TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Leven in het nu inderdaad
Maar dan moet je wel afrekenen met alles dat je meedraagt. Dus moet je jezelf programmeren als het ware een beetje ook. In mijn geval draag ik van nature gedachtes met me mee waar ik geen hol aan heb. Die geest dus weer.
En het verleden vergeten, zorgen over de toekomst wegcijferen. Een puur natuur gevoel van, ik leef op deze nano-seconde. Ik leef op deze 1/100000000 miljardste seconde in deze film.
Makkelijk gezegd maar doe het maar Het is een uitdaging. Totaal geen seconde vooruit kijken, en vooral niet terug kijken.
Puur op het moment. En het moment "NU" kan zo klein zijn, als je het zelf wilt maken.
Tis ook een kwestie van loslaten. Zodat je helemaal los staat in de tijd, in de omgeving en van jezelf. Dan ben je een klein element uit miljarden elementen en ben je los en vrij
Loslaten is belangrijk denk ik ook
En ben je los uit deze omgeving en wereld, dan kun je echt alle kanten op. Dan kun je de zwaartekracht gaan uitdagen en nog meer
[ Bericht 14% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 17:38:24 ]
Maar dan moet je wel afrekenen met alles dat je meedraagt. Dus moet je jezelf programmeren als het ware een beetje ook. In mijn geval draag ik van nature gedachtes met me mee waar ik geen hol aan heb. Die geest dus weer.
En het verleden vergeten, zorgen over de toekomst wegcijferen. Een puur natuur gevoel van, ik leef op deze nano-seconde. Ik leef op deze 1/100000000 miljardste seconde in deze film.
Makkelijk gezegd maar doe het maar Het is een uitdaging. Totaal geen seconde vooruit kijken, en vooral niet terug kijken.
Puur op het moment. En het moment "NU" kan zo klein zijn, als je het zelf wilt maken.
Tis ook een kwestie van loslaten. Zodat je helemaal los staat in de tijd, in de omgeving en van jezelf. Dan ben je een klein element uit miljarden elementen en ben je los en vrij
Loslaten is belangrijk denk ik ook
En ben je los uit deze omgeving en wereld, dan kun je echt alle kanten op. Dan kun je de zwaartekracht gaan uitdagen en nog meer
[ Bericht 14% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 17:38:24 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Lot is Lot ( que sera sera, wat gebeurt gebeurt)
Verleden = Verleden (kan niks aan doen, beetje van leren maar dat was het)
En je best te doen is goed genoeg ( neem aan God bestaat, hoe kun je dan iets fout doen als hij alles regelt).
Verleden = Verleden (kan niks aan doen, beetje van leren maar dat was het)
En je best te doen is goed genoeg ( neem aan God bestaat, hoe kun je dan iets fout doen als hij alles regelt).
Don't do what you can't undo, until you have considered what you can't do once you've done it
Nou, ik heb vaak zomaar geleefd...geleefd wat een woord? Nee ik heb vaak op automatisme geleefd en ik merkte dat het niet goed uitpakte op veel manieren.
Op dit moment ben ik mijn eigen leider in mijn leven een beetje, en dat moet ook. Geef ik mijn lot uit handen dan kom ik op het foute pad terecht. Loop ik zomaar in het leven rond zonder te denken, dan eindig ik ook fout.
Ik geloof dus zeker dat je enige moeite moet doen en dat God niet alles opknapt voor je.
Beslissingen die je neemt, de manier waarop je denkt en zo kun je doorgaan. Het is niet alleen maar dat het lot toeslaat, je kunt ook je eigen lot bepalen volgens mij. Al is het alleen maar door je levensinstelling en welke kant je op wilt in het leven.
Heb je bepaalde principes die je handhaafd dan zul je die ook volgen. Je hele levensstijl heeft er ook mee te maken denk ik. En zo ga je een bepaalde richting op in het leven.
God is dan ook aanwezig als hij bestaat. Maar je hebt dan meer zelf-controle en bent niet zo afhankelijk van een passieve God. Je hebt je eigen leven in eigen hand ook Al voer je geen moer uit, het idee dat je zelf bepaald wat je doet en hoe je het doet, dat geeft al voldoening.
Een God die 7 miljard mensen tevreden moet stellen? Pfffff zo'n God schenkt vanzelf te weinig aandacht aan mij, dus moet ik maar meer aandacht aan mezelf schenken.
Ik denk dus dat het Goddelijke in ieder mens afzonderlijk aanwezig is. Dat ieder mens zelf God is ook. Je kunt het dan zien dat God zichzelf gemultipliceerd heeft. Maar 1 grote God die alle mensen helpt van bovenaf, daar kan en wil ik niet in geloven.
Dan zou ik moeten wachten op dit moment, en ik heb geen geduld Dus het hef in eigen hand nemen is beter.
God maakt niet gelukkig, je bent zelf degeen die geluk maakt en creeërt. Als mens ben je onafhankelijk verbonden aan de omgeving en aan jezelf.
Maar dat kan ook weer een foute benadering zijn...ik weet het niet. God..God...God.....God het meest besproken wezen op aarde, dat nooit zijn of haar ware gezicht laat zien. God de grootste suggestie dat bestaat.
Is het nu Goddelijke kracht, of innerlijke kracht? Of is innerlijke kracht, Goddelijke kracht? En andersom ook? Krijg je van kinds af aan al Goddelijke kracht mee? En hoeft God niet meer aanwezig te zijn? Lost het zich vanzelf op allemaal? Geeft God je een leven en laat hij de rest over aan je innerlijke kracht?
Etc etc
Ik bedoel dus ook te zeggen. Je krijgt vanaf je geboorte levensenergie mee, en die levensenergie kun je benutten of misbruiken. Je kunt het negatieve opgaan en jezelf vermoorden in de duisternis. Of je maak op een andere manier misbruik van je energie en van het licht dat je hebt meegekregen.
Dan zie ik God niets meer dan een verschaffer van het leven en van energie, en die energie kun je op allerlei manier uitbreiden als het ware.
En nu stop ik.
