. So, they could look better?"
Mother: "No, they look good."
Daughter: "You're just saying that because you are my mother and you have to."
Het is een vretende obsessie die je hele leven overhoop gooit. Het komt overal in de wereld voor, al lijkt het erop dat het westen er het meest onder lijdt. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het bombardement van commercials en andere reclamecampagnes die met ons uiterlijk hebben te maken. Dit is meerdere keren aangetoond. Ik kan er zo geen bron voor vinden helaas.
BDD komt in ongeveer gelijke getalen voor bij mannen als vrouwen. Het is dus niet zo als bij anorexia dat voornamelijk vrouwen er onder lijden. Bij BDD gaat het gelijkop.
BDD is naar mijn mening niet het probleem, maar een uiting van het werkelijke probleem. Alle mensen met BDD hebben, naar mijn mening, gemeen dat ze onzeker zijn over hun uiterlijk. Waar komt dit vandaan? Pesten, treiterijen, troetelnamen die verkeerd kunnen vallen, de media, etc. Het is vaak een combinatie van verschillende factoren.
BDD is voornamelijk zo hardnekkig en gevaarlijk omdat de patient zich niet alleen ernstig zorgen maakt om het uiterlijk, maar BDD is meer een totaalpakket van ziektebeelden. BDD gaat altijd gepaard met depressie en vervolgens vaak ook kluizenaarsgedrag.