God als helpende hand geloof ik niet in. God als advies-gever ook niet. God die een standaard-pakket van wijsheden weggeeft dan net weer wel. Dat je wat meekrijgt en dat je zelf wat ermee moet doen, dat je zelf het beste ervan moet maken ook.
Dat je als mens zijnde van het standaard pakket een uitgebreid pakket moet maken dus. Moeten niet, mogen of willen wel.
[ Bericht 21% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 18:45:03 ]
wat een woord? Nee ik heb vaak op automatisme geleefd en ik merkte dat het niet goed uitpakte op veel manieren. Op dit moment ben ik mijn eigen leider in mijn leven een beetje, en dat moet ook. Geef ik mijn lot uit handen dan kom ik op het foute pad terecht. Loop ik zomaar in het leven rond zonder te denken, dan eindig ik ook fout.
Ik geloof dus zeker dat je enige moeite moet doen en dat God niet alles opknapt voor je.
Beslissingen die je neemt, de manier waarop je denkt en zo kun je doorgaan. Het is niet alleen maar dat het lot toeslaat, je kunt ook je eigen lot bepalen volgens mij. Al is het alleen maar door je levensinstelling en welke kant je op wilt in het leven.
Heb je bepaalde principes die je handhaafd dan zul je die ook volgen. Je hele levensstijl heeft er ook mee te maken denk ik. En zo ga je een bepaalde richting op in het leven.
God is dan ook aanwezig als hij bestaat. Maar je hebt dan meer zelf-controle en bent niet zo afhankelijk van een passieve God. Je hebt je eigen leven in eigen hand ook Al voer je geen moer uit, het idee dat je zelf bepaald wat je doet en hoe je het doet, dat geeft al voldoening.
Een God die 7 miljard mensen tevreden moet stellen? Pfffff zo'n God schenkt vanzelf te weinig aandacht aan mij, dus moet ik maar meer aandacht aan mezelf schenken.
Ik denk dus dat het Goddelijke in ieder mens afzonderlijk aanwezig is. Dat ieder mens zelf God is ook. Je kunt het dan zien dat God zichzelf gemultipliceerd heeft. Maar 1 grote God die alle mensen helpt van bovenaf, daar kan en wil ik niet in geloven.
Dan zou ik moeten wachten op dit moment, en ik heb geen geduld Dus het hef in eigen hand nemen is beter.
God maakt niet gelukkig, je bent zelf degeen die geluk maakt en creeërt. Als mens ben je onafhankelijk verbonden aan de omgeving en aan jezelf.
Maar dat kan ook weer een foute benadering zijn...ik weet het niet. God..God...God.....God het meest besproken wezen op aarde, dat nooit zijn of haar ware gezicht laat zien. God de grootste suggestie dat bestaat.
Is het nu Goddelijke kracht, of innerlijke kracht? Of is innerlijke kracht, Goddelijke kracht? En andersom ook? Krijg je van kinds af aan al Goddelijke kracht mee? En hoeft God niet meer aanwezig te zijn? Lost het zich vanzelf op allemaal? Geeft God je een leven en laat hij de rest over aan je innerlijke kracht?
Etc etc
Ik bedoel dus ook te zeggen. Je krijgt vanaf je geboorte levensenergie mee, en die levensenergie kun je benutten of misbruiken. Je kunt het negatieve opgaan en jezelf vermoorden in de duisternis. Of je maak op een andere manier misbruik van je energie en van het licht dat je hebt meegekregen.
Dan zie ik God niets meer dan een verschaffer van het leven en van energie, en die energie kun je op allerlei manier uitbreiden als het ware.
En nu stop ik.
God als helpende hand geloof ik niet in. God als advies-gever ook niet. God die een standaard-pakket van wijsheden weggeeft dan net weer wel. Dat je wat meekrijgt en dat je zelf wat ermee moet doen, dat je zelf het beste ervan moet maken ook.
Dat je als mens zijnde van het standaard pakket een uitgebreid pakket moet maken dus. Moeten niet, mogen of willen wel.
[ Bericht 21% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 18:45:03 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Sweetgirly, ik vind het erg voor je. Sterkte gewenst.
Wat is dit voor een achterlijke reactie? Wie ben jij om het gevoel van een ander te gaan bekritiseren omdat jij zelf de kleine momenten niet weet te waarderen? Kun je je nu echt niet voorstellen dat het helemaal niet zo gek is dat juist het kleinste het grootste teweeg kan brengen?quote:Op woensdag 23 november 2005 02:59 schreef Xebrozius het volgende:
Als achterop zitten op een fiets een speciaal moment is, wat is dan een goed gesprek die inzicht geeft in andermans psyche dan? Of het delen van gezamelijke interessen? Of zonder een woord te zeggen weten wat de ander gaat zeggen?
Nu is er dus iemand uit het leven gestapt die je enkel kent van oppervlakkige indrukken
Waarom hij dat deed zul je vermoedelijk nooit weten, en als je het al zou weten, niet kunnen navoelen.
Een spreuk van een oud Duits mysticus uit de middeleeuwen: 'Sein ist ohne Warum'.
Het is zoals het is.
Een bewogen leven is afgesloten, en daarmee compleet: begin, midden, einde.
Afgesloten, compleet. Redenen verzinnen wat er aan de hand zou kunnen zijn is hetzelfde als nadenken wat je op zondag wilt gaan doen, terwijl die zondag al voorbij is - want nu is het dinsdag.
Hij is weg van de aarde, dus ook weg van alle redenen die hem hiertoe gebracht hebben. Impulshandeling of niet.
Zoals op de grafsteen van lord Byron staat: 'Finally that is free, what was captured inside during his life'.
Jij denkt aan hem met liefde en waardering, dát telt, en waar hij ook is, dát is nu van belang. Dingen die ooit speelden in zijn leven zijn nu ineens allemaal onbelangrijk; dat leven is niet meer, maar jouw gevoelens jegens hem zijn er nog wel.
En laat je niet raken door botterikken die, gespeend van enige levenservaring, menen dat ze alles kunnen doen en zeggen wat bij ze opkomt, simpel omdt zíj het zeggen of denken. Een ietwat overtrokken beeld van de eigen importantie, naast een ietwat onderontwikkeld besef van wat woorden kunnen doen.
Een spreuk van een oud Duits mysticus uit de middeleeuwen: 'Sein ist ohne Warum'.
Het is zoals het is.
Een bewogen leven is afgesloten, en daarmee compleet: begin, midden, einde.
Afgesloten, compleet. Redenen verzinnen wat er aan de hand zou kunnen zijn is hetzelfde als nadenken wat je op zondag wilt gaan doen, terwijl die zondag al voorbij is - want nu is het dinsdag.
Hij is weg van de aarde, dus ook weg van alle redenen die hem hiertoe gebracht hebben. Impulshandeling of niet.
Zoals op de grafsteen van lord Byron staat: 'Finally that is free, what was captured inside during his life'.
Jij denkt aan hem met liefde en waardering, dát telt, en waar hij ook is, dát is nu van belang. Dingen die ooit speelden in zijn leven zijn nu ineens allemaal onbelangrijk; dat leven is niet meer, maar jouw gevoelens jegens hem zijn er nog wel.
En laat je niet raken door botterikken die, gespeend van enige levenservaring, menen dat ze alles kunnen doen en zeggen wat bij ze opkomt, simpel omdt zíj het zeggen of denken. Een ietwat overtrokken beeld van de eigen importantie, naast een ietwat onderontwikkeld besef van wat woorden kunnen doen.
Bedankt Iteejer.
Mooie woorden..
Je laatste zin(nen), tja botterikken.
Cliché maar waar. Soms vermoed ik weleens dat sommige mensen het vooral maar prettig vinden als ze even kunnen botteriken, ik leen mezelf er stom genoeg ook nog voor soms. Gewoon mijn rare eerlijkheid + zijn zoals ik ben is dat, situaties komen er vanzelf dan.
Maar ergens vermoed ik ook dat ik er alleen maar sterker van word.
Ik leer teveel soms zo op deze manier, als een kleuter in het leven staan, naïef volgens velen, goede in de mens zien bladiebla, maar het lijkt alsof er in mij een wijze vrouw of zelfs soort moeder zit die niet accepteert als haar kindje gekwetst wordt. Het naïeve kind in mij, en die is er. Maar gelukkig is er iets dat mij dus later doet beseffen dat ik er juist alleen maar wijzer en sterker van word. Vermoed ik althans, raar soms dat wel.
Maargoed, het doet mezelf soms nog meer beseffen dat ik goed bij mezelf moet blijven.
Erg goed, anderen proberen toch soms wel in je te porren.
Liefde en medemenselijkheid, fantastisch soms.
Bestaat het wel .
Mooie woorden..
Je laatste zin(nen), tja botterikken.
Cliché maar waar. Soms vermoed ik weleens dat sommige mensen het vooral maar prettig vinden als ze even kunnen botteriken, ik leen mezelf er stom genoeg ook nog voor soms. Gewoon mijn rare eerlijkheid + zijn zoals ik ben is dat, situaties komen er vanzelf dan.
Maar ergens vermoed ik ook dat ik er alleen maar sterker van word.
Ik leer teveel soms zo op deze manier, als een kleuter in het leven staan, naïef volgens velen, goede in de mens zien bladiebla, maar het lijkt alsof er in mij een wijze vrouw of zelfs soort moeder zit die niet accepteert als haar kindje gekwetst wordt. Het naïeve kind in mij, en die is er. Maar gelukkig is er iets dat mij dus later doet beseffen dat ik er juist alleen maar wijzer en sterker van word. Vermoed ik althans, raar soms dat wel.
Maargoed, het doet mezelf soms nog meer beseffen dat ik goed bij mezelf moet blijven.
Erg goed, anderen proberen toch soms wel in je te porren.
Liefde en medemenselijkheid, fantastisch soms.
Bestaat het wel .
.
Even botterikje zijn kan geen kwaad, doen we allemaal wel es. Maar als iemand als jij, die anders altijd als een vrolijk vlindertje door de topics op truth fladdert ineens zo verslagen en verdrietig post, zou je toch verwachten dat een ander daar enige consideratie mee zou kunnen hebben.
Maar goed, niet iedereen dus. We doen ons best om Truth een plek te houden waar iedereen zijn/haar zegje kan doen of zijn/haar hart kan uitstorten, en al te wilde reacties of domme egotripperij te ontmoedigen. Niet vanuit een woud van regels, maar vanuit een simpel gevoel van 'normaal doen', zoals een ieder dat voor zichzelf kan inschatten.
Sommigen gaat dat inschatten niet zo best af. Een geinfecteerd ego, of enig sociaal onvermogen. Excuses daarvoor.
Maar goed, niet iedereen dus. We doen ons best om Truth een plek te houden waar iedereen zijn/haar zegje kan doen of zijn/haar hart kan uitstorten, en al te wilde reacties of domme egotripperij te ontmoedigen. Niet vanuit een woud van regels, maar vanuit een simpel gevoel van 'normaal doen', zoals een ieder dat voor zichzelf kan inschatten.
Sommigen gaat dat inschatten niet zo best af. Een geinfecteerd ego, of enig sociaal onvermogen. Excuses daarvoor.
En het feit dat ze niet weten hoe de regels op internet gaan. Sommigen denken dat er op internet geen regels van sociale omgang zijn. Heb ik ook soms wel eens, maar dat is puur vanwege het afstandelijke karakter soms. Als je elkaar in de ogen aankijkt en je ziet elkaars lichaamstaal dan ga je vaak vanzelf anders met elkaar om.
Tis ook een soort etiquette, die je hanteert. Hoewel sommige botterikken het misschien niet eens zo bot bedoelen. Het is gewoon de manier waarop ze op internet aanwezig zijn ook. Ze denken dat de plaats die ze innemen als botterik een bepaalde status oplevert misschien? Dat anderen het stoer vinden ook? In onzin bot doen dat is dan weer heel anders als in een topic in thruth of R&P wellicht. Dat verschilt dan ook van de cultuur van het forum.
Zelf ben ik ook wel eens bot, maar dan schaam ik me daarna om. Omdat het niet in mijn karakter zit. Het is dan alleen soms makkelijk om je op internet eens ff te laten gaan en anders te gedragen dan in real life.
Maar goed, over een eind aan het leven maken. Misschien is het zo dat je meteen na de zelfmoord goed terecht komt. Dat het gewoon het einde is zoals ieder einde, dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat je eerst jaren moet rondzwerven voordat je op je plek terecht komt. Dat het allemaal sneller gaat dan sommigen beweren ook. Sommigen beweren dat je nooit rust vindt na de dood wanneer je vroegtijdig een einde aan je leven maakt. Lijkt me een extreem zware straf. Je wordt dan zowel hier gestraft in het huidige leven als in het leven hierna. Of dat de bedoeling is van het hele bestaan vraag ik me sterk af.
Tis ook een soort etiquette, die je hanteert. Hoewel sommige botterikken het misschien niet eens zo bot bedoelen. Het is gewoon de manier waarop ze op internet aanwezig zijn ook. Ze denken dat de plaats die ze innemen als botterik een bepaalde status oplevert misschien? Dat anderen het stoer vinden ook? In onzin bot doen dat is dan weer heel anders als in een topic in thruth of R&P wellicht. Dat verschilt dan ook van de cultuur van het forum.
Zelf ben ik ook wel eens bot, maar dan schaam ik me daarna om. Omdat het niet in mijn karakter zit. Het is dan alleen soms makkelijk om je op internet eens ff te laten gaan en anders te gedragen dan in real life.
Maar goed, over een eind aan het leven maken. Misschien is het zo dat je meteen na de zelfmoord goed terecht komt. Dat het gewoon het einde is zoals ieder einde, dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat je eerst jaren moet rondzwerven voordat je op je plek terecht komt. Dat het allemaal sneller gaat dan sommigen beweren ook. Sommigen beweren dat je nooit rust vindt na de dood wanneer je vroegtijdig een einde aan je leven maakt. Lijkt me een extreem zware straf. Je wordt dan zowel hier gestraft in het huidige leven als in het leven hierna. Of dat de bedoeling is van het hele bestaan vraag ik me sterk af.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Nu ga je met woorden die hun oorsprong en betekenis aan het aardse leven ontlenen toepassen op iets waarvan we niets weten, behalve dan dat het nou net níet het aardse leven is.quote:Op woensdag 30 november 2005 16:02 schreef Dromenvanger het volgende:
Maar goed, over een eind aan het leven maken. Misschien is het zo dat je meteen na de zelfmoord goed terecht komt. Dat het gewoon het einde is zoals ieder einde, dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat je eerst jaren moet rondzwerven voordat je op je plek terecht komt. Dat het allemaal sneller gaat dan sommigen beweren ook. Sommigen beweren dat je nooit rust vindt na de dood wanneer je vroegtijdig een einde aan je leven maakt. Lijkt me een extreem zware straf. Je wordt dan zowel hier gestraft in het huidige leven als in het leven hierna. Of dat de bedoeling is van het hele bestaan vraag ik me sterk af.
Alleen de liefde kan over de grenzen van de dood blijven bestaan. Zoals iedereen die ooit écht iemand verloren is verdomd goed weet. In een andere vorm, ontdaan van alle aardse componenten.
En ergens op één of andere plek waar alles samenkomt, ook alle tijd en ruimte, komt die liefde dus weer terug naar de ander, en ook naar je zelf. Iemand die nog maar kort te leven had zei me ooit dat zijn hart brak bij de gedachte dat hij mensen zou achterlaten die veel verdriet erover zouden hebben. Maar ook dat hij nu pas begreep waarom zijn leven altijd zo mooi was geweest: omdat hij de liefde van die mensen had. Al werd die nu pas gegeven.
Ook een indianen-verhaal heeft het hierover: Alles wat je iemand na zijn dood geeft aan liefde en positiviteit, komt al tijdens zijn leven aan. Omdat na de dood de tijd ophoudt met bestaan, en wat dan gegegeven wordt dus tijdloos is. En tijdloosheid is iets wat niet alleen maar na een bepaald tijdstip zo is - anders zou het niet tijdloos zijn.
Ik ben een paar keer iemand verloren, en het voelt dan alsof iemand helemaal uit het leven gerukt wordt als het ware. Alsof het aardse dus inderdaad helemaal weg is, totaal weg. Er blijft niets over lijkt het dan. Alleen de gedachte. In het begin alleen de gedachte aan het verlies. En later de gedachte aan de goede momenten van toen die persoon nog in leven was.
Mooi is dat bij mij alleen de goede momenten in leven blijven aan een overleden persoon. Op de een of andere manier voelt het ook niet aan als verlies zijnde, het lijkt soms zelfs of die persoon gewoon nog in leven is. Alleen door de gedachte aan die persoon dus Dan is het dus geen verlies in principe.
Waar ze heen gaan? Ik zou het graag willen weten maar van de andere kant ook niet. Ik zie iets donkers voor me als ik aan de dood denk. Iets rustgevends ook. Maar dat is mijn eigen interpretatie.
Voor mij zijn de doden in ieder geval niet echt dood te noemen zoals ik al zei. Puur de herinnering aan toen ze nog in leven waren, zorgt ervoor dat ze bij me blijven.
Als ik foto's zie van overleden mensen en ik vergelijk die foto's met levende mensen, dan zie ik gewoon dat ze overleden zijn. Hier hangen foto's op van zowel levende, als overleden mensen. En die foto's van overleden mensen stralen meer kracht uit op de een of andere manier. Kan het niet goed uitleggen, alsof de foto in leven is meer. Alleen is de foto anders in leven Kan het niet uitleggen, er zit meer achter die foto als het ware. Er zit meer kracht achter die foto ook. Maar dat kan komen omdat ik misschien weet dat ze dood zijn? Maar ik kijk dan niet naar die foto in de zin van, ze zijn er niet meer. Weet het ook niet hoe dat zit. Ik kijk dan naar die foto alsof het een foto is ook, gewoon een foto, maar die foto komt dan als het ware tot leven.
Toch het verlies is in het begin altijd een verlies als je het mij vraagt. Na een tijdje neem je de overleden persoon vanzelf mee in het leven. Ik denk ook dat je de overleden mensen nooit mag vergeten, omdat ze dan pas echt dood zijn.
[ Bericht 4% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 30-11-2005 16:32:54 ]
Mooi is dat bij mij alleen de goede momenten in leven blijven aan een overleden persoon. Op de een of andere manier voelt het ook niet aan als verlies zijnde, het lijkt soms zelfs of die persoon gewoon nog in leven is. Alleen door de gedachte aan die persoon dus Dan is het dus geen verlies in principe.
Waar ze heen gaan? Ik zou het graag willen weten maar van de andere kant ook niet. Ik zie iets donkers voor me als ik aan de dood denk. Iets rustgevends ook. Maar dat is mijn eigen interpretatie.
Voor mij zijn de doden in ieder geval niet echt dood te noemen zoals ik al zei. Puur de herinnering aan toen ze nog in leven waren, zorgt ervoor dat ze bij me blijven.
Als ik foto's zie van overleden mensen en ik vergelijk die foto's met levende mensen, dan zie ik gewoon dat ze overleden zijn. Hier hangen foto's op van zowel levende, als overleden mensen. En die foto's van overleden mensen stralen meer kracht uit op de een of andere manier. Kan het niet goed uitleggen, alsof de foto in leven is meer. Alleen is de foto anders in leven Kan het niet uitleggen, er zit meer achter die foto als het ware. Er zit meer kracht achter die foto ook. Maar dat kan komen omdat ik misschien weet dat ze dood zijn? Maar ik kijk dan niet naar die foto in de zin van, ze zijn er niet meer. Weet het ook niet hoe dat zit. Ik kijk dan naar die foto alsof het een foto is ook, gewoon een foto, maar die foto komt dan als het ware tot leven.
Weet het ook niet hoe dat zit. Ik kijk dan naar die foto alsof het een foto is ook, gewoon een foto, maar die foto komt dan als het ware tot leven.Toch het verlies is in het begin altijd een verlies als je het mij vraagt. Na een tijdje neem je de overleden persoon vanzelf mee in het leven. Ik denk ook dat je de overleden mensen nooit mag vergeten, omdat ze dan pas echt dood zijn.
[ Bericht 4% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 30-11-2005 16:32:54 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ja, internet vind ik nog niet eens zo erg.quote:Op woensdag 30 november 2005 15:41 schreef iteejer het volgende:
Even botterikje zijn kan geen kwaad, doen we allemaal wel es. Maar als iemand als jij, die anders altijd als een vrolijk vlindertje door de topics op truth fladdert ineens zo verslagen en verdrietig post, zou je toch verwachten dat een ander daar enige consideratie mee zou kunnen hebben.
Maar goed, niet iedereen dus. We doen ons best om Truth een plek te houden waar iedereen zijn/haar zegje kan doen of zijn/haar hart kan uitstorten, en al te wilde reacties of domme egotripperij te ontmoedigen. Niet vanuit een woud van regels, maar vanuit een simpel gevoel van 'normaal doen', zoals een ieder dat voor zichzelf kan inschatten.
Sommigen gaat dat inschatten niet zo best af. Een geinfecteerd ego, of enig sociaal onvermogen. Excuses daarvoor.
Maar je hebt (zo) gelijk wat betreft dat vrolijke vlindertje, ik voel(de) mezelf (even) meer, en besef ik achteraf dan vaak, een vlindertje nu waarvan de vleugels zijn gebroken ofzo. Juist oa, omdat zelf mijn vrolijkheid mij niet heeft geholpen. Kreeg ik nog wat rare menselijke trekjes te verduren . Typisch altijd wel. In die zin is de topictitel wel toepasselijk.
Ben/was, weet het niet, beetje van slag.
Maargoed, het gaat weer wat beter en hopelijk alleen maar beter.
Ik waak er zelf ook wel wat voor, vind het ook belangrijk om er een balans enzo in te vinden, die het liefst voor iedereen werkt. En voor mij én voor anderen. Maargoed, soms heb ik zelf wat mindere daagjes en ben ik niet altijd helemaal vol (het liefst ben ik dat nl wel en altijd, maar misschien kan dat dus ook niet dus), opladen, ontladen enzo, leven, verwerken en leren. En bovenal een juiste balans hierin (zien te vinden).
Ook wel een streven en uitdaging vind ik altijd, dus wat dat betreft ben ik wel positief . Wil ik het beste en zo juist mogelijk doen/zijn. Voor mezelf en ook voor anderen weer. Naja, constant die balans, moeillijk blijft het soms, vooral omdat ik soms meer op de gevoelige piloot zit/werk. Maargoed, daar vallt weinig aan te doen vermoed ik (soms). Dus is het voor mij erg belangrijk hier rekening mee te blijven houden. Je kan dan teveel moeten verwerken ofzo, omdat je sowieso alles opslaat en/of meekrijgt. Goede dingen, maar ook mindere dingen, slaan zich in mij op. Helaas soms.
Die keer dat ik laatst zo'n migraine aanval kreeg, was ergens te bizar en te typisch ook. Zonder aspirine echter de nacht doorgekomen. Maar hij was hard, erg hard en uitputtend. Vermoed dus ergens echt dat ik dingen opsla en als het overloopt, gaat mijn lichaam weigeren, moet eruit ofzo. Of ik word er gewoon dus ziek van. Aan de andere kant, mag ik misschien blij zijn dat het zo bij mij werkt. Gevoelig of open whatever, maar daardoor wel gelijk, door het intense contact met alles, reactie ipv dat het blijft. Naja en althans mag ik hopen. Want dan is die migraine-aanval een peultje geweest. Positiviteit is dan ok, maar negativiteit is moeilijk soms.
Maargoed, ook dat kan misschien weer leerzaam zijn en een uitdaging in die zin. Zwaar soms, maar heb wel door of begin door te krijgen dat dat er bij hoort of hoort nou eenmaal bij.
Voor de rest, erg mooie, wijze woorden allemaal. Ook Dromenvanger (weer).
En je hoeft niet je excuses voor anderen aan te bieden, maar ik snap (en waardeer) het (ook weer) wel.
En over mensen die zijn heengegaan, ja zo moeilijk soms.
En mooi gezegd over liefde. (Want) Ook vind ik idd dat ondanks dat er iemand niet meer is, diegene door de liefde toch aanwezig blijft. Wat betreft dat Dromenvanger zegt over dat je het echt kan zien als iemand 'weg' is. Ja, vind ik ook, logisch ergens. En wat Iteejer dan zegt, dat het toch zo kan zijn dat ze niet helemaal weg zijn, ook. Het lichaam is er alleen niet meer. Ook denkend aan mijn oma nl. Maar die was/ging al halverwege weg, maar dat had ik geloof ik of vast al eens verteld.
Goed
Bedankt nogmaals.
Ben blij soms dat er mensen zijn, echt genoeg, die uhm ja, het wel snappen enzo.
Al dan niet ongeveer, half of steunend.
Vind ik ook wel weer heel mooi, en ik zie ergens wel een vooruitgang in de mensheid .
.
maar ik hou nu maar op, emo-tutje zegt ze nu over haarzelf , nu weer even minder worden enzo
Dat is een mooie gedachte...quote:Op woensdag 30 november 2005 16:20 schreef iteejer het volgende:
Alles wat je iemand na zijn dood geeft aan liefde en positiviteit, komt al tijdens zijn leven aan. Omdat na de dood de tijd ophoudt met bestaan, en wat dan gegegeven wordt dus tijdloos is. En tijdloosheid is iets wat niet alleen maar na een bepaald tijdstip zo is - anders zou het niet tijdloos zijn.
Die houd ik
Ja he?quote:Op donderdag 1 december 2005 04:04 schreef la-nina het volgende:
Dat is een mooie gedachte...
Die houd ik
Ook onze westerse katholieke kerk heeft dergelijke ideen: na je overlijden kom je volgens de kerk in het vagevuur terecht, een soort wachtplaats tot 'het eind der tijden' waarna iedereen in de hemel dan wel de hel gepleurd wordt.
Dat eind der tijden is misschien nog wel een miljoen jaar weg voor ons. Of misschien dat beruchte jaar 20212 wat sommigen geloven, of iets er tussenin. Anyway, ergens in de toekomst.
Maar in dat vagevuur bestaat geen tijd, dus zoals je het zelf ervaart kom je wel degelijk direct in de hemel cq de hel terecht.
Eiegnlijk wel een rare situatie: stel ik ga nu dood, en jii niet. Morgen leef jij, maar ik ben zoals ik het ervaar morgen in de hel - of hemel. Dus de hemel bestaat nu al? Of als dat niet zo is, waar ben ik dan? Aan het wachten - maar je kunt toch niet wachten in tijdloosheid? Want wachten zonder dat er tijd is bestaat niet.
Dus ook de westerse mystiek heeft erkend en herkend dat dingen zo simpel niet zijn, en het eenvoudige lineaire tijdsmodel te simpel is om daadwerkelijk inzicht in dingen te kunnen geven.
Beetje jammer dat, verleid door het gemak van het rationele en de techniek, velen hier een simplisme als 'het causale' en de daarvan afgeleide wetenschap als de enige waarheid zien, en bespiegelingen zoals hierboven staan afdoen als onzin.
In ieder geval is het een troost om te bedenken dat je gedachtes te kort schieten om alles echt te kunnen snappen. Dus is ons onbegrip minder erg dan het soms lijkt. Maakt sommige dingen wat makkelijker acceptabel, soms.
So True... Het is niet altijd even makkelijk om vrede te maken met iets dat je verstand te bovenquote:Op donderdag 1 december 2005 13:59 schreef iteejer het volgende:
In ieder geval is het een troost om te bedenken dat je gedachtes te kort schieten om alles echt te kunnen snappen.Dus is ons onbegrip minder erg dan het soms lijkt. Maakt sommige dingen wat makkelijker acceptabel, soms.
gaat, maar het is wel het enige wat ècht helpt tegen zulk verdriet.
Ik weet niet of dat echt zo is. Of er wel iets is dat echt helpt.quote:Op donderdag 1 december 2005 15:40 schreef la-nina het volgende:
[..]
So True... Het is niet altijd even makkelijk om vrede te maken met iets dat je verstand te boven
gaat, maar het is wel het enige wat ècht helpt tegen zulk verdriet.
Het steekt toch eens in de zoveel tijd de kop op. Ook al denk je nog zo dat je er iets op gevonden hebt.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Het is imo geen kwestie van er iets op vinden, maar er mee om leren gaan.quote:Op donderdag 1 december 2005 15:44 schreef nokwanda het volgende:
Ik weet niet of dat echt zo is. Of er wel iets is dat echt helpt.
Het steekt toch eens in de zoveel tijd de kop op. Ook al denk je nog zo dat je er iets op gevonden hebt.
Het accepteren helpt het verwerken zeg maar.
Dat begreep ik al.quote:Op donderdag 1 december 2005 23:14 schreef la-nina het volgende:
[..]
Het is imo geen kwestie van er iets op vinden, maar er mee om leren gaan.
Het accepteren helpt het verwerken zeg maar.
Accepteren.... het blijft behelpen. Je accepteert het omdat er niet zo veel anders is wat je kan doen. Je kunt de dingen ook niet acepteren. Maar daarmee komt iemand niet terug zoals je die persoon graag terug zou willen hebben: fysiek aanraakbaar.
Iteejers gedachte is mooi. En waarschijnlijk ook waar. Die over een leven dat af is iig wel. Anders zou die persoon nog een stoffelijk leven hebben. De andere gedachten zijn troostend.
Maar dat wil nog steeds niet zeggen dat je, al heb je ermee om leren gaan en het geaccepteerd, niet toch af en toe echt verdrietig kunt zijn omdat je die persoon vreselijk mist.
Het blijft een proces van ervoor kiezen om het op die manier te zien, telkens als je daarover in een dip zit. Het slijt wel. De keren dat er tegenaanloopt zullen minder vaak zijn, en misschien ook wel minder heftig. Maar ook jaren nadien kan het zijn dat je opeens weer datzelfde verdriet kunt voelen alsof et gister was.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Pfew, de tranen springen weer in mijn ogen, met een halve glimlach ofzoiets erbij.
Zucht, traan en een weemoedige glimlach van een raar soort verdriet.
Wat een week, is het enige wat ik maar even zeg
Toch heb ik het gevoel dat dit alllemaal wel weer goed voor mij is, doet je veranderen, beseffen, helder maken, omdat je wel moet.. Of nog helderder, misschien wel sterker en nog meer weten wat je wel en niet wilt, belang ook aan hecht. En vooral de laatste dagen (sinds vannacht eigenlijk wat) en hoe stom het ook klinkt, denk ik gewoon aan degene waarmee het topic begon, en ergens geeft mij dat juist een raar soort kracht om (zelf toch) door te gaan.
Ja, dat wou ik zeggen.
Zucht, traan en een weemoedige glimlach van een raar soort verdriet.
Wat een week, is het enige wat ik maar even zeg
Toch heb ik het gevoel dat dit alllemaal wel weer goed voor mij is, doet je veranderen, beseffen, helder maken, omdat je wel moet.. Of nog helderder, misschien wel sterker en nog meer weten wat je wel en niet wilt, belang ook aan hecht. En vooral de laatste dagen (sinds vannacht eigenlijk wat) en hoe stom het ook klinkt, denk ik gewoon aan degene waarmee het topic begon, en ergens geeft mij dat juist een raar soort kracht om (zelf toch) door te gaan.
Ja, dat wou ik zeggen.
Je leeft. En zolang je dat doet ga je door.quote:Op donderdag 1 december 2005 23:27 schreef sweetgirly het volgende:
Pfew, de tranen springen weer in mijn ogen, met een halve glimlach ofzoiets erbij.
Zucht, traan en een weemoedige glimlach van een raar soort verdriet.
Wat een week, is het enige wat ik maar even zeg
Toch heb ik het gevoel dat dit alllemaal wel weer goed voor mij is, doet je veranderen, beseffen, helder maken, omdat je wel moet.. Of nog helderder, misschien wel sterker en nog meer weten wat je wel en niet wilt, belang ook aan hecht. En vooral de laatste dagen (sinds vannacht eigenlijk wat) en hoe stom het ook klinkt, denk ik gewoon aan degene waarmee het topic begon, en ergens geeft mij dat juist een raar soort kracht om (zelf toch) door te gaan.
Ja, dat wou ik zeggen.
adem in....adem uit.....adem in...adem uit
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Ja preciesquote:Op donderdag 1 december 2005 23:29 schreef nokwanda het volgende:
Je leeft. En zolang je dat doet ga je door.
adem in....adem uit.....adem in...adem uit
Dat is ook wat ik de hele dag of constant doe en blijf doen, gewoon blijven ademen.
Diep in en dan weer uit idd. Is ook echt ergens waar het soms om blijft draaien.
Maargoed, ik kan mezelf ook weer te, ja hoe zeg je dat, wil niet te klinken ofzo.
Dus blijf gewoon ademen idd, naja, ga ik weer, zie je .
Bedankt!
Al blijf ik mezelf in die zin er minder toe doen vinden enzo , echt.
Maar wel bedankt voor die lieve woorden van jullie + even zijn.
Argh, en nu wijzig ik niks meer, maar wou dat toch zeggen. Maar refereer ook weer dan naar de 2e zin van deze alinea en dan weer naar de 3e. En nu hou ik op, hopeloos met mij .
had even goed ge-ademhaald en gelijk even mijn ge-su(kkel)b verwijderd
[ Bericht 20% gewijzigd door sweetgirly op 02-12-2005 00:35:45 ]
Nou Iteejer toch ... je lijkt wel de eigentijdse prediker te verworden joh héquote:Op donderdag 1 december 2005 13:59 schreef iteejer het volgende:
[..]
Ja he?
De katholieke kerk heeft dergelijke ideen: na je overlijden kom je volgens deze kerk in het vagevuur terecht, een soort wachtplaats tot 'het eind der tijden' waarna iedereen in de hemel dan wel de hel gepleurd wordt.
Dat eind der tijden is misschien nog wel een miljoen jaar weg voor ons.
Of misschien dat beruchte jaar 20212 wat sommigen geloven, of iets er tussenin.
Anyway, ergens in de toekomst.
Maar in dat vagevuur bestaat geen tijd, dus zoals je het zelf ervaart kom je wel degelijk direct in de hemel cq de hel terecht.
Eiegnlijk wel een rare situatie: stel ik ga nu dood, en jii niet.
Morgen leef jij, maar ik ben zoals ik het ervaar morgen in de hel - of hemel.
Dus de hemel bestaat nu al?
Of als dat niet zo is, waar ben ik dan?
Aan het wachten - maar je kunt toch niet wachten in tijdloosheid?
Want wachten zonder dat er tijd is bestaat niet.
Dus ook de westerse mystiek heeft erkend en herkend dat dingen zo simpel niet zijn, en het eenvoudige lineaire tijdsmodel te simpel is om daadwerkelijk inzicht in dingen te kunnen geven.
Beetje jammer dat, verleid door het gemak van het rationele en de techniek, velen hier een simplisme als 'het causale' en de daarvan afgeleide wetenschap als de enige waarheid zien, en bespiegelingen zoals hierboven staan afdoen als onzin.
In ieder geval is het een troost om te bedenken dat je gedachtes te kort schieten om alles echt te kunnen snappen. Dus is ons onbegrip minder erg dan het soms lijkt.
Maakt sommige dingen wat makkelijker acceptabel, soms.
Maaruh vandaar dat ik het jullie danook niet kan onthouden aangemoedigd door Iteejer's zienswijze...
Here God's prediker verwoorde het al eens wonderschoon.
(Tevens kon één 'heidense' Amerikaanse band het niet laten er een liedje van te maken, maar dat worde hen ongetwijfeld vergeven. )
Alles heeft zijn uur en ieder ding onder de hemel zijn tijd;
er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten en een tijd om het geplante uit te rukken,
een tijd om te doden en een tijd om te helen,
een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen,
een tijd om te wenen en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwklagen en een tijd om te dansen,
een tijd om stenen weg te werpen en een tijd om stenen bijeen te zamelen,
een tijd om te omhelzen en een tijd om zich van omhelzen te onthouden,
een tijd om te zoeken en een tijd om te laten verloren gaan,
een tijd om te bewaren en een tijd om weg te werpen,
een tijd om te scheuren en een tijd om dicht te naaien,
een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken,
een tijd om te beminnen en een tijd om te haten,
een tijd van oorlog en een tijd van vrede.
Welk voordeel heeft de werker van datgene waarvoor hij zich aftobt?
Ik heb in ogenschouw genomen de bezigheid, die God aan de mensenkinderen gegeven heeft om zich daarmee te kwellen.
Alles heeft Hij voortreffelijk gemaakt op zijn tijd;
ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat de mens van het werk dat God doet,
van het begin tot het einde, iets kan ontdekken.
Ik heb ingezien, dat het niet in hun eigen macht staat, maar als men zich verheugt en zich te goed doet in zijn leven, kortom als iemand eet en drinkt en het goede geniet bij al zijn zwoegen, dan is dat een gave Gods.
Ik heb ingezien, dat al wat God doet, voor eeuwig is; daaraan kan men niet toedoen en daarvan kan men niet afdoen; en God doet het, opdat men voor zijn aangezicht vreze.
Wat is, was er reeds lang, en wat zijn zal, is reeds lang geweest; en God zoekt weer op, wat voorbijgegaan is.
Staat als een huis !
Toch vind ik het nog altijd vreemd dat aan al het mooie een eind komt. Ik bedoel dus. Het mooie sterft altijd af, net zoals de jeugd afsterft. Het heeft in mijn ogen al snel een vernietigend karakter. Maar dat zal ook wel een of andere bedoeling hebben?
Van de schone jonge jaren naar de ouderdom. Kweet niet wat ik me daarbij moet voorstellen. Het leven dat vaak slechts 80-90 jaar duurt en waar je 90 procent van de tijd bezig bent om jezelf te ontwikkelen. Het leven lijkt zo kort soms. Maar misschien is dat wel de bedoeling, dat je van dit leven ff mag "snoepen" en daarna weer ergens anders heen mag gaan?
1 ding weet ik wel, ik hoop de komende 20 jaar geen begrafenis mee te hoeven maken, ik kan het nog steeds moeilijk accepteren dat mensen dood gaan op een bepaalde manier.
Maar dat is vandaag dus zo, ik wissel iedere dag van mening en stemming Hoewel ik de dood niet super erg wrees, ik vind alleen dat de dood te snel zijn intrede doet. Bang voor de dood ben ik dus niet, het is eerder zo dat ik de dood niet zo mag.
Van de schone jonge jaren naar de ouderdom. Kweet niet wat ik me daarbij moet voorstellen. Het leven dat vaak slechts 80-90 jaar duurt en waar je 90 procent van de tijd bezig bent om jezelf te ontwikkelen. Het leven lijkt zo kort soms. Maar misschien is dat wel de bedoeling, dat je van dit leven ff mag "snoepen" en daarna weer ergens anders heen mag gaan?
1 ding weet ik wel, ik hoop de komende 20 jaar geen begrafenis mee te hoeven maken, ik kan het nog steeds moeilijk accepteren dat mensen dood gaan op een bepaalde manier.
Maar dat is vandaag dus zo, ik wissel iedere dag van mening en stemming Hoewel ik de dood niet super erg wrees, ik vind alleen dat de dood te snel zijn intrede doet. Bang voor de dood ben ik dus niet, het is eerder zo dat ik de dood niet zo mag.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
een quote uit de animatie/ manga serie : Cowboy Bebop.quote:Bang voor de dood ben ik dus niet, het is eerder zo dat ik de dood niet zo mag.
Dus Dromenvanger, relax... geniet..quote:Oude indiaan :
Als je bang bent voor de Dood is ie er sneller dan het licht, maar als je geen angst toont kijkt ie over je schouder mee, en lacht
GrtZ
Don't worry be happy
that sound do you hear it? -> no....
LOOK!!! it's resounding from the castle.... -> I don't see no castle
That's Cuz You'Re Not Looking u IDIOT!!!
Almost always, the creative dedicated minority has made the world better.
LOOK!!! it's resounding from the castle.... -> I don't see no castle
That's Cuz You'Re Not Looking u IDIOT!!!
Almost always, the creative dedicated minority has made the world better.
Dat heb ik nou altijd met veel van die bijbelzooi: een declamerend taalgebruik alsof koningin Wilhelmina een toespraak houdt, maar als je het omzet in gewoon Nederlands staat er weinig meer dan een stel algemene open deuren.quote:
Wat staat er als een huis dan, wat zegt deze tekst nou écht? Als je alle vergane franje weghaalt staat er iets als 'alles op zijn tijd'. Of mis ik iets?
alles op zijn tijd met een don't worry be happy cuz God made everything perfect.
timing included !!
timing included !!
that sound do you hear it? -> no....
LOOK!!! it's resounding from the castle.... -> I don't see no castle
That's Cuz You'Re Not Looking u IDIOT!!!
Almost always, the creative dedicated minority has made the world better.
LOOK!!! it's resounding from the castle.... -> I don't see no castle
That's Cuz You'Re Not Looking u IDIOT!!!
Almost always, the creative dedicated minority has made the world better.
|
|
